Download deze Gildepraot - Groot Gaesbeeker Gilde

Groot Gaesbeeker Gilde
of Sint Aechten Schuttersgilde van Soest

De GILDEPRAOT is een uitgave van het:
De GILDEPRAOT is het contactblad van en voor leden en vrienden van het Soester Gilde.
Colofon:
Groot Gaesbeeker Gilde
of Sint Aechten Schuttersgilde van Soest
Bezoekadres Gildehuis: Steenhoffstraat 46
3764 BM Soest
035-6028672
Secretariaat Gilde: Rainoud van Dorresteijn
035-6030234
secretaris@gildesoest.nl
Postadres Gildehuis en Secretariaat: Postbus 321
3760 AH Soest
secretaris@gildesoest.nl
Verhuur Gildehuis: André Roest
St. Willibrordusstraat 1
3768 CP Soest
035-6027016
andre@gildesoest.nl
Ledenadministratie: Mariska Kok
Honingbij 27
3766 JD Soest
035-6024257
mariska@gildesoest.nl
Redactie Gildepraot: Xander Dazelaar
Duinweg 4
3768 BN Soest
035-8795904
redactie@gildesoest.nl
Internet: www.gildesoest.nl
www.gildefeesten.nl

Inhoudsopgave 35e jaargang nr. 5, december 2012
Van de redactie
Van de overheden
Ouderman aan het woord
Overleden leden en vrienden
In memoriam Bertus
Vanuit het pastoresteam
De Gildeactiviteiten
Komende activiteiten uitgelicht
Nieuwjaarsreceptie
Openbare Verpachting
St. Agatha-viering
Terugblik activiteiten
Jaarvergadering
Schietavond
Pelgrimage
De Gildegrafiet
Uit oude gildeboeken
Gildearchief
Agenda
Overzicht Gilde-activiteiten
1
bladzijde 2
bladzijde 3
bladzijde 4
bladzijde 5
bladzijde 8
bladzijde 9
bladzijde 9
bladzijde 9
bladzijde 10
bladzijde 11
bladzijde 13
bladzijde 14
bladzijde 17
bladzijde 18
bladzijde 21

Van de redactie
Dit is alweer de laatse edite Gildepraot van
2012. Cliché, dus waar; wat gaat de tijd snel.
Zo hebben we laatst uitgerekend dat we al weer
zo’n 22 jaar dit onderkomen hebben aan de
Steenhoffstraat.
Diverse en soms ingrijpende aanpassingen zijn
er terloops gedaan zoals het schilderwerk, de
opbouw middels een lichtkoepel, de lambrisering,
de verlichting, een erg belangrijke: de
akoestische aanpassingen en vele anderen. Met
elkaar houden we zo ons ‘eigen huis’ goed op
peil.
Na 22 jaar is de bar / keuken nu aan de beurt om
grondig aangepakt te worden.
Binnen een klein team is er gekeken hoe we de
bar voor onder andere de oefenavonden van het
Gildekorps gezelliger kunnen maken zonder dat
we de repeterende groepen storen met geluidsoverlast
(en vice versa!) Derhalve zijn er reeds
grote klapdeuren geplaatst en wordt nu de
gehele bar aangepast.
2
Deze operatie is geen geringe en zal wellicht wat
overlast met zich mee brengen. De start van de
werkzaamheden is op 21 december 2012 en de
oplevering staat gepland op 3 januari 2013.
Diverse vrijwilligers zijn nu al achter de
schermen druk in de weer met de voorbereidende
werkzaamheden om deze strakke planning
waar te maken. Immers 6 januari hebben we
onze nieuwjaarsreceptie.
De redactie wenst u allen fijne feestdagen toe
en vertrouwt er op u ook volgend jaar regelmatig
te kunnen informeren over de activiteiten van
ons gilde.
Voor nu wensen wij u vanaf hier weer veel
leesplezier.
De redactie

Van de overheden
Ouderman aan het woord
Het Gildeverenigingsjaar ligt weer achter ons en
bij uitgave van deze Gildepraot is het kalenderjaar
2012 ook aan de laatste dagen bezig. Terugblikken
en vooruitkijken zijn daar bijna onlosmakelijk
mee verbonden. U ziet dat ook terug in
deze Gildepraot en de veelheid van onderwerpen
geeft wel aan dat we een springlevend Gilde zijn!
Met de jaarvergadering van 12 december j.l. en
de daarbij genomen besluiten ligt het voorgaande
boekjaar vast. Met alle leeraspecten van dit
en voorgaande jaren kijk je weer vooruit en zijn
we met elkaar weer aan de slag voor het nieuwe
jaar. Met de nu herkozen bestuursleden Andre
Roest en Pieter Kuijer, Wim Kok die zichzelf tot
koning geschoten heeft en de vele anderen die
zich belangeloos inzetten voor het Gilde.
Als we terugkijken is de aankoop van het perceel
grond naast de Blaak zeker een forse stap geweest.
Uitbreiding van het grondbezit uit het
oogpunt van versteviging van het fundament en
continuïteit van de gebruiksmogelijkheden voor
komende jaren. De bijbehorende financieringslasten
moeten we als Gilde wel verstouwen en
dat vraagt accuraat besturen, een uitdaging die
wij als bestuur niet uit de weg gaan.
Het nieuwe jaar zal nog meer uitdagingen met
zich meebrengen, die zeker niet allemaal vooraf
in te schatten zijn en dat houdt het ook boeiend.
De eerste uitdaging is er al voor een groep
enthousiaste medewerkers die de vernieuwing
van de bar in het gildehuis begin januari gerealiseerd
willen hebben. Ik heb alle vertrouwen
in het resultaat! Ook zijn er zaken die wellicht
minder haast hebben maar de toekomst van het
Gilde wel degelijk raken. Historie en traditie te
vertalen naar deze tijd, ook statutair. Naast de
formele besluiten horende bij een jaarvergadering
hebben we daar in de ledenvergadering kort
bij stil gestaan om als bestuur de leden mee te
nemen in het denkproces wat we samen moeten
doorlopen.
3
Toekomstgericht denkend en met enthousiasme
van velen kunnen we ons prachtige Gilde, op het
sterke fundament van onze historie en tradities,
een mooie plaats laten blijven innemen in de
Soester gemeenschap, maar ook daar buiten.
Samen ervoor gaan en er samen ook veel voldoening
en plezier aan beleven, lijkt mij een
mooie uitdaging voor het nieuwe jaar! Ik wens u
nog mooie dagen toe in dit oude jaar en een
voorspoedig Nieuwjaar.
Kees Wantenaar

Van de overheden
OVERLEDEN GILDELEDEN EN GILDEVRIENDEN
Sinds het verschijnen van de vorige Gildepraot zijn ons (voor zover bekend) de volgende gildebroeders,
-zusters en/of gildevrienden ontvallen:
Dhr. Bertus van Dorresteijn, Lange Brinkweg 13 31-10-1930 / 4-11-2012
Wij wensen alle achtergebleven familieleden veel sterkte bij het verwerken van het verlies van hun
dierbare.
Volgens oud Gildegebruik zal voor de zielenrust van de overleden gildebroeders en -zusters
een H. Mis worden opgedragen.
Van de familie van Bertus ontvingen wij onderstaande:
Via deze weg willen wij onze grote waardering uitspreken naar
alle leden van het Gildekorps voor hun aanwezigheid en indrukwekkende
optreden tijdens de uitvaartdienst en crematieplechtigheid
van Bertus van Dorresteijn.
Heel hartelijk bedankt!
Kinderen en kleinkinderen
4

