runners company - Lacustris

3 Colofon
3 Redactioneel
4 Voorzitterspraat
4 Batavierenrace
5 Van de wedstrijdsecretaris
6 Collalbo
8 Weissensee
9 Intensiefdag
9 Valentijnsborrel
10 Lacustris op Natuurijs
12 NSK Sprint
13 Fluusters
14 Sportgala
14 Gerris feliciteert
15 Agenda
2

NSSSV Lacustris
Heyendaalseweg 141
6525 AJ Nijmegen
www.lacustris.nl
giro 30.85.382
Voorzitter
Vincent Aengevaeren
06-13405132
voorzitter@lacustris.nl
Secretaris
Imme Lammertink
06-29087934
secretaris@lacustris.nl
Penningmeester
Teije van Prooije
06-18850277
penningmeester@lacustris.nl
Wedstrijdsecretaris
Linda Klein
06-39143898
wedstrijdsecretaris@lacustris.nl
PR Commissaris
Lisanne Haffmans
06-38235485
pr@lacustris.nl
Activiteitencommissie
Marieke Groot-Zevert
Nicole Mattaar
Lisanne Haffmans
Silke Koster
Mediacommissie
Anne Weerden
Lieve Lezertjes,
Eind januari was het dan na lang wachten zo ver: het werd
kouder en begon flink te vriezen. Dit kon maar één ding tot
gevolg hebben: schaatskoorts! Ook veel Lacustrianen
werden geïnfecteerd met het virus. De klassieke symptomen
waren al snel te bespeuren. Leden kregen last van
een verhoogde hartslag bij het horen of zien van berichten
over natuurijs. Nerveus werden websites over weersvoorspellingen
en natuurijs in de gaten gehouden. Dit had weer
een slechte concentratie in de collegebanken of op het werk
tot gevolg. Direct werd er bijna alleen nog maar over natuurijs
gepraat en leek het onmogelijk hiermee te stoppen.
3
Lieke Kamphuis
Stefan Grebe
Loes Schiphouwer
PR-commissie
Iris Kortland
Lisanne Haffmans
Floor Gruppelaar
Annita Brons
Technische commissie
Hella Olde Rikkert
Linda Klein
Rasmus Berghoef
Suzan van den Belt
Tim Schoonrok
Collalbo-commissie
Daan Polman
Remco Reints
Teije van Prooije
Vincent Aengevaeren
Natuurijscommissie
David de Munnik
Erinn Niezing
Larix Bouwman
Marijn Koop
Teije van Prooije
Skeelercommissie
Frank van der Loo
Tim Schoonrok
Media
Kopij naar media@lacustris.nl
http://lacustris.mijnalbums.nl
Daar de symptomen niet te bestrijden zijn, was er slechts
één ding dat we ertegen konden doen: schaatsen! Dat is
dan ook veelvuldig gedaan, met prachtige foto’s als bewijs.
Nu de temperaturen buiten weer zijn gaan stijgen, is de
koorts bij de leden gedaald. Komende weken dus weer
genieten van het schaatsen in het Triavium. Verder is het
wachten tot de volgende vorstperiode. Tot die tijd kan je
nog nagenieten van de verhalen over het natuurijs, zoals
hier verderop in de Luuster's te lezen is!
Liefs,
de MC

Beste Lacustrianen,
Het is weer tijd voor een nieuwe luuster’s! En als het goed
is, sta ik deze keer gelukkig niet meer op de voorkant! We
zijn wat mij betreft de laatste tijd erg goed bezig geweest,
met als hoogtepunt natuurlijk de schaatsweek naar Collalbo.
Ik heb geweldig genoten van die laatste vakantieweek
voordat ik aan mijn coschappen begon. Het was niet alleen
heerlijk weer, maar we hebben ook nog eens goed geschaatst.
Zo lukte het bijvoorbeeld Skobrev niet om Loes
te lossen, zijn er een heleboel pr’s gereden tijdens de
wedstrijd en hebben we de laatste training met wat
sneeuwval voltooid. En daarna moest er natuurlijk ook
gerelaxed worden! Rollen in de sneeuw na een sauna bezoek
bleek een lekkere, bijzondere ervaring. Bovendien
hebben we gezellig met SKITS gefeest, al zal de leiding
van het hotel waarschijnlijk niet zo blij zijn geweest met onze
samenwerking, aangezien (aangeschoten) schaatsers en
deuren geen goede combinatie vormen (of wel, David en
Tim?).
Daarna mochten we lekker in eigen land op natuurijs gaan
rijden, helaas geen Elfsteden tocht, maar ik denk dat bijna
iedereen toch wel heeft genoten van het natuurijs afgelopen
weken. Sommige helden hebben zelfs op eigen houtje het
Elfsteden parcours (uit)gereden! De kortebaan wedstrijden
en toertochten zijn goed bezocht, op facebook waren elke
dag meerdere berichten met foto’s te zien van lacustrianen
Droom jij alweer zin in de zon en de zomer? Of denk je na
over wat je in de zomer gaat doen om je conditie op peil te
houden?
Denk dan aan de Batavierenrace!
Ieder jaar lopen 25 Lacustrianen zich de longen uit het lijf
voor een mooi resultaat, schaatsers kunnen immers prima
hardlopen! Dit jaar is de Bata op zaterdag 28 april en jij
kunt erbij zijn!
Dus heb jij zin in een stuk hardlopen, crossen met een busje
over smalle weggetjes, een mooi feestje en heel veel gezelligheid?
Geef je dan nu op!
De kosten voor deelname zijn €32,50, inclusief vervoer, een
gezamenlijke maaltijd op vrijdagavond en ontbijt op zondagochtend.
Voor ongeveer €7,00 extra kun je een dinerbon
bestellen voor de zaterdagavond.
Opgeven kan tot 24 maart door onderstaand formulier in
te leveren (op papier of digitaal) bij Suzan. Voor vragen bel
06- 2514 7727 of mail suzanvdbelt@gmail.com.
De Bata organiseren is niet veel werk, maar alles komt wel
tegelijkertijd. Dus een extra paar handen is van harte welkom.
Wil jij helpen met de organisatie, stuur dan ook even
een mailtje naar Suzan.
4
die zich weer aan een mooie tocht hadden gewaagd.
Sommigen hebben ook geprobeerd natuurijs en langebaan
te combineren, af en toe zelfs met succes! Helaas gaan we
nu al weer richting het einde van het schaatsseizoen….
Maar komende tijd zijn er bijna elk weekend wel schaatswedstrijden
of activiteiten, dus het is nog even genieten
geblazen. En natuurlijk niet te vergeten: het 7-verenigingen
gala op 9 maart, met de dag daarna het NSK wintertriathlon
voor de echte bikkels!
Met sportieve groet,
Vincent
Naam:
Straat:
Postcode/ plaats:
Telefoon (mobiel):
E-mail:
Voorkeur afstand*: kort / middellang / lang
Wil rijden, ben 21 en heb rijbewijs*: ja / nee
Ik heb een tentje ter beschikking*: ja / nee
Ik blijf overnachten*: ja / nee
Ik wil zaterdag terug naar Nijmegen*: ja / nee
Ik wil een dinerbon voor zaterdag à €7,00*: ja / nee
* Doorhalen wat niet van toepassing is
Als ik dit deelnameformulier inlever bij Suzan doe ik definitief
mee aan de Batavierenrace 2012 met het team van
Lacustris.

