S int-Lievens InformatieM agazine, - Welkom op het portaal van het ...

Klinken op Comenius
Afzender en ver. uitg. Johan Wagemans, p/a Kasteelpleinstraat 31, 2000 Antwerpen – P 106238 – 2000 Antwerpen 1
Sint-Lievens InformatieMagazine, 6 de jaargang, nr. 29, juni 2005 Verschijnt in september, oktober, december, maart, april, juni.
De schoolraad verkozen
Met vakantie...

ANTWERPS BEROEPSKREDIET
=
TOPRENDEMENT EN VEILIGHEID
Wij bieden u:
• depositocertificaten en kasbons aan de beste voorwaarden
• depositoboekjes met dagvalutering, steeds soepel beschikbaar
• GRATIS betaalkaarten
• geen rekeningkosten voor deposito’s en zichtrekeningen
• telebanking ABK: gratis software; geen abonnementsgeld
*
* *
Bovendien zijn wij al meer dan 70 jaar gespecialiseerd in
kredietverlening, vooral aan kleine en middelgrote ondernemingen.
Onze specialisten zullen u met raad en daad bijstaan in de uitbouw van
uw eigen zaak.
C.V. ANTWERPS BEROEPSKREDIET
FRANKRIJKLEI 136 2000 ANTWERPEN
TEL. 03/233.89.35 E-mail: abk@abk.be
Agentschappen over gans de provincie

SL!M SL!M
Een verdiende zomervakantie...
Is het nu al juni? Is dit schooljaar nu al voorbij? Het lijkt pas gisteren dat we
uitgerust aan de slag gingen met een lang schooljaar voor de boeg, en nu ligt
alles alweer achter ons.
Een jaar waarin veel gepresteerd werd, zowel in de klas als daarbuiten:
de tentoonstelling van papier maché, het toneelstuk ‘Lear’, de
Comeniusuitwisseling, om maar enkele hoogtepunten te noemen.
Een jaar ook waarin we door het plotse overlijden van Mehmet op de
Tabakvest en Jeff in de Kasteelpleinstraat met onze neus op de harde
werkelijkheid van het leven werden gedrukt.
Een jaar waarin we geconfronteerd werden met verkeersellende en ongevallen
en er nu stilaan een veiligere situatie ontstaat.
Een jaar waarin campus Amerikalei eerst bijna onbereikbaar was, maar nu ligt
te pronken aan de vernieuwde Leien.
Het is nu al eind juni. De mensen zijn moe. De gebouwen zijn moe.
Het is tijd dat we de boeken sluiten en genieten van een welverdiende
vakantie.
Dank voor je inzet dit voorbije jaar!
Dank dat je bij ons was en met ons samen dit jaar hebt rond gemaakt!
Wij zien je graag terug in september, want vakantie of geen vakantie,
wij dromen voort
wij plannen voort
wij bereiden voor:
het schooljaar 2005-2006 wordt een feestelijk jaar:
het Sint-Lievenscollege bestaat dan 75 jaar en dat zal gevierd worden.
Prettige vakantie!
Johan Wagemans
algemeen directeur
3

Focus
De afdelingen MT/We en La/We van het vijfde jaar
Kasteelpleinstraat voelden zich na de paasvakantie
bevoorrechte klassen. Heel het jaar hadden zij
gewerkt aan een internationaal Comeniusproject
voor wetenschappen ”Contemporary Physics-
Learning through collaboration” o.l.v. mevrouw
Rita Van Peteghem. In kleine groepjes deden zij
heel veel opzoekingswerk rond deeltjesfysica,
wat resulteerde in mooie power-pointpresentaties.
Het internationale luik van dit project werd
geopend toen de leerlingen adressen kregen van
medestudenten uit zeven verschillende landen die
ook werkten rond dit thema. De briefwisseling via
e-mail kwam op gang met Polen, Slovenen,
Tsjechen, Grieken, Engelsen, Portugezen en
Hongaren: het Engels werd uiteraard de voertaal,
wat bij de enen al vlotter lukte dan bij de anderen.
Het Sint-Lievenscollege was dit jaar de scène waar
afvaardigingen van de verschillende landen elkaar
ontmoetten tijdens de tweede week na de
paasvakantie. Studenten werden ontvangen in
gastvrije gezinnen, de school zette zowel overdag
als ’s avonds de poorten wijd open voor het
internationale gezelschap en niet alleen bij de
leerlingen maar ook onder de begeleidende
leerkrachten werden vriendschappen gesmeed.
De sfeer was opperbest zowel tijdens de uitstappen
in Antwerpen, Brussel en Brugge, als tijdens de
uren dat er op school hard gewerkt werd!
Dankzij de inzet van de leerlingen, de ouders en
een hechte groep leerkrachten werd deze week een
succes!
G. Peeters (L)
Een paar indrukken van leerlingen:
Als men mij iets vraagt over de Comeniusweek,
zijn mijn eerste gedachten positief. Dan denk ik
bijvoorbeeld aan de mensen waarmee we
samenwerkten, de hoeveelheid zelfstandig werk
die we moesten/mochten verrichten, de kennis die
we opdeden,…Maar als ik dan denk aan wat we te
weten zijn gekomen in de verscheidene
diapresentaties, moet ik eerlijk toegeven dat het
me allemaal wat overweldigd heeft.
4
Europa op bezoek
Zoveel informatie op korte tijd moeten verwerken
en de ene na de andere presentatie moeten
beluisteren met heel weinig pauzes tussenin,
maakte het voor mij moeilijk om verder te gaan dan
het oppervlakkige!
Al bij al vond ik het toch een leuke week en een
unieke ervaring die me nog lang zal bijblijven.
Nick Swartenbroeckx (5B)
Een aantal leerlingen van het vijfde middelbaar
zijn een hele week opgetrokken met leerlingen uit
7 verschillende landen. De week bestond uit:
een hele hoop stadsbezoekjes, veel presentaties
van voorbereide wetenschappelijke werkjes,
recepties,… Hoewel er nu en dan wel eens
verwarring heerste door een tekort aan
communicatie (welke leerlingen moesten nu weer
juist waar naartoe…?), zou ik graag de
organisatoren van het project en de deelnemende
leerkrachten willen feliciteren en bedanken voor
hun grote inzet om er een schitterende week van te
maken. De uitstappen waren prachtig en goed
georganiseerd, en de gasten genoten van een
fantastisch verblijf bij de gastgezinnen!
Frédéric Hannequart (5C)
De tweede week na de paasvakantie was voor
een deel van 5B en 5C een unieke ervaring:
het Comeniusproject bereikte zijn hoogtepunt!
Hoewel sommigen onder ons niet echt uitkeken
naar deze week, werd het een prettige ervaring,
waar het deel wetenschappen regelmatig werd
afgewisseld door andere activiteiten. Een rustige
tijd was het echter niet: er moest gewerkt worden
en de gemiddelde dag duurde wel 10 uur!
Hoe vermoeiend de week ook was, niemand heeft
spijt deel te hebben uitgemaakt van dit Europese

initiatief en het is leuk te weten vrienden
te hebben in ‘heel’ Europa.
Ben Van de Wouwer (5B)
Wat overgebleven is van de Comeniusweek is
vriendschap. We hebben ons niet alleen bezig
gehouden met power-pointpresentaties
(die allemaal heel mooi waren uitgewerkt),
maar we hebben ons ook avond na avond in het
Antwerpse nachtleven gestort. De receptie op het
stadhuis was voor mij één van de boeiendste
activiteiten van deze week.
Ik kan nu zeggen dat ik goede vrienden heb
in Slovenië en dat is toch iets speciaals!
Filip D’Haese (5B)
Gedurende de 8 à 9 dagen van het
Comeniusproject hebben we veel geleerd,
niet alleen over wetenschappelijke onderwerpen
zoals elektronen, antimaterie, neutrino’s en het
ontstaan van de aarde, maar ook over de andere
culturen van de leerlingen die ons bezochten.
De verschillende uitstappen naar Brugge en
Brussel werden goed georganiseerd en er werd
ook gezorgd voor een aangename sfeer.
De presentaties waarin we al onze indrukken en
foto’s over de voorbije week verwerkten, zullen ons
nog dikwijls herinneren aan een fijne tijd.
Anthony Karavani (5B)
Enkele reacties uit het
buitenland…
Mail from U.K.
Just a quick email to let you know we arrived back
safely. A very smooth and pleasant journey. Lots of
tears at the bus stop and airport. The students did
not want to leave.
Thank you so much for a fantastic week. We can’t
thank all the teachers enough for all they did to
make this possible. We loved every minute of it.
Sue and Keith
Mail from Poland
We arrived home safely and started our school
activities full of wonderful memories.
Thank you for the wonderful time of last week.
Special thanks again to Belgian teachers and
students. Warm greetings from Poland.
Kasia.
5

