De Hik Op Zaterdag 2 - Nynke Borgman

Scène 10
Verteller: Ja… Jeroen en Hazevoet en Pluimstaart hadden de hele dag gevlogen. En hun
reis de wijde wereld in was al aardig opgeschoten.
Ze vlogen over een berg die zo hoog was, dat mensen die vanaf de top van die
berg naar de voet van de berg wilden skiën, een hele dag bezig waren voordat
ze beneden waren. Jeroen wenste voor alle skiërs op de berg zonnebrandcréme,
zodat ze niet zouden verbranden.
Ze vlogen zelfs over een woestijn. Daar was de hitte zo heet, dat Jeroen voor
de mensen die daar woonden een groot glas koude limonade wenste. Maar nu
de nacht is gevallen, is het aangenaam koel, de zomer komt steeds dichterbij en
Pluimstaart ligt te dromen van grote diep begraven botten in oneindig zand.
Pluimstaart: PiepHHHHH.
Verteller: Hazevoet droomt dat hij…
Hazevoet: Short people got no reason to live.
Verteller: Maar Jeroen kan de slaap niet vatten. Hij woelt en draait, maar hij kan geen
oog dichtdoen.
Jeroen: Hazevoet?
Hazevoet: Mmm. Ja.
Jeroen: Als we er zijn, in de wijde wereld, wat gaan we daar dan doen?
Hazevoet: Dan gaan we nieuwe vrienden maken en avonturen beleven.
Jeroen: Ja, ja.
Hazevoet: Jeroen, de sleutel die jij draagt is heel bijzonder. Daarmee kan jij veel mensen
helpen. Mensen die het slechter hebben dan jij.
Jeroen: Ja, ja.
Hazevoet: Die mensen in de woestijn, zag je hun gezichten toen ze die limonade kregen.
Jeroen: Ja, ja.
Hazevoet: Wat nou, ja, ja, ik zag het. Dat is toch prachtig!
Jeroen: Ja. Ik dacht alleen…
Hazevoet: Wat?
Jeroen: Ik moest denken aan mijn broertjes en zusjes. Ik zou ze eigenlijk willen helpen.
Hazevoet: Dat kan niet.
22