Logeren op Mariahoeve - Betty van de Bunt

Overnachten
op Oud Veluwse boerderij
Het regent. Het stormt. We wandelen langs de voormalige kust van de Zuiderzee. De wind
striemt over de velden en de zeemist maakt ons langzaam maar zeker vochtig, klam en nat. Als
we langs de kale maïsvelden door het natte lange gras lopen, soppen we al snel in onze sokken.
Maar het kan ons niet deren: we zijn op weg naar een warme plek om te overnachten, het ‘Bed
en Broodje’ op museumboerderij de Mariahoeve in Putten.
Terug in de tijd
bij de
Mariahoeve
in Putten
Tekst en fotografie: Betty van de Bunt
We melden ons in de theeschenkerij van de Mariahoeve om
ons aan te sluiten bij de laatste ronde van de gids door het
museum. “tja, daarvoor zijn jullie net te laat”, zegt bedrijfsleider
sylvia Groothuis. De teleurstelling druipt van ons af en
Jaap Maijoor die aan de bar zijn koffie zit te drinken draait
zich om. “Nou, vooruit, ik geef jullie nog wel een snelle
rond leiding.” Wij zijn allang blij en Jaap neemt ons mee
naar het bakhuis. In dit piepkleine gebouwtje werd vroeger
daadwerkelijk brood gebakken.
Kunstwerkje
In het bakhuisje zien we een grote wastobbe en stukken zeep
liggen. “er is ook een tijdje een wasmachine geweest, maar
de zussen hebben het apparaat van de hand gedaan.” Omdat
het pand zo exemplarisch is voor oude Veluwse boerderijen,
slaken de bezoekers voortdurend kreten van herkenning. een
tegeltjesschouw, een rood tafelkleed, eau de cologne: vervaagde
beelden van vroeger komen hier weer tot leven. Alsof we bij
familie op bezoek zijn, opent Jaap met een zwier alle deuren,
zodat we een kijkje kunnen nemen de kasten. hij vouwt een
lange onderbroek van blauw katoen open. het kledingstuk is
gestopt tot de laatste draad en is een waar ambachtelijk kunstwerkje.
Als de gids het vloerkleed aan de kant schuift, toont hij dat
eromheen is geverfd. Alles getuigt van een sober leven waarin
niets werd verkwist. We zien geen slaapkamers. Men sliep
vroeger in een kleine bedstee in de woonkamer of in een bed
boven de stal.
2 VeluweLeven herfst 2011 VeluweLeven herfst 2011 3

Ons bed bevindt zich tegenover de hooiberg in een verbouwde
kippenschuur. het is een zwart gebouwtje met een puntdak.
Zou het ook zo vooroorlogs ingericht zijn? Als we de schuif van
de deur openen, treffen we een klein appartement met landelijke
fauteuils en een keukenblokje met senseo en waterkoker.
De kleur bruin komt overal terug: in het tafelzeil, de schuine
plafonds en de gordijnen. er hangt een enigszins ingetogen
sfeer. Gelukkig beschikt het huisje wel over een badkamer,
in tegenstelling tot de Mariahoeve. Na een warme douche
trekken we Putten in om ons tegoed te doen aan een overdadig
4 VeluweLeven herfst 2011
Mariahoeve
De Mariahoeve is vernoemd naar de laatste
bewoonster Maria van den Brink. Ze leefde hier
91 jaar en overleed in 2003. Haar vader liet de
hoeve in 1907 bouwen en stichtte er een gezin.
Drie zussen en hun broer woonden en werkten
op de hoeve op de manier zoals ze dat in hun
jeugd geleerd hadden. De modernste voorziening
was een bakelieten telefoon. Toen Maria overleed,
is de boerderij gerestaureerd en is er een museum
van gemaakt. Het geeft een beeld van het
boerenleven op de Noord-Veluwe in de eerste
helft van de 20e eeuw.
www.mariahoeveputten.nl
diner. ’s Nachts klettert de regen op het dak en slapen we als
een roos in een modern groot bed.
We worden gewekt door een kraaiende haan en kwetterende
mussen. De picknickmand met ons ontbijt biedt onder meer
zelfgemaakte jam en verse scharreleieren. Na een praatje te
hebben gemaakt met de vrijwilligers die over het erf lopen,
verlaten we ons tijdelijke onderkomen. We schrijven een bedankje
in het gastenboek, zoals velen al deden. De Mariahoeve
blijkt een plek te zijn waar de één stil wordt van verwondering
en waar de ander een feest van herkenning beleeft.