RADAR ECHO 16

J U N I 2 0 0 6 N U M M E R16
Echo
Echo Echo
Echo
Echo
RADAR informatieblad
RADAR dienstverlening aan mensen met een verstandelijke beperking

Beste lezer,
In deze zomereditie van Echo staan wederom veel interessante artikelen. Zo kunt u lezen over
alle ins en outs van het nieuwe communicatieatelier in kinderdagcentrum de Grummelkes.
Echo ging daarnaast op bezoek bij woonvorm de Baan in Heerlen, was aanwezig bij de officiële
opening van Doe Gewoon – eten en drinken en nam een kijkje op de werkplek van een cliënt
van Arbeidsintegratie. Daarnaast stelt de commissie Ethiek zich aan u voor en wordt uitleg
gegeven over de nieuwe topstructuur binnen RADAR.
De redactie wenst u een zonnige zomer!
Inhoudsopgave
Echo – informatieblad van RADAR – vijfde jaargang, nummer 16, juni 2006
Communiceren kan je leren 1
Minister Maria van der Hoeven opent Doe Gewoon 3
Nieuwe topstructuur omvat drie divisies 5
Vader en Zoon 8
Commissie Ethiek RADAR officieel geïnstalleerd 9
Het verhaal achter de foto 11
Kennismaken met: Woonvorm de Baan 12
Column 16
Arbeidsintegratie zonder loondienst 17
RADARflits 19
Taalbad voor kleuters in de Grummelkes
Communiceren
Communiceren kan je leren
Twee jaar lang krijgt een groep kinderen van kinderdagcentrum de
Grummelkes een heus taalbad aangeboden. Als onderdeel van In-com-
clusie, een project dat door de EU wordt gesubsidieerd, is een
communicatieatelier ingericht. In deze uitdagende leeromgeving worden
activiteiten aangeboden. Om zo optimaal mogelijk in te steken op
taalontwikkeling is het atelier ingericht met tal van ondersteunende
communicatiemiddelen, worden video-opnames gemaakt en is er
intensief contact met de ouders. Ook van hen wordt een grote inzet
gevraagd om thuis het programma zo veel mogelijk voort te zetten.
Eind 2005 ging het project van start op
kinderdagcentrum de Grummelkes, met
als doelstelling een groep jonge verstandelijke
en/of meervoudig gehandicapte
kinderen in contact te brengen met taal
en communicatievormen om ze te
prikkelen mondelinge en schriftelijke taal
te leren gebruiken. Dat gebeurt in het
communicatieatelier, een speciaal
ingerichte ruimte binnen het kdc. De
IN-COM-CLUSIE
kinderen verblijven hier één dagdeel per
dag. Gedurende die tijd worden allerlei
activiteiten aangeboden rond bepaalde
thema’s. Alle boekjes die worden voorgelezen,
de liedjes die worden aangeleerd,
de speelmaterialen die in de ruimte
aanwezig zijn, de aangepaste computerprogramma’s
waar de kinderen mee spelen:
ze sluiten allemaal aan bij het thema.
Kar met sneeuw
Het eerste thema was ‘Het is koud buiten’.
Hierbij hebben we ‘concreet ervaren als
uitgangspunt voor communicatie’ heel
letterlijk genomen, aldus het hoofd van
de Grummelkes, Peter Caelen. “Vanuit de
ijsbaan in Geleen is een kar met sneeuw
aangevoerd zodat iedereen echt kon
voelen dat sneeuw koud is.” Begeleidster
Nicole van Weersch: “We leggen de
ervaringen van de kinderen tijdens zo’n
activiteit zo veel mogelijk vast op video
en foto’s. Deze laten we dan weer op de
televisie en de computer zien zodat de
kinderen hierover met hun ouders,
groepsleiding en de andere kinderen uit
de groep kunnen communiceren.”
Wat past het best?
In het communicatieatelier zijn de
kinderen bezig met allerlei vormen van
communicatie. Communicatie bestaat uit
veel meer dan alleen spreken. Ook door
lichaamshouding, gezichtsuitdrukkingen
en gebaren kunnen kinderen met een
RADAR JUNI 2006 | ECHO 16 RADAR JUNI 2006 | ECHO 16
1

2
IN-COM-CLUSIE
verstandelijke en/of meervoudig beperking
leren zeggen wat ze willen. Daarnaast
zijn er diverse technieken beschikbaar
bijvoorbeeld via de computer, waarmee
de kinderen hun bedoelingen duidelijk
kunnen maken. “Door kinderen in contact
te brengen met al die verschillende mogelijkheden,
kunnen we erachter komen
welke vorm van communicatie het best bij
een bepaald kind past”, vertelt logopediste
Chantal Lemlijn. “Acht van de dertien
kinderen die aan het project deelnemen
krijgen individuele logopedie. Dit is
noodzakelijk omdat er vaak ook sprake is
van een gehoorstoornis, een specifieke
taalstoornis of een spraakprobleem.”
Leerhoeken
In totaal bezoeken dertien kinderen het
communicatieatelier. ’s Ochtends een
groep van zeven peuters en ’s middag
KLINc
RADAR JUNI 2006 | ECHO 16
Inclusie door communicatie
een groep kleuters uit de schoolvoorbereidende
groep. Het atelier is ingedeeld
in leerhoeken. Als je in een bepaalde
hoek bent, weten de kinderen vanuit de
inrichting wat er van hen wordt verwacht.
Mediahoek, smartbord, bouwhoek,
(voor)leeshoek, speelhoek, instructiespeelhoek.
De ruimte is zo functioneel
ingericht dat de begeleiding hier
optimaal in kan ondersteunen. Peter
Caelen: “De ondersteuning en prikkeling
wordt integraal benaderd omdat er altijd
en overal sprake is van communicatie.”
De Grummelkes organiseert het communicatieatelier aan de hand van een nieuwe
aanpak die is ontwikkeld door Viataal (het voormalige ‘Instituut voor Doven’ te
Sint-Michielsgestel) in samenwerking met Radboud Universiteit Nijmegen en
rdgKompagne uit Utrecht, gespecialiseerd in communicatiehulpmiddelen. De
kinderen krijgen de beschikking over ondersteunende communicatiehulpmiddelen.
Het communicatieatelier is zodanig ingericht dat kinderen er spelend leren om
initiatieven te nemen in communicatie. Ze leren om te gaan met verschillende
vormen en toepassingen van taal en teksten. Dit komt terug in de naam van de
nieuwe aanpak die de Grummelkes hanteert, namelijk KLINc. Dit is een afkorting
voor Kinderen Leren Initiatieven Nemen in Communicatie. Tegelijkertijd verwijst de
naam naar een klink waarmee een deur geopend kan worden en naar een ‘klinker’
dat een noodzakelijk onderdeel is van ieder woord in onze taal
Het project In-Com-Clusie heeft een tweevoudige doelstelling. Enerzijds is het erop
gericht vernieuwende zorgprogramma's te ontwikkelen waarbij de redzaamheid van
kinderen met een handicap wordt geoptimaliseerd. Anderzijds gaat het project na
hoe deze programma's beleidsmatig in het inclusief beleid van zorg- en onderwijsvernieuwing
kunnen worden ingepast. De term ‘In-com-clusie’ is gevormd door het
samenkoppelen van de begrippen inclusie en communicatie. Inclusie heeft daarin
een dubbele betekenis: de participatie en integratie van de persoon en de wijze
waarop het beleid daarmee omgaat. Communicatie is het gemeenschappelijke
probleem van de jonge kinderen met een handicap op wie het project gericht is.
