Verslagen van de bijeenkomsten der Heeren, Anno Domini 2010 et ...

Heerlijke Verslagen der bijeenkomsten
in den Jaren AD 2012 &2013
De Heeren aten weer alsof lust hun lieve was.
(vrijdag 5 juli 2013)
Smak er nog maar een lekker bij want het was weer bar (en be eb kuu) met dat
vrolijk spetterende vlees dit jaar. Gezegend met een speciaal voor de Heeren
georganiseerd weertje, door Hem die samen met Bors de BBQ's geschapen heeft.
Dank u Heeren. Natuurlijk, natuurlijk, de Heeren hadden ook allemaal een eigen
Heerlijk hapje klaargemaakt – precies zoals hen dat was verzocht want zo zijn die
Heeren wel. Zo had ondergetekende wat broodjes kaas-metofzonder-garnaal, Heer
Bors had heerlijke uhh, ja echt heerlijke uhh's klaargemaakt en de hopman had, naast
de hop en verrassende Italiaanse bubbeltjes wijn, een overlekkere
pot rundersalade helemaal klaar mee genomen. En dat zijn nog
maar enkele van de vele voorbeelden die te noemen geweest
zouden kunnen zijn.
Echt, het was weer gezelligheid troef. Onze Groningse Heer had
zelfs kans gezien onze zwak-ziek-en-misselijke Heer uit de
hoofdstad op te vissen om zo gezamenlijk, na een uurtje of wat,
toch nog ter rokendetafel te verschijnen. En we mogen het niet
verklappen maar allen zagen wie in de loop der avond de meeste stukken
antivegetarische worst naar binnen schrokte. Brrr, wat moet de Heer het afgelopen
jaar thuis geleden hebben.
En als uw Gerrit niet zo z'n seniorenmomentjes zou hebben had hij precies kont
kunnen doen van hetgeen rondom het vuur zo allemaal besproken werd – en dat was
nogal wat. En niet alleen om het vuur – toen de klamme koude toch nog toesloeg ging
de levendige conversatie gewoon door – zelfs toen de twee, ondertussen bekende
heren weer verschenen uit het nabijgelegen houten kasteeltje. Toen werd het laat
-voor sommigen zelfs zeer laat – maar wat er ook nog onderling werd uitgewisseld,
niets kon meer afbreuk doen aan het gezellige jaarlijkse Heerenzomerfestijn.
Aldus zo onderging uw verslaggevende Heer (die inmiddels elke draad verloren heeft
gezien de 36 graden die de thermometer in zijn zolderkamertje aangeeft) volgens
eigen geloof, teen en tander.
Jawel, Gerrit van Lotje!
De Heeren weer naast hun Ronde Tafel
(vrijdag 31 mei 2013)
Jawel, na jaren en jaren zaten de Heeren weer eens naast hun Ronde Tafel. Vroeger
zaten ze er weliswaar ook vaak rond, maar daar ontbreekt voorlopig nog iedere
onderbouwing voor. Maar wellicht …
En ja, de (meeste) Heeren zaten ook in hun AOW waarbij met name de jongste Heer
(HBS-A) verkondigde dat hij zo goed was om die oudjes van hun oudedagsvoorziening
te voorzien. Nee, niet van Drees maar de Heeren trekken van Galaval! Jawel, ze
hebben trouw 40 jaar premie voor hun volksverzekering betaald maar toch … het
blijven veeleisende babyboomers die onderhouden moeten worden door het jongere
geslacht. Ontroerd gingen die Heeren dan ook, toen zij thuis kwamen, voor het bed op
de knietjes voor een dankgebed (alleen dat weer overeind komen, brrr).
En de dienstplicht dan? Jawel, van hetzelfde laken een pak, de ouderen hadden
daarvoor een deel van hun leven gegeven en de jongeren deden niets dan daarvan
profiteren. Of uhhh, was het nou andersom. Nou ja, hier en daar verwarring maar
bloedje gezellig. Zeker toen naast het 25 CC biertje van de Hopman, kazen en
dergelijken konden worden genuttigd van de Hapman (en heus, het stonk niet naar
sigaretten want daar mogen die hele kleine Birmaantjes nog niet aan likken).

En zoals door Heer Perc al eerder schriftelijk opgemerkt, gepijpt werd er slechts door
Heer Geraint die de boel probeerde op te jeuen met zijn fantasierijke vertelsels over
het komende Boomstam Vleesprikavontuur. Dat hij er niet zou zijn, en zo, omdat zijn
zuster net pijn had aan haar kaken. Natuurlijk begrepen de overige Heeren wel dat ze
werden geplaagd maar speelden het spel toch maar een poosje mee. Vooral die
AOW'ers – wat moeten die ouwe baasjes anders.
Nadat de gebruikelijke ziektes aangevuld waren met een aantal nieuwe verrassende
exemplaren, de diverse belastingaangiftes of het totaal ontbreken daarvan, waren
doorgenomen, kwam het gesprek nog even op de te
leveren Tapas. Tapas??
Die bleken ze in de hoofdstad niet te kennen maar gedoeld
werd op een aantal lekkere hapjes die iedereen wordt
verondersteld mede te nemen naar de snel naderende
BBQ, het jaarlijkse vleesfeest waar zelfs Heer er-gaatniets-boven-Percival
zijn entree zal maken. Met
namaakpaardenvlees en Citroen.
Zal dat mooi worden of niet ! Maar let op, wel op vrijdag 5
juli en de eerste dronk zal worden gedaan om 18.30 uur – wijn of namaakbier – wat
het ook zal zijn, weer met veel plezier.
Met vriendelijke groet,
Uw waarachtig naar waarheid schrijvende verslaggever,
Gerrit van Lotje
De Heeren emmeren er op los!
