De Hik Op Zaterdag 2 - Nynke Borgman

Jeroen: Alsje blieft, Stiefmoeder, mag Hans…
Stiefmoeder: Hou je mond. Die nietsnut blijft buiten! Ik wil al dat bloed niet hier op de vloer
hebben. Wat jij, meisje? Heb je niet al genoeg te schrobben? Je vergeet daar
een stukje. Je leert het ook nooit hè?
Nel: Nee. Nee. Ik zie het al. Ik heb het al. Het is al weg. Kijk!
Stiefmoeder: Echt. Nel. Hoe moet jij nou ooit een grote meid worden, als je niet eens een
vloer kunt schrobben?
Hans: Boehoe.
(Stiefmoeder schrobt het vergeten stukje grondig met Nels lange haar)
Stiefmoeder: Hier! Nietsnut! Hier!
Jeroen: Laat haar los!
(Jeroen springt op Stiefmoeders rug)
Stiefmoeder: Jij! Nietsnut. Sukkel. Jij…jij…waardeloze uilebal. En was je oren!
Jeroen: Nee.
(slow-motion mep tegen Jeroen, nog een, en dan als de derde finaleslag zal komen)
Hans: Boehoe.
Stiefmoeder: Hans, ik wil je niet horen. Of moet ik naar buiten komen. Altijd dat slappe
gegrien. De huilebalk. Zo. Daar krijg je dorst van, van al dat harde werken.
(Wim komt binnen met hout)
Stiefmoeder: Aha. Het hout. Prachtig. Wim. Leg daar maar neer. Wat is dat? Kleine stukjes
had ik gezegd! Wat zijn dit?
Wim: Ik heb mijn best gedaan, echt, maar het is zo koud, mijn vingers wilden niet.
Stiefmoeder: Ach, waren je vingertjes zo koud? Ik had kleine stukjes gezegd. Dit zijn kleine
stukjes! Hier!
(Stiefmoeder pakt Wim’s hand en de bijl en hakt slow-motion)
Wim: AAAAAAHHHH!!!!!!
Stiefmoeder: Kleine stukjes! Hier!
(Stiefmoeder pakt Wim’s andere hand en hakt slow-motion)
20