DOARPSBLED FOAR WYTGAARD - t Havenpypke
DOARPSBLED FOAR WYTGAARD - t Havenpypke
DOARPSBLED FOAR WYTGAARD - t Havenpypke
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
39<br />
dierbare doden te gedenken. Men treurt, weeklaagt en troost elkaar.<br />
Wij voelen ons bezwaard dat wij als vreemden aanwezig zijn. Maar<br />
onze gids lstvan, die wij hier ook aantreffen, verzekert ons dat ons<br />
bezoek juist op prijs gesteld wordt. Dat blijkt ook wel uit wat Simon<br />
en Gina bij een vorige gelegenheid mee maakten. Bij het zien van hun<br />
fotocamera stelde de familie zich op rondom het graf voor een familieportret.<br />
De begraafplaats ligt terrasgewijs tegen een helling en het is er<br />
erg oneffen. Tot onze verbazing zien we daar ook de halfblinde man<br />
die wij op de eerste dag een pakket bezorgden op zijn krukken tussen<br />
de graven door scharrelen.<br />
Vrijdagmorgen, door het prachtige weer gelokt maken wij, Gina, Afke<br />
en Minne een flinke wandeling over de heuvels naar Istihaza. Op<br />
plekken waar de zon nog niet kon komen zijn grond en plassen nog<br />
bevroren. Over karrenspoorpaden, langs een in verval geraakte<br />
wijngaard en door de bossen zoeken wij onze weg. Gina heeft deze<br />
tocht als eens eerder meegelopen. Wegwijzers zijn hier niet, maar<br />
maïsoogstende boeren bevestigen ons dat we zo goed lopen. Wij<br />
genieten met volle teugen van de tocht. Wat is de omgeving hier toch<br />
mooi. Het heuvelachtige landschap met haar bossen in de herfsttooi.<br />
Beneden ons in het dal de dorpen met hier en daar een rokende<br />
schoorsteen. Vanuit de verte hoor je de ganzen gakken. Tegen de<br />
middag komen we in Istihaza aan. We drinken iets bij een boer die<br />
ook als stagiaire in Nederland heeft gewerkt. Hier komt Simon ons<br />
met de auto weer ophalen.<br />
Zaterdag schijnt de zon weer volop. Szilárd vertelt ons dat hij vandaag<br />
ook in de maïs moet. Bij de pastorie hoort land waarvan de opbrengst<br />
voor de dominee bestemd is. Achter de kerk is een opslagplaats,<br />
waarin de maïskolven kunnen drogen. Wij nemen aan dat die later<br />
verkocht worden want Szilárd houdt zelf geen vee. Als we even later<br />
naar Bichis rijden ontdekken we in een maïsveld rechts van de weg<br />
een flinke groep gemeenteleden aan het oogsten. Het is een<br />
prachtgezicht. De mannen en vrouwen breken de kolven van de<br />
stengels en gooien die op een hoop. De dominee loopt met een fles