Van de overheden
In Memoriam Bertus van Dorresteijn
Op zondagavond 4 november jl. overleed Bertus
van Dorresteijn, 82 jaar en een paar dagen oud.
Sinds 1959 was hij gildebroeder en sinds 1960,
dus vanaf de heroprichting, lid van het gildekorps.
Hij begon als vendelier in 1960, maar
zodra het gildekorps ook over bazuinen beschikte
stapte hij over naar de functie hoornblazer.
Gezien zijn betrokkenheid bij gilde-activiteiten,
met name als man achter de tap in het Gildehuis
maar ook in de feesttent tijdens de gildefeesten,
en als hoornblazer, zullen velen Bertus gekend
hebben. Hij was een bekende verschijning, alhoewel
ieder daar zijn of haar eigen ervaringen
mee zal hebben gehad. Bertus was namelijk niet
altijd makkelijk, had een eigen mening, en
maakte misschien wel eens al te duidelijk onderscheid
tussen mensen en dingen waar hij achter
stond en waarvan hij niets moest hebben.
Toch was hij voor het gilde altijd iemand waarop
je een beroep kon doen. In het Gildehuis was hij
bij alle gilde-activiteiten achter de bar aanwezig.
Wanneer je met hem daar in gesprek kwam
bij kaarten/sjoelen dan gaf hij ook wel eens een
rondje wanneer hij vond dat je wat moest drinken.
Hij rekende dat dan altijd netjes af. Hij
deelde zo ook in het schoteltje met worst of
kaas. Wanneer je bij hem thuis langs kwam was
er altijd wel een gang naar zijn tuin en kreeg je
een maaltje mee (boerenkool/andijvie).
Bertus heeft ook deelgenomen aan verschillende
gildepelgrimages naar Rome, Lourdes, Santiago
de Compostela e.a. Hij was daarbij onderdeel
van een groepje korpsleden dat een bijdrage aan
de vieringen onderweg verzorgde. Ook buiten
deze pelgrimages ontmoetten zij elkaar en gingen
wel eens op pad.
Bertus was een trouw bezoeker aan de oefenavonden,
waarbij hij zeker de laatste jaren door
collega-blazer Sjaak werd opgehaald en na afloop
weer werd thuis gebracht. Na afloop van
5
het oefenen was er tot het laatst wel tijd voor
het nuttigen van een consumptie en het delen
van ervaringen.
De laatste jaren kwamen er wat lichamelijke
klachten: zijn hart, zijn benen e.a. In april jl.
kreeg hij te horen dat hij ongeneeslijk ziek was.
Alhoewel zijn krachten afnamen, was hij als
korpslid tot half september nog actief. Zijn laatste
optredens waren in het weekend van de opening
van de vernieuwde Van Weedestraat en een
dag later bij de viering van de uitzending van de
pelgrims die naar Oostenrijk gingen. Daarna waren
zijn krachten dusdanig verzwakt dat hij
steeds minder kon en steeds meer in bed terug
te vinden was.
Bertus had aangegeven dat hij graag een gildeafscheid
wilde. Het gilde was zijn grootste
hobby. Die wens is natuurlijk ingevuld en wel op
een bijzondere manier. Op zaterdag 10 november
waren bijna alle korpsleden bij zijn afscheid
in de Petrus en Pauluskerk aanwezig. Voor aankomst
van de rouwauto was reeds een erehaag
gevormd en werd Bertus door het gilde naar het
mortuarium in de kerk gebracht. Tijdens de viering
zorgden de hoornblazers voor een muzikale
hulde en was er een specifiek gildeafscheid door
het overvendelen van de baar. Na afloop werd
nogmaals een erehaag gevormd op het Kerkplein.
In het Crematorium zorgden de hoornblazers
wederom voor een muzikale bijdrage
voor Bertus. Bijzonder daarbij was toch wel die
lege stoel met alleen zijn bazuin en hoed erop.
Wij wensen de kinderen, kleinkinderen en
familie leden veel sterkte in de komende tijd bij
het verwerken van het verlies.
René van Hal

Van de overheden
“Dat hebben we weer meegemaakt !”
Onderstaand de tekst welke Fred Engberink heeft
uitgesproken in het crematorium.
Wanneer ik aan Bertus denk dan klinken deze
woorden in mijn oren.
Bertus sprak deze woorden , zeker de laatste
jaren, altijd uit wanneer Toos en ik hem naar huis
brachten na een kaartavond, een sjoel-, bingo- of
dansavond.
Vanaf 1991 worden in het Gildehuis deze activiteiten
georganiseerd in de maanden oktober t/m
april. De meeste maanden zijn dat 3 avonden in
de maand en soms dus 4 .
Vanaf het begin, dus nu al ruim 20 jaar, zorgde
Bertus voor de bar. Dat verliep altijd volgens een
vast stramien. Volgens mij had Bertus vele vaste
rituelen, waarin hij een houvast vond.
Rond de klok van 7 uur werd hij door Toos en mij
opgehaald. Hij zat altijd, meestal met zijn jas
aan, te wachten op zijn stoel. Door het zijraam
zag hij ons dan aankomen en kwam naar de auto.
Wanneer wij toevallig eens van de andere kant
kwamen aanrijden, dan keek hij enkele malen
door het voorraam om te zien of dat wel de auto
was, waarop hij wachtte.
In het Gildehuis aangekomen hing hij zijn jas op
een kleerhanger aan de zijkant van de voorraadkast.
Nadat de diverse voorraadkasten door mij waren
geopend, werden eerst de koelkasten van de bar
gevuld. Hij kon flink mopperen wanneer hij vond
dat de drankvoorraad onvoldoende was aangevuld.
De beste remedie was, daar maar niet teveel
aandacht aan te besteden en net te doen of je het
niet gehoord had. Maar, ik weet bijna zeker dat de
daarvoor verantwoordelijke persoon dat woensdagavond,
tijdens of na de oefenavond van het
Gildekorps, nog wel even te horen kreeg. Daarna
werd het biervat aangesloten, het glaswerk gepakt
en gespoeld, de toiletten gecontroleerd op toiletpapier
en het papier om de handen te drogen.
Toos had dan meestal de koffie gereed en konden
dus de kaarters of sjoelers van koffie worden voorzien.
Daarbij is Bertus in de afgelopen 20 jaren
door diverse mensen geassisteerd. Bertus had zo
6
zijn voorkeuren voor bepaalde personen en als hij
iemand naast hem kreeg die hem niet beviel dan
liet hij je dat duidelijk weten. Gelukkig is er altijd
een oplossing gevonden en Bertus kreeg niet
altijd zijn zin.
Zodra de avondactiviteit was gestart werd de
vaatwasser ingeruimd en wat er niet in kon werd
handmatig afgewassen en de koffieketel werd
geleegd.
Dan was het tijd voor het echte barwerk. Bertus
achter de tap, zijn lust en zijn leven! Dat moest
je hem ook niet afnemen.
Hoe meer omzet, hoe meer hij genoot. Hij wilde
toch wel graag dat het Gilde er iets aan over
hield. Gratis weggeven kostte hem moeite en als
hij zelf ook wel eens een bekende een drankje
aanbood dan zorgde hij ervoor dat er een consumptiebon
werd ingeleverd. Van de ingeleverde
bonnen maakte hij altijd stapeltjes van 25 bonnen
zodat ik aan het einde van de avond direct
kon zien hoeveel consumpties er verstrekt waren.
Aan het einde van de avond en meestal was dat
rond de klok van twaalf, werd alles weer keurig
opgeruimd. De bar nagespoeld met heet water, de
vloer achter de bar gedweild, de deuren gecontroleerd
en alles steeds in dezelfde volgorde, elke
avond opnieuw. De bar, ik had er eigenlijk geen
omkijken naar. De avond werd in de auto afgesloten
met: “Dat hebben we weer meegemaakt!”
Bertus , wij hebben je in oktober gemist !!!!! Hier
op mijn papier staan achter het woord GEMIST
een paar grote uitroeptekens.
Met dit verhaaltje over zo’n Gilde-avond heb ik
geprobeerd een beeld te schetsen van hoe wij
Bertus hebben ervaren. Plichtsgetrouw, altijd op
tijd, niet te beroerd om aan te pakken, orde moet
er zijn, een grote inzet, zelfs toen zijn lichaam
hem steeds meer in de steek liet, maar in de omgang
met mensen niet altijd even makkelijk en
soms wel eens te scherp van tong. Bertus had zijn
eigen gebruiksaanwijzing en Toos kende die. Zij
was vaak in staat een oplaaiend vuurtje te blussen.
Toos had een speciale band met Bertus en
omgekeerd.

