Samen van februari 2013 - Heilige Suitbertus

Vieren en vasten
Ik kom uit Twente, uit Almelo. Nu werd er in Almelo zelf niet zoveel aan carnaval gedaan,
maar in de dorpen erom heen des te meer. Ik weet nog goed dat wij als kinderen met mijn
moeder naar de kinderoptocht in Oldenzaal gingen. Eerst met de trein, wat als kind al leuk
is, en daarna de optocht bekijken. Ik vond het geweldig! En ook later, op de middelbare
school, gingen de carnavalsverhalen rond. Het ging vooral over het feit dat de dorpen
soms zo klein waren dat iedereen in de plaatselijke optocht mee reedt, waardoor er bijna
geen publiek was om te kijken.
Na carnaval kwam natuurlijk het vasten, dat was bij ons thuis vaste prik. Niet zo heel
streng, maar er was zeker aandacht voor. Dat is ook iets wat ik zelf heb meegenomen.
Vasten, of in ieder geval het niet snoepen en het matigen met eten is nog steeds iets wat
ik zelf erg prettig vind. Het zet mij stil bij de tijd waarin we leven.
En dat is ook waar het hele gebeuren van Carnaval, Aswoensdag en de Vastentijd toe
oproept. Carnaval komt, zoals u wellicht weet, van het Latijnse ´carne vale´, wat ´afscheid
van het vlees´ betekent. Nog één keer helemaal los gaan, voordat het allemaal soberder
wordt. Van oudsher is de dinsdag voor Aswoensdag ‘vette dinsdag’, dan wordt alles wat
nog in huis is aan lekkere dingen opgemaakt. Twaalf uur ’s nachts begint dan de
vastentijd, met Aswoensdag. En op Aswoensdag lezen wij in de kerk altijd het gedeelte uit
Mattheüs: Mattheüs 6,1-6.16-18. Een prachtig gedeelte dat heel mooi weergeeft waar het
in de vastentijd om gaat. Jezus geeft ons in dit gedeelte een handvat voor hoe wij de
vastentijd vorm kunnen geven. Hij noemt het geven van aalmoezen, het bidden en het
vasten. Het is een drieslag die aan de ene kant heel duidelijk een richting geeft en aan de
andere kant aan iedereen de ruimte geeft om daar op een eigen manier invulling aan te
geven. Het geven van aalmoezen legt de nadruk op het delen, het delen van dat wat je
hebt, het stilstaan bij die dingen waar je dankbaar voor bent en vanuit die dankbaarheid
het zoeken naar de verbinding met de mensen om je heen, stilstaan bij wat je een ander
kunt geven, waar je van kunt delen. Daarnaast noemt Jezus het bidden, het zoeken naar
de verbinding met de Vader, de tijd nemen voor gebed, voor stilte, echte stilte, meer dan
op andere dagen, het stilstaan bij je eigen leven en de vragen die daarbij naar boven
komen. Als laatste noemt Jezus het vasten, het minderen met eten of met andere dingen
die je stilzetten bij alles wat wij hebben, bij dat wat een ander misschien moet missen.
Het is een prachtige drieslag die Jezus noemt: delen, bidden en minderen. En het mooie is
dat Jezus daarbij zegt dat het de bedoeling is dat we dat van binnen doen: het gaat niet
om uiterlijkheden, om te laten zien hoe goed je bent, hoe goed je aan het vasten bent, aan
het bidden bent, maar waar het om gaat, zegt Jezus, is dat je naar binnen gaat, dat je je
omkeert, naar jezelf toe, naar je eigen leven, naar de Vader toe en naar de mensen om je
heen.
Mogen wij deze drieslag, die Jezus ons aanreikt, deze
veertig dagen met ons meenemen, mogen wij er tijd en
aandacht aan besteden, ermee aan de slag gaan. Mogen wij
deze veertig dagen gebruiken om ons om te keren naar
elkaar, naar God en naar onszelf.
Pastor Joset van Leeuwen, pastoraal werker
-5-