Jaarverslag Groennetwerk 2009

Brinkman is uiterst tevreden over de nieuwe regeling, die in 2006 op de Noord-Veluwe van start ging en een jaar later ook in de
Achterhoek is toegepast. "We hebben nu tenminste duidelijk zichtbaar wat er met valwild gebeurt. De politie, de
verzekeringsmaatschappijen en de wildbeheereenheden kunnen wat met de informatie die het oplevert. De laatste beschikken
nu bijvoorbeeld over cijfers waarop ze hun jaarlijkse afschot baseren." Mocht informatie uitwijzen dat er bepaalde wegvakken
zijn waar meer dan gemiddeld veel reeën verongelukken dan zouden er bijvoorbeeld wildspiegels langs de weg kunnen worden
geplaatst, of een 60 kilometerzone worden ingesteld. Volgens Brinkman is de regeling nog te nieuw om nu al dat soort
maatregelen aan te kunnen bevelen.
Toen de regeling werd ingevoerd was er wel kritiek van met name de Dierenambulance Doetinchem, die geen gewonde dieren
meer naar een dierenarts mocht vervoeren. Die organisatie gaat, als enige, nog steeds haar eigen weg. Brinkman: "De regeling
is ook in het belang van het dierenwelzijn. Je voorkomt nodeloos gesleep met gestresste dieren die, juist omdat het wild is, toch
niet te redden zijn. Nu komt er iemand met kennis van zaken ter plaatse die weet hoe te handelen. En, laten we wel zijn: die
geen goed stuk vlees laat liggen."
Het was hard nodig dat er een goede regeling voor valwild kwam omdat er, sinds de fusie van rijks- en gemeentepolitie begin
jaren negentig, van politiezijde nauwelijks nog aandacht was voor het buitengebied. Tot de fusie was elke aanrijding met wild in
handen bij de rijkspolitie, jachtopzieners en Algemene Inspectie Dienst, die samen zorgden voor een goed overzicht van valwild
in een bepaalde regio. Een dier dat nog geschikt was voor consumptie ging naar een restaurant of de poelier, de opbrengst van
het vlees was voor de verzekering van degene die het dier had aangereden. De laatste jaren echter behoorde aangereden wild
niemand meer toe; wie een wild dier doodreed werd eigenaar. "We hoorden en zagen er niets meer van", zegt Brinkman.
"Dierenambulances sleepten met gewonde reeën en wilde zwijnen naar dierenartsen die het dier lieten inslapen, waarna het
naar de destructie ging. Niemand had er nog wat aan. Onduidelijk was wie de kosten betaalde, wat er moest gebeuren met een
gewond dier dat er vandoor was gegaan, waar een dood dier naar toe moest worden gebracht. Het was een periode vol
problemen, onduidelijkheid en elkaar niet begrijpen."
Vandaar dat het milieuteam van de politie Noord-Veluwe , waar ook wilde zwijnen en edelherten wegen oversteken, samen met
boa's een nieuwe regeling bedachten die in 2006 haar intrede deed. "Het bleek al snel dat de afwerking van het dier en de
kennis van het doden ter plekke in betere handen waren bij boa's en speciale verlofhouders. Alleen zij mogen nu een dier
doden en naar depothouders vervoeren, er komt geen politiewapen meer aan te pas." Met de nieuwe regeling is alle wild weer
res nulius, niemand toebehorend: "Geen enkel stuk wild mag nu nog door iemand worden meegenomen. Ook niet door wie ter
plekke het jachtrecht heeft."
De nieuwe regeling staat of valt met een goede administratie, die dan ook door de boa's en verlofhouders dagelijks wordt
bijgehouden. De Achterhoek is hiervoor opgedeeld in drie regio's (Noord, Oost en West) die elk ongeveer tien verlofhouders
tellen. Dat kunnen boa's zijn (mensen met politionele bevoegdheden) maar ook jagers die over een vuurwapen beschikken met
een bijzonder verlof om dit te gebruiken. Van elke keer dat een boa of een verlofhouder ter plaatse gaat wordt uitgebreid
verslag gedaan. Op een beveiligde website wordt niet alleen het wat, waar en wanneer geregistreerd, maar ook wat er met het
kadaver is gebeurd, of er is nagezocht met een zweethond, hoe oud en hoe zwaar het dier was, in welke conditie het verkeerde.
De boa's en valwildverlofhouders die kunnen worden opgeroepen bij een aanrijding met een ree zijn ook kundig waar het gaat
om het beoordelen van de kwaliteit van het dier, met andere woorden: of het voor consumptie geschikt is. Is het dat, dan wordt
het dode dier ter plekke ontweid (van de ingewanden ontdaan) en naar een depothouder vervoerd. In de regio Vorden is dat
Hotel Bakker. Daar kan om deze reden ook buiten het wildseizoen reerug worden gegeten.
_______________________________________________________________________________
Jaarverslag Stichting Groennetwerk 2009 45