Robbenbulletin Zomer 2012 - Zeehondencrèche Pieterburen

obbenbulletinZomer 2012 - Uitgave stichting Zeehondencreche Lenie ‘t Hart - www.zeehondencreche.nl
Zeehonden moeten op onze hulp kunnen blijven rekenen
Nog nooit in de geschiedenis van de Zeehonden- Stelt u zich eens voor: 385 zeecrèche
hebben we zoveel zieke zeehonden tegelijk honden, die bijna allemaal indivi-
in huis gehad als in de eerste maanden van dit jaar. dueel moeten worden behandeld,
Op het drukste moment hadden we 385 zeehonden drie of vier keer per dag vispap of
in de crèche. Waar láát je zoveel zieke dieren, vroe- vis gevoerd moeten krijgen, medigen
veel mensen. Dat was inderdaad een probleem, cijnen toegediend moeten krijgen.
want onze capaciteit is ooit gebouwd voor zo’n Hun ligplek moet een paar keer
80 zeehonden. Maar we laten ons nooit kennen, per dag worden schoongemaakt.
en met vereende krachten – en met veel hulp van De dierenartsen moeten ze
vrijwilligers - hebben we allerlei opvangfacilitei- dagelijks controleren… Dat was
ten geïmproviseerd. Kantoren werden ontruimd, zo verschrikkelijk veel werk, dat
containers bijgeplaatst en de grote tent die fi rma onze vaste medewerkers, ook
van Kammen had neergezet, groeide steeds meer, al hebben ze zich letterlijk dag
totdat hij 40 x 20 meter was. Zo konden we alle en nacht voor de dieren ingezet,
zeehonden een plekje geven: 120 grijze zeehonden dat nooit konden redden. Dus
en 265 gewone zeehonden.
hebben we een beroep gedaan
op collega-instituten in het
Vooral dat laatste aantal baarde ons grote zorgen. buitenland. Want hoe lief het ook
Al deze 265 gewone zeehonden waren jongen van was dat veel vrijwilligers zich
de vorige zomer. En zonder uitzondering kwamen aanboden om te komen helpen,
ze binnen met parasieten: longwormen, die al zover het “hands-on” werk met wilde
waren gegroeid dat de longen beschadigd waren. dieren is toch echt iets voor
Als dat doorzet, is de zeehond ten dode opgeschre- getrainde specialisten. Daarom
ven. Als hij niet kan ademen, kan hij niet duiken waren we heel blij met de steun
en dus geen vis vangen. Een dodelijke spiraal. En van zeehondenopvangcentra in
dat die situatie geldt voor meer dan de helft van Amerika, Polen, Frankrijk, Duitsland en Spanje. komen. Want als er een ochtendploeg en een
alle gewone zeehonden die de afgelopen zomer op Maar ook de Nederlandse dierenparken en het middagploeg van ieder 25 man bezig is, moet
het wad zijn geboren is heel erg zorgelijk. Daarom Dolfi narium lieten zich niet onbetuigd: ook zij er gewassen worden, gangen en dierverblijven
zijn onze wetenschappers met volle kracht aan het stuurden dierenverzorgers, die zich op een fantas- schoongemaakt, gekookt (voor 50 man of meer!),
werk om de oorzaak van die enorme stijging van tische manier hebben ingezet. En de vrijwilligers nieuwe opvangplekken getimmerd, noem maar
het aantal longwormpatiënten te zoeken.
die zich aanboden? Natuurlijk lieten we ze graag op. Vervolg op pagina 2 »

« vervolg voorpagina
Het is onvoorstelbaar wat onze mensen, samen
met al die tijdelijke hulpkrachten in die maanden
voor werk hebben verricht. Stel je voor:
dagelijks duizend bakjes vispap klaarmaken,
medicijnen prepareren voor 200 zieke dieren,
duizend kilo vis ontdooien en verdelen…
Als ik nu op die periode terugkijk, is dat met
groot respect en bewondering voor de inzet van
al onze medewerkers en met grote dankbaarheid
voor de hulp van zoveel mensen, die zelf
kwamen meewerken of die ons steunden met
handdoeken, andere materialen of geld. Het is
fantastisch dat bijna al de dieren, die als een
hoopje ellende bij ons binnenkwamen, intussen
al weer sterk en gezond rondzwemmen in zee.