In-Com-Clusie wordt mede gefinancierd door de Europese Unie Interregprogramma
voor de Euregio Benelux Middengebied (BMG).
Actieve deelname ouders
De nieuwe aanpak vraagt een actieve deelname
van de ouders. Zij weten als geen
ander alles over de ontwikkeling van hun
kind. Die kennis is nodig om de kinderen
beter te begrijpen en te begeleiden. De
ouders worden actief betrokken bij de
activiteiten in het atelier en de manier
waarop ze thuis de activiteiten kunnen
voortzetten. “Het is fijn om te weten waar
Caitlyn overdag mee bezig is”, vertelt moeder
Sheila Gho. “Ze vindt het smartbord erg
leuk en wil als we thuis komen ook direct
achter de computer. In de toekomst krijgen
alle kinderen een eigen website waardoor
ze de spelletjes die ze in het atelier spelen
ook thuis op de computer kunnen doen.”
Eens in de zes tot acht weken wordt de
voortgang van de kinderen besproken
met de ouders. Diana Schoens, moeder
van Justin: “We zijn nog maar enkele
maanden bezig en ik merk al een enorme
vooruitgang. We oefenen thuis ook veel
en Justin doet het allemaal even graag.
Niet alleen wij als ouders, maar ook
familie en vrienden merken het verschil.”
Na de hartverwarmende speeches van
achtereenvolgens Maria Rutgers (RADAR),
Leks Verzijlbergh (Woningstichting
Servatius), Theo Coenegracht (Koninklijk
Horeca Nederland) en Judith Oostwegel
(Ambassadeur van Doe Gewoon) was het
de beurt aan minister Maria van der
Hoeven om Doe Gewoon officieel te
openen. Zij overhandigde de ‘werkkleding’
aan de medewerkers en toastte met hen
op dit bijzondere initiatief. In onvervalst
Maastrichts richtte zij zich meerdere
malen tot alle medewerkers en gaf hen
complimenten over het werk dat zij hier
uitvoeren, van bediening tot afwas. Zij
citeerde hierbij de toepasselijke tekst
van René Froger, dat zij ook recht hebben
op ‘een plekje onder de zon’. In dit
OPENING DOE GEWOON
Een plekje onder de zon voor de medewerkers van Doe Gewoon
Minister Maria van der Hoeven opent
Doe Gewoon
Op 9 april 2006 is Doe Gewoon – eten en drinken aan de Boschstraat in Maastricht, na een maand proefdraaien,
officieel geopend. Ruim 150 genodigden waren op deze mooie zondagmiddag naar Doe Gewoon getogen om in
een, voor deze gelegenheid, feestelijk interieur kennis te maken met het team van Doe Gewoon.
“
Judith Oostwegel (ambassadeur Doe Gewoon):
geval een beschermende arbeidsplek als
mogelijk opstapje naar een reguliere
baan in de horeca. De medewerkers van
Doe Gewoon genoten zichtbaar van alle
aandacht die hen toekwam en konden
hun horecavaardigheden direct na de
toespraak weer in de praktijk brengen.
Als Doe Gewoon vanaf nu op net zoveel
belangstelling kan rekenen als tijdens de
opening, is succes verzekerd.
Ik was aangenaam verrast toen het bestuur van Doe gewoon – eten & drinken
mij benaderde met de vraag of ik de idealen van dit lunchcafé wilde uitdragen.
Als lid van het comité van aanbeveling mag ik als ambassadeur als het ware met
de vlag lopen van dit geweldige project. Alle gevraagde leden van het comité
van aanbeveling, hier ook aanwezig, waren even enthousiast en zeiden hun
medewerking toe. Zij dragen Doe Gewoon inmiddels een meer dan warm hart toe.
Omarm het leven van deze jong volwassenen met beperkingen, op weg naar de
toekomst.
“
RADAR JUNI 2006 | ECHO 16
3

4
“
“
OPENING DOE GEWOON TOPSTRUCTUUR
Maria van der Hoeve (minister van Onderwijs, Cultuur en
Wetenschap):
Lieve mensen, ieder mens is uniek, ieder mens telt. Elk mens heeft ook talenten.
Om talent te kunnen ontwikkelen, heb je soms een steuntje in je rug nodig. Het
gaat niet altijd vanzelf. Elk mens heeft er ook behoeft aan om ergens trots op te
zijn. Elk van deze jonge mensen die hier staan, heeft gewoon zijn eigen talent.,
iets waar ze goed in zijn. Daar gaan jullie zelf aan werken en het is goed als wij
daar allemaal een handje aan mee helpen. Proficiat met het nieuwe gebouw,
proficiat met het restaurant, met Doe Gewoon en ik wens jullie heel, heel veel
klanten toe. Een groot applaus voor al die mensen die dit gaan doen.
Leks Verzeijlbergh (Woningstichting Servatius):
Samenlevingsopbouw met vastgoedbeheer, dat is onze nieuwe
definitie van volkshuisvesting. Een taak die je echter niet
alleen doet maar waarvoor wij een beroep doen op de
maatschappelijke organisaties die vergelijkbare doestellingen
hebben. Dit is de logica achter het project lunchcafé. Het
lunchcafé dus als symbool van samenlevingsopbouw.
Beginnend met een toevallige ontmoeting tussen cliënten en
passanten die op zoek zijn naar een broodje en een kop koffie
en wellicht eindigend met zelfbewuste, weerbare cliënten die
met minimale begeleiding hun eigen weg in de samenleving
weten te vinden.
”
RADAR JUNI 2006 | ECHO 16
“
“
Theo Coenengracht (Koninklijke
Horeca Nederland):
Ik ben blij dat ik jullie bijna anderhalf
jaar lang mee heb mogen begeleiden in
de opleiding in de horeca. Jullie
hebben geleerd te bedienen en in de
keuken te staan. Ik ken chef-kok Louis
van Hulst goed en hij heeft af en toe
lange tenen. Daar staan jullie allemaal
wel eens graag op, maar ik ben ervan
overtuigd dat als Louis jullie straks
overdraagt bij een van die collega's in
Maastricht. Zodat we allemaal samen
kunnen zeggen dat jullie het
ontzettend goed hebben gedaan. Ik
ben blij dat jullie hier staan, maak er
iets van, blijf zo enthousiast zoals
jullie nu zijn en zorg dat jullie gasten
tevreden zijn. Bedankt dat jullie dit
wilden doen in Maastricht!
“
Nieuwe topstructuur omvat drie divisies
Eind 2005 informeerde Echo u over de Perspectiefnota van RADAR.
Inmiddels is de nota bediscussieerd en aangepast en werkt RADAR
verder aan haar toekomst. Een belangrijk uitgangspunt is dat een cliënt
in zijn of haar regio alle zorg en ondersteuning moet kunnen vinden
die nodig is, of het nu gaat om wonen, werken, dagbesteding of vrije
tijd. Eén cliënt, met één zorgplan en één persoon die daarbij
ondersteund. Om dat mogelijk te maken, heeft RADAR een aantal
wijzigingen in haar structuur aangebracht. De vijf clusters binnen de
organisatie maken plaats voor drie clusters: twee regioclusters voor
volwassenen en een regio-overstijgend cluster voor kinder-, jeugd- en
gezinsondersteuning.
De drie clusters vallen onder de nieuwe
divisie Zorg met Richard Lustermans als
divisiemanager. De nieuwe organisatiestructuur
telt daarnaast nog twee andere
divisies: een divisie waarin de ondersteunende
diensten zijn georganiseerd;
divisie Proces- en managementondersteuning
aangestuurd door Jean-Pierre
Giesen. De divisie Cliëntservices en
externe betrekkingen richt zich op alles
voorafgaand aan de directe zorg, aangestuurd
door Maria Rutgers. Speciale
aandacht is ingeruimd voor het ontwikkelen
van nieuwe activiteiten en voor
strategisch personeelsmanagement.
