Het nieuwe magazine voor liefhebbers van
Het nieuwe magazine voor liefhebbers van
Het nieuwe magazine voor liefhebbers van
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
<strong>Het</strong> <strong>nieuwe</strong> <strong>magazine</strong><br />
<strong>voor</strong> <strong>liefhebbers</strong> <strong>van</strong><br />
Verhalen en foto’s<br />
<strong>van</strong> fokkers en <strong>liefhebbers</strong><br />
<strong>Het</strong> eerste online <strong>magazine</strong> <strong>van</strong> www.devon-rex.eu
Dit is het eerste online <strong>magazine</strong> <strong>voor</strong> en door echte <strong>liefhebbers</strong> <strong>van</strong> Rexen en Sphynxen.<br />
Gratis te downloaden, <strong>voor</strong> iedereen die geïnteresseerd is in Rexen, om thuis op de<br />
computer of tablet te lezen.<br />
De artikelen zijn geschreven door <strong>liefhebbers</strong> en fokkers uit verschillende landen, sommigen<br />
nieuw in het Rexenwereldje en anderen zijn echte “oude rotten”, wat zij gemeen hebben is<br />
de liefde <strong>voor</strong> de Rexen.<br />
Inhoud<br />
Cinnamon in de Devon rex 2<br />
Lekker leventje 4<br />
Cattery Krinklecats 7<br />
Hoe verzorg je een Sphynx 8<br />
Cattery Jobara 9<br />
Cattery Sophal’s Choice 11<br />
Vers vlees voeren 15<br />
Chatterie de la Rivière des Marsouins 17<br />
Mijn Ural rex Bossa 19<br />
Cattery Amor Regis 20<br />
Uitkruisen 22<br />
Hoog knuffelgehalte 24<br />
Cattery King’s Odyssey 27<br />
Wat is een Sphynx 29<br />
Muis, Binky en Bella 30<br />
Cattery Rextecture 32<br />
Mijn Devon rexen en PKD 34<br />
<strong>Het</strong> werd heel gezellig 39<br />
Devon Rex – Plezierige ontmoetingen 41<br />
Niets uit deze uitgave mag overgenomen of gekopieerd worden zonder uitdrukkelijke<br />
toestemming <strong>van</strong> de auteur. Schrijvers <strong>van</strong> de artikelen zijn zelf verantwoordelijk <strong>voor</strong> de<br />
inhoud.<br />
http://www.devon-rex.eu<br />
1
Cinnamon in de Devon rex<br />
Voor mij is kleur bij het fokken bijzaak, waar het <strong>voor</strong> sommige fokkers een<br />
hot item is. Gezondheid en karakter staat bij ons op de eerste plaats. Een<br />
aparte kleur is een leuke bijkomstigheid.<br />
Ik werd gevraagd om op een kat te<br />
passen en dat wilde ik wel. Deze kater<br />
had een apart kleurtje en dat was<br />
cinnamon tabby. Ik vond het heel<br />
leuk en een interessante kleur. <strong>Het</strong><br />
was een erg lieve en makkelijk kater<br />
en toen mij gevraagd werd of ik hem<br />
wilde houden was ik even verbaasd<br />
en vond het geweldig; ik heb nog<br />
nooit iets gekregen, maar ben helaas<br />
wel vaak gebruikt.<br />
2<br />
Zo kwam ik dus met deze mooie kleur in<br />
aanraking.<br />
Ik heb drie verschillende verparingen<br />
gedaan met deze kater en hem daarna<br />
laten castreren, want deze heer had een<br />
flinke plas straal. De lieverd woont nog<br />
steeds bij ons en word niet gedumpt na<br />
bewezen diensten.<br />
Er bleken genoeg fokkers te zijn die hem<br />
wilden hebben, maar daar wilde de<br />
eigenaar niets <strong>van</strong> weten. Ze heeft in ruil<br />
<strong>voor</strong> hem <strong>van</strong> mij een kitten terug<br />
gekregen. Want als ik iets krijg voel ik mij<br />
nogal opgelaten en wil het liefst meteen<br />
iets terug geven, want <strong>voor</strong> niets gaat<br />
alleen de zon op. Daarin ben ik wellicht<br />
anders dan anderen, maar daar voel ik me<br />
het beste bij.
Maar nu even terug naar deze<br />
unieke kleur. Die komt<br />
oorspronkelijk bij de sorrel Abessijn<br />
<strong>van</strong>daan, dus ergens heel ver weg in<br />
deze lijn zal dat terug te vinden zijn,<br />
maar ik ben er nog niet achter waar<br />
precies.<br />
Standaard bij al mijn katten laat ik<br />
via het DNA kleurbepalingen doen.<br />
Altijd goed om te weten welke<br />
kleuren ze dragen, er zijn zoveel<br />
mogelijkheden bij de Devons, zo<br />
kom ik niet <strong>voor</strong> verassingen te<br />
staan en is het makkelijker om bij de<br />
kittens de kleuren te bepalen. Daarnaast<br />
laat ik ook altijd op het langhaar gen<br />
testen, omdat wij geen langharen willen<br />
fokken, daar dit een fout is bij de Devon<br />
rex.<br />
Toen wij een nieuw katertje uit Rusland<br />
importeerden lieten we ook bij hem deze<br />
testen uitvoeren. Tot onze grote verbazing<br />
droeg ook hij het gen <strong>voor</strong> cinnamon, dat<br />
was wel een heel leuke verassing. We<br />
waren al erg bij met hem <strong>van</strong>wege zijn<br />
mooie type en mooie bloedlijn, dit was<br />
nog eens een extra cadeautje.<br />
3<br />
Doordat ik hem kon verparen met<br />
cinnamondragers uit de andere kater,<br />
werden de inspanningen beloond. Zonder<br />
inteelt hebben we gelijk uit de eerste<br />
verparing twee cinnamon kleurige kittens<br />
gekregen. Dit zijn de allereerste cinnamon<br />
Devon rexen binnen de Fifé.<br />
Ik kan daar nu op door borduren en steeds<br />
weer <strong>nieuwe</strong> lijnen inbrengen. Ik hoef<br />
geen andere rassen in te kruisen,<br />
waardoor je veel <strong>van</strong> het Devon type en<br />
het karakter verliest. Mijn katers hebben<br />
fantastische karakters en gaan ook heel<br />
goed in de kattengroep. Ook de kittens<br />
zijn geweldig.<br />
Heel fijn als je in het kattenwereldje, waar<br />
helaas veel haat en nijd <strong>voor</strong>komt, ook<br />
goede vrienden hebt, die op een goede en<br />
eerlijke manier fokken en die je ook iets<br />
gunnen. En dat komt dan natuurlijk ook<br />
<strong>van</strong> twee kanten. Je kunt elkaar verder<br />
helpen in het belang <strong>van</strong> het ras en<br />
eerlijkheid duurt het langst.<br />
Adrie Jousma <strong>van</strong> Gils
Lekker leventje<br />
Ik ben Charlie en ik woon samen met mijn broer Stan bij Carin en Ronald in<br />
Almere. Wij zijn Devon Rexen en wij zijn daar heel trots op. Precies drie jaar<br />
geleden woonden wij nog bij mama in Amsterdam Noord. Ik weet dat niet<br />
meer zo goed, want toen waren we nog heel klein.<br />
Half april 2010 was het<br />
zover, we gingen verhuizen!<br />
Best wel eng, maar dat zeg<br />
je niet als stoere kat, dus<br />
Stan en ik zeiden steeds<br />
tegen elkaar dat we het wel<br />
spannend vonden en keken<br />
er heel stoer bij. En weg bij<br />
onze moeder en zusje vond<br />
ik ook niet leuk, maar ook<br />
dat zegt een man niet<br />
graag. Dus ik hield mijn<br />
mond en ging samen met<br />
Stan het avontuur<br />
tegemoet.<br />
Wat een groot huis was dat<br />
zeg, waar we kwamen<br />
wonen. Met twee trappen<br />
en allemaal spannende<br />
plekjes om te ontdekken.<br />
En er woonden ook al<br />
andere dieren, twee cavia’s, beetje<br />
mutserige dieren. Ze waren heel bang<br />
<strong>voor</strong> ons en dat terwijl we helemaal niets<br />
deden. Alleen af en toe een beetje in de<br />
kooi hengelen. Tsss, dat mocht niet eens<br />
<strong>van</strong> Carin en Ronald. Nou, dat maken wij<br />
zelf wel uit. Wat wel en niet mag. En als<br />
we <strong>van</strong> hen iets niet mogen, dan gaan we<br />
lekker toch proberen om het wel te doen.<br />
We mogen best wel veel dingen niet. Niet<br />
op de tafels, niet op het dressoir, niet op<br />
het aanrecht. Dat doen we natuurlijk toch,<br />
ze hebben toch geen ogen in hun<br />
achterhoofd. En ik vind, als je iets doet<br />
wat niet mag, dan moet je gewoon extra<br />
opletten dat je niet gepakt wordt. Want<br />
4<br />
als dat wel gebeurt, dan spuiten ze ons<br />
nat! Brrrrr, wat een rotgevoel is dat. Maar<br />
ze hebben alleen zichzelf ermee, want<br />
daarna moeten ze alle water overal<br />
opvegen. Haha, dat is hun verdiende loon<br />
hoor.<br />
Soms moet je toch je grenzen verleggen?<br />
Iets doen wat nieuw en best wel eng is? Zo<br />
vind ik het elke keer weer een uitdaging<br />
om op de balustrade in het trappenhuis te<br />
lopen. ’t Is niet heel hoog, maar wel heel<br />
smal. <strong>Het</strong> is spannend omdat het mis kan<br />
gaan. Ik hou wel <strong>van</strong> een challenge, zeg<br />
maar. En wat ik helemaal kicken vind is dat<br />
Stan dat niet zo goed kan. Weet je waar<br />
die sukkel goed in is? Van de kachel vallen.<br />
Ik lach me dan echt suf, wat een
stommeling is het dan. Ligt-ie lekker te<br />
pitten, glijdt hij <strong>van</strong> de kachel af, met plaid<br />
en al. Moet je je <strong>voor</strong>stellen, schrik je<br />
wakker, lig je klem tussen de kachel en de<br />
spijlen <strong>van</strong> de vide. Dan is-ie helemaal<br />
ontdaan. Dan moet je ‘m niet gaan plagen,<br />
want dan gaat hij uithuilen bij Carin. En die<br />
wordt dan heel boos op mij.<br />
Ze wordt ook altijd boos als ik die suffe<br />
Stan achterna zit. Maar ik plaag Stan<br />
alleen maar. Als het erop aankomt, is hij<br />
wel mijn broer. Toevallig. En wie aan mijn<br />
familie komt, komt aan mij! Als ze dat<br />
maar weten.<br />
Weet je wat het beste plekje in huis is?<br />
Bovenop de keukenkastjes. ’t Is best wel<br />
moeilijk om daar te komen, maar man,<br />
wat een uitzicht heb je daar. Hélemaal<br />
geweldig! En de bewondering in de ogen<br />
<strong>van</strong> mijn broer. Daar doe ik het <strong>voor</strong>. Maar<br />
denk je dat Carin en Ronald mijn moed en<br />
durf bewonderen? Nou, echt niet! Ze<br />
pakken me in mijn nekvel. Mij, een<br />
volwassen vent. Dat is zo niet cool! Dus nu<br />
doe ik het alleen nog maar als ze niet in de<br />
buurt zijn. Zo’n goed plekje laat ik me niet<br />
ontnemen, hoor.<br />
Affijn, ons leven was helemaal prima en<br />
overzichtelijk. Zo hadden we nog jaren<br />
5<br />
door kunnen gaan. Maar wat denk je? Nou<br />
woont er sinds een paar maanden ineens<br />
een oude sphynx bij ons. Beetje zielig<br />
geval, heb ik me laten vertellen. Nou,<br />
zielig, amme hoela. Echt niet. Eerst was hij<br />
heel beleefd en wist hij zijn plaats. Maar<br />
nu moet ik echt oppassen. Hij vindt mij<br />
brutaal en wil dat ik eerbied heb <strong>voor</strong> zijn<br />
grijze haren.<br />
Af en toe moet ik hem echt even laten<br />
weten dat er maar één de baas is, en dat<br />
ben ik. Dat is nog niet zo gemakkelijk,<br />
want die ouwe man is best wel sterk. Als<br />
we elkaar op de kop slaan, slaat hij<br />
minstens zo hard als ik: POK. Maar dat kan<br />
ik ook, dus ik POK gewoon lekker terug. Ik<br />
ben echt niet bang.<br />
Hij is ook snel. Je zou denken dat hij met<br />
zijn 8 jaar al wat strammer wordt, maar<br />
daar merk ik niks <strong>van</strong>. Eigenlijk vind ik het<br />
wel leuk om wat weerwoord te krijgen.<br />
Tegen Stan hoef ik maar boe te roepen en<br />
hij verstopt zich al, maar die Ra (stomme<br />
naam, maar ja) daar heb je tenminste wat<br />
aan. We kunnen elkaar heerlijk achterna<br />
zitten. Dat klinkt ook zo leuk op de trap.<br />
Weet je wat Ronald laatst zei? Dat het<br />
klonk alsof er een volwassen man over de<br />
trap dendert. Nou, daar was ik heel trots<br />
op. Dan beteken je wel wat.
