1 Colofon Inhoud 2 3 5 7 9 10 11 12 14 16 18 19 22 ... - SIB Groningen

Colofon
Hoofdredactie
Ayla van Kessel
Redactie
Ayla van Kessel
Paula Mia Faber
Emma Bürgisser
Philipp Müller
Lay-Out
Philipp Müller
Druk
RCG
Wij bedanken
Bestuur ‘10-’11
Claudia de Koe
Roel van der Meij
Thijs Risselada
Algemeen
Sibylle is een onafhankelijk periodiek
van de Studentenvereniging
voor Internationale Betrekkingen in
Groningen en verschijnt vijf maal
per jaar in een oplage van 300 exemplaren.
De redactie behoudt zich het
recht voor om stukken in te korten,
te redigeren of te weigeren. De
redactie stelt zich niet aansprakelijk
voor teksten die niet door leden van
de redactie zijn geschreven.
Email
redactie@sib-groningen.nl
Postadres
Postbus 1287
9701 BG Groningen
Pandadres
St. Walburgstraat 22a
9712 HX Groningen
Tel. 050-3634674
Fax. 050-3634677
Internet
www.sib-groningen.nl
Sibylle Oktober 2010
Inhoud
Redactioneel
De Vereniging evolueert
Ontwikkelingslanden en hun evolutie
Everything a man does, he does to get laid
Introkamp
Bestuurspagina
Agenda
The Evolution of Democracy
Two Evolutions of Freedom
Recensies/Reviews
Evolutie en de Liefde
De geschiedenis van een diersoort
Interview met een “oud” SIBber
Nieuwe SIBbers
2
3
5
7
9
10
11
12
14
16
18
19
22
23
1

Redactioneel
Beste lezer,
2
Sibylle Oktober 2010
Bismarck verzon in 18 zoveel dat de mens met pensioen mocht met 65 jaar. De
leeftijd van de naar zijn weten op dat moment oudste persoon. Ondertussen
gaat elke 10 jaar de levensverwachting met 1,5 jaar omhoog. (Ook in Frankrijk.)
Vroeger stierf één op de vijf kinderen aan de mazelen, tegenwoordig lijdt één op
de drie Nederlanders aan kanker. Omdat we zo oud worden. Hadden mensen
vroeger de midlifecrisis rond de 20? Of hebben we dit fenomeen overgehouden
aan de niet-geëvolueerde hersenen, die rond de 40/50 denken dat je aan het
einde van je leven bent beland? Onze nieuwe regering wil de maximumsnelheid
naar 130 km/h verhogen. Verandering in snelheid = (botsing) 1 ; (letsel) 2 ;
(sterfte) 4 . Gordels, airbags en goede gezondheidszorg heff en deze negatieve
eff ecten niet op; het probleem van moral hazard. Is het erg als er meer mensen
verongelukken? Waarschijnlijk betekent het een kostenbesparing in de
gezondheidszorg.
EVOLUTIE IS DE GELEIDELIJKE ONTWIKKELING NAAR IETS HOGERS
Dit is de defi nitie die de redactie in deze editie aanhoudt. ‘Alles wat ik zeg,
typ ik tegelijkertijd in mijn hoofd,’ zei Esther laatst. Typisch een (typisch)
fenomeen voor onze generatie Einstein. Hoe zal de volgende generatie heten
als onze kinderen op de fi ets naar school hun rug niet meer breken aan een
Kiplingtas vol boeken, maar aan een computertje genoeg hebben? Darwins
evolutietheorie der diersoorten doet denken dat evolutie iets ongrijpbaars is,
verspreid over miljoenen jaren. Maar een ‘geleidelijke ontwikkeling’ kan zich
voordoen in elk tijdsbestek. Denk aan het opbouwen van overgewicht in drie
jaar tijd. De ontwikkeling hoeft ook niet onopgemerkt te blijven, denk nu aan
klimaatverandering: de geleidelijke ontwikkeling naar een hogere temperatuur
op Aarde. De woorden uit de defi nitie ‘iets hogers’ betekenen in dit geval niet
iets beters. Voor zover de huidige evolutie te analyseren is, kunnen wij die
sturen. En daarmee de ontwikkeling van de Nederlandse samenleving, die ooit
bekend stond om haar tolerantie, en die van de hele wereld.
Wereldwijde empathie. De SIB. De vis. De seizoenen. Ontwikkeling van
arme landen, de (liefdes)hersenen, democratie. (R)evolutionaire gedachtes
over vrijheid. Dit is het afscheid van de redactie in deze formatie. Maar blijf je
suggesties en inzendingen mailen. Voor ons als feedback, voor de aankomende
redactie als ondergrond.
Namens de gehele redactie,
Ayla van Kessel
Ayla van Kessel
Paula Mia Faber
Emma Bürgisser
Philipp Müller

Sibylle Oktober 2010
De vereniging evolueert
Door Ayla van Kessel
Wat wil ik bereiken met de SIB? Wat wil ik bereiken bij
de SIB? Welke ervaring wil de SIB realiseren en hoe?
Consequent, doelgericht beleid en grote activiteiten vergen
volharding en geduld, een langere termijn visie. Dit artikel,
gebaseerd op informatie en verschillende meningen van de
geciteerde oud-bestuursleden, probeert de ontwikkeling
van onze vereniging in kaart te brengen, met als doel
een overzicht te krijgen voor een dergelijke lange termijn
visie.
WAT IS DE IDENTITEIT VAN DE SIB?
Analytische, sarcastische Wolter Kersbergen (Penningmeester
in 2006, in de Raad van Advies van 2006 tot 2009 en tot
voor kort Kascommissielid) studeert en woont niet meer in
Groningen, maar heeft nog altijd een groot SIB-hart. Daarom
eerst het woord aan hem:
‘Met de komst van internet is de wereld weliswaar kleiner
geworden, dat betekent nog niet dat er over en weer
ontmoetingen zijn met mensen met verschillende visies,
gewoontes en normen en waarden. Het organiseren van zulke
ontmoetingen, en studenten een ruimere blik geven op lokale,
nationale en internationale zaken, is een streven van de SIB.
Dit komt duidelijk naar voren uit de activiteiten van voor
de val van het IJzeren Gordijn. Toen organiseerde de SIB
ontmoetingen met Poolse studenten, waardoor beide partijen
in contact kwamen met een wereld die ze niet kenden. De
geschiedenis weerspiegelt wat de SIB is. Ze toont wat er allemaal
mogelijk is en kan worden georganiseerd (videoverbinding met
New York, Cradle to Cradle congres, TEIMUN). En hopelijk
inspireert de kennis over de geschiedenis tot het organiseren
van nieuwe grensdoorbrekende activiteiten.’
WELKE ERVARING WIL DE SIB REALISEREN?
‘Eén van de belangrijkste dingen van de SIB vind ik de
mogelijkheid tot zelfontplooiing. Als bestuur probeer je je leden
te faciliteren in ambities voor het organiseren van activiteiten.’
(Sebastiaan Mur, Commissaris Extern ‘08-‘09)
Exploreer nieuwe mogelijkheden voor de internationale
samenleving en geef de vriendschap tussen volkeren een
hoge prioriteit. Deze idealistische grondslagen ontstonden
uit onvrede na de Tweede Wereldoorlog en waren het
uitgangspunt voor de oprichting van onze vereniging.
Daarbij komen andere doelstellingen kijken: het wekken
van belangstelling voor internationale samenwerking en
vraagstukken bij de Groningse student, door te informeren
en de opinievorming hierover te stimuleren. De SIB
probeert studenten te stimuleren actief te worden in het
organiseren van maatschappelijk betrokken activiteiten.
Hoe de SIB met deze doelen is omgegaan, is door de jaren
heen veranderd. Gezelligheid staat bijvoorbeeld niet in de
statuten. Toch is ‘Inhoud en Gezelligheid’ nu de oneliner
van de vereniging.
WAT WIL IK BEREIKEN BIJ DE SIB?
‘Ik vindt het prachtig dat je je hele sociale leven om de SIB
heen kunt bouwen, door middel van commissies, disputen en
reizen!’ (Daan Stelder, Commissaris PR ’09-’10)
De SIB bestond voor lange tijd vooral uit Themagroepen,
gespecialiseerd in een bepaald onderwerp, waarvan de
leden thuis bij elkaar kwamen om hierover te discussiëren
en activiteiten en reizen te organiseren. Begin jaren ‘90
ontstond er de discussie of er meer aandacht voor het
gezelligheidsaspect moest komen, voor de ledenbinding.
Ongeveer de helft, veelal oud-leden, was uitgesproken
tegen en sommigen van hen hebben de SIB demonstratief
verlaten. De tweedeling bracht ook wel eens onenigheid
binnen de besturen met zich mee. 2006 wordt wel als een
keerpunt naar samenhang gezien. De omslag naar meer
gezelligheid heeft geen duidelijke gevolgen gehad voor de
kwaliteit van de inhoudelijke activiteiten. Maar het gevaar
blijft bestaan dat er op een keer een bestuur komt dat
geen focus heeft op inhoudelijkheid. Kennis van de SIBgeschiedenis
kan dit voorkomen.
Daan: ‘De meeste leden in de
organisatie zijn tevreden over
wat er is bereikt. Over welke
richting we op moeten is meestal
nog wel discussie.’
WAT WIL IK BEREIKEN MET DE SIB?
‘In 2004 kwam Gretta Duisenberg langs, dat vond
iedereen heel tof. Nu kan de SIB trots zijn op bezoeken van
ministers als Koenders, Bos en Balkenende.’ (Thomas Heino,
Penningmeester ’06-’07)
Niet alleen heeft de omslag naar meer nadruk op
gezelligheid geen gevolgen gehad voor de inhoudelijkheid,
het is zelfs normaler geworden dat elk bestuursjaar wel
drie of vier activiteiten organiseert waarbij grote sprekers
zijn vertegenwoordigd. En de lat ligt steeds hoger. Nu
kunnen nieuwe sprekers erop worden gewezen dat de
minister-president met de leden heeft geborreld en dat
Paul Rusesabagina, levensredder in de Rwandese genocide,
3