Believenissen
Schoolvisie
Van participatieraad tot schoolraad
Komt er nu betere participatie?
U kent ongetwijfeld de verhalen uit de oude doos over
de autoritaire schoolcultuur die vroeger in onze
scholen regeerde. De leraar had het eerste
(en het laatste) woord in de klas, de directeur had het
voor het zeggen in de school. Hierover bestond geen
discussie. Leerlingen hadden geen stem in het
kapittel en ouders gaven per definitie de school gelijk.
Enkele decennia en veel onderwijsvernieuwingen later
is de situatie grondig gewijzigd. Elke school heeft
naar godsvrucht en vermogen inspraakstructuren en
–gewoontes uitgebouwd. Ook in het Sint-
Lievenscollege bestaat er sinds geruime tijd een
ouderraad, een leerlingenraad en een lerarenraad.
De laatste jaren hebben deze adviesraden een hele
evolutie ondergaan.
Waar de ouderraad zich vroeger voornamelijk
ontfermde over de ondersteuning van allerlei
festiviteiten, wordt ze nu meer geïnformeerd over de
inhoudelijke werking van de school en wordt over
beleidsplannen overleg gevoerd. De werking van de
leerlingenraad is heel sterk afhankelijk van het
engagement van de lichting die het bestuur uitmaakt.
Ook hier is duidelijk een responsabilisering waar te
nemen en hebben verschillende werkgroepen het
levenslicht gezien. De stap naar het overleg over
beleidsplannen verloopt moeizamer: het is vaak een
meerjarenplanning en leerlingenraden hebben –
begrijpelijk – nogal eens de neiging om zich over de
korte termijn te buigen. De lerarenraad is geëvolueerd
naar een overlegforum waarin leraren, coördinatoren
en directie op regelmatige basis samen zoeken naar
oplossingen voor problemen, waar gediscussieerd
wordt op basis van beleidsnota’s en zo de
toekomstige werking van de school wordt voorbereid.
Daarnaast bestond er ook een participatieraad.
Hierin zaten vertegenwoordigers van de
oudervereniging, van de personeelsleden en van de
lokale gemeenschap (binnen onze school waren dit
bestuursleden van de oud-leerlingenbond) samen met
de directie en leden van het schoolbestuur. Een viertal
keer per jaar werkten ze een verplicht nummertje af,
want de meeste onder hen hadden de onderwerpen al
gehoord of besproken in de andere adviesorganen.
Naar mijn aanvoelen kwam hierin een (positieve)
kentering toen wij een tweetal jaren geleden uit eigen
beweging ook vertegenwoordigers van de leerlingen-
6
raad op deze vergaderingen uitnodigden.
Tijdens verschillende vergaderingen werd er uitvoerig
informatie verstrekt en op een positieve wijze
gediscussieerd over beleidsinhouden en plannen van
de directie en het schoolbestuur. Ook het contact
tussen de verschillende geledingen evolueerde gunstig.
Op 2 april 2004 vond de (vorige) minister van
Onderwijs het nodig alle scholen een participatiedecreet
door de strot te jagen. Ironisch genoeg gaf de
Vlaamse Onderwijs Raad (= het adviesorgaan van de
minister) een negatief advies over dit
participatiedecreet… U merkt aan mijn woordkeuze
dat ik het nog steeds moeilijk heb met het decreet
(en andere maatregelen) van deze dame.
Het participatiedecreet bepaalde formeel hoe scholen
participatie moesten organiseren. Alsof dat wat overal
gepresteerd werd niet goed was. Alsof je met
regeltjes participatie kan verkrijgen…
Het resultaat was de verplichte oprichting van een
schoolraad, twee in feite, want basisonderwijs en
secundair onderwijs mogen nu niet meer samen
zitten. In het Sint-Lievenscollege hebben wij de keuze
gemaakt om het decreet zoveel mogelijk naar onze
hand te zetten en onze adviesorganen te behouden:
de ouderraad, de leerlingenraad en de lerarenraad
blijven gewoon voort werken zoals voorheen.
De participatieraad moesten wij vervangen door
de schoolraad.
Na een hele verkiezingsprocedure zijn de beide
schoolraden intussen samengesteld en hebben ze al
twee vergaderingen achter de rug. Voor de invulling
van de Lokale Gemeenschap is opnieuw de keuze
gemaakt voor bestuursleden van onze oudleerlingenbond:
zij kennen de school en hebben door
hun engagement nog steeds een grote betrokkenheid
bij het hele schoolgebeuren. Wie maakt er nu deel van
uit van de schoolraden?

Personeelsgeleding Oudergeleding
Basisonderwijs
Lokale gemeenschap
- Carmen De Muyer - Marc Claes - Jan Adriaenssens
- Sieg Desmet - Hilde De Moor - Kevin Astle
- Dirk Verlinden - Martine Leeman - Ria Daeleman
De directie is van rechtswege met raadgevende stem aanwezig:
Patrick Guiette, Ingrid Van Roy en Luc Verstraeten. Voorzitter is Sieg Desmet, secretaris Dirk Verlinden.
Bij de bevoegdheden van deze schoolraden kunnen
drie niveaus onderscheiden worden. De schoolraad
kan informatie opvragen om haar werking op een
degelijke manier te verrichten. Zij heeft ook het recht
gehoord te worden door de directie of het schoolbestuur.
Uiteraard vertolken de leden van de schoolraad
niet hun eigen mening, maar stellen zij zich op als
vertegenwoordigers van hun geleding. Belangrijk is
ook dat er een goede communicatie is over de
werking van de schoolraad. Binnen onze school zullen
er hiervoor infoborden komen; ook op onze website
komt er een aparte rubriek “schoolraad” waar
iedereen bijvoorbeeld de verslagen kan lezen.
De schoolraad kan uit eigen beweging het
schoolbestuur adviseren over alle aangelegenheden
die personeel, leerlingen of ouders aanbelangen. Zij
kan de directeur adviseren over de algemene
organisatie en de werking van de school. Over
beslissingen in verband met enkele onderwerpen
moet het schoolbestuur advies vragen aan de
schoolraad (bv. het profiel van de directeur, het
studieaanbod, samenwerkingsverbanden met andere
inrichtende machten en externe instanties, het
nascholingsbeleid en het beleid inzake experimenten
Secundair onderwijs
Personeelsgeleding Oudergeleding Leerlingengeleding Lokale gemeenschap
- Dirk Dubois - Chantal Duerinck - Esma Emic - Jan Adriaenssens
- Hilde Marijnissen - Christine Huyge - Frédéric Hannequart - Kevin Astle
- Luc Van den Broeck - Gust Peeters - Roman Hiele - Ria Daeleman
De directie is van rechtswege met raadgevende stem aanwezig:
Linda Fret, Herman Jacobs en Johan Wagemans. Voorzitter is Gust Peeters, secretaris Dirk Dubois.
en projecten). Hier kan het schoolbestuur slechts op
gemotiveerde wijze afwijken van het advies van de
schoolraad. Ik bespaar u de hele regeling met
wettelijke termijnen die hierop van toepassing is!
Over enkele onderwerpen moeten het schoolbestuur
en de schoolraad overleggen:
- het opstellen of wijzigen van het schoolreglement;
- het opstellen of wijzigen van de lijst van bijdragen
die aan de ouders kunnen gevraagd worden (en
eventuele afwijkingen);
- het opstellen of wijzigen van het schoolwerkplan;
- het opstellen of wijzigen van het beleidscontract
tussen het CLB en de school);
- elk ontwerp van beslissing inzake de jaarplanning van
extra-murosactiviteiten en parascolaire activiteiten;
infrastructuurwerken (niet dringend en meer dan
67.000 euro);
- criteria voor de aanwending van lestijden, uren,
uren-leraar en punten;
- het welzijns- en veiligheidsbeleid;
Overleg betekent dat beide partijen streven naar een
akkoord dat dan door het schoolbestuur wordt
uitgevoerd. Bij niet-akkoord neemt het schoolbestuur
de eindbeslissing.
Johan Wagemans
7

Believenissen
8
Nieuwe oogst
We zijn trots op onze 74 ste promotie van het Sint-Lievenscollege en wensen hen veel geluk en succes de
volgende jaren! Op de Kasteelpleinstraat zetten we 17 jongelui in de bloemetjes. Ze trokken twaalf jaar lang,
vanaf 1 september 1993, naar onze school. Hier gaan we…
1. Felix Bachot (6A) 2. Nitissh Chatterjee (6B) 3. Daniël Suykerbuyk (6C) 4. Robin Lemmens (6A) 5. Leonard Muylle (6C)
6. Jules Meeussen (6B) 7. Willem Huyghe (6D) 8. Vincent Keersmaekers (6D) 9. Laurent Keersmaekers (6D) 10. Peter-Lukas Praet (6C)
11. Dominick Barbaix (6A) 12. Christiaan Suykerbuyk (6B) 13. Jonas Vincken (6C) 14. Nico De Vries (6A) 15. Manu Pirenne (6A)
16. Kasper Van Waes (6D) 17. Leonard Muylle (6C)
A B C D E F
G
H I J K L
M N O P Q
1 2 3 4 5 6 7 8
9 10 11 12 13 14 15 16 17
Oplossing: 1c – 2f – 3k - 4a – 5i – 6g – 7n – 8p – 90 – 10m – 11d – 12h – 13j – 14e – 15b – 16q – 17l