Alleen met eten<br />
moeten we<br />
oppassen, hij eet<br />
ons de oren <strong>van</strong><br />
het hoofd. ’t Is<br />
gewoon niet<br />
normaal meer<br />
hoeveel die Ra<br />
kan eten. En hoe<br />
snel hij eet! Man,<br />
sinds hij bij ons<br />
woont, moeten<br />
we echt ons eten<br />
naar binnen<br />
schrokken, want<br />
hij eet zo onze<br />
bakjes ook nog<br />
leeg. Grote<br />
schrokop. Hij is<br />
ook wel dikker<br />
geworden in een<br />
paar maanden<br />
tijd. Maar als ik<br />
heel eerlijk ben,<br />
is dat maar beter<br />
ook. En hij verzorgt zich nu ook beter dan<br />
toen hij hier net was. Hij maakt alleen zo<br />
kapot veel lawaai als hij zich likt. Hij ligt<br />
gewoon te smakken, dat is toch niet<br />
normaal. Maar als ik er wat <strong>van</strong> zeg, moet<br />
ik me met me ‘met me eigen bemoeien’.<br />
Als ik dan zeg dat hij eens gewoon ABK<br />
(algemeen beschaafd kats) moet praten,<br />
dan draait hij zijn kop weg.<br />
Toch heeft het ook wel <strong>voor</strong>delen, het ligt<br />
namelijk veel lekkerder met zijn drietjes<br />
dan met zijn tweetjes. Heerlijk met zijn<br />
allen in één mand. Mijn moeder zei<br />
vroeger al ‘hoe meer zielen hoe meer<br />
vreugd’. Nou, dat klopt echt. Maar er is<br />
toch een ding dat me <strong>van</strong> het hart moet.<br />
Snurken alle oude mannen zo hard? Die<br />
Ra, die kan me daar toch snurken! Niet<br />
6<br />
normaal meer. Stan kan snurken en ik heb<br />
me al eens afgevraagd of er ook oordopjes<br />
<strong>voor</strong> kattenoren bestaan. Maar Ra slaat<br />
werkelijk alles! Ik hoop toch echt niet dat<br />
ik dat later ook ga doen.<br />
Ik weet dat Stan en ik met onze 3 jaar al<br />
niet meer de jongsten zijn, maar<br />
vergeleken met Ra zijn wij nog een stel<br />
jonge honden. Nee, dat zeg ik niet goed,<br />
dat kan niet. Pubers, dat is het! Eigenlijk<br />
zijn we dat niet meer, maar toch, ik wil<br />
graag nog even geloven dat we pubers<br />
zijn. Heerlijk stout en eigenwijs en<br />
helemaal niet denken aan gevaren en<br />
gevolgen. Gewoon leven en genieten. Zo is<br />
dat. Dat doen wij. Wát een leven, hè?<br />
Carin Raven
Cattery Krinklecats<br />
Ik heb tien jaar Devons gefokt onder de catterienaam Krinklecats.<br />
<strong>Het</strong> begon allemaal met een mooi klein katertje genaamd Bitty (Northshore’s<br />
Jumping Jack Flash of Krinklecats) die zo geweldig was…<br />
Hij was zo slim en grappig en zacht en met<br />
een elfachtig uiterlijk, dat ik een aantal<br />
poezen kreeg <strong>van</strong> zijn fokster en een klein<br />
fokprogramma begon.Zijn kittens deden<br />
het niet geweldig op de show, maar ze<br />
hadden geweldige karakters en waren<br />
fantastische huisdieren. Hij was een erg<br />
goede vader en sliep bij de kittens als de<br />
moeder even rust wilde.<br />
Toen kreeg ik een kater <strong>van</strong> Betty<br />
Schrader <strong>van</strong> Opulence cattery. Zijn naam<br />
was Opulence Ali Baba of Krinklecats.<br />
Hij kreeg een zoon, Krinklecats Leopold,<br />
die helemaal naar Europa ging. Ik was zo<br />
trots op hem. Hij was één <strong>van</strong> de liefste<br />
katten die ik gekend heb, maar de Fokker<br />
aan wie ik hem verkocht hield zich niet<br />
aan het contract en verkocht hem zonder<br />
dat ik het wist aan iemand anders.<br />
Ik was boos en bezorgd toen ik erachter<br />
kwam, maar gelukkig bleek hij in goede<br />
handen te zijn bij een lieve vrouw die goed<br />
<strong>voor</strong> hem zorgde. Daar ben ik haar zeer<br />
7<br />
dankbaar <strong>voor</strong>. Hierdoor heb ik daarna<br />
nooit meer buiten Amerika verkocht.<br />
Mijn volgende kater was Karmacatz<br />
Gryffon of Krinklecats en hij kreeg een<br />
aantal uitmuntende kittens die het erg<br />
goed deden op de show. Zijn<br />
nakomelingen pik je er nog steeds uit. Hij<br />
is een grote baby, niet zo avontuurlijk als<br />
Bitty, Ali Baba of Leopold, maar hij is heel<br />
goed om mee te slapen en hij houdt erg<br />
<strong>van</strong> zijn eigen kussentje.<br />
Mijn ervaring met Devons is dat ze heel<br />
slim zijn, actief en af en toe ondeugend. Ik<br />
heb gewone huiskatten en Siamezen<br />
gehad en ik hield <strong>van</strong> ze allemaal, maar de<br />
devons hebben mijn hart gestolen. Ze zijn<br />
zo zacht en ze houden <strong>van</strong> hun mensen.<br />
Ik denk dat fokprogramma’s nu niet meer<br />
met hybriden werken en dat is ook beter.<br />
Toen ik nog fokte gebruikten we hybriden,<br />
maar waarschijnlijk is dat nu niet meer<br />
nodig en de gladharige kitten die hieruit<br />
komen zijn moeilijk te plaatsen. Als Fokker<br />
willen we winnaar zijn, maar het welzijn<br />
<strong>van</strong> de katten moet het belangrijkste zijn<br />
en op de eerste plaats staan.<br />
Ik heb veel goede vrienden gekregen,<br />
zowel mensen als katten, in de periode<br />
dat ik devons fokte en ik heb er nog steeds<br />
plezier in om ze online te volgen en op de<br />
shows in Virginia en DC.<br />
Bedankt <strong>voor</strong> het lezen.<br />
Marianne Vest, Virginia USA<br />
(Vertaald uit het Engels)
Hoe verzorg je een Sphynx?<br />
Lekker makkelijk, een kat<br />
zonder haar? Een Sphynx<br />
heeft juist veel verzorging<br />
nodig. Hoe je dat het<br />
beste doet vroegen we<br />
aan Alexandra Stout:<br />
“Ik was ze om de 2 weken met<br />
een katten (of baby) shampoo.<br />
Dit gebeurt in een badje/teiltje<br />
met lauwwarm water, dat<br />
vinden ze heerlijk. Ik dompel ze<br />
eerst onder, zet ze dan op het<br />
aanrecht en sop ze helemaal in.<br />
Vooral de teentjes en het vel<br />
dat de nagels bedekt heeft<br />
extra aandacht nodig, daar zit echt zwarte<br />
bagger tussen, bah! Even in laten trekken<br />
want dat vette huidsmeer gaat er slecht<br />
af, dat moet echt even oplossen. Soms<br />
zelfs twee keer inzepen achter elkaar, de<br />
ene sphynx heeft een vettere huid dan de<br />
andere. Ik hou ook altijd de mee-eters<br />
onder bedwang, met het washandje of<br />
baby schoonmaak doekje knijp ik deze<br />
regelmatig uit; ze zitten vaak op de staart<br />
of onder de kin. Na het soppen goed<br />
afspoelen zodat er geen sop resten achter<br />
blijven, anders krijgen ze jeuk.<br />
Als ik ze heb afgespoeld wikkel ik ze in een<br />
handdoek en bagger dan gelijk de oortjes<br />
uit met een baby oor-stokje, die zijn breder<br />
en daardoor kun je niet ver het oortje in.<br />
Dat moet je ook nooit doen want dan duw<br />
je het vuil juist naar binnen en dat willen<br />
we niet. De Sphynxen produceren echt<br />
8<br />
overmatig veel oorsmeer, ik maak het om<br />
de 2 weken met oorreiniger schoon en<br />
tussendoor vaak even snel met een<br />
babybillendoekje. Dan knip ik de nagels<br />
zodat ze weer helemaal op en top zijn .<br />
Zo worden ze weer lekker zacht, hebben ze<br />
schone nageltjes, geen vieze zwarte meeeters<br />
en ruiken ze weer heerlijk fris.<br />
Gelukkig vinden mijn Sphynxen badderen<br />
geweldig, zolang het water maar lekker<br />
warm is ..<br />
Hun tanden maak ik één keer per maand<br />
met een tanden schrapertje schoon, dit<br />
<strong>voor</strong>komt tandsteen.<br />
Kortom je hoort vaak oooh makkelijk een<br />
sphynx, nou echt niet!! Ze vragen zeker<br />
wel wat onderhoud en verzorging maar je<br />
krijgt er heel veel liefde <strong>voor</strong> terug.”
Cattery Jobara<br />
Jobara is een CFA cattery gestart door mijn moeder Bobbi Irie, begin jaren 80.<br />
Ze fokte Pers en Exotic Shorthair tot 2003, toen een vriendin en toekomstig<br />
mentor, Wendy Renner <strong>van</strong> Dilettante onze eerste Devon aan ons<br />
introduceerde.<br />
We waren altijd al zeer gecharmeerd <strong>van</strong><br />
de “curly-pixy”, maar toen onze<br />
Dilettante’s Snow Ruby in ons leven kwam<br />
veranderde dat de koers <strong>van</strong> onze cattery<br />
en ons leven <strong>voor</strong> altijd...<br />
Verbonden door onze gemeenschappelijke<br />
liefde <strong>voor</strong> de Devons, werden we een<br />
moeder/dochter team. We showden Ruby<br />
tot Breed win in CFA kittenship, en<br />
Regional in zowel de kitten als de<br />
9<br />
kampioensklasse. Haar succes werd<br />
vervolgd door veel andere mooie katten<br />
die de basis werden <strong>van</strong> onze<br />
tegenwoordige cattery.<br />
Met onze nieuwste Italiaanse import uit<br />
Italië <strong>van</strong> cattery Rexperiment, waarover<br />
we erg opgetogen zijn, beginnen we aan<br />
een <strong>nieuwe</strong> onderneming in de silvers en<br />
bi-colours.
Onze witte engel, Teresa, is naar Danilo<br />
Pavone’s cattery in Italië gegaan en heeft<br />
daar al mooie kittens gekregen.<br />
Deze leuke combinaties voegt het beste<br />
<strong>van</strong> de Europese look toe aan onze rasstandaard<br />
in the US.<br />
We vinden onze gezamenlijke<br />
10<br />
inspanningen bemoedigend en kijken<br />
hoopvol naar de toekomst.<br />
Op dit moment showen we onze 10jarige<br />
Ruby, die representatief is <strong>voor</strong><br />
alles waarmee onze cattery begon,<br />
samen met ons kleine 5 maanden<br />
oude kitten, Kabuki, die<br />
representatief is <strong>voor</strong> de recente<br />
samenwerking en laat zien hoe ons<br />
fokprogramma groeit.<br />
We respecteren het verleden terwijl<br />
we toewerken naar de toekomst, met<br />
heel veel dank aan alle vrienden die<br />
ons altijd hebben gesteund en<br />
geadviseerd.<br />
Jade Kleider, USA<br />
(Vertaald uit het Engels)
Cattery Sophal’s Choice.<br />
Mijn hele leven lang heb ik al <strong>van</strong> katten gehouden. Thuis hadden we 2<br />
europese katten, een cyper en een zwarte. Als kind riep ik altijd dat ik later<br />
raskatten wilde. Die leken me wel heel mooi en bijzonder.<br />
In 1978 ben ik getrouwd en binnen een<br />
paar maanden had ik een herplaats pers,<br />
Monterey heette hij. <strong>Het</strong> was een beetje<br />
schuwe en afstandelijke kater. Vlak<br />
daarna kocht ik een blauwe Oosters<br />
korthaar, Sophal Sifa. Een grote stevige<br />
kater die mij uitkozen had. <strong>Het</strong> was een<br />
uitermate aanhankelijke en lieve kat. Hier<br />
bleef het natuurlijk niet bij. Na een eerste<br />
bezoek aan een kattenschow zag ik een<br />
nestje Balinese kittens. <strong>Het</strong> eerste nestje<br />
in Nederland. Ik was gelijk verliefd en<br />
kocht een kitten <strong>van</strong> Hanneke Staal. Deze<br />
kittens leken nog niet echt op een<br />
Balinees. Ze leken eerder op een heilige<br />
Birmaan. In ieder geval door dit kitten (ze<br />
heette Djungkit) ben ik langzamerhand in<br />
het fokkerswereldje beland. Een aantal<br />
jaren heb ik Balinese katten en Mandarins<br />
11<br />
gefokt. Nu is dat niet helemaal het goede<br />
woord. Ik kwam af en toe op een show en<br />
een enkele keer had ik een nestje.<br />
Na mijn scheiding half jaren 90 ben ik een<br />
poosje gestopt met fokken <strong>van</strong> katten.<br />
Natuurlijk bleef ik mijn katten houden en<br />
ik heb mij een tijdlang bezig gehouden<br />
met op<strong>van</strong>gen en herplaatsen <strong>van</strong><br />
verwaarloosde en niet meer gewenste<br />
raskatten.<br />
Eind jaren negentig ben ik <strong>voor</strong> de tweede<br />
keer getrouwd en we gingen wonen in een<br />
vrij groot huis. Mijn echtgenoot had geen<br />
bezwaar tegen het fokken en houden <strong>van</strong><br />
katten en toen kwam het moment waar<br />
dit verhaal eigenlijk over gaat. De Devon<br />
Rex!!!<br />
Rond de eeuwwisseling kwam ik in contact<br />
met mijn eerste Devon rex. Ze heette<br />
Nina; een prachtige zwarte rex, een<br />
herplaatser. Nu was ik heel wat gewend<br />
wat katten betreft, maar Nina vond ik heel<br />
speciaal. <strong>Het</strong> zachte, aanhankelijke en<br />
vriendelijke karakter, de manier hoe ze<br />
met andere katten om ging, werkelijk<br />
geweldig. Ik ben mij toen gaan verdiepen<br />
in de Devon rex en kwam tot de conclusie<br />
dat er maar weinig waren in Nederland. Er<br />
waren ook niet veel fokkers en omdat er<br />
zo weinig waren bleek er ook veel inteelt<br />
te zijn, overwegend hadden ze kleine<br />
nesten. Ik was zo gecharmeerd <strong>van</strong> het ras
dat ik besloot weer te gaan fokken en nu<br />
met Devons.<br />
<strong>Het</strong> doel <strong>voor</strong> mij was het ras meer<br />
bekend te maken bij andere mensen,<br />
daarom bezocht ik regelmatig shows. <strong>Het</strong><br />
leukste <strong>van</strong> een show vind ik het contact<br />
met de mensen die komen kijken,<br />
mensen die hun eigen kattenverhalen<br />
hebben, mensen aan wie je kon vertellen<br />
en laten zien hoe geweldig dit ras was.<br />
Een ander doel was om te zorgen dat de<br />
genenpoel <strong>van</strong> de Devons in Nederland<br />
groter zou worden, dit ten gunste <strong>van</strong> de<br />
gezondheid <strong>van</strong> het ras.<br />
Mijn eerste dekkater ( ook een<br />
herplaatser) was Windong’s Leo. De enige<br />
rex die ik heb gekend die vals was.<br />
Vanwege dat karakter ben ik snel met hem<br />
gestopt. Daarna heb ik uit verschillende<br />
delen <strong>van</strong> de wereld rexen gekocht,<br />
meestal katers. Een rode kater afkomstig<br />
uit Amerika, Krinklecats Leopold. Een<br />
zwarte uit Polen, Naugty Boy Fandango.<br />
Een zwarte uit Noorwegen, Linus av<br />
Jamas. Een rode uit Engeland, Smoothasilk<br />
Brandyboy. Een zwarte witte uit<br />
Zwitserland, Lord Rocco vom Chamaleon.<br />
12<br />
Satara, een zilver met lijnen uit Zuid<br />
Afrika. En op het laatste een cinnamon<br />
kater uit Canada Rexarecats Springsteen.<br />
Mijn dekkaters zijn nooit langer dan 2 jaar<br />
dekkater geweest. Dit was heel bewust.<br />
Als later zou blijken dat ze een erfelijke<br />
aandoening zouden hebben dan hebben<br />
ze nog niet teveel nakomelingen. Ook heb<br />
ik gekozen <strong>voor</strong> buitendekkingen, omdat<br />
ik een uitbreiding <strong>van</strong> de genen belangrijk<br />
vond. Maar ook hier geldt; niet teveel.<br />
Helaas moest ik na castratie een<br />
herplaats adres zoeken. Dat heb ik<br />
gedaan omdat ik anders een veel te<br />
grote groep katten zou krijgen. Te<br />
veel katten geeft een grote kans op<br />
stress in je groep, dus kans op ziekte<br />
en daarbij je kunt niet 30 rexen de<br />
aandacht geven die ze zo graag<br />
willen hebben. Dat is mijn mening,<br />
maar ik respecteer de fokkers die<br />
daar een andere mening over<br />
hebben.