(vrijdag 19 april 2013)
Natuurlijk willen echte, Heeren als ze zijn, de Heeren geen koningsdagelementje in de
weg zitten en daarom kwamen ze gans een week eerder bijeen om het nieuwe
koning- en koninginnenschap met elkander te bespreken. Of het was vanwege de
wederomvakantie van Heer Bors naar een achterlijke hoek, maar geheel zeker is dat
eigenlijk niet geworden. De Heeren bleven namelijk emmeren (ja, hij heeft wel korte
beentjes en die nieuwe opvolger is toch een raar uitziende vogel en het weer wordt er
ook niet beter van. En dat soort 1e kamer gepraat). Dat neemt niet weg dat Heer
Geraint weer eens piekfijn in staat was de werking van en radio met wc-rol én diode
uiteen te zetten en hoe dat in die vroegere dagen ging, op het topje van de
Stuifheuvel. Vandaar zeg hij dan weer Heer Gawaine in zijn huis zitten, luisterend
naar eventuele overlast van de verhuur der clubhuizen. Maar nee hoor. Never en nooit
wat gehoord. Tenminste, dat werd zo voorgehouden aan de heren die, deels getooid
met stropdas, uit de naburige panden waren komen opdagen om de
Heerenbijeenkomst wat extra zwung te geven. Jammer was wel dat de aanvankelijk
ook aanwezige frisse, jonge dames het pand onmiddellijk weer verlieten toen ze Heer
Gawaine zagen zitten waarmee ze tenslotte al uitvoerig hadden gecorrespondeerd via
een dure datingsite. Iedere keer dat er betaald moest worden, was Heer Gawaine
alweer vertrokken op zoek naar goedkopere exemplaren. Nou, goedkoop dat waren de
dames misschien wel, maar niet zo goedkoop!
Een groepsvakantie dan maar, besloten de andere Heeren en nu wachten we het
verslag daarvan maar af.
En waar? Jawel in Camelot – maar was de Camelot nou eerst in de Vonk en toen in
het Slot en/of de Korf, of was toen een andere volgorde aangezegd en hoe kon het
zijn dat Heer Gereth al die ouwe mannen als Bert en Phillip kende. Toch zeker alleen
van horen zeggen. Maar hoe de bewijzen zich ook opstapelden – de Heeren hadden
het kunnen weten – Heer Gereth liet zich niet overrulen en haalde zelfs bewijzen uit
het ongerijmde. Toen één der gasten – die van die doorgeroeste Diane met rolbeugels
– panikeerde omdat zijn weggelopen vriendin in Amersfoort gevonden bleek maar dat
de hoeveelheid bier hem belemmerde om naar haar
vergevingsgezinde knieën te rijden, werd het tijd voor 'this home
is my castle'. Naar huis dus – met slechts een enkele slok op.
Kijk dat zijn Heeren die Heeren blijven.

Met genoegen en twee bier,
uw Gerrit van Lotje
(die toch eerst in het Slot zat en toen …..)
De Heeren hebben kwalen
(vrijdag 29 maart 2013)
Ze worden langzamerhand toch oud die Heeren hoewel ze vaak hebben gedacht dat
ze het eeuwige, jonge leven zouden hebben.
Het begint dit keer al met de rare uitnodiging die over 'Hemelvaart' spreekt terwijl het
'Goede Vrijdag' is – maar dat is het eigenlijk toch – althans voor de Heeren – op elke
laatste vrijdag van de maand. Behalve volgende maand dus want dan schijnt hun
Boomstam toch op een andere dag te zijn -al was het maar om Heer Bors en
daarmede ons zelf te pleizieren.
Nou ja – we wachten die uitnodiging wel af (en maar hopen dat de uitnodigende Heer
dit maal wel weer bij zijn volle verstand is. Hemelvaart, pah!)
Maar in het lokaal naast de Heeren, en zo werd de toenemende ouderdom nog
zichtbaarder, huisde een nieuwe stam. Kinderen dus, kinderen zoals de Heere Heere
de mensheid heeft bedoeld en Heerlijke kinderen zoals eens de Heeren ook waren
maar dan bijna een Heerenleven terug. Aandoenlijk en ahh, grr, pffff (dat
meisjesstamlid dan). Sommige Heeren moesten ook wel erg vaak naar buiten, langs
de openstaande deur van die stam, en bij Heer Geraint (een erkend oude snoeper)
sloegen de stoppen zelfs totaal door.
En – nog meer bewijs – waar praten oudere Heeren voortdurend over? Ziekte,
medicijnen, pillen, artsen en andere zich dokter noemende creaturen. 'Neem vooral
geen grapefruit bij donkerbruine pillen', ach u kent het wel. Geen wonder dat die
Hemelvaart zo voortvarend werd aangekondigd.
De Heerenavond werd weer het venster op de wereld zoals die zou
kunnen zijn en voor hen deels ook was – jammer van die storingen af
en toe natuurlijk die met de aanschaf van nieuwe vensters (7 of
vensters 8) er helaas niet beter op worden. Maar er schijnt hoop aan
de horizon: een open bron pinguïnvenstertje!
Toen de Heeren het er over eens waren dat er op Koningsdag wel
mag worden geschreeuwd maar dat er geen gewonden mogen vallen en dat alle
Heeren zich die dag in witte harnassen zullen hullen (behalve dan natuurlijk de o zo
gezagsgetrouwe Heer Neit – die gaat gewoon weer in het groen) kon het afscheid
nemen beginnen.
Let op Heeren – werd er nog geroepen – bekijkt de komende uitnodiging zodat U
zekerheid zult verkrijgen over de volgende Hemelvaart, ehhh, Heerenavond!
Uw trouwe maar ouwe verslagdoener, Gerrit van Lotje.
De Heeren en hun zwarte gat
(vrijdag 22 februari 2013)
Het duurde niet lang of des Heeren discussie verdween in het zwarte gat.