Maar die prachtige actie heeft ook een keerzijde.
Bij het vaststellen van ons budget voor
2012 konden we onmogelijk weten dat we al in
januari ruim honderd zeehonden méér in huis
zouden krijgen dan we ooit tevoren hebben opgevangen.
Zoiets kan je niet plannen. Maar natuurlijk
hebben
De andere kant van de Zeehondencrèche
In Nederland weet iedereen dat er zeehonden zijn en dat er een Zeehondencrèche is. We hebben
in Nederland de zeehond op de kaart gezet en ervoor gezorgd dat men op allerlei manieren rekening
is gaan houden met de zeehond. Dat hebben we natuurlijk vooral bereikt door moederloze,
zieke en gewonde zeehonden op te vangen en iedereen daarover te vertellen. Maar de Zeehondencrèche
doet veel meer dan dat.
Wetenschappelijk onderzoek
Wat niet iedereen weet is dat de Zeehondencrèche
het belangrijkste kenniscentrum op het gebied van
zeehonden in Nederland is,
waar op alle mogelijke gebieden
wetenschappelijk onderzoek
wordt uitgevoerd. Dit onderzoek
vindt vaak plaats samen met
Universiteiten in binnen- en
buitenland, zoals de Erasmus
Universiteit en de Universiteiten
van Leiden, Utrecht en Groningen. Inmiddels zijn acht
medewerkers van de Zeehondencrèche gepromo-
die extra faciliteiten, de materialen, de extra vis,
kortom de zorg voor zoveel extra zeehonden
en ook de zorg voor zoveel extra mensen (die
natuurlijk wél moesten slapen, eten, reizen) een
gapend gat in onze begroting geslagen…
De Zeehondencrèche is geen rijke organisatie.
Wij hebben geen vermogen op de bank. Al jaren
hebben we geleerd om de tering naar de nering
te zetten. Maar wat moet je, als er zoveel
zeehonden naar Pieterburen gebracht worden?
Moeten we dan maar luisteren naar de zogenaamde
experts van een ander onderzoekscentrum,
die maar blijven roepen dat het zo goed
gaat met de zeehond? Dat het beter is om ze
maar te laten doodgaan? Is het dan normaal dat
meer dan de helft van de pasgeboren zeehonden
dodelijke longwormen krijgen? Is dat een
“bewijs” dat het zo goed gaat? Overal elders in
de wereld loopt het aantal gewone zeehonden
in aantal terug. In Engeland. In Duitsland. Op
het “zeehondenparadijs” Sable Island…
We hadden geen keus. Onze doelstelling is
alle zeehonden opvangen die hulp nodig hebben.
Zeker als ze door menselijk handelen in
problemen zijn gekomen. Longwormen blijven
groeien door een slecht werkend immuunsysteem.
En die slechte werking komt door
de vervuiling. Kortom: wij mensen hebben de
zeehonden ziek gemaakt. Dus moeten ze
ook op onze hulp kunnen rekenen. Dus
helpen wij ze.
Ik weet heel zeker dat u er net zo over denkt.
Een ziek dier laat je niet aan zijn lot over. Dat is
veerd op onderzoek naar zeehonden; een negende
proefschrift is in de maak. Jaarlijks verschijnen
van de hand van onze wetenschappers meerdere
publicaties in vooraanstaande
wetenschappelijke tijdschriften.
Die publicaties zijn altijd “peer
reviewed”; dat wil zeggen dat
internationale collega-wetenschappers
de artikelen hebben
beoordeeld op wetenschappelijke
correctheid. De plaatsing
van zo’n artikel betekent dus altijd een grote pluim
voor onze wetenschappers! Niet voor niets heeft het
onze verantwoordelijkheid; maar ook een stuk
beschaving. Daarom ben ik zo vreselijk blij dat
u ons steunt. Zonder uw bijdrage kunnen we
ons werk niet doen, want reserves hebben we
niet meer.
Beste mensen help ons alstublieft om in het
komende seizoen alle zeehonden te kunnen
verzorgen. Heeft u een idee hoe we aan meer
donateurs kunnen komen of aan meer geld: zeg
het ons. We redden het iedere jaar net weer met
de donaties, sponsoring, erfenissen en legaten.
