Een kijkje bij Dierenziekenhuis Drachten - Schwering Communicatie

Cindy Schwering
Dierenziekenhuis Drachten
Assistent geen manusje van alles meer
Anderhalf jaar geleden verhuisde
Dierenkliniek De Toren naar een
groot pand buiten het centrum
van Drachten. Hier - aan
De Bolder 74 - gaat de kliniek
verder onder de naam Dierenziekenhuis
Drachten. Nieuwsgierig
geworden naar deze metamorfose
nam Assistent een kijkje...
Ik stap de receptie binnen en ben even
sprakeloos. Wat is het hier mooi!
2 Assistent • winter 2008
D
‘ ierenziekenhuis Drachten’
prijkt in grote gele letters
aan de gevel van een groot pand
op een industrieterrein. Dit moet
het zijn. Zo buiten het centrum
is hier aan parkeerplaatsen in
ieder geval geen gebrek. Ik stap
de receptie binnen en ben even
sprakeloos. Wat is het hier mooi!
En zo ruim! Gelukkig is de baliemedewerkstertelefonisch
in gesprek,
zodat ik even de kans
krijg om goed om mij
heen te kijken. Wie
hier moet wachten
kan plaatsnemen aan
een gezellige, grote
leestafel die in het
midden van de ruimte
staat. Met allerlei
Corinne werkt inmiddels ruim vijf jaar als
dierenartsassistente bij deze kliniek.
leesvoer en een koffieapparaat
binnen handbereik, wordt wachten
bijna leuk gemaakt. Een paar
grasparkietjes dragen door hun
tevreden getjilp ook een steentje
bij aan de gezellige sfeer. Links
van de balie bevindt zich een
soort winkeltje met eigen balie.
Allerlei soorten voer staan hier
keurig uitgestald, maar ook ontwormingsmiddelen,huisdierenboeken
en zelfs hondenkleertjes
behoren tot het assortiment.
Kantine annex
hondencrèche
Assistente Corinne Leeflang
neemt mij mee naar de kantine.
Onderweg blijf ik mijn ogen uitkijken.
Alles is hier werkelijk tiptop
voor elkaar. Bewegwijzering

met eigen logo, schuifdeuren die
automatisch open gaan en
kamers en gangen die allemaal
even spik en span ogen. In de
kantine worden we begroet door
twee hondjes. “Dat Cavaliertje is
van mij en dat andere hondje is
er één uit ons pension”, introduceert
Corinne het viervoetige
tweetal. “Eigenlijk mogen alleen
honden van het personeel hier in
de kantine komen, maar Nipper
is al behoorlijk op leeftijd.
Bovendien kan ze goed opschieten
met mijn hondje Sem, vandaar
de voorkeursbehandeling.”
Nadat Sem mij uitbundig heeft
begroet en besnuffeld, springt
hij op de bank om zich naast
Nipper te nestelen. “Iedereen die
hier werkt mag zijn hond meenemen,
dus soms lijkt het hier meer
op een hondencrèche dan op
een kantine”, zegt Corinne
lachend.
Ziekenhuisconcept
Corinne werkt inmiddels ruim vijf
jaar als dierenartsassistente bij
deze kliniek, dus de metamorfose
van dierenkliniek naar -ziekenhuis
heeft ze van A tot Z meegemaakt.
Wat was eigenlijk de
aanleiding om de naam te veranderen?
“We zaten aan de Torenstraat,
vandaar destijds de naam
dierenkliniek De Toren. We groeiden
daar uit ons jasje, dus wilden
naar een ruimer pand. Met het
verlaten van de Torenstraat,
waren we min of meer al
gedwongen een andere naam te
gaan voeren. Er is toen gekozen
voor dierenziekenhuis Drachten
omdat de term dierenziekenhuis
veel beter de lading dekt. Door
de jaren heen zijn we steeds
meer tweedelijnswerk naast het
eerstelijns gaan doen. Ook hebben
we inmiddels verschillende
specialismen in eigen huis. Hierdoor
hoeven we zelden patiënten
door te verwijzen - sterker nog:
patiënten worden juist naar ons
doorverwezen! De ambitie is om
het ziekenhuisidee nog verder
door te voeren. We kunnen al
ontzettend veel in eigen huis,
Corinne mag haar hond Sem (rechts) meenemen naar haar werk. Vandaag wordt
Sem gezelschap gehouden door Nipper, één van de pensionhonden.