Ook met de poezen geldt hetzelfde<br />
verhaal. Ik heb er een paar uit het<br />
buitenland gehaald en verder koos ik een<br />
poes uit een nest waar ik mee verder<br />
wilde. Ik vond 3 of 4 nestje genoeg en<br />
daarna helaas herplaatsen.<br />
Bewust heb ik Devons uit het buitenland<br />
gehaald. Dat kost heel wat geld. Als je<br />
serieus wil fokken kost dat geld, veel geld.<br />
<strong>Het</strong> is dus een sprookje om te denken dat<br />
je er geld aan verdiend.<br />
En dan de fokkers. Helaas heb ik daar niet<br />
altijd goede ervaringen mee. Ik heb er<br />
altijd <strong>voor</strong> gezorgd zelfstandig te blijven en<br />
mijn eigen koers te varen. Maar wat mij<br />
opviel was de haat en nijd onderling.<br />
Vriendjes politiek tot en met keurmeesters<br />
aan toe. Heel wat fokkers roepen dat de<br />
13<br />
mening die zij hebben de enige ware is.<br />
Daardoor zijn ze nogal eens<br />
onverdraagzaam naar anderen. Fokkers<br />
die alleen maar bezig zijn met uiterlijk <strong>van</strong><br />
de kat en maar één visie hebben en dat is<br />
op het podium te komen, ten koste <strong>van</strong><br />
gezondheid en karakter. Eerlijk gezegd<br />
begrijp ik daar niets <strong>van</strong>. De gezondheid<br />
<strong>van</strong> de kat is het allerbelangrijkste en het<br />
karakter <strong>van</strong> de Rex moet je behouden.<br />
Natuurlijk moet je de uiterlijke kenmerken<br />
<strong>van</strong> de Rex ook behouden, maar niet als<br />
de gezondheid in het geding komt. Ik kan<br />
hele verhalen vertellen <strong>van</strong> oplichting<br />
binnen het fokkerswereldje en particuliere<br />
kopers. Helaas heb ik daar ook genoeg<br />
ervaring mee gehad, als ik daar over zou<br />
schrijven dan kan ik een boek gaan vullen.<br />
En dan nog de particuliere kopers. De
laatste jaren merkte ik dat het een<br />
soort mode werd om een aparte<br />
raskat te kopen. Dan ben je iemand,<br />
dan tel je mee. De kat was niet een<br />
geliefd huisdier, maar een leuk<br />
hebbeding. Er zijn ook mensen die<br />
hun kat behandelen als mens met<br />
alle gevolgen <strong>van</strong> dien. Een kat<br />
moet je in zijn waarde laten en het<br />
dier moet met respect en als een<br />
dier behandeld worden.<br />
Kortom drie jaar geleden ben ik<br />
gestopt met fokken. Ik had er een<br />
geen plezier meer in. Plezier in de<br />
kat heb ik wel, maar niet in het hele<br />
gedoe eromheen. Ik heb altijd naar eer en<br />
geweten gefokt, natuurlijk heb ik fouten<br />
gemaakt, dat kan ook haast niet anders.<br />
Als ik er achter kwam dat er bepaalde<br />
ziektes of afwijkingen in mijn kat<br />
<strong>voor</strong>kwam dan stopte ik altijd direct de<br />
lijnen. Toen ik begon werd er nog niet<br />
over HCM gesproken bij Rexen. Dus er<br />
werd niet op getest. Als ik het nu over zou<br />
doen dan zou ik dat zeker doen. Helaas<br />
ben ik er later achter gekomen (nadat ik<br />
gestopt was) dat Lord Rocco waarschijnlijk<br />
een HCM drager is geweest. Ik heb hem<br />
niet meer kunnen achterhalen om het uit<br />
te zoeken en dat is jammer. Als ik het toen<br />
had geweten dan had ik direct zijn lijn<br />
gestopt.<br />
Er zijn in die jaren natuurlijk ook goede<br />
ervaringen geweest. Helaas overheersen<br />
de nare ervaringen. Dit alles bij elkaar<br />
heeft mij doen besluiten te stoppen. <strong>Het</strong> is<br />
toch bizar dat ik na jaren gestopt te zijn<br />
nog veemde verhalen krijg te horen over<br />
14<br />
mijzelf waar ik niets <strong>van</strong> weet. Er wordt<br />
geroepen dat ik gestopt ben <strong>van</strong>wege de<br />
eventuele HCM bij Lord Rocco of er zijn<br />
fokkers die beweren dat ik een fawn of<br />
cinnamon kitten heb gehad uit<br />
Krincklecats Leopold. En zo zal er wel veel<br />
meer onzin verkondigd worden. Mij best<br />
als iemand daar gelukkig mee is, maar<br />
volgens mij kan men zich beter bezig<br />
houden met serieus fokken <strong>van</strong> de Devon<br />
rex.<br />
Ik kan nog heel lang doorgaan om te<br />
vertellen over mijn katten en alle<br />
ervaringen die ik heb gehad met katten en<br />
de mensen eromheen, maar ik laat het<br />
hierbij. Nu heb ik nog een groep katten<br />
waar ik gewoon <strong>van</strong> kan genieten. Een<br />
leven zonder rexen kan ik me niet meer<br />
<strong>voor</strong> stellen. Er zullen de rest <strong>van</strong> mijn<br />
leven altijd rexen in mijn buurt zijn.<br />
Monica <strong>van</strong> der Hall
Vers vlees voeren<br />
Een aantal jaren geleden heb ik een kat geïmporteerd die nogal gevoelig op<br />
haar darmen bleek te zijn. <strong>Het</strong> droogvoer <strong>van</strong> Royal Canin dat ik al jaren aan<br />
mijn katten voerde gaf geen problemen aangezien ze dat bij de fokker ook<br />
kreeg.<br />
Maar de blikjes, zakjes en<br />
kuipjes natvoer gaf alleen<br />
maar smeuïge ontlasting en bij<br />
sommige merken zelfs diarree.<br />
Omdat haar darmen zelfs zo<br />
overprikkeld waren en een<br />
darminfectie zeer aannemelijk<br />
was, adviseerde mijn<br />
dierenarts om haar 10 dagen<br />
op de antibiotica te zetten en<br />
haar in die tijd alleen maar<br />
brokken te geven.<br />
Ik vind dat katten niet alleen<br />
maar droogvoer hoeven te<br />
eten en vroeg me af hoe dit<br />
nou verder moest.<br />
Mijn vriendin raadde me aan<br />
om vers vlees te gaan geven. Zij<br />
voert haar katten al jaren vers<br />
vlees en heeft nooit last <strong>van</strong> dit<br />
probleem, dus daar was wel<br />
wat <strong>voor</strong> te zeggen.<br />
Ik moest er even over<br />
nadenken, het betekende dat ik<br />
dan al mijn tien katten over<br />
moest schakelen. Dat kan je<br />
niet in een aantal dagen doen,<br />
want dan zit je straks met tien katten die<br />
diarree hebben.<br />
Ik heb er een maand <strong>voor</strong> uitgetrokken om<br />
ze rustig te laten wennen aan vers vlees.<br />
15<br />
Allereerst was er bij mij in de buurt geen<br />
slager te vinden die lamshart verkocht.<br />
Daarom ben ik naar de Makro gegaan en<br />
heb daar dozen diepvries hartjes gekocht<br />
<strong>van</strong> 5 kg.
Ik ben begonnen met twee hartjes en heb<br />
deze fijngemalen. Daaraan toegevoegd<br />
Drucal, een kalk en vitaminepreparaat en<br />
wat witte rijst. Voor de smaak en geur heb<br />
ik er een klein beetje gourmet aan<br />
toegevoegd.<br />
De katten wilden het graag eten en een<br />
aantal vonden het zelfs erg lekker.<br />
Mijn schema zag er als volgt uit:<br />
De eerste 3 dagen 1x per dag<br />
De 4 e tot de 7 e dag 2x per dag<br />
De 8 e tot de 11 e dag 3x per dag<br />
Iedere keer maakte ik wat meer lamshart<br />
en deed er steeds verschillende<br />
toevoegingen bij, zoals gekookte kip. Ik<br />
deed er ook steeds een beetje blikvoer bij<br />
of een half zakje <strong>van</strong> verschillende<br />
merken.<br />
Inmiddels aten al mijn katten heel graag<br />
<strong>van</strong> het lamshart en niet één kat had last<br />
<strong>van</strong> dunne ontlasting. Zelfs mijn<br />
geïmporteerde kat deed het geweldig op<br />
het lamshart.<br />
De 3 e week deed ik er in plaats <strong>van</strong><br />
16<br />
gekookte kip, tonijn doorheen. Je moet<br />
variëren aangezien katten anders<br />
kieskeurig worden. Daarom voegde ik ook<br />
steeds andere soorten blikvoer er aan toe.<br />
Natuurlijk kan je ook gekookte kip of<br />
tonijn zo geven en zelfs biefstuk tartaar<br />
(bij de echte slager <strong>van</strong>daan zodat je weet<br />
wat erin zit).<br />
Mijn kittens krijgen <strong>van</strong>af 3 weken pap en<br />
<strong>van</strong>af 4 weken ook vers vlees. Om te<br />
beginnen biefstuktartaar met Drucal en<br />
<strong>van</strong>af 6 weken krijgen ze al lamshart. Ze<br />
doen het hier erg goed op. De eerste<br />
weken maal ik het hart heel erg fijn en als<br />
ze wat ouder zijn wat grover zodat ze goed<br />
moeten kauwen, wat ook goed is <strong>voor</strong> het<br />
gebitje.<br />
<strong>Het</strong> gewicht <strong>van</strong> mijn kittens is door het<br />
vers vlees voeren vele malen groter dan<br />
<strong>voor</strong>heen. Ze zijn rond de 6 weken al 900<br />
gram, met 11 weken rond de 1600 gram<br />
en met 15 weken als ze naar de <strong>nieuwe</strong><br />
eigenaren gaan al rond de 2300 gram!<br />
Doordat ik door het vers vlees ook<br />
verschillende soorten en merken natvoer<br />
meng wennen de kittens daar ook aan en<br />
wanneer de <strong>nieuwe</strong><br />
eigenaren geen<br />
lamshart willen geven<br />
hebben ze geen last<br />
<strong>van</strong> de overschakeling<br />
en geen last <strong>van</strong><br />
diarree.<br />
Marjolein Kaanders
Chatterie de la Rivière des Marsouins<br />
Ik ben een Franse fokster, sinds 2007, en ik ben dierenarts, sinds 1992.<br />
Mijn eerste katten, toen ik nog studente was, waren twee Perzen. Ze zijn 20<br />
jaar oud geworden en ik besloot om geen kat meer te nemen omdat ik het<br />
kammen en borstelen <strong>van</strong> de Perzen zat was.<br />
Maar al snel miste ik het gezelschap en<br />
besloot om kortharige katten te nemen. Ik<br />
begon met Chartreux. Dat bleek een fout,<br />
want ook al hou ik erg <strong>van</strong> hun uiterlijk,<br />
hun karakter past niet bij mij.<br />
Toen, na lang beraad over de karakters,<br />
koos ik <strong>voor</strong> de Burmilla en daarna <strong>voor</strong> de<br />
Devon Rex doordat ik geïnteresseerd<br />
raakte in kleuren genetica. Ik zag een<br />
prachtig blauw tonkaneeskleurig Devon<br />
poesje op internet en ik wilde ook graag<br />
zo’n mooie kleur gaan fokken. Daarom liet<br />
ik meerdere Devon fokkers DNA testen<br />
<strong>voor</strong> me doen, <strong>voor</strong>dat ik mijn eerste twee<br />
Devons kocht.<br />
Uiteindelijk vond ik een ideaal koppel bij<br />
Caty Curtil, Chatterie du Caramy, dat<br />
waren Don Quichotte, seal point met wit<br />
(verdunning drager) en Dragonne, seal<br />
tonkaneeskleurig (en ook drager <strong>van</strong><br />
17<br />
verdunning).<br />
Don Quichotte stierf door een ongeluk (hij<br />
sprong uit een raam, ondanks een net)<br />
toen Dragonne haar eerste kittens<br />
verwachte. Ze kreeg een blauw<br />
tonkaneeskleurig kitten, waar ik zo op<br />
gehoopt had, een poesje die ik de naam<br />
Eurêka gaf. Eurêka en Dragonne zijn nog<br />
steeds mijn fokpoezen.<br />
Een tijdje later nam ik een <strong>nieuwe</strong><br />
dekkater: Fandango Imagine That, een red<br />
point met wit (drager <strong>van</strong> chocolate en<br />
verdunning) en de drang naar <strong>nieuwe</strong><br />
mooie kleuren ging door.<br />
Mijn doel was nu om lilac<br />
tonkaneeskleurige kittens te gaan fokken,<br />
daarom ging ik op zoek naar poezen die<br />
chocolate en verdunning droegen.