Ohjee, na meerdere aanmalingen van de dames en heer
van de mediacommissie is het weer hoog tijd om een nieuw
literair hoogstandje (ahum) op papier te zetten. Gelukkig
zijn er de afgelopen tijd veel mooie dingen gebeurd, dus
genoeg om over te vertellen!
In januari is een grote groep naar Collalbo geweest. Helaas
kon ik hier zelf niet bij zijn, maar aan alle verhalen te horen
is het weer een fantastische week geweest. Na het mooie
winterse Collalbo zal het herfstachtige Nederland voor iedereen
wel weer even flink tegengevallen zijn. Maar gelukkig,
net toen iedereen de hoop op sneeuw en ijs voor deze
winter had opgegeven kwam dit alles toch nog. En hoe! De
afgelopen week is er door heel het land door veel Lacustrianen
fanatiek op natuurijs geschaatst. Naast een paar
mooie trainingen op natuurijs (bedankt natuurijscommissie!),
zijn er ook veel wedstrijden verreden. In het eerste
vorstweekend zijn we met een grote groep Lacustrianen
afgereisd naar Wageningen voor het Open Wagenings
kampioenschap kortebaan op de uiterwaarden. Dat Lacu-
5
stris ook goed presteert op natuurijs bleek al snel: in totaal
werden er maarliefst vier podiumplaatsen behaald! Pelle
won bij de heren, gevolgd door David op de tweede plaats.
Bij de dames won Katja en was er voor ondergetekende
nog een derde plaats.
Een week later kon er wederom een kortebaanwedstrijd
gereden worden, ditmaal het enige echte NSK kortebaan
op de Prinsengracht(!) in Amsterdam, toch wel bijzonder
natuurlijk. De inschrijving liep dan ook erg goed, en vrijdagmiddag
vertrok er een trein vol met Lacustrianen richting
het centrum van Amsterdam.
Op de zaterdag stond het Gelders Kampioenschap langebaan
op natuurijs in Ede op het programma. Ook hier waren
weer veel Lacustrianen enthousiast over, wat ook terug te
zien was in de resultaten: Bernard werd Gelders kampioen
junioren A en neosenioren. In dezelfde categorie eindigde
Teije als tweede, gevolgd door Bart op de derde plaats. Bij
de dames junioren a en neosenioren werd Suzan tweede
en Arlieke vierde. In de snelle heren senioren categorie
werd Sent vierde.
Tijd om allemaal massaal schaatsen te slijpen, want ’s
avonds moest er weer geschaatst worden op het superstrakke
kunstijs van Enschede, het NSK Sprint. Dat natuurijs
niet slecht is voor je sprintprestaties liet David zien. Hij
reed na een dag toeren in Friesland een mooi persoonlijk
record op de 500m. Katja behaalde in het klassement de
2e plaats, terwijl Pelle vierde werd bij de heren. Top prestaties,
en mooie punten voor de NSSU Cup dus!
Overigens heb ik uit betrouwbare bron vernomen dat wij op
dit moment op de vierde plaats staan in deze cup. Een
mooie klassering tussen alle studenten schaatsverenigingen
van Nederland, maar het kan hoger! Tijd om toe te gaan
werken naar de finale races van de NSSU Cup: het IUT op
22 maart in ons eigen Nijmegen!
Groetjes en tot op het ijs,
Linda

Er waren eens 27 kleine waterschaatsertjes, en 1 grote aardige arrogante (het is van horen zeggen van amsterdammers,
en daar is dit heel positief zegt men) trainer. Deze waren tezamen een groep die de wijde wereld in wilden, en zo gingen
zij op zondagochtend 15 januari 2012 op weg naar hun grote avontuur in Collalbo. 3 busjes vol, de een wat lawaaieriger
dan de ander, maar allen kwam zij dezelfde dag nog aan in Italie.
Na een nachtje slapen gingen de waterschaatsertjes vol enthousiasme en energie het ijs op. Heerlijk genoten zij van de
mooie baan tussen de bergen en de sneeuw, van de zon aanwezig op hun gezichtjes en van het ijs dat zomaar heel ver
glijdt bij 1 afzet. Wel moesten ze even wennen aan de snelheid van de russische rode pakjes op de ijsbaan, die zonder
enige moeite het rondje over de baan knalden. Een ding is een feit: als de waterschaatsertjes zo jong waren begonnen
met schaatsen hadden zij ook zo’ n piekfijne techniek en zo’n bovenbenen. En dan zou iedereen het net zo leuk vinden
om hen te zien net zoals zij het leuk vinden om Skobrev te zien.....Nouja....te zien schaatsen...
Om maar even toe te geven, dit komt voort uit enige frustratie...mede een gesprek uit de kleedkamer heeft geholpen in
de opbouw hiervan:
Russische coach: ‘wat doen jullie hier in Collalbo?’
Lacustriaan: ‘schaatsen’
Russische coach: ‘maar wat is jullie doel?’
Lacustriaan: ‘lol hebben en lekker schaatsen’
*Russische coach vertaald naar het team* Hele team: ‘hahahahahahahahaha’
Dagelijks werd na de ochtendtraining de terugtocht naar het sporthotel ingezet en werd er ontzettend veel gegeten om
de energie weer aan te vullen. Na even vrije tijd waarbij de meesten ervan genoten om in het zonnetje te zitten was het
tijd voor een nieuwe training op het ijs, welke al iets uitputtender was dan de eerste training van de dag. Hierna werd
dan ook erg dankbaar gebruik gemaakt van de ontspanningsmogelijkheden van het hotel genaamd zwembad en sauna,
want na inspanning komt ontspanning. Na deze sessie was er de luxe aanwezig om aan tafel te kunnen gaan zitten en
het eten te krijgen. (Nouja, als iedereen er was;)).
6

