bianca de boer - Wspa

Dierenkampioen
bianca de boer
Het enthousiasme straalt van haar gezicht af als ze praat. Je voelt haar gedrevenheid
door haar woorden heen. Bianca de Boer meent het. Ze hoeft niet naar
woorden te zoeken, ze wil een verschil maken voor de dieren en hun baasjes.
En dat doet ze. Met glans.
Met Het Trail Team.
Op voorhand vertelt Bianca (38) dat ze het
allemaal niet alleen doet. Daarvoor is de organisatie
van Het Trail Team te professioneel geworden
en zijn er te veel sponsors waar rekening mee
gehouden moet worden. “Mijn man, Ronald de
Boer – nee, niet de voetballer – is heel belangrijk
in het hele verhaal. Hij is niet alleen mijn echtgenoot,
maar hij steunt me door dik en dun. Terwijl
hij niet eens een echte paardenliefhebber is. Hij is
een echte held! Mijn vriendin Bianca – inderdaad,
ook een Bianca – is mijn rechter- én linkerhand.
Zonder haar zou alles een stuk minder soepel
lopen, misschien zelfs ín de soep lopen. We zijn
een team. Als ik het even niet zie zitten dan zijn
zij degenen die me een knipoog geven en zeggen
kom op, hier komen we samen doorheen.”
Kinderwens
“Het begon als klein kind. Ik wilde altijd al naar
Frankrijk, terwijl ik verder niets met dat land heb.
Geen familiebanden, niets. Op een gegeven
Mee met de trail in 2013?
1. je moet een paard hebben waar je op kunt
rijden of die je voor de wagen kunt zetten.
2. je moet 200 euro inleggen voor de goede
doelen, het liefst gesponsord natuurlijk, want
dat genereert naamsbekendheid. die 200 euro
gaat in zijn geheel naar WSPA en brooke
hospital for Animals. daarnaast betaal je mee
aan de boodschappen onderweg.
3. je bent verplicht om een enorme portie goed
humeur mee te brengen. Want het kan ook
zomaar zijn dat je drie dagen in de regen rijdt.
het is niet alleen maar een prettochtje.
4. We vertrekken op 24 juli en eindigen we op de
boerendag in rijsbergen op 3 augustus.
www.trailteam.nl
moment kreeg ik mijn eigen paard, Breezer. In 2005 reed ik
mijn eerste trail met hem, van Breda naar Frankrijk. In die
periode zag ik op tv een item over Brooke Hospital for Animals.
De beelden van volgepakte ezeltjes en werkpaarden waren zo
verschrikkelijk dat ik toen heb besloten om Brooke Hospital
als doel te nemen. Later is daar WSPA bij gekomen omdat die
twee organisaties goed bij elkaar aansluiten.”
Heimwee
“De route die we globaal volgden ging deels langs de St. Jacobs
pelgrimsroute naar Santiago de Compostella en was ruim 215
kilometer lang. Ik heb erg last van heimwee, maar door me te
concentreren op het leed van de dieren en de mogelijke hulp die
ik ze dankzij de sponsoring van de tocht kon bieden, wist ik
mezelf op moeilijke momenten op te peppen. Met het leed van
de dieren voor ogen kon ik het volhouden. Die eerste trail was
een aardig succes. Na afloop kwamen mensen naar me toe en
zeiden dat ze ook mee wilden. Twee jaar later organiseerde ik
weer een tocht. En zo doe ik dat nu elke twee jaar. Er gaat veel,
heel veel organisatie aan vooraf, dus om het elk jaar te doen, zou
te veel vragen. Ik doe het allemaal naast mijn gewone werk als
taxichauffeur van gehandicapten en minder valide mensen.
In rustige tijden ben ik er zo’n tien uur per week mee bezig.
Tegen de tijd dat de trail in zicht komt, of er ander evenement
aan komt waar we aan deelnemen, dan ben ik fulltime met
Het Trail Team bezig.”
Bronaanpak
“Ik doe dit helemaal vrijwillig ja, want als je die dieren helpt,
dan help je ook die eigenaar met zijn gezin. Wanneer een
eigenaar inziet dat hij met een gezond dier meer werk kan
verzetten, dan is hij ook veel gemotiveerder om goed voor het
dier te zorgen. Je moet het bij de bron aanpakken en dat vind ik
ook zo goed aan WSPA. Ze pakken bijvoorbeeld de stieren niet
af, ze zorgen gewoon dat stierengevechten bij wet verboden
worden. Zo pak je het probleem bij de kern aan. WSPA gaat bij
mensen aan tafel zitten en toont begrip. Afgelopen jaar hebben
we met Het Trail Team ruim 6.000 euro opgehaald. Daar ben
ik best trots op. Maar uiteindelijk is mijn grootste wens dat
Brooke Hospital for Animals, WSPA en Het Trail Team niet
meer hoeven bestaan. Dan zijn mijn doelen zijn gerealiseerd.
De lange paardentochten zal ik missen, maar die doe ik dan
wel als vakantie.”
19