Het deskundigenoordeel: vrijwillig maar niet ... - De Ombudsman

De
Stichting
Ombudsman
Het deskundigenoordeel:
vrijwillig maar niet vrijblijvend
Onderzoek naar effecten
en verwachtingspatronen

Het deskundigenoordeel: vrijwillig maar niet vrijblijvend

Het deskundigenoordeel:
vrijwillig maar niet vrijblijvend
Onderzoek naar effecten en verwachtingspatronen
Stichting De Ombudsman
januari 2011
Het deskundigenoordeel: vrijwillig maar niet vrijblijvend 1

2
Het deskundigenoordeel: vrijwillig maar niet vrijblijvend

Woord vooraf
Het toverwoord is deskundigenoordeel. Vroeger heette het ‘second opinion’ of tweede
oordeel en dat is precies wat het is, niet meer en niet minder. Een eerste oordeel van de
bedrijfsarts waarin de werknemer of de werkgever zich niet herkent, kan gevolgd worden
door een tweede oordeel van een verzekeringsarts van het UWV. Maar dekt de term
deskundigenoordeel wel de lading en heeft deze switch van terminologie de
verwachtingen over de gevolgen van de uitkomst doen toenemen? Kortom: Wat
verwacht de zieke werknemer van een deskundigenoordeel?
De dagelijkse praktijk van Stichting De Ombudsman laat zien dat over het
deskundigenoordeel bij werknemers verschillende verwachtingen leven. Ook is niet
duidelijk of de intentie van het deskundigenoordeel - een de-escalerende werking - die
uitwerking daadwerkelijk heeft, of dat het juist de strijd tussen de partijen vergroot.
Dit onderzoek is een vervolg op eerdere onderzoeken die Stichting De Ombudsman heeft
uitgevoerd naar re-integratie tweede spoor en de Wet verbetering poortwachter. In beide
onderzoeken kwam naar voren dat er tijdens een re-integratieproces vaak sprake is van
een arbeidsconflict. Het is het kip-of-eiverhaal. Wordt het conflict veroorzaakt door de
ziekte of wordt men ziek door conflicten op het werk? En helpt het deskundigenoordeel
dit conflict de wereld uit, of niet?
De verplichte toetsingsmomenten door de werkgever worden niet altijd gewaardeerd
door de zieke werknemer. Zeker niet wanneer de werkgever de zieke werknemer te sterk
stimuleert weer aan het werk te gaan. Een verschil van inzicht ontstaat dan snel. Kan het
deskundigenoordeel een positieve bijdrage leveren aan de oplossing en wordt dit oordeel
altijd gerespecteerd en wordt naar de uitkomst ervan gehandeld?
Om dit onderzoek uit te kunnen voeren is samenwerking gezocht met het UWV. Het UWV
heeft ad random werknemers die in de afgelopen periode een deskundigenoordeel
hebben aangevraagd, benaderd met de vraag om deel te nemen aan een enquête van De
Ombudsman. Tegelijkertijd zijn vele dossiers doorgelicht. De conclusies van het
onderzoek zijn tenslotte besproken met vertegenwoordigers van werknemers,
werkgevers, arbeidsdeskundigen, bedrijfsartsen, verzekeringsartsen en het UWV. De
onderzoeksresultaten en de aanbevelingen hebben tot doel de discussie over de aard en
de inhoud van het deskundigenoordeel weer tot onderwerp van gesprek te maken. We
verwachten dat alle partijen dat van harte zullen doen, want een vrijwillig
deskundigenoordeel mag niet vrijblijvend zijn.
Mijn dank gaat uit naar alle deelnemers die de moeite hebben genomen de uitgebreide
enquête in te vullen, de werknemers en hun werkgevers die zijn geïnterviewd en de
deskundigen die hebben deelgenomen aan de expertmeeting. Tot slot dank ik Stichting
Instituut Gak die het onderzoek mogelijk heeft gemaakt.
Mw. Els Prins
Directeur Stichting De Ombudsman
Woord vooraf 3

4
Het deskundigenoordeel: vrijwillig maar niet vrijblijvend

Inhoudsopgave
Woord vooraf 3
Samenvatting 7
1. Inleiding 11
1.1 Aanleiding 11
1.2 Onderzoeksopzet 11
1.3 Leeswijzer 14
2. Juridisch kader 15
2.1 Inleiding 15
2.2 Geschiedenis en uitgangspunten deskundigenoordeel 18
2.3 Het deskundigenoordeel ziek-niet ziek 20
2.4 Het deskundigenoordeel re-integratie-inspanningen werknemer 21
2.5 Het deskundigenoordeel passende arbeid 21
2.6 Het deskundigenoordeel re-integratie-inspanningen werkgever 22
3. Feiten en cijfers 25
3.1 Inleiding 25
3.2 Gegevensverzameling uit de dossiers 25
4. De praktijk van het deskundigenoordeel 31
4.1 Inleiding 31
4.2 De uitgangssituatie 31
4.3 De aanloop naar het deskundigenoordeel 33
4.4 De uitvoering van het deskundigenoordeel 37
4.5 Het vervolg na het deskundigenoordeel 40
4.6 De mening over het deskundigenoordeel 42
5. In gesprek met werknemers en werkgevers 45
5.1 Inleiding 45
5.2 Dienstverband en ziekte 45
5.3 De aanloop naar het deskundigenoordeel en de verwachtingen 47
5.4 Visie op het deskundigenoordeel 49
6. Conclusies 55
7. Aanbevelingen 59
Bijlagen 63
Bijlage 1. Verslag expertmeeting 65
Bijlage 2. Vragenlijst deskundigenoordeel (DO) voor werknemers 73
Inhoudsopgave 5

6
Het deskundigenoordeel: vrijwillig maar niet vrijblijvend

Samenvatting
Aanleiding
Wanneer de re-integratie van een zieke werknemer stokt, kan zowel de werknemer als
de werkgever een deskundigenoordeel aanvragen bij het UWV. Het doel van het
deskundigenoordeel is om de stokkende re-integratie vlot te trekken. In de praktijk is er
soms een averechts effect. Reden voor Stichting De Ombudsman om onderzoek te doen
naar het deskundigenoordeel. Met dit onderzoek laat De Ombudsman vooral werknemers
aan het woord. Wat is hun visie op het deskundigenoordeel? Wat verwachten zij met het
aanvragen van een deskundigenoordeel te bereiken? En zijn die verwachtingen
uitgekomen? Voldoet het huidige deskundigenoordeel of moeten er zaken anders?
Vraagstelling
De centrale vraag van het onderzoek luidt:
Op welke wijze en in welke mate draagt het deskundigenoordeel van het UWV bij
aan het re-integratieproces?
Opzet van het onderzoek
Om een antwoord te vinden op deze vraag is gebruik gemaakt van een schriftelijke
enquête onder werknemers en aanvullende interviews met werknemers en hun
werkgevers. Dossiers van het UWV met deskundigenoordelen zijn doorgelicht op feiten
en cijfers.
Het deskundigenoordeel
Dit onderzoek richt zich op de uitvoering van het deskundigenoordeel door het UWV. Het
UWV heeft die taak op grond van artikel 32 van de Wet Structuur Uitvoeringsorganisatie
Werk en Inkomen (Wet SUWI).
De re-integratie is een gezamenlijke verantwoordelijkheid van de werknemer en de
werkgever. De werknemer heeft niet zomaar recht op loon. In principe moet hij daarvoor
werken. De hoofdregel in het burgerlijk wetboek is immers: geen werk, geen loon.
Wanneer hij door ziekte zijn werk niet kan doen, is de werknemer weliswaar verzekerd
van zijn loon, maar daar staat de plicht tegenover alles in het werk te stellen om weer
aan het werk te gaan. Deze verplichting is geregeld in artikel 7:660a van het BW dat in
artikel 32 SUWI lid 2 expliciet wordt genoemd.
De wetgever gaat er van uit dat er behoefte is aan een snel en deskundig oordeel, in het
belang van de werknemer en van de werkgever. Daarnaast is er de noodzaak te komen
Samenvatting 7

tot een efficiënt stelsel om geschillen over ziekte te beslechten. De ‘second opinion’ is
vooral bedoeld ter verbetering van de rechtspositie van de werknemer.
Het UWV moet het deskundigenoordeel afgeven binnen een termijn van twee weken na
de ontvangst van het verzoek. Deze snelheid is begrijpelijk wanneer gekeken wordt naar
de belangen die er voor de werknemer op het spel staan. Allereerst is er het recht op
loondoorbetaling. Zeker voor de werknemer is het belangrijk dat hier snel duidelijkheid
over bestaat. Naast deze materiële reden is er ook een immateriële. De aanvraag van het
deskundigenoordeel veronderstelt een verschil van mening. Hoe langer dit verschil
voortduurt, hoe groter de kans op een arbeidsconflict.
8
Conclusies
De belangrijkste conclusies uit het onderzoek zijn:
• Voor het aanvragen van een deskundigenoordeel is het nooit te vroeg, wel te laat.
Ruim een kwart van de werknemers vindt dat de aanvraag van een
deskundigenoordeel te laat plaatsvindt.
• De werknemer is niet bekend met de mogelijkheid van een deskundigenoordeel.
De advocaat, het UWV en de bedrijfsarts zijn in de regel degenen die de
werknemer op het spoor zetten van een deskundigenoordeel.
• Van de werknemers twijfelt 40% aan de onafhankelijkheid van het UWV bij het
uitvoeren van een deskundigenoordeel. Driekwart van hen denkt dat het UWV het
verhaal van de werkgever en/of bedrijfsarts heeft overgenomen.
• Bijna 50% van de werknemers vindt dat het deskundigenoordeel bindend zou
moeten zijn.
• De verzekeringsarts wijkt in 50% van de gevallen af van het oordeel van de
bedrijfsarts. Hieruit is af te leiden dat het UWV zijn taak onpartijdig verricht, ook
al strookt de beleving van de werknemers daar niet altijd mee.
• De uitkomst van het deskundigenoordeel wordt in ruim 60% van de gevallen niet
besproken tussen werknemer en werkgever.
• De helft van de afgegeven deskundigenoordelen krijgt geen opvolging.
• Een kwart van de werknemers vindt, gelet op de impact en financiële
consequenties voor de werknemer, dat het deskundigenoordeel sneller
afgehandeld zou moeten worden.
• Bij 60% van de zieke werknemers is er sprake van een arbeidsconflict. Voor 20%
is een arbeidsconflict de reden van ziekmelding. Gaandeweg het reintegratietraject
ontstaat er bij 40% van de werknemers een arbeidsconflict. Het
deskundigenoordeel is blijkbaar niet het instrument om dit op te lossen.
Het deskundigenoordeel: vrijwillig maar niet vrijblijvend

• Bijna 50% van de werknemers is (nog) niet aan het werk. Bij hen is de reintegratie
vooralsnog niet gelukt.
• Tweederde van de werknemers is niet meer in dienst bij de betreffende
werkgever.
• De werkgever en werknemer zijn primair zelf verantwoordelijk voor de reintegratie,
maar hebben bij stokkende re-integratie behoefte aan hulp. Doordat
het UWV achteraf oordeelt en niet toekomstgericht adviseert, kan het UWV die
hulp niet bieden. Het deskundigenoordeel in deze vorm is niet effectief.
Aanbevelingen
Naar aanleiding van de conclusies van het onderzoek naar effecten en
verwachtingspatronen van het deskundigenoordeel doet De Ombudsman een aantal
aanbevelingen. De belangrijkste zijn:
1. Het is een verbetering van de rechtspositie van werknemers wanneer het
deskundigenoordeel een bindend karakter krijgt.
2. Werknemers en werkgevers moeten meer gestimuleerd worden om het
deskundigenoordeel in een zo vroeg mogelijk stadium aan te vragen, in ieder
geval voordat er sprake is van een arbeidsconflict.
3. Onderzocht zou moeten worden op welke wijze het deskundigenoordeel beter kan
bijdragen aan het vlottrekken van een vastgelopen re-integratie. Er ligt een
meerwaarde in een richtinggevend oordeel of bindend advies dat duidelijke
handvatten biedt voor werknemer en werkgever om verder te gaan.
4. Wanneer er sprake is van een arbeidsconflict, is het zaak dat de verzekeringsarts
het conflict onderkent en benoemt. Dat verhoogt de toegevoegde waarde van het
deskundigenoordeel. Het onderliggende probleem staat anders de re-integratie in
de weg.
5. Het is noodzakelijk dat werknemer en werkgever de uitslag van een
deskundigenoordeel met elkaar bespreken, zo nodig met inzet van mediation. Er
ligt een gezamenlijke verantwoordelijkheid van beide partijen om vervolg te
geven aan het deskundigenoordeel. Het ligt in de rede om het initiatief hiervoor te
leggen bij de werkgever.
Samenvatting 9

10
Het deskundigenoordeel: vrijwillig maar niet vrijblijvend

1. Inleiding
1.1 Aanleiding
‘De bedrijfsarts vindt dat ik wel weer kan werken, maar het gaat echt nog niet.
Wat moet ik nu?’
‘Ik heb vorige maand mijn been gebroken bij het skiën en mijn werkgever wil nu
dat ik op kantoor kom helpen terwijl ik chauffeur ben. Kan dat zomaar?’
Deze en soortgelijke vragen worden met regelmaat aan Stichting De Ombudsman
gesteld. De werkgever en de werknemer verschillen van mening over de vraag of de
werknemer eigen of ander werk kan verrichten. Een oordeel van een derde zou in zo’n
situatie uitkomst kunnen bieden. Het liefst een deskundige derde. Zo’n deskundige is er.
Het UWV is door de wetgever aangewezen om desgevraagd met het deskundigenoordeel
duidelijkheid te geven.
In de praktijk blijkt dit niet altijd tot een oplossing te leiden. Bij die oplossing denken we
dan niet alleen aan een situatie waarin werkgever en werknemer het met elkaar eens
worden, maar ook waarbij de werknemer weer aan het werk gaat. Dat kan het eigen
werk zijn, maar ook aangepast werk en zelfs werk bij een andere werkgever. Werk gaat
immers boven uitkering.
Reeds verschenen rapporten en onderzoeken over het deskundigenoordeel zijn veelal
opgezet vanuit het perspectief van de bedrijfsarts, de verzekeringsarts of de werkgever.
Het perspectief van de werknemer ontbreekt. Met dit onderzoek wil De Ombudsman dit
rechtzetten en werknemers aan het woord laten. Wat is hun visie op het
deskundigenoordeel? Wat verwachten zij met het aanvragen van een deskundigenoordeel
te bereiken? En zijn die verwachtingen uitgekomen? Voldoet het huidige
deskundigenoordeel of moeten er zaken anders?
1.2 Onderzoeksopzet
Doel- en vraagstelling
Doel van het onderzoek is om de effectiviteit van het deskundigenoordeel te meten en te
zien of en op welke wijze het deskundigenoordeel bijdraagt de haperende re-integratie
vlot te trekken. Met dit onderzoek willen we knelpunten op het spoor komen om
uiteindelijk aanbevelingen te doen voor een effectief deskundigenoordeel.
1. Inleiding 11

De hoofdvraag van het onderzoek luidt:
12
Op welke wijze en in welke mate draagt het deskundigenoordeel van het UWV bij
aan het re-integratieproces?
Ter beantwoording van de onderzoeksvragen zijn de volgende deelvragen geformuleerd:
• Door wie wordt het deskundigenoordeel aangevraagd?
• Wanneer en waarvoor wordt het deskundigenoordeel aangevraagd?
• Wat is de uitkomst van het deskundigenoordeel?
• Welke verwachtingen leven er ten aanzien van het deskundigenoordeel en zijn die
verwachtingen uitgekomen?
• Wat vindt de werknemer van de wijze waarop het deskundigenoordeel is
uitgevoerd?
• Wat vindt de werknemer belangrijk bij een deskundigenoordeel?
• Welk effect heeft het deskundigenoordeel op het verloop van het reintegratietraject?
Methoden van onderzoek en werkwijze
Om een antwoord te vinden op deze vragen is gebruik gemaakt van een schriftelijke
enquête onder werknemers en aanvullende interviews met werknemers en hun
werkgevers. Dossiers van het UWV met deskundigenoordelen zijn doorgelicht op feiten
en cijfers.
A. Enquête onder werknemers
Het UWV heeft een steekproef getrokken uit alle dossiers met deskundigenoordelen in
2008. Op die manier zijn driehonderd werknemers geselecteerd. Zij hebben in november
2010 een enquête ontvangen met een begeleidende brief van zowel het UWV als van De
Ombudsman. Na vier weken is er een rappel verstuurd.
De werknemersenquête telde in totaal 45 vragen en kende vijf onderdelen. Aan de hand
van deze onderdelen werden de deelnemers chronologisch door het traject van het
deskundigenoordeel heen geloodst.
1. De uitgangssituatie
We hebben gevraagd naar geboortedatum, geslacht, duur dienstverband, functie en
omvang van het bedrijf. Deze factoren hebben geen directe invloed op de uitkomst
van het deskundigenoordeel, maar spelen een rol bij de re-integratie.
2. De aanloop naar het deskundigenoordeel
In dit deel van de enquête is gevraagd naar de reden om een deskundigenoordeel
aan te vragen en naar de verwachtingen. Ook is gevraagd wie het initiatief tot het
Het deskundigenoordeel: vrijwillig maar niet vrijblijvend

aanvragen van en deskundigenoordeel nam en hoe de andere partij reageerde op de
aanvraag.
3. De uitvoering van het deskundigenoordeel
In dit onderdeel ging het over de feitelijke gang van zaken bij een deskundigenoordeel. Is
er medische informatie ingebracht? Hoe hebben de werknemers de uitvoering door het
UWV beleefd? Ook de uitkomst zelf kwam ter sprake.
4. Het vervolg na het deskundigenoordeel
Zijn de verwachtingen van de werknemer uitgekomen? En is het meningsverschil
opgelost? Is de re-integratie die stokte weer opgepakt en vormgegeven?
5. De mening over het deskundigenoordeel
Hier werd op verschillende manieren gevraagd naar de mening over het
deskundigenoordeel. Via een rapportcijfer, via een open vraag en via de vraag of men
anderen een deskundigenoordeel aan zou raden. Ook is gevraagd welke aspecten
belangrijk zijn bij een deskundigenoordeel.
B. Interviews met werknemers en werkgevers
In aanvulling op de werknemersenquête zijn interviews gehouden met een aantal
werknemers en hun werkgevers. De werknemers hebben in de enquête ingevuld dat zij
toestemming gaven aan De Ombudsman om met hun eigen werkgever contact op te
nemen. Uiteindelijk hebben acht werknemers met hun werkgevers bijgedragen aan dit
onderzoek door middel van interviews. Met de werkgevers hebben we niet alleen
gesproken over het deskundigenoordeel in de specifieke situatie van de betreffende
werknemer, maar ook over het deskundigenoordeel in het algemeen.
C. Steekproef dossiers deskundigenoordelen uitgevoerd in 2008
Het UWV heeft 154 van de driehonderd dossiers uit de steekproef gelicht. Op basis van
die dossiers zijn feitelijke gegevens verzameld. Om enkele voorbeelden te noemen: Wie
vraagt het deskundigenoordeel aan? Wordt de verzekeringsarts of de arbeidsdeskundige
ingeschakeld en hoe veel tijd is er gemoeid met het uitvoeren van het
deskundigenoordeel?
Deelnemers aan het onderzoek
Via de aselecte steekproef hebben driehonderd werknemers die in 2008 bij een
deskundigenoordeel betrokken waren, een enquête ontvangen. Van de driehonderd
verstuurde enquêtes zijn er zestig ingevuld retour gekomen. Daarnaast zijn zeven
werknemers geworven via Stichting De Ombudsman.
In totaal hebben 67 werknemers de enquête ingevuld. Het betreft 38 vrouwen en 29
mannen. De meeste werknemers (47) zijn tussen de 35 en 55 jaar. Ze zijn werkzaam bij
bedrijven van verschillende grootte. Het gemiddelde dienstverband is zeven jaar.
1. Inleiding 13