Het avondprogramma was vrij rustig en ontspannen. De volgende keuzes waren aanwezig:
a) nog even rustig nakletsen na het eten
b) spelletjes spelen
c) slapen
d) zuipen, helemaal los gaan en de volgende dag bij het ontbijt terug komen met gekke verhalen over dronken mensen,
‘handje-handje’ wandelingen met skits mensen, het ontzetten van deuren in het verblijf van anderen, waarbij je natuurlijk
erg brak kijkt en met grote wallen en een wit gezicht aan het ontbijt zit.
En zo vlogen een paar trainingsdagen voorbij, werd er op donderdag nog door de dappere waterschaatsertjes een
wedstrijd uit geknald waar eenieder zeer enthousiast over was, zowel de schaatsers als de aanmoedigers als de juryleden.
Ter afsluiting van deze intensieve en gezellige wedstrijddag werd er een feestje gehouden met de skitsers in de ‘bunker.’
Dit feestje werd tot in de late uurtjes doorgezet, wat uiteraard wel voor veel gezelligheid zorgde! Naderhand
waren er een aantal Lacustrianen vermist, welke uiteindelijk gevonden werden in een appartement van de skitsers …
De volgende dag stond er voor velen een zware dag op de planning, niet iedereen was topfit en bij velen was vermoeidheid
op de gezichten af te lezen. Na het ontbijt werd alle moed verzameld en gingen we voor de laatste keer deze week
richting de ijsbaan. Eenmaal op de ijsbaan aangekomen was het duidelijk dat Lacustris gearriveerd was. De een had
zich nog mooier gekleed dan de ander .. Of nouja misschien is ‘idioter’ een beter woord. Dit deed onze reputatie bij het
Russische team en de ligaladies erg goed zoals u ongetwijfeld zult begrijpen!
Vervolgens werden er nieuwe talenten ontdekt binnen Lacustris. Zo hadden we Leonoor en Loes die zonder enige
moeite achter Skobrev aanreden! En Hella die achter de Oostenrijkse dames aanreed, dit met iets meer moeite. (Wel
wil ik jullie hierbij vermelden dat Skobrev met een grote glimlach op zijn gezicht in zijn chillmodus reed en de Oostenrijkse
dames met strakke gezichten op volle snelheid rondreden.)
Na de ijstraining vrijdag werd er een nieuwe uitdaging gestart : Naar de grote stad Bolzano komen met een heel leuk,
klein treintje en een gondel waarbij het uitzicht heel mooi was. Sommige mensen onder ons hadden minder goede ervaringen
met de betaalautomaat van de gondel .. Waaronder Nicole. ( Nicole betaalde teveel en kreeg geen wisselgeld
terug, vervolgens werd ze naar de gondel-klantenservice gestuurd.)
Nicole : ‘ Mevrouw, ik heb net 10 euro in het automaat gedaan en het koste maar 3,50 maar er komt geen wisselgeld uit
het automaat kunt u mij helpen?’
Klantenservicedame : ‘ De automaat wordt dagelijks gecontroleerd, wanneer er teveel geld in het automaat zit kunnen
we u verder helpen. U moet dan wel even dit formulier invullen.’
Nicole : ‘ Maar mevrouw, ik woon in Nederland dus wil nu wel graag mijn geld terug.’
Klantenservicedame : ‘ Sorry, dit is onze procedure. Wanneer u teveel geld in de automaat hebt gedaan sturen we u een
gondel-waardebon op.’
Nicole is dus binnenkort in het bezit van een gondel-waardebon waarmee ze wel 3 keer op en neer naar Bolzano kan.
Als we haar volgend jaar tijdens het trainingskamp in Collalbo kwijt zijn weten we dus waar te zoeken …
Uiteindelijk werd de grote stad Bolzano bezocht en werd er genoten van de heerlijke Italiaanse koffie met gebak, tiramisu
en allerlei ander lekkernij.
Op zaterdag werd er tezamen gek gedaan in de sneeuw. Op de slee dan wel de ski’s of snowboards, wat allen zorgde
voor blije blikken en grootse verhalen. Rond 1 uur werd er in een restaurantje langs de piste genoten van een groot bord
friet en een gigantische schnitzel. Hierna kon iedereen er weer tegenaan en werden de activiteiten in de sneeuw weer
hervat! Rond 4 uur verzamelde iedereen weer in busjes en zijn we na deze geweldige dag weer teruggekeerd naar ons
hotel.
Voordat iedereen het wist ging op zondagochtend heel vroeg de wekker (of niet) en zaten de waterschaatsertjes weer
in het busje realiserend dat het grote avontuur in Collalbo af was gelopen.
Terugkijkend op een gezellige en geslaagde week willen we de Collalbo organisatie bedanken voor het organiseren en
het regelen gedurende deze week. Ook willen we de trainers bedanken voor jullie inzet en alle mensen die mee zijn
geweest bedankt voor jullie gezelligheid!
Liefs,
Nicole en Annita.
7