Column
is komen spreken. De verplaatste lat heeft waarschijnlijk te
maken met een veranderde wijze van organisatie. Waar de
SIB er eerst op stond dat leden de lezingen organiseerden,
is nu de tendens dat het bestuur veel van de activiteiten
verzorgt. Als bestuur kun je overzichtelijker bepalen welk
niveau en welk doel er moet worden bereikt, voor een
ander die lat hoog leggen is heel moeilijk.
Vorig jaar is er één spoeddebat georganiseerd, over de
toekomst van het bankwezen, naar aanleiding van het
faillissement van de DSB Bank. Een spoeddebat speelt in
op de actualiteit, wat betekent dat het binnen twee weken
moet worden opgezet, inclusief kennisrijke sprekers. Het
is iets speciaals aan de SIB en toch werden ze vroeger
veel vaker georganiseerd. In 2005 bijvoorbeeld, werd
een spoeddebat gewijd aan de ophef rondom de Deense
spotprenten. Dit trok veel geïnteresseerden, de Aula zat
vol. De afname hiervan ligt waarschijnlijk niet alleen aan
het verschil in organisatie, zoals hierboven is aangekaart,
maar ook in een mentaliteitsshift van studenten. Leden
consumeren nu veel meer dan vroeger. Ze zijn minder
actief in het organiseren en het realiseren van hun ideeën.
Wellicht heeft dat te maken met de huidige samenleving
die gehaaster is, en de vele nevenfuncties en –bezigheden
van de student.
SIBs niche
‘Het gras is bij ons best groen. Ik zou het leuk vinden als
de vereniging tevredener naar zichzelf zou kijken.’ (Anouk
Bosma, Voorzitter ‘09-’10)
Is de SIB haar marktaandeel aan het verliezen? Al een tijdje
is de SIB niet de enige vereniging in Groningen meer die
zich richt op internationale zaken. Studievereniging Clio
ontstond bij de oprichting van de studie Internationale
Betrekkingen en Internationale Organisatie. Door de
globalisering, het internet en collectieve wereldproblemen,
worden internationale vraagstukken vaker het onderwerp
van congressen en lezingen van andere organisaties. In
tegenstelling tot hen, is de SIB door de jaren heen niet veel
meer activiteiten gaan organiseren. Wel probeert de SIB
vernieuwend te zijn en kent zij weinig grenzen. Alles wat
op de SIB afkomt, pakken de leden en het bestuur aan. Bij
de SIB is geen idee te gek. Zolang je een goed plan maakt
en er geld voor binnen kunt slepen, kun je het realiseren
en organiseren ondersteund door het bestuur. Toch is het
een feit dat de afgelopen jaren het ledenaantal gestaag
daalt. Ligt het aan SIBs niche in de markt of is het feit dat
4
Sibylle Oktober 2010
er dit jaar weinig nieuwe leden binnen zijn gehaald een
teken van krimping van die markt? Vanwege het dit jaar
door de RUG ingestelde bindend studieadvies, wachten
eerstejaars studenten liever even af hoe druk ze het hebben.
Het stijgen en dalen van het ledenaantal vormt overigens
een bekende schommeling sinds de oprichting. Het lijkt
deel te zijn van de SIB-evolutie en het is afwachten wat de
toekomst is van ledenaantallen voor studentenverenigingen
in het algemeen.
Wolter: ‘Besef van de geschiedenis
van de SIB is belangrijk
voor de toekomst.’
SIB OVER 10 JAAR
‘Over 30 jaar zijn mijn kinderen allemaal SIB-lid, daar zorg
ik voor.’ (Anne Vollbehr, Commissaris Intern ’08-’09) ‘Meer
SIB-gerelateerde tradities, dat zou leuk zijn.’ (Annemieke
Koning, Secretaris ’08-’09)
Groter klinkt als muziek in de oren. Maar dan wel nog
met hetzelfde open en inhoudelijke karakter. En stabiel: de
100 man aan het begin van het jaar, staan er aan het einde
nog. Een mooi idee is een eigen SIB-pand, zoals Cleopatra
dat heeft, zodat je overdag ook gezellig samen kunt komen
en er kunt eten. VVV-SIB werkt over 10 jaar optimaal.
Door bijvoorbeeld oud-bestuursbarbecues behoud je een
gigantisch netwerk. Er komen sprekers uit het buitenland.
Iedereen kent de SIB, waardoor het makkelijker wordt op
korte termijn iets neer te zetten. De Aula zit vol, zonder
1000 flyers. Het Forum wordt actiever gebruikt: ‘Vanavond
mee stappen?’, ‘Vanmiddag potje voetbal in het park’.
VAN BESTUUR VOOR BESTUUR
Anouk: ‘Als nieuw bestuur hoef je niet alles klakkeloos
op te pakken, op dezelfde manier als het bestuur van het
jaar ervoor. Vraag je eerst af of het wel de beste manier is.’
Thomas: ‘Durf dingen te schrappen.’ Daan: ‘Durf grote
dingen aan te pakken.’ Annemieke: ‘Durf!’ Sebastiaan:
‘Ook nieuwe dingen. Van Develop Your World is een
onafhankelijke stichting gemaakt. Op die manier is er weer
ruimte voor andere ideeën.’ Anne: ‘Elk bestuur en ieder
persoon bestuurt op zijn eigen manier. Oudere besturen
moeten hun wijze kunnen loslaten en een nieuwe manier
en visie kunnen accepteren.’

Ontwikkelingslanden en hun evolutie
Door Paula Mia Faber
Het grootste probleem van
ontwikkelingslanden is extreme armoede.
Dit wordt veelal berekend door te kijken
hoeveel mensen onder een bepaalde
armoedegrens leven. In 2005 was deze
grens door de Wereldbank op 1,25 dollar
per dag gesteld. In China leefde toen 15,9%
van de bevolking onder die grens. In India
was dit 41,6%. Andere hoge scores hadden
Bangladesh (49,6%), Congo (54,1%)
en Niger (65,9%) (Bron: http://data.
worldbank.org/topic/poverty) Wereldwijd
ging het om 1,3 miljard mensen. De grote
vraag is: waarom is het deze landen niet
gelukt om uit dit diepe dal te geraken,
ondanks jarenlange pogingen en miljarden
aan ontwikkelingshulp?
Hierop bestaan vele antwoorden. Hoewel
het onmogelijk is om een eenduidige
oorzaak aan te geven, probeert dit artikel
een overzicht te geven van enkele klassieke
economische visies, en om de huidige
problemen van arme landen in perspectief
te plaatsen.
Adam Smith was de eerste die keek naar
rijke en arme landen. In zijn tijd (1723-
1790) was Nederland het rijkste land
van de wereld, gevolgd door Engeland,
Frankrijk, en Noord-Amerika. Volgens
Smith waren obstakels voor vrije handel het
grootste probleem. Zijns inziens moesten
individuen zoveel mogelijk vrij gelaten
worden om hun eigen belang na te streven.
Op die manier kon ‘de onzichtbare hand’
van de vrije markt zijn werking optimaal
doen.
Ricardo, Malthus en Mill, die allemaal na
Smith leefden, deelden zijn opvattingen
over de vrije markt, maar benadrukten
vooral het belang van de accumulatie
van kapitaal. Ricardo ontwikkelde zijn
beroemde wet van het comparatieve
voordeel: landen die internationaal gaan
handelen, profiteren daarvan wanneer zij
de producten produceren waarin ze relatief
het meest efficiënt zijn.
Sibylle Oktober 2010
Karl Marx (1818-1883) verdeelde de
ontwikkeling van een land in fasen:
primitief communisme, slavernij,
feudalisme, kapitalisme, en socialisme.
Iedere fase wordt gekenmerkt door
conflicten tussen de dominante klasse, die
in het bezit is van de productiemiddelen,
en de ondergeschikte klasse. Bij het
bereiken van een volgende fase stijgt de
welvaart. Echter, de competitie in het
kapitalistische systeem zal leiden tot steeds
verdere uitbuiting van arbeiders. Die
worden armer, en zijn minder in staat om
producten te kopen. Overproductie is het
resultaat. Uiteindelijk zal de arbeidersklasse
in opstand komen, het kapitalisme omver
werpen en het socialisme introduceren.
Marx voorspelde dat deze revoluties in
de meest geavanceerde kapitalistische
maatschappijen zouden ontstaan.
Deze voorspelling is niet uitgekomen.
Communistische revoluties hebben
plaatsgevonden in agrarische
samenlevingen met een laag ontwikkelde
industrie, zoals Rusland, China en
Cuba. Latere theoretici probeerden dit te
verklaren aan de hand van het imperialisme.
Volgens hen waren westerse landen erin
geslaagd om hun interne tegenstellingen
te verplaatsen naar ontwikkelingslanden,
waardoor er geen revolutie ontstond in
eigen land, maar wel de ontwikkeling van
arme landen tegengehouden werd.
De belangrijkste denker na Marx was
Max Weber (1864-1920). Hij ging
voornamelijk uit van rationaliteit.
Kapitalisme was volgens hem het resultaat
daarvan. Hij vroeg zich af waarom dit
in het Westen was doorgebroken en niet
ergens anders. Daarbij viel hem op dat de
eerste kapitalistische landen overwegend
protestants waren. Zijn beroemde thesis
luidt dan ook dat het protestantse geloof
economische ontwikkeling stimuleert. Bij
het Protestantisme hoort soberheid en hard
werken. Volgens Weber leidde dit ertoe dat
mensen veel spaarden en dus overhielden
om te kunnen investeren. Hoewel deze
theorie tegenwoordig bekritiseerd wordt
5