Van de overheden
Kende Bertus zijn eigen tekortkomingen? Ik denk
van wel en dan moet ik steeds denken aan wat
Toos mij na ons laatste bezoek aan Bertus, op
vrijdagmorgen 2 november vertelde. Bertus was
heel onrustig en hij zei dat hij niet kon slapen,
hij kon geen rust vinden. Toos zei hem dat hij
rustig naar Jo kon gaan; “Bertus je werk is hier
gedaan; Petrus heeft je stoel al klaar staan”.
Bertus antwoordde hierop met moeite: “Toos ik
ga nog niet naar Petrus, ik moet nog een omweg
maken”.
Toos stelde hem gerust door te zeggen dat hij ook
veel goeds heeft gedaan en dat veel mensen,
kaarters, sjoelers, dansers en dat zijn medekorpsleden
met hem meeleefden en hem alleen maar
veel goeds toewensten. Getuige ook de kaarten
van medeleven die aan de kamerdeur hingen.
Toos en ik hebben Bertus leren kennen in 1973
toen ik commandant werd van het Gildekorps.
Bertus was toen al 13 jaar actief in het Gilde. In
1960 begonnen als vendelier . In 1973 was hij
een van de hoornblazers en dat is hij actief gebleven
tot en met eind september van dit jaar.
Ruim 40 jaar hebben wij elkaar mogen kennen in
het Gilde en ook daar buiten.
De Gildepraot, die in 1974 en 1975 nog een
mededelingenblad voor de korpsleden was en op
zondagmorgen na de Mis werd rondgebracht,
leidde er toe dat het contact met Bertus en Jo
nog wat persoonlijker werd. Lange Brinkweg 13a
was het laatste bezorgadres en door Jo werd ons
gezin altijd uitgenodigd een kop koffie te drinken
en de kinderen werden van limonade voorzien en
probeerde geen smoes te verzinnen, want dat was
bij voorbaat gedoemd te mislukken.
Deze gastvrijheid is ook na het overlijden van Jo
gebleven, want als je bij Bertus op bezoek kwam,
dan moest je wel wat gebruiken. Je durfde geen
nee te zeggen trouwens je kreeg er zelfs de kans
niet toe. Bertus hield wel van gezelligheid en van
een drankje. Op de kaart van het overlijden van
Bertus is het cognacglas afgebeeld met de tekst:
”als ie leeg is houden we op“. Dat laat niets te
raden over. Je kwam ook niet van het erf af, zon-
7
der iets mee te hebben gekregen uit zijn tuin.
Diverse mensen zullen dit ongetwijfeld herkennen,
omdat het hen ook is overkomen. In de tuin
zijn ontelbare uren door Bertus doorgebracht en
ook het werk in de tuin moest, toen hij het zelf
niet meer kon doorgaan; blad ruimen, bessenstruiken
snoeien, etc. etc.
In de loop der tijden is er een vriendenclubje ontstaan,
die vandaag met een bloemstukje een laatste
groet brengen aan Bertus. Dat vriendenclubje
vindt zijn oorsprong in deelname aan Pelgrimagereizen,
waar de Soester korpsleden zeker op muzikaal
terrein een duidelijk toontje meebliezen.
Bertus, Ton Kortekaas, Rob Schalkx en Hans Dazelaar
als enige hoornblazers in het pelgrims geheel,
aangevuld met John van Kempen en Wim
van Ruth op Gildetrom, geflankeerd door Gerard
van Roomen , René van Hal en ondergetekende.
Bertus maakte de reis in 1994 naar Lourdes en
Santiago de Compostella, in 1998 naar Lourdes en
Nevers, in 2000 Rome, in 2002 Fatima - en Santiago,
in 2004 Ierland en tenslotte in 2006 naar
Medjugorje.
Vaste rituelen: ’s avonds met de groep samen met
de dames genieten van meegenomen drankjes uit
Soest op een van de slaapkamers. In de vrije uren
gezamenlijk op stap en Toos ging elke reis met
Bertus T-shirts voor o.a. de kleinkinderen kopen
volgens een lijstje dat Bertus bij zich had.
Vandaag nemen wij afscheid van een markant
Gildelid. Ruim 50 jaar ononderbroken lid van het
Gildekorps, die zelden of nooit verstek liet gaan.
Hij was in zijn trouw en zijn inzet voor het korps
een voorbeeld voor menigeen. Terecht onderscheiden
met een Koninklijke onderscheiding en
een bronzen hoornblazersbeeldje onlangs bij zijn
50 jarig korpslidmaatschap in 2010. Bertus trots
op de foto voor de Soester molen De Windhond.
Zo blijven wij Bertus herinneren.
“We hebben het allemaal meegemaakt “
Dank je wel Bertus , mede namens Toos.
We zullen je missen …. We hebben je al gemist.
!!!!!
Fred Engberink 10 november 2012.