Eerste Klas
Aan wedstrijden in het onderwijs geen nood. Elk jaar gooit een
selecte schare enthousiaste leerlingen zich onder begeleiding van
hun leerkrachten in het strijdgewoel om voor hun vak een
olympische medaille of een lauwerkrans te winnen.
Zwemwedstrijd
Op woensdag 26 januari 2005, om 12.40u stipt vertrokken we aan
onze school richting Berchem om een wedstrijd te zwemmen.
We namen tram 8. Iedereen was een beetje zenuwachtig. Vooral
de leerlingen voor wie het de eerste keer was. Toen we
aankwamen wandelden we naar het zwembad “De
Groenenhoek”. De miniemen mochten zich direct omkleden en
inzwemmen. De cadetten en de scholieren moesten nog even op
de tribune in afwachting van hun beurt. Het was zover. De
miniemen begonnen openden de wedstrijd. Er werd eerst
voorgedaan hoe je moest starten. Dan moesten we reeks per
reeks zwemmen. Als de miniemen gezwommen hadden mochten
de cadetten inzwemmen. Ondertussen werden de medailles voor
de miniemen uitgereikt. Nu mochten de cadetten het water in en
de scholieren. Onze school heeft in het totaal ongeveer 15
medailles gehaald. Er zijn ook een paar leerlingen geselecteerd
voor het Vlaams kampioenschap. Ook daar zullen we ons best
doen. Op naar de volgende wedstrijd!
An-Sofie Van de Kelft (1I)
De Vlaamse Wiskunde Olympiade
Ook in deze discipline hebben vier leerlingen geschitterd.
Matthias Humet (6D), Maarten Safont (5D), Matthias Caenepeel
(4A) en Karlijn Van Damme (4A) haalden een prachtige score en
klommen daarmee naar de tweede ronde. Proficiat.
Olyfran
Op het slagveld van de eer kunnen de francofielen uiteraard niet
achterblijven. Tijdens de taalwedstrijd van Olyfran hebben 37
leerlingen uit de derde graad hun beste Frans boven gehaald.
Uiteindelijk heeft Vathanak Dith (6 Handel) een podiumplaats
behaald in zijn categorie. Hij eindigde als laureaat in deze
competitie van hoog niveau. Proficiat.
De Vlaamse Latijnolympiade
Leonard Muylle (6C) is één van de tien laureaten van de Vlaamse
Latijnolympiade. Zo kon hij zich een plaats veroveren in de arena
van het internationale Certamen Ciceronianum te Arpino in Italië,
waar hij de durf had de overmacht van Italiaanse medestanders
recht in de ogen te kijken. Een schitterende prestatie!
Een kort verslag van zijn unieke ervaring:
Na een wel zeer korte nachtrust verzamelde de Belgische
delegatie, bestaande uit negen Vlamingen, acht Walen, vier
begeleiders en één Leonard Muylle, zich in de inkomsthal van de
luchthaven te Zaventem. Het was een eerste schuchtere, ja zelfs
moeilijke kennismaking, die echter in de verste verte niet
representatief zou blijken voor de sfeer die heerste onder de fiere
Belgische delegatie. Onder impuls van al het moois dat Rome ons
te bieden had, groeide de samenhorigheid binnen de groep
aanzienlijk, wat leidde tot een aan de voet van het Colosseum in
canon ten berde gebracht “mon coq est mort/mijn haan is dood”
en een omkering van de rollen: in een koddig Robert-Waseige-
Nederlands dienden de Walen hun in het Frans zwoegende
Vlaamse collega’s van antwoord.
De reis kende echter het hoogtepunt met een driedaags verblijf
in het beroemde kuuroord Fiuggi, waar alle deelnemers aan het
internationale “Certamen” werden ondergebracht. Ikzelf deelde
een kamer met de tweekoppige, immer luidruchtige edoch uiterst
sympathieke Ierse delegatie en een timide Oostenrijker die
duidelijk onder de indruk was van dat rosse geweld. Gedurende
die enkele dagen werden contacten uitgewisseld, wat het
eigenlijke doel van de reis, de vertaalwedstrijd zelf, tot een
–weliswaar zeer aardige- bijkomstigheid herleidde. U hoort het
al, ondanks een voorbeeldige inzet heeft de Belgische delegatie
geen prijzen uit de brand weten te slepen, al maakten velen van
ons zich sterk dat ze toch zeker een “originaliteitsprijs”
verdienden.
En nu zijn er nog slechts herinneringen, hopen e-mailadressen en
dromen op een eventuele terugkeer. Met een even aangename
groep lieve mensen. Of simpelweg met dezelfde groep lieve
mensen.
Leonard Muylle (6C)
Junior journalistwedstrijd
Er wordt wel eens beweerd dat de jongeren van nu niet meer in
staat zouden zijn een behoorlijke zin op papier te zetten als gevolg
van de moderne communicatievormen, maar de leerlingen van 1H
en 3A bewezen het tegendeel! In het kader van de lessen
Nederlands namen zij deel aan de Junior Journalistwedstrijd, een
organisatie van het Davidsfonds. Het thema van deze editie was:
“Ga de misdaad te lijf”, een spannend onderwerp! De meisjes en
jongens uit beide klassen zetten dan ook hun beste ‘schrijversbeentje’
voor en niet zonder succes! Elke groep telde maar liefst 3
winnaars: Manu De Block, Sascha Vereeck en Jirka Bal wonnen in
de categorie 1 ste graad secundair onderwijs; Thomas Van Damme,
Merel Hendrickx en Laura Corbett vielen in de prijzen voor de 2 de
graad secundair onderwijs. Zij werden allen beloond met een mooi
boekenpakket. De beste uit elke reeks werd bovendien
geselecteerd voor het nationale luik van de wedstrijd en maakt
kans op de hoofdprijs. De resultaten hiervan worden bekend
gemaakt op 1 juni…We duimen alvast voor Thomas en Manu!
De Prijs van de Raad van Bestuur
Sterk en overtuigend waren de kandidaten die genomineerd
waren voor de Prijs van de Raad van Bestuur. Sonia Beltran (6B)
met haar beschouwingen over de gitaarmuziek in de Romantiek,
Alexandra Verschueren (6B) met haar passie voor de tango,
Camilla Antonneau (6D) met haar onderzoek naar de impact van
de grote platenmaatschappijen op de muzikant, Manon Engelen
(6C) over de strijd tegen het alcoholisme, Jonas Vincken (6C) over
fotografie na WOII, en Jonas Van Mulder (6C) met een evocatie
van de oorlogsproblematiek, hielden op donderdagavond 12 mei
een volle zaal in de ban met hun redenaartalent. De felbegeerde
prijs ging dit jaar naar Jonas Van Mulder. De jury was sterk onder
de indruk van de eerlijke, meeslepende stijl en de helderheid van
taal waarmee Jonas de toeschouwers wist binnen te loodsen in
de thematiek van zijn scriptie, zijnde de roman ‘Doris Visscher’.
Proficiat aan de winnaar, en aan alle genomineerden, want het
was een zeer sterke ploeg.
9

Believenissen
Interview
Op naar de zomer met
Patrick de Groote (W79)
Goeiemiddag, om maar meteen met de deur in
huis te vallen zou ik u willen vragen in welk jaar u
afgestudeerd bent aan het Sint-Lievenscollege?
Geen flauw idee! Ik denk dat het zo ongeveer
’78-’79 moet zijn dat ik de schoolbanken op Sint-
Lievens verliet.
Momenteel bent u de organisator van de Zomer
van Antwerpen, dat al sinds 1995 op volle toeren
draait en het Sfinks-festival, dat nog langer reeds
georganiseerd wordt, had u in uw schoolcarrière
reeds plannen om later de ‘organisatie’ in te
duiken?
Niet echt, ik was vroeger veel met muziek bezig
maar ik had geen grootse plannen om later
culturele festivals te gaan organiseren. Voor ik het
wist tuimelde ik Sfinks binnen, waar ik nog later
uiteidelijk aan de top belandde. Het is allemaal
heel zachtjes aan gegroeid. Maar ik had geen groot
plan.
U hebt dus ook geen speciale studies hiervoor
gevolgd?
Neen, ik weet dat er nu zulke richtingen bestaan
maar in mijn tijd hadden ze zulke studiekeuzes nog
niet. Ik heb zelf communicatiewetenschappen
gestudeerd.
Bent u zelf met Sfinks begonnen of bent u
langzaamaan opgeklommen en uiteindlijk
helemaal bovenaan beland?
Neen, Sfinks bestond al, het was toen enkel veel
kleinschaliger dan dat het nu is. Het is net als de
Zomer van Antwerpen iets dat vrij langzaamaan
gegroeid is. Ik ben begonnen toen het nog zeer
klein was, en slechts zeer weinig mensen hieraan
mee hielpen en in de loop der jaren zijn we steeds
meer uitgebreid, en zullen we in de toekomst
waarschijnlijk ook nog uitbreiden.
De Zomer van Antwerpen, die dit jaar reeds aan
haar elfde editie toe is, daarentegen was wel een
initiatief van uzelf?
Ja, we zijn er mee begonnen in 1995, maar in feite
was dit een uitloper van enkele activiteiten die in
1993 georganiseerd werden. Het was eigenlijk toen
10
de bedoeling om eens wat anders te doen dan de
klassieke theaterstukken die toen vooral
georganiseerd werden. We wilden meer
locatietheater brengen in Antwerpen en zo is dan
uiteindelijk de Zomer ontstaan. Een cultureel
festival in Antwerpen gedurende de zomermaande
juli enaugustus waarmee we proberen de
Antwerpenaren naar buiten te lokken en wat
cultuur op te snuiven.
Om nu even terug te komen op uw schoolcarriere,
werd er in uw tijd op Sint-Lievens veel aandacht
besteed aan culturele activiteiten? Zaken zoals
filmforum en tonneelvoorstellingen bijwonen, was
daar toen reeds sprake van?
Neen, absoluut nog niet. De school stond toen,
zoals praktisch alle andere scholen, nog niet echt
open voor dat soort zaken. Misschien één maal per
jaar een theatervoorstelling bijwonen, maar meer
dan ook niet.
Dus als je geïnteresseerd was in dat soort zaken
moest je je plan maar trekken en op jezelf alles
ontdekken?
Daar komt het zowat op neer. Vroeger was ik vooral
met muziek bezig. Ik speelde ook zelf in een
groepje. Ik speelde gitaar en bas. Later ben ik zelf
niet echt meer ‘actief’ met muziek bezig geweest,
hoewel je wat ik nu momenteel doe toch ook wel
vrij ‘actief kan noemen.
Bedankt voor het interview.
Matthias Levrie & Lise Beeckmans (6B)
Foto Matthias Levrie

