Hoera? Nederland krimpt! – Utrecht: Hoe werkt een stad ... - Ditbureau

aantal punten met hem eens. Sport is een kans, ook voor Kanaleneiland. Verder voelt Bosch wat
voor clustering van scholen in Overvecht, waardoor ruimte voor woningbouw ontstaat.
De opgaven voor Nederland
Een nieuw kabinet: nieuwe ronde, nieuwe kansen. Er is veel kritiek geweest op de minister van
VROM voor het gebrek aan visie en ideeën. Er wordt geroepen om een ander beleid. Zonderop
vraagt de panelleden wat zij het nieuwe kabinet mee willen geven op het gebied van krimp en
achterstandswijken.
Van der Gugten wil de verkokering tussen gemeenten, woningbouwcorporaties en
vastgoedontwikkelaars verminderen. We zijn niet in staat geweest om zuinig om te gaan met de
grond. Door verkokering binnen de rijksoverheid zelf is deze er zelf ook debet aan. Ook pleit hij
voor een beter debat over de stad en over hoe steden zouden moeten functioneren. ‘We moeten
investeren in steden. Daarbij heeft Utrecht het een stuk makkelijker dan Rotterdam.Vergeet ook
niet de middelgrote steden. In Utrecht moet er geïnvesteerd worden in Overvecht en
Kanaleneiland. De gemeente moet meer regie krijgen.’ Daarnaast is hij van mening dat er op
lange termijn een ander soort ontwikkelaars nodig is. Hij zegt zich te realiseren dat het vreemd is
vanuit de mond van een ontwikkelaar, maar er is een systeemverandering nodig. Er moet vanuit
de overheid meer gestuurd worden op programma’s én er zouden consequenties aan verbonden
moeten worden als het programma niet wordt gevolgd. Zolang er hoge rendementen op
geïnvesteerd vermogen worden gemaakt en het risico wat marktpartijen lopen klein is zal er niets
veranderen. Depla wijst in dit verband op twee nieuwe instrumenten die gemeenten meer macht
en besluitvaardigheid geven. Dit zijn de wet voorkeursrecht gemeenten, die grondspeculatie door
marktpartijen moet verminderen, en de grondexploitatiewet, die erin voorziet dat winstgevende
en verlieslijdende activiteiten over het hele plan worden uitgesmeerd en die gemeenten een
instrument geeft om makkelijker te onteigenen. Depla geeft de formatieonderhandelaars het
advies niet te komen tot een maatregelen-regeerakkoord. Hij ziet er graag een aantal grote
projecten in waar de politiek zich aan kan binden. Zoals bijvoorbeeld een programma voor een
forse aanpak van de 140 probleemwijken met daarin de taakverdeling tussen de verschillende
spelers. De Langen wil ook meer aandacht voor steden en een strakkere sturing op het
overheidsprogramma. Hij adviseert gemeenten niet helemaal op de grondexploitatiewet te
vertrouwen. Hij ziet veel in de verstedelijkingsafspraken, waarbij de rijksoverheid met gemeenten
en regio’s’ afspraken maakt over verstedelijking. Dit verplicht alle partijen tot het nakomen van
afspraken die over het te realiseren programma worden gemaakt. Dat vergt wel visie van de
rijksoverheid. Tot slot ziet Buisman graag dat de kracht van steden zelf meer wordt gestimuleerd.
‘De rijksoverheid dient te faciliteren en steden moeten meer ruimte en mechanismen krijgen om
zelf aan de slag te gaan.’