Zorgconcept
Ten grondslag aan de wijzigingen in de
organisatiestructuur ligt het zorgconcept
dat RADAR voor ogen staat. Kort gezegd
komt dit concept neer op ‘één cliënt, één
plan en één persoonlijk ondersteuner’,
aldus Ton Klinkers, bestuurder RADAR.
“We zien de cliënt als een ondeelbaar
geheel. De basis van die zorg ligt ook
in één zorgplan. Wat is nu logischer dan
dat ook één iemand van RADAR de cliënt
ondersteunt bij het voeren van de regie
over de uitvoering van dat plan. Eén
persoon die samen met de cliënt zorg
draagt voor de samenstelling, de
ontwikkeling en de naleving van het
plan.” Dat concept van persoonlijk
ondersteunerschap staat nu in de steigers
en wordt de komende periode verder
uitgewerkt.
Zorgdivisie
De uitvoering van het zorgconcept ligt
voor een belangrijk deel bij de nieuwe
Zorgdivisie van RADAR. Richard
Lustermans is zich terdege bewust van
zijn verantwoordelijkheid als divisiemanager.
“Bij RADAR draait alles om de
cliënt, dat moge duidelijk zijn. De
daadwerkelijke zorg en ondersteuning
vindt plaats op de werkvloer. Daar moet
het gebeuren. De regiostructuur met drie
clusters die we nu voorstaan is erg
belangrijk. Tegelijkertijd moeten we
ervoor waken dat we niet drie losstaande
clusters krijgen. Je bent en je blijft
RADAR, dus je moet ook gebruik maken
van je schaalgrootte, je slagvaardigheid
en de mogelijkheden daarin. Juist om die
reden is de afdeling Zorginhoudelijke
ondersteuning nu ondergebracht in de
zorgdivisie. Tot dusverre lag deze als een
soort stafafdeling buiten de uitvoering
van de zorg. Maar als we RADAR ook als
expertisecentrum willen positioneren,
dan moeten we die expertise daar neerleggen
waar hij thuishoort, bij de directe
zorgverlening.”
Proces- en managementondersteuning
Het centraal stellen van de cliënt houdt
tevens in dat op de locaties alles om
de zorg moet draaien. We gaan ze dan
ook verlossen van administratieve lasten
en andere randvoorwaarden, vertelt
RADAR JUNI 2006 | ECHO 16
5

6
TOPSTRUCTUUR TOPSTRUCTUUR
divisie
cliëntservices
- cliëntloket
- PR/ communicatie
- (her)indicaties
- sponsoring en
fondsenwerving
regiocluster HVL
- WV
- AAC
- BZW
- recreatie-educatie
Jean-Pierre Giesen, divisiemanager
Proces- en managementondersteuning.
Door administratieve werkzaamheden
anders te organiseren, kan er op de
werkvloer meer aandacht worden gegeven
aan de directe zorg. Onder deze divisie
vallen alle ondersteunende diensten zoals
personeelsadministratie, financiën, ICT,
facilitaire zaken, secretariaat en
regiocluster OZL
- WV
- AAC
- BZW
- recreatie-educatie
divisie zorg
cluster KJG
- KDC
- GOB (PPG,+ MP)
- logeren
- BSO
huisvesting. “RADAR is een grote
organisatie, op dit moment hebben we
217 adressen waar we gehuisvest zijn.
Dat vraagt om een structurele en
procesmatige ondersteuning. Daarbij
moeten de processen goed worden
bewaakt. Als zorginstelling zijn we
verplicht een bepaalde administratie te
voeren. Op ieder willekeurig moment
ZIO
- gedragskundigen
- (para)medici
- geestelijk
verzorger
- cliëntenparticipatie
divisie
management- en
procesondersteuning
- financiën
- P&O
- facilitair
- kwaliteit
- secretariaat
Organogram RADAR met ingang van medio mei 2006 (hier exclusief nieuwe initiatieven, manager HRM en de medezeggenschap van cliënten en medewerkers)
RvB
moeten we kunnen laten zien hoeveel
en welke cliënten we ondersteunen,
welke dienstverlening wij leveren en
op welk moment wij dat leveren.
Als die managementinformatie niet op
orde is, krijgen we problemen met de
financiering.”
Cliëntservices en externe
betrekkingen
De derde divisie aan de RADAR-loot is de
divisie die geleid wordt door Maria Rutgers.
Gezien vanuit het cliëntperspectief, is de
divisie Cliëntservices en externe betrekkingen
de eerste kennismaking met
RADAR. Alles wat voorafgaat aan de
directe zorgverlening, valt onder deze
poot, aldus Maria Rutgers. “Denk daarbij
aan voorlichting en communicatie, het
cliëntloket, intake van nieuwe cliënten,
vraagverduidelijking en trajectbegeleiding.
Alles tot en met het moment dat
de cliënt de zorg en dienstverlening
krijgt die wenselijk is. Vanaf daar dragen
wij de cliënt over aan de zorgdivisie.”
Een belangrijk element daarbij vormt het
bewaken van de totale indicatiestellingstroom.
Cliënten hebben steeds vaker en
sneller nieuwe en andere indicaties nodig
voor de diversiteit aan ondersteuningsvormen
die inmiddels binnen RADAR
mogelijk zijn. De divisie Cliëntservices en
externe betrekking gaat hen daarbij
ondersteunen en houdt tevens het overzicht.
Zij verzamelt ook managementinformatie
over ontwikkelingen zodat de
ondersteuning tijdig kan worden bijgesteld.
Discussie leidt tot verrijking
De nieuwe structuur is per 1 juni 2006
een feit. Daarnaast wordt het nieuwe
zorgconcept ‘één cliënt, één zorgplan,
één persoonlijke ondersteuner’ geïntroduceerd
binnen RADAR. Ton Klinkers:
“Dat gaan we goed doorspreken met
medewerkers. Met de Perspectiefnota is
duidelijk geworden dat open discussies
met alle betrokken partijen leiden tot
een verrijking van onze eigen plannen.
Dezelfde weg gaan we met dit thema
bewandelen.”
Ton Klinkers:
“Het concept komt neer op
‘één cliënt, één plan en één
persoonlijk ondersteuner”
RADAR JUNI 2006 | ECHO 16 RADAR JUNI 2006 | ECHO 16
7

FAMILIE
In deze nieuwe reeks vertellen ouders/vertegenwoordigers
over hun kind of familielid en hun relatie met RADAR. Deze
keer de heer Peters (74) en zijn zoon Richard.
Vader en Zoon
8 9
“Richard
(47) is een fijne kerel. Ik kan overal met
hem naartoe gaan. Hij zal zich nergens
opdringen of de boventoon voeren. En
sinds hij een eigen kamer in woonvorm
Meerssen heeft, maak ik me helemaal
geen zorgen meer om hem. Richard zit
daar prima op zijn plek omdat zijn
langgekoesterde wens in vervulling is
gegaan: zelfstandig wonen. Ook ik heb
een goede verstandhouding met zijn
begeleiders. En als er iets is, kan ik dat
meteen uitpraten.