Jassus, zei de één, moet dat nou altijd weer worden gelardeerd
met teksten des Heeren. 'Ja Jezus', zei de ander, 'staat dat niet zo
geschreven in Het Boek des Heeren!' 'Maar dat is er straks toch
ook niet meer', probeerde de eerste, alles verdwijnt in dat zwarte
gat. 'Gatver', zei de andere Heer. En toen namen ze een goddelijk
drankje om het af te k(l)otsen. Dat konden ze ook doen omdat de
Noord_Arabisch gekleurde Hopman zojuist was teruggekeerd uit het land der
Zuid_Amerikaanse Maffiosi. Hij vertelde, laaiend enthousiast over honger en armoe
die hij wel hier maar niet daar had gezien. Over Goddelijk temperaturen, de stam van

Winnetou en Spaans sprekende Alpen. Maar wat dan ook … geen Graal. Aar die wordt
natuurlijk alsnog gevonden door onze Heer Bors, die nog steeds in verre uithoeken
zoekt. Niet alleen wellicht naar zichzelfe maar ook naar onze Graal. De anderen
Heeren dachten nog na, over een groepsreis naar Italië of Turkije, of een extra bezoek
aan de saunaclub met meer dan 90 graden waardoor enig leeftijdsverschil, althans
tussen de benen, wordt verschrompeld. Wordt het allemaal niets dan is daar altijd nog
Eilat – maar wel eerst even laten besnijden natuurlijk. Ai, ai, wat had, op zijn
verkenningstocht, de SaunaHeer daarvan droge ogen gekregen. De andere Heer
moest er gewoon de gehele avond van proesten. 'Rookt u', vroeg zijn dokter – maar
die zat dan ook nog in zijn laatste studiejaar. En toen het gesprek over iets zo
langzaam voortdobberde naar niets, werd het toch nog gezellig. Nee echt, menig
verjaarspartijen, kon er een puntje aan zuigen. Dat deden de Heeren dan ook,
ondanks het feit dat de Hopman de overige puntjes weer mee naar huis nam en de
rest op een relatief droogje liet zitten. Maar dan had hij toch buiten een te
ontvreemde, half gevulde colafles gerekend. Nee, het was een kribbig ingaande avond
die gelukkig later weer werd vlot getrokken en die straks zonder rancune in het
zwarte gat kan verdwijnen.
Denkt tenminste uw Gerrit van lotje,
uw trouwe verslagdoende.
PS: Bijna is vergeten te melden dat alle (ik herhaal alle) Heeren in de loop der avond
plechtig beloofden, met 3 vingers der linker hand omhoog en luidde roepende 'Wij
DOB DOB DOB' één of meerdere bijdragen te leveren aan het kostelijke 'Heeren
Poesjesalbum' – al was het maar om niet door het nageslacht totaal vergeten te
worden of gezien te worden als een totale sukkel van een Heer. De Groene Neit wil
daarvoor een handreiking doen, niet alleen door het declameren van verkrachte
poëzie van anderen maar tevens middels een verwijzing naar een zijde die voor zulk
weerzinwekkend werk, behulpzaam kan zijn, tw:
http://www.seniorplaza.nl/OudeGedichtjesH.htm
De Heeren openen opnieuw het bal
(vrijdag 4 januari 2013)
Jawel, de Heeren opende gezamenlijk wederom een nieuw jaar – en dat
zullen er vast nog een hoop worden, zo op weg naar de onsterfelijkheid.
Natuurlijk er was een overheerlijke Zwitserse kaasfondue met thee voor de
echte liefhebbers. Maar ook flessen heerlijke witte wijn (met sulfiet) stroomden
onverdroten aan – zonder ophouden zelfs waardoor uw verslagdoende het pand na
enige uren verliet als Thor! Als Thor? Nou ja, net zoals Thor. En dat is jammer
natuurlijk want daardoor is hem ontschoten welke hoogtepunten nu genoteerd kunnen
worden naast gesmolten kaas en overheerlijke salade met roodachtige maden. Jawel,
die Heer Bors die kan er nog steeds wat van! Het glas werd een keer geheven op het
nieuwe jaar, en nog een keer en een keer op Heer Bors dus en nog een keer op het
nieuwe jaar. Er werd vrolijk van links naar rechts gebabbeld en weer terug van links
naar rechts – en zulks werd enige uren lang volgehouden. Tussendoor verschenen
leden van een (niet dè) maar dus een stam en uren later de bekende kletspapagaaimet-knechtje
van de buren.
U, lezer, begrijpt wel dat het vooral een vrolijk gesmak, gebabbel en gesabbel was. Al
met al kon het geheel goed meekomen. Waar mee? Dat wordt door uw notulist nog
nader onderzocht – maar dan moet vriend Thor wel geheel verdwenen zijn.
Wie weet dus Heeren, volgt er later meer, alhoewel dit verslag eigenlijk wel voldoende
zou moeten zijn.
Vindt uw Gerrit van Lotje tenminste, die het voor u heeft neergeschreven.
Des Heeren theekrans

(vrijdag 30 november 2012)
De Heeren wisten het: ze wilden thee! Nou ja, niet alle Heeren maar alleen de
kaaskoppen onder hen. Die andere Heer wilde gewoon een lekkere biefstuk (diep)rood
van binnen en een glas of wat Pernod de Saint Arthur. Dat is pas eten vond hij, maar
nee de overige koppen wilden kaas. Wel veel maar niet vet. Precies zoals de arme
boeren uit die heuvels het al honderden jaren doen – weliswaar uit geldgebrek en
inteelt maar toch (hoe heet je? Ogi, wat leuk, ik ook en onze buren ook al en de
nieuwe pastoor en ... ach wie eigenlijk niet hier, wilt u een kop thee?).
Dus wordt het, Heeren, even noteeren, kaasfondue op vrijdag de 4de januari van het
nieuwe jaar des Heeren.
Om enige afleiding van deze komende ellende te hebben werd de 'slangenziekte' als
afleiding gekozen. Slang van onderen voor, slang van onderen achter, slang van
boven, slang in hangende en slang in staande positie. Maar dat laatste natuurlijk niet
in de sauna, ongeacht leuke, mooie jonge tietjes of grote dikke blubberende hangende
vleeslappen – dat laatste natuurlijk alleen van horen vertellen door Heer Geraint
natuurlijk – de andere Heeren waren toentertijd bij het begluren en betasten nog
goddelijk jong en alleen Heer Geraint is nog jong voor zijn leeftijd want, naar zeggen,
immer nog glurend.
Het verleden – bemerkten de Heeren, is gewoon voorbij gegleden. Ze weten het nog
wel maar kunnen niets meer veranderen. Opluchting en spijt. Zoals van die Heer die
gewoon in slaap was gevallen op het moment dat hij met zijn lans
wilde toesteken. Spijt of opluchting? Ach, merkte een Heer op,
vind je geen soylent green, zorg dan dat je op tijd wat formulieren
hebt getekend.