Lief en leed
Hier staan tot afscheid …
03.12.04 Mevr. Germaine De Lang, schoonmoeder van
Fernand Becuwe (oud-directeur AL) - correctie SL!M 28
02.03.05 Jhr. Joeri Van Vlierberghe, stiefbroer van
Laura Stoop (leerling van 2I AL)
05.04.05 Mevr. Irene Leroy (oud-leerkracht AL)
15.04.05 Mevr. Celine Eckelmans, oma van
Eva (LWI 02) en Liszl (leerling van 5C KS) Peirsman
20.04.05 Jhr. Jeff Van Garsse, leerling van 4B (KS)
29.04.05 Dhr. Karel de Groof (LG 44)
Wie zal er ons kindeken douwen?
01.03.05 Alejandro bij Ricardo Garrido Badillo
(leraar AL/TV) en Veerle Tubex
29.04.05 Nathan en Geraldine Coveliers, kleinkindjes van
Ida Monballieu (begeleiding kleuters) en
Hugo Coveliers (LG 64)
04.05.05 Mathis, Thibau en Benoît bij
Isabel Van den Bossche (lerares L.O.) en Peter Van Hal
Kort
Dag school
Drie leerkrachten zullen op 30 juni voor het laatst de
schooldeur achter zich sluiten en hun actieve
beroepsloopbaan beëindigen. Het zijn:
- Rita Van Thillo, leerkracht in de basisschool, die zich
bezighield met begeleiding in het kader van het
gelijke onderwijskansenbeleid;
- Martine Janssens, leerkracht Latijn en Grieks in het
secundair onderwijs (Amerikalei en
Kasteelpleinstraat);
- Yola Eeckelaert, leerkracht Frans in het secundair
onderwijs (Tabakvest).
Wij wensen hen veel succes in hun verdere leven en
hopen hen nog geregeld terug te zien op activiteiten
in de school.
Antwerpen lonkt:
in het interview leest u hoe de Scheldestad deze
zomer sinjoor en toerist weet te verstrooien. Met
welke grafische middelen men tussen 1945 en 2005
het publiek naar de festivals, biënnales en ander
fraais wist te lokken, vindt u in de zomertentoonstelling
‘Antwerpen lonkt’. Collega Karl
Scheerlinck (LW 80) maakte samen met Robert Lucas
een selectie van de beste naoorlogse Antwerpse culturele
affiches uit het AMVC-Letterenhuis. Te zien van
16 juli tot 28 augustus in het Hessenhuis.
In memoriam Lode
Schaerlaekens (LG 42)
Op 3 juni 2005 overleed,
na enkele maanden ziekte,
Lode Schaerlaekens. Lode was
een van die vele trouwe leden uit
de grote Sint-Lievensfamilie.
Zijn leven lang koesterde hij een
warme genegenheid voor het
college en haar geledingen.
Van 1950 tot 1958 ontpopte hij zich tot een groot
groepsleider van de 9 de Sint-Lievensscoutsgroep en van
1962 tot 1964 was hij een dynamisch voorzitter van onze
Oud-leerlingenbond. Hij kwam uit de bekende retorica
1942, die nog twee andere voorzitters leverde. Zijn
kinderen en kleinkinderen gingen of gaan naar onze
school. “Zijn” Sint-Lievenscollege blikt dan ook in
dankbaarheid terug op een mooie en rijke tijd!
In een volgende publicatie leest u een meer
uitgebreid artikel.
Inschrijvingen
Tijdens de vakantie kan u op de drie campussen voor
informatie en inschrijvingen terecht: van maandag tot
en met vrijdag, telkens van 9 tot 12 en van 14 tot 17
uur.
Van 11 juli tot en met 17 augustus blijft de school echter
gesloten. Inschrijvingen zijn enkel mogelijk indien
de leerling vergezeld is door één van de ouders.
Info vindt u ook op www.sintlievensantwerpen.be of
in de verschillende informatiebrochures die we op
eenvoudig verzoek opsturen. Er ligt ook een foldertje
ter beschikking van De Lijn, met een overzichtelijk
plannetje van de tram- en buslijnen.
Start nieuwe schooljaar
Het nieuwe schooljaar start op donderdag 1
september: we beginnen onmiddellijk met een hele
dag! De aanvangsuren verschillen een beetje:
- kleuters en lagere school: 8u30
- campus Amerikalei: 1 ste jaar: 8u30
2 de jaar: 9u30
- campus Kasteelpleinstraat: 2 de graad: 10u
3 de graad: 9u
- campus Tabakvest: 1 ste en 2 de
graad: 9u
3 de graad: 10u
11

Kleuterschool
“Ik ga op reis en ik neem mee…”, daar begonnen we mee
op die bewuste maandagmorgen. De juffen hadden erg
veel zin om op reis te gaan, met pak en zak stonden ze
klaar. Maar... Onze kleuters moesten alles nog inpakken.
Met andere woorden: werk aan de winkel! Allen
begonnen ze vliegensvlug hun koffers te maken. Soms
namen ze de meest onmogelijke dingen mee: een
clubzetel bijvoorbeeld! Het zou er maar eens niet moeten
zijn in dat verre, verre land…
De volgende dag was iedereen paraat. Met onze
supersonische vliegmachine vlogen we in sneltreinvaart
naar allerlei leuke bestemmingen. Onze eerste stop was
de Sahara waar we veel zand zagen, tenten bouwden,
kamelen knutselden en prachtige zandtekeningen
maakten!
In Mexico werden we ontvangen door een grappige
Mexicaan die ons leerde dansen op Mexicaanse muziek.
Sommigen hebben ook knappe poncho’s geweven wat
behoorlijk wat zweet en tranen heeft gekost!
Ach ja, het was er heel zonnig, rumoerig en sfeervol,
maar één dagje was genoeg!
Het werd hoog tijd om China eens te bezoeken. Een
Chinese dame ontving ons hartelijk met lekkere
kroepoek. Spijtig dat we haar niet verstonden, ook al
beweren de juffen soms dat we Chinees praten… Hoe
komen ze daar toch bij! In dit prachtige land hebben we
een knappe waaier gemaakt met een Chinese draak en
hebben we onze T-shirts gekleurd, wat echt fijn was.
12
De tweede kleuterklas op reis
rond de wereld
Maar nu, hoog tijd voor een siësta bij mama en papa...
Daarna stapten we weer vol energie in ons vliegtuig en
vlogen richting Afrika. We hebben er Afrikaans gedanst en
bellenriempjes gemaakt om mee te dansen. Een juf
vertelde een heel grappig verhaaltje over een blanke
papa wiens kindje bruin is. Beiden wilden ze van
huidskleur veranderen. Daaruit ontsprongen grappige
knutselwerkjes zoals wit/bruine kindjes!
Na een paar dagen vlogen we er weer op uit om weg te
dromen in Hawaï! Een bloemenmeisje zat al op ons te
wachten. Ze had een prachtige bloemenketting aan en
een ritselend rokje. Dat nodigde weer uit tot knutselen!
Er werden hopen bloemen geknipt voor een bloemenketting,
en duizenden repen voor rokjes.
Dit waren wel de laatste stuiptrekkingen … Hoog tijd om
naar huis te gaan!
Naar België, ons teergeliefde België! Daar werd onze
avontuurlijke wereldreis feestelijk afgesloten met een
grootse frietenbak! Wat was dat smullen geblazen! Moe
maar voldaan stapten we samen het weekend in, vol
boeiende verhalen om thuis te vertellen. Eindelijk zouden
we nog eens in ons eigen bedje kunnen slapen! En als je
dat niet gelooft…