De droom van iedere (marathon)schaatser is toch wel om
de Elfstedentocht te rijden. Liefst op eigen bodem, ook al
is het maar één keer. Maar wat als die droom elk jaar opnieuw
in duigen valt? Juist, dan ga je naar een plaats waar
het wél mogelijk is: de Weissensee, “Spielplatz der Natur”.
Met dat idee vertrokken wij op vrijdag 20 januari naar
Oostenrijk. In eerste instantie zouden alleen Rachelle en
Frédérique deelnemen aan “de Alternatieve” en zou Marieke
meegaan voor de gezelligheid en als persoonlijke verzorging.
Eenmaal aangekomen kon Marieke de verleiding
niet weerstaan om zich ook in te schrijven voor de tocht der
tochten en zodoende beschikte ook zij over beennummers
en een transponder.
Onze voorbereiding op deze onderneming begon al thuis,
want de grote vraag was: “Wat nemen we mee?” Genoeg
schaatskleding, extra thermokleding (zou het écht zo koud
zijn?), een slijpblok, bidons, een koelbox en dat allemaal
naast onze gewone spullen. Dit resulteerde uiteindelijk in
een kofferbak vol bagage en we mochten van geluk spreken
dat de andere busreizigers niet zoveel spullen bij zich
hadden. Wat overigens opviel, was dat we juist dingen
vergeten waren in plaats van dat we teveel bij ons hadden…
Eenmaal bij de Weissensee aangekomen, hebben we elke
dag even op het ijs gestaan. Zo konden we wennen aan
het natuurijs (waar we toen nog niet aan gewend waren),
de kou, de scheuren, de valpartijen en het parcours.
Eén dag zijn we ’s ochtends vroeg gaan schaatsen om vanaf
het ijs de zon op te zien komen en de mist te zien optrekken
van het meer. Een geweldige omgeving om een weekje te
vertoeven, het draaide immers niet alleen om het schaatsen.
Zo hebben we ook de skipisten onveilig gemaakt met
de reetsleetjes en kennis gemaakt met de rodelbaan, wat
verbazende blikken van de locals opleverde.
Voordat de grote dag aanbrak, hebben we een man van de
Weissensee crew zover gekregen om voor ons een vlag
apart te houden. Deze vlag hebben we opgehangen aan
8
ons appartement, op 100 meter van de finishlijn, en was
vanaf het parcours goed te spotten. Op die manier zou het
een mooi herkenningspunt zijn en dus mentale steun: “maar”
8 en 16 ronden tot aan de finish...
Om onze voorbereidingen helemaal compleet te maken,
hebben we de avond van tevoren de rijdersbijeenkomst in
de tent bijgewoond. In een volle tent, onder het genot van
een heerlijk kopje thee in de echte Weissensee mok, zijn
we de ins en outs te weten gekomen over de volgende dag.
Om 04.30 uur ging de wekker voor Frédérique en Rachelle
om het geweldige idee van Tjark op te volgen om voor de
start nog even te gaan hardlopen. We werden met de neus
op de feiten gedrukt: het was erg koud, het sneeuwde, en
de tocht moest nog beginnen. Daarna waren we overigens
wel klaarwakker! Ondanks het vroege opstaan was het nog
een beetje stressen om alles op tijd te regelen (water koken
voor in de bidons, genoeg eten meenemen, goed ontbijten
ondanks het vroege uur, etc.) en daarbij vooral niets te
vergeten, maar uiteindelijk stonden we mooi op tijd paraat
voor de start. De koelbox, gek genoeg om ons drinken warm
te houden, in de sneeuw langs het parcours geplaatst, onze
spullen achtergelaten in het parc fermé en ons verder warm
aangekleed inclusief “de juweeltjes”, oftewel onze überlelijke
overschoenen.
Om 7.00 uur klonk het startschot waarmee de grote uitdaging
was begonnen. Verstand op nul en maar schaatsen?
Toch niet, want het was nog donker, er waren veel scheuren
en daardoor verschillende valpartijen in de eerste
ronden. Het parcours, 12,5 km lang, was uitgezet op het
kleine meer. Dit betekende veel zigzaggen over het ijs,
inclusief bochten naar rechts. Om ons mentaal te steunen
riep Jannes regelmatig berichtjes om van vrienden, familie
en kennissen. Helaas hebben we de berichtjes die voor ons
bedoeld waren niet of nauwelijks gehoord, omdat het meer
te groot was om ze overal te kunnen verstaan.
De tocht was, in Jannes’ woorden, een strijd tegen de
elementen: het was weliswaar niet zo koud, maar er stond
een sterke wind, die de gevoelstemperatuur deed zakken,
en er waren weinig groepjes om bij aan te sluiten. Toch
hebben we ondertussen ook genoten van de omgeving en
gesocialized met andere schaatsers, en zo uiteindelijk de
finish behaald, ofschoon Rachelle de toertocht voortijdig tot
grote spijt moest verlaten. ’s Avonds hebben we lekker
gegeten bij Schulers Weinstube en zijn we nadien naar het
blarenbal geweest, bedoeld voor alle toerschaatsers van
die dag, wat voor ons één en al sensatie was. Helaas gingen
we de volgende dag alweer richting Nederland waardoor
we de heuse bingoavond van Jannes hebben gemist.
Op onze laatste dag hebben we de wedstrijd van de masters
live, warm en op de 1e rang kunnen volgen vanuit de milieuvriendelijke
Mercedes, die langs het parcours reed.
Uiteindelijk zijn we met de bus weer veilig thuisgekomen en
hopen we volgend jaar weer mee te kunnen doen aan de
geweldige alternatieve Elfstedentocht op de Weissensee,
wat we iedereen kunnen aanraden!
Marieke, Rachelle en Frédérique

Op zaterdag 18 Februari verzamelden zich 10 Lacustrianen
om 9 uur 's ochtends in het Triavium om kritisch naar hun
schaatstechniek te kijken. Er waren deelnemers van alle
niveaus aanwezig, van de beginners uit de C- en D-groep
tot de ervaren wedstrijdrijders uit de A- en B-groep. In de
ochtend filmde Linda iedereen uit verschillende plekken,
zowel op het rechte eind als in de bocht. Daarna gingen wij
in het sportcentrum de video's bekijken. Machiel wees op
kleinere en grotere fouten en samen ging wij de techniek
van iedereen analyseren. Tijdens het video kijken konden
wij genieten van Linda's zelfgebakken cakes. Omdat deze
zo ontzettend lekker waren, konden wij haar sadistische
opmerking "Ik had stiekem wel gehoopt dat iemand van
jullie zou gaan vallen." niet kwalijk nemen. En ook het feit
dat Linda de hele tijd met een stoel op tafel zat, en wij ons
bij haar voeten moesten verzamelen, was niet zo erg als je
nu misschien zou denken.
In ieder geval was het een gezellige en heel nuttige dag.
Met een lijst aan verbeteringspunten gaan wij nu de laatste
weken van dit seizoen in. Een herhaling van zo een Intensiefdag
is meer dan gewenst. Bedankt aan Linda en Machiel
voor het filmen en het deskundige uitleg.
Stefan
De afgelopen borrel in café Maxim was geen borrel zoals
we gewend zijn. Dit keer was het een speciale valentijnsborrel,
samen met Mercurius. Wat de reden ook was
waarom men naar de borrel kwam, dat het gezellig was
staat vast. Veel lol werd beleefd aan het schrijven van berichtjes
naar elkaar. Om het een beetje spannend te houden,
kreeg iedereen een briefje met een nummer opgespeld.
Via een whiteboard kon je vervolgens berichtjes naar
9
elkaar sturen, waar je het nummer van de persoon aan wie
je de tekst richtte op schreef. Er werden heel wat briefjes
aan elkaar gestuurd. De één schreef nog enthousiaster,
dan de ander. Of er nieuwe liefdes uit zijn voort gekomen
moet nog blijken, maar het was in ieder geval een erg leuke
avond!
Anne