En zo tetterde de Heeren maar door, niet in droefenis zoals je zou
verwachten, maar in gezellige blijdschap over alles wat was, wat
nog is en wat op 4 januari komen gaat. Waaronder natuurlijk de
node (snik) gemiste Heeren Percival en Galahad. En dat ondanks
dat het eigen bier bijna zo lekker was als een groot glas Pernod de Saint Arthur, of
eigenlijk – vooruit dan maar, een glas thee bij de gesmolten kaas.
Uw verslaggevende Heer sluit af – want het hoog tijd voor zijn kop Earl Grey.
Maar … Hij groet u allen.
Uw Gerrit van Lotje
De Heeren zwegen in alle talen
(vrijdag 26 oktober 2012)
Omdat uw vaste notalist dringend en met spoed op
studiereis zou gaan naar de verre grenzen van dit
arme rijk, vroeg hij beleefd in alle talen aan de
aanwezige Heeren om zo vriendelijk te willen zijn een kleine strofe verslag bij hem in
te leveren zodat uiteindelijk toch de boel – tot wellicht één van de fraaiste verslagen
ooit – aan elkander gelijmd zou kunnen worden.
Ja, nee, ja, dat zouden de Heeren doen. Geen moeite Gerrit, een kleine dienst Gerrit,
ga met een gerust hart op je zo uiterst belangrijke studiereis Gerrit!
En zo deed uw Gerrit.
Over het bevondene aan die arme Rijksgrens wil hij gaarne een andere keer verhalen.
Over hoe opstandig het volk daar werd bij het horen over 'complot Rutte II' en hoe
Samsom daar zijn lange haren verloor en door de Heer hemzelve tot de ondergang
werd gedoemd.
Nee, uw verslag Heeren gaat nu voor – daar kan die Samsom pilaren omtrekken
hoeveel hij wil (Richteren).
Zo ontving ik een prachtige openingsfrase van Heer Gawaine die kondigde: ' … '
aangevuld door de vervolgcompositie van Heer Bors, die luidde: ' … '.
Nu kon Heer Gerraint natuurlijk niet achterblijven en hij dichtte haast: ' … ', zo mooi,
zo emotioneel eigenlijk. Heer Galahad's bijdrage daarentegen verdronk haast in

hopperigheid en hikte een beetje, maar wel fraai: ' .. ' ' . '.
Heeren, u heeft mij niet verdriet maar zeer verheugd. Wat een prachtig verslag zo
samen.
Ik zal het voor u samensmelten tot de volgende verkondiging over de
Heerenbijeenkomst van oktober jl.
Uw verslaggeving:
'…........ . '
Precies, zo was het en niet anders.
Als ik het gezegd zou mogen hebben: 'oho, wat was dat weer een gezellige avond'.
Maar ja, het blijft uw verslag natuurlijk.
Met bestudeerde groeten van uw Gerrit van Lotje.
De Heeren zwamden en zo!
(vrijdag 28 september 2012)
Eigenlijk was was het, op de achtergrond, een trieste avond. Haar Gahaine
had, in zijn gevecht met de draak, voorlopig het onderspit gedolven en lag
derhalve thuis, huilend van pijn, op zijn kribbe. Heer Percival met de vele
namen, was naamloos afwezig gebleven – waarschijnlijk de verre einden
opgejaagd door dezelfde draak. We wisten het niet maar we begonnen
nederig op de knieën om hen te herdenken. 'O olivat cano cécini cantum coulere –
Heeren gedenk hen. Meteen daarna werd de worst genuttigd. Er waren er nu gelukkig
precies genoeg – dankzij die trouwe Hapman en doorgespoeld met overtollig bier,
dankzij die, jawel, trouwe Hopman. Juist op dat moment kwam een aantal jongeren
ons kasteel binnen. Ze stelden zich voor als leden der net opgerichte nieuwe
Rambonnet Stam. O Heeren zeiden wij … maar de onschuldigen wisten van niets.
Uhhh, uw stam heet toch de Koning Arthur Stam in nagedachtenis aan … Maar de
stakkers wisten van niets. Heeft u dan niet de muren bekeken met Zijn naam, Zijn
schild en Zijn vlag? O jee, zeiden ze, we dachten dat het van de avondvierdaagse
was. En daar hadden de boys natuurlijk een punt. Ze dachten! Ze verdwenen
ongemakkelijk uit ons zicht waarna wij ons weer konden wijden aan waar we immer
ons aan wijden. 'Het verleden' dat nog immer 'Nu' en 'Toekomst' is. En natuurlijk,
Heer Gerrit, de koopman-verslaglegger onder u, voelde zich geroepen enkele stukken
uit zijn juist uitgekomen litteraire oeuvre voor te dragen waardoor de overige Heeren
zich gedwongen voelden mee te 'Zwammen en Zo' – ondanks dat de prijs daarvoor
nogal hoog was. Ai, als dat maar geen repercussies hebben zal. Twee Heeren verlieten
namelijk onmiddellijk de zaal om in ander vaarwater te komen. Heer Geraint echter
gaf Heer Gerrith nog enkele uren technische draaien om zijn oren. Toen die daardoor
ook stilgevallen was, werd de deur gesloten en dus … op nu Heeren, naar het
oktoberfeest.
Kakelende Heeren
(vrijdag 31 augustus)
Uw dankbare Gerrit van Lotje (oadsstp)
Natuurlijk Heer Bors had zich netjes afgemeld omdat de wereld elders
dringend verbetering behoefde. Derhalve hadden de overige Heeren zich
uitgesloofd om zo'n een overheerlijke lekkernij ter tafel te brengen dat het
bezoek van Heer Percival niet voor niets zou zijn geweest. Tijden was
gezocht naar een Percivalgebonden streekgerecht en uiteindelijk was
gekozen, het kon net, bleek, toen opgeteld werd wat de overige Heeren zo
uit hun uitgemergelde kas hadden bijeengeschrapt, voor krielhaansalade. Een

eieresalade dus van de in het Noorden des Lands o zo bekende en ook door Percival
en de zijnen op eigen erf gehouden, krielhanen. Wat zou Heer Hero van Percival uit
het Woud, zich thuis voelen. Eindelijk. En groot risico namen de Heeren niet echt –
niet afgemeld dus aanwezig! Nou dat hebben ze dan geweten – het was al 's nachts
laat toen ze met eierewit druipende oren-, neus-, en andere gaten afdropen,
huiswaarts. De salade was genuttigd – dat wel - en iedere hap was een verre, verre
groet naar het Noorden gebleken. Onderwijl waren ook alle Heeren, door een
vlammend betoog van Heer Gahaine, doordrongen van het heilige nut ener
Dierenpartij en haar nog dierbaarder beginselen. Nee, het werd straks mevrouw
Tieme of het werd niks – een nikserig standpunt waartoe ook één van de Heeren
geneigd bleek, omdat zulks hem vrij liet zijn gul geschonken maar ietwat vettige
worst uit het varkenshotel ten einde te nuttigen. Eigenlijk was het heel raar. Wat er
ook genuttigd werd, omspoelt door het Galahandse vocht bleek er weinig onderscheid.