vanwege zijn eenzijdige benadering, was de nadruk op culturele
factoren zoals religie compleet nieuw.
De klassieke theoretici wilden vooral uitleggen waarom
de westerse landen rijk waren geworden. Tegenwoordig is
duidelijk dat een vrije markt, met bijbehorende instituties,
van groot belang is. Weber benadrukte ook de staat, die orde
en vrede binnen een land moet bewaren. Wanneer er geen
interne vrede bestaat en regels en wetten niet gecentraliseerd
zijn, kan een markt niet tot ontwikkeling komen. Op dat
punt hebben veel ontwikkelingslanden, met name in Afrika,
een probleem. De staat functioneert niet of zeer matig. Een
goed functionerend rechtssysteem ontbreekt veelal. Etnische
conflicten of burgeroorlogen maken de ontwikkeling van een
markt onmogelijk.
Een ander belangrijk aspect voor ontwikkelingslanden
is de transitie van een agrarische samenleving naar een
geïndustrialiseerde. In ontwikkelingslanden is de voornaamste
bron van inkomsten landbouw. Kenmerkend voor rijke landen
is juist dat landbouw slechts een klein deel uitmaakt van de
economie. De dienstensector is daar het grootst, gevolgd door
de industriële sector en de agrarische sector. Dit is zo omdat
wanneer het gemiddelde inkomen in een land stijgt, op een
gegeven moment de behoeften van de bevolking wat eten betreft
vervuld zijn. Andere, niet-basis behoeften komen dan aan de
beurt. Dit zijn meestal industriële producten. Dus, naarmate het
inkomen van een land stijgt, hoe kleiner de vraag naar agrarische
producten wordt (dit is de wet van Engels). De agrarische sector
slinkt en de industriële sector groeit. Daarom wordt vaak van
ontwikkelingslanden gezegd dat ze moeten industrialiseren
om welvarender te worden. De nadruk op landbouw moet
verschuiven naar industrie. Daar moet in worden geïnvesteerd.
Echter, uit de geschiedenis van Europa blijkt dat voorafgaand
aan de industrialisatie, de productiviteit in de landbouw
toenam. Voordat een succesvolle overgang naar industrialisatie
kon worden gemaakt, was er in de landbouw een overschot.
Dit is ook logisch, omdat anders de bevolking zou verarmen:
in een pre-industriële samenleving is landbouw niet alleen de
bron van inkomsten, mensen moeten ook vaak leven van wat ze
zelf verbouwen. Eerst moeten ze dus genoeg voedsel hebben, en
dat niveau kunnen behouden, voordat ze kunnen overstappen
op een andere manier van produceren. Auteurs als Kuznets en
Rostow hebben dit benadrukt.
6
Sibylle Oktober 2010
Over huidige ontwikkelingslanden kan op dit punt twee dingen
worden gezegd. Ten eerste, de grote armoede in deze landen geeft
aan dat de landbouwsector geen overschot produceert, waardoor
de bevolking niet verzekerd is van een zekere minimumwelvaart.
Overstappen op een andere inkomstenbron dan landbouw is
dus te risicovol.
Ten tweede, het feit dat de huidige rijke landen op een bepaalde
manier geïndustrialiseerd zijn, hoeft niet te betekenen dat
ontwikkelingslanden hetzelfde proces moeten ondergaan.
Hun situatie is compleet anders dan toen de westerse landen
zich ontwikkelden. Daar was een duidelijke volgorde in de
ontwikkeling van sectoren: eerst landbouw, toen industrie, en
vervolgens de dienstverlening. Echter, in veel ontwikkelingslanden
bestaat al een dienstverlenende sector (banken, toerisme)
terwijl de industriële sector zeer zwak is. Bovendien waren de
westerse landen de eerste die industrialiseerden en moeten de
arme landen van nu zich ontwikkelen in een zeer competitieve
wereldeconomie die gedomineerd wordt door grote bedrijven.
Bijkomend probleem is het milieu, dat meer vervuilende
industrieën niet aankan.
Aan de hand van het bovenstaande geschetste beeld mag
duidelijk zijn dat het ontwikkelingsvraagstuk zeker niet
gemakkelijk op te lossen is. Hoewel genoemde economische
aspecten zeker belangrijk zijn, mogen anderen, zoals het
functioneren van de natie-staat, niet worden onderschat. De
slechte gezondheid van de bevolking, onder andere door AIDS,
remt ook de ontwikkeling. Onderwijs speelt ook een grote rol.
Door mensen toegang tot onderwijs te geven, geef je ze een
belangrijk instrument om zichzelf vooruit te helpen. Echter,
in veel ontwikkelingslanden heeft slechts een klein deel van de
bevolking toegang tot onderwijs, en laat de kwaliteit ervan vaak
te wensen over.
De conclusie is dat dit één van de moeilijkste vraagstukken van
de moderne tijd is. Echter, de ongelijkheid in de wereld is op
het moment zo schrijnend dat hier zeker prioriteit aan moet
worden gegeven.

Sibylle Oktober 2010
Everything a man does, he does to get laid
By Emma Bürgisser
The title of this article was recently the topic of debate in
Kensington, where four experts went head to head to finally
answer this age-old question. It is a profoundly interesting
question, with a rather impressive logic behind it, namely, if
we are all Darwin’s creatures, as most of us would probably say
we are, then there is every reason to suppose that the effects
of natural selection apply, not just to our bodies but to our
behaviours. That the imperative of reproductive success shapes
not just who we are, but what we do, and it should be up to those
who oppose the motion to show in what ways that fundamental
logic is flawed.
To begin the debate, Rod Liddle took to the floor to give his
views as a controversial columnist in favor of the motion. He
argues that central to the debate is that though everything a man
does he does to get laid, this does, sadly, not mean they actually
do get laid. It is men’s continual yearning to get laid, however
conscious or unconscious, that ultimately drives them. Women,
in this context are therefore considered as the ´gatekeepers´,
continually guarding themselves from a relentless onslaught of
the advances of men. And even though feminism and alcopops
have contributed to them being slightly less vigilant gatekeepers
in modern times, the dynamic is still the same. Men are simply
driven to pursue sexual intercourse, and women are driven to
either repel it, or happily accede to it, dependent upon certain
conscious and unconscious calculations women will have made
for themselves. This is not a function of a sexist, patriarchal
society, but of our biology.
We resist it, because it is not particularly nice evidence. It does
not show us in a particularly favorable light, and it harms the
view we have of ourselves. It states that we are the victims of our
genes and our biology, so we are tempted to resent and reject
such mechanistic and reductionist observations. But the science
is absolutely irrefutable.
A simple equation to clarify this is that men could replicate their
genes themselves at least 365 days a
year, if not more. In other words,
you could endlessly do it. Whereas
women can manage to do the same
thing, really, just once a year. In view
of this, men’s behavior suddenly
becomes very logical and explicable,
as does that of women.
The only thing which gets in the way
of understanding and accepting this,
is this ´veneer of civility´ we have
cleverly painted onto ourselves. We
kid ourselves into thinking we are not
that mechanistic, and one of the ways we do this is the creation
of the idea of ´romantic love´, a gift which we now know was
given to us by the 12th century French balladeers. Although
being this monomaniacal might paint a depressing picture of
humankind to you, it is simply who we are.
In opposing the motion, Rowan Pelling targets the British
man in particular in her argument, noting that in Britain, it
is frustrated women who will do almost anything to get laid.
This is such a common notion that women who are not from
the British shores are known to have had many conversations
like these: ‘That man, is he gay or straight?’ to which the only
possible reply is ‘neither, he is British’. At heart, she says, men
want to live with their best friends, not with women. They want
to go out on adventure with their mates, like Ewan McGregor on
his motorcycle with Charlie Boorman. This male ambivalence
towards sex is a recurring motif in British literature, citing
everything from Shakespeare to Sherlock Holmes.
Another prime example of this is cars. In Italy, she argues,
owning a car is about sex. Having a Ferrari or an Alfa Romeo
with their sinuous curves is all about being able to pick up
women like Sofia Loren and drive them straight to a hotel room
on the Italian coast. In Britain, owning a car is about being
a petrol head. It’s about watching Top Gear with your mates,
going really fast, and staying clear of all women for as long as
possible.
Rowan Pelling invites you to think about all the things British
men do in order not to get laid. They drink pints for example,
make model airplanes, discuss guitar solos, weep when their
football team loses, and worst of all, play hours and hours of
World of Warcraft. Go to any British pub around closing time,
and you will find only a handful of men, sipping their pints
slowly, wondering whether their wives have finished watching
Britain’s Got Talent and gone to bed so they can come home
quietly and won’t have to have sex.
In fact, the motion denies men a
great deal of complexity we too easily
reward to women, but why is it that
women always have to be the complex
ones? Pelling closes by stating that
actually, in Britain, it is the woman
who will do almost anything to get
laid, not the man.
Following Mrs. Pelling was Dr.
Satoshi Kanazawa, arguing in favor of
the motion. Dr. Kanazawa highlights
the science of the argument, pointing
7

out that humans are no different to
any other species in being governed
by the laws of nature. In fact, none
of the traits we previously thought
were unique to humans like culture,
language, tools, consciousness,
morality, sympathy, passion, love,
homosexuality, murder and rape are
actually really only found in humans.
This also means we are subject to the
laws of natural selection, which state
that we are designed to reproduce
and make as many genetic copies
of ourselves as possible. It is in this
sense that men do everything ultimately and indirectly in order
to get laid.
He also refers to the before-mentioned power of female choice,
citing a certain thought experiment. Imagine a world where the
power of choice was in fact privy to men, not women. What
would happen in such a world? His answer: ‘Nothing, because
people would never stop having sex!’. There’d be no civilization,
art, music, poetry, architecture, heroes, even Microsoft, if mating
was a male choice. Women are the reason men do everything.
The best evidence of this is the fact that men stop doing their
best work once they get married. In conclusion, he states that
men do everything to impress women. They impress women in
order to have sex with them, ergo, men do everything they do
to get laid.
Finishing the debate, Howard Jacobson begins by stating that
in Britain, men do not ‘get laid’, they ‘make love’. He notes
that if all you wanted to do was to ‘pull a bird’ nowadays, why
don’t you just go out and get it? There are easier ways of going
about it than painting the Sistene Chapel or getting a PHD in
molecular physics.
In all actuality, humanity has discovered many sexual activities
that hold no possibility of reproduction, yet we still relish
them. A man having sex with another man is not striving for
reproductive success, for instance. Experiencing the pure pleasure
of being chained up and beaten by your mistress has nothing to
do with the perpetuation of the species, it is rather a wonderful
selfless expression of the erotic. It is about expending ourselves
ecstatically for no reason whatsoever. We have discovered
pleasure for the sake of pleasure, in all its marvelously perverse
and wastefully useless. He argues that just as masturbation is
a way for teenage boys to escape the boredom of existence, so
is sex the only way for men to fill that terrifying hole called
existential dread.
8
Sibylle Oktober 2010
Jacobson continues to point out that
although we may have evolved from
tadpoles, we’ve done that, and we are
now weary of evolutionary pressures.
We want to enjoy leisure now, after
displaying millions of years of effort,
we want to create art, express our
interests, create a symphony, write
an epic poem and build a tower that
will pierce the heavens. This because
a Schubert sonnet or a Rembrandt
portrait asks nothing in return, art is
already a replication of ourselves. It
requires no reward or confirmation in
a shag, and aspires to escape the tyranny of that idle need. That
is the strange thing about evolutionists he argues, that they won’t
accept that our evolution actually means we have evolved.
For men, he closes, sex is rather something that has to be done
only to get it out of the way, leaving men free to do other things,
much like one eats to be free of hunger.
So, where do you stand? Who do you agree with? Do you think
men are genetically determined to have sex? Do you perhaps
agree with Pelling that women are actually the ones who will
do anything to get laid, and men will do anything not to get
laid? Or maybe Dr. Kanazawa convinced you that men simply
do everything they do to impress women. Finally, you might be
more inclined to agree with Howard Jacobson that men only
have sex to get to the greater things in life. Write in to the Sibylle
with your views on this matter, and you might be featured in
next month’s issue.
If you’re wondering where I stand on this matter, here are my
thoughts:
I am currently writing this article in a Starbucks cafe, with a
latte and hazelnut chocolate muffin besides me on one side,
and a man behind his laptop on the other. When I sat down,
he helped me plug my battery cable in the wall beside him.
Now, after writing this article, I can’t help wondering about his
motivations. Was he simply being a nice guy? Or was he really
trying to get laid?
Now I admit my opinion is biased because I want men to see
me as more than an HP printer designed to print off as many
genetic copies of them as I have ink for. Although given the fact
he currently seems to be more interested in the virtual war game
he appears to be playing instead of me, I suspect the faith that
I do have in mankind is not completely unjustified and that he
simply was just being a ‘nice guy’.