Toen Richard werd geboren is er iets
ernstig misgegaan. Hierdoor heeft hij
een verstandelijke beperking. In zijn
kleutertijd zijn mijn vrouw en ik in
contact gekomen met RADAR (destijds
Jan Baptist). Richard ging vervolgens
vanuit huis regelmatig naar AAC de
Kanjel in Maastricht. Op een gegeven
moment wilde hij zelfstandig op kamers
gaan wonen. Ik zag dat wel zitten maar
mijn vrouw niet.
Twee jaar geleden werd mijn vrouw
RADAR JUNI 2006 | ECHO 16
ernstig ziek en overleed korte tijd later.
Mijn zoon en ik bleven alleen achter in
ons grote huis. We beseften gauw genoeg
dat dit zo niet langer ging. Vandaar dat
ik naar een kleiner appartement ben
verhuisd. Richard op zijn beurt heeft zijn
draai gevonden in Meerssen. Doordeweeks
werkt hij op Boerderij Valkenburg. We vinden
het beide fantastisch hoe het gaat.
Richard heeft aanvallen van boulimie
(vraatzucht). Na de dood van mijn vrouw
liep dit uit de hand en binnen de kortste
keren woog hij 130 kilo. Uiteindelijk
kwam hij in het ziekenhuis terecht.
Samen met RADAR, familie en de
specialisten van het ziekenhuis hebben
we dit probleem rigoureus aangepakt en
momenteel weegt hij nog maar 88 kilo.
Maar zijn streefgewicht is 75 kilo dus
hebben we nog even te gaan. Als hij bij
mij op bezoek komt, heb ik zelfs geen
koekje in huis. Richard houd het goed
vol. We geven hem dan ook complimenten:
“Goed zo Richard, ga zo door. Nog even
en de vriendinnen hangen aan je arm”.
Naast zijn boulimie kampt mijn
zoon ook met slaapapneu. Dit betekent
dat hij tijdens zijn slaap korte tijd stopt
met ademhalen. Daarom slaapt hij ’s
nachts met een zuurstofmasker op. Het is
net een F16-piloot als je hem ziet liggen.
Maar hij klaagt niet en dat vind ik
prachtig. Na de dood van zijn moeder
heeft hij zijn leven weer opgepakt. Hij
komt niet elk weekend bij mij op bezoek.
Dat heb ik bewust zo geregeld omdat het
voor allebei het beste is.
Ik heb een zware tijd achter de rug
na de dood van mijn vrouw. Ik zat alleen
met mijn verdriet en moest daarnaast alles
regelen voor Richard en ons huis. Tegen
alle ouders die met hetzelfde probleem
zitten, wil ik zeggen goed over de
situatie na te denken. Want je ziet hoe
snel je in moeilijkheden kunt komen. Maar
als mijn vrouw nu nog leefde kon ze trots
op ons zijn en had ze kunnen meemaken
hoe fijn Richard het momenteel heeft.”
Wilt u reageren op deze reeks,
mail dan de redactie van Echo:
redactie.echo@radar.org
In de dagelijkse zorg kunnen zich
diverse grotere of kleinere ethische
vraagstukken voordoen. Als
zorgverleners willen wij graag duidelijke
procedures ontwikkelen over hoe te
handelen bij, stelt geestelijk verzorger
Ren Lantman en tevens secretaris van
de ethische commissie. “Maar wat als
we tegen grenzen oplopen? Het is dan
goed om even-stil-te-staan-en-afstandte-nemen.
Als commissie Ethiek
kunnen we dat. We zijn een soort
klankbordgroep die eens kritisch wil
nadenken over de manier waarop wij
onze zorg en ondersteuning willen
vormgeven: is dit wel het goede om
te doen?”
Praktische adviezen
Tegelijkertijd is het ook zaak aan te
geven hoe dat goede er precies uitziet,
vult clustermanager en voorzitter van
de commissie Wies Janssen aan. “We
willen ethische vraagstukken vertalen in
ETHIEK
Commissie Ethiek RADAR officieel geïnstalleerd
‘Is dit wel het goede om te doen?’
Ethiek stelt de vraag naar wat
goed is om te doen. Vaak wordt
dan gedacht aan grote vraagstuk-
ken zoals euthanasie en abortus.
Maar ethiek heeft ook alles te
maken met de dagelijkse zorg en
ondersteuning. Zoals voor mensen
met een verstandelijke beperking.
Want wat is goede zorg en onder-
steuning? Ethiek kan gaan over
keuzes: waarom lijkt ons déze
aanpak beter dan een andere? Of:
wat maakt hulpverlenerschap tot
goed hulpverlenerschap? Om
ethische vraagstukken een duide-
lijke plaats te geven in de orga-
nisatie, is binnen RADAR sinds
2006 een commissie Ethiek actief.
praktische adviezen ter ondersteuning
van begeleiders op de werkvloer. Ethiek
is namelijk niet alleen iets zweverigs en
ver-van-mijn-bed, maar juist van groot
belang voor de praktijk. Bijvoorbeeld
door bij te dragen aan het verbeteren
van de kwaliteit van de ondersteuning.
Maar ook door het motiveren van de
mensen die dagelijks aan het ondersteunen
zijn.” De kracht van ethiek ligt
daarbij in het verhelderen en het geven
van inzicht, het ordenen van gedachten
en intuïties en het bevragen van
argumenten.
Belangstelling
Ren Lantman is ervan overtuigd dat
ethiek binnen RADAR altijd in de
belangstelling heeft gestaan. “Onze
medewerkers zijn enorm gemotiveerd.
Niemand hoeft extra gepord te worden
om goede zorg te verlenen. Ethiek is
ook niet iets wat nu ineens uit de lucht
komt vallen. Met deze commissie willen
RADAR JUNI 2006 | ECHO 16

10
ETHIEK
Wies Janssen:
“We willen ethische vraagstukken
vertalen in praktische adviezen
ter ondersteuning van begeleiders
op de werkvloer”
we alleen een stap verder gaan,
structureel aandacht geven aan ethiek.”
Daarbij zijn we onder meer afhankelijk
van signalen van zowel medewerkers als
ouders, legt Wies Janssen uit. “Zij
kunnen met hun ideeën en problemen
naar ons komen. Let wel, de commissie
Ethiek is geen verlengstuk van een
klachtencommissie of de vertrouwenspersonen.
Ons werkveld ligt breder en
daarom kiezen we tevens voor een
Jaarplan 2006
RADAR JUNI 2006 | ECHO 16
projectmatige aanpak en selecteren we
per jaar een of meerdere thema’s waar
we ons over buigen.”
Erkenning
Op 22 maart 2006 werd de commissie
Ethiek officieel geïnstalleerd door de
Raad van Bestuur. De commissie ziet dit
als een erkenning en een bevestiging
van hun werk. Ren Lantman:
“Tegelijkertijd geeft het ook aan dat er
In 2006 richten de leden van de commissie Ethiek zich op twee onderwerpen,
namelijk ‘Goed hulpverlenerschap’ en ‘Kinderwens en Ouderschap’. Om goed
hulpverlenerschap concreet te maken worden de twee thema’s in samenhang
onderzocht. Wat is goed hulpverlenerschap als het gaat om de kinderwens en
het ouderschap van mensen met een verstandelijke beperking? Het is een
actueel en complex onderwerp, zowel binnen RADAR als daarbuiten. Vrouwen
met een verstandelijke beperking worden zwanger of willen zwanger worden,
ook cliënten van RADAR. Zij en hun partners vragen om ondersteuning en
vroeger of later lopen begeleiders tegen grenzen op. Wat dan? De dingen laten
gebeuren zoals ze gebeuren? Creatief ondersteuning blijven aanbieden? Of moet
RADAR in deze een duidelijk adviserende, misschien zelfs sturende rol gaan
spelen? Om antwoorden te verkrijgen bewandelt de commissie Ethiek diverse
wegen. Literatuurstudies, rapportages, resultaten van wetenschappelijk
onderzoek en adviezen van beroepsgroepen worden onder de loep gehouden.