1.3 Leeswijzer
In het volgende hoofdstuk komt het juridisch kader aan de orde, waarna in hoofdstuk 3
de feiten en cijfers op basis van de steekproef van het UWV worden gepresenteerd. In
hoofdstuk 4 volgen de resultaten van de enquête. In hoofdstuk 5 wordt verslag gedaan
van de interviews met werknemers en werkgevers. In hoofdstuk 6 staan de conclusies
van het onderzoek. De aanbevelingen zijn te vinden in het slothoofdstuk, hoofdstuk 7.
In de bijlagen zijn het verslag van de expertmeeting en de schriftelijke enquête
opgenomen.
N.B. Voor de leesbaarheid is gekozen voor hij. Waar hij staat, kan ook zij gelezen
worden.
14
Het deskundigenoordeel: vrijwillig maar niet vrijblijvend

2. Juridisch kader
Art. 32 WET SUWI Taak onderzoek en informatie op verzoek van werkgever,
werknemer of eigenrisicodrager
-1. Het Uitvoeringsinstituut werknemersverzekeringen stelt op verzoek van een
werkgever of een werknemer een onderzoek in naar en geeft een oordeel over het
bestaan van ongeschiktheid tot werken indien de werknemer een geschil heeft met zijn
werkgever over recht op loon als bedoeld in artikel 629, eerste lid, van Boek 7 van het
Burgerlijk Wetboek of recht op bezoldiging als bedoeld in artikel 76a, eerste lid, van de
Ziektewet.
-2. Het Uitvoeringsinstituut werknemersverzekeringen stelt op verzoek van een
werkgever of een werknemer een onderzoek in naar en geeft een oordeel over de
nakoming door de werknemer van de verplichtingen, bedoeld in artikel 660a van Boek 7
van het Burgerlijk Wetboek dan wel overeenkomstige bepalingen.
-3. Het Uitvoeringsinstituut werknemersverzekeringen stelt op verzoek van een
werkgever of een werknemer dan wel een eigenrisicodrager als bedoeld in artikel 1,
eerste lid, onderdeel h, van de Ziektewet of personen als bedoeld in artikel 29, tweede
lid, onderdeel a, b en c, van die wet die laatstelijk tot hem in dienstbetrekking stonden,
een onderzoek in naar en geeft een oordeel over:
a. de aanwezigheid van passende arbeid die de zieke werknemer voor de werkgever,
respectievelijk de persoon die recht heeft op ziekengeld voor de eigenrisicodrager, in
staat is te verrichten; of
b. de vraag of de werkgever ten aanzien van zijn zieke werknemer, respectievelijk de
eigenrisicodrager ten aanzien van de persoon aan wie hij ziekengeld moet betalen,
voldoende en geschikte re-integratie-inspanningen heeft verricht.
2.1 Inleiding
Dit onderzoek richt zich op de uitvoering van het deskundigenoordeel door het UWV. Het
UWV heeft die taak op grond van artikel 32 van de Wet Structuur Uitvoeringsorganisatie
Werk en Inkomen (Wet SUWI). In paragraaf 2.2 van deze inleiding staan we stil bij het
doel van het deskundigenoordeel. We doen dat door te kijken naar de geschiedenis en de
uitgangspunten van het deskundigenoordeel. Vervolgens werken we in de paragrafen 2.3
tot en met 2.6 de verschillende aspecten van de diverse deskundigenoordelen verder uit.
Soorten deskundigenoordeel
Uit de leden 1 tot en met 3 van de Artikel 32 Wet SUWI blijkt dat voor verschillende
zaken een deskundigenoordeel kan worden aangevraagd. Achtereenvolgens is dat voor:
1. Het al dan niet bestaan van arbeidsongeschiktheid voor het eigen werk
(lid 1)
2. Het nakomen van de re-integratieverplichting door de werknemer (lid 2)
3. Het aanwezig zijn van passende arbeid bij de werkgever (lid 3) en
4. Het nakomen van de re-integratie-inspanningen door de werkgever
(lid 3)
2. Juridisch kader 15

16
Op verzoek van werkgever of werknemer
Alle vier soorten deskundigenoordeel kunnen zowel door de werkgever als de werknemer
worden aangevraagd. We zien dit ook terug in de aanvraagformulieren die het UWV ter
beschikking stelt. In alle gevallen voert het UWV het deskundigenoordeel alleen uit op
verzoek.
Geschil of niet?
Bij de eerste mogelijkheid die genoemd wordt, die over het bestaan van de
ongeschiktheid tot werken is er sprake van een voorwaarde. Er moet tussen de
werknemer en de werkgever een geschil bestaan over het recht op loon. Bij de overige
deskundigenoordelen wordt deze voorwaarde niet gesteld. We zien hier dus een
belangrijk verschil. De laatste drie onderwerpen voor een deskundigenoordeel zijn nieuw
en zijn sinds 1 januari 2004 mogelijk en onderscheiden zich dus van het klassieke
deskundigenoordeel, de ‘second opinon’.
Overige relevante wetgeving
We zien dat in de diverse leden verwezen wordt naar met name het Burgerlijk Wetboek.
In het bijzonder worden de leden 629 en 660a van Boek 7 genoemd. In Boek 7 van het
Burgerlijk Wetboek is de arbeidsovereenkomst geregeld. Bij de bespreking van de
diverse deskundigenoordelen verderop in dit hoofdstuk komen deze onderdelen terug.
Naast artikel 32 is er artikel 32a van de Wet Suwi dat enkele bijzonderheden geeft over
het deskundigenoordeel.
SUWI Art. 32a. Onderzoek en kostenvergoeding
-1. Indien een werkgever verzoekt een onderzoek als bedoeld in artikel 32, eerste en
tweede lid, in te stellen, geeft het Uitvoeringsinstituut werknemersverzekeringen slechts
een oordeel over het bestaan van de ongeschiktheid tot werken van een bepaalde
werknemer indien deze werknemer bereid is zich hiertoe te laten onderzoeken.
-2. Het Uitvoeringsinstituut werknemersverzekeringen kan voor een onderzoek als
bedoeld in artikel 32, eerste, tweede, derde en vierde lid, kosten in rekening brengen bij
de werkgever of de werknemer die heeft verzocht dit onderzoek in te stellen.
-3. Het Uitvoeringsinstituut werknemersverzekeringen geeft een oordeel als bedoeld in
artikel 32, eerste, tweede, derde en vierde lid, binnen een termijn van twee weken na
ontvangst van het verzoek. De artikelen 4:14 en 4:15 van de Algemene wet
bestuursrecht zijn van overeenkomstige toepassing.
Onderzoeksplicht
Het UWV geeft alleen een oordeel over het bestaan van de arbeidsongeschiktheid tot
werken van de werknemer wanneer de werknemer bereid is zich te laten onderzoeken.
Het oordeel van het UWV mag dus blijkbaar niet alleen berusten op dossieronderzoek of
op het verhaal van de werkgever. Dat geeft aanleiding tot twee kanttekeningen. Ten
eerste: alles staat of valt met de bereidheid van de werknemer zich te laten
Het deskundigenoordeel: vrijwillig maar niet vrijblijvend

onderzoeken, maar heeft hij een keuze? En ten tweede merken wij op dat op het UWV
een onderzoeksplicht rust. Deze moet zorgvuldig worden uitgevoerd.
Kosten
Het UWV brengt de aanvrager kosten in rekening. De hoogte van de kosten zijn
vastgelegd in het ‘Besluit kosten aanvraag deskundigenoordeel 2005’. De kosten
bedragen zowel voor de werkgever als de werknemer €50,-. Met het besluit uit 2005 is
het gelijknamige besluit uit 2002 ingetrokken. In dat besluit was er verschil tussen de
kosten voor de werknemer en de werkgever, namelijk respectievelijk €25,- en €350,-.
Tijdigheid
Het UWV moet het deskundigenoordeel afgeven binnen een termijn van twee weken na
de ontvangst van het verzoek. Dat is snel. Deze snelheid is begrijpelijk wanneer we
letten op de belangen die er voor de werknemer en de werkgever op het spel staan.
Hiervoor noemden we al even het recht op loondoorbetaling. Zeker voor de werknemer is
het belangrijk dat hier snel duidelijkheid over bestaat. Naast deze materiële reden is er
echter ook een immateriële. De aanvraag van het deskundigenoordeel veronderstelt een
verschil van mening. Hoe langer dit verschil voortduurt, hoe groter de kans op een
arbeidsconflict.
Het UWV heeft de mogelijkheid om de beslistermijn te verlengen. De artikelen 4:14 en
4:15 van de Algemene Wet Bestuursrecht die van overeenkomstige toepassing zijn
verklaard, bieden de mogelijkheid van verlenging en opschorting van de beslistermijn.
De wetgever gaat er van uit dat er behoefte is aan een snel en deskundig oordeel, in het
belang van de werknemer en van de werkgever. Daarnaast is er de noodzaak te komen
tot een efficiënt stelsel om geschillen over ziekte te beslechten. De ‘second opinion’ is
vooral bedoeld ter verbetering van de rechtspositie van de werknemer.
Hoofdrolspelers
De vier hoofdrolspelers bij het deskundigenoordeel zijn de werknemer, de werkgever, de
bedrijfsarts en het UWV.
1. De werknemer
Dit onderzoek is opgezet vanuit het perspectief van de werknemer. Hij is
arbeidsongeschikt en moet en/of wil weer aan het werk. Hij is tegelijk de
belangrijkste speler met de grootste belangen. Wanneer hij meent ziek te zijn en de
werkgever denkt het tegenovergestelde, kan de werkgever zijn loon inhouden. De
werknemer zal dan naar de rechter moeten om zijn loon alsnog te krijgen. Voor die
gang is een deskundigenoordeel vereist. De werknemer is samen met de werkgever
verantwoordelijk voor de re-integratie.
2. De werkgever
Het deskundigenoordeel wordt ingezet wanneer er een verschil van mening is tussen
de werknemer en de werkgever. Dat betekent vrijwel altijd dat de werkgever ook de
2. Juridisch kader 17

18
tegenstander is van de werknemer. De belangen van de werkgever zijn de laatste
jaren toegenomen. Hij moet gedurende twee jaar het loon doorbetalen bij ziekte. Ook
is hij samen met de werknemer verantwoordelijk voor de re-integratie. Wanneer de
werkgever onvoldoende re-integratie-inspanningen levert kan het UWV de
loondoorbetalingsplicht van de werkgever met één jaar verlengen tot drie jaar.
3. De bedrijfsarts
De bedrijfsarts adviseert de werkgever over de medische aangelegenheden.
4. Het UWV
Het Uitvoeringsinstituut Werknemers Verzekeringen is door de wetgever aangewezen
om de werknemersverzekeringen ZW, WW, WAO, WIA en Wajong uit te voeren.
Daarnaast is het UWV aangewezen om de deskundigenoordelen uit te voeren. Het
UWV heeft de expertise en is onafhankelijk. Het UWV heeft zowel medische expertise
in de persoon van de verzekeringsarts (is de werknemer wel of niet ziek) als
expertise op het terrein van de re-integratie in de persoon van de arbeidsdeskundige
(kan de werknemer de aangeboden passende arbeid verrichten en doen de werkgever
en werknemer wel genoeg aan de re-integratie?)
2.2 Geschiedenis en uitgangspunten deskundigenoordeel
De naam deskundigenoordeel is relatief nieuw en duikt in 2003 op in de Memorie van
Toelichting (MvT) van de Wet Verlenging van de loondoorbetalings-verplichting van de
werkgever bij ziekte. Voor die tijd stond het deskundigenoordeel bekend als ‘second
opinion’.
In de jaren ‘80 en ‘90 van de vorige eeuw lopen de kosten van uitkeringen enorm op en
de grens van een miljoen WAO’ers komt in zicht. Het stelsel van sociale verzekeringen
wordt onbetaalbaar. Nieuwe plannen worden gesmeed. Het doel van alle wetsvoorstellen
door de jaren heen is een financiële: het komen tot een scherpere toerekening van
kosten aan alle bij de sociale verzekering betrokken partijen.
In de praktijk komt dit er gewoon op neer dat de kosten van ziekte niet langer vanuit de
algemene middelen worden betaald, maar uit de individuele, met name die van de
werkgever. Waar tot 1994 het UWV een uitkering verstrekt aan de werkgever wanneer
de werknemer ziek is, kan de werkgever afhankelijk van de omvang van zijn
onderneming vanaf 1 januari 1994 pas na 2 of 6 weken ziekte van de werknemer een
uitkering verwachten.
Twee jaar later wordt de uitvoering van de Ziektewet geprivatiseerd en krijgt de
werkgever de plicht één jaar lang het loon door te betalen tijdens ziekte. Maar wat nu als
de werkgever en werknemer van mening verschillen over de vraag of de werknemer wel
ziek is en de werkgever weigert het loon door te betalen? Voor deze situatie komt de
wetgever met de mogelijkheid van een ‘second opinion’. Om het doel duidelijk te krijgen
kijken we naar de uitgangspunten zoals die in 1996 zijn geformuleerd door het Landelijk
Instituut Sociale Verzekeringen (LISV), een van de voorlopers van het UWV.
Het deskundigenoordeel: vrijwillig maar niet vrijblijvend

Uitgangspunten deskundigenoordeel
Uitgangspunt I
Waar de letterlijke tekst van de wetsartikelen inzake het deskundigenoordeel
onvoldoende aanknopingspunten biedt, wordt uitgegaan van de bedoeling van de second
opinion, zoals die in TZ/Arbo was geregeld, en waarvan het deskundigenoordeel
opvolger is; de wetgever gaat ervan uit dat er behoefte is aan een snel en deskundig
oordeel, in het belang van de werknemer en van de werkgever, daarnaast is er de
noodzaak te komen tot een efficiënt stelsel om geschillen over ziekte te beslechten, de
"second opinion" is vooral bedoeld ter verbetering van de rechtspositie van de
werknemer. Gesteld kan worden dat de second opinion dezelfde functie vervult als de
bezwaarschriftprocedure in het bestuursrecht.(Memorie van toelichting, pag. 24
Kamerstukken II 1995 – 1996, nr. 24439).
Uitgangspunt II
Het geschil over het al dan niet bestaan van arbeidsongeschiktheid is een kwestie tussen
werkgever en werknemer. De verzekeringsarts van de uitvoeringsinstelling wordt
ingeroepen als een objectieve, onbevooroordeelde deskundige; hij is partij noch
scheidsrechter in het geschil. Het onderzoek vindt ook niet plaats na hoor en wederhoor
van beide partijen, maar is gericht op (onderzoek van) van één van de partijen. Na
afronding van het deskundigenoordeel wordt de verdere afhandeling van de kwestie
overgelaten aan beide partijen.
Uitgangspunt III
Een deskundigenoordeel is bedoeld als volledig eigen onderzoek door (de
verzekeringsarts van) de bedrijfsvereniging, en niet als toets van de zorgvuldigheid
waarmee de arbodienst tot haar eerste oordeel is gekomen.
Het doel van het deskundigenoordeel
Het doel van het deskundigenoordeel blijkt duidelijk uit de uitgangspunten: een snel en
deskundig oordeel ten behoeve van werknemer en werkgever maar in het bijzonder
gericht op verbetering van de rechtspositie van de werknemer. Met het oordeel moet
duidelijkheid gegeven worden over het al dan niet bestaan van arbeidsongeschiktheid bij
de werknemer. De verzekeringsarts verricht hierbij een eigen en een volledig onderzoek.
De afhandeling is echter nadrukkelijk overgelaten aan de werkgever en de werknemer.
Vanaf 1 januari 2004 wordt de loondoorbetalingsplicht van de werkgever verder verlengd
naar twee jaar en ligt de verantwoordelijkheid voor de re-integratie nog meer dan
voorheen bij de werkgever en werknemer. Daarmee neemt ook de behoefte aan een
onafhankelijk oordeel op het gebied van re-integratie toe.
2. Juridisch kader 19