Van de overheden
Vanuit het pastoresteam
Menswording
Heb je de kerstkaarten al klaar voor verzending?
Doe je dat met een persoonlijk woord voor ieder
die je schrijft? Of alleen je naam? Het gaat om
het gebaar, maar een woord kan soms ook goed
doen. De decembermaand is omgeven met mooie
woorden. Met miljoenen kaarten en sms’jes. Met
lijstjes en uitnodigingen. Met gedichten en voornemens.
Zoveel woorden, dat ze soms hun betekenis
lijken te verliezen. Maar soms is er te midden
van die woorden ineens één woord dat ons raakt.
Kerkwoorden
Met kerkelijke woorden gaat het vaak net als
met gewone woorden. Ze worden soms niet begrepen,
betwijfeld, terzijde geschoven, omdat
we er teveel over moeten nadenken. Maar het
zijn vaak woorden die te denken geven. Ze spreken
ons aan in al wat we zijn. Zoals de eed van
trouw als nieuwe Gildeleden worden geïnstalleerd.
Oude woorden met een diepe betekenis.
Menswording
Zo’n woord is: menswording. Dit jaar het themawoord
voor Advent en kerst in onze kerk. Als een
kind geboren is, als liefde mens geworden is,
dan begint het pas. ‘Alles zit er op en er aan’,
zeggen we dan. Maar een baby moet nog mens
worden, opnieuw geboren worden, die ene unieke
mens worden die alleen jij kunt zijn. Menswording:
dat is heel mooi om als ouders of als
opa of oma mee te maken, hoe je (klein)kinderen
grote mensen worden. Meer en meer de mens
die ze bedoeld zijn. Soms gaat het moeizaam,
8
met vallen en opstaan. Soms zie je iemand
scheef groeien, zonder dat je er iets aan kunt
doen. Soms sta je verwonderd hoe mooi iemand
wordt. Mens worden is steeds iets dichter komen
bij je ziel, je wezen.
Doopgebed
Bij de doop bidden we een mooi gebed. Je bidt
het met een klein mensje in je handen of je legt
je handen op het hoofd:
“God, Gever van alle leven, wij vragen U, dat dit
kind onbezorgde jeugdjaren mag hebben en omgeven
mag worden met mensen die alleen het goede
met hem voorhebben. Dat zij leert kijken met heldere
ogen die kunnen onderscheiden wat goed en
kwaad is. Dat hij zijn handen zal leren gebruiken,
niet om te slaan of af te breken, maar om te strelen
en deze wereld op te bouwen. Dat deze voeten
de kracht mogen krijgen om zonder vrees en consequent
de goede weg te gaan. Dat deze mond vol
mag zijn van waarheid en gerechtigheid, ondanks
onwaarheid en ongerechtigheid waarvan de wereld
zo vol is. Dat zijn hart vol mag zijn van gevoel voor
iedere mens die een beroep op hem doet en dat
haar hart mag overvloeien van liefde voor ieder
schepsel dat liefde waard is. Dat zij mag uitgroeien
tot een mens die kan liefhebben; een mens die
het leven kan delen met anderen en die zich kan
geven tot leven van velen.”
Woorden die raken
Zulke woorden raken aan iets dieps in jezelf. Zo
wil je mens zijn, zo hoop je het voor anderen.
Anselm Grün, een benedictijner monnik, schrijft
dat God voor ieder van ons een persoonlijk
woord heeft. Een woord dat je helpt om jezelf te
worden. Denk daar maar eens over na: welk
woord vormt voor jou de kern? Ben jij al de mens
die je wilt zijn?
Mij trof laatst iets dat ik las: ‘Mens zijn is niet:
zo goed mogelijk christen worden, maar: we zijn
christen om zo goed mogelijk méns te worden.’
Waarachtige en betrouwbare mensen, mens voor
elkaar.

Van de overheden / Gildeactiviteiten
God wordt mens
Met kerst vieren we de menswording van God.
Dat klinkt ingewikkeld. Er is mee bedoeld, dat
God niet ver weg blijft, op veilige afstand van
deze wereld en ons mensen. God zegt niet: ‘Zoek
het maar lekker zelf uit!’ Maar ‘van alzo hoge,
van alzo veer’ komt God ons tegemoet in een
mensenkind uit Nazareth. Hij blijft onzichtbaar
voor onze ogen, maar we mogen bij het wezenlijke
van God zoiets denken als ‘de mens Jezus’.
Dat is een mens naar Gods hart geworden. Hij
was het al vanaf het begin. Hij was in zekere zin
niet uit mensen, maar uit God geboren.
Komende activiteiten uitgelicht
Nieuwjaarsreceptie: zondag 6 januari 2013:
Tussen 12:00 uur en 15:00 uur staan de deuren
van het Gildehuis zoals ieder jaar weer open
voor eenieder die het Gilde een warm hart toedraagt.
Rond 13.00 uur wordt altijd een moment
gereserveerd waarop het bestuur bij monde van
de ouderman even stilstaat bij de zaken die rond
een jaarwisseling de gedachten bepalen.
Het is de afgelopen jaren traditie geworden om
de bezoekers van de nieuwjaarsreceptie te trakteren
op een primeurtje. Zo is op deze middag de
afgelopen jaren meerdere malen een deel van
het programma van de Gildefeesten onthuld.
Vorig jaar betrof de nieuwjaarsreceptie het
eerste “publieke” optreden als Ouderman door
Kees Wantenaar.
Komende receptie kunnen de bezoekers van het
Gildehuis een geheel gerenoveerde en vernieuwde
bar aanschouwen. Op het moment dat u dit
leest, is een groep vrijwilligers hard in de weer
om ervoor te zorgen dat u straks uw drankjes in
een geheel nieuwe setting kunt bestellen. Een
ware primeur dus.
9
Dit verwoordt het diepste geheim van ons geloof:
het woord van God wil vlees en bloed worden,
mens worden in ons. Het woord uit den
hoge wil worden gedaan in het leven van gewone
mensen. Het moet tastbaar, zichtbaar, hoorbaar
en invoelbaar worden. Het woord wordt
daad, wordt mens, krijgt antwoord. Telkens weer.
Ook nu, in onze tijd, in ons leven.
Ik wens het iedereen toe: dat een woord ‘uit den
hoge’ ons mag raken en ons mag helpen echt
mens te worden. Zalig Kerstfeest. Veel heil en
zegen in het nieuwe jaar.
F. Overbeek, pastor
De middag kent verder uiteraard een invulling
die we gewend zijn. Het gaat er vooral om dat
we gezellig onder elkaar zijn, nieuwe contacten
kunnen opdoen en bestaande kunnen hernieuwen.
Op deze manier heeft ook gildejaar
2013 een aanvang genomen.
22 Januari 2013 Openbare Verpachting:
Op dinsdag 22 januari a.s. om 20.30 uur zal
Mr. J. Jager te Soest in de kleine zaal van het
Gildehuis, Steenhoffstraat 46a, voor het jaar
2013 in het openbaar 6 percelen grasland gaan
verpachten. De verpachting geschiedt uitsluitend
aan de leden van het Gilde.
Alle percelen worden voor de periode van 1 jaar
per opbod aangeboden. Voor De Blaak zal uiteraard
gelden dat de Gildefeesten een beperking
voor de pachter in het gebruik betekenen. Daarnaast
zal ivm de Ambachtenmarkt ook rond
Hemelvaartsdag 2013 geen gebruik van het land
kunnen worden gemaakt.
De verpachting wordt geleid door Mr. J. Jager,
notaris te Soest. André Roest zal de functie van
veilingmeester op zich nemen.

