september - bpfBOUW

2012-3
14
‘Ik heb altijd verzameld'
Bijzonder
Willem Mensert: drijvende kracht
achter Gereedschapmuseum
in dit magazine staat de populaire prijsvraag hoe heette
dit gereedschap? de redactie ontvangt telkens honderden
oplossingen. We maken de foto’s voor deze prijsvraag vaak in
het gereedschapmuseum in delft. oprichter Willem Mensert
(62) vertelt over het prille begin van zijn collectie.
Aan een smalle gracht in Delft is aanneembedrijf Mensert gevestigd.
Opgericht in 1892 door timmerman Pieter Mensert wordt het tegen -
woordig gerund door zijn achterkleinkinderen: de broers Jan, Willem
en Gerrit. Via een zij-ingang van het immense gebouw kom je in het
Gereedschapmuseum, een bonte verzameling gereedschappen,
werkplaatsen en bouwmaterialen die een prachtig tijdsbeeld geven.
Drijvende kracht achter dit museum is Willem Mensert, ambachtsman
in hart en nieren.
Washok
Hoewel het geen erkend museum is – ‘ik werd gek van de papieren
rompslomp’- is het Gereedschapmuseum Willems lust en leven.
‘Ik heb altijd verzameld. Toen ik een jaar of veertien was, maakte ik in
het oude washok van mijn moeder een paar plankjes aan de muur en
legde er schaven en zo op. Dat vond ik leuk.’
Ter gelegenheid van het eeuwfeest van het familiebedrijf besloten
de broers een museum te openen. ‘We wilden laten zien wat wij in
honderd jaar bij elkaar hadden gesprokkeld.’ Hij lacht: ‘Eigenlijk ben
ik een luie verzamelaar, want ik heb de kist van mijn vader en mijn
opa leeggehaald. Dat was het begin van onze collectie.’
Dankzij een artikel in de Delftsche Courant, waarin hij zijn plannen
voor het museum kenbaar maakte, stroomden de spullen vervolgens
binnen. Hij knikt. ‘Nou, dat heb ik geweten! Aannemers uit het hele
land belden om spullen te komen brengen.’ En nog steeds komen
mensen oud gereedschap doneren. Of hij nog wensen heeft?
‘Ja, een lange reischaaf en een molenaarsbeitel, allebei uit de
18e eeuw. Die zou ik er graag bij hebben.’
schaven
Willems favoriete plekje in het museum is de vitrine met schaven.
‘Daar ben ik trots op. Weet je wat ik leuk vind? Een schaaf is een
simpel gereedschap, maar er worden de mooiste dingen mee gemaakt.
Tegenwoordig wordt alles met machines geschaafd, maar daardoor
is het resultaat te mooi, te strak. Met een machine krijg je nooit de
charme van ‘handgemaakt’. Ambachtelijk geschaafd vind ik tóch
mooier, dat leeft meer.’
Mensert glimt van trots als hij de oude kist van zijn vader toont.
‘Ik ben heel blij dat ik zijn spullen heb. Mijn vader was dé timmerman,
mijn grote voorbeeld. Hij was een vakman. Hij heeft mij het vak
spelenderwijs geleerd.’
bakkie koffie
Het museum betekent voor Mensert ontspanning. ‘Ik raak mijn stress
kwijt en geniet van de bezoekers. Soms zijn het er slechts twee,
maar dan kan het toch de leukste zaterdag zijn. De bezoekers krijgen
van mij een bakkie koffie en vertellen soms hun hele levensloop.
En ze zijn allemaal even gek van het vak als ik.’
Bij het afscheid wijst Mensert op een bord met tientallen timmermanspotloden.
‘Vroeger was het rode potlood voor de timmerman en het
groene voor de metselaar. Ze waren allebei plat, maar niemand kan
vertellen waarom. Het enige wat ik kan bedenken, is dat het nooit
kon wegrollen, haha.’
Foto: René Blansjaar
Tekst: Ellen Leijser