Gewestelijk kampioenschap in Ede
Jaja, er lag natuurijs in Nederland. Een hele week lang heb
ik vele verhalen gelezen en gehoord en jaloersmakende
foto’s bekeken van prachtig zwart ijs in schitterende landschappen.
Helaas voor mij weinig natuurijs, de meeste
schoolklassen beschikken niet over een privévijver…
Gelukkig bood het weekend vol omgegooide plannen een
beetje uitkomst. Zaterdagochtend was er tijd vrij om het
Gelders Kampioenschap op natuurijs te rijden. ’s Ochtends
vroeg naar Ede vertrokken waar de plaatselijke skeelerbaan
voorzien was van een prachtige laag ijs. Het lag er werkelijk
bij als een kunstijsbaan. Het clubhuis bleek voor iedereen
een heerlijk warm plekje te bieden, met uitzicht op de
baan. Eigenlijk kon de dag al niet meer stuk!
Eenmaal op het ijs, bleek het toch echt natuurijs; geen
scheuren maar wel wat hobbels. Op volle snelheid door de
bocht was de eerste keer even wennen. In de opwarmpauze
werden de gereden tijden voorgelezen, zo was iedereen
gelijk op de hoogte, zonder te hoeven dringen voor een
blaadje.
De 1500m was zwaar, maar o zo leuk. Tijden waren helemaal
niet belangrijk, met een goed gevoel het ijs afstappen
des te meer. Iedereen wist zelf wel of hij/zij optimaal gereden
had. Verhalen en ervaringen werden druk uitgewisseld
in het clubhuis. Die ontspannen, bijna uitgelaten sfeer is er
een om niet snel te vergeten.
De uitslag van de Lacustrianen? Sent was 4e bij de heren
senioren, Bernard, Teije en Bart Becker vormden het podium
in de gecombineerde categorie heren junioren A/heren
neo-senioren en ikzelf was 2e bij de dames junioren A en
ouder. Die medaille staat vooral voor een hele mooie herinnering!
(Suzan van den Belt)
10
Per ongeluk in een tourtocht beland In het weekend wilde
ik met mijn vader en zus gaan schaatsen in een natuurgebied
in Friesland. Daar aangekomen zagen we dat er een
tourtocht aan de gang was, maar wij besloten geen stempelkaart
te kopen. Na een tijdje over de geveegde banen
te hebben geschaatst hadden we er genoeg van en wilden
weer terug. We vroegen iemand van de organisatie waar
we waren ''op 4 van de 27 kilometer''. De enige mogelijkheid
die we hadden was de tocht uit te rijden aangezien er maar
een baan sneeuwvrij was en tegen het verkeer in schaatsen
geen optie was. Zonder eten of drinken bij ons te hebben
vervolgden wij de tocht. Af en toe sneden we een paar kilometer
af door over dijken te klunen of door sneeuw te
schaatsen om vervolgens door tourrijders uitgemaakt te
worden voor ''valsspelers'' of ''Jullie hebben lekker een
stempelpost gemist''. Wij hebben hier hard om gelachen en
hebben uiteindelijk een mooie alternatieve tocht van ongeveer
15 kilometer gereden. (José Ruijs)
Toertocht Veluwemeer Tijdens een toertocht op het Veluwemeer
viel ik op een afstand van ongeveer 2 km minimaal
5 keer. Het ijs had op dit stuk heel veel scheuren, die
ik blijkbaar als enige niet goed kon zien. Als excuus wil ik
noemen, dat ik voor deze winter op natuurijs geschaatst
heb. Toen ik op het ijs lag, reden twee bejaarde vrouwen
in rokken langs. De ene zegt tegen de andere: "De jonge
schaatsers vallen hier ook zo vaak!" Heel erg motiverend
dames! (Stefan Grebe)