Gildeactiviteiten
Voorafgaande aan de openbare verpachting
wordt ingaan op de voorwaarden. Er zal een
systeem van opbod en afslag worden gehanteerd,
waarbij 5% plukgeld wordt uitgekeerd.
Het systeem van plukgeld houdt in dat door een
hoger bod bij afslag, degene die bij opbod het
meeste heeft geboden, en nu het perceel niet
krijgt gegund, een vergoeding ontvangt van het
Gildebestuur ter hoogte van 5% van zijn bod.
Dus we verwachten wederom veel bieders om
een hoge opbrengst te bewerkstelligen. Het
duurt nog even (2015) voor we weer een teerjaar
hebben maar “de pot” moet worden gevuld!
Agathafeest: zondag 03 februari 2013:
De katholieke kerk viert het feest van Sint
Agatha op 5 februari in haar uitgebreide heiligenkalender.
Het gilde besteedt al eeuwenlang
veel aandacht aan deze bijzondere feestdag. Bij
de vorming van de oude schuttersgildes werd
een patroonheilige gezocht ter geestelijke ondersteuning
van de fysieke taken. De vele plunderingen
die in die tijd plaatsvonden zullen
eraan bijgedragen hebben dat veel gildes de
keuze op St. Agatha lieten vallen. Zij werd als
heilige immers ondermeer aangeroepen tegen de
gevolgen van plunderingen, brand en vulkaanuitbarstingen.
Laatstgenoemden zijn sinds die
tijd ook niet meer voorgekomen in deze omstreken…..
In de Caert van 1560 staat beschreven op welke
wijze dit feest gevierd moet worden. Het moet
eeuwenlang een belangrijk moment geweest zijn
en was omgetwijfeld een welkome onderbreking
tijdens de donkere winterdagen. Wellicht was
het teren nog belangrijker, maar dat gebeurde
niet elk jaar. Sinds 1960 zijn de aandacht voor
ons Gilde en de feestelijkheden meer verschoven
naar de zomer met het koningsschieten dat
later uitgroeide tot tot de meerdaagse gildefeesten.
Toch probeert het Gilde nog elk jaar aan
het Agathafeest een bijzondere invulling te
geven.
10
Het Agathafeest wordt om 10.00 uur geopend
met een gildeviering in de Heilige Familiekerk.
Voorganger tijdens deze viering is pastor Jan
Houben. Aan deze gildeviering zal natuurlijk
ook het Gildekorps meewerken. Aansluitend zal
er, mits de weersomstandigheden dit toelaten,
een vendelshow gegeven worden op het kerkplein.
We verzoeken u deze dan ook vrij te
houden.
Na de muzikale- en vendelshow bent u van harte
welkom in het Gildehuis voor een goede kop
koffie en desgewenst ook een goede borrel. Dit
is vooral een feest van ontmoeting; heel belangrijk
in deze winterperiode. Ook is er weer de
mogelijkheid een bezoek te brengen aan het
Museum Oud Soest. Voor bezoekers aan het
Agathafeest is het museum deze middag gratis
toegankelijk. Een mooie gelegenheid om te
gaan kijken naar de wisseltentoonstellingen en
de vele mooi ingerichte ruimten.
Rond 13.00 uur zal de huidige koning Wim Kok
zijn fotoschild met enige luister gaan ophangen
in de Gildezaal van het Museum Oud Soest.

Terugblik activiteiten
Terugblik activiteiten
Algemene ledenvergadering:
woensdag 12 december 2012
Het feit dat het gildekostuum van koning Wim
Kok om onverklaarbare redenen na een stoombeurt
(hopelijk even) onvindbaar is, tast zijn
autoriteit geenszins aan, onder zijn waakzaam
oog tekenen de 55 aanwezige gildebroeders het
presentieboek, waarna ze 2 consumptiebonnen
ontvangen. Traditiegetrouw wordt de koning bij
aanvang uitgenodigd om zich bij de bestuursleden
achter de tafel te vervoegen, waarna de
vergadering geopend wordt met de christelijke
groet en het oplezen en herdenken van de overleden
gildeleden en gildevrienden. Daarna gaan
de hoeden van de bestuursleden af en volgt een
reeks verplichte, maar daarom niet minder onbelangrijke
agendapunten.
De notulen van de vorige vergadering worden
voorgelezen, de goedkeuring van de aanwezigen
verleent die verslaglegging een zekere eeuwigheidswaarde.
Hetzelfde geldt voor de jaarverslagen
van secretaris en penningmeester, de
11
aanwezigen maken gebruik van hun recht om
daarin correcties aan te laten brengen of om opheldering
te vragen over formulering van bepaalde
gegevens, waarna ook deze definitief
vastgesteld zijn. De kascommissie heeft zich
reeds een aantal weken voor deze vergadering
gebogen over de achterliggende stukken van de
financiele verslaglegging, Henk Pronk doet
namens hen in bloemrijke taal verslag van hun
bevindingen: een professionele en gedetailleerde
verslaglegging, waarin zij geen onrechtmatigheden
hebben kunnen ontdekken.
Hierna wordt het tijd om het verleden te laten
rusten en het vizier te richten op wat komen gaat.
Eerst nog even in de financiele sfeer, want de begroting
vraagt om goedkeuring van de aanwezigen.
Het voorstel van het bestuur wordt na enkele
opmerkingen overgenomen en de ver gadering
kan zich ook vinden in de daarop volgende herverkiezing
van Andre Roest en Pieter Kuijer, die bedanken
voor het in hun gestelde vertrouwen.

Terugblik activiteiten
Er wordt even getwijfeld over een pauze, maar
besloten wordt om direct door te gaan met een
agendapunt dat het vizier nog veel verder vooruit
richt:
“Toekomstvisie: Het gilde in de 21e eeuw”.
Ouderman Kees Wantenaar begint daartoe met
een schets van de ontwikkeling van ons gilde,
dat eeuwenlang bestaan heeft van enerzijds de
inkomsten uit inkoopgelden en landpacht en
anderzijds uitgaven in de vorm van het teren en
verenigingskosten. Tot 50 jaar geleden waren
dit ook de enige activiteiten van de vereniging,
zij worden terecht benoemd tot de Gildekern,
met de bijbehorende zwaarwegende prioriteit
tot instandhouding. Tot die periode lijkt er door
de eeuwen heen altijd wel een persoon uitverkoren
geweest om het vaandel
te dragen en iemand die de
gildetrom bespeelde,
maar pas vanaf dat moment
begint zich een
Gildekorps te ontwikke-
12
len, dat al snel uitgroeit
tot de representatie van
het gilde. Parallel daaraan
wordt het koningsschieten
sinds eeuwen
weer ingevoerd en
daaromheen ontwikkelen
zich de Gildefeesten,
die vanaf het Landjuweel in
1987 definitief hun plek op de
Soester evene men tenkalender veroveren. Twintig
jaar geleden besluit het gilde tot het huren
en exploiteren van een eigen onderkomen, het
Gildehuis, waar alle tot dan toe verspreide verenigings-
en korps activiteiten onderdak vinden,
maar waarvan bovendien meerdere verenigingen,
instellingen en prive-personen gebruik
maken als oefen- of bijeen komstruimte.
De vier aldus benoemde hoekstenen van het gilde
hebben allen hun eigen financiele dynamiek,
maar het is geen geheim dat de Gildefeesten de
laatste decennia zoveel hebben opgebracht dat
de overige drie daar wel bij zijn gevaren.