maar we willen dit nog verder
uitbouwen. Zo hebben we bijvoorbeeld
een apparaat waarmee
we het progesterongehalte kunnen
bepalen. Dit maakt het
mogelijk om uit te rekenen wat
het beste moment is om een
loopse teef te laten dekken om
een zo groot mogelijk nest te
krijgen. Dit is een heel bijzonder
apparaat dat eigenlijk alleen
maar in de humane zorg wordt
gebruikt. We willen dit apparaat
in de toekomst ook gaan gebruiken
om schildklierbepalingen te
gaan doen. Nu moeten we het
nog opsturen naar een laboratorium,
straks kunnen we het in
eigen huis. Hierdoor kunnen we
de patiënt gelijk verder helpen.”
Het dierenziekenhuis blijkt over
veel meer technische hoogstandjes
te beschikken. “We hebben
een 3-D-echo, waarmee we niet
alleen drachtecho’s, maar ook
nier-, lever-, hartecho’s en dergelijke
kunnen maken. Ook onze
röntgenapparatuur is vrij uniek;
dat gaat allemaal digitaal. Dat
betekent dat we de foto’s niet
meer hoeven te ontwikkelen.
De foto wordt gemaakt en tien
seconden later weten we al wat
er aan de hand is en kunnen we
de behandeling gelijk voortzetten.”
Assistent geen
manusje van alles meer
Er werken acht assistentes in het
dierenziekenhuis die de vier dierenartsen
ondersteunen. Corinne
heeft de receptie en het laboratorium
als haar hoofdtaken.
“Toen we nog een gewone die-
Assistent • winter 2008 3

De praktijk heeft een eigen winkeltje. Allerlei soorten voer staan hier keurig uitgestald,
maar ook ontwormingsmiddelen, huisdierenboeken en zelfs hondenkleertjes
behoren tot het assortiment
renkliniek waren, was ik meer
een manusje van alles. Nu hebben
we allemaal onze eigen
taken. Dat vind ik wel prettig,
want dat maakt mijn werk overzichtelijker.
Aan de andere kant
heeft het natuurlijk als nadeel
dat je een beetje uit de andere
werkzaamheden raakt. Het assisteren
bij operaties doe ik bijvoorbeeld
bijna nooit meer. Toch
vind ik het prettiger om op deze
manier te werken; ik hoef nu niet
meer overal een beetje van te
weten, maar kan me helemaal
concentreren op het receptie- en
laboratoriumwerk. Dat geeft mij
meer rust.”
De metamorfose naar ziekenhuis
heeft voor meer veranderingen
in haar werk gezorgd, heeft
Corinne gemerkt. “Nu we een
ziekenhuis zijn geworden, krijgen
we meer patiënten doorverwezen.
Die patiënten komen hier in
de meeste gevallen eenmalig,
dat zorgt toch voor een ander
4 Assistent • winter 2008
soort contact met zowel de eigenaar
als de patiënt. Maar we blijven
ook eerstelijns werk doen,
waardoor je ook klanten blijft
houden met wie je intensievere
contacten onderhoudt. Eigenlijk
heb ik dus vooral meer afwisseling
in mijn dagelijkse contacten
gekregen.”
Van alles onder één dak
Dan is het tijd voor de rondlei-
ding. Het dierenziekenhuis telt
Het labaratoriumwerk behoort tot Corrine haar hoofdtaken.
vier spreekkamers, twee opera-
tiekamers, een voorbereidings-
kamer, een uitslaapkamer, een
opnamekamer voor honden, één
voor katten en vogels - vanzelfsprekend
wel met een wand
ertussen, een laboratorium, een
röntgenkamer en een euthanasiekamer.
“De euthanasiekamer
hebben we bewust huiselijk ingericht”,
vertelt Corinne. “Deze
ruimte hebben we verder niet
nodig. De baasjes krijgen hierdoor
alle tijd die ze nodig hebben
om afscheid te nemen van
hun huisdier.”
In het pand is meer onderge-
bracht dan alleen het dierenzie-
kenhuis, zoals een trimsalon.
“Dat werkt heel goed”, zegt
Corinne. “Als de dierenarts bijvoorbeeld
ernstige vachtproblemen
ontdekt bij een hond, verwijzen
wij door naar de trimmer.
Andersom verwijst de trimmer
door naar ons als zij medische
problemen ontdekt bij een hond
die zij op de trimtafel krijgt,
zoals verstopte anaalklieren of

ingegroeide nagels.” Ook een
fysiotherapeut heeft haar onderkomen
gevonden in het dierenziekenhuis.