Aan medewerkers wordt gevraagd wat zij in dit geval goed hulpverlenerschap
vinden. Waar het kan, laat de commissie cliënten en ouders/vertegenwoordigers
meedenken. Met als resultaat een praktisch en bruikbaar advies richting de
Raad van Bestuur.
wel degelijk iets van ons wordt
verwacht. En resultaten zullen er ook
zeker volgen. Als we binnen een jaar
niet met iets substantieels komen, dan
is de meerwaarde van de commissie niet
bewezen. Aan het werk dus.”
Het Het verhaal verhaal achter achter de foto de foto
Ze zijn u vast wel opgevallen, de
prachtige foto’s in de algemene
informatiebrochure van RADAR.
Iedere foto is een verhaal op zich.
Reden genoeg voor Echo om op
zoek te gaan naar het verhaal
achter de foto. In deze Echo
Liza Habets (66 jaar):
“Ongeveer 20 jaar geleden kwam ik naar
woonvorm Meerssen. Rechtstreeks vanuit
het huis van mijn ouders in Maastricht.
In het begin heb ik veel heimwee gehad.
Ik woonde eerst in een groep, maar zo’n
vijf jaar geleden kon ik in een eigen
appartementje gaan wonen. Ik heb het
hier prima naar mijn zin. Veel fijner dan
op de groep, dat werd me te druk. Ik heb
ook zelf de meubels uitgezocht.”
Volgens begeleider Emely Romero is
Liza goed vooruit gegaan sinds ze
zelfstandig woont. “Ik begeleid haar nu
zes jaar en ken Liza dus ook van vóór
de verhuizing. Ze is veel zelfstandiger
geworden en heeft veel minder
begeleiding nodig. Het is natuurlijk ook
een ideale situatie. Ze heeft een eigen
appartement, maar wel binnen de
woonvoorziening. Ze krijgt twee uur
begeleiding per week. Als er iets is, kan
ze een beroep op ons doen.”
Toen Liza Habets 61 jaar werd, ging ze
met de VUT. Daarvoor werkte ze veertig
jaar lang bij de MTB. “Ik verveel me
nooit. Ik houd van handwerken,
knutselen en naaien. Iedere woensdag ga
ik naar naailes. Ik heb laatst een heel
mooie rok gemaakt. Ik maak ook kleren
voor carnaval. Ik ben bij een harmonie
en met carnaval spelen we in cafés en
zorgcentra. Wandelen en winkelen in
Meerssen doe ik ook heel graag.” Eén
keer per maand gaan we samen winkelen,
vertelt Emely Romero. “Met haar zakgeld
kan ze goed overweg en daar kan ze zelf
wat kleine boodschappen van doen.”
DE FOTO
Op de foto zien we Liza koffie drinken in
haar stoel. “Ik zit altijd in deze stoel,
met mijn benen omhoog voor mijn
spataderen. De oude lamp op de foto is
al vervangen door een nieuwe.
Binnenkort ga ik ook een nieuwe stoel
aanschaffen.” Op het tafeltje naast haar
stoel prijken foto’s van haar tweejarige
achterneefje Bert. Deze zomer hoopt Liza
weer oudtante te worden. “Mijn ouders
zijn allebei overleden. Ik heb één zus,
Lucy. Zij wordt bijna 70 en woont in
Schijndel. Dat is niet echt om de hoek.
We zien elkaar niet zo vaak, maar bellen
wel veel. Mijn moeder is 93 jaar geworden.
Jammer dat ze niet meer heeft
mogen meemaken hoe goed ik hier nu op
mijn plek ben.”
RADAR JUNI 2006 | ECHO 16
11

12
WOONVORM DE BAAN
Kennismaken met:
Woonvorm de Baan
De Heerlerbaan is een drukke en
gezellige straat in Heerlen. Deze brede,
doorgaande weg vormt de thuisbasis van
woonvorm de Baan. Nummer 175 lijkt op
het eerste gezicht een traditionele woonvorm
uit de tachtiger jaren. Een aaneenschakeling
van zes eengezinswoningen met
twee verdiepingen. Een blauwe voordeur
geeft toegang tot een kleine hal die op
haar beurt een gezellige woonvorm ontsluit.
Om meteen een misverstand uit de
wereld te helpen, het is woonvorm de
Baan en niet Huis de Baan. Dat
huisconcept hebben we een jaar geleden
verlaten, vertelt hoofd Noud Rijnkels.
“In onze ogen wonen cliënten niet met
zijn allen in één huis. Het gaat om
individuen die hier een appartement
bewonen en gebruik kunnen maken van
algemene ruimtes.” Tot een jaar geleden
waren er hier nog vier huiskamers, met
ieder een eigen hiërarchie. Cliënten
moesten kloppen om een andere huis-
kamer binnen te komen. Dat creëerde
onnodige problemen in huis. De
huiskamers zijn omgebouwd tot drie
gezamenlijke ruimtes op de begane
grond. Cliënten kunnen terecht in een
centrale ontmoetingsruimte, een
eetruimte en een televisiekamer. Ook de
achtertuin met een enorm breed terras
staat tot ieders beschikking. Op de twee
verdiepingen bevinden zich de slaap-
Noud Rijnkels:
“Het gaat om individuen
die hier eem apparte-
ment bewonen en
gebruik kunnen maken
van algemene ruimtes”
Limburg
Meerssen
Maastricht
3 5
Cadier en Keer
Valkenburg aan de Geul
Margraten
kamers voor bewoners, evenals de in
2000 verbouwde sanitaire ruimtes.
Nuth
Het ombouwen van de huiskamers is
maar één onderdeel van het veranderingsproces
dat woonvorm de Baan de
afgelopen jaren heeft doorlopen.
Begeleiders richten zich meer en meer op
een individuele benadering van cliënten.
Als opvolger van interim-hoofd Frans
Reintjes is Noud Rijnkels sinds 2005
hoofd van woonvorm de Baan. “Frans
heeft het veranderingsproces als het ware
aangezwengeld. Ik heb dat verder vorm
gegeven samen met twee coördinatoren.
Een coördinator begeleidt niet, maar
coacht de begeleiders. Daardoor werd het
in de hoofden van de ongeveer 25 medewerkers
makkelijker om op een positieve
manier een omslag te maken.”
De individuele benadering binnen de
Baan staat of valt met de rol van
persoonlijk ondersteuners. Zij richten
zich op de individuele cliënten en zij zijn
ook verantwoordelijk voor het persoonlijk
plan van de cliënt. Zij voeren de regie en
zij moeten ervoor zorgen dat acties
worden uitgevoerd. “Het is onze taak om
hen daarbij zo goed mogelijk te ondersteunen”,
meent coördinator Wim
Stevens. “Eens in zes weken bespreken
we wat de persoonlijk ondersteuners
inhoudelijk hebben bereikt op basis van
de zorgplannen. Daarnaast zijn ze zijn
Hoensbroek
Voerendaal
1
Brunssum
Heerlen
2
4
Landgraaf
2
3
Kerkrade
arbeids- en activiteitencentrum
recreatie en educatie
RADAR Kantoor Maastricht
RADAR Kantoor Heerlen
kinderdagcentrum
gezinsondersteunende begeleiding
woonvorm
logeerhuis
cliëntloket
ook echt uren vrijgeroosterd voor het
persoonlijk ondersteunerschap.
