Logeren op Mariahoeve - Betty van de Bunt

Ons bed bevindt zich tegenover de hooiberg in een verbouwde
kippenschuur. het is een zwart gebouwtje met een puntdak.
Zou het ook zo vooroorlogs ingericht zijn? Als we de schuif van
de deur openen, treffen we een klein appartement met landelijke
fauteuils en een keukenblokje met senseo en waterkoker.
De kleur bruin komt overal terug: in het tafelzeil, de schuine
plafonds en de gordijnen. er hangt een enigszins ingetogen
sfeer. Gelukkig beschikt het huisje wel over een badkamer,
in tegenstelling tot de Mariahoeve. Na een warme douche
trekken we Putten in om ons tegoed te doen aan een overdadig
4 VeluweLeven herfst 2011
Mariahoeve
De Mariahoeve is vernoemd naar de laatste
bewoonster Maria van den Brink. Ze leefde hier
91 jaar en overleed in 2003. Haar vader liet de
hoeve in 1907 bouwen en stichtte er een gezin.
Drie zussen en hun broer woonden en werkten
op de hoeve op de manier zoals ze dat in hun
jeugd geleerd hadden. De modernste voorziening
was een bakelieten telefoon. Toen Maria overleed,
is de boerderij gerestaureerd en is er een museum
van gemaakt. Het geeft een beeld van het
boerenleven op de Noord-Veluwe in de eerste
helft van de 20e eeuw.
www.mariahoeveputten.nl
diner. ’s Nachts klettert de regen op het dak en slapen we als
een roos in een modern groot bed.
We worden gewekt door een kraaiende haan en kwetterende
mussen. De picknickmand met ons ontbijt biedt onder meer
zelfgemaakte jam en verse scharreleieren. Na een praatje te
hebben gemaakt met de vrijwilligers die over het erf lopen,
verlaten we ons tijdelijke onderkomen. We schrijven een bedankje
in het gastenboek, zoals velen al deden. De Mariahoeve
blijkt een plek te zijn waar de één stil wordt van verwondering
en waar de ander een feest van herkenning beleeft.