We hebben nooit geld over, maar ook nét niet
te kort. Dat wordt nu anders met deze enorme
kosten. Wie wil ons geld lenen? Misschien kent
u mensen die ons wat willen geven? Je weet
maar nooit… Misschien vindt u mij nu wel een
schooier, maar het is voor de zeehonden. Die
kunnen we toch niet aan hun lot overlaten als ze
ergens aan dijk of strand aanspoelen?
Parlement al vorig
jaar besloten dat ook
een wetenschapper
van het kenniscentrumZeehondencrèche
Nederland zal
vertegenwoordigen
in de Trilaterale Seal
Expert Group. Hierin bespreken wetenschappers van
de drie Waddenzeelanden Nederland, Duitsland en
Denemarken de situatie van de waddenzeehonden.
Buitenland
Wat ook veel mensen niet weten is dat de Zeehondencrèche
ook actief is in veel andere landen waar
zeehonden leven. In de doelstellingen van de crèche
staat dat wij een helpdesk willen zijn voor ieder land
waar men zeezoogdieren wil helpen. Zo werken we
al tientallen jaren samen met Griekenland, Turkije

Dank vrijwilligers uit alle windstreken!
De Zeehondencrèche zou niet kunnen bestaan
zonder haar nationale en internationale
vrijwilligers. Dat werd helemaal duidelijk
afgelopen winter, toen wij een ongekende
hausse aan zieke zeehonden hadden. Vanuit
alle werelddelen kwamen enthousiaste
biologen, dierverzorgers en dierenartsen naar
Pieterburen om de zeehonden te helpen. Onze
vrijwilligers krijgen kost en inwoning van de
Zeehondencrèche, maar daar moet u zich niets
bij voorstellen hoor. Ze slapen met z’n vieren
op een kamer en krijgen drie eenvoudige
maaltijden per dag. Maar wat halen ze veel
en Mauritanië voor de bescherming van de uiterst
zeldzame monniksrob. In al die landen hebben we
heel veel ervaring kunnen opbouwen op het gebied
van samenwerking met de lokale bevolking. Want
je kunt in een arm land niet dieren gaan redden en
de mensen er niet bij betrekken. Overal waar dat
wél gebeurt zie je dat de plaatselijke bevolking een
hekel krijgt aan de dieren die zoveel aandacht krijgen,
terwijl bij onze projecten de lokale mensen juist van
de zeehonden zijn gaan houden.
Daarom wordt Lenie ‘t Hart steeds vaker uitgenodigd
om in andere landen te komen vertellen over de manier
waarop wij in Nederland en in de landen waar wij
al mee samenwerken
een combinatie
hebben gemaakt van
zeehondenopvang,
wetenschappelijk
onderzoek en voorlichting.
Vooral ook
het positief benaderen
van alle gebruikers van het gebied waar de zeehond
leeft. Lenie heeft daarover in de afgelopen periode
in verschillende landen een verhaal kunnen houden.
In Zuid Korea voor de spotted seal, in Iran voor de
Kaspische zeehond en op Martinique voor een internationaal
congres voor beschermde gebieden.
Lenie’s verhaal is altijd: opvang van bedreigde
zeezoogdiersoorten bestaat uit drie dingen: 1. de zorg
voor het individuele dier, 2. wetenschappelijk onderzoek
en 3. kwaliteit van leven voor de plaatselijke
bevolking in een gebied. De laatste jaren blijkt dat
voldoening uit hun vrijwilligerswerk!
Onze vrijwilligers werken vaak ontzettend
hard: ’s ochtends voor dag en dauw opstaan
om de vispap of hele vissen klaar te maken,
twee tot drie keer per dag alle verblijven
schoonmaken, de conditie van de zeehonden
checken en samen met onze vaste verzorgers
de zeehonden voeren…. Het is elke dag weer
een enorme klus. En toch doen ze het met veel
liefde, want elke zeehond die na verloop van
tijd weer de vrijheid krijgt, is voor hen een
moment om nooit meer te vergeten. Wat zijn
onze vrijwilligers trots als ze ‘hun’ zeehonden
veel overheden en alle internationale natuurbeschermingsorganisaties
deze fi losofi e nu ook volgen en
deze werkwijze overnemen.