Eén van de dierenartsen van het
dierenziekenhuis geeft les aan
het AOC in Groningen. Om de
leerlingen van de opleiding
paraveterinair letterlijk en figuurlijk
een kijkje in de praktijk te
bieden, is een praktijklokaal in
het dierenziekenhuis ingericht. In
een grote ruimte is een heuse
dierenkliniek nagebouwd, compleet
met balie, operatiekamer
en opnamehokken. “We hebben
een groot raam laten maken in
onze operatiekamer zodat de
leerlingen tijdens operaties mee
kunnen kijken”, legt Corinne uit.
“De operatiekamers willen we zo
steriel mogelijk houden; daar wil
je dus zo weinig mogelijk mensen
bij hebben. Dankzij het grote
raam kunnen de leerlingen toch
meekijken en via een babyfoon
kunnen ze ondertussen vragen
stellen aan het operatieteam.”
Vijfsterren-kamers
met webcam
Dan komen we bij het pension-
gedeelte. De dieren die hier zit-
ten, worden verzorgd door de
dierenartsassistentes. “Voor honden
hebben we vier kamers”,
vertelt Corinne terwijl ze de deur
van één van de kamers opent.
Het zijn stuk voor stuk nette
kamers, met een bankje, wat
speelgoed en leuke schilderijen
aan de muur. Maar wat hangt
daar nou bovenin de hoek? “Dat
is de webcam, zodat de baasjes
24 uur per dag vanuit hun vakantieadres
met eigen ogen kunnen
zien hoe het met hun viervoeter
gaat.” In de hal blijkt dat elke
pensionhond zijn eigen locker
heeft met daarin zijn voer, riem,
en andere ‘logeerspulletjes’. Als
het hotelwezen deze kamers zou
moeten beoordelen, zou dit zondermeer
vijf sterren opleveren!
Een eindje verderop vinden we
het kattenpension dat bestaat uit
één grote ruimte met daarin vier
aparte hokken. “Als het tussen de
katten goed klikt, lopen ze los in
de kamer. Vechtersbazen kunnen
in een van de hokken apart worden
gehouden en ’s avonds - als
er geen toezicht is - worden de
katten ook apart gezet.” En
inderdaad: ook deze kamer is
voorzien van een webcam!
Adoptiecentrum
De rondleiding eindigt bij het
adoptiecentrum dat is ondergebracht
in de wachtkamer, naast
de balie. “Ter ondersteuning van
het asiel nemen wij af en toe
afstandskatten of kittens aan.
Ook komt het soms voor dat een
klant een operatie niet kan betalen.
De klant betaalt ons dan de
kosten die voor een euthanasie
staan. Je biedt de baas hierdoor
toch een alternatief en kan de
kat een tweede kans geven. Vervolgens
opereren wij de kat en
proberen deze vervolgens te herplaatsen.
Eigenlijk is het adoptie-
Meer informatie over dit dierenziekenhuis?
Kijk op www.dierenziekenhuisdrachten.nl
centrum alleen bedoeld voor katten.
We hebben één keer een
Golden retriever gehad van tien
maanden oud. Deze werd binnengebracht
met gedragsproblemen.
Onze gedragskundige is
toen met deze hond aan de slag
gegaan waarna hij kon worden
herplaatst. Hij woont nu op een
grote boerderij met vier andere
honden en dat gaat hartstikke
goed.”
Het werk van Corinne en haar
zeven collega-dierenartsassistentes
is mede door de pensionwerkzaamheden
en die van het
adoptiecentrum extra afwisselend,
vindt ze. “En daarnaast
organiseren wij ook nog regelmatig
leuke activiteiten zoals de
puppy-informatieavonden en de
konijnenspreekuren. Op dit
moment zijn we weer bezig met
het organiseren van een vuurwerkavond.”
Het ziekenhuisconcept vertaalt
zich ook door in de tarieven van
de dierenartsen. Levert dat aan
de balie nooit onbegrip of weerstand
op? “Sinds we in dit pand
zitten en ook echt de naam dierenziekenhuis
voeren, is daar
juist veel meer begrip voor”,
ervaart Corinne. “Wij gaan heel
ver in onze zorg en in wat wij
aanbieden. Ik heb het idee dat
mensen daardoor juist verwachten
dat daar een bepaald prijskaartje
aanhangt.”
Assistent • winter 2008 5