Uit de Memorie van Toelichting:
Het deskundigenoordeel houdt in dat het UWV op verzoek van de werkgever of de
werknemer een onafhankelijk oordeel geeft over bepaalde meningsverschillen. Vóór de
1
inwerkingtreding van de Wet verbetering poortwachterF F kon het UWV reeds een oordeel
geven als werkgever en werknemer van mening verschilden over de vraag of de
werknemer al dan niet wegens ziekte ongeschikt is om te werken. Sinds de
inwerkingtreding van deze wet kunnen werknemer en werkgever bovendien een oordeel
vragen over de vraag of er passende arbeid voor de werknemer aanwezig is binnen het
bedrijf van de werkgever alsmede over de vraag of de werkgever voldoende reintegratie-inspanningen
verricht ten aanzien van zijn zieke werknemer. De bestaande
faciliterende taak van het UWV wordt in dit wetsvoorstel wel enigszins uitgebreid, nu
voorgesteld wordt om het deskundigenoordeel over de toereikendheid van de re-
2
integratie-inspanningen verplicht te stellen bij een gang naar de civiele rechterF F.
Naast de klassieke ‘second opinion’ kennen we sinds 1 januari 2004 dus nog drie andere
deskundigenoordelen.
2.3 Het deskundigenoordeel ziek-niet ziek
Over het klassieke deskundigenoordeel ‘ziek-niet ziek’ is in het voorgaande al voldoende
gezegd. We volstaan dan ook met de constatering dat dit deskundigenoordeel voor de
werknemer van groot belang is. Hij is de eerste twee jaar van zijn ziekte voor zijn
inkomen aangewezen op de werkgever.
In artikel 32 lid 1 SUWI wordt verwezen naar artikel 7:629 lid 1 BW. Dat artikel luidt als
volgt:
Artikel 7:629 lid 1 BW
Voor zover het loon niet meer bedraagt dan het bedrag, bedoeld in artikel 17, eerste lid,
van de Wet financiering sociale verzekeringen, met betrekking tot een loontijdvak van
een dag, behoudt de werknemer voor een tijdvak van 104 weken recht op 70% van het
naar tijdruimte vastgestelde loon, maar de eerste 52 weken ten minste op het voor hem
geldende wettelijke minimumloon, indien hij de bedongen arbeid niet heeft verricht
omdat hij in verband met ongeschiktheid ten gevolge van ziekte, zwangerschap of
bevalling daartoe verhinderd was
Het is in dit kader van belang om te wijzen op het begrip bedongen arbeid. Dat is de
arbeid die tussen werkgever en werknemer afgesproken is. Wanneer de werknemer die
1
De Wet verbetering poortwachter is ingevoerd op 1 april 2002 en beoogde de instroom
van zieke werknemers in de WAO te beteugelen. Naast re-integratie bij de eigen
werkgever (1 e spoor) moet er ook gezocht worden naar mogelijkheden bij een andere
werkgever (2 e spoor). Voor een uitgebreid overzicht zij verwezen naar het rapport van
Stichting De Ombudsman: ‘Een vergeten alternatief. Onderzoek naar de dagelijkse
praktijk van re-integratie tweede spoor’, mei 2007.
2
MvT Wet Verlenging van de loondoorbetalingsverplichting van de werkgever bij ziekte
(kamerstukken II 2003-2004, nr. 29231)
20
Het deskundigenoordeel: vrijwillig maar niet vrijblijvend

arbeid niet volledig kan verrichten, maar slechts ten dele, dan is hij nog steeds
arbeidsongeschikt en heeft hij derhalve nog steeds recht op tenminste 70% van zijn
loon. Dus ook in de situatie dat hij maar halve dagen werkt. Ook wanneer hij aangepast
werk doet met minder verantwoordelijkheden of minder taken, behoudt hij toch recht op
zijn loon. Dit betekent echter niet dat de werknemer niet verplicht is om mee te werken
aan re-integratie. Zonodig zal hij ander werk dan zijn eigen werk moeten accepteren.
2.4 Het deskundigenoordeel re-integratie-inspanningen
werknemer
De re-integratie is een gezamenlijke verantwoordelijkheid van de werknemer en de
werkgever. De werknemer heeft niet zomaar recht op loon. In principe moet hij daarvoor
werken. De hoofdregel in het burgerlijk wetboek is immers: geen werk, geen loon.
Wanneer hij door ziekte zijn werk niet kan doen, is de werknemer weliswaar verzekerd
van zijn loon, maar daar staat de plicht tegenover alles in het werk te stellen om weer
aan het werk te gaan.
Deze verplichting is geregeld in artikel 7:660a van het BW dat in artikel 32 SUWI lid 2
expliciet wordt genoemd.
Artikel 660a
De werknemer die in verband met ongeschiktheid ten gevolge van ziekte verhinderd is
de bedongen arbeid te verrichten, is verplicht:
a. gevolg te geven aan door de werkgever of een door hem aangewezen deskundige
gegeven redelijke voorschriften en mee te werken aan door de werkgever of een door
hem aangewezen deskundige getroffen maatregelen als bedoeld in artikel 658a lid 2;
b. zijn medewerking te verlenen aan het opstellen, evalueren en bijstellen van een plan
van aanpak als bedoeld in artikel 658a lid 3;
c. passende arbeid als bedoeld in artikel 658a lid 4 te verrichten waartoe de werkgever
hem in de gelegenheid stelt.
De werknemer moet redelijke voorschriften van de werkgever of een door de werkgever
aangewezen deskundige, waarbij vooral gedacht moet worden aan de bedrijfsarts,
opvolgen. Ook moet de werknemer meewerken aan het opstellen van een plan van
aanpak. In dit plan van aanpak wordt vastgelegd hoe de re-integratie wordt
vormgegeven en waar men naar toe werkt. Hierbij moet er vooral naar de mogelijkheden
worden gekeken. Wat kan de zieke werknemer wel? De belangrijkste verplichting is
misschien wel het verrichten van passende arbeid. Wanneer de werkgever andere arbeid
dan de eigen arbeid aanbiedt, is de werknemer verplicht die arbeid te verrichten. Het
moet dan wel gaan om passende arbeid. Voor het beoordelen van dat laatste is er een
apart deskundigenoordeel mogelijk.
2.5 Het deskundigenoordeel passende arbeid
Net zo goed als dat werkgever en werknemer van mening kunnen verschillen over de
vraag of de werknemer de eigen arbeid kan verrichten, kunnen zij verschillen van
mening over de vraag of de werknemer die vermeende passende arbeid kan verrichten.
2. Juridisch kader 21

Een voorbeeld kan de zaak verduidelijken. Een vrachtwagenchauffeur die zijn been op
meerdere plekken heeft gebroken kan beter niet achter het stuur kruipen. Maar kan hij
wel de hele dag in de productiehal zittend, assemblagewerk verrichten? De vraag is of de
belasting in dat aangepaste werk past bij de medische beperkingen van de werknemer.
De arbeidsdeskundige is degene die dergelijke vragen beantwoordt. Hij gaat uit van de
gegevens die de bedrijfarts verstrekt over de medische situatie van de werknemer.
Slechts in geval hij reden heeft om te twijfelen aan de gegevens van de bedrijfsarts zal
hij de verzekeringsarts van het UWV om advies vragen. Uitgaande van de medische
gegevens beoordeelt hij of de belasting in de betreffende aangepaste functie niet te
zwaar is.
Ten slotte speelt ook de vraag of de aangepaste arbeid wel aansluit bij de capaciteiten
van de werknemer en aansluit bij zijn eigen werk. De directeur hoeft niet als
schoonmaker aan de slag. In de regel wordt ander werk waarbij de werknemer tenminste
65% van zijn oude werk kan verdienen, als passend aangemerkt. Die 65% sluit aan bij
de drempel van 35% die geldt voor het recht op uitkering krachtens de WIA. Wie niet
tenminste 35% arbeidsongeschikt is, ontvangt na twee jaar ziekte geen uitkering; de
werkgever en werknemer worden geacht het zelf op te lossen. De werknemer moet
passend werk verrichten bij de werkgever; de werkgever op zijn beurt moet die passende
arbeid aanbieden.
2.6 Het deskundigenoordeel re-integratie-inspanningen
werkgever
Zoals gezegd is de re-integratie een gezamenlijke verantwoordelijkheid van de
werkgever en de werknemer. De werkgever is verplicht een plan van aanpak op te
stellen en hij moet er samen met de werknemer uithalen wat er in zit. Het UWV toetst
die re-integratie-inspanningen aan het eind van de twee jaar ziekte op het moment dat
de werknemer een WIA-uitkering aanvraagt. De werkgever heeft in ieder geval aan zijn
verplichtingen voldaan wanneer de werknemer minder dan 35% arbeidsongeschikt is en
niet in aanmerking komt voor een uitkering. Wanneer dat niet zo is, moet de werkgever
aantonen dat hij wel al het mogelijke heeft gedaan. Onder al dat mogelijk valt ook het
aanbieden van passende arbeid. Wanneer de werkgever die passende arbeid niet direct
voorhanden heeft, wordt van hem verwacht dat hij die arbeid creëert. Maar natuurlijk is
ook dat niet altijd mogelijk. De werknemer kan blijvend arbeidongeschikt zijn of het
bedrijf is zo klein dat er geen ander werk is.
Wanneer de werkgever niet heeft voldaan aan zijn plicht kan het UWV de
loondoorbetalingsplicht verlengen van twee naar drie jaar en daarbij eisen stellen aan de
werkgever om zijn verzuim goed te maken. Op het moment dat de werkgever zijn
verzuim heeft hersteld kan hij op zijn beurt het UWV vragen de verlengde
loondoorbetalingsplicht op te heffen. Dit maakt wel duidelijk dat aan de re-integratie
hoge eisen worden gesteld en dat de belangen en de risico’s voor de werkgever groot
zijn.
22
Het deskundigenoordeel: vrijwillig maar niet vrijblijvend

Zowel de werknemer als de werkgever zelf kan vragen om tussentijds deze inspanningen
te toetsen. Dit biedt geen garantie op het uitblijven van een sanctie, maar het geeft de
werkgever wel de zekerheid dat hij op de goede weg is.
2. Juridisch kader 23

24
Het deskundigenoordeel: vrijwillig maar niet vrijblijvend

3. Feiten en cijfers
3.1 Inleiding
In dit hoofdstuk geven we de feiten en cijfers die uit de dossiers van het UWV over het
jaar 2008 naar voren zijn gekomen. Het UWV handelde in 2008 13.361
deskundigenoordelen af. Bijna vijfduizend ziek/niet ziek, vierduizend re-integratieinspanningen
werkgever, drieduizend passende arbeid en vijftienhonderd re-integratieinspanningen
werknemer.
Er zijn 154 dossiers onderzocht waarbij zo veel mogelijk gegevens zijn verzameld. Dat is
gebeurd aan de hand een aantal standaardvragen:
• Wat is de datum van het in dienst treden?
• Wat is de datum van de ziekmelding?
• Wat is de datum van de aanvraag van het deskundigenoordeel?
• Wie is de aanvrager van het deskundigenoordeel?
• Wat is het onderwerp van het deskundigenoordeel?
• Is er sprake van de inzet van een arbeidsdeskundige en/of verzekeringsarts?
• Wat zijn de eventuele activiteiten van de verzekeringsarts?
• Wat is de uitkomst van de deskundigenoordeel?
3.2 Gegevensverzameling uit de dossiers
Van 31 werknemers is de geboortedatum genoteerd. Uit tabel 1 blijkt dat meer dan
tweederde van deze werknemers ouder is dan 45 jaar.
Tabel 1. Leeftijd van de werknemer
Geboortejaar Leeftijd Aantal Percentage
1945 - 1950 58> 7 22,6 %
1951 - 1955 53-57 6 19,3 %
1956 - 1960 48-52 8 25,8 %
1961 - 1965 43-47 0 0,0 %
1966 - 1970 38-42 4 12,9 %
1971 - 1975 33-37 2 6,5 %
1976 - 1980 28-32 3 9,7 %
>1980

Tabel 2. Datum indiensttreding
Periode Duur dienstverband Aantal Percentage
2006 - 2008 38 jaar 1 0,7 %
Totaal 146 100,0 %
Ongeveer een kwart van de deskundigenoordelen wordt aangevraagd binnen één maand
na het intreden van de ziekte en ruim de helft binnen drie maanden (zie tabel 3). Het
snelste deskundigenoordeel werd na drie dagen aangevraagd, maar er was ook een
aanvraag na ruim twee jaar.
Tabel 3. Periode tussen ziekmelding en aanvraag deskundigenoordeel
Periode Aantal Percentage
minder dan 2 weken 7 5,1 %
2 weken - 1 maand 29 21,2 %
1 maand - 3 maanden 40 29,2 %
3 - 6 maanden 16 11,7 %
6 maanden - 1 jaar 20 14,6 %
> 1 jaar 25 18,2 %
Totaal 137 100,0 %
Het deskundigenoordeel wordt meestal (in meer dan 70%) aangevraagd door de
werknemer, zo blijkt uit tabel 4. Verreweg de meeste deskundigenoordelen gaan over de
vraag of de werknemer arbeidsongeschikt is voor de eigen arbeid. Op de tweede plaats
staat de vraag of de aangeboden arbeid passend is. De re-integratie-inspanningen
worden nauwelijks getoetst.
Tabel 4. Aanvrager
Aanvrager Aantal Percentage
Werknemer 111 72,1 %
Werkgever 43 27,9 %
Totaal 154 100,0 %
26
Het deskundigenoordeel: vrijwillig maar niet vrijblijvend

Tabel 5. Onderwerp deskundigenoordeel
Onderwerp Aantal Percentage
Ziek / niet ziek 111 72,1 %
Re-integratie-inspanningen 4 2,6 %
Passende arbeid 39 25,3 %
Totaal 154 100,0 %
In bijna tweederde van de aangevraagde deskundigenoordelen met als vraag of de
werknemer ziek was, bleek dit zo te zijn en werd hij dus in het gelijk gesteld. In 60% van
de gevallen blijkt de aangeboden arbeid passend. In deze zaken heeft meestal de
werkgever het gelijk aan zijn zijde (zie tabel 6).
Tabel 6. Uitkomst deskundigenoordeel
Uitkomst Aantal Percentage
Ziek - niet ziek
Ziek 71 64,0 %
Niet ziek 40 36,0 %
Totaal 111 100,0 %
Passende arbeid
Arbeid passend 23 59,0 %
Arbeid niet passend 16 41,0 %
Totaal 39 100,0 %
Re-integratie-inspanningen
Voldoende re-integratie-inspanningen 2 50,0 %
Onvoldoende re-integratie-inspanningen 2 50,0 %
Totaal 4 100,0 %
Het is vooral de verzekeringsarts die een deskundigenoordeel afgeeft, zo blijkt uit tabel
7. In 95% van de gevallen is de verzekeringsarts betrokken bij het deskundigenoordeel,
terwijl de arbeidsdeskundige in 35% van de gevallen wordt ingezet (zie ook tabel 8). Uit
de dossiers komt naar voren dat de verzekeringsarts in de helft van gevallen informatie
heeft ingewonnen bij derden. In de andere helft van de gevallen wint hij dus geen nadere
informatie in. Wanneer de verzekeringsarts contact opneemt met een derde, is dat
vrijwel altijd de bedrijfsarts, al dan niet in combinatie met anderen. De huisarts en de
specialist worden minder geraadpleegd (zie tabel 9).
Tabel 7. Inzet verzekeringsarts
Verzekeringsarts Aantal Percentage
Ja 148 96,1 %
Nee 6 3,9 %
Totaal 154 100,0 %
3. Feiten en cijfers 27

Tabel 8. Inzet arbeidsdeskundige
Arbeidsdeskundige Aantal Percentage
Ja 55 35,7 %
Nee 97 63,0 %
Niet van toepassing 2 1,3 %
Totaal 154 100,0 %
Tabel 9. Raadpleging derden door verzekeringsarts
Overleg verzekeringsarts Aantal Percentage
Alleen met bedrijfsarts 43 29,1%
Alleen met huisarts 4 2,7%
Alleen met specialist 3 2,0%
Met bedrijfsarts + huisarts 11 7,4%
Met bedrijfsarts + specialist 8 5,4%
Met allen 5 3,4%
Geen contact met derden 74 50,0%
Totaal 148 100,0%
In een kwart van de aangevraagde deskundigenoordelen wordt de werknemer binnen
een week gezien door de verzekeringsarts. In 40% van de gevallen gebeurt dit in de
tweede week, zo is af te lezen uit tabel 10. Dat betekent dat bij 35% het gesprek na de
tweede week van aanvraag plaatsvindt, bij 10% na een maand. De gemiddelde duur is
16 dagen.
Tabel 10. Periode tussen aanvraag en onderzoek arts
Periode Aantal Percentage
Binnen 1 week 28 23,1 %
1 - 2 weken 49 40,5 %
2 weken - 1 maand 31 25,6 %
> 1 maand 13 10,7 %
Totaal 121 100,0 %
Uit tabel 11 blijkt dat 40% van de aanvragen binnen twee weken wordt afgehandeld en
nog eens 40% binnen een maand. Afgezet tegen de wettelijke termijn van twee weken
lijkt dit mager, maar de wet biedt het UWV de mogelijkheid deze termijn te verdagen.
Wanneer de werknemer moet worden opgeroepen, er contact met de bedrijfsarts moet
plaatsvinden, informatie bij specialisten moet worden opgevraagd en moet worden
overlegd met de arbeidsdeskundige is een termijn van een maand realistischer.
28
Het deskundigenoordeel: vrijwillig maar niet vrijblijvend

Tabel 11. Periode tussen aanvraag en verzenden deskundigenoordeel
Periode Aantal Percentage
minder dan 2 weken 53 40,8 %
2 weken - 1 maand 51 39,2 %
> 1 maand 26 20,0 %
Totaal 130 100,0 %
Ter vergelijking, voor het afhandelen van een bezwaar tegen een hersteldverklaring door
een verzekeringsarts van het UWV staat een termijn van 4 weken, terwijl in die situatie
het UWV zelf al over alle gegevens beschikt omdat het UWV dan niet alleen de ‘second
opinion’, maar ook de ‘first opinion’ heeft verricht.
Het beeld dat ontstaat op basis van deze gegevensverzameling komt overeen met de
enquêteresultaten. Door het lichten van de dossiers wordt daarnaast zichtbaar in
hoeverre de verzekeringsarts andere professionals consulteert en hoe lang het duurt
voordat een deskundigenoordeel wordt afgegeven.
3. Feiten en cijfers 29

30
Het deskundigenoordeel: vrijwillig maar niet vrijblijvend

4. De praktijk van het deskundigenoordeel
4.1 Inleiding
In dit hoofdstuk worden de antwoorden uit de enquête gepresenteerd. In totaal hebben
67 werknemers de enquête volledig ingevuld. Zestig werknemers hebben gehoor
gegeven aan de schriftelijke uitnodiging van UWV en Stichting De Ombudsman samen.
Zeven werknemers zijn geselecteerd uit het registratiebestand van Stichting De
Ombudsman.
De enquête bestaat uit vijf onderdelen:
1. De uitgangssituatie; persoonlijke gegevens van de deelnemer
2. De aanloop naar het deskundigenoordeel
3. De uitvoering van het deskundigenoordeel
4. Het vervolg na het deskundigenoordeel
5. De mening over het deskundigenoordeel
4.2 De uitgangssituatie
Met dit onderzoek willen we duidelijk krijgen in welke situaties een deskundigenoordeel
een oplossing biedt en wanneer niet. In eerste instantie kijken we naar de
omgevingsvariabelen die niet te beïnvloeden zijn. Deze omgevingsvariabelen zijn:
geslacht, leeftijd, functie, duur dienstverband en omvang van de onderneming.
Aan de enquête hebben 38 vrouwen (57%) en 28 mannen (43%) meegedaan. De
meeste werknemers zijn tussen de 42 en 47 jaar oud, namelijk 30%. Ruim 40% is ouder
en iets meer dan 25% is jonger (zie tabel 12). De kans om betrokken te raken bij een
deskundigenoordeel is groter naar mate men ouder is. Boven de 55 jaar neemt de kans
weer af. Tachtig procent van de werknemers heeft een dienstverband van 12 jaar of
korter (zie tabel 13). Bij een lang dienstverband is de kans dat de werknemer bij een
deskundigenoordeel wordt betrokkenen, erg klein.
Tabel 12. Leeftijd
Geboortejaar Leeftijd Aantal Percentage
1945 - 1950 58> 6 9,0 %
1951 - 1955 53-57 10 14,9 %
1956 - 1960 48-52 13 19,4 %
1961 - 1965 43-47 20 29,9 %
1966 - 1970 38-42 8 11,9 %
1971 - 1975 33-37 6 9,0 %
1976 - 1980 28-32 4 5,9 %
>1980

Tabel 13. Datum indiensttreding
Periode Duur dienstverband Aantal Percentage
2006 - 2008 38 jaar 0 0,0 %
Totaal 67 100,0 %
• Functie en omvang bedrijf
Gevraagd is naar de functie en de omvang van het bedrijf. In tabel 14 zijn alleen de
beroepsgroepen die tenminste vijf keer genoemd werden, opgenomen. Dat zijn zorg,
management, techniek en het onderwijs. Het zijn vooral beroepen waarin met mensen
wordt gewerkt en dus veel verantwoordelijkheid wordt gedragen. Zowel fysiek als
geestelijk kan de belasting zwaar zijn. Onder de rubriek overig werden onder andere
genoemd: productiewerk (4x), financieel medewerker (3x), juridisch (2x) en algemeen
medewerker (2x).
De meeste werknemers werken bij een grote werkgever, zo blijkt uit tabel 15. De
werkgevers met tussen de tien en vijfentwintig werknemers hebben duidelijk minder te
maken met een deskundigenoordeel. Een mogelijke verklaring hiervoor is dat deze
werkgevers in vergelijking met de kleine werkgevers niet onevenredig hard getroffen
worden door een zieke werknemer. Anderzijds zijn deze bedrijven nog wel zo klein dat
iedereen elkaar kent en er vaak veel persoonlijke contacten zijn. Zoals we later zullen
zien weet een groot deel van de werknemers niet wat de werkgever vindt van de
uitkomst van het deskundigenoordeel en wordt de uitkomst vaker niet dan wel
besproken. Er is nauwelijks of geen contact met de werkgever. Bij relatief kleine
werkgevers is dat contact er wel en dat draagt bij aan een betere verstandhouding. Het
deskundigenoordeel is dan niet nodig.
Tabel 14. Functie
Functie Aantal Percentage
Zorg 10 14,9 %
Management 9 13,4 %
Technisch 9 13,4 %
Onderwijs 5 7,5 %
Administratief 5 7,5 %
Overig 29 43,3 %
Totaal 67 100,0 %
32
Het deskundigenoordeel: vrijwillig maar niet vrijblijvend