28ste Solidariteitstocht
Altijd even wennen, een naamsverandering: van vastenvoettocht naar
solidariteitstocht, de 28 ste al!
Vrijdag 13 (!) mei was het weer zover. Na de vele voorbereidingen door de
werkgroep stond er ’s ochtends voor het college weer een batterij bussen met
ronkende motor te wachten
op de meer dan vijfhonderd kinderen.Bestemming: Doel en omgeving.
Reeds weken geleden begon iedereen te zoeken naar gulle sponsors die de
gestapte afstand (10 km, 15 km of 20 km) met centjes wilden belonen.
Ook dit jaar werden er weer enkele projecten geselecteerd om financieel te
steunen: opbouw van schooltje in El Salvador, schoolmateriaal in Ladakh,
potten en pannen in Sri Lanka en ook onze eigen vierde wereld via Kamiano.
Zonder trompetgeschal en media-aandacht heeft ons college de voorbije 28 jaar
219.732,58 euro (!) bij elkaar gestapt; een prestatie waar we terecht fier op
mogen zijn en waardoor velen die het wat minder breed hebben ergens in de
wereld het nu een klein beetje beter hebben. Bedankt sponsors! Er staat zelfs
een schooltje ergens in Indië met de naam “Sint-Lievens”!
De wandeling dit jaar bracht ons vanuit het (bijna verlaten) dorpje Doel tot vlak
naast de twee enorme koeltorens van de kerncentrale. Vandaar ging het richting
Land van Saefthinge, steeds flirtend met de Nederlandse grens.
Aan onze rechterkant de brede Schelde met aan de overkant de grootste sluis
ter wereld, aan onze linkerkant de weidse polders: het leek wel een fragment
uit “Terug naar Oosterdonk“.
Een zucht van verluchting (en vermoeidheid) ontging ons wanneer iedereen
zonder kleerscheuren weer het college had bereikt. De zon, de sfeer,
de inspanning, het panorama, de groepsgeest… en het ijsje maakten er weer
een feest van!
Op naar de 29 ste !
Peter Marnef (L)
Lagere school 13

Amerikalei
14
Vlaanderen-Wallonië
Sinds kort is er druk e-mailverkeer tussen
Vlaanderen en Wallonië.
Er is eindelijk een uitwisselingsproject van start
gegaan. De leerlingen van de eerste graad zijn
druk aan het corresponderen met leerlingen uit
een Franstalige school in Jette. De bedoeling is om
volgend jaar leerlingen van Jette naar hier te laten
komen en daar zelf ook op bezoek te gaan.
Zo kunnen wij eens zien hoe ze daar les krijgen in
het Frans. Heel wat leerlingen hebben hun
contactpersoon al gevonden en schrijven er op los.
Ze komen in contact met nieuwe vrienden, met een
andere levensstijl en vooral met een andere taal
die ze beter leren waarderen en spreken.
Wees gerust, ook voor jou is het nog niet te laat!
Wil jij al dit leuks niet missen en zie je een
pennenvriend(in) wel zitten? Mail dan naar
arjettepenvrienden@yahoo.fr! Haast je voor het te
laat is en zoek je een fijne correspondent(e) uit!
Gerda Stevens (L)

Michaël schittert in
het kinderkoor van de
Vlaamse Opera!
Zoals sommigen van jullie misschien wel weten zingt Michaël Lamiroy (2H) in het
kinderkoor van de Vlaamse Opera. 2005 is een heel druk jaar voor hem: hij heeft maar
liefst in drie opera’s meegezongen en één keer heeft hij zelfs de hoofdrol gespeeld.
Echt het leukste vond hij toch Richard III, een productie die haar wereldpremière
beleefde in de Vlaamse Opera. “Het was fantastisch,” vertelt hij. “Wat ik er zo leuk aan
vond waren vooral de overweldigende regie en het feit dat ik als kind stond te zingen
tussen echte professionelen. Iedereen was heel lief voor mij en ik heb er beter door
leren zingen en acteren.”
In het verhaal was Michaël het neefje van de kwaadaardige Richard III die er alles voor
over had om koning te worden. Hij liet iedereen die hem in de weg stond onthoofden.
Michaël dus ook. “Ik had een zakje in mijn mond met nepbloed erin. Toen ik op het
podium kwam moest ik dat kapot bijten en liep er zogezegd bloed over mijn nek. Dat
was wel redelijk vies maar dat hoort er nu eenmaal bij.”
“Als het kon zou ik die tijd nog wel honderd keer willen herbeleven;
het was echt fantastisch!”
Alexander Hofkens (2H)
15

Kasteelpleinstraat
16
“Vanaf volgend school jaar verhuist heel het TSO naar de
Kasteelpleinstraat.” Toen onze klastitularis dat zei, kon ik mijn oren
niet geloven. Dit onderwerp werd al heel snel het gesprek van de dag.
Veel leerlingen zagen deze overstap niet zitten en wilden aanvankelijk
zelfs een andere school zoeken. Ook de leerkrachten stonden wat
sceptisch tegenover deze beslissing van hogerhand, want sommigen
moesten mee verhuizen en goede vriend(in)(n)en op hun campus TV
achterlaten. Later kregen we dan uitleg van mevrouw directrice,
die zei dat de verhuizing ook voordelen met zich meebracht.
Zo zou het voor leerlingen uit het ASO met een B- of een C-attest
makkelijker zijn om naar het TSO binnen eenzelfde school te gaan.
Uiteindelijk zou ook het leerlingenaantal in het TSO kunnen stijgen.
Eigenlijk vonden we dit een goede reden, maar we waren nog altijd
niet gerustgesteld. De volgende dag speelde het nieuws nog altijd in
ons hoofd maar praatten we er niet meer zo veel over. We kregen wel
te horen dat 1 en 2 ASO en 3 en 4 ASO naar onze campus zouden
komen, in de voormiddag voor een workshop, en in de namiddag voor
een toneelstuk. Dus was er tijdens de speeltijd meer volk dan
gewoonlijk en konden we al wat contacten leggen. In het 3 de trimester
kregen we een brief met de mededeling dat we de school gingen
bezoeken en dat ook alleen de tweede graad zou verhuizen.
De derde graad was voor het daaropvolgende schooljaar voorzien.
Na de examens dan bezochten we de Kasteelpleinstraat. Hier werden
we begeleid naar een klas in de A-Blok ,waar de directeur ons uitlegde
dat er in Kasteelpleinstraat enkel vaklokalen waren. Dat betekende
dus dat we constant van klas moesten verwisselen, wat wij heel
vervelend vonden, gezien het grote aantal trappen. Hij lichtte ons ook
in over het zwembadreglement, o.a. over de inhaallessen van het
zwemmen. Na deze uitleg werden we verder rondgeleid, en voelden
we alweer de vermoeiende trappen in onze benen. We stelden ook
vast dat de vaklokalen over de verschillende blokken verspreid was,
wat ons nog meer aan het denken zette over onze overstap.
In september was het dan zover, en als we er nu op terugblikken,
hadden sommigen het erg moeilijk om zich te integreren in deze
nieuwe omgeving. Nu zitten we al aan het einde van het schooljaar en
wat blijkt? We hebben het overleefd! We kennen de weg nu helemaal
uit ons hoofd en we hebben veel interessante dingen meegemaakt.
Uiteindelijk bleek het goed te doen en zijn we zelfs blij dat we op
campus Kasteelpleinstraat zitten. Ik wens de derde graad die volgend
schooljaar naar hier komt veel succes en hoop dat ze zich snel thuis
voelt. Welkom allemaal!
Stephan K. Mangamba (4E)
Eén jaar TSO in de
Kasteelpleinstraat