Een voorbeeld van onze aanpak is Mauritanië. Daar
heeft de opvang van de bijna uitgestorven monniksrob
ervoor gezorgd dat de armoede van de lokale vissers
onder de aandacht kwam. Die vissers betaalden
hun mensen uit in vis, die echter bij 40 graden snel
niets meer waard was. De opzet van een opleidingsprogramma
voor de vrouwen van de vissers bracht
een oplossing: de vrouwen leerden vis verwerken,
schoonmaken, koken, roken, visolie maken. Inmiddels
werken langs de Mauritaanse kust meer dan 2.500
vrouwen op deze manier. Zonder de opvang van
zeehonden was dat niet van de grond gekomen.
Een ander recent voorbeeld is Iran. Daar heeft de
crèche in samenwerking met de DOE (Department
Of Environment) een opvangcentrum opgezet voor
de bedreigde Kaspische zeehond. Jonge Iraanse
biologen en dierenartsen werken daar samen met
de plaatselijke bevolking. De lokale vissers keken er
eerst met een schuin oog naar; ze hadden toch al te
weinig inkomen, omdat ze (door overbevissing elders)
te weinig vis vingen. Daarom werd gekeken naar
alternatieve werkgelegenheid. De vrouwen van de
vissers pakten hun oude stiel weer op: het weven van
prachtige Perzische tapijten. Ze maken nu tapijten
waarin een zeehond is geweven. Aan één tapijt werkt
die ze inmiddels goed hebben leren kennen,
weer mogen vrijlaten.
Al die ervaringen nemen ze uiteindelijk weer
mee naar huis. En vaak zijn er in hun land
van herkomst ook zeehonden die hulp nodig
hebben. Met de nodige bagage aan kennis en
ervaring, opgedaan bij het beste zeehondenopvangcentrum
ter wereld, leren zij weer anderen
over het nut en de noodzaak om zeehonden te
redden. En zo verspreidt het nieuws zich vaak
snel en melden zich weer nieuwe vrijwilligers
aan. Van Brazilië tot Australië en van Spanje
tot Japan krijgen wij aanvragen binnen.
een vrouw bijna een maand. Er zijn er al tientallen be-
steld en verkocht. En iedereen is blij met de zeehond.
Internationale publiciteit
De opvang van 385 zeehonden aan het begin van dit
jaar was wereldnieuws. In de eerste twee maanden
hebben talloze televisieploegen van over de hele
wereld reportages gemaakt van de enorme drukte
in de Zeehondencrèche. Overal werd op een heel
positieve manier gereageerd op de manier waarop
wij ons in Nederland inzetten voor dierenwelzijn.
Van BBC-World tot NBC, van France-1 tot Discovery
Channel, van BBC-Brazil tot Al Jazeera, alle reporters
spraken vol bewondering over ons werk. Veel van die
reportages zijn inmiddels al enkele keren uitgezonden,
zodat bijna een miljard mensen hebben kunnen
zien hoe wij in Pieterburen zeehonden verzorgen die
hulp nodig hebben.
Had de Zeehondencrèche maar van iedere kijker 1
eurocent gekregen…

Gift van RWE
Toen we zoveel zieke zeehonden moesten
huisvesten in geïmproviseerde ruimtes, besloot
RWE/Essent ons opnieuw te steunen. Ze maakten
ons blij met twee prachtige, geïsoleerde loodsen,
waarin zieke zeehonden comfortabel kunnen
worden ondergebracht. Alle werkzaamheden
(grond egaliseren, beton plus coating aanbrengen
en loodsen plaatsen) werden door de gulle gever
uitgevoerd. Hiermee komt het totaal aan dergelijke
opvangruimtes op vier. Deze zomer kunnen
alle loodsen al worden ingezet.
BN-ers op de bres
Drie BN-ers hebben zich de afgelopen maanden
actief voor de zeehonden ingezet. Zo verraste Bas
Muijs met zijn klusteam van het programma Het
Snoer Om de Zeehondencrèche met een gratis
complete metamorfose van ons vrijwilligersverblijf.