Tabel 15. Omvang bedrijf
Aantal personeelsleden Aantal Percentage
500 20 29,8 %
Totaal 67 100,0 %
4.3 De aanloop naar het deskundigenoordeel
Na de uitgangssituatie en enkele persoonlijke gegevens hebben we gevraagd naar de
aanloop en de aanleiding tot het deskundigenoordeel. Waarom is een
deskundigenoordeel aangevraagd en wat waren de verwachtingen? In 80% van de
gevallen is (mede) sprake van psychische klachten blijkt uit tabel 16. Psychische klachten
zijn in tegenstelling tot diverse lichamelijke klachten per definitie niet zichtbaar en
kunnen dus eerder aanleiding geven tot een verschil van inzicht over de
arbeids(on)geschiktheid van de werknemer.
Tabel 16. Met welke reden heeft u zich ziek gemeld?
Reden Aantal Percentage
Lichamelijke klachten 11 16,4 %
Psychische klachten 23 34,3 %
Combinatie van lichamelijke en psychische klachten 31 46,3 %
Vind ik niet relevant 2 3,0 %
Totaal 67 100,0 %
• Initiatief, onderwerp en doel
De werknemer neemt vaker het initiatief tot een deskundigenoordeel. Het blijkt dat in
driekwart van de gevallen de werknemer een deskundigenoordeel aanvraagt, de
werkgever neemt een kwart voor zijn rekening. Vergeleken met cijfers uit eerdere jaren
stijgt het aantal werkgevers dat een deskundigenoordeel aanvraagt. Dit is een op het
eerste gezicht opvallende uitkomst, maar wel te verklaren. Sinds 1 januari 2004 is de
loondoorbetalingsplicht voor de werkgever bij ziekte van de werknemer verlengd van één
naar twee jaar. De belangen van de werkgever zijn daarmee veel groter geworden. En
als tweede verklaring wijzen wij er op dat sinds 1 januari 2004 naast de oude ‘second
opinion’ ook nieuwe deskundigenoordelen kunnen worden aangevraagd, die meer gericht
zijn op de re-integratie.
De meeste deskundigenoordelen gaan over de vraag of de werknemer wel of niet ziek is:
de geschiktheid voor het eigen werk (zie tabel 17). In tabel 17 tellen de totalen niet op
tot 67 maar tot 87 omdat bij de beantwoording van deze vraag meerdere antwoorden
werden aangekruist.
4. De praktijk van het deskundigenoordeel 33

Tabel 17. Wat was het onderwerp van geschil in het deskundigenoordeel?
Onderwerp deskundigenoordeel Aantal Percentage
(On)geschiktheid tot werken 51 58,6 %
Re-integratie-inspanningen werknemer 5 5,8 %
Re-integratie-inspanningen werkgever 17 19,5 %
Passendheid aangeboden werk 14 16,1 %
Totaal 87 100,0 %
Vrijwel alle aanvragers zijn op zoek naar bevestiging van hun gelijk (in totaal 80%) en
verwachten dat bij het UWV te vinden. Ook in tabel 18 zien we terug dat de meeste
deskundigenoordelen gaan over de vraag of de werknemer al dan niet ziek is.
Tabel 18. Wat wilde u met het deskundigenoordeel bereiken?
Doel Aantal Percentage
Duidelijkheid 10 20,0 %
Bevestiging dat ik mijn werk niet kon doen door ziekte 30 60,0 %
Bevestiging dat aangeboden werk niet passend was 3 6,0 %
Bevestiging dat werkgever onvoldoende re-integratieinspanningen
leverde
7 14,0 %
Totaal 50 100,0 %
In de toelichting op deze enquêtevraag zijn meer concrete doelen aangegeven zoals ‘een
non-actief stelling aanvechten’, ‘een re-integratieverplichting aanvechten’ en ‘overstap
naar een ander re-integratiebureau bewerkstelligen’.
• Tijdspanne
Hoeveel tijd gaat er overheen voordat een deskundigenoordeel wordt aangevraagd? Niet
iedereen wist de exacte data te noemen, zodoende baseren we ons in tabel 19 op 47
antwoorden. Bijna de helft van de deskundigenoordelen wordt aangevraagd binnen drie
maanden waarvan negen binnen een maand. Het snelste deskundigenoordeel werd na
vijf dagen aangevraagd.
Tabel 19. Datum ziekmelding versus aanvraag deskundigenoordeel
Aanvraagmoment deskundigenoordeel Aantal Percentage
< 1 maand 9 19,1 %
< 3 maand 13 27,7 %
< 6 maand 4 8,5 %
< 1 jaar 8 17,0 %
> 1 jaar 13 27,7 %
Totaal 47 100,0 %
Van de werknemers vond 70% dat het deskundigenoordeel op tijd was aangevraagd.
Meer dan kwart vond het te laat; 3% vond het te vroeg. Hierbij is het van belang op te
merken dat het gaat om relatieve begrippen. Het zegt niets over de daadwerkelijk
34
Het deskundigenoordeel: vrijwillig maar niet vrijblijvend

verstreken duur. Zo is in het ene geval een aanvraag voor een deskundigenoordeel na
vijf maanden ziekte door een werknemer als tijdig gekwalificeerd, maar door een andere
werknemer werd twee weken al als te laat bestempeld.
In alle gevallen waarin het deskundigenoordeel naar de mening van de werknemer te
vroeg is aangevraagd, is de werkgever de aanvrager. En in alle gevallen waarin de
werkgever de aanvrager was, heeft hij dat slechts in één geval te laat gedaan volgens de
werknemer. Wanneer het deskundigenoordeel te laat is aangevraagd, dan is de
werknemer zelf de aanvrager. Hieruit is af te leiden dat de werknemer onvoldoende
bekend is met de mogelijkheid van het aanvragen van een deskundigenoordeel.
• Bekendheid
Om te onderzoeken of werknemers de weg naar het deskundigenoordeel kennen is
gevraagd wie op het idee kwam om een deskundigenoordeel aan te vragen. Uit tabel 20
blijkt dat de meesten een tip krijgen van anderen. Met name professionals als advocaten,
de bedrijfsarts en het UWV worden met regelmaat genoemd. Dat de bedrijfsarts met de
suggestie komt is vanzelfsprekend, maar wanneer de advocaat of het UWV de tip geeft,
is men waarschijnlijk al te ver gevorderd in het traject. In het eerste geval is de
arbeidsverhouding waarschijnlijk al verstoord dan wel wil men de arbeidsverhouding
beëindigen en in het tweede geval is er al langere tijd sprake van arbeidsongeschiktheid.
Tabel 20. Hoe kwam u op het idee van een deskundigenoordeel?
Idee Aantal Percentage
Rechtshulpverlener 14 28,0 %
Bedrijfsarts 11 22,0 %
UWV 11 22,0 %
Familie en/of vrienden 8 16,0 %
Werkgever 6 12,0 %
Totaal 50 100,0 %
• Arbeidsconflict
Voordat een deskundigenoordeel wordt aangevraagd, zijn er over het algemeen eerst
andere oplossingen gezocht om uit de impasse te raken. Bijna de helft van de
werknemers noemt gesprekken met de bedrijfsarts; in niet meer dan 20% van de
gevallen blijkt er rechtstreeks contact te zijn tussen de leidinggevende en de werknemer.
Nog eens 20% van de werknemers heeft een derde ingeschakeld (meerdere antwoorden
waren mogelijk).
In de meeste gevallen blijkt er een arbeidsconflict te zijn (zie tabel 21). Het is of de
reden van de ziekmelding (21%) of ontstaat later in het proces (42%). Dat betekent dat
3
bij tweederde van de werknemers sprake is van een arbeidsconflictF F.
3 In het onderzoek van Stichting De Ombudsman “Een vergeten alternatief” uit mei 2007
werd al geconstateerd dat in de helft van de situaties waarin re-integratie tweede spoor
moest worden ingezet, er sprake was van een arbeidsconflict.
4. De praktijk van het deskundigenoordeel 35

Tabel 21. Speelde een arbeidsconflict een rol bij de ziekte?
Rol arbeidsconflict Aantal Percentage
Ja, het was de reden om ziek te melden 14 20,9 %
Ja, eerst niet, maar gaandeweg kregen we een conflict 28 41,8 %
Nee 25 37,3 %
Totaal 67 100,0 %
• Reacties
In totaal hebben 50 van de 67 werknemers zelf een deskundigenoordeel aangevraagd en
kregen zij dus te maken met een reactie van de werkgever. Wij hebben gevraagd hoe de
werkgever reageerde. Bijna drie op de tien werkgevers reageren negatief (zie tabel 22).
Tabel 22. Reactie van de werkgever op de aanvraag van het deskundigenoordeel
Reactie werkgever Aantal Percentage
Positief/neutraal 23 46,0 %
Negatief 14 28,0 %
Geen 13 26,0 %
Totaal 50 100,0 %
Een paar citaten uit de beleving van de werknemers, gegeven in de toelichting:
36
‘Boos; de ontslagpapieren lagen klaar.’
‘Wantrouwend; hoe ik op de hoogte was van deze mogelijkheid terwijl ik vind
dat de bedrijfsarts mij hierop had moeten wijzen’.
In een kwart van de gevallen volgt er helemaal geen reactie van de werkgever.
Onderlinge communicatie is er niet meer:
‘Onbekend; conflict was uit de hand gelopen met als gevolg schorsing (non-actief).’
Vrijwel alle werknemers op één na (16 van de 17) reageren positief op het aanvragen
van een deskundigenoordeel door de werkgever:
‘Ik vond het goed dat de werkgever een onpartijdig iemand de situatie liet
beoordelen.’
‘Ik wilde wel weten waar ik aan toe was.’ En ‘Het had al veel eerder aangevraagd
moeten worden. Het is eigenlijk te laat.’
• Verwachtingen
Gevraagd naar de verwachtingen van de werknemers bij het aanvragen van een
deskundigenoordeel kozen de meesten (acht van de tien) voor een onafhankelijk oordeel
(zie tabel 23). Daarnaast willen vier van de tien werknemers meer of iets anders dan een
Het deskundigenoordeel: vrijwillig maar niet vrijblijvend

oordeel: advies, bemiddeling en hulp bij re-integratie. Bij deze vraag waren meerdere
antwoorden mogelijk.
Tabel 23. Wat verwachtte u van het UWV bij het deskundigenoordeel?
Verwachting Aantal Percentage
Onafhankelijk oordeel 53 65,4 %
Advies 14 17,3 %
Hulp bij re-integratie 6 7,4 %
Bemiddeling 8 9,9 %
Totaal 81 100,0 %
Men verwacht veel van het UWV. Dat blijkt ook wanneer we vragen naar de rol die het
UWV zou moeten vervullen (zie tabel 24). De deskundige en de onafhankelijk adviseur
worden bijna even vaak genoemd. Daarnaast dient het UWV een beslissende rol te
vervullen en bindende uitspraken te doen. Bij deze vraag waren meerdere antwoorden
mogelijk.
Tabel 24. Welke rol zou het UWV moeten vervullen naar uw mening?
Rol UWV Aantal Percentage
Deskundige 36 29,2%
Onafhankelijke adviseur 35 28,5%
Beslisser die bindende uitspraak kan doen 32 26,0%
Bemiddelaar 20 16,3%
Totaal 123 100,0%
4.4 De uitvoering van het deskundigenoordeel
Het derde onderdeel in de enquête betrof de wijze van uitvoering van het
deskundigenoordeel door het UWV.
• Rol van het UWV
Het UWV vervult in de ogen van de werknemers met name de rol van deskundige en van
beslisser (zie tabel 25). Daarnaast vindt bijna een kwart van de werknemers dat het
UWV de rol van adviseur op zich neemt.
Tabel 25. Welke rol vervulde het UWV tijdens het deskundigenoordeel?
Rol Aantal Percentage
Adviseur 17 22,6%
Deskundige 32 42,7%
Beslisser 26 34,7%
Totaal 75 100,0%
4. De praktijk van het deskundigenoordeel 37

Een ruime meerderheid vindt het oordeel van het UWV onafhankelijk zo blijkt uit tabel
26. Er is echter ook een groot aantal (meer dan 30%) dat meent dat de verzekeringsarts
de oren te veel laat hangen naar de werkgever of diens bedrijfsarts.
Tabel 26. Was het deskundigenoordeel naar uw gevoel onafhankelijk?
Onafhankelijkheid Aantal Percentage
Ja, het UWV geeft een eigen oordeel 40 59,7 %
Het UWV neemt het oordeel van de bedrijfsarts over 16 23,9 %
Het UWV hecht te veel waarde aan het verhaal
van de werkgever
5 7,5 %
Het UWV heeft mijn verhaal overgenomen 6 8,9 %
Totaal 67 100,0 %
Driekwart van de werknemers geeft aan dat zij tegen het UWV met betrekking tot het
deskundigenoordeel hebben kunnen zeggen wat zij wilden en één kwart niet. Diegenen
die op hun antwoord een toelichting hebben gegeven, schreven onder andere:
38
‘Het UWV heeft uitgebreid in een persoonlijk gesprek bij mij thuis geluisterd. Alle
stukken grondig doorgelezen en telefonisch een terugkoppeling gegeven van het
gesprek wat het UWV nadien met de leidinggevende had. Daarnaast is mij de Wet
Poortwachter uitgelegd en heeft het UWV getracht mijn emoties te kanaliseren. Dit
was een erg prettige ervaring.’
‘Ik kon mijn emotie kwijt dat ik het heel erg vond dat ik mijn werk niet meer kan
doen.’
Naast de positieve opmerkingen is ook een enkele kritische kanttekening gemaakt door
de respondenten, bijvoorbeeld:
‘Er werd goed geluisterd, maar ik begrijp ook dat het UWV probeert om zoveel
mogelijk mensen uit de WIA te houden.’
Ten slotte een aantal negatieve toelichtingen:
‘Zoals de deskundige zelf zei: "ik zit hier om mensen aan het werk te schoppen".’
‘De UWV verzekeringsarts had vooraf al een vast beeld gevormd. Mijn verhaal deed
niet meer ter zake.’
‘Ik ben niet op gesprek geweest bij UWV, er is alleen telefonisch contact geweest. ‘
• Extra informatie
Van de 67 werknemers heeft bijna 60% medische informatie ingebracht, 40% heeft dit
niet gedaan. Door de respondenten die medische informatie inbrachten werd informatie
van een specialist het meest genoemd (zie tabel 27). Voorbeelden van genoemde
medisch specialisten zijn: de reumatoloog, een orthopeed, de logopedist, de KNO-arts,
de gynaecoloog, de longarts en de internist.
Het deskundigenoordeel: vrijwillig maar niet vrijblijvend

Tabel 27. Van wie heeft u medische informatie ingebracht?
Informatie ingebracht van Aantal
Specialist 18
Huisarts 9
Psycholoog/psychiater 7
Fysiotherapeut 5
Totaal 39
Bijna 75% van de werknemers heeft het UWV gevraagd contact op te nemen met de
bedrijfsarts of specialist. Een enkeling merkt op niet geweten te hebben dat dit mogelijk
was.
Bijna 30% van de werknemers weet niet of de verzekeringarts andere artsen heeft
geraadpleegd (zie tabel 28). Iets minder dan 20% zegt dat de verzekeringsarts niemand
heeft geraadpleegd. In de meeste gevallen, meer dan 30%, wordt contact opgenomen
met de bedrijfsarts. Voor zover de werknemers weten heeft de verzekeringsarts in alle
gevallen waarin de huisarts of de specialist werd geraadpleegd ook contact met de
bedrijfsarts opgenomen.
De cijfers uit de doorgelichte dossiers (zie vorige hoofdstuk) laten zien dat de
verzekeringsarts in de helft van gevallen geen contact heeft met de bedrijfsarts.
Tabel 28. Heeft het UWV de bedrijfsarts of andere medici geraadpleegd?
Medici geraadpleegd door UWV Aantal Percentage
Ja, de bedrijfsarts 28 34,1%
Ja, de huisarts 5 6,1%
Ja, de specialist 10 12,2%
Nee, er zijn geen derden geraadpleegd 15 18,3%
Weet ik niet 24 29,3%
Totaal 82 100,0%
• Uitkomst van het deskundigenoordeel
De werknemer is in ruim de helft van de gevallen in het gelijk gesteld. De werkgever in
één vijfde van de gevallen en bij het overige kwart lag de uitkomst genuanceerd (de
optie ‘niet van toepassing’ in tabel 29).
Tabel 29. Wat was de uitkomst van het deskundigenoordeel?
Uitkomst Aantal Percentage
De werkgever is in het gelijk gesteld 14 20,9 %
De werknemer is in het gelijk gesteld 35 52,2 %
Niet van toepassing 18 26,9 %
Totaal 67 100,0 %
4. De praktijk van het deskundigenoordeel 39

Wanneer we de categorie ‘niet van toepassing’ in tabel 30 buiten beschouwing laten,
komt de uitkomst van het deskundigenoordeel in iets meer dan de helft van de gevallen
overeen met het advies van de bedrijfsarts (28 van de 54 keer).
Tabel 30. Kwam deze uitkomst overeen met het advies van de bedrijfsarts?
Overeenkomstig Aantal Percentage
Ja 28 41,8 %
Nee 26 38,8 %
Niet van toepassing 13 19,4 %
Totaal 67 100,0 %
• Eens of niet eens
Van de werknemers geeft 65% aan het met de uitkomst van het deskundigenoordeel
eens te zijn, 35% is het niet eens, zo blijkt ook uit enkele toelichtingen:
40
‘Ik ben door de arts goedgekeurd, maar ik was er niet aan toe om te werken.’
‘Ze hebben de werkgever en bedrijfsarts in het gelijk gesteld. Mijn verhaal werd
niet eens gehoord.’
Desgevraagd weet meer dan 40% van de werknemers niet of de werkgever het met de
uitkomst eens (zie tabel 31). Blijkbaar is er geen contact meer met de werkgever of
wordt dit niet expliciet besproken.
Tabel 31. Was de werkgever het met de uitkomst eens?
Eens Aantal Percentage
Ja 22 32,8 %
Nee 17 25,4 %
Weet ik niet 28 41,8 %
Totaal 67 100,0 %
4.5 Het vervolg na het deskundigenoordeel
Meer dan 60% van de werknemers heeft de uitkomst van het deskundigenoordeel niet
besproken met zijn werkgever. In bijna de helft van de gevallen is de uitkomst niet
opgevolgd (zie tabel 32). Het deskundigenoordeel is dan ook niet bindend.
Tabel 32. Is de uitkomst van het deskundigenoordeel opgevolgd?
Opgevolgd Aantal Percentage
Ja 36 53,7 %
Nee 31 46,3 %
Totaal 67 100,0 %
Het deskundigenoordeel: vrijwillig maar niet vrijblijvend