Jeff
Op woensdag 20 april overleed totaal onverwacht
Jeff Van Garsse. Hij had net zijn 16de verjaardag gevierd. Jeff
was leerling in het 4de jaar Latijn- moderne talen en scout
bij de 9de Sint-Lievens en 10de Sint-Andries. Op dinsdag 26
april hielden we op school een afscheidswake, waarbij
onder meer de volgende teksten werden voorgelezen.
Jeff, jouw dood heeft ons door elkaar geschud.
Plots was de wereld anders.
Tranen hebben onze school overspoeld.
Terwijl daarbuiten de zon scheen in een helderblauwe lucht,
was het in ons hart donker en koud.
Een vlag halfstok.
We liepen doelloos rond,
botsten overal op jouw dood,
zochten naar houvast,
hou vast, een woord, hou vast, een schouder.
We dachten aan jou,
elke kleine herinnering vergrootte het verlies.
We kwamen naar de kapel,
schreven in het boek ons verdriet neer,
onze herinneringen,onze hoop.
We liepen naar de Schelde
En gooiden een roos in het water.
Zo vlug dreef ze weg.
Iedereen die Jeff heeft gekend,
bewaart onvergetelijke herinneringen aan hem.
Zijn leven was niet af,
er had nog zoveel kunnen gebeuren.
Maar zijn leven was wel vol: vol vrienden,
vol gebeurtenissen, vol humor en plezier,
vol muziek, vol levensvreugde en feest,
vol dromen,
vol zin.. zin om te leven, zin in het leven.
Luc Sels (L)
Jeff
Beste Jeff,
Ik kende je nu al 13 jaar
13 jaar vol unieke vriendschap
Zolang ik me kan herinneren
Over vrienden, school, scouts,
Was en blijf jij er altijd bij
Deze herinneringen zijn zo uniek
Dat niemand ze ooit kan vervangen
Want we waren elkaars geschiedenis
En geschiedenis kan niet herschreven worden
Al deze herinneringen
hebben een aparte plaats in mijn hart gekregen
Ook in onze toekomst
Zag ik ons overal en altijd samen
We smeedden zoveel plannen, maakten zoveel beloftes
Over de wereld die aan onze voeten lag
Als we samen waren
Konden we praten, luisteren, lachen, elkaar helpen,
onnozel doen
Maar ook elkaar begrijpen en ons leed delen
Als ik alleen was voelde ik me nooit eenzaam
Omdat ik jou had al dan niet ver weg van me
En dit gevoel heb ik nog steeds
Het gevoel dat ik je ooit terugzie
Ik kende je zo lang maar toch veel te kort
Ik zie je nog
Maar ik ga vooral jou missen,
Maar nooit vergeten ….
Toon Bats(4A)
“Hallo t’is hier met Jeff … Ik ben er nu even niet,
bel straks nog eens terug of laat een berichtje achter.
Bedankt”
Zo staat het op je voicemail.
Ik wil iets zeggen, maar mijn woorden dwalen weg in
mijn verdriet…
In enkele seconden wordt alles anders,
Heden wordt verleden,
Dichtbij wordt ver weg.
Jeff, we zien je nog voor ons,
we horen nog steeds je stem,
we zien nog steeds de lichtjes in je ogen
als je plannen maakte.
Bedankt voor die jaren van vriendschap, liefde en trouw
want ook over de grens van het leven,
houden we nog steeds van jou…
We zeggen geen vaarwel,
maar tot ziens.
We zullen je nooit vergeten.
Klaas Verschooren (4D)
17

Tabakvest
6 Kantoor en 6 Verkoop veroveren Praag
Zondag 20 maart - 21.00u. Iedereen stipt
aanwezig. Terwijl de wenende vriendjes ons
uitwuifden, verlieten we de vertrouwde Tabakvest.
Al snel kregen we het gezelschap van XXX. De
sfeer in de bus was zo spannend dat een verplichte
sanitaire stop zich opdrong. Na een ‘zittende
nachtrust’ leidden William en Claudia (chauffeur en
dochter) ons de mooie stad Praag in. Een
verkenning over ‘La Kampa’ bracht ons bijna tot
punt 1 in ons programma: een boottocht op de
Moldau viel in het water. Een té hoge waterstand
hield de boot aan de kant. Dus wij op zoek naar
een sportief alternatief: een heuse beklimming
naar de Petríntoren. Na veel zwoegen en zweten,
maakten we kennis met de Tsjechische mentaliteit:
de stofzuiger kreeg voorrang op ons bezoek, dus
werden onze kuitspieren zwaar op de proef gesteld
en begonnen we al direct aan de afdaling naar de
Karlsbrug.De hongerigen werden voorzien van een
stevige maaltijd in de Oude Stad. Gek hoe dicht
alles hier in de buurt ligt. De astronomische klok
en de Sint-Nikolaaskerk kregen de nodige
aandacht. De Kruittoren werd het punt van
afspraak. Om onze spieren nog wat te belasten,
gingen we te voet op zoek naar de bus.
Een parkeerplaats aan een vies station was voor
ons chauffeursduo de plaats van rust. Via de ‘grote
singel’ arriveerden we aan ons hotel. Twee
pastelkleurige torens, een verzamelplaats voor
jongeren. Een zwempartij, een maaltijd in
buffetvorm en een gezellige bar leidden ons naar
middernacht. Eén ding was zo goed als zeker:
iedereen was uitgeteld!
Acht uur, de ochtendzon was paraat.
Een uitgebreid buffet moest ons energie voor deze
dag geven. Na de gebruikelijke ochtendfiles
bereikten we de “burcht”. Hier werd meteen
duidelijk wat massatoerisme is. We proefden van
een forse lepel kunst en cultuur, genoten van de
wisseling van de wacht en maakten nog een
afsluitende wandeling langs het Strahovklooster,
de schitterende bibliotheek en eindigden met...
een lekker middagmaal. Via de Karelsbrug
belandden we in de joodse wijk of Josefov.
18
Ons dagboek
Na een kennismaking met het joodse Raadhuis,
de klok die naar joods gebruik achteruit loopt, en
de Oud-nieuw synagoge zochten we een weg
richting Kruittoren. Weer veel stapwerk voor één
dag en toch bleven we op tocht met een
enthousiaste en levendige groep. Na een stevige
maaltijd brachten we als afsluiter een gezellige
avond door in de bar en de bowling van het hotel.
Op naar weer een zonnige dag...
De laatste dag groet ons zonder zonnestraaltjes,
of toch? Net als de leerlingen zal ze te moe zijn.
Half negen: etenstijd. Geloof het of niet maar onze
jongens en meisjes waren speciaal vroeger
opgestaan... zeker om de leerkrachten ontbijt op
bed te brengen? Half tien of ‘bijna’ gedoucht, terug
met onze zware koffers naar de bus. Vandaag gaan
we een kijkje nemen in de Nové Mesto. We
vertrekken aan het station en wandelen richting
Nationaal museum. Dat Tsjechen niet graag varen,
liever stofzuigen en plots drie dagen vakantie
nemen, hebben we aan den lijve ondervonden.
Dus startten we met een grote Nové Mesto tocht.
Via een wandeling langs het gedenkmonument van
Jan Palach, het Europahotel en het Karelsplein
bereikten we het ‘dansende huis’. Dat Fred Astaire
en Ginger Rogers niet zo goed in de smaak vallen
bij onze jeugd is hierbij bewezen. Maar toch, een
architectonisch mooi project langs de oevers van
de Moldau. De wandeling sloten we af met een
verkenning van Narodni, het shoppingsparadijs bij
uitstek.
17.00 uur. Via de file vangen we de terugreis aan.
Vakantie? Nee toch nog niet. Nog even testen we
de Praagse parate kennis van de groep. Proficiat
Numa, jij scoorde het best. Nog maar net
vertrokken en zie daar: de Belgische grens
(volgens Sabrina). Oei, nee toch, eerst nog door
Duitsland. Na een korte filmsessie, tijd voor een
frietstop. Met deze rijke culinaire hap achter de
kiezen, overwon de moeheid het karakter. Zalig,
een stille ronkende bus! Antwerpen riep, dus een
vroege aankomst. Vrienden, vriendinnen, papa’s,
mama’s, taxi’s en café de Rui. Allen werden
opgetrommeld en 6 Kantoor en 6 Verkoop
zwermde uit...
De leerlingen van 6 Kantoor en 6 Verkoop

Exact 75 jaar geleden waren bouw- en vakwerklieden druk
doende met de opbouw van het Sint-Lievenscollege aan de
Kasteelpleinstraat. Het eerste Vlaamse college met volledig
onderwijs in de moedertaal, het Nederlands, werd een succesverhaal.
In de loop van het eerste schooljaar klom het aantal
leerlingen tot 215, waarvan 54 van buiten de stad!
Op woensdag 22 september 2005 zal het exact driekwart eeuw
geleden zijn dat de school haar imposante poort opende.
4 juni laatstleden blies ook onze Oud-leerlingenbond, een van de
grotere van Vlaanderen, haar 50 ste kaarsje uit.
We kondigden het al aan, en herhalen het hier nog eens graag:
het schooljaar 2005-2006 vieren we dat op meer dan een wijze.
Begin van dat jubileum-schooljaar, over twee maanden dus,
ontvangt u de bijzondere SL!M 30 met het gedetailleerde
feestprogramma. Sommige activiteiten richten zich vooral tot de
leerlingen, andere tot de oud-leerlingen, sommige tot de hele
schoolgemeenschap.
Graag vertellen we u nu al dat een speerpunt in de viering 2
februari 2006 wordt, de herdenking van het overlijden van de
genereuze stichter Lieven Gevaert wordt.
Nostalgisch of anders terugblikken op de Sint-Lievenstijd wordt
de rode draad op onze vierde dakfuif voor de jongste 10
promoties. We spreken af op zaterdagavond 8 oktober in het
college. In volgende SL!M, en via email, ontvangen alle
betrokkenen de pittige details.
13.11.2005: de ultieme reünie
50 jaar Oud-leerlingenbond en 75 jaar Sint-Lievenscollege
vormen ook hét thema op onze feestelijke 50 ste Oud-leerlingendag
van zondag 13 november. Hoge gasten op onze legendarische
Retroklassen en een wel erg uitzonderlijke presentatie over “veel
vroeger en een beetje vroeger” op het college, tijdens het
academische gedeelte (dat we dit keer wat minder academisch
opvatten). We kunnen je nu al vertellen dat zowel de oudere als
de piepjonge promoties dit zullen kunnen smaken!
Het bestuur zal kosten noch moeite sparen om vele
oud-leraren en huidige leerkrachten op 13 november
naar Sint-Lievens te lokken. Het wordt dus dé ultieme
reünie!
Voor de oud-leerlingen die na de receptie ook nog
aanzitten aan het feestmaal, hebben we een
bijzondere verrassing in petto.
02.02.2006: de boeken
Twee boeken over de geschiedenis en het
patrimonium van de school zijn al in geruime tijd in
voorbereiding. Op Lieven Gevaerts gedenkdag
verschijnen ze. Praktische info hierover volgt in
september.
2 x oproep
Er komt in 2005 ook een erg lijvige versie van het
Jaarboek, met erg veel foto’s en tekst. Jammer
genoeg ontbreken in het college-archief enkele
oude klasfoto’s. Wie bezit een exemplaar en wil
ons dat laten dupliceren of scannen? Graag een
seintje naar archivaris@sintlievensantwerpen.be.
Het betreft de klassen van de promoties: 1937 –
1947 – 1957 – 1958 – 1959 – 1986 – 1987.
Ook volgende klassen ontbreken: LG 1960 –
LG/LWI/LWE 1988.
We zijn ook blij met foto’s van jongere jaren,
mocht er van het eindjaar inderdaad geen foto
bestaan.
De samenwerking van het jaarboek zoals we het
voor ogen hebben, kost handenvol werk. Uw
bestuursleden zijn ambitieus maar hun dagen
duren, net als de uwe, maar 24 uren. We zoeken
nog enkele vrijwilligers om te helpen bij het
scannen van oude archieffoto’s. Nostalgische
momenten verzekerd!
Oud-leerlingenbond 19