Natuurijs is avontuurijs
Jaaaaaa! Na een slechte ijswinter vorig jaar waarin ik de drie dagen dat er natuurijs lag niet ben gaan schaatsen omdat
ik verwachte dat het wel even zou blijven liggen -niet dus!- en dit jaar een lange winter die ongeveer dezelfde temperaturen
vertoonde als afgelopen zomer was Koning Winter eindelijk bereid zijn winterwonderwereld met ons te delen. Ik
was dan ook vastbesloten om dit jaar het ijs niet te missen. Gelukkig heb ik een vader die ook graag op natuurijs rijdt.
En gelukkig heeft mijn vader een oud collega die altijd schaatst in het oostzanerveld, en al op verkenning gaat nog voor
het kwik goed en wel tot onder het nulpunt is gedaald. Hij ziet het ijs elke dag groeien en weet precies waar de zwakke
plekken zitten. Op de eerste ijsdonderdag zijn ze al gaan schaatsen met alle windwakken nog goed zichtbaar. Wat de
oud-collega een stukje in de lokale krant heeft opgeleverd waarin hij wordt aangeduid als ijsmeester Fred. Er waren een
aantal rondjes van een paar kilometer goed af te leggen, als je maar goed keek waar je schaatste. Op vrijdag vond ik
het dan ook heel betrouwbaar om mee te gaan en eindelijk weer eens te genieten van natuurijs. Dus droog setje kleren
in de auto -voor de zekerheid- en gaan. Aangekomen bij de opstap komt de eerste natte bibberende schaatser ons al te
gemoed, waarschuwend 'pas op hoor het houdt nog niet overal!' Maar wij laten ons niet afschrikken, we hebben immers
inside information van ijsmeester Fred en gaan vrolijk verder. De hele ochtend sneeuwt het al zachtjes en er vormt zich
een steeds dikkere sneeuwlaag op het ijs. In de loop van de ochtend zakken er een stuk of zes zeven door het ijs, deze
informatie wordt onderling uitgewisseld tussen mijn vader en wat van zijn collega's waaronder ijsmeester Fred zijn broer
Henk. Altijd gevolgd door een zinnetje in de trant van 'dom, dom, schaatsen waar je het ijs niet kent..' Als de sneeuw
zich meer als storm gaat gedragen gooien de meeste het spreekwoordelijke bijltje erbij neer. Door de sneeuw is het ijs
nu echt niet meer te zien en kan alleen nog geschaatst worden op een rechte sloot die helemaal veilig is, hier komen we
ook Fred weer tegen, zelfs hij gaat het veld niet meer in 'Je ziet niks meer hè, met die sneeuw'. Ik heb een heerlijk
ochtendje natuurijs erop zitten en heb wel zin om bij het koffiehuisje bij de auto een chocomel te drinken en weer richting
huis te gaan. Maar mijn vader wil graag nog één rondje het veld in doen -weg van de veilige sloot- de sporen staan
immers nog in de sneeuw en 'we hebben het nu al meerdere keren geschaatst en hij weet wel waar de wakken zitten..'
Voor mij hoeft het niet, maar ik weet dat hij niet alleen zal gaan. Dus ik zeg dat we eerst even goed moeten kijken of de
sporen zichtbaar zijn en dat we dan nog wel één rondje doen, maar dat is wel echt de laatste. Dus daar gaan we, ik moet
toegeven het heeft wel iets. Om ons heen niets dan stilte. We zijn op een verlaten witte vlakte, met sneeuw die in onze
ogen vliegt, tegen de wind in aan het ploeteren, trouw de sporen volgend die we eerder hebben gemaakt. Het gaat
lekker en ik ben blij dat ik toch mee ben gegaan. Het stuk met de meeste wakken zijn we voorbij en het is een kwestie
van nog één sloot uitschaatsen en we zijn weer bij de opstapplek. We stoppen even voor een paar fotootjes waarna we
onze weg willen vervolgen. Jammer genoeg zijn de sporen nu volledig dicht gesneeuwd en we moeten nog twee wakken
voorbij. De eerste is duidelijk gemarkeerd door het riet dat er de vorige dag opgelegd is. Maar dan.. M'n vader schaatst
voorop en stopt even om te bedenken waar het laatste wak moet zitten. Het riet ligt redelijk midden op de sloot. Op een
bepaald stuk was de linkerkant van de sloot niet veilig omdat er twee dagen terug nog een bootje door was gevaren, de
zogenaamde vaargeul. Mijn vader komt tot de conclusie dat de linkerkant niet veilig is vanwege de vaargeul en dat er
aan de rechterkant van de sloot een wak zit, waarvan het riet dat op het ijs ligt de linker grens aangeeft. Dat we dus over
het
midden van de sloot moeten. Ik heb echter het idee dat we de vaargeul al voorbij zijn en dat hier juist de zeikanten van
de sloot veilig zijn en het riet gewoon midden op het wak ligt. M'n vader komt alweer in beweging en ik roep hem nog na
'nee, niet doen!' Het volgende moment hoor ik het ijs kraken (dat krakend ijs veilig zou zijn -kan ik bij deze bevestigenis
een fabeltje) er volgt een grote plons met veel bruin water, en vervolgens is het stil. Nu sta ik alleen midden in de witte
sneeuwvlakte. Ik heb net genoeg tijd om te denken 'wat moet ik nou doen als ie niet bovenkomt' en een paar ideeën de
revue te laten passeren. Dan komen, met veel gespetter, zijn hoofd en armen weer boven, zonder bril en muts en wat
bloederig maar in elk geval niet onder het ijs. Hij weet zichzelf verassend makkelijk het ijs weer op te hijsen, het touw en
de priemen die we bij ons hebben komen er niet eens aan te pas. Eenmaal uit het wak blijft hij op het ijs liggen, en ik
bedenk me gehoord te hebben dat dit het moment is dat mensen onderkoelt raken, dus ik zeg tegen hem dat hij in beweging
moet blijven en naar de opstaplaats moet verder schaatsen waarna hij op weg gaat. Dan komen mijn angstigste
slagen van dit jaar. Ik sta namelijk nog aan de verkeerde kant van het wak. Totaal niet wetende welk stuk ijs ik moet
hebben ga ik er met bonzend hart en met zoveel mogelijk snelheid -in de hoop lichter te zijn- overheen, ik hoor het
kraken, ik zet nog één keer aan en ik ben er voorbij, pfff! Bij de opstapplaats helpt een echtpaar dat nog niet van het ijs
af is m'n vader om z'n inmiddels vastgevroren veters los te krijgen terwijl ik m'n eigen schaatsen uitdoe. Snel naar de
auto om de droge kleren te pakken, op naar het koffiehuisje en omkleden. Binnen treffen we nog Henk en zijn familie,
die hun hoofd schudden 'dom, dom..' Het echtpaar komt hier een hapje eten en aangezien er maar één tafeltje naast de
verwarming is delen we het tafeltje, en worden we getrakteerd op hete chocomel met slagroom. Hier komen we een
beetje bij van de schrik en worden ook de wonden op het gezicht van m'n vader wat zichtbaarder en na mijn aandringen
rijden we nog even naar de eerste hulp. Daar aangekomen zien we meer mannen van zo rond de vijftig jaar zitten en de
doktor achter de receptie begint te lachen als we binnenkomen, hij schudt zijn hoofd en zegt 'het zijn ook altijd dezelfde!
' Na een kort gesprek wordt inderdaad besloten wat hechtinkjes te zetten en de dokter van bij de receptie komt ze zetten.
Hij geeft toe 'ik lach wel maar eigenlijk ben ik gewoon heel jaloers, ik hou enorm van schaatsen, maar ik moet het hele
weekend werken.' Helemaal opgelapt gaan we dan eindelijk op huis aan. Zo zie je maar, schaatsen op natuurijs is nooit
saai. De volgende dag schaatsen we in Ankeveen, ik nog wat angstig telkens als ik het ijs hoor kraken, mijn vader -nogminder
bang dan eerst, 'nu weet ik dat ik rustig blijf en dat het lukt om weer boven te komen'. Twee dagen later geeft de
gps-tracker die m'n vader altijd meeneemt weer een teken van leven na de eerste duik van zijn/haar leven. Op de gegevens
is duidelijk te zien dat we meerdere keren zowel rechts als linksom om het wak zijn gereden, een laatste lijntje stopt
precies in het midden. (Zowi Bergh)
11