Megarex Lyra (uit de USA), een schattige<br />
lilac tortie met witte poes (en drager <strong>van</strong><br />
burmeeskleurig), kwam erbij.<br />
Toen realiseerde ik me dat ik een keus<br />
moest maken tussen de Burmilla’s en de<br />
Devons, omdat ik niet teveel katten<br />
wilde hebben, en met mijn<br />
fokprogramma moet ik sommige kittens<br />
houden om mee verder te kunnen<br />
werken.<br />
Ik hield Faust, een blauw witte kater,<br />
<strong>van</strong>wege zijn korte “muzzle”.<br />
Toen besloot ik te stoppen met de<br />
Burmilla’s, hoewel ik erg <strong>van</strong> dit<br />
schitterende ras houd.<br />
Mijn vriendin Elisabeth Morcel, Maine<br />
Coon fokker <strong>van</strong> Kreiz ar Mor cattery, was<br />
al jarenlang verliefd op de Devons. Ze<br />
vroeg mij om een poesje. We wisselden<br />
<strong>van</strong> gedachten over mijn fokprogramma<br />
met de Devons en ze besloot een katertje<br />
te kopen die ik <strong>voor</strong> mijn poezen kon<br />
gebruiken. Hij is een blue point, en zou<br />
chocolate drager zijn, want zij deelde mijn<br />
droom om lilac tonkaneeskleurige kittens<br />
te fokken uit een dochter <strong>van</strong> Lyra. Ze liet<br />
hem DNA testen en…..hij draagt geen<br />
chocolate, maar cinnamon!<br />
Dat was een mogelijkheid die we niet<br />
wilden laten lopen. Dus ik ging op zoek<br />
naar een cinnamon poes (of tenminste<br />
drager) en Sonya of Katarine (uit Rusland),<br />
a prachtige cinnamon tabby met witte<br />
poes kwam bij ons.<br />
Elisabeth’s kater heeft al mijn poezen<br />
gedekt en ik ben heel blij dat Sonya haar<br />
eerste cinnamon kittens heeeft gekregen!<br />
Een cinnamon poesje, een cinnamon<br />
18<br />
tabby met witte kater en twee seal<br />
tonkaneeskleurige (dragers <strong>van</strong> cinnamon<br />
en verdunning)<br />
Dragonne heeft een blue point poesje en<br />
een blauw tonkaneeskleurig poesje<br />
gekregen.<br />
Eurêka een blue point katertje en drie<br />
blauw tonkaneeskleurige katertjes, ik<br />
moet ze laten DNA testen om erachter te<br />
komen welke cinnamon dragers zijn.<br />
En binnenkort krijgt ook Lyra kittens.<br />
De beste cinnamon dragers wil ik houden.<br />
Uit het bovenstaande lijkt het misschien<br />
dat ik alleen geïnteresseerd ben in de<br />
kleuren, maar dat is natuurlijk niet de<br />
enige uitdaging <strong>voor</strong> mij. Ik heb er<strong>voor</strong><br />
gekozen om eerst de genenpoel te krijgen<br />
die me de kleuren geven die ik graag wil,<br />
zonder compromis aan het type.<br />
Nu ik alle benodigde kleuren heb, wil ik<br />
aan het verbeteren <strong>van</strong> het type gaan<br />
werken. Dat is de reden dat ik een aantal<br />
kittens <strong>van</strong> Elizabeth’s kater zal<br />
aanhouden.<br />
Gezondheid vind ik ook erg belangrijk: al<br />
mijn fokkatten zijn HCM gescand en getest<br />
op bloedgroepen. (Natuurlijk heb ik B<br />
poezen en A katers….)<br />
Delphine Behmann, Frankrijk<br />
(vertaald uit het Engels)
Mijn Ural Rex Bossa<br />
Ze is erg lief, erg aanhankelijk en went zeer snel<br />
in een vreemde omgeving. Ze heeft een<br />
ongelofelijk zijdezachte vacht, zeer dun en<br />
daardoor heb ik geen last <strong>van</strong> allergische<br />
reacties. Ze is erg levendig en speelt veel en<br />
graag.<br />
Mijn Bossa slaapt ’s nachts altijd bij me in bed.<br />
Als ik af en toe wat langere tijd niet thuis ben<br />
geweest, dan verwelkomt ze me met veel<br />
gemiauw, maar<br />
dan wel loeihard en<br />
met een “bass”.<br />
Ze heeft een krachtig,<br />
slank en gespierd<br />
lichaam en kan heel<br />
hoog springen.<br />
Ze is ook erg<br />
nieuwsgierig en<br />
vriendelijk naar andere<br />
dieren.<br />
Harry Stöcker, Duitsland<br />
19
Cattery Amor Regis<br />
Mijn naam is Birgitta Karlson en ik woon in Zweden met mijn geliefde<br />
Devons. Ik ben een <strong>nieuwe</strong> fokker in de Fifé en kreeg mijn catterynaam,<br />
SE*Amor Regis, in februari 2010.<br />
Ik ben begonnen met twee katers,<br />
<strong>van</strong> wie ik één heb laten castreren<br />
en de andere heel gehouden.<br />
Ik ben naar veel shows geweest en<br />
ik realiseerde me dat ik heel graag<br />
wilde gaan fokken met dit<br />
geweldige ras.<br />
Ik had een goede poes nodig,<br />
omdat ik een nestje wilde <strong>van</strong><br />
mijn eigen kater. Op de show heb<br />
ik vaak gesteward en zo leerde ik<br />
een keurmeester kennen die me<br />
aanraadde om contact te leggen<br />
met een ervaren fokster in<br />
Slovenië, Mrs. Milena Hrbar <strong>van</strong><br />
cattery SI*Raoul’s. Ik stuurde haar<br />
een mail en zij vertrouwde me een<br />
fantastische poes toe, SI*Raoul’s<br />
Shawnee, en daar zal ik haar altijd<br />
dankbaar <strong>voor</strong> zijn als <strong>nieuwe</strong><br />
fokster met maar twee Devons,<br />
die niet erg getypeerd waren, ook<br />
al is één <strong>van</strong> hen Supreme<br />
Champion.<br />
Ik had één nest met Shawnee en Dexter en<br />
het was een schattig katertje maar niet<br />
erg getypeerd.<br />
Een vriendin in Zweden, Helena Lund <strong>van</strong><br />
Fiddlestix, raadde me aan om contact op<br />
te nemen met een familie die bij haar een<br />
katertje hadden gekocht, want ze dacht<br />
dat de combinatie Shawnee en Fidddlestix<br />
Pomme Juan een hele goede zou zijn. En<br />
dat was het ook!<br />
20<br />
Shawnee kreeg twee kittens, een poesje<br />
en een katertje. De eigenaar <strong>van</strong> de kater<br />
kreeg het poesje, SE*Amor Regis<br />
Charisma, en ik hield het katertje,<br />
SE*Amor regis Gandalf.<br />
Charisma was Junior Winner op haar vijfde<br />
show en was kat <strong>van</strong> het jaar in categorie<br />
III 3-10 maanden, nummer 4 bij de<br />
volwassen poezen en National Winner!!!<br />
Gandalf werd ook Junior Winner en was<br />
nummer 5 <strong>van</strong> categorie III 3-10 maanden.
Mij was een poesje toevertrouwd,<br />
S*Fiddlestix Sushi Swirl. Ik had een nest<br />
met haar en Gandalf <strong>van</strong> twee schattige<br />
katertjes. Eén daar<strong>van</strong> woont nu in Finland<br />
en zal <strong>voor</strong> de fok gebruikt worden, met<br />
een maximum <strong>van</strong> vier nesten. Ik had een<br />
kater <strong>voor</strong> mezelf nodig en Shawnee heeft<br />
veel Logandarry katten in haar<br />
afstamming, dat zijn katten waar ik erg<br />
<strong>van</strong> houd, daarom ben ik op zoek gegaan<br />
naar een fokker die ook Loganderry katten<br />
in de stambomen heeft. Ik vond een<br />
fokker in Canada, Yvette Huot <strong>van</strong> cattery<br />
Raya’s en zij had een kater <strong>voor</strong> mij.<br />
Ik ben in januari 2012 naar Canada gegaan<br />
en werd prompt verliefd op Taffy, Raya’s<br />
Maple Taffy of Amor Regis. Hij is een erg<br />
getypeerde kater met een fantastisch<br />
karakter en heel erg lief.<br />
Vorig jaar had hij een geweldig jaar waarin<br />
hij Junior Winner, Scandinavian Winner en<br />
National Winner werd! Wat een kater!<br />
Ik heb nu twee nesten <strong>van</strong> hem, één met<br />
Shawnee en één met Sushi. Ik ben <strong>van</strong><br />
plan om alletwee de babies <strong>van</strong> Shawnee<br />
te houden, een poesje en een katertje, en<br />
een poesje <strong>van</strong> Sushi.<br />
21<br />
Ze zien er veelbelovend uit, maar het is<br />
nog te vroeg om dat te zeggen, dus ik<br />
wacht het af.<br />
Wat ik heb geleerd in mijn eerste jaren als<br />
fokker is dat je één of twee ervaren<br />
fokkers nodig hebt, die je advies kunnen<br />
geven. En ik denk dat het goed is om veel<br />
naar shows te gaan en te luisteren naar de<br />
keumeesters wanneer de Devons gekeurd<br />
worden, waardoor je meer te weten komt<br />
over welk type Devon je <strong>voor</strong>keur heeft.<br />
Toen ik begon te showen met mijn twee<br />
katers realiseerde ik me niet dat ze niet zo<br />
geweldig <strong>van</strong> type waren, maar toen ik<br />
andere Devons zag op shows en op<br />
internet, begreep ik beter hoe een Devon<br />
er uit hoorde te zien.<br />
Ik hou <strong>van</strong> al mijn katten en voel me<br />
gezegend dat deze geweldige katten mij<br />
toevertrouwd zijn. Ik doe mijn best om het<br />
werk <strong>van</strong> de fokkers <strong>van</strong> wie ik mijn katten<br />
heb in ere te houden.<br />
Birgitta Karlsson, Zweden<br />
(Vertaald uit het Engels)
Uitkruisen<br />
Omdat ik zelf enige ervaring heb met uitkruisen wil ik mijn motieven en<br />
ideeën hierover in dit artikel vertellen. Zelf fok ik al sinds 1981 Burmees en<br />
later ook Burmilla en mijn dochter Nikita fokt Manx. Sinds een jaar ben ik<br />
ook keurmeester categorie III<br />
Als Burmilla fokker heb ik, <strong>van</strong>wege het<br />
onverantwoord hoge inteeltpercentage in het<br />
begin, diverse keren een uitkruising of<br />
originele kruising gedaan (Pers en Burmees,<br />
waaruit het ras is ontstaan).<br />
Dat was makkelijk, in die zin, de basis stond al<br />
vast – Burmees en shaded of chinchilla Pers -<br />
ik hoefde dus alleen op de gezondheid te<br />
letten. Dus PKD en HCM geteste Perzen tot op<br />
hoge leeftijd en niet te getypeerd.<br />
<strong>Het</strong> belangrijkste was gezondheid en karakter,<br />
later pas wordt het moeilijk om geen<br />
gestreepte, gestipte, verkeerd gekleurde,<br />
smoke of Burmees look-a-likes te hebben. Erg<br />
leuk om te doen hoor dat selecteren.<br />
<strong>Het</strong> ras <strong>van</strong> mijn dochter, de Manx, daar<br />
waren wat problemen ontstaan. Onder andere<br />
HCM, wat volgens haar collega Manx fokkers<br />
niet bij de Manxen <strong>voor</strong>kwam. Maar helaas<br />
had zij uit één combinatie twee kittens die het<br />
bewezen hadden, inmiddels zijn ze al<br />
overleden, en een derde was verdacht.<br />
<strong>Het</strong> was erg moeilijk, zo niet onmogelijk, om<br />
zelf aan een katertje te komen die aan onze<br />
eisen voldeed en ze wilde toch verder. Dus<br />
werd er aan een raskruising gedacht.<br />
Een Manx moet op een stevige boerenkat<br />
lijken, stoer, met diepe flanken en een ronde<br />
kop. De Brit is dan op het eerste gezicht een<br />
goede keus, maar naast het feit dat die ook<br />
nogal wat gezondheidsproblemen hebben,<br />
hebben ze ook een totaal andere<br />
vachtstructuur dan de Manx.<br />
22<br />
Kleine details zoals oor stand en dergelijke kan<br />
je uiteraard verbeteren, maar we wilden niet<br />
dat de Manx teveel op een staartloze Brit gaat<br />
lijken. Een Europees Korthaar (de raskat)<br />
wordt vaker <strong>voor</strong> de Manx gebruikt, maar<br />
komt hier niet veel <strong>voor</strong>. Wij hebben wij <strong>voor</strong><br />
de huiskat gekozen, de gewone<br />
boerenpummel.<br />
Wij hadden het geluk dat familie <strong>van</strong> ons de<br />
derde generatie huiskat kreeg en we dus oma,<br />
mama en papa en het hele nest kenden. Flinke<br />
katten met, ons geluk, ronde ogen en een<br />
beetje oenig karakter. Wel wat lang <strong>van</strong> lijf,<br />
maar een Manx met staart is ook wat langer.<br />
<strong>Het</strong> <strong>voor</strong>naamste was: super gezond!<br />
We hebben gemotiveerd toestemming<br />
gevraagd en gekregen en het kitten bij ons op<br />
laten groeien en laten testen. Hij heeft twee<br />
prachtige nesten verwekt bij dezelfde poes.<br />
Uit het eerste nest kwam een schitterende<br />
kater met diepe flanken, je zou niet geloven<br />
dat zijn vader een huiskat is. De kittens waren<br />
allemaal silver, net als hun moeder, één met<br />
staart en drie zonder. In het tweede nest<br />
waren twee staartekindjes en twee rumpy<br />
risers, waar<strong>van</strong> maar één silver was. De kater<br />
uit het eerste nest heeft inmiddels al prachtige<br />
kittens gegeven met twee super types, één<br />
goede Manx met staart en twee huiskat-types,<br />
één met en één zonder staart.<br />
Maar nu over uitkruisen bij de Devon rex: de<br />
reden daar<strong>voor</strong> zal waarschijnlijk zijn het<br />
verbreden <strong>van</strong> de genenpoel.