Bas kreeg de tip van vrijwilliger Renée Smit om het
onderkomen voor de vrijwilligers te renoveren. Met
de hulp van sponsors, het klusteam van Bas en
onze eigen vrijwilligers, werd de hele woonkamer,
keuken en internethoek voor de vrijwilligers in twee
dagen tijd omgetoverd van een eenvoudige ruimte
met tweedehandse afdankertjes tot een spiksplinternieuwe
gezellige ruimte met de nieuwste technische
snufjes. Daar zullen de vrijwilligers zich zeker thuis
voelen! De verbouwing werd gefi lmd en is onlangs in
twee uitzendingen te zien geweest op SBS6.
Dierenlot ontfermt zich over onze EHBZ-ers
Sinds een paar jaar krijgt de Zeehondencrèche
steun van Stichting Dierenlot. Deze stichting trekt
zich het lot van dieren erg aan en wil ze graag
helpen. En dat doet Dierenlot op geweldige wijze!
Zij helpen door kleine en middelgrote opvangcentra
en asielen fi nanciële steun te geven voor
verbouwingen of aanschaf van materieel. Zo
hebben ze de Zeehondencrèche al geholpen met
de aanschaf van een visvriezer, nieuwe vervoersmanden,
de verwarming voor een loods en de
inrichting van ons laboratorium. Maar ze geven
ook dierenambulances en transport auto’s cadeau.
Zo hebben ze ons EHBZ-team in Noordwijk
al ontzettend blij gemaakt
met een heuse 4x4
strandambulance.
Medio april
kregen we
wel een heel bijzondere gift van Dierenlot: We
kregen de sleutels overhandigd van zowel een
prachtige zeehonden transport ambulance als
een zware tractor voor op het strand waarmee
onze vrijwilliger op Vlieland zeehonden kan redden.
Dat was een geschenk uit de hemel, want
onze transportauto had het net begeven en de
tractor op Vlieland hield het ook niet lang meer
vol. We zijn ongeloofl ijk blij met de steun die
Dierenlot ons heeft gegeven. Zonder die steun
zou ons EHBZ-netwerk beslist niet zo adequaat
kunnen functioneren, terwijl het bij zeehonden
in nood juist zo belangrijk is om er op tijd bij te
zijn. Graag laten we dan ook zien
hoe blij we zijn met Stichting
Dierenlot!
Een andere bekende presentatrice Nicolette van
Dam liet pas geleden haar zeehond Junior vrij.
Dat gebeurde onder het oog van televisiecamera’s
en fotografen. Nicolette kreeg de adoptie
van Junior cadeau als blijk van waardering voor
haar inzet bij het bedrijf Starline. Dit bedrijf heeft
vijf prachtige Junior Starline kinderzwembaden
en twee grote zwembaden gedoneerd aan de
Zeehondencrèche. Nicolette en de eigenaar van
Starline, Stan van Gansewinkel, hebben tijdens
een rondleiding in de Zeehondencrèche zelf
gezien hoe fi jn de zeehonden het hebben in deze
zwembaden. En Junior was blij dat hij na zijn
vrijlating weer lekker vrij kon rondzwemmen in
de Waddenzee.
Tot slot liet actrice Victoria Koblenko dit voorjaar
haar naamgenoot zeehond Victoria vrij. Zij had
de adoptie van haar vriendin als cadeau voor
haar verjaardag gekregen. Victoria vond het een
geweldige ervaring en wil de adopties van zeehonden
promoten als doorgeef-cadeau. Natuurlijk
juichen wij dit van harte toe!
ISO-9001-2000
gecertificeerd
Colofon
Dit Robben bulletin is een uitgave van:
Stichting Zeehondencrèche Lenie ‘t Hart
Hoofdstraat 94a, 9968 AG Pieterburen
Telefoon: 0595 526 526 Fax: 0595 528 389
Email: info@zeehondencreche.nl
Website: www.zeehondencreche.nl
Giften en donaties gironummer 8020
Redactie Lenie ‘t Hart , Karst van der Meulen,
Daniëlla van Gennep.
Fotografi e : Lenie ‘t Hart, Karst van der Meulen,
Albertje Stel, Amir Sayad Shirazi
Ontwerp Bestbuy Noord, Groningen
Drukwerk Grafi sche Industrie ‘De Marne’.
NIETS IN DEZE UITGAVE MAG WORDEN GEBRUIKT
ZONDER SCHRIFTELIJKE TOESTEMMING VAN
STICHTING ZEEHONDENCRÈCHE LENIE ‘T HART.