Na het deskundigenoordeel zijn 30 werknemers weer aan het werk gegaan tegenover 37
die niet aan het werk zijn gegaan (zie tabel 33). Bij die 30 werknemers is de re-integratie
in meer of mindere mate, gelukt. Bij de overige 37 niet, terwijl één van beide partijen
(werknemer of werkgever) waarschijnlijk wel mogelijkheden tot werkhervatting zag. Bij
deze vraag is onderscheid gemaakt tussen de oorspronkelijke functie en een andere
functie. De personen die nog bij de eigen werkgever werken doen dat vrijwel allemaal in
de oorspronkelijke functie (21 van de 25). De werknemers die nu bij een andere
werkgever werken doen dat twee keer in een vergelijkbare functie en vier keer in een
andere functie. In totaal zijn er 42 werknemers niet meer in dienst bij hun werkgever.
Tabel 33. Bent u nog steeds in dienst bij de werkgever?
In dienst Aantal Percentage
Ja, in mijn oorspronkelijke functie 20 29,8 %
Ja, in een andere functie 4 6,0 %
Nee, ik werk bij een andere werkgever
in een vergelijkbare functie
2 3,0 %
Nee, ik werk bij een andere werkgever
in een andere functie
4 6,0 %
Nee, ik ben nog arbeidsongeschikt 37 55,2 %
Totaal 67 100,0 %
• Uitkering
Een derde van de werknemers heeft een WAO- of een WIA-uitkering aangevraagd; zij
zijn in de wachttijd van één of van twee jaar niet (volledig) aan het werk gegaan noch
hebben zij het werk hervat in een aangepaste functie (zie tabel 34).
Tabel 34. Hebt u een WAO- of WIA-uitkering aangevraagd?
Uitkering aangevraagd Aantal Percentage
Ja 22 32,8 %
Nee, ik ben na het deskundigenoordeel weer
aan het werk gegaan
12 17,9 %
Nee, ik ben later weer hersteld en aan het werk gegaan 6 9,0 %
Niet van toepassing. Ik ben nog geen 2 jaar ziek 27 40,3 %
Totaal 67 100,0 %
Vrijwel alle werknemers die een uitkering hebben aangevraagd (82%) hebben ook
daadwerkelijk een uitkering ontvangen. Een volledige arbeidsongeschiktheidsuitkering is
aan acht werknemers toegekend; de overige veertien werknemers kunnen nog wel
andere werkzaamheden verrichten.
• Naar de rechter
Veertien van de 67 werknemers (21%) zijn bij de kantonrechter geweest voor een
ontbinding van de arbeidsovereenkomst. De rechter heeft in vier gevallen de uitkomst
van het deskundigenoordeel niet overgenomen.
4. De praktijk van het deskundigenoordeel 41

4.6 De mening over het deskundigenoordeel
Van de werknemers vindt 65% dat de duur van de procedure goed is. Een kwart oordeelt
dat de procedure sneller zou moeten (zie tabel 35).
Tabel 35. Wat vond u van de duur van de procedure?
Mening Aantal Percentage
Goed 44 65,7 %
De procedure zou sneller moeten 17 25,4 %
De procedure mag langer duren 6 9,0 %
Totaal 67 100,0 %
Bij deze vraag was het mogelijk om een toelichting te geven. Diegenen die vonden dat
de procedure langer mag duren merkten op:
42
‘Ik vind dat alle neuzen dezelfde kant op moeten staan voordat er een advies wordt
gegeven.’
‘Er moet meer informatie gevraagd worden van specialisten.’
Diegenen die vonden dat het sneller moet gaven een scala aan motiveringen. Een
selectie:
‘Dan moet je weer naar een bedrijfsarts, dan weer naar de UWV, dan krijg je weer
iemand thuis. Dit duurt veel te lang.’
‘De tijd tussen aanvraag en deskundigenoordeel duurt te lang, namelijk vijf
maanden.’
‘Tussen aanvraag en uitvoering zat bijna een maand. In een arbeidsconflict is dat
lang.’
‘Dit oordeel is vaak belangrijk bij verschillende juridische zaken en het brengt veel
spanningen met zich mee. Het heeft bijna één maand geduurd voordat de uitslag
kwam. Mijn werkgever zette mijn loon stop tot het uitslag.’
Ten slotte merkte iemand op dat het niet alleen sneller moet, maar ook beter en
onpartijdig.
• Top 5
Welke aspecten worden belangrijk gevonden bij een deskundigenoordeel? Bij deze vraag
kregen de werknemers vijf opties voorgelegd. Hen is gevraagd die te rangschikken.
Daaruit blijkt dat de meeste waarde wordt gehecht aan ‘onafhankelijkheid (nr. 1.),
gevolgd door ‘bindend’ (nr. 2) en ‘snelheid’ (nr. 3). De andere opties waren
‘laagdrempelig’(nr. 4) en ‘kosten’ (nr. 5).
Het deskundigenoordeel: vrijwillig maar niet vrijblijvend

Tabel 36. Wat vindt u belangrijk bij een deskundigenoordeel?
Kenmerk nr. 1 nr. 2 nr. 3 nr. 4 nr. 5
Bindend 9,0 % 35,8 % 22,4 % 22,4 % 10,4 %
Kosten 3,0 % 7,5 % 13,3 % 9,0 % 67,2 %
Laagdrempelig 3,0 % 16,4 % 29,9 % 47,7 % 3,0 %
Onafhankelijkheid 71,6 % 16,4 % 7,5 % 4,5 % 0,0 %
Snelheid 13,4 % 23,9 % 26,9 % 16,4 % 19,4 %
Totaal 100,0 % 100,0 % 100,0 % 100,0 % 100,0 %
• Aanrader?
Ruim tweederde van de werknemers vindt het deskundigenoordeel zo zinvol dat men ook
anderen een deskundigenoordeel zou aanbevelen (zie tabel 37).
Tabel 37. Zou u iemand anders een deskundigenoordeel aanraden?
Aanraden deskundigenoordeel Aantal Percentage
Ja, het kan erg helpen 35 52,2 %
Ja, het is wel een handige richtlijn 13 19,4 %
Nee, het heeft geen nut 16 23,9 %
Nee, het werkt een arbeidsconflict in de hand 3 4,5 %
Totaal 67 100,0 %
In de toelichting op deze vraag worden vooral voorwaarden geformuleerd:
‘Het gaat om vertrouwen en het willen werken naar een oplossing. Als die er niet
is, heeft het deskundigenoordeel geen zin.’
‘Zodra een ziekte niet aantoonbaar is (in de zin van gebroken been, virus e.d.)
heeft een deskundigenoordeel weinig zin.’
‘Dit is slechts een hulpmiddel, het is belangrijk dat je zelf actief deelneemt en het
overwicht houdt!’
Vervolgens was er ruimte overgelaten in de enquête waarin werknemers hun
opmerkingen kwijt konden over het effect van het deskundigenoordeel. Een greep uit de
opmerkingen:
‘Mijn werkgever heeft dit aangevraagd omdat hij mijn ziekte niet geloofde. Het
effect was dat ik gelijk had en daardoor hadden mijn werkgever en ik minder
discussies.’
‘Het was een middel om uit de dreigende impasse te geraken. De werkgever dacht
(nog) niet aan passende arbeid ondanks het feit dat ik hierop aandrong. Mijn doel
is dankzij het deskundigenoordeel bereikt; ik vervul een passende functie, wat voor
mij gunstig uitpakt tot nu toe.’
4. De praktijk van het deskundigenoordeel 43

44
‘Het kan je positie versterken terwijl je het gevoel hebt in een mindere positie te
worden geplaatst (door je ziekte).’
‘Uiteindelijk ben ik er niets mee opgeschoten omdat mijn werkgever het advies niet
heeft opgevolgd. Afspraken waren niet bindend. Nadat ik een andere functie had
bleek dit ook niet passend voor mij. Moet ik dan weer een oordeel aanvragen?’
• Rapportcijfer
Tot slot konden de werknemers als eindoordeel een algemeen rapportcijfer geven aan
het deskundigenoordeel. Het gemiddelde rapportcijfer dat de werknemers geven aan het
deskundigenoordeel is een zes min (zie tabel 38).
Tabel 38. Welk rapportcijfer geven de werknemers het deskundigenoordeel?
Rapportcijfer Aantal Percentage
Zwaar onvoldoende (0-4) 17 25,3 %
Onvoldoende (5) 5 7,5 %
Voldoende (6-7) 16 23,9 %
Goed (8) 19 28,4 %
Uitstekend (9-10) 10 14,9 %
Totaal 67 100,0 %
Het deskundigenoordeel: vrijwillig maar niet vrijblijvend

5. In gesprek met werknemers en werkgevers
5.1 Inleiding
Aanvullend op de gegevensverzameling uit de dossiers en de enquête onder de
werknemers hebben we acht werknemers en hun werkgevers geïnterviewd over de
gebeurtenissen die leidden tot het aanvragen van een deskundigenoordeel en over hun
visie op het deskundigenoordeel.
In de enquête is gevraagd of we contact mochten opnemen met de werkgever. Van
diegenen die daarvoor toestemming hebben gegeven, zijn acht werknemers benaderd.
Zij zijn eerst geïnterviewd. Daarna is gesproken met hun werkgevers. Hierdoor is het
mogelijk om de visie van de werknemer te vergelijken met die van de werkgever.
De werknemers en hun werkgevers zijn mondeling geïnterviewd aan de hand van een
checklist met de volgende aandachtsgebieden:
• Het dienstverband
• De ziekte
• De aanloop naar het deskundigenoordeel
• De verwachtingen
• De rol van het UWV
• De situatie en het vervolg na het deskundigenoordeel
In dit hoofdstuk volgt een weergave van de interviews, geïllustreerd met vier casus.
5.2 Dienstverband en ziekte
Enkele feitelijke gegevens betreffende de geïnterviewde werknemers:
• De duur van de dienstverbanden van de acht werknemers – vijf vrouwen en drie
mannen – varieerde van korter dan drie tot meer dan 25 jaar;
• De grootte van het bedrijf waar ze werkzaam waren of zijn, laat een divers beeld
zien: van een klein bedrijf tot een grote werkgever;
• Bij drie werknemers was er sprake van psychische klachten, bij de overige vijf
ging het om lichamelijke klachten;
• Vijf werknemers hebben zelf een deskundigenoordeel aangevraagd. Eén van de
werknemers heeft in totaal drie keer een deskundigenoordeel aangevraagd
gedurende het re-integratietraject;
• De werknemers die het deskundigenoordeel zelf hebben aangevraagd zijn daarop
gewezen door de leidinggevende, de bedrijfsarts, de vakbond en een advocaat;
• De deskundigenoordelen gingen drie keer over de vraag of de werknemer ziek of
niet ziek was. De andere vijf hadden betrekking op het wel of niet passend zijn
van het aangeboden werk;
5. In gesprek met werknemers en werkgevers 45

46
Casus 1. Ontslagvergoeding na het deskundigenoordeel
Mijnheer B. werkt nog geen drie jaar bij een productiebedrijf als hij
te horen krijgt dat hij ontslagen wordt. Met zijn nieuwe manager kan
hij niet overweg en in het kleine bedrijf van nog geen tien
werknemers geeft dit veel spanning. Zijn werkgever vindt dat hij het
veld moet ruimen. Eén en ander heeft zo’n impact op hem dat hij
zowel lichamelijke als psychische klachten krijgt. Voor die laatste
komt hij onder behandeling van een psychotherapeut. De
bedrijfsarts vindt echter dat hij zich aanstelt en verklaart hem
zonder verder onderzoek arbeidsgeschikt. Toen heeft hij een
advocaat in de arm genomen, die verwijst hem naar het UWV en hij
raadt een deskundigenoordeel aan.
Hij is over de uitvoering van het deskundigenoordeel zeer te
spreken. Hij is serieus genomen, zijn klachten zijn erkend en het
UWV heeft hem in het gelijk gesteld. Het UWV heeft dus niet zomaar
de bedrijfsarts gevolgd, maar komt met een onafhankelijk oordeel.
Hij vindt het dan ook erg goed dat deze mogelijkheid er is.
De werkgever heeft een ontslagprocedure via de kantonrechter in
gang gezet en hij is ontslagen maar heeft van de rechter wel een
ruime ontslagvergoeding meegekregen.
Inmiddels gaat het beter met hem en hij werkt weer via een
uitzendbureau.
Het deskundigenoordeel: vrijwillig maar niet vrijblijvend

• Gaandeweg het re-integratieproces is er bij drie werknemers een arbeidsconflict
ontstaan;
• Bij twee werknemers was het verschil van inzicht nog niet geëscaleerd tot een
conflict;
• Bij drie werknemers is de relatie met de werkgever goed gebleven.
Hoe is het deze werknemers vergaan in het verdere verloop van het re-integratietraject?
• Twee werknemers zijn ontslagen;
• Twee werknemers zijn volledig arbeidsongeschikt verklaard. Eén werknemer heeft
een volledige WAO-uitkering en de andere een volledige WIA-uitkering. Die
uitkering is vervroegd aangevraagd omdat duidelijk werd dat de werknemer
helemaal niet meer kon werken;
• Een werknemer heeft een gedeeltelijke WAO-uitkering met behoud van eigen
werk;
• Een werknemer heeft een gedeeltelijke WAO-uitkering en een andere functie bij
de eigen werkgever;
• Een werknemer heeft een andere functie bij de eigen werkgever;
• Een werknemer is weer teruggekeerd naar dezelfde functie bij de eigen
werkgever, na detachering bij een andere werkgever (het zogeheten tweede
spoor).
5.3 De aanloop naar het deskundigenoordeel en de
verwachtingen
Voordat het komt tot het aanvragen van een deskundigenoordeel is er al heel wat
gebeurd. Niet zelden zetten die gebeurtenissen de relatie tussen werkgever en
werknemer onder spanning. Het deskundigenoordeel staat daardoor ook onder spanning.
Het vraagt dan ook een hele inspanning om met het deskundigenoordeel de re-integratie
weer vlot te trekken. Uit de interviews met zowel de werknemers als de werkgevers blijkt
dat beide partijen het belang inzien van een goede re-integratie.
Werknemers
In de aanloop naar het deskundigenoordeel hebben de geïnterviewde werknemers te
maken met een scala aan gezondheidsklachten die het werken (deels) onmogelijk
maakten. Eén werknemer heeft door een ongeluk hersenletsel opgelopen, een andere
werknemer meldt gehoorschade te hebben opgelopen op de werkvloer. Verder worden
diverse, andere lichamelijke klachten genoemd, al dan niet in combinatie met psychische
klachten. Bij drie werknemers is er sprake van alleen psychische klachten.
5. In gesprek met werknemers en werkgevers 47

48
Casus 2. Een tweede spoor na het deskundigenoordeel
Mevrouw A. wil weer aan de slag bij haar werkgever na een
hersenoperatie. Zij heeft er bijna geen last meer van en is ervan
overtuigd dat ze het werk als ziekenverzorgende weer aan kan. Haar
werkgever daarentegen wil haar lager inschalen en bemoeilijkt haar
werkhervatting. De werkgever komt er bijvoorbeeld bij zitten als zij
bij de bedrijfsarts is. Ze heeft het idee dat de bedrijfsarts zich
hierdoor laat beïnvloeden en niet tegen de wil van de werkgever
durft in te gaan.
De uitslag van het deskundigenoordeel laat lang op zich wachten.
Het UWV doet er vijf maanden over om tot een oordeel te komen en
dat is volgens mevrouw A veel te lang. Ze verwacht van het UWV
alle hulp die iemand nodig heeft om op de juiste plek de juiste arbeid
te kunnen verrichten. Dat kun je niet alleen: als werknemer kun je
niet alleen tegen je werkgever op. Het deskundigenoordeel betekent
voor mevrouw A. een steun in de rug. Bij het UWV ontmoet mevrouw
A. begrip. Er wordt geoordeeld dat zij weer kan terugkeren naar de
werkvloer.
Na het deskundigenoordeel blijft de werkgever echter van mening
dat de situatie van de werkneemster te positief wordt ingeschat. In
overleg wordt daarom besloten tot tijdelijke detachering bij een
andere instelling. Daar blijkt dat mevrouw A. goed functioneert zodat
zij kan terugkeren naar haar oude functie.
Het deskundigenoordeel: vrijwillig maar niet vrijblijvend

82
Het deskundigenoordeel: vrijwillig maar niet vrijblijvend

Drie werknemers zeggen dat hun klachten niet serieus werden genomen, niet door de
werkgever en niet door de bedrijfsarts. Daarom was een oordeel van een derde nodig. Bij
vier werknemers ging het er om dat ze weer aan de slag wilden in hun eigen functie
maar dat de werkgever ze niet geschikt achtte voor hun eigen werk. Het zoeken naar
passend werk bij de eigen werkgever of bij een andere, kan leiden tot veel ‘gedoe’ waarin
een oordeel van een derde helderheid kan geven. Bij de achtste werknemer tenslotte die
kampte met rugklachten, was het de vraag of er sowieso nog wel mogelijkheden waren
om te werken.
Werkgevers
De visie die de werkgevers hebben op de aanloop naar het deskundigenoordeel verschilt
niet veel van de visie van de desbetreffende werknemers. Alleen waar de werknemers de
onderlinge verhouding als verstoord of problematisch kwalificeren, zijn de werkgevers
minder negatief. Er was wel een verschil van inzicht, maar dat bleef in de ogen van de
werkgevers beheersbaar.
De werkgevers gaan allen af op het advies van de bedrijfsarts. Een van de werkgevers
stelt zich op het standpunt dat het oordeel van de bedrijfsarts doorslaggevend moet zijn.
Een werkgever laat weten dat pas na en dankzij het deskundigenoordeel de impasse
tussen zijn werknemer en de bedrijfsarts is doorbroken. Het geschil was medisch en ging
over ziektebeelden en de meest geschikte behandeling. Dit deskundigenoordeel is op
advies van de vakbond door de werknemer aangevraagd en heeft in zijn voordeel
uitgepakt. Een andere werkgever geeft aan de tegenwerking die zijn werknemer heeft
ondervonden, niet te herkennen en hij kan zich niet voorstellen dat hierdoor psychische
schade zou zijn ontstaan. Wel wordt gezien dat de communicatie stroef was, waardoor
een oplossing buiten bereik bleef.
5.4 Visie op het deskundigenoordeel
Hoe kijken de geïnterviewde werknemers en werkgevers tegen het deskundigenoordeel
aan?
Werknemers
Vier werknemers geven aan tevreden te zijn over het deskundigenoordeel. Het betreft
zowel werknemers die zelf een deskundigenoordeel aangevraagd hebben als werknemers
van wie de werkgever de aanvrager was. Als argumenten voeren zij aan dat zij serieus
genomen zijn door de verzekeringsarts en dat hun gezondheidsklachten zijn erkend.
Verder noemen zij de onafhankelijkheid van de verzekeringsarts. Hij doet zelf onderzoek
en volgt niet zo maar de bedrijfsarts. Eén van de werknemers vindt het jammer dat een
deskundigenoordeel nodig is. Eigenlijk zou je er samen met je werkgever uit moeten
komen. Toch is het goed dat die mogelijkheid er is. Het deskundigenoordeel wordt door
deze werknemer gezien als een stapje hoger dan de bedrijfsarts.
5. In gesprek met werknemers en werkgevers 49