Je kiest dan natuurlijk een kat <strong>van</strong> een ander,<br />
niet verwant, ras. Als eerste check je het dier<br />
dat je wilt gebruiken op gezondheid, je moet<br />
dan ook weten wat er in de lijn zit. Maar welk<br />
ras kies je dan?<br />
Natuurlijk een ras dat zelf gezond is, of waar<br />
afwijkingen die bekend zijn getest kunnen<br />
worden, en dat natuurlijk ook gedaan is. Je<br />
wilt natuurlijk dat het nageslacht <strong>van</strong> je<br />
raskruising geen <strong>nieuwe</strong> ziektes of afwijkingen<br />
in je ras brengt.<br />
Wat zoek je wel en wat zoek je niet in het ras<br />
dat je zal gaan gebruiken? Ga na wat de<br />
problemen in je eigen ras zijn en wat je<br />
daarmee gaat doen. Naast gezondheid is<br />
karakter natuurlijk erg belangrijk, de Devon<br />
rex staat bekend om zijn leuke karakter en dat<br />
wil je natuurlijk zo houden.<br />
Langhaar is niet gewenst bij de Devon, dus<br />
een langhaar-ras zou ik uitsluiten. Waarom<br />
zou je een Pers of een Somalie gebruiken, het<br />
ongewenste langhaar gen wil je juist kwijt.<br />
Geen schuwe of agressieve katten gebruiken,<br />
die horen niet in de fok, en rassen met een<br />
dominant of moeilijk karakter zou ik ook<br />
uitsluiten.<br />
Als je perse een raskat wilt gebruiken zou ik<br />
één <strong>voor</strong> één de rassen aflopen en bekijken<br />
wat qua type, maar ook qua karakter, past bij<br />
de Devon. Grote oren is goed, maar als ze dan<br />
zo hoog geplaatst staan als bij de Cornish is<br />
het weer niet zo’n goed idee. De ronde ogen<br />
en de kleine oortjes <strong>van</strong> de Brit is ook niet<br />
makkelijk, een Brit is ook veel te fors gebouwd<br />
<strong>voor</strong> het slanke type <strong>van</strong> de Devon. Een ras als<br />
de Rus zal een hogere oor stand geven dan de<br />
Siamees, een Siamees zal weer een te lange<br />
en te smalle kop geven. Maar toch kan je juist<br />
<strong>voor</strong> één <strong>van</strong> deze rassen kiezen om bepaalde<br />
redenen.<br />
23<br />
<strong>Het</strong> beste kan je samenwerken met andere<br />
fokkers, je zal meerdere katten moeten<br />
aanhouden om mee verder te werken.<br />
Wij hebben in het geval <strong>van</strong> de Manx bewust<br />
gekozen <strong>voor</strong> een huiskat. <strong>Het</strong> type<br />
verbeteren moet je toch na een raskruising en<br />
deze huiskat kwam uit kerngezonde ouders<br />
met een heerlijk karakter.<br />
<strong>Het</strong> <strong>voor</strong>deel <strong>van</strong> een huiskat is ook dat<br />
uiterlijke kenmerken niet generaties lang zijn<br />
vastgelegd.<br />
De eerste generatie na een raskruising is<br />
meestal nog wel aardig gelukt, alleen bij de<br />
Devon mis je dan de krullen. Daarna wordt het<br />
moeilijker, dan begint het “bouwen”. In de<br />
tweede generatie krijg je <strong>van</strong> alles qua type en<br />
vacht en dan moeten er toch goede keuzes<br />
gemaakt worden.<br />
Voordat je een keuze maakt <strong>voor</strong> een<br />
bepaalde raskruising moet je een goed plan<br />
opzetten, hoe je het wil doen en waar je naar<br />
toe wil werken. Zeker <strong>voor</strong> beginnende<br />
fokkers is dat erg moeilijk.<br />
<strong>Het</strong> kost een aantal generaties om het type<br />
terug te krijgen, als je dan Devons <strong>van</strong> een<br />
minder type kruist met een ander ras dan<br />
wordt het haast onmogelijk om daar dan goed<br />
getypeerde nakomelingen uit te krijgen.<br />
Dus <strong>voor</strong> een raskruising gebruik je een Devon<br />
<strong>van</strong> super type.<br />
En niet meer dan logisch: de Devons waarmee<br />
je gaat uitkruisen moeten gezonde (en<br />
geteste) katten zijn, uit gezonde lijnen, want<br />
anders heeft al je werk en moeite geen zin.<br />
<strong>Het</strong> is niet makkelijk, soms zit het mee en<br />
soms zit het tegen.<br />
Laura <strong>van</strong> Boshoven
Hoog knuffelgehalte<br />
Na 15 jaar kat-loos te zijn geweest wilde ik heel graag weer eens wat leven in<br />
huis.<br />
Mijn man was het er mee eens, maar al die haren die weer overal aan vast<br />
plakken vond hij maar niks, en het mocht er maar één zijn.<br />
Nou oké dan, ik ging zoeken naar een knuffelkat met weinig haaruitval.<br />
Als je op het net zoekt naar een kat met<br />
een hoog knuffelgehalte dan krijg je een<br />
lijst met katten zoals Pers, Ragdol, Rex,<br />
Sphynx enz<br />
Nu nog een kat met weinig haaruitval dan<br />
kom je uit bij de Rex en Sphynx.<br />
Dan ga je even kijken hoe ze eruit zien en<br />
wat de karakters zijn.<br />
Ik ontdek dat er meerdere soorten Rexen<br />
zijn, ik bekijk ze allemaal en dan zie ik de<br />
Devon Rex.<br />
Wauw, dat brede kopje met die grote oren<br />
en die lieve oogjes… Yes, die moet het<br />
24<br />
worden: een Gremlin.<br />
Weer googelen op zoek naar fokkers in<br />
Nederland. Er zijn er een aantal <strong>van</strong> maar<br />
er zijn geen nestjes.<br />
Shit…. want ik wil dus nu een kat en niet<br />
morgen.<br />
Iedere dag weer het net op en zoeken<br />
maar, want ik wil en moet een kitten.<br />
Een aantal weekjes verder zie ik in<br />
Amsterdam een nest <strong>van</strong> zes. Hoera! En<br />
dit is ook nog bijna om de hoek.
Bellen of mailen? Bellen maar, ik heb lang<br />
genoeg gewacht, dat is sneller en krijg ik<br />
meteen antwoord.<br />
Of the Blue Monday en de fokker heet<br />
Adrie <strong>van</strong> Gils.<br />
Anderhalf uur later, want eenmaal aan de<br />
telefoon met Adrie is veel luisteren, en<br />
een afspraak verder leg ik de telefoon<br />
neer. Ik mag vrijdag al komen kijken, ze<br />
zijn net drie weken oud en het zijn twee<br />
vrouwtje en vier mannetjes.<br />
<strong>Het</strong> is zover, vrijdag 2 uur. Wat kan ik<br />
verwachten? Je ziet zoveel rottigheid op tv<br />
<strong>van</strong> fokkers die dieren hebben die ziek zijn<br />
en in grote houten box of in kooien<br />
opgroeien. Niet in de kamer rond lopen<br />
geen mandjes enz.<br />
<strong>Het</strong> gesprek wees daar niet op, maar ja,<br />
als een fokker een goede babbel heeft<br />
weet je het niet.<br />
Ik kom binnen in een klein huisje in<br />
Amsterdam Noord en wordt meteen<br />
besnuffeld door diverse dames en heren<br />
met krullen.<br />
Ik ben verbaast meer dan twintig katten<br />
en ik ruik niks. De katten lopen gewoon los<br />
in huis en ik zie (bijna) nergens haren. Er<br />
lopen namelijk ook Perzen in de rondte.<br />
Overal waar ik kijk zie ik een krullebol<br />
staan, liggen of lopen (beetje overdreven,<br />
maar als je zelf geen kat in huis hebt<br />
rondlopen lijkt het zo).<br />
Zodra ik zit komen er meteen een aantal<br />
dames en een heer op schoot liggen,<br />
ruimte genoeg. Een heer komt me een<br />
25<br />
muis aanbieden en duwt met zijn kopje<br />
tegen mijn arm. “Je moet de muis gooien”,<br />
zegt Adrie, “dan brengt hij hem weer<br />
terug”. Ik sta perplex, het is toch geen<br />
hond? Maar ik gooi de muis en ja hoor, hij<br />
duikt erachteraan, neemt de muis in zijn<br />
bek, brengt hem netjes terug en duwt<br />
weer met zijn kop tegen mijn arm. Ik moet<br />
lachen.<br />
Babbelend met Adrie gooi ik de muis<br />
steeds weer de kamer in.<br />
Ik kijk steeds naar de mand waar de<br />
kleintjes bij moeder liggen te drinken.<br />
“Pak ze maar hoor”, zegt Adrie, “ik vind<br />
het onzin dat je ze als ze zo klein zijn niet<br />
op mag pakken” meldt ze. “Als je ze jong<br />
oppakt daar worden ze alleen maar<br />
socialer <strong>van</strong> en de moeder poezen vinden<br />
alles goed”.<br />
Voor ik het weet is het 2 uur verder en<br />
ben ik heel wat wijzer over het ras. Adrie<br />
praat heel makkelijk en is erg fanatiek<br />
over hoe je “kinderen” moet fokken en<br />
opvoeden. Deze fokker behandelt haar<br />
katten echt alsof het haar kinderen zijn.<br />
Dit is een heel andere fokker dan ik gezien<br />
heb op tv. De dierenarts komt langs na de<br />
bevalling en als er wat met een kitten is<br />
gaat ze erheen. Ook zie ik geen bakken of<br />
kooien maar deze katten lopen gewoon<br />
los door het hele huis, ook de kittens<br />
<strong>van</strong>af drie en halve week, als ze kunnen<br />
eten, en gaan dan ook al op een<br />
kattenbakje.