Terugblik activiteiten
Door het bestuur werd al veel eerder een lagere
opbrengst van de Gildefeesten voorzien, maar
pas onlangs trad dat ook werkelijk op en dat
dwingt tot een herziening van het algehele
financiele plaatje. Het is zaak om elke component
wat meer zelfredzaam te laten zijn, zonder
daarbij aan kwaliteit in te boeten en zo mogelijk
met behoud van alle facetten. Ouderman benadrukt
dat dit geen somber, maar realistisch
beeld is en geeft aan dat het bestuur voldoende
mogelijkheden ziet om op veel terreinen dat
streven te realiseren. Als voorbeeld noemt hij de
afgelopen Gildefeesten, waar door strenge
kostenbewaking en creatief programmeren
inmiddels weer een behoorlijk positief resultaat
behaald is, maar benadrukt dat de overige pijlers
ook voldoende op sterkte gebracht moeten
worden.
De vergadering grijpt de kans aan om suggesties
te doen die vooral de Gildefeesten betreffen,
maar er is ook een inspreker die liever zou zien
dat de contributie voor het korps niet verhoogd
wordt, maar in plaats daarvan een kleine jaarlijkse
contributie voor alle niet-korpsleden ingevoerd
wordt. Het bestuur toont zich geïnteresseerd
in elke suggestie en streeft er naar in de
loop van dit jaar een voorstel tot statutenwijziging
te kunnen presenteren, die de in de
toekomstvisie genoemde scenario’s mogelijk zal
maken (of in iedere geval niet verhindert).
Met die samenvatting komt de ledenvergadering
na tienen tot een einde, waarna velen de gelegenheid
te baat nemen om voor het laatst de
twintig jaar oude barruimte met een bezoek te
vereren, er wellicht niet gerust op dat er na de
jaarwisseling een baropstelling staat, die net zo
snel vertrouwd aan doet. Een klein clubje lijkt
hun zelfbenoemde stamplek nooit meer te willen
verlaten, maar uiteindelijk werkt het taptoesignaal
dan toch.
Verslag Schietavond 26 oktober 2012
De schietavond op 26 oktober jl. is weer uitstekend
verlopen. Met 48 deelnemende schutters
en een enkele toeschouwer, was de opkomst wat
13
lager dan anders, maar zeker niet minder gezellig.
Hiervan was 25% vrouw, voor degene die
geïnteresseerd is in statistieken. Wat de gemiddelde
score per vrouw is t.o.v. van de man heb ik
niet uitgerekend, maar ga er maar vanuit dat dit
niet lager is, eerder hoger. Het leek wel of men
niet direct haast had, men bleef wat langer aan
de koffie en nam alvast een drankje voordat men
aan de eerste ronde begon en na de eerste ronde
bleef men ook wat langer pauze houden. Kortom
men vond het wel best zo, maar dit hield wel in
dat de prijsuitreiking pas na twaalven kon
plaatsvinden, dit is eigenlijk wel wat aan de late
kant, dus volgende keer wat eerder de mensen
laten starten en de 2e ronde hierop sneller laten
volgen. Tijdens het schieten de gebruikelijke taferelen;
zenuwachtig heen en weer geloop tot er
een baan vrij is, met een voorkeur voor een bepaalde
instructeur (lees geweer). Aan elkaar vragen
naar de punten die behaald zijn of de kaarten
bekijken en vervolgens alle analyses
aanhoren hoe men aan deze score is gekomen.
Wat ook voorkomt als men klaar is met schieten,
is dat men dan even bij de concurrentie gaat
kijken, gewoon achter hem of haar gaan staan
en behoorlijk luid aan- en opmerkingen plaatsen,
vooral als er een kaart naar voren wordt
gehaald en binnen 10 meter afstand het resultaat
zichtbaar is. Soms is dit het sein dat men
bij de volgende kaart nog beter zijn best moet
om de concentratie van schutter te breken. Maar
verder gaat het er heel sportief aan toe en gunt
men elkaar de winst, in andere sporten blijkt dit
wel eens niet zo te zijn. Voor degenen die de
uitslagen willen zien verwijzen we naar de website
van het gilde. De prijzen waren er weer voor
de eerste drie teams en wederom beschikbaar
gesteld door Troefmarkt Janmaat, hiervoor dank
Harry. De volgende schietavond is volgend jaar
op 22 maart, dus niet 29 maart, dit is nl. Goede
Vrijdag. Iedereen hele goede feestdagen en hou
het kruit droog.
Met vriendelijke groet Losse Flodder

De Gildegrafiet
Verslag Gildepelgrimage 2012: 9 dagen actief door Europa trekken
Voor de 11e keer sinds 1989 waren weer veel
pelgrimgangers naar het Kerkplein in Soest gekomen
om daar in een van de bussen te stappen,
die deze keer 9 dagen door een deel van Europa
zou toeren. Deze keer niet zulke lange afstanden,
maar wel plaatsen en steden met een lange
geschiedenis, de resten van het Habsburgse Rijk.
Keulen
Nadat in Brabant nog deelnemers in de bussen
uit Soest waren gestapt was het eerste doel, de
stad Keulen. Daar stond de openingsviering op
het programma, niet in de Keulse Dom, maar in
de Ursulabasiliek. Dit is een Romaanse basiliek
met een eeuwenoude geschiedenis, maar wel
zeer goed onderhouden. Daar werden we ook
groots onthaald. Buiten de geel/witte vanen, de
kerkklokken, die ons riepen, en een gastvrijheid
die zorgt dat je jezelf daar direct thuis voelt. Een
pontificale Hoogmis met als hoofdcelebrant,
Mgr. H. Woorts, hulpbisschop in Utrecht. Hij wist
een bijzonder tintje te geven aan deze viering en
de start van deze Pelgrimage. Zeker in een tijd
dat veel katholieken ervaren dat de bisschoppen
nogal wat strakke lijnen uitzetten, c.q. bevestigen,
wist hij de aanwezige gildeleden te inspireren
en zette daarmee een stempel op deze Pelgrimage
van samen op weg zijn, je aan elkaar
vast houden. Ook zijn betrokkenheid na afloop in
de persoonlijke contacten van de viering op het
plein voor de kerk, de pelgrims voelden dat ze
14
wat mee kregen. Dit alles werd natuurlijk versterkt
door het enthousiasme van de beide pastores
die de gehele reis met ons meetrokken,
waaronder pastor Hans van de Schepop, als ook
de aanwezigheid van pastoor Ton Huitink en
priester in opleiding Joost Baneke.
Aan het einde van de viering werd nog even stil
gestaan bij het priesterjubileum van Hans van
de Schepop. Hij werd overvendeld en ontving
een fotoboek met herinneringen aan de eerdere
pelgrimsreizen waaraan hij deelnam. Een processie
langs het beeld van de Heiliger Ursula
completeerde deze bijzondere start van de Pelgrimage
2012.
Praag en Wenen
Ik denk dat alle deelnemers genoten hebben van
de beide prachtige steden die we tijdens onze
reis hebben bezocht: Praag en Wenen. Historische
steden met veel bezienswaardigheden. Er
was gezorgd dat deskundige gidsen ons langs de
meest bijzondere punten leidden. Eigenlijk wil
je dan geen seconde missen, maar dat vraagt
voor sommige wel een enorme inspanning. Vanuit
Praag werd een bezoek gebracht aan Theresienstadt,
een doorgangskamp in de Tweede
Wereldoorlog. Bij onze rondleiding wordt je getroffen
door de erbarmelijke omstandigheden
waarin vele duizenden mensen hebben geleefd.
En dat nog wel in een “voorbeeldkamp” zoals