Was het dan toch borgsalade en hanenworst?
Alle overige onderwerpen, u weet wel, werden tussendoor nog eens belicht alleen dat
een van de Heervrouwen in Espagna zal worden omgebouwd ... het was nieuws.
Nieuws dat weer een positiever licht werpt op de toch al gul gegeven Euromiljarden.
Verkiezingen … niet goed gestemd … een volgend maal niet komen Heeren.
Met een licht excuus voor dit verslag met volle mond …
uw Gerrit van Lotje
– die, evenals zijn broer, wacht op uw poesiealbumbijdrages (3x woordwaarde) -
Vieze vuige Heeren!
(27 juli 2012)
Of het nou kwam door die, vlak buiten het venster, heen en weer
paraderende puberinnen in bikini, deze Heer weet het niet, maar op één of
andere manier vervielen de Heeren (bijna alle Heeren) in vieze en vuige
praat die ik helaas voor U niet letterlijk wil notuleren. Maar het was af en
toe om een schaamtepruikje voor op te zetten. En achteraf moet worden
opgemerkt dat die Heeren die door de oorlog het diepst zijn getroffen door
grote manden met manna, daar stevig aan hebben geleden – tot op de dag van
vandaag. Maar, dank Abraham, is er toen nog iets aan kunnen doen. Met een groot
mes dat wel daar … Ach, wat zullen wij – gezonde piemelaars – daar nog over willen
zeggen; over zoveel leed, pijn en droefenis. Geen wonder dat af en toe de
ellendigheid er van boven nog even uit komt lopen.
Derhalve was het een verkwikkende switch - die naar grotere wielen. Rijdt een auto
met grotere wielen nou ook minder kilometers en wordt zijn differentiaal niet zo
gesperrt dat de schijfremmen er blank van komen te liggen waardoor de banden een
nogal plat profiel verkrijgen? Kijk! Dat zijn echte Heeren vragen en gelukkig kwamen
die dan ook ruim aan bod. Evens herinneringen, die steeds opnieuw naar beneden
komen druipen. Wapens in de strijd tegen de vergeetachtigheid. En echt, gezamenlijk
weten de Heeren alles nog. Met name Heer Geraint is een wandelende
herinneringsbibliotheek voor alle vragen die technisch zijn, de cultuur en dan met
name de film betreffen of ons leven als préHeeren. Jammer dat zijn politieke kennis
wat achterblijft maar anders … Maar voor die politieke kennis is daar altijd nog Heer
Galahad of desnoods Heer ikzelf maar dan behoeven de gebrachte feiten wel een
nadere controle (want regelmatig moet worden vastgesteld dat teken en andere
leegzuigers, al redelijk in hun missie zijn geslaagd).
Maar het allergrootste nieuws is natuurlijk dat heer Gawaine op het punt staat te
vertrekken naar een voor-1e-wereldoorlogswoning in Sexbierem – waar hij ook
niemand verstaat, maar dan wel goedkoper.
Wat valt er anders nog te zeggen over deze langdurige en heerlijke
Heerenbijeenkomst – wellicht dat de koffie van bovenmenselijke kwaliteit was, maar
ach, was dat al niet bekend?
Nee de Heeren verlieten midden'snachts hun bijeenkomst, opzoek naar de ergens
tussen het groen gestalde onzichtbare en onvindbare minicampers.
Leve de Boomstam, zong de regen en zo was het maar naèt.

Zegt uw gaarne verslagdoende Gerrit van Lotje!
Ps: voor spel- denk- en tikvouten wordt nicht gehaftet.
Iedere Heer zijn eigen Worst!
(22 juni 2012)
Jawel, iedere Heer kon zijn eigen worst leggen op de immer hete bakplaat van Heer
Bors. Of het nou een worst was van plofvarken (kip met frisse lucht) of van sojabonen
(geen worst met geen soja), alles paste op zijn rekje. Daar was het dan ook Heer Bors
voor. Maar niet alleen een rekje, nee, de salades waren niet van lucht evenals de
sucadelappen van varkensvlees!! En op al dat moois sproeide, dankzij Heer Galli ook
nog eens rijkelijk de Italiaanse champagne (5 flessen voor net onder de 10 Euri).
Vreselijk was het – vreselijk lekker natuurlijk én gezellig. Toen Heer Hero ook nog
eens zijn ware naam op zijn mok zag worden onthuld – Hero Johan Wouter Hendrik
Eric Percival Wouters de Galis - sprongen de tranen in ieders ogen. En dat met zo
weinig wind (van boven). Het werd weer een BBBQ om om niet snel te vergeten. En
dan die gespreksonderwerpen! Het leek wel of de kwaliteit van het vlees omgekeerd
evenredig was aan de kwaliteit va het geprietpraat. Mensch, dat werden me een
gesprekken. Het kale voetbal onbenul van Samson, over de reet van zijn Sappige
Dilela en de chinees gebleven glimlach van MoaRoemer. De Heeren dachten wel te
weten dat die verkiezingen straks een even gezellig evenement zullen vormen als nu
deze hete bijeenkomst, maar dat worst toch worst moet blijven en dat zelfs de
sprekende ezel van Biliam (lijst 5), Daniël in zijn leeuwenkuil (lijst 9) of Kara Ben
Nemsi, de held uit de woestijn (lijst 1860), daar niks aan zullen veranderen. En weer
ging spontaan zo'n flesje Prozacco open. Nu weet een iedere Heer waarvoor zo'n BBQ
dient – om zijn worst te verwarmen natuurlijk – desalniettemin bleek er één Heer van
mening dat ook zijn lullige uitziende namaakworst van dooie plofplanten en
peperkorrels ongestraft op het rooster boven het knappende gasvuur mocht worden
gelegd – en niet één maar wel acht (nee, niet acht Heeren maar één Heer met 8 van
die lullo's). Maar zeker is vast, het vuur doofde toen meteen zijn tongen.