Introkamp
Door Claudia de Koe
Mijn gedachten dwalen af naar
de vrijdagavond van het kamp.
Het thema van het afgelopen
introductiekamp, dat het eerste
weekend van oktober heeft
plaatsgevonden, was ‘Exploring
the centuries’ en het is die avond
gebleken dat SIBbers niet wars
zijn van gewaagde outfits! Naast
de oermens en ‘the future’, waren
ook piraten, Romeinen, hippies
en boerinnetjes aanwezig. Na de
spelletjes was het party time! Het
feest ging door tot in de vroege
uurtjes, wat de volgende dag
ook goed zichtbaar was. Deze
interessante avond had de zekere
hoogte- en dieptepunten, waaraan
op het forum nog uitgebreid
aandacht wordt besteed.
BUITEN SPELEN
De zaterdagochtend was zwaar.
Heel zwaar. Het ontbijt kon over het algemeen nog goed
verteerd worden, maar de gedachte dat we de regen in moesten
om spelletjes te spelen kwam hard aan bij de kampgangers.
Gelukkig voor ons als kampcommissie hield de regen op
en ging het middagprogramma door! De zeskamp bestond
uit verschillende onderdelen, van groepsskippyballen tot
trouwtrekken en hobbelfietsen. De verschillende groepen waren
erg fanatiek en achteraf bleek het naar buiten gaan een goede
ontbrak-methode. Daarna was er tijd voor ontspanning. Er werd
een film opgezet en de corveegroep begon met het schillen en
snijden van de aardappelen en wortelen voor onze gesponsorde
hutspot. Deze urendurende taak resulteerde in een heerlijke
biologische stamppot. En oranje handen voor de corveegroep.
DROPPING
Na het eten begonnen de eerste drankspelletjes van avond twee.
Hoewel ik hier weinig van heb meegekregen, waren de gevolgen
daarvan duidelijk zichtbaar in de huifkar op weg naar onze
droplocatie in het Ellerthaartse woud. De SIB bleek een zeer
muzikale vereniging! Iemand vroeg zich zelfs, misschien terecht,
af hoe wij toch aan ons suffe imago komen?! Nou, misschien
omdat de hele Foute top 111 voorbij kwam in de langer-danverwachte
tocht…
Tijdens de dropping werden we in drie groepen ‘gedropt’ in het
bos. Pikkedonker met enkel een simpele kaart die we pas na een
uur open mochten maken als we écht verdwaald waren. Iedereen
Sibylle Oktober 2010
wist zich een weg door de modder te banen, maar waarheen
was voor de meesten nog onduidelijk. Toen twee groepen elkaar
tegenkwamen en hun krachten bundelden, bleek Google Maps
een enorme uitvinding. Ook een kompas op de telefoon bleek
de uitvinding van de eeuw. Ondanks dat, duurde het alsnog
twee uur voordat deze groep als eerste terug kwam op de
kamplocatie. De tweede groep, dat was een heel ander verhaal.
Na drieëneenhalf uur kwamen ze binnen. Mét een sterk verhaal.
Een aantal dames van de groep moesten heel erg nodig plassen
en belden aan bij een boerderij wat op een hotel leek. Echter, het
bleek een bordeel! Hoewel een aantal wel wilden blijven voor
een drankje, zijn ze uiteindelijk maar verder gegaan.
BIJKOMEN
Na de dropping volgde een redelijk inkak-momentje. Gelukkig
kwam uiteindelijk de party nog op gang, wederom tot in de
late uurtjes. Jullie kunnen je de zondagochtend dus vast goed
voorstellen… Deze stond traditioneel in het teken van de grote
schoonmaak, wat eigenlijk heel erg mee viel. Hierna volgde
de veiling, die gekenmerkt werd door een grote hoeveelheid
Campina-zuivel. Er werd zelfs succesvol geboden op een atje
van onze Secretaris, die hier dapper genoeg aan voldeed op de
vroege morgen!
Het kamp werd afgesloten met een lange brakke reis met het
openbaar vervoer terug naar Groningen en ’s avonds was er nog
de gelegenheid om uit eten te gaan. Wij als kampcommissie
vonden het een geslaagd kamp en ik wil dan ook iedereen
bedanken die hier aan heeft bijgedragen en meegeholpen!
9

Sibylle Oktober 2010
Bestuurspagina
Beste SIBbers,
Daar zit je dan op de dinsdagmorgen na de overdrachts-ALV. Blij dat je eindelijk mag beginnen, maar deels
ook met een gevoel van: waar moet ik in vredesnaam beginnen? Vanaf het moment dat we verkozen werden als
Kandidaats-Bestuur hebben we met ons zessen uitgekeken naar het moment dat we echt aan het werk konden.
Daartegenover stond een zestal mensen dat er al een jaar op had zitten met aan de ene kant een gevoel van
opluchting, maar ook een gevoel nog niet klaar te zijn. Er is immers nog zo veel te doen binnen de SIB.
Deze avond zou misschien wel symbool kunnen staan voor het thema van deze Sibylle, namelijk ‘evolutie’.
Evolutie staat voor veranderingen en die vinden binnen de SIB ook plaats. Van zichtbare veranderingen als een
Bestuurswissel en het oprichten van nieuwe projecten tot kleine veranderingen die niet altijd zichtbaar zijn maar
toch bijdragen aan het slagen van een verenigingsjaar.
Als Bestuur zijn wij in een korte tijd ook geëvolueerd. We begonnen in Mei als geprefereerd Kandidaats-Bestuur,
werden verkozen tot Kandidaats-
Bestuur en vervolgens werden
we ingehamerd. Dit was niet het
enige wat veranderde. Binnen
relatief korte tijd hebben we elkaar
goed leren kennen. Zo is Wendie
niet zo goed met spullen, komt
Ceciel wel eens te laat en is Mark
de Extern met €-tekens in zijn
ogen. Sanne lacht altijd, ook als ze
niet vrolijk is. Hajo heeft de rest
van het Bestuur besmet met het
‘’How I met your Mother’’-virus.
En mijn grappen schijnen niet
van het hoogste niveau zijn, ook al
lacht iedereen er wel om.
De komende tijd zal de SIB weer volop van de partij zijn met het organiseren van activiteiten. Zo zal Frans
Timmermans zijn licht laten schijnen op de Europese Integratie, zal Tom de Bruijn een workshop geven op het
gebied van diplomatieke vertegenwoordiging en zullen we zoals het er nu naar uit ziet in december met een
groep SIBbers op uitwisseling gaan naar Ankara, Turkije.
Daarnaast is er natuurlijk altijd volop ruimte voor jullie eigen plannen. Dus schroom niet en kom met leuke
ideeën naar ons toe en dan gaan we aan de slag om het idee werkelijkheid te laten worden.
Met vriendelijke groet,
Tom Harmsen
Secretaris 2010/2011
10

Agenda
November
8 Dies Natalis 25
ADVERTISEMENT - ADVERTENTIE - Sibylle Oktober 2010 - ADVERTENTIE - ADVERTISEMENT
Milieubewust je rijbewijs halen!
Wil je graag leren autorijden, maar ook aan het milieu denken?
Autorijschool Nova Groningen introduceert een heel nieuw
concept: de groene rijschool. En als SIB-lid krijg jij korting!
Raymond en Asjok, die samen de rijschool runnen, vinden het
niet alleen belangrijk dat jongeren veilig leren rijden, maar ook
dat ze zich ervan bewust zijn hoe ze dit zo milieuvriendelijk
mogelijk kunnen doen. Daarom rijden ze met de Seat Ibiza
Ecomotive, één van de zuinigste auto’s van het moment, met
name in het stadsverkeer.
Asjok: “Wij willen jongeren
bewegen om een steentje bij
te dragen aan het milieu.
Bovendien hopen we dat,
als ze bij ons lessen hebben
gevolgd, ze het milieuaspect
zullen meenemen in hun
toekomstige autokeuze.”
Raymond: “Het is niet
alleen goed voor het milieu,
maar ook ontzettend leuk:
op de boardcomputer
van de auto kun je zien
wat het gemiddelde
brandstofverbruik is.
Leerlingen maken er daarom
Vandaag zal er ter ere van de 63e verjaardag
van de SIB een congres plaatsvinden met
als thema: Humanitaire interventie versus
Soevereiniteit. De dag zal om 14.00 uur
beginnen en gevuld zijn met interessante
lezingen door onder anderen Jozias van
Aartsen, Prins Jaime de Bourbon de Parme
en Arjan El Fassed. De dag zal eindigen
met een mooi feest om de verjaardag van
SIB optimaal af te sluiten. Het belooft
een zeer interessante dag te worden dus
kom allemaal!
Sibylle Oktober 2010
29
OO-Dag
Vanavond organiseert het Bestuur
een leuke avond om de Commissies,
Projectgroepen en Disputen te bedanken
voor hun inzet. Deze avond is naast
gezellig ook een leuke mogelijkheid
om andere Commissie-, Projectgroep-
en Dispuutsleden wat beter te leren
kennen.
ALV
Vanavond zal het Bestuur uitleg geven
over hetgeen zij de afgelopen periode
heeft gedaan. De ALV is de mogelijkheid
voor leden om meer inzicht te krijgen
in de werkzaamheden van het Bestuur
en tevens het moment om vragen te
stellen.
een sport van om te proberen zuiniger te rijden dan degene die
voor hem of haar achter het stuur zat.” De auto kent nog meer
leuke milieuvriendelijke foefjes, zoals het start-stop systeem:
wanneer je voor een stoplicht staat en je zet de auto in z’n vrij,
slaat de motor automatisch af. Zo verbruik je niet onnodig
brandstof en wordt er geen CO2 uitgestoten. Als je vervolgens
de koppeling weer indrukt en naar de eerste versnelling schakelt,
start de motor automatisch en kun je weer verder rijden. Ook
geeft de auto aan wanneer je op- en terug moet schakelen en
krijg je een melding wanneer
de bandenspanning te laag
is, omdat je ook dan meer
brandstof verbruikt.
Uiteindelijk hopen Asjok
en Raymond dat meer
rijscholen hun voorbeeld
zullen volgen, en dat er
op den duur alleen nog
maar les gegeven wordt in
zuinige auto’s. Raymond:
“Milieuvervuiling is op het
moment een groot probleem.
Wij willen laten zien dat je al
bij de keuze van je rijschool
kunt bijdragen aan een
mindere CO2-uitstoot.”