De Gildegrafiet
dat door de overheersers werd benut in hun
promotie dat er eigenlijk niets aan de hand was
en dat voor iedereen goed werd gezorgd.
Mariazell
Het bezoek aan Mariazell werd zeker het hoogtepunt
van deze pelgrimage. Hoewel het de enige
dag tijdens de reis was dat het weer minder was,
het regende nl. in Mariazell, heeft dit bezoek
een enorme indruk achter gelaten. Dat kwam
niet alleen door de Mariabasiliek vol pracht en
praal, maar denk ik ook vooral door de wijze
waarop de Oostenrijkse emeritusbisschop van
Graz-Seckau, Mgr. Johann Weber ons tegemoet
trad. Zijn lach, zijn charme, jovialiteit, spontaniteit,
eigenlijk zijn er geen woorden voor. Hij
had plezier in zijn bijdrage en was enorm onder
de indruk van de wijze waarop de gildeleden
maar ook de andere deelnemers zich presenteerden
tijdens de viering. Veel mensen sloten zich
aan bij de viering. De dienst in Mariazell werd
afgesloten met een gildepresentatie voor de
Basiliek en natuurlijk een groepsfoto met al
degenen in kostuum.
15
Melk/Passau
De achtste dag was enerzijds een dag van vroeg
op, veel kilometers maken, maar ook 2 indrukwekkende
stops. Om 8 uur stonden we al in het
voorportaal van de Benedictijnenstift in Melk
om met een Nederlands sprekende gids een
rondgang door het klooster en vooral de kloosterkerk
te maken. Vervolgens op stap naar Passau
voor de lunch maar ook voor de afscheidsviering
in de Michaelkirche onder de rook van de
immense Dom. Ook hier troffen we weer een
gastvrije en vooral enthousiaste beheerder/koster
van een kerk aan. Kazuifels van meer dan
100 jaar oud werden door onze beide voorgangers
gedragen. Hier een hele intieme bijeenkomst
met een overweging door Hans van de
Schepop, waarbij we het gevoel kregen dat de
engelen die op veel plaatsen in deze kerk waren
uitgebeeld tot leven waren gekomen. En dan
zijn er nog mensen die zingen “Engelen bestaan
niet”. Bijzonder was vervolgens de tocht achter
de trommen/bazuin, vendels en vaandels naar
de bussen. Veel applaus en gejuich ontvingen
we als dank voor onze presentatie.

GildeGrafiet
De laatste dag werd afgesloten met een mooie
tocht langs de Rijn waaronder een bezoek aan
het pittoreske Rüdisheim. Ondanks het feit dat
de verschillende pelgrimages niet met elkaar te
vergelijken zijn, werd deze Gildepelgrimage als
16
een van de meest succesvolle getypeerd. Dat
zorgt echter voor een moeilijke uitdaging voor
de organisatie om in 2014 een nieuw programma
samen te stellen.

GildeGrafiet
Uit Oude Gildeboeken
Deze keer terug naar de Soester Courant van 17
augustus 1983, alweer bijna 30 jaar geleden. In
het artikel dat geplaatst is, zien we dat bij de
ontwikkeling van onze jaarlijkse gildefeesten af
en toe wel heel bijzondere programma­onderdelen
aan de orde zijn. In 1983 was dit een “Ezeltjesdag”.
Dit alles in het kader van het teerjaar,
waarin ook activiteiten als een Boerenbruiloft
was opgenomen. Het is het jaar dat Ben ten Haaf
koning werd van het gilde, en ook Normaal optrad.
Een heel bijzonder jaar dus.
Spectaculair Programma
’Ezeltjesdag’
Nog afgezien van een aantal andere hoogtepunten
tijdens de Glldefeesten van a.s. zaterdag
(zoals de huldiging van een bekend plaatsgenoot
en de, eerste afleverlng van het Blaaskapellenfestlval),
belooft de “Ezeltjesdag” een
groots evenement te worden, waarvoor het Gilde
een druk programma heeft samengesteld.
Na de opening om 10.15 uur door het Korps van
het Gilde begint om 10.30 uur de Ezelkeuring
door twee keurmeesters van het Nederlandse
Ezelstamboek. Ook worden er spelletjes gedaan
door de Ponyclub “Het Korte End”.
Om 12.00 uur worden de jonge duiven van de
“Postduivenverenlging Soest” gelost, en om
13.30 uur volgt het defilé en de verkiezing van
de mooiste geit, georganiseerd door de “Geitenfokvereniging
Soest e.o.”.
17
Om 13.50 uur begint het defilé van de ezels die
deelnemen aan de Ezelkeuring, om 14.00 uur
gevolgd door de Ezellunch, waaraan alle ezels
kunnen deelnemen. Ze krijgen wortels, voor hun
begeleiders is er een lunchpakket.
Om 14.20 uur wordt de uitslag bekend gemaakt
van de “Beste monster ezel knecht”, maar ook van
de Dagkampioen Groot Gaesbeeker Gilde 1983
Merrie en Hengst. Om 14.30 uur wordt er met de
ezels “onder de man” gereden en een kwartiertje
later volgt het “Aangespannen rijden”, met o.a.
rubrieken als: ringsteken, bestgaande ezel,
schoonste geheel, origineelste geheel, beste
menner, Mis-ezel rlng, eventueel ook hardlopen
met de ezel aan de hand of op de ezel, stoelendans
en springen.
In de middag is er voor kinderen gelegenheid om
pony te rijden.
Gedurende de hele dag zijn er nog een heleboel
andere dieren en diverse attracties te bekijken:
een schapenmarkt met ooi- en ramlammeren,
veel gevarieerd kleinvee en een stier, waarvan
men het gewicht mag raden. Bovendien is er gelegenheid
tot kampioenschieten op de wip, gelukschieten
op de klos en schijfschieten.
Honger en dorst hoeven de ongetwijfeld talloze
bezoekers niet te lijden: er zijn pannekoeken,
frites, vis, ijs en stukjes vlees in overvloed in de
bar/restaurant/tent.
De “Ezeltjesdag” eindigt rond 15.30 uur.

GildeGrafiet
Gilde-archief deel 5; Het vaandel
In deze aflevering van de rubriek gilde­archief
aandacht voor het gildevaandel. Het vaandel is
zonder twijfel een van de meest waardevolle
attributen van het gilde. Door de eeuwen heen
zien we dat het gilde haar vaandel meeneemt
naar de diverse activiteiten. In een van de voorgaande
edities van Gildegrafiet hebben wij ruim
aandacht besteed aan de verschillende gebruiken
rondom het vaandel. Dat zullen we deze keer dan
ook niet doen, wel aandacht voor de verschillende
uitvoeringen van ons gildevaandel.
Uit onze oude gildeboeken is duidelijk geworden
dat het Groot Gaesbeeker Gilde al eeuwenlang
over een vaandel beschikt. Het vaandel werd
vaak voor het leven verpacht, waarvoor het
gilde dan het hoogste bod ontving. De laatste
keer dat het vaandel is gepacht, was aan vaandeldrager
Toon Westerveld die begin jaren ’60 in
de 20ste eeuw het gildevaandel nog gedragen
heeft. Naar alle waarschijnlijkheid was het niet
alleen een eer om vaandeldrager te zijn, maar
leverde het ook wat op (aandacht/respect omdat
je als vaandeldrager met het vaandel aanwezig
mocht zijn bij gilde-activiteiten, maar ook
18
wellicht stoffelijke opbrengst in de vorm van
fooien, borreltjes).
Hieronder 3 passages uit onze oude gildeboeken
waarin een vastlegging plaats vond van de
verpachting van het vaandel.
­­­
1706, den 12 sepb. heb Ick Cornelis Gerbrantse
met mijn Raden in ’t obenbaar agter de kerk
verpagt het vaandel aan Hendrik Wulfertse voor
de som 14 gulden.
en dat voor zijn leeven en moet voor gilde
broeders en susters met selven speelen als wij gewoon
zijn ende als hij ’t vaan buijten het gild het
selven kompt te verwaarloose of te breken zal
’t tot zijn kosten wederom moeten repareren
soo goet als vooren.
­­­
1755
Dus word bevonde dat den redant soo veel heeft
uijtgegeve als ontfange niet over
Al so Jan Willemse Kok en Reijk Willemse Kok
hebbe gekogt de trom en het vaandel om daar
mee te spele soo lang zij leve of gildebroers seijn