Maar eenmaal binnen bleven de Heeren nog wel tijden in diezelfde tongen praten. Het
werd een Pinksteren Avant la Lettre – en dat tot in de late morgenuren.
Met ietwat aangebrande groeten van uw verslaggever van dienst,
Uw Gerrit van Lotje
(die nu al twee dagen is opgescheept met een vreselijke hoofdpijn en dat terwijl hij
maar één glaasje Prozacco heeft gedronken en toen, voorzichtigheidshalve, is
overgegaan op die flesjes heerlijk donkerrode limonade die eveneens ter tafel waren
gebracht. Mede door Heer Hopman – die, achteraf is makkelijk praten, natuurlijk niet
voor niets Heer Hopman heet. Auwww.
PS: en natuurlijk mag vegetarisch vlees – als het maar halal is!
Of die Heeren nooit meer weg wilden gaan!
(25 mei 2012)
Het leek wel of die Heeren nooit meer weg wilde gaan. Wat de klokken ook sloegen op
hun brons-tinnen koperen reuze bellen of de beiaards met hun hamertjes op ganze
carillions. De Heeren bleven zitten. Voor het over grote deel was dat natuurlijk te
danken aan het afnemend gehoorvermogen en überhaupt het vermogen om zich eens
bij zo'n audiotest te laten doortesten (nou ja, een test in zo'n Audi, o, mooi, met van
die olympische ringen – ja – daar hadden de Heeren wel oren naar – maar geen
vermogen). Zo kon het gebeuren dat de vogels al bezig waren voorzichtig hun jongen
te wekken toen de Heeren eindelijk hun lokaliteit verlieten. Blij dat ze weer één waren
voor allen en niet met zijn allen voor één. Want, redeneerde ze, wat maakt het nou
uit als zo'n Heer de weg kwijt is en denkt dat alles nog was zoals toen. Toen het mooi
was en dus onafhankelijk. Wat flauw eigenlijk om zo'n droom kapot te willen maken.
Zo'n droom is tenslotte wel wat anders, en vooral meer, dan een elektrische trein. Een
mens, en dus vooral een Heer (want is een Heer geen bovenmens, uhh geen

ondetafelmens) – en die leeft van zijn dromen. Daarom zaten ze daar dan, die
Heeren. Nog steeds niet, zoals anderen, in duigen gevallen. Vaak zijn ze ook te
bescheiden. Want zegt u nou zelf – als u wordt gebeld door een zich aanbiedende
dame die verleidelijk vraagt of u 'zin heeft in een toetje', dan springt u toch op of in
uw stalen ros , de zakken vol met plastic tuitzakjes en doet het werk waartoe u
geroepen bent. Dan gaat u niet meer vragen naar … Ach, de Heeren worden oud maar
blijven netjes. Zo werd heen en weer gepraat en vooral weer heen. Bijna allemaal
samen Sapkotsen - alleen het rechterdeel bleef trouw aan zijn schizofreen debiele
voorman – wellicht om de zwakken van geest te ondersteunen want hij blijft een Heer
en wat moet dat volk zonder zijn steun. Dan blijven ze allemaal en dat kan toch niet
de bedoeling blijven! Toch? En heeft Mao al niet gezegd: 'waar komt het juiste denken
van de mensen vandaan? Het komt voort uit de praktijk en niets anders dan de
praktijk!'. (Rooie boekje blz. 321).
Tenslotte deelt u notulist mede dat hem ter ore is gekomen dat de oom die in de jaren
50 naar de Heilstaat van America is gevlucht, zijn oom Anton was en bijna net zo veel
vergeten is als hij had kunnen onthouden.
Leve Obama, Onze Arthur, de Scandinavische misdaad lectuur en voorgekookte
maaltijden met zonder vlees en van die kleine stukjes erin.
Tot de BBQ Heeren – en let op den Tijd want die heeft vleugels en geen teugels!!
Uw trouwe Gerrit van Lotje.
Gezelligheid kent geen Heeremetijd!
(27 april 2012)
Jawel, het was weer een gezellige Heerenavond, waarop wat rond werd gebabbeld en
weer terug. Maar wat werd er zo al te berde gebracht? Uw notulist zou het moeten
weten, maar helaas is het meeste een prooi geworden van zijn toenemende
vergeetachtigheid - of waren van een dermate kaliber dat het onnode is om ze lang te
onthouden, laat staan verslag te leggen. Natuurlijk schrokken de Heeren op toen één
hunner aankondigde dat hij ter pedofilie zou gaan, of pedagogie, pedaloge of wat dan
ook maar nodig is om van zijn krampende delen af te komen. En ach, sinds alle
Heeren een eigen risico dragen wordt ook niet meer om hun toestemming gevraagd,
immers. 'Je doet maar Heer', was daarom de algemene mening. Relevanter leek de
vraag hoe je zo snel mogelijk over de Sont komt in het laatste sociale paradijs van
deze aarde. Velen wisten het, anderen weer, hadden een boot gemist. Maar dat
weinigen heil zagen inde 'Kunduz kliek' was wel duidelijk. De een huilde
krokodillentranen over zijn ooit eens linkse partij die door het vrouwvolk nu definitief
lijkt verkwanseld, de ander had eigenlijk al nooit ergens wat in gezien – behalve in de
grote Voorman dan – en zelfs één mopperkont mopperde, haast onverstaanbaar, dat
zijn partij toch eigenlijk de Heeren-AOW had gered maar weinig Heeren daar dankbaar
voor bleken. Ach, we zullen het wel horen op 4 mei, als de Heeren thuis-voor-de-buis
hun eigen oorlogsgedichtje gaan prevelen. Niet gestoord door enig comité dat overal
tegen is behalve tegen de kastanjeboom. Want heeft Heer Garaint het soms niet
deksels moeilijk gehad in de hongerwinter? Nou dan!