It is a warm summer evening in Ancient Athens, where our
journey begins. The polis is currently undergoing major
existential changes, mostly caused by the establishment of new
colonies located at the coastlines of the Mediterranean Sea and
the Black Sea. An increasing amount of the holders of the small,
unthrifty grain farms around Athens are now forced to enter
into competition with the more efficient grain producers in the
colonies; and as a result, many of those little guys find themselves
in debt peonage or slavery. The consistency of the entire city is
at stake, and as is its security, since the military is dependent
on a free peasantry. On the background of this gathering crisis,
the Attic statesman Solon decides that it is time for a paradigm
shift in politics: he introduces extensive reforms which lay the
foundation of what we nowadays refer to as democracy.
Naturally, human civilization did not start on this warm
summer evening. It has been existent before, since the day the
first cavemen decided to hunt a mammoth together. When the
humans settled down in the New Stone Age and thus developed
the first prehistoric cities, a ruling class emerged out of the
previous hunting hierarchy. Chieftains were the ones to tell
the commons what to do, and they willingly obeyed. Indeed,
everything in this society happened on a voluntary basis, and the
chieftain was always in a state of dependency on his subordinates
– on their work, but also on their goodwill.
As is clearly visible, there is a basic principle of politics which
can already be detected in the New Stone Age: a small amount
of people govern over a disproportionately larger one. With
time, new innovations such as ownership of land or money
made it easier for the rulers to maintain in power – and made
it obsolete for them to treat their subalterns well. The peasants
were no match any more for the chieftains and their soldiers,
and the soldiers would never bite the hand that feeds them. In
a society like Solon’s Attic polis, there was without a doubt still
the possibility of a collective peasant uprising, but it required
a level of planning and organizations which a common farmer
could never accomplish.
Still, it was the mere threat of danger to the establishment
that were the cause of Solon’s reforms. In order to satisfy the
frustrated peasants, the Archont abolished peonage in Athens
and forgave the farmers their debts. Furthermore, he introduced
a cap to land ownership in order to save the smaller farms and
secure them against the big land owners. A newly established
court of appeal was open for jurymen from all social classes and
created a counterbalance to the Areopag, which was only run by
the aristocracy.
With the time, another political organ in Ancient Athens
increasingly gained power: the ecclesia, the public assembly of all
12
Sibylle Oktober 2010
Evolution of Politics:
The Evolution of Democracy
By Philipp Müller
citizens of Athens. Naturally, the Ancient Greeks had a slightly
different definition of what the word “citizen” actually refers to,
and as naturally, women, young men, slaves and foreigners were
excluded from the assembly. Hence, only a fourth of the actual
populations were counted as citizens – they still had lots to learn.
However, those who were allowed to congregate, were given a
lot of power: in the beginning of the 5th century BC, they had
the power to decide on legislation, to declare war and peace, to
elect certain magistrates and to hold all of them accountable
for their acts. This is the point in time where the evolution of
democracy really starts.
The second antique society where with the time an efficient
and reasonable fair was Rome. Starting off as a tyrannical
monarchy, the Romans established in 509 BC what they called
a republic – the state as the affairs of the people. With the time,
their concept of “the people” got closer and closer to a modern
conception, giving the commons more and more power in
comparison to the aristocrats. At the end, the plebeians had
achieved the opportunity to be elected into various civil offices,
amongst which also the highest office of the republic: one of the
two consules always had to be a common. They could appoint
tribunes, who had a veto to all decisions of the magistrates
and could convoke a public assembly, and they could marry
whomever they wanted, even nobles.
Unfortunately, the concept of democracy soon was to become
weaker again. The migration period changed the previous
politics of public order, which was to be seen in Rome and
Greece, towards a politics of warfare again. And beneath this,
the Catholic Church constantly gained influence, being not
only based on a monarchic system itself, but also promoting
monarchies throughout the entire continent.
From this situation, the first step towards a reestablishment of
a democratic order in the middle ages was taken in England,
where in the 13th century, a first parliament was established: the
House of Commons. However, this parliament was technically
useless until the Civil War, which ended in 1649. The Bill of
Rights in 1689 eventually established the British democracy,
assuring the parliament immunity, the supervision over the
finances and the right to congregate without being convoked
by the King.
The first democratic state on the continent became Poland in
1791, adopting a Constitution based on the model the French
were still fighting for a few miles further west. With time, most
of the other European states followed with the adoption of
republics and constitutional monarchies, while at the same time
the aristocracies and the church lost most of their influence to
the increasingly enlightened people.

Still, democracy in the early 19th century still had meaningful
diff erences to our democratic model today. Although gradually,
the states still had to grant everyone, even women and members
of minorities, the right to vote and to abolish diff erences in the
weight of the votes, so that eventually every vote counted the
same, no matter whether it came from, a rich aristocrat of from
a peasant. Terrible relapses into pre-democratic societies such as
communism or national socialism had to be gone through, until
a system like our Western democracy, based on the rule of law,
could be achieved.
Nowadays, political participation and the comforts of democracy
such as freedom of speech are often taken for granted. But in
eff ect they are not; they are the result of several thousand years
of constant struggle. When people today are free to marry who
they want to marry, this is a result of the plebeians’ ancient fi ght
for equal rights. And when today someone decides to vote for
a certain party, he is taking a free decision the Ancient Greeks
would envy him for. And naturally, the same is also true for
those who take the free decision that going to vote is for fags:
those Attics who did not attend the public assemblies even
though they were allowed to were lashed with colored ropes,
leaving stains on their clothes. Th ose people were not allowed to
do any business, until they went to the place of the congregation
and formally apologized – we can still learn so much from the
Ancient Greeks.
Sibylle Oktober 2010
Columns
Column By Emma Burgisser
ZICHTBAAR, MAAR ONOPGEMERKT
door Ayla van Kessel
Als kind dacht mijn moeder dat de wereld om haar heen
draaide. Als zij niet thuis was, stond er geen huis. Als zij door
de straat liep, stonden de bomen daar totdat ze afsloeg.
Als kind had ik wel eens een aanval. Dan sprong ik uit bed,
half wakker met het idee dat ik niet leefde, nog maar uit
één deeltje bestond. Alles moest nu opnieuw en dat zou een
eeuwigheid duren. Te eeuwig.
Tijdens het vak Evoluerend Heelal, herkende ik mijn
waanbeelden van toen in de sterrenfoto’s. Ik weet nu dat
je niet zomaar verdwijnt. Mijn moeder zet zich in voor de
ontwikkeling van derdewereldlanden. In vele ervan is zij nog
nooit geweest. Ons beeld van het leven is radicaal veranderd.
Radicaal geleidelijk.
Opeens weet je dat je beste vriendje niet onbereikbaar naar
de andere kant van het land is verhuisd, maar slecht een half
uur fi etsen. Opeens weet je dat je opa net zo klein is geweest
als jij. Opeens weet je wat het betekent: ‘Als ik later groot
ben…’ en ‘Als beroep word ik moeder.’
Het beeld dat je als kind hebt van het leven, wie herinnert
zich dat nog?
HET WONDER VAN HET BESTAAN
door Paula Mia Faber
Oktober, het is weer herfst. Nadat ze zichzelf luidruchtig
had aangekondigd met bakken regen en ijzige temperaturen,
schijnt nu het zonnetje en worden de twintig graden hier en
daar gehaald. Niets is zo veranderlijk als het weer. En toch is
het weer gewoon herfst geworden, net als ieder jaar. Ook al
is het niet koud en schijnt de zon, de bladeren verkleuren en
vallen onherroepelijk van de bomen. Tussen zeven en acht
uur wordt het donker, en als je vroeg opstaat is het nog maar
net licht.
Het meest bijzondere van ons bestaan is eigenlijk dat het
heel gewoon is – je staat op, doet overdag je ding, gaat naar
bed en de volgende dag sta je weer op. In de herfst vallen
de bladeren en wordt je constant natgeregend, in de winter
(althans de afgelopen twee keer) ploeg je door de sneeuw,
in de lente trek je steeds minder kleding aan als je de deur
uitgaat en in de zomer lig je in je bikini in de zon. Zo gaat
het gewoon, en je staat er niet bij stil, want je beschouwt het
als normaal. Toch is ons bestaan op Aarde een zeer wonderbaarlijk
fenomeen. Wetenschappers kunnen niet verklaren
waarom onze planeet de enige zou zijn waarop leven mogelijk
is – en toch lijkt dit wel zo te zijn. Als we iets dichter bij
de zon, of iets verder van haar af hadden gestaan, waren wij
er niet geweest. Onze Aarde staat pre-cies goed. Af en toe
mogen we hier best bij stil staan, bij het wonder van het
bestaan. Om vervolgens weer verder te gaan met het leven
van alledag.
13

Congress shall make no law respecting an establishment of religion,
or prohibiting the free exercise thereof; or abridging the freedom of
speech, or of the press; or the right of the people peaceably to assemble,
and to petition the Government for a redress of grievances.
First Amendment to the Constitution of the United States of
America, 1791
Every American must ask: what has Congress done to ensure
opportunity and to safeguard my
liberty and the freedoms guaranteed to me in the Constitution?
Th e Republican Party: A Pledge to America
When Terry Jones, the Pastor of the Dove World Outreach Center
in Gainsville, Florida, announced that he planned on burning
the Qur’an on September 11th, 2010 in order to commemorate
the victims of the 9/11 terror attacks, he outraged almost the
entire world, Islamic and Western. And they were outraged for a
reason, as in Europe, most people believe in a set of basic values
which can limit even the freedom of speech – one of those being
the freedom of religion.
In the USA, those limits are traditionally fewer, since, as you
can see above, Congress shall make no law. Th us, though
certain statements and acts which would result in a lawsuit
due to sedition in Europe, incitement or off ense against the
Constitution are perfectly accepted in the United States, the
burning of other people’s holy books included.
Th e origin of the Americans’ stress on the freedom of speech is
to be found in the pre-colonial age already. In good old England,
criminal law knew the category of “seditious libel”, which could
be used, in general, for any criticism of government or national
authorities. Th e mere fact that a certain statement was actually
true did in those times naturally not count as a defense. What
is more, in order to assure that seditious articles could not reach
the people in the fi rst place, any publication in England had to
be licensed by the government until the beginning of the 18th
century.
In early English America, the situation was initially only
marginally better. In Virginia, people who were accused of
blasphemy or lèse-majesté could even be sentenced to death. But
in the course of the 18th century, people gradually became more
concerned with their personal freedoms – those little bubbles
around every human individual, into which no government ever
may intrude (while Europeans rather want their governments to
assure their freedoms).
14
Sibylle Oktober 2010
Two Evolutions...
When the English were fi nally expelled and America became
independent, suddenly an extensive debate began on the
drafting of a new Constitution. Th e debate was mostly lead by
two parties: the Federalists, who believed in a strong federal
government, and the Anti-Federalists, who preferred a federal
government as weak as possible. When the Constitution was
eventually introduced, the Anti-Federalists were still concerned
about their bubbles. As a consequence, they immediately began
drafting a few amendments, like the Bill of Rights, which was to
ensure that the government could not interfere too much into
the aff airs of each individual.
So, when we nowadays talk about Mr. Jones and his glorious
plans to promote internationalunderstanding, we should always
think about a little touch of Congress shall make no law:
not against sedition, not against incitement, and even less against
mere stupidity and cultural ignorance.