50
Casus 3. Duidelijkheid door een deskundigenoordeel
De heer C. is ronduit tevreden over het deskundigenoordeel.
Concreet heeft het deskundigenoordeel geleid tot een vervroegde
aanvraag van een IVA-uitkering. De contacten met de werkgever en
collega’s zijn gedurende het hele proces goed gebleven. Hij werkte al
heel lang bij de werkgever die rekening hield met zijn beperkingen
vanwege rugklachten.
De werkgever heeft het deskundigenoordeel aangevraagd met het
doel duidelijkheid te krijgen. Er is gezocht naar ander werk bij de
werkgever, maar zijn fysieke problemen werden steeds heviger. Ook
het andere werk kon hij niet volhouden. Hoewel de communicatie
met zijn werkgever altijd goed geweest is, heeft het zeker nut gehad
om het deskundigenoordeel aan te vragen. Voor die tijd dachten
zowel de werkgever als hij dat hij nog wel zou kunnen werken, maar
ze wisten niet precies wat. Na het deskundigenoordeel werd duidelijk
dat hij niets meer kon. Achteraf vindt hij zelfs dat het
deskundigenoordeel eerder ingezet had moeten worden. Het duurde
lang voordat het oordeel werd afgegeven. Dat kwam omdat het UWV
een extern consult bij een rugspecialist liet doen. Daardoor kwam er
duidelijkheid, maar het duurde te lang.
De werkgever van de heer C. laat weten dat hij vaker een
deskundigenoordeel aanvraagt omdat daarmee discussie wordt
voorkomen. Daarom volgt de werkgever de uitkomst van het
deskundigenoordeel altijd, ook als die uitkomst niet overeenkomt
met de visie van de bedrijfsarts. Het is wel belangrijk om altijd hoor-
en wederhoor toe te passen. In de praktijk blijkt dit niet altijd te
gebeuren. Er vindt dan alleen dossieronderzoek plaats en de
werkgever wordt niet gehoord.
De werkgever en werknemer zijn goed uit elkaar gegaan.
Het deskundigenoordeel: vrijwillig maar niet vrijblijvend

Ook als de communicatie met de werkgever wel goed is, kan het zinnig zijn om een
deskundigenoordeel aan te vragen. Want het schept duidelijkheid. Niet iedereen was op
de hoogte van de mogelijkheid van een deskundigenoordeel. Daardoor is het
voorgekomen dat het te laat werd ingezet. Naast onbekendheid was er ook kritiek op het
feit dat het lang kan duren voordat een deskundigenoordeel wordt uitgesproken. Bij een
van de werknemers heeft het vijf maanden geduurd.
De andere vier werknemers tonen zich niet tevreden over het deskundigenoordeel. Het
ontbreekt aan een luisterend oor bij de verzekeringsarts, wat zich uit in weinig ruimte
voor gevoel en emotie van de werknemer. Dat maakt dat aan de onafhankelijkheid van
het UWV wordt getwijfeld. Wat meespeelt, is dat het deskundigenoordeel niet
beantwoordt aan de verwachtingen. Eén van de werknemers zegt dat de verzekeringsarts
geen antwoord gaf op de vraag, maar constateerde dat er een arbeidsconflict was,
waarna het advies volgde om een mediationtraject te volgen. Een andere werknemer
stelt dat het UWV te veel waarde heeft gehecht aan het standpunt van de werkgever.
Met als gevolg dat de werkgever bevestigd werd in zijn standpunt en overging tot het
opleggen van disciplinaire maatregelen. Het deskundigenoordeel werd niet gebruikt om
er samen uit te komen: ‘Als arbeidsongeschikte sta je dan nog meer met de rug tegen de
muur.’
Werkgevers
De werkgevers met wie is gesproken, zijn zonder uitzondering positief over het
deskundigenoordeel. Er is vertrouwen in het UWV en de onpartijdigheid van het UWV
wordt niet in twijfel getrokken. Het deskundigenoordeel heeft volgens één van de
werkgevers altijd zin, omdat het een uitwijkmogelijkheid is wanneer er een conflict dreigt
tussen werknemer en werkgever. Bij ziekte is er toch vaak sprake van enige ruis en
verschil van inzicht en een deskundigenoordeel voorkomt escalatie. Het
deskundigenoordeel wordt als nuttig ervaren.
Wel wordt de kanttekening gemaakt dat het UWV niet altijd hoor- en wederhoor toepast.
Er vindt dan alleen dossieronderzoek plaats en de werkgever wordt niet gehoord. Het
komt ook voor dat zowel de medewerker als het bedrijf niet uit de voeten kunnen met de
uitkomst van het deskundigenoordeel. De kwaliteit van een deskundigenoordeel is ook
afhankelijk van de vraagstelling en die is in de praktijk nogal eens te ruim om een zinnig
oordeel te krijgen. Enkele werkgevers vinden het deskundigenoordeel te vrijblijvend,
omdat het niet bindend is. Het deskundigenoordeel is geen directe oplossing, het is altijd
nodig om daarna samen om de tafel te gaan zitten, stelt een volgende werkgever. Een
andere werkgever heeft het beleid de uitkomst van het deskundigenoordeel altijd op te
volgen, ook als die niet overeenkomt met de visie van de bedrijfsarts.
Een belangrijk voordeel van het deskundigenoordeel is dat het een discussie met de
werknemer voorkomt. Eén van de werkgevers zegt dat een deskundigenoordeel van
groot belang kan zijn om vastgelopen situaties weer vlot te trekken. Het is daarom goed
als partijen weten dat er zoiets als een deskundigenoordeel bestaat en er het belang van
inzien. Ook is het belangrijk dat een deskundigenoordeel op tijd wordt aangevraagd,
zodat de arbeidsrelatie zo min mogelijk wordt aangetast.
5. In gesprek met werknemers en werkgevers 51

52
Casus 4. Ontslag na het deskundigenoordeel
Mevrouw D. is ruim 15 jaar in dienst bij haar werkgever als zij door
ziekte slechts gedeeltelijk kan werken. Gaandeweg verslechtert de
relatie met haar werkgever. Volgens haar is de werkgever veel te
optimistisch over haar re-integratie. Een duidelijk plan van aanpak
ontbreekt. In plaats daarvan wordt zij voor het blok gezet: ‘We
denken dat je wel weer aan het werk kan en anders doe je maar
passend werk in de vorm van klussen en taken.’ Tot drie keer toe
vraagt zij een deskundigenoordeel aan over de vraag of de
werkgever zich voldoende inspant in het kader van haar reintegratie.
De uitslag van het eerste deskundigenoordeel noemt ze zeer
teleurstellend. Het UWV oordeelt dat er sprake is van een
arbeidsconflict en komt met het advies voor een mediationtraject. De
aandacht verschuift hierdoor van de ziekte naar het conflict, terwijl
die ziekte er wel degelijk was. Volgens mevrouw D. heeft het UWV te
veel waarde gehecht aan het standpunt van de werkgever.
Ook twee latere deskundigenoordelen door haar aangevraagd,
helpen mevrouw D. niet bij haar re-integratie. Zo biedt de werkgever
‘passend werk’ aan, maar zij was nog helemaal niet in staat te
werken. De arbeidskundige van het UWV nam echter het standpunt
van de bedrijfsarts over en vond dat zij dat aangepaste werk wel
kon. Over het deskundigenoordeel merkt zij in het algemeen op dat
het UWV geen toezicht houdt op de naleving van het
deskundigenoordeel. Als de werkgever het oordeel niet volgt, sta je
als werknemer met lege handen.
Verder pleit zij voor een correctiemogelijkheid. Bij het eerste
deskundigenoordeel had zij dan aan de arts kunnen laten weten dat
hij ook aandacht aan de ziekte had moeten besteden. Daarvoor heeft
zij toch een deskundigenoordeel aangevraagd. Dat ze een conflict
had met de werkgever was wel duidelijk, daar had ze geen
deskundigenoordeel voor nodig.
Mevrouw D. is inmiddels ontslagen en heeft een advocaat in de arm
genomen.
Het deskundigenoordeel: vrijwillig maar niet vrijblijvend

Drie werkgevers maken veel gebruik van het deskundigenoordeel. Slechts in een
minderheid van de gevallen gebeurt dat bij een verschil van mening tussen werkgever en
werknemer. In de meeste gevallen wordt een deskundigenoordeel ingezet als, zoals de
geïnterviewde het uitdrukt, een preventief instrument. Dat wil zeggen: tussentijds in een
re-integratietraject, als men objectief vastgesteld wil hebben of men op de goede weg is.
Maar ook niet zelden bij het inzetten van het zogeheten ‘tweede spoor’. Bij dit laatste
vraagt de werkgever een deskundigenoordeel om er zeker van te zijn dat er voldoende
interne re-integratie-inspanningen zijn gepleegd. En ook om er zeker van te zijn dat
terugkeer naar eigen werk of ander passend werk in de eigen organisatie niet mogelijk is.
Ook leidt het preventief inzetten van het deskundigenoordeel tot het voorkomen van
conflicten tussen werkgever en werknemer in latere trajecten.
Het deskundigenoordeel leent zich naar de ervaring van een andere werkgever minder
als instrument voor conflictbeslechting, omdat de formulering van een
deskundigenoordeel vaak wat abstract is en omdat een deskundigenoordeel slechts een
momentopname is. Toch is deze werkgever vooral positief over wat hij noemt de ‘second
opinion’ functie van het deskundigenoordeel. Hij is van mening dat het
deskundigenoordeel zowel door werknemers als door werkgevers veel te weinig als
zodanig wordt ingewonnen. Hij schrijft dit toe aan de onbekendheid met het
deskundigenoordeel, niet alleen bij werknemers, maar ook bij werkgevers. Zijn advies:
ga tijdig naar het UWV en voorkom daarmee conflicten en haal dusdoende zaken in een
vroeg stadium uit de emotionele sfeer.
De derde werkgever die veel gebruik maakt van het deskundigenoordeel vraagt het
standaard na een jaar ziekte aan. Dit om te toetsen of men met de re-integratie op de
goede weg is. Deze werkgever zet het deskundigenoordeel dus niet alleen in bij een
geschil, maar ook ter controle, voor de duidelijkheid en ter bevestiging.
Tot slot zeggen alle geïnterviewde werkgevers snelheid belangrijk te vinden. Een
deskundigenoordeel dat een maand op zich laat wachten, is te laat. De onduidelijkheid
duurt voort en het meningsverschil tussen werkgever en werknemer blijft al die tijd
bestaan. Ook zijn de belangen van de werkgever de laatste jaren toegenomen. Hij krijgt
steeds meer op zijn bord geschoven en loopt de kans met loonsancties geconfronteerd te
worden.
Intermezzo
De omgekeerde wereld: de werknemer wil weer werken, maar mag niet
Vanuit de beschermende functie van de werknemer is men bij het deskundigenoordeel
snel geneigd te denken dat de werknemer het deskundigenoordeel aanvraagt omdat de
werkgever vindt dat hij weer aan het werk kan. Maar het tegenovergestelde komt ook
voor. Het laten toetsen van de re-integratie-inspanningen van de werkgever op verzoek
van de werknemer wijst ook in de richting. De werknemer zou wel weer aan het werk
willen, maar de werkgever laat dat niet toe of spant zich er onvoldoende voor in. Er is
door de werkgever al een vervanger aangetrokken die het goed doet. De werkgever
wilde eigenlijk toch al van de werknemer af.
5. In gesprek met werknemers en werkgevers 53

Werkgevers laten hun eigen re-integratie-inspanningen toetsen
De geïnterviewde werkgevers zijn tevreden over het huidige deskundigenoordeel. Zij zien
het nut er van in. Het UWV wordt als onafhankelijk en deskundig beschouwd. Diverse
werkgevers vragen standaard een deskundigenoordeel aan na het eerste ziektewetjaar.
De werkgever wil weten of hij bij de re-integratie op de goede weg is. De werkgever wil
niet geconfronteerd worden met een loonsanctie aan het einde van de twee jaar
arbeidsongeschiktheid omdat hij onvoldoende gedaan zou hebben aan de re-integratie.
Het deskundigenoordeel naar passende arbeid
In het kader van re-integratie komt de passende arbeid ook om de hoek kijken. Is de
arbeid die de werkgever me wil laten doen wel passend? De werknemer denkt vaak dat
hij ook die functie nog niet kan verrichten en wil dat laten toetsen. Probleem hierbij is
dat het UWV in dergelijke situaties de medische aspecten slechts marginaal toetst. De
bevindingen van de bedrijfsarts worden als vaststaand aangenomen, tenzij nadrukkelijk
het tegendeel blijkt. De arbeidsdeskundige toetst, gegeven de medische situatie, of de
aangepaste arbeid, met minder uren of minder taken, wel verricht kan worden.
In theorie is er verschil tussen de vraag of de werknemer zijn eigen arbeid kan verrichten
en de vraag of de werknemer de passende arbeid kan verrichten. Maar in de praktijk
komt het voor de werknemer op hetzelfde neer. Hij is van mening door zijn medische
problemen het betreffende werk niet te kunnen doen en in beide gevallen wordt hij
geconfronteerd met maatregelen van zijn werkgever zoals het (gedeeltelijk) inhouden
van het salaris.
54
Het deskundigenoordeel: vrijwillig maar niet vrijblijvend

6. Conclusies
Vanuit werknemersperspectief is onderzocht op welke wijze en in welke mate het
deskundigenoordeel van het UWV bijdraagt aan het re-integratieproces. Ter
beantwoording van de onderzoeksvragen zijn de volgende deelvragen geformuleerd:
• Door wie wordt het deskundigenoordeel aangevraagd?
• Wanneer en waarvoor wordt het deskundigenoordeel aangevraagd?
• Wat is de uitkomst van het deskundigenoordeel?
• Welke verwachtingen leven er ten aanzien van het deskundigenoordeel en zijn die
verwachtingen uitgekomen?
• Wat vindt de werknemer van de wijze waarop het deskundigenoordeel is
uitgevoerd?
• Wat vindt de werknemer belangrijk bij een deskundigenoordeel?
• Welk effect heeft het deskundigenoordeel op het verloop van het reintegratietraject?
De belangrijkste bevindingen uit het onderzoek zijn:
1. Door wie wordt het deskundigenoordeel aangevraagd?
• De werknemer vraagt in de meeste gevallen het deskundigenoordeel aan, maar
lang niet altijd. De belangen voor de werkgevers zijn sinds 2004 groter geworden
en zij nemen nu 30% van de aanvragen voor hun rekening.
• De werknemer die betrokken is bij het deskundigenoordeel is relatief wat ouder,
tussen de 45 en 50 jaar oud, heeft een dienstverband tussen de 5 en 15 jaar en
werkt in de zorg, het management of het onderwijs, functies waarin
verantwoordelijkheid wordt gedragen.
2. Waarvoor en wanneer wordt het deskundigenoordeel aangevraagd?
• Alle soorten deskundigenoordeel komen voor, maar ‘ziek of niet ziek’ het meest.
Bij de meeste deskundigenoordelen gaat het om psychische klachten of een
combinatie van psychische en lichamelijke klachten.
• Voor het aanvragen van een deskundigenoordeel is het nooit te vroeg, wel te laat.
In het algemeen vindt de werknemer dat die aanvraag op tijd is. Ruim een kwart
van de werknemers vindt dat de aanvraag van een deskundigenoordeel te laat
plaatsvindt. In die gevallen zijn de werknemers zelf de aanvrager.
• De werknemer is niet bekend met de mogelijkheid van een deskundigenoordeel.
De advocaat, het UWV en de bedrijfsarts zijn in de regel degenen die de
werknemer op het spoor zetten van een deskundigenoordeel.
6. Conclusies 55

56
3. Wat is de uitkomst van het deskundigenoordeel?
• In ruim 50% van de gevallen wordt de werknemer in het gelijk gesteld. Het gaat
dan om het deskundigenoordeel ‘ziek of niet ziek’. Het deskundigenoordeel
beantwoordt in die zin aan één van de doelstellingen van het deskundigenoordeel,
het beschermen van de werknemer.
• De verzekeringsarts wijkt in 50% van de gevallen af van het oordeel van de
bedrijfsarts. Hieruit is af te leiden dat het UWV zijn taak onpartijdig verricht, ook
al strookt de beleving van de werknemers daar niet altijd mee.
4. Welke verwachtingen leven er ten aanzien van het deskundigenoordeel
en zijn die verwachtingen uitgekomen?
• Werknemers verwachten van het UWV meer dan een oordeel. Zij verwachten hulp
bij re-integratie, advies en bemiddeling. De helft van de werknemers vindt dat het
UWV de rol van adviseur op zich moet nemen bij het deskundigenoordeel, terwijl
30% van de werknemers het UWV ziet als bemiddelaar. De verwachtingen van
werknemers worden voor een groot deel niet ingelost. Het UWV beoordeelt het
verleden en het deskundigenoordeel is niet toekomstgericht.
5. Wat vindt de werknemer van de uitvoering van het deskundigenoordeel?
• Van de werknemers twijfelt 40% aan de onafhankelijkheid van het UWV bij het
uitvoeren van een deskundigenoordeel. Driekwart van hen denkt dat het UWV het
verhaal van de werkgever en/of bedrijfsarts heeft overgenomen.
• Tweederde van de werknemers is het eens met de uitkomst van het
deskundigenoordeel, ook al zijn ze niet altijd in het gelijk gesteld.
• Tweederde van de werknemers geeft het UWV een voldoende en zou anderen ook
een deskundigenoordeel aanraden. Het gemiddelde rapportcijfer is een 6-.
6. Waaraan moet een goed deskundigenoordeel voldoen?
• Bijna 50% van de werknemers vindt dat het deskundigenoordeel bindend zou
moeten zijn.
• Een kwart van de werknemers vindt dat het deskundigenoordeel sneller
afgehandeld zou moeten worden, gelet op de impact en financiële consequenties
voor de werknemer.
7. Welk effect heeft het deskundigenoordeel op het verloop van het reintegratietraject?
• Gaandeweg het re-integratietraject ontstaat er bij 40% van de werknemers een
arbeidsconflict. Het deskundigenoordeel is blijkbaar niet het instrument om dit op
Het deskundigenoordeel: vrijwillig maar niet vrijblijvend

te lossen. Voor 20% is een arbeidsconflict de reden van ziekmelding. Bij 60% van
de zieke werknemers is er sprake van een arbeidsconflict.
• De uitkomst van het deskundigenoordeel wordt in ruim 60% van de gevallen niet
besproken tussen werknemer en werkgever. Desgevraagd weten de werknemers
niet wat de werkgever van de uitkomst vindt. Het deskundigenoordeel als
bouwsteen bij een vastgelopen re-integratie wordt op die manier onvoldoende
benut.
• Het deskundigenoordeel wordt in 45% van de gevallen niet opgevolgd. De
gedachte van de wetgever dat het deskundigenoordeel in de praktijk wel als
bindend wordt ervaren, heeft meer weg van ‘de wens is de vader van de
gedachte’ dan van de realiteit.
• Ruim 20% procent van de werknemers is weer aan de slag gegaan in het eigen
werk en nog eens 20% in aangepast werk. Voor hen is de re-integratie in meer of
mindere mate succesvol verlopen. Een volledige WAO- of WIA-uitkering is
toegekend aan 10% van de werknemers. De andere 50% van de werknemers is
(nog) niet aan het werk. Bij hen is de re-integratie vooralsnog niet gelukt.
• Tweederde van de werknemers is niet meer in dienst bij de betreffende
werkgever.
Is het deskundigenoordeel effectief?
Wanneer werkgever en werknemer verschillen van mening over de ernst van de
arbeidsongeschiktheid, stokt de re-integratie. De één denkt dat er wel gewerkt kan
worden, al dan niet in aangepast werk, de ander meent van niet. En wanneer de
uitgangspunten verschillen is het lastig verder gaan. De grote vraag is of het
deskundigenoordeel effectief bijdraagt aan de re-integratie van de zieke werknemer
wanneer de partijen geen overeenstemming kunnen bereiken over het te volgen traject.
Gelet op onze bevindingen zijn wij niet onverdeeld positief. In 2004 zijn de
mogelijkheden voor een deskundigenoordeel uitgebreid en is de klassieke ‘second
opinion’ niet meer het enige soort deskundigenoordeel. Er kan sindsdien ook een oordeel
gevraagd worden over het al dan niet passend zijn van aangepaste arbeid en over de reintegratieverplichtingen
van de werkgever en de werknemer.
We hebben gezien dat het klassieke deskundigenoordeel vanuit het oogpunt van de
bescherming van de werknemer nuttig is. De verwachtingen van de werknemer vooraf
komen overeen met wat het UWV kan leveren. Het UWV biedt duidelijkheid en daarmee
kunnen de werkgever en de werknemer verder.
Maar op een oordeel over de re-integratie zit de werknemer niet te wachten. In ieder
geval niet in de huidige vorm. Hij heeft behoefte aan hulp en aan bemiddeling, maar die
kan het UWV niet geven. In de praktijk blijven de meningsverschillen tussen werkgever
en werknemer bestaan en de uitkomst van het deskundigenoordeel wordt lang niet altijd
besproken, laat staan opgevolgd.
6. Conclusies 57