Persoonlijk ondersteunen hoeft dus niet
snel, snel tussen de bedrijven door te
gebeuren. Afspraken met cliënten kunnen
makkelijker worden nagekomen.”
Als woonvorm wil de Baan zich richten
op de voortdurende aanwezigheid van
mogelijkheden. Cliënten leven immers
niet in een constante, stabiele situatie.
De omgeving verandert, zij zelf
veranderen, mogelijkheden doen zich
WOONVORM DE BAAN
voor, keuzes moeten worden gemaakt.
“Kortom, ze ontwikkelen zich
permanent”, geeft Noud Rijnkels aan.
“Daar moeten wij ze bij ondersteunen en
die ontwikkeling ook op gang brengen.
Voor medewerkers is dat geen sinecure.
We zijn toch allemaal nog een beetje
behept met het hulpverlenersyndroom:
och, laat mij dat maar even doen.”
Inmiddels is woonvorm de Baan een
eigen werkwijze aan het formuleren hoe
zij cliënten op een ontwikkelingsgerichte
manier kennis kunnen laten verwerven.
RADAR JUNI 2006 | ECHO 16 RADAR JUNI 2006 | ECHO 16
13

14
WOONVORM DE BAAN
Woonvorm de Baan
Cliënten reageren positief op de
veranderingen. Volgens coördinator
Andrea Scheepers is dat ook te danken
aan de duidelijke cultuuromslag bij de
medewerkers. “Als je als personeel heel
duidelijk kunt neerzetten waar je naar
toe wilt, dan voelen bewoners dat ook
aan”. In tegenstelling tot wat vaak wordt
gedacht, is de Baan geen specifieke
woonvorm voor mensen met een
psychiatrische achtergrond. We willen
juist gekenmerkt worden door onze
individuele benadering, stelt Noud
Rijnkels. “Als cliënt hoef je hier niet in
een groep te passen. Alle typen cliënten
zijn welkom. Van jong tot oud, van een
laag tot een hoog niveau, mensen met
gedragsproblemen. Onze kleine kamers
voor bewoners zijn helaas een gegeven.
Dat proberen we op te lossen door zo
snel mogelijk nieuw te bouwen. Of om
oplossingen buitenshuis te zoeken zodat
je mensen een veel passender huisvesting
kunt bieden. Daar kan de
individuele benadering echt tot volle
wasdom komen.”
Op de hoofdlocatie aan de Heerlerbaan
wonen 22 cliënten. De woonvorm telt
daarnaast vier andere adressen waar
cliënten wonen, twee huizen aan de
Heerlerbaan waar elk vier cliënten wonen,
een huis in de Palestinastraat voor drie
cliënten met een PGB (persoonsgebonden
budget) en een flat aan de Tacitustraat
voor zeven cliënten. In april start een
nieuw project, aan de Peter Schunkstraat.
Daar komen twee cliënten te wonen, met
ieder een eigen appartement en een
gezamenlijke keuken en badkamer. Noud
Rijnkels: “En in het verschiet liggen elf
appartementen in Terwinselen waar jong
volwassen cliënten leren zelfstandig
wonen. Dat is training en ontwikkeling
ten top natuurlijk.”
In de toekomst moet woonvorm de
Baan zo onzichtbaar mogelijk zijn,
menen Noud Rijnkels en zijn twee
coördinatoren. “Onze woonvorm zou
eigenlijk iets moeten zijn wat integreert
in een aantal wooncomplexen waar
mensen heel zelfstandig kunnen functioneren.
En waar ze de mogelijkheid
hebben om advies en ondersteuning van
de begeleiding te krijgen. In de toekomst
WOONVORM DE BAAN
ligt onze kracht in het stimuleren van
cliënten op een ontwikkelingsgerichte
wijze. Wij denken dat de stappen die we
hebben genomen laten zien dat deze
werkwijze voor cliënten een prettige
woonomgeving oplevert.”
RADAR JUNI 2006 | ECHO 16 RADAR JUNI 2006 | ECHO 16
15

16
“ Zorg
COLUMN
RADAR JUNI 2006 | ECHO 16
en markt
Marktwerking is de toverformule geworden voor alles wat vroeger door de overheid werd
geleverd als product ten dienste van het algemeen belang. De beschaving werd
afgemeten naar de mate waarin de gemeenschap voor de minder bedeelden, naar geest
en sociale positie, zorgdroeg. Schild voor de zwakken, dat was de taak en rol van de
overheid.
Daar is de laatste jaren een drastische wijziging in gekomen. Met name dit kabinet
heeft daar een forse impuls aan gegeven onder het motto dat het zelf maken van
keuzes bevorderd wordt door concurrentie van aanbieders van producten ten algemene
nutte. De marktwerking als garantie voor goede kwaliteit, ook in de verstandelijk
gehandicaptenzorg.
Nu wordt dag na dag duidelijker dat het een politiek van illusies is geworden. Want
hoewel de zorgaanbieders als paddestoelen uit de grond schieten, de ene zorginstelling
na de andere met veel tamtam aan de weg timmert, neemt het aantal klachten over de
kwaliteit van het gebodene per dag toe. Gerenommeerde namen worden beschadigd
door acties die ouders en verwanten van gehandicapten uitventen via de media omdat
de instellingen zich horende doof opstellen. Deze doofheid wordt veroorzaakt door het
feit dat het accent van de zorg is verschoven naar de bedrijfsvoering. Zorgplannen en
indicaties zijn vaak verworden tot instrumenten om budgettaire doelstellingen te
realiseren. De cliënt kortom, is een product geworden.
Is dit een aanklacht tegen de instellingen? Neen! Het is een aanklacht tegen de
politiek en de mensen die deze politieke agenda opstellen en uitvoeren. Zij geloven
alleen maar in hun eigen waarheden en negeren daarmee de werkelijkheid van alle dag.
Politiek is de leugen geworden die de werkelijkheid openbaart.
Jos Bielders
”
Bianca Willems (32 jaar) ís een bezige
bij. Haar week ziet er als volgt uit: op
maandag bezoekt ze AAC Margraten, op
dinsdag werkt ze als vrijwilliger op
school en op woensdag en vrijdag kun je
haar in Lunchcafé Doe Gewoon achter de
bar vinden waar ze de dranken verzorgt.
Bianca woont nog thuis bij haar ouders
en ze helpt hen zo veel mogelijk in het
huishouden. Eigen paard Kim eist ook
zijn aandacht en twee maal per week
speelt ze klarinet.
Koffie
Bianca start haar werkdag op school om
half negen. Ze zet koffie voor de leraren
en ruimt de afwasmachine uit. Nadat de
lessen zijn begonnen, ruimt ze de lerarenkamer
op en maakt de tafel schoon.
Vervolgens veegt ze de speelplaats en
vult de voorraad wc-rollen aan. “Dit zijn
vaste taken die iedere week terugkomen”,
vertelt Bianca. “Daarnaast heb ik een
klapper met een lijst van extra taken
zoals de keuken poetsen of ramen wassen.
Om half elf houden de leraren pauze
en daar zit ik dan gewoon bij en dat is
heel gezellig.” Na de pauze ruimt Bianca
de boel weer op en wendt zich tot een
van haar taken uit de werkboek. Aangezien
ze veel van poetsen houdt, kiest ze vaak
een schoonmaaktaak. Tijdens de middagpauze
blijft ze op school en zorgt ze
weer voor thee en koffie. In de middag
helpt ze de conciërge met het kopiëren,
vergaren, vouwen en nieten van boekjes
die worden gebruikt als lesmateriaal. Om
kwart voor drie eindigt haar werkdag.