Alleen als de dames<br />
krols zijn dan gaan de<br />
dekkaters apart, anders<br />
zijn de dames continu<br />
zwanger en dat is niet<br />
gezond. Eénmaal per<br />
jaar een nest is genoeg<br />
<strong>voor</strong> een vrouwtje, dan<br />
heeft het lichaam weer<br />
tijd om te herstellen en<br />
dan worden ze ook weer<br />
getest op de erfelijke<br />
ziekte HCM<br />
Adrie is een<br />
gepassioneerd fokker met liefde <strong>voor</strong> haar<br />
katten. Want als fokker heb je<br />
verantwoording <strong>voor</strong> weerloze dieren die<br />
niet zelf naar de dokter kunnen en ook<br />
niet vragen om gedekt te worden, daar is<br />
de fokker verantwoordelijk <strong>voor</strong>.<br />
Na 2 uurtjes vraag ik of ik een kitten mag,<br />
maar dat kan niet als ik geen ander dier in<br />
huis heb.<br />
Een Rex vereenzaamt als hij geen<br />
speelkameraadje heeft en de <strong>nieuwe</strong><br />
ouders werken. Een Rex is namelijk een<br />
actieve en zeer speelse kat (daar weet ik<br />
ondertussen alles <strong>van</strong>).<br />
Heeft mijn man even pech, want dan moet<br />
ik er toch twee nemen (hahaha).<br />
Adrie meldt dat één kat al is uitgekozen en<br />
dat er volgende week nog meer “<strong>nieuwe</strong><br />
ouders” komen kijken. Ik neem een optie<br />
op twee kleintjes en vraag naar een<br />
contract. Maar een contract daar doet ze<br />
niet aan, een aanbetaling ook niet, als je<br />
de kat afzegt dan niet en er moet een klik<br />
zijn met de koper, als die er niet is dan<br />
gaat het niet door.<br />
26<br />
Dit is een fokker naar mijn hart, een<br />
persoon die achter haar dieren staat en<br />
ook nog eens levenslange garantie geeft<br />
op de kat, mocht deze overlijden aan één<br />
<strong>van</strong> erfelijke ziektes die <strong>voor</strong>komen (en die<br />
komen in alle rassen <strong>voor</strong>). Je neemt een<br />
kat <strong>voor</strong> een lang leven niet <strong>voor</strong> twee jaar<br />
b.v of zes jaar<br />
De deal is gesloten en ik krijg mijn<br />
kinderen (pas) over 12 weken (balen), ze<br />
gaan pas met vijftien a zestien weken weg<br />
Twaalf weken is erg lang, maar wekelijks<br />
contact, diverse bezoekjes en heel veel<br />
foto’s later is het zover. Ze worden<br />
gebracht en ik krijg heel veel uitleg en een<br />
kittenpakket waar ik <strong>voor</strong>lopig mee<br />
<strong>voor</strong>uit kan.<br />
Nu anderhalf jaar verder en ondertussen<br />
drie katten rijker ben ik een zeer gelukkig<br />
mens.<br />
Wat een ras, een heerlijke knuffelkat met<br />
een speels en eigenwijs karakter.<br />
Yvonne <strong>van</strong> den Brink
Cattery King’s Odyssey<br />
De passie <strong>voor</strong> de Devon Rex begon in het <strong>voor</strong>jaar <strong>van</strong> 2008 met Beatrise.<br />
Een kitten <strong>van</strong> drie en halve maand oud, met elfen oren en grote ogen, die op<br />
de internationale show <strong>van</strong> “SofistiCAT” werd uitgebracht door de Oekraïnse<br />
fokker.<br />
Zij won de harten <strong>van</strong> iedereen die haar<br />
zag, zowel het publiek als de<br />
keurmeesters. Na die tweedaagse show,<br />
de eerste keer in haar leven dat ze<br />
tentoongesteld werd, had ze al een<br />
benijdenswaardig record: twee keer “Best<br />
in Show Kitten” in de 3-6 maanden<br />
categorie, twee keer “Best in<br />
Categorie”(korthaar, de grootste categorie<br />
op de show in aantallen deelnemers, waar<br />
ze ook volwassen katten met een titel<br />
versloeg) en twee keer “Best of Best”.<br />
27<br />
Ik hoef niet te vertellen hoe trots ik was<br />
dat ik de eigenaar werd <strong>van</strong> deze<br />
geweldige kat, op de ochtend <strong>van</strong> de<br />
tweede show dag, na een nacht <strong>van</strong><br />
beraad met mijn familie. <strong>Het</strong> was dan ook<br />
liefde op het eerste gezicht.<br />
Ik ging door met showen, in eigen land en<br />
daarbuiten en het was niet lang daarna<br />
dat we de volgende stap namen: onze<br />
cattery “bij de Fifé laten registreren, “King<br />
Odyssey”.<br />
Daarna importeerde ik in 2009 een<br />
fantastische witte kater uit Oekraïne en in
2010 een tweede poes uit Israël, pas<br />
geleden ook nog een kater uit Polen. We<br />
zijn erg blij dat kittens uit onze cattery<br />
inmiddels bekend zijn en gewaardeerd<br />
worden tot over de Roemeense grenzen.<br />
De ervaringen die we hebben opgedaan is<br />
dankzij veel onderzoek naar de Devon Rex<br />
en <strong>voor</strong>komende gezondheids problemen,<br />
zowel via internet, specialisten en door<br />
correspondentie met andere fokkers uit<br />
het buitenland, deelname aan shows en<br />
niet in de laatste plaats door het<br />
samenleven met deze geweldige, zeer<br />
intelligente en aanhankelijke kitten.<br />
De meest noemenswaardige gebeurtenissen<br />
<strong>voor</strong> onze kleine cattery zijn toch<br />
de geboorten <strong>van</strong> onze eerste nestjes<br />
Devons. Gezonde kittens <strong>van</strong><br />
uitzonderlijke kwaliteit, precies wat we<br />
verwacht hadden, dat gaf ons erg veel<br />
voldoening. <strong>Het</strong> doel <strong>van</strong> iedere fokker is<br />
toch om kittens te fokken die qua uiterlijk<br />
zo perfect mogelijk aan de standaard<br />
beantwoorden, en niet alleen gezond zijn<br />
28<br />
maar ook een karakter hebben zoals dat<br />
bij het ras hoort. Daarna is het doel om<br />
<strong>voor</strong> de kittens goede eigenaren te<br />
vinden, die capabel zijn en de beste<br />
levensomstandigheden <strong>voor</strong> ze creëren<br />
en, waarom niet, die willen showen om zo<br />
officieel bevestiging <strong>van</strong> hun kwaliteit te<br />
krijgen.<br />
De kat die de meeste prijzen heeft<br />
behaald in onze cattery is, uiteraard, de<br />
oudste, Beatrise Antariys, die in de twee<br />
jaar dat ze is geshowd heel vaak Best in<br />
Show, Best in Variëteit en Best of Best<br />
was en in de zomer <strong>van</strong> 2012 Supreme<br />
Champion geworden is.<br />
De andere volwassen katten gaan haar<br />
achterna, twee zijn er inmiddels Grand<br />
Champion: Immaculate Snow Antariys en<br />
Karavella I am Here. En hun dochter,<br />
King’s Odyssey Bia, onze trots, is<br />
International Champion.<br />
Doina Hategan, Roemenië<br />
(vertaald uit het Engels)
Wat is een Sphynx?<br />
Een kleine pruilende peuter? Maar ook een<br />
geweldige kameraad vol verassingen en plezier die<br />
zich gedraagt als een aapje en een hond en<br />
ontzettend speels en ondeugend is, die veel liefde<br />
geeft en veel aandacht vraagt.<br />
Sommigen eten graag rauw, sommigen brokjes,<br />
maar allebei is heel goed <strong>voor</strong> ze.<br />
Helaas komt bij de Sphynx genetische aanleg <strong>voor</strong><br />
hartproblemen <strong>voor</strong>, daarom is het nodig om<br />
regelmatig een hart scan te laten maken.<br />
Wassen en oren en teennagels schoonmaken<br />
moet regelmatig gebeuren. Sphynxen hebben<br />
hun manicure en pedicure echt nodig.<br />
Er is geen betere vriend <strong>voor</strong> het leven, het is<br />
alsof je een kind hebt die je moet beschermen<br />
tegen schadelijke dingen zoals zonnebrand, je<br />
moet opletten dat je altijd de wc bril naar<br />
beneden doet, de deur dicht houdt als je heet<br />
29<br />
water in het bad hebt gedaan.<br />
<strong>Het</strong> is zeker een uniek en speciaal ras.<br />
Misschien niet <strong>voor</strong> iedereen, maar <strong>voor</strong><br />
mij een droom die uitgekomen is.<br />
Jeanette Breedt, USA<br />
(Vertaald uit het Engels)
Muis, Binky en Bella<br />
Ik heb drie Devon rexen genaamd Muis, Binky en Bella.<br />
Muis is een knabbel kat: alles waar hij op kan bijten en ook nog geluid maakt<br />
vind hij lekker.<br />
Neem de gordijnen. Terwijl ander katten<br />
klimmen in gordijnen bijt Muis erin. Dat<br />
knispert zo lekker in zijn bekje.<br />
Als hij zogezegd zit te knabbelen en ik kom<br />
eraan dan stop hij en kijkt me aan met die<br />
grote ogen <strong>van</strong> “ik doe toch niks”. Tot ik<br />
mopperend dichterbij kom dan neemt hij<br />
de benen en duikt achter de bank en komt<br />
pas weer te<strong>voor</strong>schijn als de kust veilig is<br />
en het vrouwtje bezig is met andere<br />
dingen.<br />
Ook plastic tassen en tijdschrift<br />
verpakkingen moeten eraan geloven niks<br />
is veilig <strong>voor</strong> het gebit <strong>van</strong> Muis.<br />
Hij duikt erop af alsof het een speeltuin<br />
vol met speeltuig is. In de tas, uit de tas,<br />
en met het handvat tussen z’n tanden<br />
sleept hij de tas door het hele huis.<br />
Je voeten kun je beter stilhouden in bed<br />
want <strong>voor</strong> je het weet staan zijn tanden<br />
erin.<br />
Hij ligt lekker rustig, je beweegt je voet en<br />
in een flits zit hij erbovenop, twee poten<br />
er omheen en hap! “Auw!” Want die<br />
tandjes zijn lekker scherp en op de een of<br />
andere manier ligt je voet altijd redelijk<br />
onbeschermd, niet onder het dikke<br />
gedeelte als dit gebeurd, hij weet het<br />
gewoon.<br />
Hand onder de kussen, leuk bewegende<br />
vingertjes: knabbelstokjes volgens Muis<br />
en.. hap!hap!<br />
<strong>Het</strong> is dus altijd opletten bij onze Muis: als<br />
het beweegt of knispert dan bijt hij erin.<br />
30<br />
Binky is een echte springer.<br />
Als een circus artiest springt hij overal,<br />
boven op kasten, planken, randjes en<br />
mensen.<br />
We hebben onze rexen geprobeerd te<br />
leren niet op het aanrecht te komen. Maar<br />
Binky heeft daar lak aan, al waarschuw je<br />
hem streng en til je hem er steeds weer af.<br />
Geef je hem een corrigerende tik, nee<br />
hoor het helpt niet. Nekvel, niet te vaak<br />
want daar is hij te zwaar <strong>voor</strong> (nee, niet te<br />
dik, gewoon lekker pezig).<br />
Ik blijf het proberen net als Binky. <strong>Het</strong> gaat<br />
er nu om wie de langste adem heeft.<br />
De koelkast, zo’n grote Amerikaanse, staat<br />
naast het aanrecht. Dat Rexen slim zijn dat<br />
weet ik nu, de koelkast is nu zijn doel.<br />
Vlug, als ik erbij sta, op het aanrecht, op<br />
de afzuigkap, de koelkast op en dan zo’n<br />
blik <strong>van</strong> pak me dan als je kan.<br />
De monteur kwam op bezoek <strong>voor</strong> een<br />
<strong>nieuwe</strong> CV ketel. Interessant denkt Binky.<br />
Terwijl de andere Rexen de beneden kast<br />
verkennen spring Binky op zijn rug, want<br />
dan kan hij bovenin de boel een keer<br />
bekijken.<br />
Als er visite komt en die trekken hun<br />
schoenen uit of aan, dan ploft Binky op<br />
hun rug en soms als ze zo blijven staan<br />
gaat hij erbij liggen, lekker makkelijk.<br />
Ik zou niet weten wat Binky in huis nog<br />
niet <strong>van</strong> boven heeft gezien. Wat wel weer<br />
makkelijk is om het stof verwijderd te<br />
krijgen op plekken waar je niet vaak komt,
want waar hij opspringt en kan ook nog<br />
kan liggen, daar ligt hij ook.<br />
Bella is een eter en <strong>voor</strong>al wat lekker ruikt.<br />
Niks is veilig als Bella denkt dat het<br />
eetbaar is.<br />
De eerste dag dat ze binnen werd<br />
gebracht liep ze al met haar neus omhoog<br />
de keuken in, want er werd gekookt en<br />
gebakken.<br />
Bietjes met vis, en je raad het al… nog<br />
geen uur binnen, zaten we met bord op<br />
schoot te eten en tv te kijken en de vis<br />
werd al aangevallen en weggesleept <strong>van</strong><br />
het bord.<br />
Ik gaf een gil, Piet keek <strong>van</strong> wat gebeurt<br />
hier? terwijl Bella er <strong>van</strong>door ging met een<br />
stuk vis in haar bekje.<br />
Wij gingen er achteraan en onder de tafel<br />
bleef ze lekkerbekkend zitten en was ze<br />
het restant aan het wegwerken.<br />
Nu denk je misschien dat had je kunnen<br />
weten. Nou nee. Mijn andere twee Rexen<br />
hebben dit nooit gedaan, dus dacht ik hier<br />
ook niet aan. Dom dus.<br />
Nog een <strong>voor</strong>beeld: als ik aan de aanrecht<br />
eten aan het maken ben moet ik goed<br />
31<br />
opletten, want <strong>voor</strong> je het weet springt ze<br />
in mijn nek of op mijn rug en als ze een<br />
verkeerde inschatting maakt glijd ze zo,<br />
met haar nagels uit, naar beneden. Mijn<br />
rug lijkt soms op een kraslot zoveel<br />
missprongen maakt ze.<br />
Een broodje eten uit de hand, LET OP! De<br />
vleeswaren of kaas trekt ze er tussen uit<br />
en denk maar niet dat zoetigheid vies is,<br />
nee hoor. Want onder de zoetigheid zit<br />
roomboter en dat is ook lekker: gewoon<br />
het brood slopen en de boter eraf likken,<br />
of als het stroop is brood met stroop en al<br />
opeten.<br />
Dat was dus even wennen, <strong>van</strong> twee<br />
katten waar ik alles bij kon laten staan.<br />
Kip, vis, vlees, brood, melk producten,<br />
gewoon eigenlijk alles wat je kan eten of<br />
drinken is niet veilig <strong>voor</strong> mijn Bella.<br />
Ik weet nu: boodschappen meteen<br />
uitpakken, anders helpt Bella me wel en<br />
dan je niet of je genoeg overhoud en hoe<br />
het eruit ziet.<br />
Ik blijf leren met Rexen als huisgenoten.<br />
Mispoes.