De werkgever en werknemer zijn primair zelf verantwoordelijk voor de re-integratie,
maar hebben bij stokkende re-integratie behoefte aan hulp. Doordat het UWV achteraf
oordeelt en niet toekomstgericht adviseert, kan het UWV die hulp niet bieden. Het
deskundigenoordeel in deze vorm is niet effectief.
58
Het deskundigenoordeel: vrijwillig maar niet vrijblijvend

7. Aanbevelingen
Naar aanleiding van de conclusies van het onderzoek naar verwachtingspatronen en
effecten van het deskundigenoordeel en de expertmeeting doet Stichting De Ombudsman
de volgende aanbevelingen.
• Rechtspositie
1. Het is een verbetering van de rechtspositie van werknemers wanneer het
deskundigenoordeel een bindend karakter krijgt. Bij een bindend
deskundigenoordeel zijn beide partijen aan het oordeel gehouden.
Uit het onderzoek komt naar voren dat 50% van de uitgevoerde
deskundigenoordelen geen vervolg krijgt.
2. Werknemers en werkgevers kunnen meer worden gestimuleerd om het
deskundigenoordeel in een zo vroeg mogelijk stadium aan te vragen, in ieder
geval voordat er sprake is van een arbeidsconflict.
• Informatievoorziening
3. Het verdient aanbeveling de informatievoorziening aan zieke werknemers over het
inzetten van een deskundigenoordeel bij een stokkende re-integratie te
verbeteren en in een vroegtijdig stadium te verstrekken.
Professionals die betrokken zijn bij de zieke werknemer kunnen deze taak op zich
nemen. In het verzuimbeleid van organisaties kan gewezen worden op het bestaan
en de mogelijkheden van een deskundigenoordeel. De arbodienst c.q. de bedrijfsarts
kan in de communicatie, zowel schriftelijk als mondeling, zieke werknemers
attenderen op het deskundigenoordeel.
4. Om te voorkomen dat werknemers hoge verwachtingen koesteren, is het
noodzakelijk dat zij uitvoerig worden geïnformeerd over wat het
deskundigenoordeel precies inhoudt.
Het ligt op de weg van het UWV, de uitvoerder van het deskundigenoordeel,
aanvragers duidelijk te informeren over de plaats van het deskundigenoordeel in het
re-integratieproces, hoe een oordeel tot stand komt en met welk doel het oordeel
wordt gegeven. Ook kan worden benadrukt dat de verantwoordelijkheid voor het
verloop van de re-integratie blijft liggen bij beide partijen, de werknemer en
werkgever.
• De uitvoering van het deskundigenoordeel
5. Onderzocht zou moeten worden op welke wijze het deskundigenoordeel beter kan
bijdragen aan het vlottrekken van een vastgelopen re-integratie. Er ligt een
meerwaarde in een richtinggevend oordeel of bindend advies dat duidelijke
handvatten biedt voor werknemer en werkgever om verder te gaan.
7. Aanbevelingen 59

60
6. Wanneer er sprake is van een arbeidsconflict, is het zaak dat de verzekeringsarts
het conflict onderkent en benoemt. Dat verhoogt de toegevoegde waarde van het
deskundigenoordeel. Het onderliggende probleem staat anders de re-integratie in
de weg.
7. Van de verzekeringsartsen die een deskundigenoordeel uitvoeren, mag verwacht
worden dat zij de tijd en ruimte nemen om hun rol en functie toe te lichten. Dat
zal het vertrouwen van werknemers in het deskundigenoordeel vergroten.
8. Het toepassen van hoor en wederhoor en het consulteren van bedrijfsartsen en
waar nodig behandelend artsen behoren standaard te worden uitgevoerd voordat
het UWV een deskundigenoordeel afgeeft.
9. Bij een deskundigenoordeel naar de passendheid van het aangeboden werk is het
noodzakelijk dat naast de arbeidsdeskundige ook de verzekeringsarts wordt
ingezet. Onderliggend probleem bij verschil van mening over passend werk is
vaak de ernst van de ziekte en de beperkingen.
• Na het deskundigenoordeel
10. Het is noodzakelijk dat werknemer en werkgever de uitslag van een
deskundigenoordeel met elkaar bespreken, zo nodig met inzet van mediation. Hier
ligt een gezamenlijke verantwoordelijkheid van beide partijen om vervolg te
geven aan het deskundigenoordeel. Het ligt in de rede om het initiatief hiervoor te
leggen bij de werkgever.
Het deskundigenoordeel: vrijwillig maar niet vrijblijvend

7. Aanbevelingen 61

62
Het deskundigenoordeel: vrijwillig maar niet vrijblijvend

Bijlagen
Bijlage 1. Verslag expertmeeting
Bijlage 2. Vragenlijst deskundigenoordeel (DO) voor werknemers
Bijlagen 63

64
Het deskundigenoordeel: vrijwillig maar niet vrijblijvend

Bijlage 1. Verslag expertmeeting
In de laatste fase van het onderzoek naar het deskundigenoordeel is een expertmeeting
gehouden waaraan deskundigen uit diverse disciplines hebben deelgenomen, te weten
vertegenwoordigers van werknemers, werkgevers, verzekeringsartsen, bedrijfsartsen,
arbeidsdeskundigen en het UWV.
Het doel van de bijeenkomst was om gesignaleerde knelpunten aan de deskundigen ter
toetsing voor te leggen. Vervolgens is gezocht naar mogelijke oplossingsrichtingen, aan
de hand van stellingen. Hier wordt daarvan – geanonimiseerd- verslag gedaan.
Mede op basis van het gehoorde tijdens de expertmeeting zijn de aanbevelingen
geformuleerd.
De namen van de deelnemers staan vermeld in het colofon.
Stelling 1: Het deskundigenoordeel moet sneller in beeld worden gebracht bij
werknemers en werkgevers
Het deskundigenoordeel was oorspronkelijk bedoeld ter bescherming van de werknemer,
later is het uitgebreid en een instrument geworden om re-integratie-inspanningen te
toetsen. Het deskundigenoordeel is een hulpmiddel voor werknemer en werkgever,
wanneer de re-integratie stokt. Het deskundigenoordeel moet bekend zijn bij zowel
werknemers als werkgevers, juist vanuit het oogpunt van rechtsbescherming.
Alle aanwezigen onderschrijven de stelling en vinden dat het deskundigenoordeel sneller
in beeld moet worden gebracht bij werknemers en werkgevers. Met de komst van de WIA
is het behoud van werk belangrijker geworden voor de werknemer. Van werkgevers
wordt verwacht dat zij hun zieke werknemers aan het werk houden. Een goede relatie
tussen beiden is van essentieel belang. Wanneer een re-integratie stagneert, moeten
werknemer en werkgever snel uit de impasse komen, om te voorkomen dat standpunten
zich verharden en er een arbeidsconflict ontstaat. Voor beide partijen geldt dat zij zo snel
mogelijk moeten weten waar zij aan toe zijn. Het deskundigenoordeel kan hieraan een
belangrijke bijdrage leveren.
De winst van een deskundigenoordeel zit met name in het feit dat het dejuridiserend
werkt, aldus de aanwezigen. Met het deskundigenoordeel wordt bereikt dat iedere partij
weet hoe verder moet worden gegaan met het re-integratieproces.
De vraag wordt opgeworpen of het verstandig is om het deskundigenoordeel standaard
na een jaar ziekte aan te vragen, als een vorm van toetsing. Er worden voor- en
tegenargumenten genoemd. Het kan voordelen opleveren. Er wordt een oordeel
gevraagd aan het UWV of de werknemer en werkgever op de goede weg zijn. Wanneer
dat standaard na een jaar gebeurt, kan er zo nodig worden bijgestuurd. Wat er op tegen
is, is dat het een defensieve manier is: de werkgever is gericht op het voorkomen van
een boete. Terwijl het juist belangrijk is dat werknemer en werkgever samen actief aan
de slag gaan.
Bijlage 1 65

Wat pleit tegen het deskundigenoordeel, is dat het een oordeel velt, terwijl de
werknemer hulp wil. Daarom is het essentieel dat er begeleiding is voor werknemer en
werkgever. Er wordt een traject gevolgd en het deskundigenoordeel is een ‘second
opinion’. Een derde partij velt een objectief oordeel over een bepaalde, voorgelegde
kwestie die betrekking heeft op de re-integratie. Dat hoeft overigens niet altijd een
conflict te zijn.
Naarmate het deskundigenoordeel eerder wordt aangevraagd, bevordert dat de reintegratie.
Daarover zijn de aanwezigen het eens. Er spelen immers financiële belangen,
het inkomen van de werknemer is bijvoorbeeld in het geding. De werkgever kan immers
zijn loon opschorten. Ook moet er rekening mee worden gehouden dat hij ziek is. Een
oplossing kan zijn dat de werknemer een onbelemmerde toegang tot de bedrijfsarts moet
kunnen krijgen. Dat is nu niet altijd zo. Het komt ook voor dat mensen bij ziekte
doorwerken en dat doen zonder begeleiding van de bedrijfsarts.
Er zou meer aandacht moeten komen voor de lange termijn. Dat is met name van belang
voor werknemers met een chronische aandoening. Hun medische beperkingen zijn
immers blijvend. De werkgever werkt het liefst toe naar volledige hervatting in eigen
werk en gaat er vaak van uit dat hij een zieke werknemer aangepast werk moet
aanbieden voor een korte periode. Bij chronisch zieken gaat het echter om de vraag of
het aangepaste werk kan worden volgehouden op de lange termijn.
Het re-integratieproces is complex. Sinds de werkgever twee jaar lang het loon moet
doorbetalen is het van belang dat het traject van re-integreren sneller verloopt. De
kwaliteit van de arbodienst is in dat verband belangrijk. Die moet goed adviseren en
begeleiden. Het belangrijkste is dat het deskundigenoordeel flexibel ingezet kan worden.
Ook zou er naar gestreefd moeten worden om zo min mogelijk een deskundigenoordeel
te vragen. Een goede begeleiding door de arbodienst kan een deskundigenoordeel
overbodig maken.
Stelling 2: Het deskundigenoordeel heeft geen zin als er een arbeidsconflict
speelt
De meningen zijn verdeeld over deze stelling. Gewezen wordt op de STECR-werkwijzer
bij arbeidsconflicten die helder is en veel wordt gebruikt, wanneer er sprake is van
arbeidsverzuim in relatie tot een conflict. De bedrijfsarts heeft hier een belangrijke rol.
Wat kan een deskundigenoordeel hieraan toevoegen?
Opgemerkt wordt dat er behoefte kan zijn een onafhankelijk oordeel, bij de werknemer
of de werkgever of bij beiden. In die zin kan het een meerwaarde hebben. Een
deskundigenoordeel geeft duidelijkheid, los van het feit of er een arbeidsconflict speelt of
niet. De rol van het deskundigenoordeel is hier die van een grensrechter. Het gaat er niet
om het arbeidsconflict op te lossen. De werknemer en werkgever moeten dat
gezamenlijk doen met behulp van adviseurs. Dan wordt in de eerste instantie gekeken
naar de bedrijfsarts en de arbeidsdeskundigen.
66
Het deskundigenoordeel: vrijwillig maar niet vrijblijvend

Maar wordt een probleem niet vertroebeld wanneer er een (onderliggend) arbeidsconflict
is? Over het algemeen heeft een arbeidsconflict een lange looptijd. Moet je dan nog een
deskundigenoordeel afgeven, terwijl duidelijk is dat er iets anders speelt? Moet dat niet
eerst opgelost worden?
Er wordt gewezen op het feit dat er sprake kan zijn van verborgen agenda’s maar dat
staat een deskundigenoordeel niet in de weg. Integendeel, alles wat een arbeidsconflict
kan doen verminderen, moet worden aangegrepen. Want hoe langer een arbeidsconflict
duurt, hoe meer spanningen dat met zich meebrengt. Een deskundigenoordeel kan
uitkomst bieden, bijvoorbeeld wanneer het arbeidsconflict is gebaseerd op onwetendheid
of wanneer er onduidelijkheid is over rechten en plichten. Er wordt bij een
deskundigenoordeel objectief gekeken naar het arbeidsconflict door een onafhankelijke
instantie. Dat kan de zaak vlottrekken. Ook kan het UWV worden gevraagd om te
oordelen over onderdelen waarover het arbeidsconflict speelt. Een deskundigenoordeel
kan dan fungeren als een bouwsteen die bijdraagt aan het oplossen van een conflict.
Zeker waar het gaat om een verschil van inzicht over passend werk, ligt hier een rol voor
arbeidsdeskundigen om een oplossing te bewerkstelligen.
Duidelijk is dat een deskundigenoordeel geen zin heeft, wanneer partijen niet met elkaar
door willen. Dan is het deskundigenoordeel alleen een verplicht nummer en levert het
geen enkele bijdrage aan het re-integratieproces.
Stelling 3: Een bindend deskundigenoordeel bevordert de re-integratie
Over het algemeen vinden de aanwezigen dat het bindend maken van het
deskundigenoordeel geen voordelen oplevert. Het gaat er om dat er een goed
deskundigenoordeel ligt, waarmee de arbodienst als begeleider van het reintegratietraject
verder kan. Ook wordt gewezen op het belang dat een verschil van
inzicht niet wordt gejuridiseerd. En dat gebeurt als het deskundigenoordeel bindend
wordt gemaakt. Want wanneer een deskundigenoordeel bindend wordt, betekent dat er
ook een beroepsmogelijkheid moet zijn. Dat leidt weer tot een langer traject, waarin de
re-integratie stil ligt. Dat brengt het gevaar met zich mee dat posities worden ingenomen
en dat het meer gaat om het gelijk krijgen dan om het weer op gang brengen van het reintegratieproces.
Ook menen enkele aanwezigen dat een bindend deskundigenoordeel de zaak juist verder
op scherp kan zetten en het eventueel aanwezige arbeidsconflict vergroten. En het gaat
er juist om dat werknemer en werkgever weer samen verder kunnen met het reintegratietraject.
De verantwoordelijkheid ligt daar, bij die twee partijen.
Een ander argument dat ter tafel wordt gebracht is het gegeven dat het
deskundigenoordeel bij veel werknemers en werkgevers al wordt gezien als bindend. Het
bindend maken heeft dan geen meerwaarde meer. Het deskundigenoordeel is bovendien
op geen enkele manier vrijblijvend: aan het eind van het re-integratietraject wordt er
immers afgerekend door het UWV.
Bijlage 1 67

Een van de aanwezigen voegt daaraan toe dat een deskundigenoordeel niet op zich staat.
Als het goed is, wordt het deskundigenoordeel opgevolgd door een consult door een
arbeidsdeskundige of door de arbodienst. De sociale partners moeten het oppakken. Het
re-integratietraject kan worden opgevat als een professioneel traject. Dat maakt het
deskundigenoordeel in de praktijk bindend. Het deskundigenoordeel is dienstbaar aan het
re-integratietraject, althans dat zou het moeten zijn. Als het deskundigenoordeel niet het
gewenste effect heeft, kan er bovendien gewoon opnieuw een deskundigenoordeel
worden aangevraagd. Ook dat pleit tegen het bindend maken. Gerealiseerd moet worden
dat re-integreren een complex proces kan zijn. Het deskundigenoordeel kan een
blokkade weghalen, tot de volgende weer opdoemt.
In de discussie gaan er ook stemmen op om het deskundigenoordeel wel bindend te
maken. Het algemene idee is dat werknemers een bindend oordeel wensen. Zij staan
immers met lege handen wanneer de werkgever het oordeel niet opvolgt. Een bindend
deskundigenoordeel heeft wel degelijk een toegevoegde waarde. Wanneer het bindend is,
geeft dat meer rechtszekerheid voor de werknemer.
Stelling 4: De onafhankelijkheid van de verzekeringsarts moet overtuigender
Geen van de aanwezigen onderschrijft deze stelling. De onafhankelijkheid van de
verzekeringsarts is al overtuigend. Uit het onderzoek blijkt dat 40% van de ondervraagde
werknemers aangeeft de onafhankelijkheid van de verzekeringsarts in twijfel te trekken.
Om twijfels weg te nemen bij die 40% van de ondervraagde werknemers over de
onafhankelijkheid van de verzekeringsarts is het zaak dat er iets gebeurt op het gebied
van voorlichting en communicatie. Ook wordt de term verwachtingsmanagement
genoemd. De rol van de verzekeringsarts moet duidelijk en helder zijn. In
voorlichtingsteksten en in de communicatie met de werknemer moet hier aandacht aan
worden besteed.
De manier waarop het deskundigenoordeel tot stand komt, is ook van belang voor het
vertrouwen van de werknemer en werkgever. Bij een zorgvuldige uitvoering van het
deskundigenoordeel hoort het toepassen van hoor en wederhoor. Zowel de werkgever als
de werknemer moet worden gehoord.
Wanneer het gaat over de vraag of iemand ziek of niet ziek is, dan is een medisch
oordeel voldoende. Wanneer het gaat om bijvoorbeeld of het werk passend is, komen
zaken als redelijkheid en billijkheid om de hoek kijken. Wanneer dat aan de orde is, moet
er ook op de werkplek worden gekeken. Daarna kan er pas een oordeel worden geveld.
De indruk bestaat bij de aanwezigen dat die werkwijze niet altijd wordt gevolgd.
Wat ook niet altijd gebeurt, is dat de verzekeringsarts contact opneemt met de
bedrijfsarts, hoewel dat wel altijd de intentie is. Dat heeft te maken met de
onbereikbaarheid over en weer. Een deskundigenoordeel moet immers snel wordt geveld.
Dat er geen optimale communicatie is tussen beide partijen, heeft gevolgen voor de
kwaliteit van het oordeel. Ander problemen liggen op het vlak van de privacywetgeving
en beroepsgeheim.
68
Het deskundigenoordeel: vrijwillig maar niet vrijblijvend