Oud-leerlingenbond
20
Na 60 jaar
Op de oud-leerlingendag van 14 november 2004 werden de jubilarissen in de bloemen gezet. Voor
en in naam van de mannen die 60 jaar geleden Sint-Lievens verlieten, sprak een van hen deze
opmerkelijke feestrede uit.
Zestig jaar geleden verlieten wij dit college.
Wat ’n opluchting was dat! Wat waren we blij dat we er van af
waren! Maar wanneer wij nu terugdenken aan die tijd en aan
ons college van toen, dan is het niet zonder weemoed en een
dosis nostalgie.
Ons Sint-Lievenscollege was een college met een bijzonder
karakter, een college met een heel eigen profiel. Om het in
marketingtermen te zeggen: met een U.S.P., een Unique
Selling Proposition. Een uniek pluspunt.
De stichting van Sint-Lievens was, lang voor de term
marketing was uitgevonden, een toonbeeld van een
geslaagde marketingoperatie, een schot in de roos.
Lieven Gevaert was een zakenman. Hij zag bij wijze van
spreken het gat in de markt. Hij zag de behoefte aan een
Vlaams college en verschafte de middelen om in die behoefte
te voorzien. Het werd een nieuw concept, uniek voor die tijd:
van bij de aanvang was het afgestemd op een welbepaalde
doelgroep.
Koele marketing ook. Het was een totaalconcept: alles was in
eenklank, alles klopte, tot in de details, tot in de verpakking
toe. Kijk naar die gevel van architect Huygh. Hij spreekt
duidelijke taal. Dertien heiligenbeelden van Vlaamse
heiligen. Ze laten weinig twijfel bestaan over wat er te koop
is: goede, gezonde marketing.
Op een eerste gevelontwerp van Van Reeth en Smits stond in
metershoge letters –heel assertief- VLAAMS COLLEGE en
daarbij de leeuwenvlag. Je kunt het niet bondiger en
duidelijker zeggen.
En let eens op de muurtegels in de gangen en klaslokalen:
ze zijn afgeboord met blokjes geel en zwart. Ik hoop dat ze
nog lang mogen blijven!
Ja, alles klopte en tot in de details.
Ons college had ook een feestzaal, een échte. Een feestzaal
met ambities, met de allure van een auditorium én met een
heus toneelpodium. Wat een luxe!
Daar kregen we op het einde van het jaar onze palmares,
wat met heel wat luister gepaard ging: voordracht, toneel,
muziek en koorzang. In 1939 bijvoorbeeld werd er een
fragment gezongen van Peter Benoit en in 1938 de
Bloemencantate van G. Van Vladeracken. Was die van
“waterke, waterke gieten”?
Thuis in bloempotjes lei
Moeder zaadjes neer in mei
En we mochten met eigen hand
Water geven aan iedere plant…
In 1937 werd er een fragment uit “Joseph in Dotan” van
Vondel ten tonele gevoerd en in 1939 was zijn “Palamedes”
aan de beurt.
En uiteraard mocht ook Julius Caesar van Shakespeare niet
ontbreken. Ik herinner me nog alsof het gisteren was hoe ons
op alle toonaarden bevestigd werd dat Caesar een
achtenswaardige man was.
Maar het was niet allemaal hoogdravend. Ik zie op een van
de feestwijzers dat er ook een zangspelletje was door
leerlingen van de eerste drie leerjaren met als titel “Op den
Buiten” en een “fantazij” door de leerlingen van het vierde
leerjaar:“Houten Soldaatjes”. Dat was 14 juli 1939. Geen
twee maanden later gingen andere soldaten in Polen de boel
op stelten zetten. En dat was geen fantazij.
Wie speelde destijds Marcus Antonius en wie Julius Caesar?
Wie Agamemnon? En wie Palamedes? Wie figureerden in de
Rei van Engelen voor Joseph in Dotan?
Hun namen staan geboekstaafd in de Feestwijzers van die
jaren? Je vindt er de namen in van veel bekende Vlaamse
families, de BV’s van toen.
Ons college had ook een kapel. Geen klein, bescheiden
kapelletje. Geen nabootsing van neo-neo-gotiek of
neo-neo-byzantijns… geen zogenaamde vernieuwing van de
knusse landelijke stijl. Een kapel in de gedurfde moderne stijl
van architect Flor Van Reeth zoals we die kennen van
bijvoorbeeld zijn Sint-Walburgiskerk in de Volksstraat,
zijn kapel in Sint-Lutgardis, zijn Boodschapkapel der Zusters
Annunciaten te Heverlee, zijn Heilig Hartkerk te Lier.
Sint-Lievens kreeg een kapel om fier op te zijn.
De kapel en de feestzaal zijn er niet meer. Helaas.
Wellicht kwam men tot de bevinding dat die ruime feestzaal
een overbodige nutteloze ruimte was geworden.
Misschien gold dat ook voor de kapel. De behoefte aan
knielbanken en biechtstoelen zal inderdaad niet meer zo
brandend actueel zijn. De gevel is gebleven, met de beelden
van Vlaamse heiligen.
Hoe dan ook, Lieven Gevaert en de leden van het inrichtende
comité zijn destijds niet krenterig geweest. Zij hebben geen
kosten gespaard om ons college alles mee te geven wat er
toe kon bijdragen om van bij de aanvang een imago op te
bouwen dat respect afdwingt.
Het imago van een college met een U.S.P
Hugo Van der Hallen (LG 44)

Een halve eeuw uit de school
Traditiegetrouw spreekt tijdens het diner ook een afgevaardigde van de “50-jarigen” het publiek toe.
Het woord is aan een oud-voorzitter van de OLB.
Lieve dames en goede vrienden
Als het waar is dat “spreken zilver is, en zwijgen
goud” dan zou ik hier eerder voor het goud opteren,
maar naar het schijnt wordt van een jubilerende klas
verwacht dat één iemand hier een woordje zegt;
en want wat kan zo iemand hier nu relevants komen
vertellen?
Over de individuen of figuren, die onze promotie
bevolkte? De meesten onder u kennen ze niet.
U zou in de meeste gevallen niet weten over wie ik
het heb. Dat heeft dus geen zin.
Alleen kan ik getuigen dat onze promotie de beste
was die het Sint-Lievenscollege ooit op Vlaanderen
heeft losgelaten!
Wij de Grieks-Latijnse ’54 telde op 31 leerlingen nog
12 roepingen. De promotie na ons, nog amper een
derde daarvan. Dat bewijst natuurlijk de goede geest
van onze klas. En nu hoor ik hier al kwatongen
vragen, hoeveel zijn daarvan nog geestelijk
gebleven. Inderdaad, zo’n 15 jaar nadat wij het
college verlieten ontstond er een rage van kap-overde-haag-gooierij;
maar dat was een algemeen
verschijnsel en zeker niet specifiek voor onze
promotie; in ieder geval kan ik getuigen dat wij nog
een flink aantal respectabele geestelijken tellen,
waarvan hier zelfs een paar aanwezig zijn.
Van de 31 klasgenoten zijn er intussen ook reeds 7
die dit aardse met het eeuwige gewisseld hebben.
(en niet drie zoals deze morgen tijdens de
eucharistieviering verkeerdelijk in herinnering werd
gebracht; of waren die 4 anderen misschien in de
ban?)
Vandaar ook dat wij de frequentie van onze
klasreünies opgedreven hebben; van vroeger eens
om de 5 jaar naar nu jaarlijks!
Het is ook moeilijk anekdotes over onze collegetijd
te komen vertellen; weinigen onder u zullen maar
zeer zeldzame exemplaren van ons lerarencorps
gekend hebben, en als ik hier zou beginnen over
Jef Kak en de Scheet zouden ze zich - al dan niet
terecht - verontwaardigd afvragen:” wat staat die
daar allemaal te vertellen?”.
Edoch, in onze tijd hadden de leerkrachten nog
pittige bijnamen, en zij werden allen uitsluitend met
die namen aangeduid. Iedereen sprak van Jef Kak als
hij daarmee de directeur bedoelde, en misschien
waren er wel meerdere die niet eens wisten, dat die
eigenlijk Z.E.H. Splichal heette. Zelf heb ik nooit
geweten hoe deze imposante figuur aan zo’n naam
kwam.
Van de scheet heb ik me eens de oorspong laten
vertellen. Onze klas werd steeds – heel de
humaniora door - op de derde verdieping onder
gebracht. Dat brengt mee dat leraren ook naar de
derde verdieping moesten klimmen, toch zeker zij
die bewaking hadden op de speelplaats en die
meneer Moors, zo was de echte naam van die scheet
- kon enorm snel de trappen naar onder dartelen;
ze hadden hem ook evengoed de wervelwind kunnen
heten. Maar zeg nu zelf, dat is toch heel wat minder
schilderachtig.
U moet daarbij ook bedenken dat in onze tijd het
lerarencorps bestond uit priester-leraren die voor
hun klas stonden in soutane. Als mr. Raskin ons in
de Griekse les zijn knieën wou laten zien om ons bij
te brengen dat ‘melanos’ zwart betekende,
en hij daarbij zong van ‘g’hebt zwarte knieën
Melanie, ge moet ze wassen da’k het zie’ dan moest
hij daarvoor zijn soutane wat optrekken, wat hij ook
deed, en zo weet ik nog dat zwart melanos is;
dat is dan ook zo wat het enige Grieks dat ik nog
ken, behalve de eerste zin van het Sinterklaasliedje
“dia dendron ij seleinij” dat hij ons ook voorzong.
Om maar te zeggen dat wij wel leraren hadden die er
iets voor over hadden.
Vrienden, ik herinner me van sprekers uit het
verleden, al dan niet met microfoon, dat we die
amper verstonden, en meestal zeer gelukkig waren
dat hun tafelrede beëindigd was. En omdat ik
enigszins vrees dat dit vandaag ook het geval zou
kunnen zijn wens ik jullie nog verder een heel
gezellige namiddag.
Servaas De Vijlder (LG 54)
21