Cattery Rextecture<br />
Ik was op een show en zag een devon Rex die blies naar de keurmeester. Ik<br />
kende op dat moment het showtemperament nog niet, maar ik was onder de<br />
indruk <strong>van</strong> het gezichtje en het hele uiterlijk <strong>van</strong> deze kat en bleef me bij.<br />
Iets minder dan een half jaar later hield ik<br />
mijn geliefde kleine meisje Emma in mijn<br />
armen. Ze had zo’n lange reis gemaakt<br />
naar ons toe dat het gewoon eng was om<br />
aan te denken. Maar ze was <strong>van</strong> mij!<br />
Ik kan me nog steeds niet <strong>voor</strong>stellen dat<br />
een prominente fokker haar aan me<br />
toevertrouwde, ik was zo gelukkig dat ze<br />
veilig bij mij afgeleverd werd door een<br />
koerier.<br />
Onze Sofia vonden we na een gerichte<br />
zoektocht. Deze keer vertrouwden we niet<br />
op een koerier, maar gingen haar zelf<br />
ophalen. Ze was geboren in een prachtige<br />
32<br />
omgeving met wijngaarden,<br />
mimosastruiken en lavendel velden.<br />
Ik kan veel vertellen over hoe geweldig ze<br />
zijn, en dat zijn ze ook echt….maar er is<br />
iets anders dat ik hier kwijt wil.<br />
Onze twee poezen komen uit<br />
gerenommeerde catteries, die tientallen<br />
jaren aan het type hebben gewerkt. Deze<br />
twee katten verenigen het harde werk <strong>van</strong><br />
alle fokkers <strong>van</strong> al hun <strong>voor</strong>ouders. Slechts<br />
enkelen hebben het geluk dat ik heb<br />
gehad. Daarom is het ook mijn plicht om<br />
me te houden aan de <strong>voor</strong>waarden die de
fokkers, waar<strong>van</strong> ik mijn dieren heb,<br />
hebben gesteld.<br />
De meest gangbare contractuele<br />
beperkingen zijn de restricties om de<br />
eerste – of in sommige gevallen tot aan de<br />
derde – generatie kittens <strong>voor</strong> de fok te<br />
verkopen, of om buitendekkingen te<br />
geven aan andere catteries. Sommigen<br />
vinden dat belachelijk, maar dit is niet<br />
meer dan een poging om de vruchten <strong>van</strong><br />
hun harde werk te beschermen. En zeker<br />
als ze aan <strong>nieuwe</strong> onbekende fokkers,<br />
zoals ik, worden toevertrouwd, is er altijd<br />
een risico <strong>van</strong> misbruik of fraude.<br />
33<br />
Ik zeg niet dat iemand beperkt moet<br />
worden in het vinden <strong>van</strong> een goede kat,<br />
maar de volle verantwoordelijkheid op<br />
zich moet nemen. Ik ben pas twee jaar<br />
bezig met fokken, dat is nog maar kort.<br />
Maar ik heb nooit het contract op enig<br />
punt gebroken, en dat zal ik ook nooit<br />
doen.<br />
Anna Kryuchkova, Moskou, Rusland<br />
(vertaald uit het Engels)
Mijn Devon rexen<br />
Mijn eerste ervaring met een kat was het 10 jaar<br />
oude cypertje dat een studenten vriendin uit het asiel<br />
had meegenomen. Met name mijn vader was een<br />
echte hondenman (inmiddels hebben mijn ouders<br />
twee Cornish rexen waar hij helemaal verliefd op is,<br />
maar dat is een ander verhaal)<br />
Binnengekomen nam ik hem meteen op<br />
mijn schouder om te knuffelen, onder luid<br />
protest <strong>van</strong> de vriendin: “daar houdt hij<br />
niet <strong>van</strong>!” en nog luider gespin <strong>van</strong> het<br />
cypertje. Toen de vriendin hevig allergisch<br />
bleek te zijn was het vervolg dan ook snel<br />
duidelijk: met goedkeuring <strong>van</strong> het asiel<br />
kwam hij bij mij wonen!<br />
Mijn lief cypertje bleek al gauw een kleine<br />
tiran, maar zo lief dat ik hem alles meteen<br />
weer vergaf. Jaren was hij boos als ik niet<br />
thuis was, met plasjes in huis tot gevolg,<br />
maar ook dat bedekte ik met de mantel<br />
der liefde. Vervelender was dat ik enorm<br />
allergisch bleek <strong>voor</strong> katten, niezen, rode<br />
ogen, verstopte neus, het bekende werk.<br />
Van de specialist moest mijn jongen weg,<br />
maar een opaatje, zelfs een tirannieke,<br />
doe je dat niet meer aan.<br />
Bij zijn dood, bijna 20 jaar oud, was ik<br />
ontroostbaar. Geen lief manneke meer en<br />
geen <strong>voor</strong>uitzicht op een nieuw vriendje.<br />
Maar het lot was met mij, op t.v. kwam in<br />
het programma 'lieve Martine' een<br />
mevrouw met hetzelfde probleem. Een<br />
Sphynx was niet wat ik bij een kat in<br />
gedachte had, maar ja, toch via de omroep<br />
het emailadres weten te achterhalen <strong>van</strong><br />
de Sphynx-fokker. Een enorm aardige mail<br />
34<br />
<strong>van</strong> hem<br />
vertelde mij<br />
over het ras 'Devon rex', een kattenras<br />
met een dunne krullerige vacht, vaak<br />
geschikt <strong>voor</strong> allergische mensen zoals ik.<br />
De zoektocht begon op Internet<br />
afgestruind, waar ik de eerste foto's <strong>van</strong><br />
de devon rex zag. Mijn eerste reactie was:<br />
wat een rare katten : Met de grote oren<br />
en ogen, het aparte vachtje was het even<br />
wennen. Maar na eerst een reactie<br />
gestuurd te hebben op een al wat ouder<br />
lapjespoesje dat er schattig uitzag, maar<br />
wat helaas net verkocht bleek te zijn (dat<br />
Devons over het algemeen liever met zijn<br />
tweetjes zijn wist ik toen nog niet), zag ik<br />
rode Houdini op een site: wat een<br />
prachtige jongen, ik was op slag verliefd.<br />
Hij was daarmee de eerste Devon rex die<br />
ik werkelijk mooi vond, ik kan me nu niet<br />
meer indenken dat ik ze ooit zelfs lelijk<br />
vond!<br />
Meteen de cattery aangeschreven, met<br />
een uitleg dat ik allergisch was en dat ik<br />
begrepen had dat het soms goed kon gaan<br />
met de Devon rex en dat ik haar Houdini<br />
werkelijk geweldig vond. Meteen kreeg ik<br />
een mail terug dat ik langs mocht komen<br />
om te proberen hoe het zou gaan. Na
veelvuldig en leuk mailcontact ben ik twee<br />
keer langdurig langs geweest , zelfs terwijl<br />
er kittens rondsprongen (wat zijn Devon<br />
kittens toch megagrappig), bleek ik<br />
nergens last <strong>van</strong> te hebben. Wat een<br />
geluksgevoel ging er door me heen toen ze<br />
vertelde dat ze al een tijdje erover dacht<br />
dat Houdini gelukkig zou zijn in een<br />
kleinere groep en gecastreerd. Ze vond<br />
het heel moeilijk, maar juist omdat ik zo<br />
gek was op haar manneke, mocht hij bij<br />
mij komen wonen. Samen met een kitten<br />
uit zijn laatste nestje, door de fokster<br />
aangewezen, mijn zwarte hartediefje<br />
Khalil.<br />
Al gauw kwam ik erachter dat Devons wel<br />
wat anders in het leven staan dan mijn<br />
cypertje. Zoveel activiteit, kattenkwaad en<br />
zoveel liefde en geknuffel, er ging een<br />
wereld <strong>voor</strong> me open. Samen in bed, dicht<br />
tegen je aangekropen, altijd bij je op de<br />
bank of achterna lopend als je naar het<br />
toilet moest (het liefst op schoot kruipend,<br />
de deur dichtdoen wordt niet<br />
35<br />
gewaardeerd!). Naar de keuken lopen is<br />
nooit meer hetzelfde geweest, dat is<br />
tenslotte de plek waar het eten te vinden<br />
is. En ik heb nooit geweten dat katten<br />
zoveel konden 'praten' en zoveel<br />
verschillende geluiden kunnen maken. Of<br />
dat ze zo langdurig en luidruchtig kunnen<br />
spinnen! Dat ze nog zo speels zijn tot op<br />
latere leeftijd. Een leven zonder de Devon<br />
rex, ik kan het me niet meer <strong>voor</strong>stellen.<br />
Helaas is Houdini op 9,5 jarige leeftijd<br />
overleden aan de gevolgen <strong>van</strong> PKD. Een<br />
ziekte die zo makkelijk uit te sluiten is,<br />
maar waar destijds nog niet zoveel over<br />
bekend was helaas. Wel had ik me toen<br />
ingelezen in myopathie, toen een groot<br />
probleem binnen het ras.<br />
Dankzij mijn Houdini ben ik helemaal<br />
Devon-gek geworden :-) Mijn derde<br />
Devontje, <strong>van</strong> dezelfde geweldige fokker<br />
<strong>van</strong>daan die al jaren geleden helaas is<br />
gestopt, overleed enkele weken nadat hij<br />
bij ons kwam wonen aan, zeer<br />
waarschijnlijk, de gevolgen <strong>van</strong> FIP. <strong>Het</strong><br />
was zo'n klein manneke, mijn Roger aka<br />
Rossi, dat ik toen het moment daar was ik<br />
niet uit mijn mond kon krijgen dat er<br />
sectie uitgevoerd moest worden. De
fokster heeft me door die zware tijd heen<br />
geholpen, ze was echt fantastisch.<br />
Twee jaar later was een vriendin op zoek<br />
naar een Devon, ze had meerdere kittens<br />
op het oog. Eentje daar<strong>van</strong> was een cypers<br />
manneke, mijn favoriete tekening. Toen<br />
duidelijk werd dat zij <strong>voor</strong> twee andere<br />
ging heb ik niet geaarzeld en zo kwam<br />
Murphy aka Mups bij me wonen. Khalil<br />
wist het niet zo, zo leuk als hij het aan FIP<br />
overleden kitten vond, zoveel twijfels had<br />
hij over dit eigenwijs exemplaar. Totdat<br />
Houdini met een gedecideerde tik op het<br />
kopje <strong>van</strong> Murphy de orde herstelde.<br />
Murphy bleek een wervelwindje, zo druk<br />
dat zowel Houdini als Khalil hem niet<br />
konden bijbenen. Inmiddels was het<br />
contact met zijn fokker danig bekoeld.<br />
Murphy bleek naast een knikstaart waar<br />
me niets over verteld was (nu wilde ik niet<br />
fokken, maar wat eerlijkheid was fijn<br />
geweest) ook nog Patella Luxatie aan<br />
beiden achterpootjes te hebben. De<br />
reactie die ik op dat nieuws <strong>van</strong> haar kreeg<br />
was <strong>voor</strong> mij schokkend. Geen enkel<br />
meeleven of vragen hoe het met hem was,<br />
alleen maar dat ze niet <strong>van</strong> plan was<br />
financieel iets te doen. Voor het eerst was<br />
ik met stomheid geslagen. De vraag om<br />
geld was niet bij me opgekomen, daar ging<br />
het me werkelijk niet om. Informatie en<br />
medeleven, het bleek een brug te ver <strong>voor</strong><br />
haar. Een speelmaatje <strong>voor</strong> hem bij deze<br />
'fokster' <strong>van</strong>daan was <strong>voor</strong> mij daarom<br />
uitgesloten.<br />
Samen met een vriendin ging ik op<br />
kittenbezoek bij een andere vriendin die<br />
normaal Cornish rexen fokte en nu <strong>voor</strong><br />
36<br />
het eerst een Devon nestje had. Uiteraard<br />
was het absoluut niet de bedoeling, maar<br />
ik werd helemaal ingepakt door een klein<br />
blue pointje. Hij kroop op schoot om er<br />
niet meer af te gaan en gaf steeds kusjes.<br />
Maar deze fokster testte niet op PKD, iets<br />
wat ik inmiddels natuurlijk enorm<br />
belangrijk vond. Uiteindelijk ben ik nog<br />
eens op bezoek gegaan, en weer werd ik<br />
om zijn pootjes gewonden. Nadat ik me<br />
<strong>voor</strong> genomen had zelf een echo te laten<br />
maken op éénjarige leeftijd is hij bij ons<br />
komen wonen. Houdini heeft hem nog in<br />
de groep opgenomen, en de groep was<br />
compleet en gelukkig. Totdat mijn rode<br />
kanjer een jaar later overleed, en de<br />
stabiliteit die hij inbracht verdween.<br />
Twee jaar na zijn dood is Binks bij me<br />
komen wonen. Net als bij Houdini destijds<br />
had ik hem op de site zien staan <strong>van</strong> de<br />
fokster en was ik meteen verliefd. En net<br />
als bij mijn rode vriendje bleek de fokster<br />
een nieuw huis <strong>voor</strong> hem te zoeken. Maar<br />
het was te vroeg, niemand kon Houdini<br />
zijn plek innemen. De fokster heeft lang<br />
gewacht, ze wilde graag dat hij bij mij zou<br />
komen wonen. En uiteindelijk heb ik de<br />
knoop doorgehakt, en heeft Binks de<br />
groep weer compleet gemaakt.<br />
De Devon is echt een geweldig ras, zonder<br />
dit ras had ik wellicht geen katten meer<br />
gehad. En ondanks of eigenlijk dankzij mijn<br />
allergie mag ik elke dag genieten <strong>van</strong> deze<br />
bijzondere en ontzettend lieve,<br />
ondeugende en <strong>voor</strong>al aanhankelijke<br />
katten.<br />
Zou ik ooit nog een Devon erbij nemen,<br />
bij<strong>voor</strong>beeld lang nadat de loodzware dag<br />
is aangebroken dat ik Khalil moet laten
gaan? Wat betreft gezondheid heb ik mijn<br />
twijfels. Misschien heb ik gewoon enorme<br />
pech op gezondheidsgebied, maar met<br />
twee Devons met PKD, eentje met PL aan<br />
beide achterpoten (waar<strong>van</strong> een pootje<br />
inmiddels is geopereerd), een jonge met<br />
maar één nier en blaasgruisproblemen en<br />
een kitten waarschijnlijk overleden aan<br />
FIP, krab ik me wat betreft<br />
gezondheidsproblemen wel zwaar achter<br />
de oren. Qua karakter zou ik echter nooit<br />
meer een ander ras willen als de Devon,<br />
mocht het ooit zover komen dat het toch<br />
gaat kriebelen zal het dus een enorme<br />
zoektocht worden naar de juiste fokker.<br />
Gelukkig weet ik dat ze er zijn, fokkers die<br />
werkelijk om het ras geven, dus ik heb nog<br />
hoop!<br />
PKD en de Devon rex<br />
Bij mijn eerste rode schoonheid Houdini<br />
had ik toen hij ongeveer 8,5 jaar oud was<br />
een onbestemd gevoel. Er klopte iets niet,<br />
maar naast heel af en toe overgeven (iets<br />
wat hij <strong>voor</strong>heen nooit deed), was er niets<br />
aan hem te merken. Bij de jaarlijkse check<br />
up heb ik daarom gevraagd of ze hem<br />
extra goed wilde onderzoeken. Helaas<br />
voelden zijn nieren iets vergroot, dat kon<br />
<strong>van</strong> alles zijn, maar goed was het zeker<br />
37<br />
niet. Uit het bloedonderzoek bleek dat de<br />
waarden <strong>voor</strong> ureum en creatinine, de<br />
