wonen & co april 2009 - de Ontwerpkamer

Honderd
worden
in Zinken
Waaier
Ze willen er wel honderd worden. Minne Galema en Els Welsink hebben hun droomhuis, de
’Zinken Waaier’, dan ook helemaal naar hun eigen wensen laten bouwen. Verder in dit
nummer: de Salone in Milaan, we testen een topmatras, anemonen in de lentezon, kasten met
vrouwelijke persoonlijkheid, designdiva’s, en Paulette brengt de lente in een erker.
zaterdag 18 april 2009
Uitgave NDC mediagroep

10
<
thuis
Het liefste douchet Els Welsink buiten. Onder
het overhangende dak hangt een
douche en die is niet alleen bedoeld om
af te koelen tijdens een hittegolf, zoals de
verslaggever in zijn onschuld denkt. "Het is zo
prachtig om tijdens het douchen over de landerijen
te kunnen uitkijken. Als er ’s winters rijp ligt, is
het zo mooi." Alleen als de wind in de verkeerde
hoek staat, is het er te koud om te douchen. Dan
wijkt de familie uit naar de badkamer binnen. Dat
buiten douchen is eigenlijk heel logisch. Hooguit
een haas of een ree zullen er getuige van zijn. En
binnen en buiten vormen één geheel in De Zinken
Waaier, zoals het huis van Els en echtgenoot Minne
Galama heet. Dat komt ook tot uiting in de decoraties.
De hal en de kamer zijn versierd met de
boomstammen van de oude linden, die moesten
wijken voor de nieuwbouw. Grote raampartijen
bieden maximaal uitzicht op de omgeving. Op de
vloer liggen tegels van Mongoolse leisteen. Minne
L E E U WA R D E R CO U R A N T zaterdag 18 april 2009
heeft nog een partijtje voor 80 vierkante meter
klaar liggen, bestemd voor het terras buiten. "Die
leisteen kan ook prima buiten liggen en dus loopt
de vloer binnen dan gewoon buiten door." Het is
wel een contrast met het oude huis, stelt Els vast.
Dat was trouwens van de buitenkant best een
mooie woonboerderij, met een fraaie Amsterdamse
trapgevel. Maar binnen was het volgens Els
klein en laag. Ze moest er iedere winter de ramen
dichtstoppen met krantenpapier. "In het achterste
deel kwam de dakgoot tot mijn kruin", illustreert
ze. Minne en Els hebben wel aan een verbouwing
gedacht. Maar dat zou nooit opleveren wat ze wilden.
Daar komt bij dat Minne als projectontwikkelaar
honderden, zo niet duizenden, woningen
voor anderen heeft bedacht. "Nu wilde ik dat eens
voor onszelf doen." Hij dicht zichzelf echter meer
technisch dan creatief inzicht toe en daarom togen
Els en Minne naar Fons Joorman architectenbureau
De Ontwerpkamer in Donkerbroek. Minne:
"We hebben uitgebreid met hem overlegd en
binnen enkele weken kwam hij met een ontwerp
waarvan we meteen zeiden: ’Dit is het helemaal’."