Terwijl er buiten natuurijs lag en menig schaatser toertocht
na toertocht reed, zijn wij 17 en 18 maart met een delegatie
Lacustrianen, zowel deelnemers als supporters, afgereisd
naar Enschede voor de Nederlandse Studenten Kampioenschappen
Sprint. Omdat Enschede bekend staat als een
snelle baan, waren de verwachtingen hoog gespannen. Bij
de dames deden Katja, Imme, Carolien, Roos en Loes mee
en bij de mannen werd Lacustris vertegenwoordigd door
Pelle, David, Bernard en Vincent.
Op de eerste dag wist Katja de eer van Lacustris hoog te
houden door derde te worden op de 500m en beslag te
leggen op de tweede plek op de 1000m. Roos reed op de
1000m nog een pr, maar voor de rest lukte het de dames
niet om hun persoonlijke records te doen sneuvelen.
Bij de mannen streed Pelle ook goed mee voor in het
klassement, door respectievelijk vijfde en vierde te worden
op de 500m en de 1000m. Al het natuurijs had David duidelijk
goed gedaan en hij wist een mooi pr te rijden op de
1000m. Bernard had op de 500m helaas wat pech doordat
hij direct bij de start weggleed en viel, al lukte het hem zich
nog redelijk goed te herstellen en ondanks val de schade
te beperken. Onze voorzitter, de rassprinter die zich via de
Collalbo-wedstrijd had weten te plaatsen, reed een mooi pr
op de 500m.
De tweede dag waren er aanzienlijk meer Lacustris-supporters
en dat was te merken aan de snellere tijden die er
gereden werden door de meesten. Katja won de tweede
500m en door wederom tweede te worden op de 1000m
verzekerde ze zich van de tweede plek in het eindklassement!
Imme reed helaas iets minder snel dan de eerste dag,
maar werd toch uiteindelijk mooi 13e. Loes reed de tweede
dag aanzienlijk harder met twee seizoenstijden en eindigde
16e. Ook Carolien was de tweede dag beter en legde beslag
op de 19e plek. Roos heeft de tweede dag niet meer gereden.
Pelle zette de lijn van de eerste dag goed door en werd
ditmaal 4e op de 500m en 5e op de 1000m. David had als
voorbereiding nog op natuurijs gereden, wat resulteerde in
12
een pr op de 500m en een mooie 21e plek in het eindklassement.
Bernard had overdag nog buiten mededingen
meegedaan met het Overijssels Kampioenschap Kortebaan
en ondanks zijn val op de eerste dag werd hij 24e in
het eindklassement. Het lukte Vincent de tweede dag niet
om zijn 500m te verbeteren, maar op de 1000m reed hij zijn
pr wel aan gruzelementen en eindigde uiteindelijk als 35e.
Het was een mooi toernooi waar we tevreden op kunnen
terugkijken. En natuurlijk de supporters hartstikke bedankt!
Zonder jullie waren de tijden uiteraard een stuk minder.
500m 1000m 500m 1000m
Katja Franzen 42.17 01:24.84 41.70 01:24.03
Imme Lammertink 46.04 01:30.82 46.22 01:31.20
Loes Schiphouwer 46.44 01:33.85 45.77 01:32.35
Carolien Kamphuis 47.05 01:36.22 46.90 01:35.96
Roos de Ridder 46.74 01:34.86
Pelle Hoek 38.58 01:17.32 38.53 01:16.91
David de Munnik 41.94 01:23.53 41.28 01:24.39
Bernard de Vree 43.60 01:23.36 41.92 01:23.27
Vincent Aengevaeren 45.12 01:32.10 45.79 01:30.99

- Lieke en Linda tijdens de slijpcursus (tegelijk): "Ik ga ook een kwast kopen!"
- David: "Ein döner friseur!"
- Floor over Katja: "Ze is dan wel Duits, maar ze is niet achterlijk!"
- Vincent na het NSK trappenloop: "Ik heb het laten liggen in de laatste 5 treden"
- Vincent: "Klimmen is net als het gevoel dat je naar de wc moet"
- Secretaris tegen voorzitter: "Het is best moeilijk om je serieus te nemen met die kras op je neus." (Na een mislukte
poging tot hout hakken)
- David: "Waar is de dikke-billen brigade?" Nicole: "Die zitten in de natuurijs-cie!"
- Hella: "En wat doe je dan als mijn opvolger zo groot schijnt te zijn als Tjark?" Over het in bruikleen stellen van trainer jacks
- Lisanne bij ALV over de plek waar Vincent zit: "Hij heeft een paal tussen zijn benen"
- Vincent over de trainerjacks: "Het vermogen van Lacustris is een hele grote fles water en die jacks zijn daar maar een
klein kopje van"
- Hella stelt zich beschikbaar over het overzetten van de informatie naar de nieuwe website: "Ik heb toch bijna een
nieuwe laptop, daar ga ik toch heel de dag op spelen"
- Anne W.: "Ik heb vervanging voor m'n ex gevonden: Labello" Hidde: "Mag ik dan jouw labello zijn?"
- Imme: "Motto van de avond: daar krijgen we het warm van!"
- Carolien: "Je kunt niet door gebouwen fietsen he... je moet er omheen" Over het volgen van de GPS.
- David: "We zitten hier in de people's republic of Vincent" Toen Vincent vergat de ALV te laten stemmen.
- Tjark: "Lieke, je staat al veel te lang droog"
- David: "Ik heb een warm hoofd" Machiel: Hoe zou dat nou komen? David: Te veel hersenen.
- Rasmus: "Ik ben zo blij dat je met oud en nieuw niets opgeschreven hebt" Helaas Rasmus, wel dus:
- Rasmus tegen Jeroen: "Bam. Je bent dood." even stil "Twee keer zelfs"
- Rasmus: "Ik heb heel veel talenten waar jij geen weet van weet."
- Rasmus: "Ik had net disco op jullie voordeur"
- Rasmus: "Ik heb nog een slot. Daar kun je een koe mee vastzetten, dan loopt ie nog niet weg"
- Zowi over haar schaatsen: "Even trekken hier, even trekken daar, vastzetten & het is klaar!"
- Linda: "Leonoor is wel fotogeniek op schaatsen"
- Wist je dat Katja Nederlands heeft geleerd door liedjes van Guus Meeuwis?
- Anne W.: "Ik ben nog niet gevallen én in ben blijven staan."
- Wist je dat Imme pakketjes krijgt voor mevrouw Lacustris?
- Leonoor: "Schaatsen in plaats van leren, dat is toch geen soggen?"
- Hella: "Wie is de doos van het sportcentrum?" Over een doos die nog op het sportcentrum staat
- Anne W.: "Ik denk dat ik naar mijn enkels en voeten moet luisteren en beter kan stoppen", Zowi: "Als jij ze kan verstaan,
vind ik dat je naar ze moet luisteren!"
- Annita: "Silke en ik hadden zo getrouwd kunnen zijn!"
- David: "Ik heb de lengte van iemand van 12"
- Vincent over de Russen: "Zo komen ze aan tijgerbalsem, schrapen ze van hun rug af"
- Hella: "Als het over mannen gaat moet je bij mij zijn"
- Lisanne: "Lieke Je loopt een beetje achter" Lieke: "Story of my life"
- Wist je dan Suzan escortservice heeft gespeeld voor Erwin?
- Tim over Sven Kramer: "Hij heeft gewoon mijn figuur"
- Lieke: "Ik ben echt een zeikwijf he..."
- Wist je dat Sjoerd zijn bikini voor de zomer al heeft gepast?
- Henk: "Was ik maar homo, dan had ik veel eerder een vrouw gehad"
- Hella: "Je rijdt zo hard met een nike-pak omdat het zo vervelend zit, dat je er zo snel mogelijk weer uit wil"
- Wist je dat Imme kan turboplassen?
- Hella over haar gaydar: "Hij staat uit, ik heb vakantie"
- Over homo's, David; "Ik vind ze vet", Tjark; "Ik vind ze niet vet, maar wel aardig", Annita: "Ik vind ze vet aardig"
- Imme: "Bijvoorbeeld, ik zal een voorbeeld geven"
- Skits over Tjark's downstart: "Het zou wel effectiever zijn als hij dan daarna ook laag zou blijven"
- David: "En dan komen al die vrouwen bij elkaar, en dan stress enzo en blablabla" Hella: "Aantrekkelijk he"
- Imme over het wijd aansnijden van de bochten op de drie: "Ja, ik wou zo graag een 5km"
- Hella: "Ik heb mezelf bijna gedubbeld op de 1000m"
- Ward tegen Annita: "Je bent net Lisanne met teveel drank op"
- Michael tegen Katja: "Eigenlijk ben jij de enige Duitse schaatser die niet aan de doping is, of tenminste, van wie het
niet bewezen is."
13

