NVA Beroepsprofiel voor acupuncturisten - Nederlandse Vereniging ...

DEEL B 3 LITERATUURHISTORIE VAN TCG EN ACUPUNCTUUR 41
bevestigen dat Wang Ping inderdaad enkele hiaten bleek te hebben opgevuld: verschillende hoofdstukken
van de Su Wen vertonen, ondanks de dialoogvorm, een geheel andere stijl.
Voor de datering van de verschillende hoofdstukken van de Neijing (Nei-ching) vergeleek
Bridgeman deze met andere, duidelijker gedateerde werken. Zo kon hij de oudste fragmenten thuisbrengen
omdat zij overeenkwamen met geschriften waarvan ene Zhong Yuyi (geboren in 216 v. Chr.)
beweert ze van zijn meester Yang Gang te hebben gekregen. Het werk bevat tevens zeer oude fragmenten
die ongetwijfeld de echo moeten zijn van werk dat verloren is gegaan bij de boekverbrandingen
in 213 en 206 voor Chr.
Bridgeman kon ook een aantal technische termen dateren, omdat zij slechts gedurende een bepaalde
periode of sinds een bepaalde tijd gebruikelijk waren binnen de TCG. Op deze manier stelde hij onder
andere vast dat alle fragmenten waarin melding wordt gemaakt van de holle organen 38 , de fu’s,
op z’n vroegst zo’n honderd jaar na Chr. moesten worden gedateerd.
Concluderend moet de Su Wen als klassiek geneeskundig werk zijn samengesteld uit fragmenten van
zeer uiteenlopende ouderdom van tussen de derde eeuw v. Chr. tot de zevende eeuw na Chr.
Volgens Bridgeman is het daarom onjuist om de Neijing (Nei-ching) te beschouwen als een ‘onveranderlijk,
onwrikbaar, volledig in de oudheid ontwikkeld leerboek’ dat zonder noemenswaardige veranderingen
is overgedragen. Integendeel, de Neijing (Nei-ching) blijkt een weinig coherente doctrinaire
uiteenzetting te zijn, waarin zeer oude fragmenten onder één titel vervlochten zijn met veel jongere
teksten. De daardoor gesuggereerde homogeniteit is onwaarschijnlijk.
3.4 Enkele standaardwerken voor acupunctuurstudie
Bensky, D., O’Connor, J.,
Acupuncture, a comprehensive text, Eastland Press, Seattle, 1981
Kaptchuk, T.,
Chinese Medicine, the web that has no weaver, Rider & Company, London, 1983
Nederl. vert. (Mulder, Coppé en Coronel): Chinese Geneeswijzen, Kosmos, Amsterdam, 1988
Kespi, Jean-Marc,
Acupuncture, Maisonneuve, 1982
Maciocia, G.,
The Foundation of Chinese Medicine, Churchill Livingstone, New York, 1989
Practice of Chinese Medicine
Tongdiagnose in de Chinese Geneeskunde, (Nederl. vertaling dr. P. Coppé), SATAS, Brussel,
1992
Van Nghi Nguyen,
Pathogenese und Pathologie der Energetik in der Chinesischen Medizin, Band I und II,
MLV GmbH, Uelzen, 1974
Unschuld, Paul U.,
Medicine in China, University of California Press, Berkeley, 1985
Wiseman, N., Ellis, A.,
Fundamentals of Chinese Medicine, Paradigm Publications, Massachusetts, 1985
Xinnong, C.,
Chinese Acupuncture and Moxibustion, Foreign Languages Press, Beijing, 1987
38 De holle organen zoals darm en blaas zijn meer Yang dan de massieve organen, die meer Yin zijn. (In de Yin-Yangdialectiek
is het holle meer Yang en het massieve meer Yin). De organen spelen paarsgewijs een centrale rol in de
energiehuishouding van het lichaam. Er zijn diverse gegevens die er op wijzen dat het in de genoemde periode niet duidelijk
was welke organen als de Yange en welke als de Yinne moesten worden bestempeld en hoe ze vervolgens gekoppeld moesten
worden aan de elementen in de elementencyclus (als in tabel I, blz. 27). Zie The web that has no weaver van Ted J. Kaptchuk
(Nederlandse vertaling, blz. 322, noot 2).