Bouwer Hoeksema uit Bakkeveen had wat meer
tijd nodig, maar na dertien maanden was het huis
klaar. Dat is nu alweer twee jaar geleden. In de tussentijd
sliepen Els en Minne in de studio die nog
steeds naast het hoofdhuis staat. Zoon Nanne sliep
in een caravan en oma in een tijdelijke wooncontainer.
Nu heeft ieder in het nieuwe huis zijn eigen
plek. Bij binnenkomst valt meteen de hoogte van
de hal op: die is wel 8 meter hoog. Aan de wand een
schilderij, dat er op de dag van ons bezoek nog
maar een dag blijkt te hangen. Ook de bijzondere
lamp is een aanschaf van recente datum. "We nemen
de tijd", verklaart Els. "Vind maar eens een
lamp voor zo’n hal. Daar moet je tegenaan lopen.
Je moet ook niet alles in één keer willen." Eerst was
het de bedoeling de zitkamer aan de zuidkant van
het huis te plaatsen en de keuken aan de noordkant.
Maar toen Els en Minne zich realiseerden dat
vooral overdag de keuken het middelpunt van het
huis zou worden, draaiden ze dat om. "Ik zit nu
heerlijk op zaterdagmorgen aan de keukentafel
met een kop koffie en de Leeuwarder Courant", vertelt
Els. De overkappingen van het immense zin-
thuis
ken dak houden de zon in de zomer tegen, terwijl
die er in de winter onderdoor kan schijnen en het
heerlijk warm wordt in de keuken. De keuken
heeft geen kookschiereiland, maar een afwasschiereiland.
Je kunt er de vaat doen met je gezicht
naar de keukentafel. "Afwassen is bij ons een sociaal
gebeuren", legt Minne uit. "Daarom hebben we
ook geen afwasmachine." Een glazen deur scheidt
de keuken van de zitkamer. Aan de grote wand een
zelfgebouwde, antracietkleurige boekenkast.
"Gisteren heb ik er nog een paar deurtjes van geverfd",
vertelt Els trots. De grote ramen van de zitkamer
zijn gesitueerd op het westen en bieden uitzicht
op de pas aangelegde vijver. "’s Avonds spiegelt
het licht in het water en verlicht het plafond",
vertelt Els. Boven bevinden zich twee grote slaapkamers,
één van Nanne en één van Minne en Els.
In die slaapkamers weer grote ramen, zodat je er
meteen na het wakker worden aan herinnerd
wordt hoe mooi je woont. En natuurlijk de badkamer,
die dus maar weinig wordt gebruikt. Nou ja,
de wastafels natuurlijk wel, want daarboven
hangt een fraaie spiegel, die herinnert aan een va-
Wie & Waar
Minne Galama (53) en Els
Welsink (51) in Oosterwolde
Wonen hier sinds: 1982
Huis gebouwd omstreeks:
het oude in 1910, het nieuwe
in 2008
Woonwens: Geen wensen
meer, het is af. Hier zit alles in.
Favoriete plek: De keuken.
Laatst gekocht: Schilderij
voor in de hal bij Roech in
Haulerwijk.
Winkeladres: Overal, ook in
de kringloopwinkels.
Meest blij met: De Veranda.
Woonadvies: Neem de tijd en
laat je verrassen door wat je
tegenkomt.
Inspiratie: Het plekje, en we
vullen elkaar aan.
Droomhuis: Dit is het. We
willen hier tot ons honderdste
blijven wonen.
kantie naar Bretagne. "We vonden hem op de
tweede dag. En de laatste dag hadden we nog een
aanrijding. O jee, de spiegel, dachten we. Maar gelukkig
zat alleen maar in de auto een deuk." Een
vliering is er niet, in de slaapkamers zit je onder
het puntdak, dat aan de binnenkant met berkenhout
is afgewerkt. Dat dak bevat trouwens nog lamellen,
die met zonlicht de warmwatervoorziening
voor hun rekening nemen. Minne wilde niet
van die grote glanzende platen met zonnecellen
op zijn dak hebben. Het huis is nu wel zo’n beetje
af, maar de tuin is nog wel wat kaal, al scharrelen
er gezellig kippen, een haan en de hond rond.
Maar Els en Minne zijn de laatsten om zich te laten
opjagen. "Het zou mooi zijn als het van de zomer
afkomt, maar ach, als dat niet lukt, is het ook niet
erg." Els laat zien hoe Minne en zij op een A4’tje
een schets hebben gemaakt voor de vijver. "We
gaan gewoon op een bankje zitten en fantaseren
hoe we het willen. Nou, zo doen we het dan." Ze
hebben nog wel veel planten uit de oude tuin opgeslagen,
die straks een mooi plekje krijgen in de
nieuwe tuin.
zaterdag 18 april 2009 L E E U WA R D E R CO U R A N T 11