De hobby van…….Eef Schenkels Heiligharn 392 - Vredeskerk

De hobby van…….Eef Schenkels Heiligharn 392
De gezellige kamer van Eef Schenkels
binnenstappend trekken Alex, Aaltje,
Maaike en Leentje en nog een aantal
prachtig aangeklede poppen al meteen mijn
aandacht. Ze staan daar in de vitrinekast
samen mooi te zijn. Mooi is niet het goede
woord, prachtig is beter. En dan zie ik een Eef was 4 jaar oud toen ze deze
lieftallig meisje naast de schouw zitten en schitterende pop van haar moeder kreeg. Op
zeg haar vriendelijk gedag. Maar het lieve de bazar van de christelijke lagere school in
kind zegt (hoe onbeleefd) niets terug. Nee, Duivendrecht won moeder Leentje ter
geen wonder, het meisje blijkt een Maten op een lootje deze
levensechte pop te zijn.
schoonheid.Ontroostbaar was Eefje dan ook
toen haar zusje Addy bij het spelen de pop
liet vallen en oh, drama van de bovenste
plank, het hoofd onherstelbaar kapot bleek
te zijn.
Pas in 1992 heeft Eef het poppenlijf uit de
linnenkast van haar moeder mee naar Den
Helder genomen en zelf een nieuw hoofd
voorde pop gemaakt. Nu is het weer een
pracht van een poppenkind!!
Het maken van poppen leerde Eef bij
mevrouw Friskus aan de Hendrik
Baskeweg. Als eerste resultaat, zag pop
Aaltje met de zwarte pijpenkrullen het
daglicht. De kleding van Aaltje ook wel Addy
genoemd, bedacht Eef zelf. O, maar wacht
eens, even later zie ik in de hobbykamer
aan de muur een diploma hangen uitgereikt
aan Eef ter Maten in Amsterdam, door de
BOND VAN LEERAREN EN
LEERARESSEN VAN “DE KLEEDER-
INDUSTRIE”.
Je kunt zeggen dat pop Aaltje proefkonijn
was, voordat de nog (naamloze) schoonheid
in het stoeltje bij de schouw van een nieuw
hoofd en nieuwe kleding werd voorzien.
Nee, niks geen kant en klare koppen (sorry,
hoofden) alles eigen fabricage.
Maaike is de favoriete pop van Eef. Helaas,
helaas werd dit ook haar laatste creatie. De
ogen van Eef, aangetast door glaucoom
lieten haar in de steek, het kon gewoon niet

Thuis waren we niet rijk. Eerst was daar
alleen Jantje en later kwam Willemientje
erbij, vernoemd naar de voormalige
koningin. Vader ter Maten was een heel
„doenerig mens‟. Als voorzitter van de
Oranjevereniging in Duivendrecht
organiseerde hij o.a. kinderspelen. En ja
hoor de kleine en rappe Eefje won de 1 e
prijs met zaklopen. Ze kon kiezen voor een
werkelijk prachtige pop, maar hoe dom zou
je denken, Eefje koos tot verbazing van de
mensen die erbij stonden voor de veel
minder mooie pop
meer. En juist déze Maaike vindt Eef de
beste. Waarom? Nee niet om de kleding,
maar de ogen zijn zo goed gelukt! Eef was
als kind een echte poppenmoeder. Veel
poppen had ze niet.
met de naam Willemientje .Waarom?, nou
ja zei Eefje ik vond haar een beetje zielig en
dacht die wordt toch niet gekozen. Daarom!
Jantje werd aangekleed met breiwerk van
Eef zelf, want zoals de meeste meisjes in
haar tijd moest zij al vroeg breien leren.
Hoe de moeder van Eef naar school ging
laat de pop met moeders naam: Leentje
goed zien. Zwarte lange kousen, gestoken
in smetteloos witte klompen, schortje voor
en om de nek de „broodzak‟ met daarin de
griffelkoker en boterham. Net als Sien het
vriendinnetje van Ot.
Om al deze prachtige poppen te kunnen
maken, moest de spaarpot regelmatig Met haar man Alex trok zij er veel op uit met
aangesproken worden, want een mooie de caravan. Het werd een sport om uit
hobby is het zeker, maar ook een dure. diverse plaatsen en landen een vingerhoedje
Voor de poppen in de kast staan enkele mee te nemen.
tientallen vingerhoedjes. Als coupeuse en
werkzaam in een Amsterdams atelier, kreeg
Eef belangstelling voor de vingerhoed. In

de hobbykamer hangt een kastje vol met
allemaal verschillende exemplaren. Ik telde
er zo al meer dan 200.
Als Eef dan ook een mooie of bijzondere
zag, ging de portemonnee van Alex open.
Zo groeide haar verzameling gestaag. Maar
in het kastje is nog ruimte, dus als u denkt
……. Juist ja.
Grappige, mooie en ook heel bijzondere in
het oogspringende exemplaren staan
ertussen. Zoals een vingerhoed uit Lourdes
en voor mensen met hele goeie ogen de
allerkleinste vingerhoed van de wereld. Ja,
echt heel klein, meer voor een elfje of het
vrouwtje van een kabouter. Ook de
vingerhoed van Alex uit het naaizakje uit
zijn marinetijd staat ertussen. Maar de
mooiste?Ja toch wel die zij kochten in de
kathedraal van York in Engeland.
Op deze staat het volledige “Onze Vader”
afgedrukt. Ongelooflijk! Monnikenwerk?
Nee, poppen maken kan Eef heel spijtig niet
meer. Daardoor bij de pakken neerzitten?
Nee dat komt niet in het woordenboek van
Eef voor. Zelf kaarten maken lukt nog prima
en haar breinaalden laten tikken, op de
maandagavond in de Vredeskerk en, en
…… ja gewoon een Bezige Bij.
Ik neem afscheid van Eef, Leentje, Alex,
Aaltje, Maaike en de (nog) naamloze
poppenkinderen en fietsend naar huis noem
ik de schoonheid naast de schouw
“Maxima”.
Rien Schelhaas.