...of Freedom
By Philipp Müller
Not only the American approach, but certainly also our European
impression of freedom has come to a crossroads by now. In Sweden,
the Swedish Democrats have recently made it into Parliament
– a party whose TV campaign ad showed a Swedish pensioner
in a footrace for government aid against a group of Burqa-clad
mothers. Th e Netherlands are soon to be ruled by a right minority
government, tolerated by the openly anti-Islamic PVV. And its
leader, Mr. Wilders, already has a much greater vision: invited by
the recently established German party “Die Freiheit” (Th e Freedom),
he promoted his idea of a multi-national pact against Muslims, the
International Freedom Alliance. So, is that where freedom has gone
in good old Europe?
Th e fact is: When evaluating the evolution of freedom in Europe,
there certainly have been diff erent stages we have gone through.
It all started during the enlightenment: Suddenly, ideas popped
up in a previously apparently empty room. People started to
become aware of ideals such as freedom of speech, democracy
and eventually the freedom to believe or not to believe in your
icon of choice. But already in the French Revolution, it became
quite obvious where too much liberty can lead us: deprivation,
terror, dictatorship.
So why did the concept of extensive freedom work for America,
but not for Europe? Why did the Americans make it straightaway
to a free, self-determining people, while it took the French
several decades? In my opinion, the answer is boredom. When
people are bored, they tend to do stupid things such as terror
or wars. In these times, the Americans had an extremely busy
Sibylle Oktober 2010
agenda: they had just gotten rid of their old colonial masters,
now they had to build up an entire country, more extensive and
vast than any existing European country, they had to exploit
its resources and kill its native population. In such a situation,
a war or a reign of terror are rather bothersome, they would do
much more harm than good. Naturally, after some time, also
the Americans got tired and bored, resulting in the Civil War of
1861, and by now, they have certainly overtaken Old Europe.
But back to freedom: after the French fi nally had gotten rid
of their terror, their plutocracy and their megalomaniac little
dictator, Europe still had some episodes where those who were
free, started by restricting the freedom of those who were not;
the Th ird Reich and Stalin’s Communist Russia are just the two
most appalling and horrifying examples of this. In both cases,
the people at fi rst responded to the upcoming mass murdering
regime with indiff erence and false tolerance – his opinions
might be a bit more radical than mine, but, what should I say,
it’s a democracy…
Which brings us back to our times: even though Europe has this
very recent past of suppression and dictatorship, we still have
not learned to appreciate freedom. Either that or we completely
forgot what freedom actually means. An example: while in
Sweden the Swedish Democrats have been gradually growing,
in the European Elections of 2009, 7.1 percent of all Swedes
voted for the Pirate Party. Th eir program: do not shut down
the Pirate Bay, it is so cool. In diff erent words, in 2009, 7.1
percent of all Swedes missed to set a statement against racism,
voting for a party which promotes
immigration and presents Sweden
as a cosmopolitan country. In
France, Sarkozy introduces a law
which expels Roma people from
the country, even women and
children, and the people chose
to demonstrate against pensions
starting at 62.
So where is that European evolution
moving to? Well, it all depends on
whether we decide to show further
indiff erence towards groups like the
PVV or the Swedish Democrats.
Unlike natural evolution, political
evolution depends solely on the
people and their conduct, on
how we respond to the changes.
Change will happen, and our task
is to design it before other people
like Mr. Wilders do it for us.
15

Recensies
Frans de Waal: Een tijd voor empathie – Wat de natuur ons leert over een
betere samenleving
door Ayla van Kessel
Oorlogvoering en agressie worden alom als biologische eigenschappen erkend.
Nobele eigenschappen, als empathie, zijn speciaal aan de mens. Dieren kunnen
niet voelen en kennen geen empathie of medegevoel.
Frans de Waal, hoogleraar psychologie en onderzoeker van gedrag van primaten, is
het hier niet mee eens. Hij wijst erop dat alle planten en dieren, de mens inbegrepen,
het product zijn van één natuurlijk proces: de evolutie. Empathie is evolutionair net
zo oud als dat er zoogdieren bestaan en daar ontleent De Waal een groot optimisme
aan. Daardoor is empathie een robuuste eigenschap die zich bij vrijwel ieder mens
zal ontwikkelen, zodat de samenleving erop kan rekenen en kan proberen deze
eigenschap verder aan te kweken en te laten groeien. Deze mogelijkheid is het
enige ‘wat de natuur ons leert over een betere samenleving’ en daarom is dit een
enigszins misleidende ondertitel. Een teleurstelling, want bij het beginnen aan dit
boek met zijn prachtige en pakkende titel, bestaat er de hoop dat Frans de Waal,
die andere dingen weet dan de meesten, de sleutel kent naar een betere wereld. In
plaats van het leren van de natuur, zoekt de schrijver naar verschillen en vooral
overeenkomsten tussen mens en dier. Dit levert slechts leuke anekdotes op over
zorgende en bezorgde primaten en over olifanten waarbij de dikhuidigheid geen
belemmering vormt voor buitengewone gevoeligheid.
De Waal weet veel, vertelt veel, blijft persoonlijk en dat maakt het leuk.
Ontmenselijking, het uitschakelen van empathie voor de vijand, ziet hij als de
vijfde ruiter van de Apocalyps (voor de overige vier zie de juni-editie van de Sibylle).
Als hij iets aan de mens zou kunnen veranderen, zou hij de reikwijdte van het
medeleven vergroten, de empathie voor andere mensen, ook voor hen die je niet
persoonlijk kent. De Waal is een empathisch man.
Bill Bryson: Een kleine geschiedenis van bijna alles
door Paula Mia Faber
De titel van dit boek is zeer misleidend – het is namelijk gigantisch. Hoewel het 639
pagina’s kent (althans, de geïllustreerde editie), en dat wellicht wel meevalt, heeft het
een enorm formaat en weegt het daardoor nogal wat. Niet iets wat je voor het slapen
gaan nog even gemakkelijk in bed leest – aan tafel gaat beter.
Dat wat betreft het uiterlijk. Qua inhoud zal het je zeker niet teleurstellen. Bryson
behandelt inderdaad de geschiedenis van bijna alles, en op een zeer onderhoudende
en lichtvoetige manier. Zelfs een rasechte alfa die natuur- en scheikunde altijd het
liefst oversloeg, snapt opeens Einstein en begrijpt wat zwarte gaten zijn na het lezen
van dit boek. Wat mij persoonlijk het meest aansprak, is dat Bryson niet alleen de
belangrijkste ontdekkingen over onze aarde en het universum – tja, eigenlijk over
onszelf – belicht, maar ook ingaat op de wetenschappers die de ontdekkingen hebben
gedaan. Wat waren dat voor mensen? Hoe kwamen ze tot hun briljante inzichten?
Dat maakt het lezen van dit boek niet alleen erg leerzaam, maar ook erg leuk. Een
echte aanrader en een verrijking van je kennis.

Jonah Lehrer: The Decisive Moment
by Emma Bürgisser
In this book by Jonah Lehrer, he explains what happens when we make a choice.
He examines everything from how we decide which brand of jam we want in
the supermarket to what to do when we’re piloting a crashing plane and have no
instructions on how to save the day. By taking a look at when to make the rational
and when to make the instinctive choice, he teaches us which parts of our brains
do what and how we fall into traps based on how our brain is constructed. The
book describes the science of it in an easy, understandable way, using clear and
fascinating examples to help him illustrate his points.
This book was incredibly fascinating. I bought it to learn a bit more about how
my brain works, and ended up gaining so much more. Every chapter can be highly
personal, to discover the way you think and why you make certain decisions. While
reading it, I kept exclaiming how true various parts were and had to read them
aloud to my friends. Mostly, Lehrer encourages us to think, to question our beliefs,
understand when we make mistakes, and try to consider everything from all angles.
Sometimes it is best to rely on your feelings, like when you are choosing your jam
or playing football, and sometimes it is best to consider why you feel that way,
like when you are choosing a political party or when you are faced with an out of
control forest fire. Overall, The Decisive Moment was a compelling read. I learned
so much and I cannot imagine anyone not gaining from this book.
Ben Stein: Expelled - No Intelligence Allowed
by Philipp Müller
When the freedom to speak out freely in America is at stake, it is not because of
the Muslim community in New York City not being able to build an Islamic center
three blocks away from ground zero. No, according to Ben Stein, the director of
“Expelled – No Intelligence allowed”, the suppression of free speech is much more
imminent – and even against groups which are not publicly recognized as minorities.
For example Christians. To be more precise: creationists, or followers of the theory of
Intelligent Design, people who believe that evolution is the greatest hoax of human
history since global warming. In his movie, Mr. Stein provides us with various
examples of scientists, who have systematically been silenced, because they refuse to
accept that Darwin’s theory is in fact a fact. They all finally come clean – together
with their arch-rivals, the evolutionists. For example, there is Richard Dawkins, and
solely for the scene in which he admits that there might be an intelligent designer,
this movie is worth watching. All in all, I give a recommendation for all those who
like suggestive journalism, subversive humor or just the Lord. If you however search
for the objective truth, you might be wasting your time.

