Beter een geit dan geld juni 2012 - Jan Spijk

34
Mijn Goede Doel
Tekst: Jan Spijk
Dick van der linden met een blije inwoner van amuria
Dick van der Linden – kaderlid van
CNV Publieke Zaak bij PostNL – had
eigenlijk helemaal geen interesse
voor ontwikkelingssamenwerking of
de Derde Wereld. Pas toen zijn 21-
jarige dochter Linda voor een half jaar
vrijwilligerswerk ging doen, in onder
andere een weeshuis in het Afrikaanse
Oeganda, raakte hij gefascineerd
door de bevolking van dit land.
Het is een bijzonder verhaal dat
zich afspeelt in Amuria, in het noordoosten
van Oeganda. Toen Linda van
der Linden in 2007 als vrijwilliger in
het weeshuis de baby Emanuel zag
binnenkomen, kreeg ze daar meteen
een sterke band mee. De moeder
was overleden, de vader kon niet voor
hem zorgen. Al snel nam Linda het
besluit om Emanuel te adopteren en
vertelde dat aan haar ouders. Adoptie
in Oeganda is verre van gemakkelijk,
omdat je niet alleen enorm veel
Vitamine CNV werkt juni 2012
procedures moet doorlopen, maar
ook omdat het een voorwaarde is om
drie jaar in Oeganda te wonen. Terug
in Nederland zocht ze uit hoe ze dit
allemaal moest regelen. Dick van der
Linden ging vervolgens eind 2007
samen met zijn dochter naar Oeganda
en werd geraakt door de bevolking.
“Na veel omzwervingen vonden we
de familie van Emanuel. Middenin de
bush bush, ze hadden nog nooit een
blanke gezien. Wat me dan raakt is
dat die mensen heel arm zijn, maar
tegelijk zo geweldig gastvrij zijn.
Er werd meteen een kip geslacht
en we moesten mee eten.”
Iets betekenen
Hij dacht toen al: ik wil iets voor
deze mensen betekenen. Hij zag de
armoede, de sterfte onder kleine
kinderen door malaria en HIV en
broedde op een plan. “Ik wilde echter
eerst dat de adoptie geregeld werd.
De familie van Emanuel stond er
helemaal achter. Het ging sneller
dan gedacht en in juni 2008 was alles
geregeld. Voorwaarde was dan nog
wel dat mijn dochter in Oeganda
moest gaan wonen. Toen ik vertrok
naar Nederland moest ik wel even
slikken. Je laat je dochter daar toch
achter in een vreemd land.” Terug
in Nederland richtte hij de stichting
Amuria op, genoemd naar het gebied
in Oeganda. Niet om vanuit Nederland
te bepalen wat goed is voor de
bewoners van Amuria, maar Van
der Linden vroeg aan de bevolking:
wat willen jullie zelf? Er kwam dan
ook een bestuur in Oeganda om met
plannen te komen die de bevolking
vooruit zouden helpen. Dankzij giften
vanuit Nederland kon op die manier
de bevolking in Amuria gesteund
worden. Er bleek behoefte aan geiten
en koeien. De eerstgeborene van
deze beesten werd weer door-

gegeven aan een ander. Op die manier
kreeg de veeteelt in dit gebied
een enorme impuls. Inmiddels zijn
tientallen geiten geschonken aan
de plaatselijke bevolking. “Voor die
mensen daar is dat een waardevol
bezit, een onderpand. Je kunt een
geit eventueel verkopen waardoor je
inkomsten krijgt”, legt Van der Linden
uit. “Verder hebben we jongens opgeleid
tot timmerman en meisjes tot
naaister. Een volgend project is een
eigen bakkerij te starten.”
Geen geld
De door Van der Linden opgerichte
stichting geeft bewust geen geld aan
de bevolking. “Dat heeft geen zin. Als
je geld geeft, wordt dat opgemaakt.
Daar hebben ze alleen iets aan voor
de korte termijn. Maar met het geven
van een geit of door het volgen van
een opleiding is er perspectief.” De
stichting krijgt veel steun van particulieren,
maar ook van bedrijven. Een
prachtig voorbeeld is een farmaceutisch
bedrijf in zijn woonplaats Zeewolde.
Dit bedrijf heeft een speciale
medicatie tegen malaria ontwikkeld,
volksziekte nummer 1 in Oeganda.
Hij kreeg 2000 ampullen mee die hij
kon overdragen aan een kliniek in
Amuria. “Ze vonden het fantastisch
en vielen me om de hals. Ik ben altijd
heel helder tegen bedrijven in Nederland.
Ik wil graag hulp, maar ga er
niet voor betalen. Ik wil het gratis
krijgen en dat gebeurt ook altijd.
Zo hebben we ook kleding van een
winkelketen gekregen. Een ander
bedrijf schonk ons waterfilters. Van
levensbelang voor de bevolking. Op
die manier blijft er geen geld aan
de strijkstok hangen.”
Groepsreizen
Van der Linden organiseert ook
groepsreizen naar Amuria. Voorwaarde
is wel dat de reizigers ook
een koffer met hulpgoederen meenemen
voor de plaatselijke bevolking.
“Soms steken de mensen ook even
de handen uit de mouwen. Tijdens
een van de reizen hebben we een
kerkje geschilderd in een vluchtelingen-
kamp. Het uitdelen van de kleding is
altijd een emotioneel gebeuren. Je
komt namelijk altijd kleren te kort.”
Nu is het niet allemaal een goed
nieuws show in Amuria. Ronselaar
van kindsoldaten Joseph Kony heeft
vreselijk huisgehouden in Oeganda
en hij wordt dan ook inmiddels
gezocht voor oorlogsmisdaden. Hij is
in 2005 het land uitgejaagd en schijnt
zich op te houden in Congo. Van der
Linden vindt echter dat Oeganda zich
positief ontwikkelt, mede door de
komst van veel mensen uit India die
veel bedrijven en winkels runnen.
Emanuel
En hoe gaat het nu met Linda en
Emanuel? Linda kreeg sneller dan
gepland een paspoort voor Emanuel
en ze vetrokken samen naar Nederland.
Dick van der Linden: “Hij is in
Nederland officieel geadopteerd en is
nu vijf jaar oud. Emanuel is in Amuria
zelfs een beroemdheid, omdat het
allemaal met hem begonnen is.
Zowel zijn vader als zijn opa hebben
er geen enkele moeite mee dat hij
in Nederland woont. Ze zijn er zelfs
trots op.”
Meer informatie www.amuria.nl
Vitamine CNV werkt juni 2012
35