GildeGrafiet
tot genoegen van den ouderman in der teijd en
soo seij het buijte het gild kwam te verwaarlose
moeten sij het selfs late make voor haar rekening
en gaan daar den ouderman haar ordeneren sal of
haar bediening naer leveren.
­­­
Ik ondergetekende Arie van den Hoed als ouderman
van het Groote Gaasbeker of schutters gild
met zijn rade Hendrik Ebbehorst en Cornelis
Logtestijn hebbe verkogt de openstaande vaandel
voor de somma van twee en vijftig gulde aan
Jacob Stalehoef op den 28 september 1841 ten
huijze van Antonie Fokken.
­­­
Duidelijk in de gildeboeken opgenomen zijn de
verplichtingen die aan de vaandrig gesteld
worden aangaande een goede staat van het aan
hem toevertrouwde vaandel, door betrokkenen
bekrachtigd middels ondertekening.
19
Aangezien in de boeken een aanschaf van het
vaandel nooit is verantwoord, zou het wel eens
kunnen zijn dat de vaandeldrager ook gezorgd
moeten hebben voor de aanschaf van een nieuw
vaandel, wanneer het oude versleten was.
Anderzijds komt het wel voor dat het gilde geld
ter beschikking stelde om het vaandel te laten
stoppen, wanneer er dus gaten in vielen, of het
vaandel aan slijtage onderhevig was.

GildeGrafiet
Het oudste vaandel dateert uit de 19e eeuw, een
in 1998 bij de Tiendschuur gerestaureerd deel
daarvan is in het Museum Oud Soest in een lijst
tentoon gesteld. We zien op de foto’s dat het
nog gebruikt is in 1929 bij het bloemendefilé bij
de viering van 900 jaar Soest.
In de jaren ’50 van de vorige eeuw restte ons
nog slechts wat resten van dit vaandel dat
gemaakt was van zijde. Grote gedeelten waren
vergaan. Bij de viering van 400 jaar Groot Gaesbeeker
Gilde (gerelateerd aan de oudste Caert
van 1560) is een nieuw vaandel aangeschaft dat
is nageschilderd van het oude vaandel. Dat
vaandel is bijna 25 jaar in gebruik geweest en
hangt nu in de gildezaal van het Museum Oud
Soest.
In 1983 is door het gilde een nieuw vaandel in
gebruik genomen. Dit vaandel is deels geschilderd
en deels geborduurd. Het vaandel is ontworpen
en geschilderd door mevrouw Syvie van
Lelyveld - van Lanschot uit Heusden en geborduurd
door mevrouw Thea Roelofs - van Laarhoven
uit Geldrop. Dit vaandel is duidelijk afwijkend
van de eerdere vaandels. Centraal stond
het geborduurde wapen van Gaesbeek met links
boven een afbeelding van de gildeboom en
rechtsonder een beeltenis van de Heilige
20
Agatha, de patrones van het gilde. Het vaandel
heeft jammer genoeg slechts 15 jaar dienst
gedaan. Bij de vervaardiging was onvoldoende
rekening gehouden met het veelvuldig gebruik
van het vaandel door het gilde, als ook de inwerking
van de verf op de stof. Na restauratie
door De Tiendschuur in 1998 heeft ook dit vaandel
een plaats gekregen in de gildezaal.
In 1998 is wederom een nieuw vaandel ontworpen
en gemaakt (resp. door Leo van der
Sange uit Best en mevrouw J.M.J. Willigers - van
Heugten uit Liessel). Dit vaandel is thans nog in
gebruik bij het gilde. Over het ontwerp is binnen
het gildebestuur lang stil gestaan. Het heeft een
modernere uitstraling, waarbij dit keer patrones
Sint Agatha/Sint Aechten een centrale plaats
heeft gekregen. Dezelfde beeltenis vinden we
sinds 2004 ook op de uniformen van de leden
van het gildekorps.
Het vaandel wordt bewaard in een speciaal
ontworpen hoes en ten tijde van optredens
bevestigd aan de vaandelstok met aan de bovenzijde
het kruis, waaraan bijvoorbeeld ook het
rouwvaan kan worden bevestigd, en aan de
onderzijde de bekende koperen bol om de vaandeldrager
een tegenwicht te bieden om het
vaandel te kunnen draaien.
De vaandeldrager is een van de functionarissen
in het gilde die door de Ledenvergadering wordt
benoemd. Sinds de heroprichting van het gildekorps
is er geen sprake meer van verpachting
van dit soort functies in ons gilde. De volgende
vaandeldragers hebben Toon Westerveld achtereenvolgens
opgevolgd: Henk van Doorn, Henk
Hagen, Gerard van Roomen en thans Harrie
Hilhorst.

Agenda
Overzicht Gilde-activiteiten 2013
NIEUWJAARSRECEPTIE Zondag 6 JANUARI
LANDVERPACHTING Dinsdag 22 JANUARI
ST. AGATHA Zondag 3 FEBRUARI
CARNAVALSBINGO Zaterdag 9 FEBRUARI
ROOSJESZONDAG (halfvasten) Zondag 3 MAART
SCHIETEN PRINS HENDRIK Vrijdag 22 MAART
SLOTBINGO Zaterdag 27 APRIL
KAART-/SJOELAVONDEN IN ‘t GILDEHUIS
(Aanvang 20.00 uur)
* Sjoelavonden: 2e dinsdag van de maand
22 januari (4e dinsdag !!!!!!!!!!!!!)
12 februari
12 maart
9 april
* Kaartavonden: 3e dinsdag van de maand
15 januari
19 februari
19 maart
16 april
* Dansavonden: 3e zaterdag van de maand
19 januari
16 februari
16 maart
20 april
U wordt van harte uitgenodigd aan de verschillende gilde-activiteiten deel te nemen.
Voor nadere informatie wordt ook verwezen naar de toelichtende artikelen in deze Gildepraot.

Practicum is een vooruitstrevende
organisatie in de grafimedia branche.
Vanuit de vestigingen in Soest
bedienen wij een breed portfolio
cliënten, varieërend van MKB tot
multinationals. Practicum levert meer
dan alleen drukwerk. Op maatschap-
pelijk verantwoorde en innovatieve
wijze geven wij inhoud aan het vinden
van een totaaloplossing voor al uw
communicatievraagstukken. Laat uzelf
overtuigen van onze meerwaarde in
een persoonlijk gesprek of bezoek
ons online via www.practicum.nl.
Drukkerij Practicum
Torenstraat 22a
3764 CM Soest
T 035 601 21 00
F 035 601 67 49
Drukkerij Atlas
Koningsweg 22
3762 EC Soest
T 035 601 47 51
F 035 602 52 40
Digiprint Soest
Koninginnelaan 6
3762 DE Soest
T 035 602 70 17
F 035 602 30 12