Het advies van de aanwezigen is om het contact tussen beide groepen te faciliteren.
Eigenlijk zou het deskundigenoordeel zo moeten worden ingericht dat wanneer
professionals bij het re-integratieproces zijn betrokken, de verzekeringsarts altijd contact
met hen zoekt. Ook zitten er verschillen in kwaliteit in de deskundigenoordelen.
Uniformiteit is gezien de grootschaligheid van het UWV een illusie, aldus een van de
aanwezigen.
Stelling 5: De verwachtingen van werknemers over het effect van het
deskundigenoordeel zijn te hoog gespannen
Voor de meeste aanwezigen is de stelling herkenbaar. Er wordt veel verwacht van het
deskundigenoordeel. Ook kan er een cultuur van gelijk (willen) krijgen heersen, wat een
succesvolle re-integratie in de weg staat. De gedachte dat het deskundigenoordeel de
zaak oplost, is funest. Het probleem wordt dan neergelegd bij de derde partij, terwijl het
moet blijven, waar het hoort: bij werknemer en werkgever samen. Wanneer
verwachtingen te hoog gespannen, zijn, dan is het van belang dat via de lijn van
communicatie duidelijk wordt gemaakt wat het deskundigenoordeel precies inhoudt. In
ieder geval is het zo dat het deskundigenoordeel de zaak niet uit handen geeft. De
verantwoordelijkheid blijft liggen bij beide partijen.
Het deskundigenoordeel is veeleer een klein deel van het proces. Gewezen wordt op
belang van de begeleiding: het gaat er om hoe aan het deskundigenoordeel uitvoering
wordt gegeven. Dat proces moet worden begeleid door professionals.
Het komt voor dat werknemers onvoldoende zicht hebben op de eigen situatie. Ook
wordt de eigen positie niet altijd erkend. De WIA is in dat verband een wezenlijk ander
verhaal dan de WAO. Een werknemer moet samen met de werkgever aan de slag, ze
moeten met elkaar verder. Een deskundigenoordeel biedt dan een handvat.
Wanneer verwachtingen te hoog zijn of niet realistisch dan volgt teleurstelling en dat is
niet bevorderlijk voor het re-integratieproces. Het is dus van belang om helder te maken
welke functie het deskundigenoordeel heeft.
De aanwezigen zijn het erover eens dat - hoewel het besef dat de verantwoordelijkheid
ligt bij de werkgever en werknemer die er samen uit moeten komen, al redelijk is
doorgedrongen - het accent moet blijven liggen op de bewustwording van werkgever,
werknemer en de arbodienst. Wat kun je doen om je werk te behouden? Daar gaat het
om. Begeleiding bij het re-integratieproces is essentieel. Na een deskundigenoordeel
moet het verder worden uitgevoerd.
Stelling 6: Het deskundigenoordeel moet verder gaan dan een oordeel
Op de stelling wordt verschillend gereageerd. De verwachtingen over het
deskundigenoordeel zijn wel zodanig dat er meer wordt verlangd dat een oordeel. Wat
gemist wordt door enkele aanwezigen is dat het deskundigenoordeel niet
Bijlage 1 69

toekomstgericht is. Werknemers willen een advies, of hebben behoefte aan bemiddeling.
Het gaat immers om een vastgelopen re-integratie, waarbij er verschil van inzicht is.
Een van de aanwezigen pleit voor een deskundigenoordeel met een richtinggevend
advies. Wel is dan de vraag hoever het advies zou moeten gaan? Dan zou het een
verplichtend karakter moeten krijgen. Anderen willen geen verplichtend karakter.
Arbodiensten gaan dan afwachten, het re-integratieproces krijgt een defensief, passief
karakter. En het gaat er juist om dat beide partijen actief opereren. In de ideale situatie
is het deskundigenoordeel een stimulans, het is weer een reden om aan tafel te gaan.
Partijen moeten weer tot actie overgaan en er samen uitkomen, zo nodig met behulp van
professionals zoals een mediator.
Ook vinden enkele aanwezigen dat oordeel en advies uit elkaar moeten worden
gehouden. Het deskundigenoordeel moet een oordeel blijven. Het advies moet in de
markt worden gevonden. Ook hier is het van belang dat partijen ermee aan de slag gaan.
Na het deskundigenoordeel kan de werkgever een advies inwinnen over het vervolg. De
werkgever blijft verantwoordelijk, ook voor de kwaliteit van het advies. Het UWV heeft
hier een toetsende rol en geen adviserende. Om op dit moment het deskundigenoordeel
uit te breiden met een advies is in het huidige bestel geen haalbare zaak, zo wordt
opgemerkt door een van de aanwezigen.
Ook wordt gesproken over het gegeven dat in een deskundigenoordeel al een richting
wordt aangegeven, waarmee werkgever en werknemer verder kunnen. Het past het UWV
als uitvoerder van het deskundigenoordeel niet om in de begeleidende rol te zitten, vindt
een aantal aanwezigen.
Afsluiting
Het gehoorde tijdens de expertmeeting is meegenomen in de aanbevelingen die na de
conclusies in deze rapportage zijn opgenomen.
70
Het deskundigenoordeel: vrijwillig maar niet vrijblijvend

Bijlage 1 71

72
Het deskundigenoordeel: vrijwillig maar niet vrijblijvend

Bijlage 2 Vragenlijst deskundigenoordeel (DO)
voor werknemers
Bent u in 2008 betrokken geweest bij een deskundigenoordeel?
o Ja, het onderzoeksnummer is:
o Nee, u hoeft de enquête niet in te vullen. Wilt u deze wel terugsturen?
Start enquête.
De enquête bestaat uit 5 onderdelen. Daarmee hopen we een goed beeld te krijgen van
de redenen om een deskundigenoordeel aan te vragen, de uitvoering ervan, het effect op
de re-integratie en natuurlijk uw mening over dit alles. We hebben zoveel mogelijk
gesloten vragen gesteld waarbij u een antwoord kunt aankruisen, maar voor meningen is
het nodig ook open vragen te stellen en vragen we regelmatig om een toelichting. We
zouden het bijzonder fijn vinden wanneer u zo’n toelichting geeft.
I De uitgangssituatie
Het invullen van de enquête is vrijwillig en zoals gezegd zal de door u ingevulde enquête
na afloop van het onderzoek vernietigd worden. Omdat we in deze enquête willen
bekijken of de duur van het dienstverband, de omvang van het bedrijf, uw functie en
leeftijd van invloed zijn op de re-integratie, beginnen we toch met enkele vragen over u
en uw werkgever.
1. Wat is uw geboortedatum?
2. Man/vrouw
3. Vanaf welke datum bent u in dienst (geweest) bij uw werkgever?
4. Wat was uw functie bij het bedrijf?
5. Grootte van het bedrijf
o 500 werknemers
II De aanloop naar het deskundigenoordeel
We beginnen met vragen over de periode die aan het deskundigenoordeel vooraf ging.
Waarom is er een deskundigenoordeel aangevraagd en wat waren op dat moment uw
verwachtingen?
6. Op welke datum bent u arbeidsongeschikt geworden en kon u niet meer werken?
Bijlage 2 73

74
7. Met welke reden heeft u zich arbeidsongeschikt gemeld?
o Lichamelijke klachten
o Psychische klachten
o Combinatie van bovenstaande klachten
o Vind ik niet relevant
8. Wie heeft het deskundigenoordeel aangevraagd?
o U
o Uw werkgever
9. Wat was het onderwerp van geschil in het deskundigenoordeel?
o (on)geschiktheid tot werken
o re-integratie-inspanningen werknemer
o re-integratie-inspanningen werkgever
o passendheid aangeboden werk
o anders:
10. Op welk moment is het deskundigenoordeel aangevraagd?
(zo mogelijk datum)
11. Was dat naar uw oordeel
o Te vroeg
o Te laat
o Op tijd
Toelichting:
12. Hebt u eerst andere oplossingen voor het verschil van mening gezocht? En zo ja,
wilt u dan ook toelichten waarom dit niet is gelukt?
o Nee, we hebben meteen een deskundigenoordeel aangevraagd
o Ja, via de bedrijfsarts
o Ja, gesprekken met leidinggevende
o Ja, een mediation
o Ja, anders, namelijk
Toelichting: het is niet gelukt om het probleem daarmee op te lossen, omdat
13. Speelde een arbeidsconflict een rol in de ziekte?
o Ja, het was de reden om ziek te melden
o Ja, eerst niet, maar tijdens de ziekte kregen we een conflict
o Nee
Het deskundigenoordeel: vrijwillig maar niet vrijblijvend

14. Hoe kwam u op het idee van een deskundigenoordeel?
(beantwoorden wanneer u het DO heeft aangevraagd; ga anders naar vraag 17)
o Bedrijfsarts
o Werkgever
o Advocaat/gemachtigde
o Familie en/of vrienden
o UWV
o Anders:
15. Wat wilde u met het deskundigenoordeel bereiken? Graag toelichten!
o Duidelijkheid
o Bevestiging dat ik mijn werk niet kon doen door ziekte
o Bevestiging dat aangeboden werk niet passend was
o Bevestiging dat werkgever onvoldoende re-integratieinspanningen leverde
o Anders, namelijk:
o
16. Wat was de reactie van uw werkgever op de aanvraag van een
deskundigenoordeel?
17. Hoe was uw reactie op de aanvraag van een deskundigenoordeel door de
werkgever? (alleen beantwoorden indien van toepassing)
18. Wat verwachtte u van het UWV bij het deskundigenoordeel? Graag toelichten.
o Onafhankelijk oordeel
o Advies
o Hulp bij re-integratie
o Bemiddeling
Toelichting:
III De uitvoering van het deskundigenoordeel
Nu volgen vragen over de uitvoering van het deskundigenoordeel. Dit zijn zowel feitelijke
vragen als vragen waarbij u uw mening kunt geven.
19. Welke rol vervulde het UWV tijdens het deskundigenoordeel?
o Adviseur
o Deskundige
o Beslisser
o Anders, namelijk:
Bijlage 2 75

20. Was het deskundigenoordeel naar uw gevoel onafhankelijk? Graag toelichten.
o Ja, het UWV geeft een eigen oordeel
o Het UWV neemt het oordeel van de bedrijfsarts over
o Het UWV hecht te veel waarde aan het verhaal van de werkgever
o Het UWV heeft mijn verhaal overgenomen
Toelichting:
76
21. Hebt u het gevoel dat er daadwerkelijk naar u geluisterd werd? Hebt u kunnen
zeggen wat u wilde? Graag toelichten.
o Ja,
o Nee,
22. Hebt u zelf extra medische informatie zoals brieven van specialisten ingebracht?
o Ja, van de
o Nee
23. Hebt u het UWV gevraagd contact op te nemen met: (meerdere antwoorden
mogelijk)
o Bedrijfsarts
o Huisarts
o Specialist
o Anderen namelijk:
o Nee, ik heb dit niet gevraagd
24. Heeft het UWV de bedrijfsarts of andere medici geraadpleegd voor zover u weet?
(ook hier zijn meerdere antwoorden mogelijk)
o Ja, de bedrijfsarts
o Ja, de huisarts
o Ja, de specialist
o Nee, er zijn geen derden geraadpleegd
o Weet ik niet
25. Wat was de uitkomst van het deskundigenoordeel?
o De werkgever is in het gelijk gesteld
o De werknemer is in het gelijk gesteld
o Anders, namelijk:
26. Kwam deze uitkomst overeen met het advies van de bedrijfsarts?
o Ja
o Nee
o Niet van toepassing
27. Op welke wijze kreeg u de uitslag van het deskundigenoordeel?
o Een brief van het UWV
o Ik hoorde het van mijn werkgever
o Ik hoorde het van de bedrijfsarts
o Anders, namelijk:
Het deskundigenoordeel: vrijwillig maar niet vrijblijvend

28. Was u het met de uitkomst eens?
o Ja, omdat:
o Nee, omdat:
29. Was de werkgever het met de uitkomst eens?
o Ja
o Nee
o Weet ik niet
IV Hoe ging het verder met u na het deskundigenoordeel?
Met dit onderzoek willen we ook bekijken hoe het verder ging na het
deskundigenoordeel. Heeft het iets opgeleverd? Was het van invloed op de re-integratie?
De volgende vragen gaan daarom over de periode na de uitslag van het
deskundigenoordeel.
30. Hebben u de werkgever de uitkomst van het deskundigenoordeel samen
besproken?
o Ja
o Nee
31. Is de uitkomst van het deskundigenoordeel door u en de werkgever opgevolgd?
o Ja
o Nee (graag toelichting)
32. Bent u weer aan het werk gegaan na het deskundigenoordeel?
o Ja, in mijn eigen werk
o Ja, in aangepast werk
o Nee
33. Bent u nog steeds in dienst bij de werkgever?
o Ja, in mijn oorspronkelijke functie.
o Ja, in een andere functie, namelijk:
o Nee, ik werk bij een andere werkgever in een vergelijkbare functie
o Nee, ik werk bij een andere werkgever in een andere functie
o Nee, anders:
34.1 Hebt u een WAO- of WIA-uitkering aangevraagd?
o Ja
o Nee, ik ben na het deskundigenoordeel weer aan het werk gegaan
o Nee, ik ben later weer hersteld en aan het werk gegaan
o Niet van toepassing. Ik ben nog geen 2 jaar ziek.
Bijlage 2 77

34.2 Zo ja, hebt u een uitkering gekregen?
o Ja, volledige WAO 80-100%
o Ja, gedeeltelijke WAO tussen de 15 en 80%
o Ja, WIA 80-100%
o Ja, WIA 35-80%
o Nee, geen uitkering
35.1 Bent u bij de rechter geweest in kader van ontbinding van de arbeidsovereenkomst
of voor een loonvordering?
o Ja, beantwoord ook vraag 35.2.
o Nee, ga naar vraag 36.
35.2 Nam de rechter het standpunt van het deskundigenoordeel over?
o Ja
o Nee
V Uw mening over het deskundigenoordeel
In het laatste gedeelte van de enquête vragen we uw mening over het
deskundigenoordeel. Met behulp van uw antwoord hopen we te ontdekken hoe het
deskundigenoordeel zo goed mogelijk uitgevoerd kan worden. Wat gaat er nu goed en
moet vooral zo blijven? Wat moet eventueel veranderd worden?
78
36. Wat vond u van de duur van de procedure?
a. Goed
b. De procedure zou sneller moeten omdat:
c. De procedure mag langer duren wanneer
37. Wat vindt u belangrijk bij een DO?
Graag aangeven 1 t/m 5 in volgorde van belangrijkheid; 1 is belangrijkste; u mag
bij het tweede gedeelte van de vraag ook zelf belangrijke punten noemen
Snelheid
Onafhankelijkheid
Bindend
Laagdrempelig
Kosten
Anders, namelijk:
38. Welke rol zou het UWV moeten vervullen naar uw mening? Eventueel kunt u meer
opties aangeven. Graag toelichten!
a. Deskundige
b. Onafhankelijke adviseur
c. Beslisser die bindende uitspraak kan doen
d. Bemiddelaar
Toelichting:
Het deskundigenoordeel: vrijwillig maar niet vrijblijvend

39. Zou u iemand anders het aanvragen van een deskundigenoordeel aanraden?
a. Ja, het kan erg helpen
b. Ja, het is wel een handige richtlijn
c. Nee, het heeft geen nut.
d. Nee, het werkt een arbeidsconflict in de hand
Ja/nee vanwege een andere reden, namelijk:
40. Kunt u kort aangeven waarom u een deskundigenoordeel aanvroeg, wat u er mee
bereikte en welke effecten dit had op u en de werkgever?
41. Wilt u een rapportcijfer geven voor het DO? ……….
Hartelijk dank voor uw medewerking!
Belangrijk!
In dit onderzoek staan uw verwachtingen ten aanzien van het deskundigenoordeel
centraal. Om goede aanbevelingen te kunnen doen willen wij het deskundigenoordeel
van diverse kanten belichten. Graag zouden wij daarom ook contact opnemen met uw
werkgever en deze vragen willen stellen over hun verwachtingen en welke reintegratiemogelijkheden
zij binnen het bedrijf zagen. Het kan zijn dat u hier bezwaren
tegen heeft en daarom vragen wij uw toestemming; zonder die toestemming zullen wij
de werkgever niet benaderen!
Naam:
Adres:
Plaats:
A. Ik geef wel/geen* toestemming voor het opnemen van contact met mijn
werkgever. Mijn werkgever is:
B. Mogelijk geven uw antwoorden aanleiding tot het vragen om een toelichting.
Mogen wij hiervoor contact met u opnemen? Zo ja, wilt u dan uw gegevens
vermelden?
Naam:
Adres:
Postcode en Woonplaats:
Telefoon:
E-mail:
C. Ik wil wel/niet op de hoogte gesteld worden van de resultaten van het onderzoek.
Nogmaals hartelijk dank! U kunt de enquête terugsturen in de
antwoordenveloppe.
Bijlage 2 79

80
Het deskundigenoordeel: vrijwillig maar niet vrijblijvend

Colofon
‘Het deskundigenoordeel: vrijwillig maar niet vrijblijvend. Onderzoek naar effecten en
verwachtingspatronen’ is een uitgave van Stichting De Ombudsman in samenwerking
met het UWV.
Het onderzoek is mogelijk gemaakt dankzij een financiële bijdrage van Stichting Instituut
Gak.
Stichting De Ombudsman
Postbus 1700
1200 BS Hilversum
035 6722 722
Hinfo@deombudsman.nlH
Hwww.deombudsman.nlH
Onderzoek en tekst: mr. Ewoud ’t Jong
Redactie: drs. Jenny Boer
Vormgeving: Grossdesigners (omslag) en drs. Vera Kloor (binnenwerk)
Deelnemers expertmeeting op 15 december 2010
• De heer drs. A. van Hout, coördinator project Chronisch ziek en werk
Reumapatiëntenbond
• De heer H.J. Hullen, voorzitter Nederlandse Vereniging van
Verzekeringsgeneeskunde (NVVG)
• De heer E. van der Jagt, Uitvoeringsinstituut Werknemersverzekeringen (UWV)
• De heer mr. E. ’t Jong, Stichting De Ombudsman
• De heer dr. H. Kroneman, Uitvoeringsinstituut Werknemersverzekeringen (UWV)
• Mevrouw E. Prins, directeur Stichting De Ombudsman
• De heer H. van Ringen, Nederlandse Vereniging van Arbeidsdeskundigen (NVVA)
• De heer R. Slagmolen, secretaris arbeidsmarkt MKB Nederland
• De heer H. Spanjaard, secretaris Nederlandse Vereniging van Arbeids- en
Bedrijfsgeneeskunde (NVAB)
Colofon 81

Het deskundigenoordeel: vrijwillig maar niet vrijblijvend

Stichting
De Ombudsman
Stichting De Ombudsman - Postbus 1700 - 1200 BS Hilversum - www.deombudsman.nl