De Nautilus en Algoa Bay (PDF) - Pairi Daiza

Wetenschappelijk schrift :
De Nautilus en Algoa Bay
Maar u heeft niet alles ontdekt…
De dendrobatidae zijn minuscule, giftige kikkers. Hun felle kleuren dienen
om hun omgeving te waarschuwen voor het gevaar dat ze betekenen.
Elke soort bezit een bijzondere kleurencombinatie: Dendrobates pumilio
(rood vandaar zijn naam aardbeikikker), Dendrobates tinctorius (geel, blauw en zwart),
Dendrobates azureus (fel blauw zoals zijn naam aangeeft). Er bestaan nog andere
soorten.
Deze amfibieën kunnen hun gif niet injecteren, maar wel afscheiden via klieren ter
hoogte van de huid. Wanneer de vijand de kikker bijt of likt, vergiftigt hij zichzelf. Eén
van deze kikkers, Phyllobates terribilis, bezit het gevaarlijkste gif van het hele
dierenrijk.
We treffen de dendrobatidae niet in poelen aan, maar wel in het vochtig
gebladerte van bromelia’s en andere klimplanten.
De piranha's, vissen met een trieste reputatie, zijn echter niet zo
gevaarlijk als we ons zouden kunnen voorstellen: hun wildheid wordt
vooral vertienvoudigd wanneer in het droge seizoen de
wateroppervlaktes verminderen en ze zich in groot aantal
bevinden in een voedselarm milieu. Dan gebeurt het wel
eens dat ze grotere dieren, die zich komen baden,
aanvallen.
De Characidae bevatten zeer vele soorten gekenmerkt door een adipeuze vin (vetvin)
die zich achteraan de dorsale vin bevindt.
De grottenvissen van Buenos Aires, rode Neusvissen, spookvissen, citroenvissen, zwarte
neons, Serpae… bevinden zich in de voor hen voorziene waterbak. Maar we mogen niet
vergeten dat de Anoptichthys Jordani (blinde grottenvis) en de Piranha's ook tot deze
familie behoren. Ze is hoofdzakelijk aanwezig in Centraal- en Zuid-Amerika, maar ook in
Noord-Amerika en Centraal-Afrika.
De basilisk met kam is een grote, zeer spectaculaire hagedis van
ongeveer 80 cm. Hij voedt zich vooral met insecten, kikkers en andere
kleine hagedissen.
13