zegt: deuren moet je kunnen sluiten. Het gaat
tochten wanneer ze te lang open blijven staan. Maar
sommige deuren duw je slechts met moeite en met ietwat
tegenzin weer dicht.
Acht jaar geleden, op een druilerige septemberochtend,
terwijl de nevel als een nat gordijn over de torens van de
stad hing, ging de poort van het Sint-Lievenscollege voor
mijn oudste zoon voor het eerst wijd open. Een paar
dagen eerder waren we samen van de Linkeroever naar
de Kasteelpleinstraat gefietst, ‘om alvast te oefenen’.
Mijn zoon wilde niet met de tram. Fietsen was gezond.
Je moest je ogen open houden en bij de weg blijven.
Een goeie eerste les, vond hij. Dat leverde eerst nog wat
gestuntel op de roltrappen van de voetgangerstunnel op
en daarna een behoorlijk ingewikkelde rit door het
Sint-Andrieskwartier. Als bezorgde vader zag ik de
gevaren overal uitvergroot: de tram door de
Nationalestraat die weinig fietsruimte liet (‘Let hier goed
op, jongen’), de gevangenis in de Begijnenstraat, de
gierende bussen op het plein voor de school. ColumnMen
Maar ik voelde dat het wel zou lukken. De jongen had
vertrouwen. Geen straat was te lang of te breed, geen
hindernis onneembaar, geen schoolmuur te hoog.
Ik weet niet meer zo goed waarom hij precies deze
school koos. We hadden er in het voorjaar een aantal
afgeschuimd. Op opendeurdagen laten scholen zich
graag van hun beste kant zien.
Sint-Lievens had de grootste natuurlijkheid, denk ik.
De kermismolen en de kraampjes op de speelplaats
vonden we vertederend, de presentaties van het
leerlingenwerk in de klaslokalen degelijk zonder te willen
imponeren en naar het zwembad moesten we zoeken -
alsof de school er wat beschaamd voor was. (Hoewel,
vele joelende kinderen hadden het moeiteloos gevonden
- ook goed nieuws wordt snel doorverteld - en de school
had het bad joviaal voor iedereen opengesteld.)
Misschien was het dat wel. De hartelijkheid.
De bescheidenheid. De onuitputtelijkheid van de
eenvoud. Ik heb daar altijd van gehouden. En ook mijn
zoon hield ervan. Ik liet hém dus maar beslissen. Zijn
leven moest hier maar beginnen, vond hij.
Later kwamen de verhalen. Over de grappen in de klas,
over de klasdagen en de excursies, over zo veel minzame
leraressen en goedmoedige leraren ook - hij noemde het
allemaal tof. Soms werden die verhalen nogal aangedikt,
zoals dat gaat met schooljongenshistories en hun
geforceerde waarschijnlijkheid. Maar het mocht.
Wat zou ik kunnen hebben tegen de inventiviteit van
jonge verbeeldingskracht?
Twee jaar later fietste mijn jongste zoon met zijn grote
broer mee. Het leverde dezelfde verhalen op, in een wat
anders gekleurde versie. Daarna gingen mijn jongens
groeien. Ik kon het volgen op de klasfoto’s die ze elk jaar
22
Afscheid
weer wilden kopen omdat ze opnieuw in een prima groep
waren terechtgekomen. Ik kon op die foto’s de
baardgroeiontwikkeling van de jongens zien en ook de
zich ontplooiende elegantie van de jonge vrouwelijkheid
van hun klasgenotes. (Voor mijn zonen ging de wereld als
een meisjeskamer open.) En ik zag hoe in hun aller ogen
zelfs de vrolijkheid volwassen werd. Alleen de intussen
bekende klassenlerarengezichten bleven dezelfde - maar
die waren daar allicht niet rouwig om.
Er kwamen nog verhalen bij. Over bals en schoolfeesten
en die enige Chrysostomosdag onder andere.
Soms werden er foto’s van gemaakt, voor de vermeende
eeuwigheid of de zachte troost waarvan ze al voelden dat
ze er ooit naar zouden gaan verlangen. Soms moesten ze
het stellen met geheugenfoto’s: herinneringen die ze in
hun hoofd verzamelden en die hen af en toe overvielen
wanneer ze even wegdroomden in de klas of een notitie
terugzochten die ze ergens in een van hun schriften
hadden gemaakt, of zelfs wanneer ze zich ‘s ochtends
voor de badkamerspiegel stonden te scheren.
Want mijn zonen zijn intussen mannen geworden.
Ze leren autorijden. Ze hebben hun wereld verruimd.
Ze hebben hun eigen leven en vergroten op hun beurt de
gevaren uit die hun vader zo langzaam begint te lopen.
(‘Hier voorzichtig zijn, paps.’) Maar zo is het goed.
Voor alles is er een tijd, zegt het cliché. De tijd is
aangebroken om de schoolpoort weer dicht te doen.
We doen dat zachtjes, uit dankbaarheid en met een wat
onbestemd gevoel dat nog het best op weemoed lijkt.
Geen schoolbals en geen Chrysostomos meer,
geen optredens of klasuitstappen, geen hilarische
grappen en lastige overhoringen. Alleen nog een stuk of
wat herinneringen. En ik weet wel dat ook die zullen
vervagen. Het is niet erg. Want wat dan nog rest is een
zacht gevoel dat door romantische zielen nostalgie wordt
genoemd. Ook mijn zonen weten wat dat is. Hun school
heeft hen ook die levensles geleerd.
Gie Bogaert is schrijver en vader van Koen (6LW 2003) en
Hans (6B), die nu afstudeert aan onze school.

Sint-Lievens InformatieMagazine - 6 de jaargang, nr. 29, juni 2005
Uitgave en redactie-adres:
Sint-Lievenscollege - Kasteelpleinstraat 31, 2000 Antwerpen
Tel. 03.231.81.88 - fax 03.226.63.13
www.sintlievensantwerpen.be – slim@sintlievensantwerpen.be
Peter: Oud-leerlingenbond Sint-Lievenscollege
Sponsors: Antwerps Beroepskrediet, Bouwbedrijf M. Govaerts
Redactieploeg SL!M 29:
Johan Wagemans, Herman Jacobs (directie), Ingrid Brys, Marian Bryssinck,
Christ’l Laureyssens, Els Dedecker, Ingrid Dillen, Georgette Peeters, Jaak Huyghe,
Luc Van den Broeck (leerkrachten), Jonas Van Mulder (6C), Jonas Vincken (6C),
Laura Beltran Serrano (5C), Stephanie Giebens (5C)
Vormgeving: & Herman de Ceeck
Druk: Baskerville (Wilrijk)
Redactiesecretariaat: Ingrid Brys
Hoofdredactie en productieleiding: Karl Scheerlinck
Verantwoordelijke uitgever: Johan Wagemans
Colofon SL!M
WORDT
VERVOLGD
23

Twee maanden rust!