En zo zeurden de Heeren nog tijden lang voort zodat het toch nog – wat men noemt,
een latertje werd. Maar dat kan natuurlijk ook gekomen zijn door de stroperigheid van
de, door een plaatsvervangende Bors, geleverde kaas. Tenslotte duurt het lang
voordat de stank een beetje verwaaid is en men weer veilig achter moeders-rug kan
kruipen (of van een andere kat natuurlijk).
Heeren het was uw impressionist een genoegen en
blijft uw Gerrit graag van Lotje
De Heeren waren champineus!
(30 maart 2012)

Jawel, de altijd zorgzame Heer Bors liet, naast zijn droogjes, deze avond ook eens een
natje knallen. Een echte Champagnoise uit de Lidll of omstreken, werd door hem
geopend ter ere van Heer Gareth die tenslotte binnen overdrinkbare tijd, de rijen van
de Heerenpensionados komt versterken. 'Gezondheid' luidde het, zachtjes, om de
buren vooral niet te storen. Die hadden zo hun eigen feestje. Ze zouden bijna
eensgezind zijn geweest – maar om een Buckler snuivende BobHeer nou meteen ook
voor vol aan te rekenen … en Heer Percival, waar was Heer Percival? Niemand die het
wist maar gezien zijn leeftijd, zo werd verondersteld, nog steeds ergens ver weg
achter de geheimzinnige graal aan. Maar Graal, joôh Graal, hoe leg je dat uit in het
Nedersaksisch? Maar zeker is dat als Heer Percival tijdens zijn zoektocht een
elektronische postduif zal vangen, hij een volgende keer netjes zal melden wanneer
hij onze contreien nog eens zal aandoen. Heer Bors verdween vlak na het legen van
de champagnoise weer richting huis alwaar hij zijn gade nog ging bejubelen, die
immers de prachtige leeftijd juist al had bereikt. Leve zijn Gade, hiep hiep, hiep!
De Heerenavond kreeg ook iets droefs, toen uit een rondje Heerengestamel bleek dat
vrijwel allen ver weg waren gedreven van hun ooit zo links-radicale visie op hun
maatschappij. De ene Heer bezong de doelstellingen van die witgebleekte 'net-geen
fascist' en de ander bezong de holler achter de kroonjuwelen – om over de derde Heer
maar geheel te zijgen. De Heeren zijn immers oud en de dagen zat. Weg met
linkserig idealisme en leve de kinderbijslag (waarzonder de Heeren uitgestorven
zouden zijn???). Uw notulist had even genoeg aan het notuleren – hij is niet zo van
een politieke mening – uw notulist is meer een volger en altijd al geweest. Maar dat
even terzijde.
Toen de Schaamheer vertelde dat zijn schaamhaar al menig riool had verstopt en een
ander, nogal dwaas meende dat een geheugenstick te repareren valt door hem in de
magnetron (of oven) te leggen – was het, zoals u leest, inmiddels laat geworden. Zeer
laat. En daarom verlieten de nog aanwezigen, met grote spijt in hun hart, hun
Camelot. Auf Wiedersehen – alleen dat verslag nog! Maar daarvoor werd – uiteraard
weer door heer Bors – een kwalitatief schrijfgerei, uit de Klasse A6, verstrekt.
Maar die kwaliteit heeft u natuurlijk ook zo juist gelezen – in het verslag van uw
(bijna) gepensioneerde notulist van dienst. Die u allen A6 groet,
uw Gerrit van Lotje
The Odd (rare) Heeren bouwden de avond vol!
(24 februari 2014)
Je hoorde ze al van verre elkaar het wachtwoord voor de Heerenavond toeroepen. 'Hé
Hallo,leuk je te zien' (van links) en van rechts 'Hé Hallo,leuk je te zien'. En dat
wachtwoord bleek voldoende om de deur naar hun Heeren Camelot te doen
openzwaaien waarna ze zich konden overgeven aan het eerste Heerenritueel, het
verslobberen van grote bekers met een bruinuitziend dampend vocht waarvan de
smaak werd vertroebeld door een klein blokje suiker. De Heerenavond kon beginnen –
de Heeren konden gaan bouwen, want dat doen Heeren eigenlijk op zo'n avond. Ze
bouwen die vol met de ene bouwsteen 'interessant onderwerp', direct gelegd op de
andere bouwsteen 'interessant onderwerp' – alles vervolgens voortdurend aaneen
gevoegd met een rijk specie aan klets. Zoo ontstond vroeger hun Camelot en zo
zouden ze er nog vele kunnen bouwen. Als ze al niet zo oud waren dan. Jammer
natuurlijk wel dat één Heer teveel werd bestoken met klets over zijn geestesfavoriet –
maar toen zijn ogen langzaam een beetje bozig begonnen te worden werd er gelukkig
weer voldoende klets gevonden om een nieuwe bouwsteen in te voegen. En alle
Heeren kletsten en bouwden mee – zowel de zweverige mystieke typen als de holle
leegebollen. Wat nou met die Prins, en wat nou met zijn onderdaan (of omgekeerd).
Klets, steen, klets. Dat was nog eens bouwen. Halverwege de avond vond ook de
noodzakelijke vuurdoop plaats. Heer Bors snoerde eerst smakelijk een ieder de mond,
maar legde toen wat symbolische bouwsteentjes, gevuld met klets, in de magnetron.
De Heeren werden uitgedaagd deze afschuwelijke producten te verzwelgen. Allen
doorstonden de proef, want Heeren zijn Heeren, maar de mystieke afschuw alswel het
maatschappelijk gegruw, was van hun gezichten te lezen. Welk een proef. Nee, dan
kon je nog beter met een groepsreis naar Kandersteg afreizen. Voor een bezoek aan

de Blümlisalp of een afzakkertje naar de Expo. Desnoods in een omgebouwd autootje
maar dan wel zonder tussenschot. En Heer Hero? Waar was Heer Hero? Dat zal hem
gevraagd worden als bouwsteen voor de volgende bijeenkomst (was hij er misschien
wel, maar was ons zeer geheime wachtwoord vergeten?). Als hij daarover gaat
bouwen dan zorgen de overige Heeren wel weer voor de klets – desnoods wederom
tot diep in de nacht.