Sibylle Oktober 2010
Evolutie en de liefde
Door Paula Mia Faber
Dacht je je liefdesleven in eigen hand te hebben? Mooi niet! Oeroude
mechanismen in onze hersenen bepalen voor een groot deel onze
partnerkeuze. Geen rationele gedachte die daar tegenop kan. Enkele
feitjes.
Bij ieder oogcontact dat je maakt, vragen je hersenen zich direct
af: zou dit een geschikte partner kunnen zijn? Binnen 0,05
seconde weet je of je met een man of een vrouw te maken hebt,
en binnen 0,2 seconde of je diegene aantrekkelijk vindt. In feite
ben je hier dus constant mee bezig.
Wat mooi gevonden wordt, hangt af van de omstandigheden.
De reden dat Pieter Paul Rubens het liefst mollige vrouwen
schilderde, was omdat er in die tijd (1577-1640) meer honger,
oorlog en onzekerheid bestond. Een dikkere vrouw heeft meer
reserves, en daarom werd (onbewust) de kans groter geacht
dat zij gezonde kinderen zou baren. In minder onzekere tijden
vallen we meer op slank.
Zoenen is een selectiemiddel: terwijl je zoent, verzamelen je
hersenen informatie over genen, persoonlijkheid en intenties.
Als er in de eerste zoen iets niet klopt weet je direct dat diegene
het niet voor je is. Niet zo verwonderlijk, want geen lichaamsdeel
registreert zoveel als de mond. Het is één concentratie van
zenuwen. Een kwart van je tastvermogen is er geconcentreerd.
Evolutie kan tegenstrijdig zijn. Aan de ene kant willen we een
partner die van ons verschilt, omdat dat de kans op gezonde
kinderen verhoogt. Hoe diverser de genen, hoe beter. Ook
vindt bevruchting dan sneller plaats. Aan de andere kant willen
18
we iemand die op ons lijkt, want dat verhoogt de stabiliteit in
een relatie. Het is een bekend fenomeen dat we ons seksueel
aangetrokken voelen tot mensen die van ons verschillen, maar
ons vertrouwder voelen bij mensen die op ons lijken.
Bij vrouwen komt dit dilemma heel duidelijk naar voren. In hun
vruchtbare periode voelen zij zich aangetrokken tot mannen die
van hen verschillen. Buiten deze periode trekken ze meer naar
een man toe die op hen lijkt. Ook als ze zwanger is geeft een
vrouw de voorkeur aan een man die op haar lijkt – stabiliteit
is dan belangrijk. Vrouwen die de pil slikken verkeren eigenlijk
in een toestand van schijnzwangerschap: hetzelfde hormoon
wordt geproduceerd. Daardoor voelen ze zich aangetrokken tot
mannen die op hen lijken, maar dit kan dus veranderen wanneer
ze stoppen met de pil. Reden tot zorgen? Niet echt: als je teveel
van elkaar verschilt is de kans op een relatiecrisis veel groter.
Eigenlijk bestaat er dus geen ideale partner.
Een ander bekend fenomeen is dat vrouwen vaak op een
man vallen die al bezet is. Ook hier is evolutionair gezien een
reden voor. Het heeft niets te maken met een fascinatie voor
het onbereikbare, maar met een verschijnsel dat mate copying
wordt genoemd. Een man die al een vriendin heeft, is door haar
uitgezocht en goedgekeurd – en dat maakt hem voor andere
vrouwen aantrekkelijker. Vrouwenhersenen hebben namelijk
een strategie ontwikkeld waarbij ze het oordeel van andere
vrouwen laten meewegen in hun keuze. En dit oordeel weegt
zwaar, zo blijkt uit onderzoek. Weten we ook meteen waarom
vriendinnen vaak en veel mannen ‘evalueren’, en dit onder
mannen minder voorkomt.
Op het eerste gezicht is er één aspect dat
de evolutie te boven gaat, en dat is seks.
Zo’n twee tot vier miljoen jaar geleden
kreeg seks een hogere functie dan slechts
bevruchting en dus voortplanting: we
begonnen het voor ons plezier te doen.
En dat niet alleen, we doen het ook tegen
stress, en voor een goede verhouding: seks
schept vertrouwen en solidariteit. En toch
is ook dit te verklaren: doordat partners
zich aan elkaar hechten, zullen ze onder
moeilijke omstandigheden bij elkaar
blijven.
Voor dit artikel is dankbaar gebruik gemaakt van
het boek Liefde - Wat hersenonderzoek onthult over de
klik, de kus en al het andere, geschreven door Mark
Mieras, Uitgeverij Nieuw Amsterdam, 2010.

Sibylle Oktober 2010
De geschiedenis van een diersoort: wat de evolutiebiologie
ons leert over ons verleden
Door Thijs Risselada
Th ijs Risselada (25) is historicus en studeerde tot voor kort
aan de RUG. Net als de grijze garnaal komt hij van oorsprong
uit het Waddengebied. Hij zit inmiddels in Zuid-Amerika, en
‘werkt’ de komende maanden in Canada en Australië. Met zijn
afstudeerscriptie wilde hij de vraag beantwoorden, of historici
evolutiebiologische theorieën kunnen gebruiken om culturele
ontwikkelingen te verklaren; het antwoord daarop is ja.
Wij zijn een nieuwsgierige diersoort. En we weten steeds meer.
Wie zijn we? Waar komen we vandaan? In wat voor wereld leven
we? Hoe functioneren we? Op al deze simpele doch essentiële
vragen biedt wetenschappelijk onderzoek in toenemende mate
antwoorden. Sinds Charles Darwin’s revolutionaire Origin of
Species (1859) speelt de idee van evolutie hierin een centrale rol.
Dit eenvoudige doch geniale principe is de afgelopen decennia
door met name evolutiebiologen toegepast op een breed
spectrum aan onderzoeksterreinen, waarvan andere biologen,
psychologen, economen, antropologen en sociologen in steeds
grotere getale dankbaar gebruik hebben gemaakt. Historici,
daarentegen, zijn hierbij steeds zeer terughoudend geweest.
Waarom eigenlijk?
Misschien omdat de meeste historici niet zo van wetenschappelijke
theorieën houden. Ons verleden is namelijk een van individuele
handelingen, onvoorspelbare situaties en toevalligheden aan
elkaar hangend spinnenweb, waaraan geen enkele denkbare,
abstracte theorie recht zou kunnen doen, is dan de gedachte.
En daar zit wat in. Mensen zijn vrij complexe organismen, en
de ontwikkeling van onze cultuur is een stuk lastiger in termen
van wetmatigheden en modellen te vatten dan de evolutie van
de grijze garnaal, om maar een verre verwant te noemen.
Maar dat neemt niet weg dat mensen uiteindelijk ook dieren
zijn. Weliswaar het enige dier op deze planeet dat geavanceerde
werktuigen gebruikt, zijn eten kookt, kleren draagt, steden
bouwt en zijn mening op Internet gooit; maar ondanks
alles toch een dier. Zouden evolutiebiologische inzichten in
de ontwikkeling en het gedrag van andere diersoorten ons
daarom wellicht ook niet iets over onze eigen geschiedenis
kunnen vertellen? Daarvoor kunnen we om te beginnen het
beste kijken naar eigenschappen die wij met andere dieren
delen. Samenwerking, bijvoorbeeld. Alle organismen
op Aarde, van eencellige bacteriën tot –laten we onszelf
maar bovenaan zetten– de mens, werken op één of andere
manier met hun omgeving samen. Maar in tegenstelling tot
bacillen en veldmuizen gingen Homo habilis, H.erectus en
uiteindelijk H.sapiens in de loop der millennia op steeds
nieuwere, ingewikkeldere en ‘beschaafdere’ manieren
coöpereren. Vaak hingen die nieuwe samenwerkingsvormen
samen met bepaalde ‘ontdekkingen’, die langzaam maar
zeker onderdeel werden van onze menselijke beschaving –
en zonder welke onze hedendaagse maatschappij niet meer
zou kunnen functioneren. Er is in de menselijke evolutie
dus een soort opeenvolging van coöperatieve (r)evoluties te
ontwaren, die ons gemaakt hebben tot wat we zijn.
Dat klinkt vreselijk abstract. Maar gelukkig zijn er concrete
voorbeelden zat. Denk maar eens aan prehistorische
‘uitvindingen’ als de jacht, het gebruik van vuur en
werktuigen, de idee van het kerngezin en monogamie,
en het ontstaan van landbouw. Al deze ontwikkelingen
hadden tot gevolg dat onze voorouders op nieuwe,
complexere manieren gingen samenwerken. Vanaf 3000
BCE spreken historici opeens niet meer van prehistorie
maar van historie, omdat in die tijd de eerste geschreven
bronnen verschijnen. Nogal arbitrair misschien, maar
historici zweren nu eenmaal bij teksten. Tot de nieuwe,
‘historische’ samenwerkingsvormen behoren in dat opzicht
–naast die uitvinding van het schrift– bijvoorbeeld de
opkomst van steeds grootschaliger staten en samenlevingen,
godsdiensten, kapitalistische handelsnetwerken, industriële
productiesystemen en arbeidsdeling... Al deze fenomenen,
tot onze digitale communicatiewijzen aan toe, brachten
nieuwe vormen van samenwerking met zich mee, die wij
tegenwoordig vanzelfsprekend achten.
Maar hoe konden zulke vormen van samenwerking nu
eigenlijk ontstaan, zich verspreiden en gedijen? Th eoriesceptische
historici zouden die vraag af kunnen doen met
“mensen zijn nu eenmaal sociale wezens, door samen te
werken stonden ze sterker, de mens is voortdurend op zoek
naar verbetering”, et cetera. Maar daarmee komen we niet
tot de kern van de zaak: waarop was deze coöperatie nu
gebaseerd? De evolutiebiologie helpt ons hier verder. Met
name vier theorieën uit dit vakgebied bieden diepgaande
19