Jobcoach
Hélène van de Walle is jobcoach arbeidsintegratie
regio Heuvelland. “Ik heb
ARBEIDSINTEGRATIE
Arbeidsintegratie zonder loondienst
Juf Bianca onmisbaar voor basisschool
in Mheer
Elke dinsdag weerklinkt het ‘Goedemorgen juffrouw
Bianca’ op de speelplaats. Al 12 1 /2 jaar werkt Bianca
Willems als vrijwilligster op basisschool St. Joseph
in Mheer. Koffie zetten, afwasmachine uitruimen,
poetsen, speelplaats vegen, voorraad nakijken,
lesmateriaal kopiëren, het zijn allemaal taken die
ze zelfstandig vervult. Reuze gezellig vinden de
leerlingen, veel waardering klinkt het vanuit het
lerarenkorps en RADAR is trots op deze bezige bij.
Bianca pas sinds drie jaar in beeld. 12 1/2
jaar geleden is ze hier geplaatst door de
Jan Baptistschool. Wij waren niet op de
hoogte dat zij hier werkte. Toen ik hier
kwam, gaf de conciërge aan dat Bianca
veel begeleiding vroeg. Dat verbaasde
mij want vanuit het AAC weten we dat ze
heel zelfstandig kan werken. Er klopte
dus iets niet.” Tijdens gesprekjes werd
duidelijk dat ze graag poetst. Terwijl de
school haar die taken juist niet gaf
omdat ze haar niet als poetshulp wilde
inzetten. Vervolgens is het werkschema
aangepast. Het is meer gestructureerd en
foto’s zijn ingevoegd voor handelingen
waar Bianca moeite mee had. “Deze
dienen nu enkel als klein geheugensteuntje
want ze kan heel goed lezen.
Mijn begeleiding beperkt zich inmiddels
tot een kort bezoekje eens in de twee
maanden. Door de ondersteuning van
RADAR JUNI 2006 | ECHO 16
17

18
ARBEIDSINTEGRATIE
Door de ondersteuning van
Arbeidsintegratie kan
Bianca op deze school veel
zelfstandiger werken dan
voorheen
Arbeidsintegratie kan Bianca op deze
school veel zelfstandiger werken dan
voorheen.”
121 /2 jaar
Onlangs heeft Bianca haar 121/2 jarig
jubileum op school gevierd. De school
toonde die dag hoe blij ze zijn met haar en
hoezeer ze haar waarderen. “Dat was een
hele leuke dag”, glundert Bianca. “Toen ik
op school kwam, hing er al een bord van
121/2 jaar. Daarna kwamen als verrassing
mijn ouders, broers en schoonzuster hier
op school. Alle kinderen van alle klassen
kwamen om mij heen zitten en iedere
klas had een liedje of dansje geoefend.
Ook kreeg ik veel cadeautjes en tekeningen.
En ’s avonds zijn we uiteten geweest.”
Wenselijk
Bianca heeft een vrijwilligersbaan. Ze
krijgt er dus geen geld voor. Hélène van
de Walle: “Als persoon kan Bianca met
ondersteuning een betaalde baan aan,
daar heeft ze de capaciteiten voor. Maar
ze kiest er niet voor. Als ik ook kijk naar
de rest van haar drukke leven en zie wat
ze thuis allemaal doet, dan snap ik dat
goed. Haar moeder zit in een rolstoel en
Bianca vangt veel voor haar op. Ze kan
enorm goed werken en vindt het ook
leuk. Ze houdt van poetsen, doet de was
thuis en kookt iedere dag. Daar heb ik
enorm veel respect voor. Een betaalde
baan is mogelijk, maar is het wenselijk?”
RADAR JUNI 2006 | ECHO 16
Arbeidsintegratie
Werken is belangrijk voor een mens. Je wordt er zelfstandiger van en je doet
actief mee aan het maatschappelijk leven. Veel van onze cliënten willen
dolgraag een baan. Helaas is voor hen het vinden en het behouden van een
baan niet eenvoudig. Alle cliënten met een vraag naar werk komen bij RADAR
binnen via het cliëntloket. Om een duidelijk beeld te krijgen van de cliënt
volgt een assessement. Hieruit wordt duidelijk wat de cliënt kan, leuk vindt
en waar zijn mogelijkheden liggen. Vervolgens heeft Arbeidsintegratie een
gesprek met de cliënt en gaat op zoek naar een geschikte werkplek. Is die
gevonden dan volgt een intensief inwerktraject. Vrijwilligerswerk of een
betaalde baan? Dat hangt af van de druk die een cliënt aankan. Het is wel
mogelijk dat een vrijwilliger op langere termijn doorstroomt naar een betaalde
baan.
Voor meer informatie over arbeidsintegratie, kunt u contact opnemen met
het cliëntloket van RADAR, telefoon 043 – 350 7 350. Op de website van
RADAR staan twee folders over arbeidsintegratie, deze kunt u als pdf
downloaden.
Downsyndroom Awareness
Award 2006
Award 2006
Op 21 maart 2006, wereld Downsyndroom-dag,
werd PPG-medewerkster
Lilian Purnot op het kantoor van RADAR
in Maastricht in het zonnetje gezet.
Lilian Purnot is door ouders van de
stichting Down-syndroom (kern Zuid-
Limburg) genomineerd voor de ‘Limburg
Downsyndroom Awareness Award 2006’.
In een toespraakje legden de heer en
mevrouw Lemmens van de kern Zuid-
Limburg uit dat Lilian door ouders is
genomineerd vanwege haar specifieke
kwaliteiten en bijdragen met beperking
tot de stimulering van het gehandicapte
kind. Dit uit zich in het goed kunnen
luisteren en het geven van tal van goede
adviezen. Lilian kreeg de bij de
nominatie behorende ‘awareness taart’
uitgereikt. Dit tot groot genoegen van
haar collega’s.
Opening Kdo&zo
Opening Kdo&zo
Op zaterdag 20 mei jl. is ‘kadowinkel en
atelier’ Kdo&zo officieel geopend door
Odile Wolfs, gedeputeerde Provinciale
Staten. In bijzijn van vele genodigden
opende zij de ‘speciale kassa’ van Kdo&zo
die dankzij financiële steun van
Mediaan/ABS uit Heerlen en Makosoft uit
Bocholtz is aangeschaft. Hiermee kunnen
cliënten op eenvoudige wijze afrekenen.
Na de openingsspeech speelde de
theatergroep 'Our Way' twee korte
sketches met het toepasselijke thema
'feest'. Bij Kdo&zo kan men terecht voor
leuke aparte cadeautjes, die niet alleen
gemaakt zijn bij AAC Ambark maar
ook bij andere voorzieningen en zorginstellingen
door het gehele land.
Adres Kdo&zo: Hovenstraat 137
Ubachs over Worms.
Openingstijden: di-vr 10.00 - 17.30 uur
en za 10.00 - 16.00 uur.
RADARFLITS
RADARFLITS
Lilian Purnot
Etalage Kdo&zo
Zweit veur Leid
Zweit veur Leid
Stichting Zweit veur Leid heeft zaterdag
13 mei jl. een hardloop- en fietsevenement
in Maastricht gehouden met
als goed doel Doe Gewoon – eten en
drinken. Met 123 lopers en 108 fietsers
werd een record aantal deelnemers
bereikt. De hardlopers legden een
afstand af van 10 kilometers, de fietsers
van 24 kilometer. RADAR kijkt met een
tevreden gevoel terug op deze geslaagde
en gezellige middag. Met de opbrengst
van E 36.300,- kan de keuken van Doe
Gewoon worden afbetaald. Wij danken de
deelnemers, sponsors en vrijwilligers voor
hun sportieve en financiële bijdrage.
