RSD-jubileumboek org rsd.opm - rsd historisch archief

92 Recessie
Voortbestaan inktfabriek onzeker
Buiten de sluiting van de zetterij was er nog een afdeling, zij het een kleine, waar volgens
de directie geen toekomst meer voor was.
De inktfabriek werd, zij het op bescheiden schaal, ingericht in het oude gebouw ’31
in 1956. Daar begon de heer De Feijter samen met zijn medewerker de heer van Gorkom
met de fabricage van zwarte inkt. Deze kwam tot stand in een grote kogelmolen.
Zelf inkten maken die ook nog moesten voldoen aan de diepdruktechniek was een heel
moeilijk proces. Dit ontwikkelde zich echter zo positief dat er al in 1961 een nieuwe
installatie werd aangeschaft. Deze nieuwe installatie had volgens de heer Van der Burgh
een aantal voordelen ten opzichte van de oude. Hij werkte namelijk sneller, was schoner
en had minder bedienend personeel nodig. Men was al zover dat blauwe inkt en mengwit
(versnit) gemaakt kon worden. Een verdere uitbreiding van de inktfabriek was altijd de
bedoeling geweest, maar dit werd toch uitgesteld.
Goedkope inkt van Siegwerk
Eerst wilde men praten met de firma Siegwerk over de inktprijzen. Wanneer deze gunstig
bleken te zijn, dan kon de uitbreiding van de eigen inktfabriek voorlopig enige jaren
opgeschoven worden. Eind 1962 werd er in de vergadering van de Raad van Commissarissen
gesteld dat het opzetten van een volledige inktfabriek voorlopig van de baan was.
De besprekingen met de firma Siegwerk hadden tot zodanige lage prijzen geleid, dat eigen
aanmaak van de kleurinkten in massa voorlopig niet rendabel was. De fabricage van
eigen inkten had over 1963 toch een voordeel opgeleverd van 1 miljoen gulden, maar zei
de voorzitter van de Raad van Commissarissen ir. H.J.A. de Goeij, om nu over te gaan tot
enorme investeringen voor een volledige inktfabriek, dat was de raad teveel. Wel mochten
er investeringen worden gedaan om de fabricage efficiënter te laten verlopen.
Deze uitspraak verhinderde niet dat de directie een gesprek aanging met de heer Rieffe,
die enkele tientallen meters verderop in de straat een transportbedrijf had en een grote
garage. Men wilde bekijken of het mogelijk was om de inktfabriek onder te brengen in die
garage, wanneer eventueel gebouw ’31 afgebroken
zou worden. Beide partijen kwamen niet tot een overeenstemming.
Toch bleef in die jaren de vraag
bestaan voor een eigen inktfabriek. Was het nu wenselijk
om de inkt zelf te maken of het te gaan kopen?
Het was immers nu mogelijk om zelf Rood
(magenta) en Geel te maken. Besloten werd dat er
een grondige studie gemaakt moest worden over het
hele vraagstuk. De keus was zelf maken, of samen
met de inktfabriek in Etten-Leur of de inkt
betrekken van de Duitse leverancier Siegwerk.
Personeel van de toenmalige inktfabriek.
Staand van links naar rechts: G. Witteveen, W.
Bruggeman, H. Nieveld en J. Schonfeld.
Zittend: de heer Van Gorkum en zijn vrouw.
De conclusie van die studiegroep was, dat het geheel
opzetten van een eigen inktfabriek een zeer hoge
investering met zich mee zou brengen. Dit was voor
de directie reden genoeg om nogmaals onderhandelingen
te gaan voeren met Siegwerk over de aankoop
van alle inkten.