Woensdag 4 januari, werkmiddag voor de website. Ik heb
net ‘hallo’ gezegd als ik van Imme een enveloppe krijg met
de opmerking dat ik de inhoud geheim moet houden. Jaja…
Dinsdag 10 januari, tijdens de training van de D-groep
worden op het ROC de nominaties bekend gemaakt voor
de Nijmeegse Sportprijzen. Naast de sporters, is er ook
aandacht voor de vrijwilligers die al die prestaties mogelijk
maken. Ik mag een van de genomineerden zijn. Ik vind het
vooral leuk om met schaatsen bezig te zijn, heb van jongs
af aan gezien wat er allemaal binnen een schaatsvereniging
speelt en vond het leuk om te helpen. Maar dit is een bijzonder
bedankje!
Vrijdag 3 februari, de sneeuw verandert ongewild allerlei
plannen. Door een vertraagde curlingclinic lukt het niet meer
om thuis nette kleren aan te trekken, in een trui en spijkerbroek
voel ik me toch een buitenbeentje bij de uitreiking van
2 februari 1988 Janine van Asselt (24)
3 februari 1990 Fortuné Elekonawo (22)
8 februari 1978 Jeroen Rauwers (34)
9 februari 1987 Anneke Mak (25)
13 februari 1980 Arjan Donkerbroek (32)
16 februari 1993 Pelle Hoek (19)
17 februari 1994 Aafke Bakker (18)
23 februari 1990 Ward Teunissen (22)
23 februari 1989 Remco Reints (23)
26 februari 1988 Lotte Füssenich (24)
29 februari 1972 Rik Bleijs (40)
9 maart 1993 Bram van der Steen
(19)
16 maart 1991 Nanda de Beer (21)
24 maart 1984 Erwin Wentink (28)
25 maart 1987 Erwin Koedam (25)
27 maart 1986 Julie Fijnje (26)
14
de sportprijzen. Mijn collega-genomineerden zijn 2 mannen
die gerust mijn vader konden zijn. De ene is al jarenlang
zeer betrokken bij het boksen en nu voor de 3e keer genomineerd,
de ander is de voorzitter van Stichting Koprol die
zich inzet voor gehandicaptensport. De laatste wint, de
ander wordt door de gemeente in het zonnetje gezet voor
al zijn inzet.
Maar wat maakt het uit, ik ben als winnaar naar binnen
gestapt bij de uitreiking en daar verandert de uitslag van de
jury niets aan. Op deze plek wil ik het bestuur nogmaals
bedanken voor hun nominatie.
En wat nog veel belangrijker is, laat mijn nominatie een blijk
van waardering zijn voor alle actieve leden van Lacustris:
commissieleden, trainers, bestuur. Zonder alle inzet kan
onze mooie vereniging namelijk niet bestaan! Dank jullie
wel daarvoor.
2 april 1990 Marjolein Rozemeijer (22)
3 april 1993 Jesse Claassen (19)
7 april 1991 Rens-Jan Gossen (21)
8 april 1986 Wouter de Leeuw (26)
9 april 1989 Bernard de Vree (23)
12 april 1992 Erinn Niezing (20)
13 april 1988 Anne Weerden (24)
14 april 1976 Boris Nolte (36)
15 april 1946 Freek Verhoeven (66)
15 april 1986 Josette Bos (26)
15 april 1991 Rachel Walker (21)
20 april 1978 Katja Dechering (34)
22 april 1986 Laura van Leeuwen (26)
28 april 1982 Iris Verbruggen (30)
30 april 1991 Thijs Broers (21)
30 april 1991 Nicole Vernhout (21)
RUNNERS
COMPANY
NIJMEGEN, BLOEMERSTRAAT 14-18

Winterkamp 25/26 februari 25/02/2012 (Hele dag) Enschede
NSV-wedstrijd 26/02/2012 - 19:00 Triavium
NSK Marathon 03/03/2012 (Hele dag) Amsterdam
NSK Ploegenachtervolging (+500m) 03/03/2012 - 17:00 Eindhoven
Open NSV Clubkampioenschap marathon 03/03/2012 - 19:00 Triavium
IJstrijd Nierstichting 04/03/2012 (Hele dag) FlevOnice Biddinghuizen
7V gala 09/03/2012 - 21:00 Danszaal Elvira
NSK Wintertriathlon 10/03/2012 (Hele dag) Groningen
NSV-wedstrijd 11/03/2012 - 19:00 Triavium
NSK Allround 17/03/2012 (Hele dag) Groningen
IUT Lacustris / Clubkampioenschappen 22/03/2012 (Hele dag) Triavium
NSV-wedstrijd 25/03/2012 - 19:00 Triavium
Lasergamen 28/03/2012 - 20:00
15

Indien onbestelbaar retour: NSSV Lacustris, universitair sportcentrum,heijendaalseweg 141, 6525 AJ Nijmegen
VOOR EEN BEETJE
SCHAATSER
IS DIT
INDERDAAD
EEN HORRORWINTER
16