123 lopers en 108 fietsers tijdens het evenement van de stichting Zweit veur Leid
RADAR JUNI 2006 | ECHO 16
Opening Kdo&zo
19

20
RADARFLITS
RADARFLITS Servicepagina
Diploma-uitreiking PPG
Diploma-uitreiking PPG
Begin 2005 moest de afdeling Praktische
Pedagogische Gezinsbegeleiding (PPG)
van RADAR, vanwege de toenemende
vraag naar ambulante opvoedingsondersteuning
en gezinsbegeleiding,
uitbreiden. In plaats van buiten de
organisatie te werven, startten in mei
2005 negen medewerkers van RADAR met
een in-company cursus PPG. De intensieve
opleiding is op 22 en 23 mei 2006
afgesloten, na een zware periode van
modules theorie, supervisie, stage en een
eindwerkstuk. In aanwezigheid van oude
en nieuwe collega’s, familie en docenten
kregen de nieuwbakken PPG-ers uit
handen van Marga Janssen, hoofddocent
van de PPG-opleiding van VDO, hun
diploma. Dankzij de inspirerende lessen,
de diepgaande supervisie maar vooral
ook dankzij de enorme inzet van de
deelnemers, is de afdeling PPG een
aantal geweldige medewerkers rijker.
Logeerhuis Ravensbos
Nieuwe locatie Logeerhuis
Nieuwe locatie Logeerhuis
Medio 2006 neemt RADAR een nieuwe
logeerhuis in gebruik. Het oude logeerhuis
voldeed niet meer aan de huidige normen.
Het nieuwe logeerhuis is gevestigd in de
landelijke omgeving van Arensgenhout en
wel op Ravensbos 1A. Op 20 april 2006
konden ouders en verwanten van de logés
al een kijkje nemen in het prachtige
gebouw, dat RADAR heeft overgenomen
van de Paters oblaten OMI. Van de
nieuwe locatie gaan zowel logeerhuis
Treebeek, logeerhuis Rolduc als de
weekendopvang van kinderdagcentrum ‘t
Knoevelhöfke gebruikmaken. Ondanks de
goede onderhoudsstaat van het gebouw,
moeten nog wel enkele verbouwingen
plaatsvinden. Hopelijk kunnen de eerste
logés net voor de grote schoolvakantie in
logeerhuis Ravensbos terecht. Momenteel
wordt onderzocht of eventuele andere
functies binnen RADAR ook gebruik
kunnen maken van de nieuwe locatie.
Afscheidsreceptie Marie-
Antoinette Lahaye-Derrez
Ondersteuningsfunctionaris
cliëntenraden met
vervroegd pensioen
vervroegd pensioen
Op 31 mei 2006 heeft Marie-Antoinette
Lahaye-Derrez op een drukbezochte
receptie afscheid genomen van RADAR.
Zij gaat met vervroegd pensioen (OBUregeling)
nadat zij op de kop af 11 jaar
in dienst is geweest als ondersteuningsfunctionaris
voor de cliëntenraden. Met
name in de regio OZL heeft zij een
belangrijke rol gespeeld bij het realiseren
van cliëntenparticipatie door ouders en
cliënten. Marie-Antoinette wordt
opgevolgd door Marianne Korendijk.
Benefietvoetbalwedstrijd
Gemeente Maastricht - -
Vinkenslag
Vinkenslag
Op 3 juni jl. heeft LEO Club Maastricht
Europe een benfietvoetbalwedstrijd georganiseerd
tussen de Gemeente Maastricht
en Vinkenslag met als goede doel het
Hiemelproject van RADAR. Dit project, dat
zes jaar geleden in samenwerking met MEE
is opgezet, biedt cliënten de mogelijk om
1 x per maand op zondagmiddag een
discomiddag te bezoeken in jongerencentrum
d’n Hiemel in Maastricht. Tijdens
de spannende voetbalwedstrijd in het
stadspark was het Maastrichtse team
vertegenwoordigd door prominenten uit
Maastricht (o.a. Gerd Leers, Odile Wolfs,
Willem Vermeend, Benoit Wesly, Jacques
Costongs, Jo Cortenraed). Zij bleken
echter niet opgewassen tegen de sportieve
prestaties van de spelers van
Vinkenslag. De uitslag werd bezegeld met
een doelsaldo van 10-8 in het voordeel
van Vinkenslag. Na afloop ontvingen alle
spelers een medaille en een beker voor
beide teams, gemaakt door de cliënten
van de seniorengroep De Schakel.
De opbrengst van dit evenement en de
besloten feestavond (met een veiling
van o.a. kunstwerken van galerie
Ut Glaashoes) wordt gebruikt voor de
organisatie van een aantal grotere
evenementen in d'n Hiemel.
Foto: Frans van den Broek
Cliëntenvertrouwenspersoon
Oostelijk Zuid-Limburg
José Gommers
T 043 - 364 37 43
Cliëntenvertrouwenspersoon
Heuvelland
Marita van Daal
T 06 – 50 64 42 09
Colofon
Echo is het informatieblad van RADAR,
dienstverlening aan mensen met een verstandelijke
beperking. Dit blad verschijnt
vier keer per jaar en is geschreven voor
ouders/vertegenwoordigers, medewerkers,
vrijwilligers en externe relaties van RADAR.
Redactie
Elise Boonen (personeelsfunctionaris),
Richard Lustermans (divisiemanager
zorg), Maria Rutgers (divisiemanager
Cliëntservices en externe betrekkingen),
Deborah Heuts (medewerker PR en
communicatie), Josette Driessen
(staffunctionaris algemeen beleid) en Ira
Leenders (secretaresse).
Vertrouwenspersoon medewerkers
Yvonne Stallenberg
T 06 – 53 83 17 92
Bedrijfsarts
Arbodienst: Encare Arbozorg
Sjo Köhlen
T 043 – 325 77 99 (secretaresse Miranda
Fiddelaers)
Ontwikkeling en productie
Broeder Jacob Communicatie,
Valkenswaard
Fotografie
René Houben, Oirsbeek
RADAR
Cartoon
Wil Augustin
Cliëntloket
Het cliëntloket van RADAR is geopend
op werkdagen van 8.30 tot 14.00 uur.
Onze medewerkers staan u dan graag te
woord. U kunt uw vragen ook altijd via
e-mail stellen: cliëntloket@radar.org
Het cliëntloket is gevestigd aan de
Maasboulevard 1, 6211 JW in Maastricht.
Het telefoonnummer is 043 – 350 7 350.
Redactieadres Echo
Ira Leenders
RADAR
Maasboulevard 1
6211 JW Maastricht
T (043) 350 7 350
F (043) 350 7 352
E redactie.echo@radar.org
© RADAR
Alle rechten zijn voorbehouden. Niets uit
deze uitgave mag worden verveelvoudigd
of openbaar gemaakt zonder schriftelijke
toestemming van de uitgever.
De redactieraad houdt zich het recht voor
ter publicatie aangeboden stukken te
weigeren of aan te passen. Alle namen en
gegevens van mensen die een bijdrage leveren
aan Echo zijn bekend bij de redactie.
ISSN: 1571-9324
RADAR JUNI 2006 | ECHO 16 RADAR JUNI 2006 | ECHO 16

Maasboulevard 1 6211 JW Maastricht T (043) 350 7 350 I www.radar.org