Hé, Hallo het was leuk jullie weer te zien,
uw verslaggevende Heer van dienst,
Gerrit van Lotje.
De Heeren kwebbelden er lustig op los.
(27 januari 2012)
De Heeren die er waren – en dat was toch een substantieel deel der Heeren,
kwebbelden er een hele avond lang, lustig en vooral gezellig, op los. Het begon
meteen bij de koffie en het daarbij vast door de afwezige Heer Bors geschonken
overheerlijke abrikozengebak wegens zijn niet lang geleden vergane jaardag. Hoera,
Hoera, Hoera, smakten de Heeren tijdens het kwebbelen. Leve Heer Bors. Maar ja, het
werd meer leve Heer Mors – want zo gebeurt dat als je wilt eten én zingen tijdens het
kwebbelen. De ene Heer kwebbelde opgetogen over een oude dame die hij met een
tangverlossing had bevrijd uit een lieslaars en de andere Heer kwebbelde,
tegelijkertijd, over de door hem uit een afvalton ontvreemde accu's die nog jaren 'La
douce France' in licht en laaie hadden gezet. De anderen Heeren knikte begrijpend
naar hem, of naar elkaar (dat was niet geheel duidelijk) omdat ze eensgezind waren
geworden in hun kwebbel over Google en zijn trawanten en wat daaraan te doen. De
laatste Heer mompelde voor zich uit dat ze daar vroeger in de Papegaaien-patrouille
nooit last van hadden en dat de Houtduiven werden geleid door ene Jan van
Duyneveld die, naar men wist te kwebbelen, nooit een Heer was geworden. Toen voor
de zoveelste keer een sterke bak werd verhaald, gezet en gedronken, bleken de
Heeren zich ongemerkt al tot diep in de nacht te hebben gekwebbeld. Een voor een
stonden ze op om af te wassen, te boenen en anderszins schoon te maken – zeker
nadat was geconstateerd dat als ze nog even aanhielden met hun gekwebbel, ze
alweer in een nieuwe bijeenkomst zouden zijn verzeild. Want zo gaat het bij Heeren
op leeftijd: 'de tijd heeft vleugels maar geen teugels'.
Uw verhaaldoende medeHeer,
Gerrit van Lotje
(PS: vroeger op school scholden de kindertjes hem al uit uit 'hé Gekke Duimelotje –
flauw hè, een kleine Heer mag toch ook wel eens met zijn duim in het mondje - Of
niet soms, nou dan!)
De Heeren gingen dinheeren
(14 januari 2013)
Eindelijk was het dan zover, de Heeren gingen dineren, en
dat kunnen die Heeren (zeker na wat flesjes
ChampagneSuperieur, een kratje BlancSardonne of een
aantal pakken multi-vruchtensap).
Heer (goeden)Bors had weer van heinde en verre de
verrukkelijkheden laten aanrukken met een puissante
nadruk op gesmolten kaas van Nederlandse boden waarbij
het (naar Nederlands recht) verboden is thee te drinken - maar een tweetal
Heerenlieden waren teveel met hun hoofd in de wolken van Blümlisalp en Gemmipass
dat ze gewoon weer de Sweizerboeren werden die ze eigenlijk hadden willen zijn en
misschien ook wel gedeeltelijk geworden zijn. En omdat het zo gezellig ouderwets
dreeg te worden, werd het feestplezier verhoogd met cadeaus van alle kanten. Heer
Bors deelde hamers en zakken uit om elkaar, in geval van nood, de harsenen in te

slaan, waarna de overlevenden zich kunnen verzuipen in de fris gehouden zak rosé.
Jawel, als er één het recht heeft zich Hapman te laten noemen dan is het deze Heer
en de valse profeten kunnen meteen die klap van de hamer verwachten. Goed gezien
Bors. En voor de Heer die toch nog om mocht vallen waren daar de
Boomstamgesigneerde steunen van Heer Gawaine, in helder zwart en helder wit. En
daar deed deze zwart-wit kijker een goede zet mee – want hoe de Heerenclub nu nog
omvallen kan? Ja, misschien van de dik gesmeerde pasteitaarten of de hemelse
uiensoep, die tussendoor geconsumeerd werden. O, help, daar ga ik…..hup, steuntje
er onder en het Heerenleven gaat gewoon weer verder met gesmolten kaas en een
lucht waarvan enkele pastei-eters durfden zeggen dat het ‘de geur des huizes’ was.
De andere Heeren wisten wel beter maar hun opvoeding bracht hen liever op het wel
en wel van onze Vorstelijke Koniegin en haar 40 rovers. ‘Dat ze zich zo goed konden
aanpassen, doekje op de kop en weer een bonus erop. Nee, daar kan geen president
tegenop. Kijk maar eens naar de President van die Moffen, die was een beetje dom’.
Alleen die ene heer (kleine letter) – die moest zo nodig weer eens anarchistisch
gereutel laten horen. Maar die anderen hadden hem al gauw door – ‘veel geblaat
verhuld nooit het kwaad’. Ach, Kok was wederom weer eens de wijste en kwam ter
tafel met een overheerlijke tiramisu. Gisteren nog in onderdelen, vandaag smeuïg ter
dis – als dat niet het wonder van onze Hapman is. Dat het tot diep in de nacht … ach
lezer, dat begrijpt u wel. Alleen jammer dat Heer Hero zo mekkerde over zijn naam op
een mok. Hero – wie heeft bedacht zich zo te noemen? Heer Percival soms? Nou, hij
blijft voor mijn part maar mokken, maar Percival blijft gewoon op die mok!
Met nog een mok ehh, brok in mijn keel,
En een flesje fruitigwitte alcoholica in de hand – uw verslagdoende Gerrit van Lotje
PS: Ben ik vergeten te vertellen over die ontzettend leuke Gerrit van Lotje kwis, met
die prachtige en waardevolle cadeaus. Ach u heeft allemaal gewonnen. Hoe kunt u het
dan nog vergeten.