verklaringen voor het hoe en waarom van samenwerking. En
alle vier geven ze een geheel andere kleur aan de menselijke
geschiedenis.
Laten we beginnen met de theorie van bijproduct mutualisme,
waarvan Richard Dawkins de bekendste pleitbezorger is. Volgens
Dawkins en consorten zijn het enkel en alleen onze genen die
ons tot coöperatief gedrag aansporen; maar dan slechts als deze
genen zelf ook baat hebben bij deze samenwerking. Van seks
tot teamsporten: alle (positieve) wederzijdse sociale interactie
is volgens deze theorie dus slechts een ‘bijproduct’ van onze
genetische overlevings- en voortplantingsdrang. Dit plaatst onze
geschiedenis in een bijzonder ‘hard’, individualistisch daglicht.
Een tweede evolutiebiologische ‘formule’ ligt in het verlengde
van deze visie: de theorie van familieselectie. De Britse biologen
Haldane en Hamilton betoogden zo’n veertig jaar voor Dawkins
echter, dat wij niet slechts ter meerdere eer en glorie van ons
20
Sibylle Oktober 2010
eigen genetisch materiaal met anderen samenwerken, maar dit
bovenal baseren op de mate waarin die ‘anderen’ genen met ons
delen. In normale mensentaal: wij zullen eerder bereid zijn met
onze naaste familieleden samen te werken dan met volslagen
vreemden. Iedereen die geen enigst kind is zal wellicht andere
ervaringen hebben, maar oké.
Twee andere theorieën kijken voor de oorsprong van
samenwerking echter verder dan dit genetische niveau. Niemand
minder dan de Grote Darwin zelf riep een dikke eeuw geleden
een theorie in het leven, die jarenlang genegeerd is, maar sinds
een jaar of tien een grootse comeback lijkt te maken: de idee
van groepsselectie. Deze theorie houdt kortweg in dat bepaalde
kenmerken van individuen binnen een groep door natuurlijke
selectie doorgegeven zullen worden, als deze eigenschappen de
groep als geheel ten goede komen. Daarbij maakt het volgens
Darwin niet uit of het individu zelf geen voordeel of zelfs

nadeelt ondervind van zijn gedrag. Alles draait namelijk om het
welbevinden van de groep, die hierdoor in staat is om andere
groepen, stammen, naties of partijen van het evolutionaire toneel
te verdringen. (Laten we niet vergeten dat Darwin schreef in een
tijd dat nationalisme, expansionisme en racisme nog vrij cool
waren.) Onze voorouders die –bijvoorbeeld– goed samen wisten
te werken met andere (non-verwante) groepsgenoten, ‘verloren’
daar als individu misschien dus iets mee, maar creëerden
tegelijkertijd wel een meer succesvolle groep/stam/samenleving
om zich heen dan groepen vol egoïsten.
Een vierde en laatste evolutiebiologische theorie biedt weer een
geheel andere invalshoek: die van reciprociteit of wederkerigheid.
Samenwerking ontstaat volgens deze visie –in de jaren tachtig
wereldberoemd geworden door het werk van speltheoreticus
Robert Axelrod– op basis van het principe, dat elke positieve,
coöperatieve handeling van één individu door een ander op
gelijkwaardige wijze ‘terugbetaald’ wordt. Coöperatie als een
soort pingpong, dus. Dit wederkerigheidsbeginsel gaat echter
prima met de theorie van groepsselectie samen.
Daarvoor moeten we wel minstens één concreet voorbeeld geven:
het ontstaan van staten. Hoe konden mensen die voorheen in
stammen van hooguit enkele honderden, veelal nauw verwante
personen woonden, in de loop der eeuwen leren samenleven
en -werken met duizenden onbekenden, naarmate meer en
meer van deze stammen opgeslokt werden in de eerste grote
landbouwstaten? Historici omzeilen de kern van die vraag veelal.
Darwins groepsselectie biedt echter een verfrissende kijk op de
zaak. De uitgebuite, zwoegende onderdanen van deze eerste
staten verloren wellicht veel van de vrijheid en levenskwaliteit
die zij in hun stamgemeenschappen nog kenden; maar
uiteindelijk had iedereen binnen de nieuwe samenlevingsvorm
profi jt van hun off ers, zowel zijzelf als hun nageslacht. Voor alle
onderdanen (slaven wellicht uitgezonderd) gold bovendien dat
er sprake was van een zekere reciprociteit: de betaalde belasting
en arbeid werden met bescherming, voedseluitdelingen en
de eerste openbare voorzieningen ‘terugbetaald’. Hoewel deze
verhoudingen in onze moderne ogen totaal scheef waren,
stonden deze samenwerkingsvormen wel degelijk aan de wieg
van onze culturele evolutie. We zouden zelfs pompeus kunnen
stellen dat onze beschaving in menig opzicht gebaseerd is op
dit ‘uitstijgen’ boven ons genetisch eigenbelang. Maar dan
beginnen we al fl ink te speculeren over ons verleden. En ook
daar houden historici niet van.
Sibylle Oktober 2010
Columns
Column By Emma Burgisser
MY EVOLUTION
by Emma Bürgisser
For this column on evolution, my fi rst instincts were to go
with what fi rst pops into my head after mentioning evolution,
namely, the extreme religious right in the US and their
insistence on teaching creationism besides or instead of
evolutionism as a valid alternative theory. Now, this matter
frustrates me to no end and I could easily write a novel on
the subject. However, for those among you that are particularly
observant, you might have noticed that not only am
I writing this column from Edinburgh, the city in which I
am currently on exchange, but that this will also be my last
article written for the Sibylle. I’ve been on the editorial board
for two years now, and have decided to dedicate my last
column to my thoughts on this. In short: I loved it!
During my two years, I had the privilege of working with
two wonderful and fun committees, develop my writing
skills, envelop myself in important issues and learn a great
deal about myself. It has even led me to my chosen career
path, as I wrote in my fi rst edition an article on human
traffi cking, a subject which I haven’t been able to shake ever
since, and I am sure now I want to be involved with it for
the rest of my life. So to conclude, I would like to thank the
SIB and the Sibylle for helping me evolve into the person I
am today. Th ank You.
CRITICAL REFLECTIONS ON A GOLDFISH
by Philipp Müller
“Listen”, said the goldfi sh, and I knew it would end up as a
long and tedious monologue once again. “I honestly believe
that we must be the spearhead of evolution. Just look at me.
With my gills, I can breathe even in waters where there is
hardly any oxygen and other fi shes would miserably drown.
My air bladder enables me to navigate under water better
than any submarine boat. Furthermore, I can not only see
three colors like you guys, but ultraviolet light as a fourth
one! And just look at my skin!” He looked at his own refl ection
on the glass of the fi shbowl. “Isn’t it awesome? I really
cannot imagine how there could be a form of life superior to
me.”
I looked at him, then I turned off the music and took the
earplugs out of my ears. “You said something?”, I asked him.
“Hmm. Don’t know, man”, he responded, as the memory of
a goldfi sh only lasts a couple of seconds.
Later that day, I saw a man on TV, and the checked pattern
of his shirt reminded me of the scales of my goldfi sh. “I honestly
believe that we must be the spearhead of evolution…”,
he began to speak. Th e goldfi shes are among us.
21

Roel van der Meij, 28 jaar, zoon van twee gymleraren, opgegroeid
in Limburg, samenwonend in Den Haag en nog altijd liefhebber
van tot diep in de nacht in een foute kroeg op de banken dansen en
meezingen met gouwe ouwe en Hollandse hits. Op het United World
College, een slaapkamer delend met jongens uit Botswana, Mexico
en Wales, ontstond zijn passie voor internationale betrekkingen. Na
een jaar werken en reizen in Ecuador, kwam hij naar Groningen
om te beginnen met de studie IOIB. Bij de SIB, International
Student Houses, Move Your World en de Nederlandse Vereniging
voor de Verenigde Naties kon hij zijn internationale betrokkenheid
verder ontwikkelen. Momenteel is Roel politiek redacteur op het
ministerie van Algemene Zaken.
‘Kort gezegd selecteer en analyseer ik het nieuws voor de ministerpresident,
de ministerraad, de ambtelijke top en het Koninklijk
Huis. Bij alles wat ik zie, hoor en lees stel ik mij de vraag: moet
de premier of de Koningin dit weten? Belangrijke nieuwsfeiten
stuur ik direct door naar de blackberry’s. Het is geweldig om zo
dicht bij het politieke vuur te staan en een schakeltje te mogen
zijn in de realisatie van het regeringsbeleid.’
EVOLUTIE VAN HET WERELDBESTUUR
‘Mijn scriptie schreef ik over het concept Multimultilateralism,
geïntroduceerd door Francis Fukuyama
in zijn boek ‘After the neocons’. Fukuyama doelt op een
systeem van global governance dat bestaat uit een veelheid
aan multilaterale organisaties die elkaar (deels) overlappen en
met elkaar concurreren. Staten hebben dan de mogelijkheid
om te shoppen welke organisatie op een bepaald moment
voor een bepaald issue het beste gebruikt kan worden om de
beleidsdoelen van dat land te verwezenlijken. Fukuyama ziet
die beleidsvrijheid als een voordeel. Ik zie het als een gevaarlijke
stap van een rule-based systeem naar power-based global
governance. Met vrees en teleurstelling zie ik het internationale
speelveld Fukuyama’s kant op evolueren. Mijn grootste zorg
gaat daarbij uit naar de positie van de Verenigde Naties in
dat systeem. Als enige mondiale organisatie, en ondanks de
verouderde verdeling van macht in de Veiligheidsraad, heeft
de VN een ongeëvenaarde legitimiteit. De effectiviteit van de
VN schiet echter tekort. Deels is dat te wijten aan de zwakte
van het Secretariaat, maar het komt vooral door gebrek aan
commitment en politieke wil van de lidstaten om de VN de
centrale rol te geven die zij in mijn ogen zou moeten hebben.
Het systeem van global governance moet niet evolueren tot
multi-multilateralism, maar juist naar een eenduidig systeem
gebaseerd op internationaal recht.’
22
Sibylle Oktober 2010
Interview met ‘oud’ SIBber:
Roel van der Meij
Door Ayla van Kessel
SIB UIT MIJN TIJD
‘Niet zo lang geleden was ik nog lid van de SIB, in 2005 was
ik voorzitter van het bestuur. Daarvoor was ik onder andere
actief in de Lustrumcommissie. Absolute hoogtepunten waren
de spoedfora met de Themagroep Actualiteiten, de Tsunami
benefietavond en de eerste editie van het Develop Your World
congres. Er zijn een aantal mensen uit die tijd met wie ik
nog altijd intensief contact heb. Sterker nog, bij de SIB heb
ik mijn vriendin Nina leren kennen. Met Saskia, secretaris
in mijn bestuursjaar, zit ik opnieuw in een bestuur. Van de
Nederlandse Vereniging voor de Verenigde Naties, ik nu als
penningmeester.’
Beste SIBber,
‘In de collegebanken kun je veel leren, maar voor mij was de SIB
de belangrijkste leerschool uit mijn studententijd. Bedenk je dat
je bij de SIB de ervaring, de competenties en het netwerk op
kunt doen die je goed kunt gebruiken in de toekomst.’