twee belangrijkste nier-waarden,<br />
torenhoog waren.<br />
Eigenlijk had er een doodzieke kat moeten<br />
staan, niet de energieke speelse jongen<br />
die hij werkelijk was. Na vocht toegediend<br />
te hebben gekregen werd besloten dat er<br />
heel snel een echo gemaakt moest<br />
worden. Op de dag <strong>van</strong> de echo stortte<br />
mijn wereld in: samen met mijn vader zag<br />
ik de enorme cystes, er was bijna geen<br />
gezond nier-weefsel meer zichtbaar.<br />
De dierenarts gaf hem nog een week, je<br />
weet werkelijk niet wat je hoort. Mijn lieve<br />
rode knuffeljongen, zo vrolijk en speels,<br />
nog een week. Gelukkig bleek de<br />
<strong>voor</strong>spelling niet te kloppen, maar 9<br />
maanden later ging hij in een week opeens<br />
ontzettend hard achteruit. Van een mooie<br />
vrolijke man veranderde hij in een mager<br />
jongetje die alleen maar in de zon wilde<br />
zitten en knuffelen.<br />
Die lange maanden had ik nauw contact<br />
gehouden met de zeer betrokken<br />
dierenarts. Samen hadden we besproken<br />
dat als Houdini niet meer wilde eten, het<br />
tijd was om hem te laten gaan. <strong>Het</strong> is een<br />
onomkeerbare ziekte, beter maken kon<br />
niet en het was mijn uitgangspunt <strong>voor</strong>
hem te kiezen. Niet doordokteren om hem<br />
nog een dag, een week bij me te houden,<br />
met de kans dat hij zich ziek voelde.<br />
Toen de avond aanbrak dat hij weigerde te<br />
eten, hield ik me nog <strong>voor</strong> dat hij eerder<br />
best veel gegeten had. Maar de volgende<br />
ochtend wilde hij nog steeds niet. En<br />
hoewel hij een vechter was en eigenlijk<br />
nog geen afscheid wilde nemen (toen de<br />
dierenarts bij me thuis kwam om hem te<br />
laten heengaan, rende hij nog enthousiast<br />
op haar af), moest ik de meest moeilijke<br />
beslissing nemen die je als het personeel<br />
<strong>van</strong> je huisdier tegen komt.<br />
De volgende middag is hij in mijn armen<br />
op de bank ingeslapen. De jongens, ik had<br />
inmiddels naast hem en Khalil nog twee<br />
Devons, hebben afscheid genomen. Met<br />
name Khalil heeft hem <strong>van</strong> top tot teen<br />
gewassen, en ging bij hem slapen. Fychan,<br />
de jongste gaf hem een paar likjes en ging<br />
toen dicht tegen Khalil aanliggen. <strong>Het</strong> leek<br />
wel alsof hij hem wilde troosten. Murphy<br />
snuffelde wat en kroop toen bij mij, en<br />
wat had ik hem nodig. Mijn eerste grote<br />
devonliefde was er niet meer....<br />
Een jaar later nam ik de stap om zoonlief<br />
Khalil te laten onderzoeken, de kans dat<br />
ook hij PKD zou hebben was tenslotte niet<br />
ondenkbaar. Fychan had op eenjarige<br />
leeftijd al een echo gehad, vlak <strong>voor</strong>dat<br />
Houdini was overleden. Hij had geen PKD,<br />
maar wel maar één nier.<br />
Samen met Murphy trokken we naar het<br />
medisch centrum <strong>voor</strong> dieren in<br />
Amsterdam, destijds nog vlakbij het<br />
Amstelstation. Mijn Murphy doorstond de<br />
HCM en PKD test met glans, en terwijl de<br />
38<br />
specialist zat te vertellen dat PKD<br />
helemaal niet <strong>voor</strong>kwam bij de Devon, dat<br />
ze er nog nooit één was tegengekomen en<br />
dus bijna niet wilde geloven dat Houdini<br />
toch echt zeker weten aan de gevolgen<br />
er<strong>van</strong> was overleden, kwamen de nieren<br />
<strong>van</strong> Khalil in beeld. Ze viel helemaal stil, en<br />
<strong>voor</strong> mij was het beeld inmiddels bekend.<br />
Gelukkig niet in een vergevorderd<br />
stadium, maar duidelijk zichtbare cystes.<br />
Mijn zwarte hartediefje, ging ik hem ook<br />
<strong>voor</strong> zijn 10e verliezen aan deze vreselijke<br />
ziekte?<br />
Inmiddels zijn we bijna vier jaar verder, en<br />
gaat Khalil langzaam achteruit. Zijn nieren<br />
voelen inmiddels vergroot, maar het<br />
laatste bloedonderzoek gaf allemaal<br />
normaalwaarden aan. Nu weet ik heel<br />
goed dat bij de kat pas zeer laat iets in het<br />
bloed zichtbaar wordt, maar ik hoop eind<br />
maart samen met hem zijn 12e verjaardag<br />
te vieren. En als ik veel geluk heb, drie<br />
maanden later dat hij me al 12 jaar iedere<br />
dag gelukkig maakt en een lach op mijn<br />
gezicht weet te toveren.<br />
Elke mijlpaal kan de laatste zijn, al drie jaar<br />
hou ik er bij<strong>voor</strong>beeld rekening mee dat<br />
het laatste keer is dat ik kerst en<br />
nieuwjaar met hem samen doorbreng, elk<br />
jaar weer. Maar hij is er nog, mijn lieve<br />
dappere jongen. Nog steeds gek op eten,<br />
hoewel langzamerhand iets minder<br />
enthousiast, nog steeds speels en<br />
kattekwaad uithalend. En nog steeds de<br />
allerliefste knuffelige kusjesgevende<br />
jongen die bijna 12 jaar geleden samen<br />
met zijn paps Houdini mijn leven in kwam<br />
wandelen.<br />
Petra <strong>van</strong> Diemen
<strong>Het</strong> werd heel gezellig<br />
Op 27 december 2010 werden 2 jonge katjes, Devon Rexen die qua leeftijd<br />
één maand verschilden, bij mij thuis in Utrecht afgeleverd door Adrie Jousma<br />
<strong>van</strong> Gils.<br />
Adrie had mij al een paar keer via de e-mail<br />
foto's gestuurd <strong>van</strong> de net geborenen, en ik<br />
was al 2 keer naar Amsterdam geweest, naar<br />
haar cattery Of the Blue Monday, om de <strong>voor</strong><br />
mij bestemde kat (ik wilde graag een katertje)<br />
te bekijken en te begroeten. Dat was op zich al<br />
heel leuk, dat er tegelijkertijd meerdere<br />
nestjes waren. <strong>Het</strong> was een heel levendige<br />
boel en een gekrioel <strong>van</strong> kleine lijfjes, pootjes<br />
en lange staarten. Bij mij thuis was al jaren<br />
een oudere Devon Rex, toen 10 jaar oud en al<br />
een half jaar in z'n eentje, die weer een<br />
speelkameraadje nodig had. Hij was nog nooit<br />
eerder als enige kat in een huis geweest (mijn<br />
katten komen nooit buiten).<br />
39<br />
Wat ik heel leuk vond was dat ik zelf een naam<br />
<strong>voor</strong> de kleine mocht bedenken, die dus ook<br />
op z'n stamboom zou komen. Na wat<br />
nagedacht en rondgekeken te hebben, besloot<br />
ik het katertje Boschke te noemen, naar een<br />
wetenschapsjournalist die o.a. een boek had<br />
geschreven over het ontstaan <strong>van</strong> het leven.<br />
Dat leek me wel een passende naam <strong>voor</strong> zo'n<br />
levendig jong katje. Boschke is creme-kleurig<br />
met wat ik oranje plekjes noem, waaronder<br />
eentje tussen z'n wenkbrauwen en een op z'n<br />
neus. Een beetje een clownskoppie.<br />
Uiteindelijk kwam er op de stamboom te<br />
staan: Mr. Boschka of the Blue Monday. Dat<br />
vind ik niet zo erg, ik noem hem toch Boschke.<br />
Adrie dacht dat een kat <strong>van</strong> 10 jaar oud<br />
misschien wel helemaal niet zat<br />
te wachten op zo'n druk<br />
rondrennend kleintje die wilde<br />
spelen, en raadde me aan,<br />
haalde me over om ook een<br />
klein chocoladekleurig Devon<br />
Rexje erbij te nemen, uit een<br />
ander pasgeboren nestje bij<br />
haar. Ik dacht: dat is niet mijn<br />
bedoeling, ik vind 2 katten<br />
prima, maar er kunnen er geen<br />
drie bij mij op schoot. Aan de<br />
andere kant kon mijn oudere kat<br />
er misschien inderdaad wel niet<br />
tegen, al dat achterna gezeten<br />
worden door zo'n jonkie. Dus<br />
werden het toch 2 kittens erbij<br />
en die konden dan<br />
wildemannetje met elkaar<br />
spelen. De chocoladekleurige<br />
noemde ik Philippe (voluit). <strong>Het</strong>
was ook een katertje, bijna een maand jonger<br />
dan de Boschke.<br />
De afspraak met Adrie, de fokker, was dat<br />
Boschke op een gegeven moment weer een<br />
tijdje terugging naar de cattery, om <strong>voor</strong><br />
nageslacht te gaan zorgen. Philippe werd na<br />
circa 4 of 5 maanden gecastreerd. Boschke is<br />
<strong>voor</strong> zijn echtelijke plichten zo'n 5 of 6 weken<br />
weer in de cattery geweest, en toen kwam hij<br />
weer bij mij terug en was het afwachten op<br />
het resultaat. Als ik het goed onthouden heb,<br />
zijn er met hem als vader twee poezen en één<br />
katertje geboren.<br />
Toen Boschke en Philippe net bij mij in huis<br />
waren gekomen, moesten we allemaal<br />
wennen, aan het huis en aan mij en aan de<br />
oudere kat. Die wilde er eerst niets mee te<br />
maken hebben, maar dat duurde niet lang. De<br />
kittens wilden met hem kennismaken en<br />
renden achter hem aan. Om de oudere kat<br />
een veilig plekje te bezorgen, heb ik de<br />
kattentransportbak in de woonkamer<br />
40<br />
neergezet. Daar rent hij dan snel naar toe,<br />
gaat er inzitten en blaast wat tegen de jonge<br />
belagers. Dat duurde zo'n dag of vijf. De<br />
kittens sliepen veel, <strong>voor</strong>al zo'n beetje<br />
bovenop elkaar, en dan kwam de oude Magua<br />
er ook bij liggen, lekker tegen de jonkies aan.<br />
De transportbak staat om die toevluchtsoordreden<br />
nog steeds in de woonkamer, ze<br />
rekenen er op. De Boschke heeft al snel de<br />
leiding in huis overgenomen. Een keer schrok<br />
ik echt erg <strong>van</strong> hem. Hij kwam in normaal<br />
wandeltempo op mij afgelopen; toen hij vlak<br />
<strong>voor</strong> me stond sprong hij verticaal omhoog en<br />
belandde net onder m'n kin, alle nageltjes uit<br />
en in mijn kleren vastgepind om niet te vallen.<br />
Hij was helemaal onbevreesd en onbesuisd.<br />
Dit is m'n eerste stukje over de<br />
wetenswaardigheden <strong>van</strong> de Devon Rexen<br />
Boschke, Philippe en Magua. Er volgen er nog<br />
meer.<br />
Lily <strong>van</strong> Noortwijk
Devon Rex – Plezierige ontmoetingen<br />
Eens, heel lang geleden, toen de wereld nog jong was, werd ik korthaar<br />
keurmeester op de schandalig jonge leeftijd <strong>van</strong> 18 jaar. Ik begon met mijn<br />
hobby toen ik 13 jaar was en in die tijd waren er nog maar heel weinig<br />
categorie III en IV rassen (en zowel kleuren<br />
als patronen) dat het een “eitje”was.<br />
In 1972 woonde ik in Engeland en omdat<br />
er toen slechts 4 Devon Rexen in Australië<br />
waren, die geen <strong>van</strong> allen waren geshowd<br />
toen ik vertrok, maakte ik het mijn missie<br />
om dat jaar de zeldzame rassen te<br />
stewarden.<br />
Zodoende maakte ik <strong>voor</strong> de eerste keer<br />
kennis met de Devon Rex, toen ik<br />
stewarde <strong>voor</strong> de bekende rexenfokster<br />
Nancy Hardy, op mijn eerste UK show.<br />
Onder de katten die ik die dag in handen<br />
had was Sayonara Lilac Frosting, in kooi<br />
287 op de Suffolk en Norfolk show op 12<br />
februari 1972. Gedurende dat jaar zag ik<br />
verschillende Devon Rexen <strong>van</strong> hoge<br />
kwaliteit, ik herinner me dat ik erg onder<br />
de indruk was <strong>van</strong> een aantal Hepaestos<br />
kittens. Uiteraard was ik onder de indruk<br />
<strong>van</strong> Elan Ali Baba op de Croydon CC show,<br />
ik schreef in de catalogus “extreem type”.<br />
Extreem betekende in die tijd natuurlijk<br />
niet hetzelfde als <strong>van</strong>daag de dag, maar<br />
toentertijd waren Hassan Jam Tart en<br />
meerdere zoals hij de “pin-ups” <strong>van</strong> de<br />
Devon wereld.<br />
Om meerdere redenen hield ik op het<br />
eerste gezicht <strong>van</strong> dit ras, en het is een<br />
enthousiasme dat ik nog steeds heb na 41<br />
jaar. Geef me een getypeerde Devon rex<br />
(en ja, ik moet toegeven dat het helpt als<br />
hij ook nog tabby is) en ik krijg een warm<br />
41<br />
gevoel <strong>van</strong> binnen – het is moeilijk om niet<br />
te glimlachen wanneer je dit ras in handen<br />
hebt.<br />
Mijn ervaring met het ras in Holland<br />
begon in 1977, toen ik waarnemer was op<br />
een Felikat show in de RAI en vervolgens<br />
later in 1982 toen ik daar keurde en een<br />
hele dag doorbracht met Devons, <strong>voor</strong>dat<br />
ik de volgende dag doorging met<br />
Abessijnen en Somali’s.<br />
Op die show zag ik verschillende Devons<br />
met, wat mij opviel, vreemde verhoogde<br />
voetzooltjes. Dit was een persoonlijke<br />
observatie en interesse, toen en ook nu<br />
staat er niets in de standaard over de dikte<br />
<strong>van</strong> de voetzooltjes.<br />
<strong>Het</strong> was ook op deze show dat ik deel<br />
uitmaakte <strong>van</strong> een panel <strong>van</strong> zes (ik was<br />
toen Fifé keurmeester) om te kijken naar<br />
een <strong>nieuwe</strong> en sensationele haarloze<br />
varieteit kitten. Ik kon me toen niet<br />
realiseren dat ik een stukje geschiedenis in<br />
handen had! <strong>Het</strong> waren Punkie, Paloma en<br />
twee half Devon Rex katers, Ra en Ramses,<br />
en hoewel in de catalogus slechts vier <strong>van</strong><br />
zulke “X”ras katten vermeld staan, zweer<br />
ik dat er nog één was, vijf in totaal.<br />
Uiteraard heb ik me afgevraagd toen de<br />
Sphynx eenmaal was erkend met de hoge
voetzooltjes, of dat de Nederlandse Devon<br />
Rex invloed was…<br />
<strong>Het</strong> fascineert me dat in sommige gevallen<br />
het effect <strong>van</strong> de outcross rassen niet<br />
alleen in de kleuren en patronen te zien<br />
zijn(dat is makkelijk als het om cinnamon<br />
gaat bij<strong>voor</strong>beeld) maar ook in het type.<br />
Zoals bij<strong>voor</strong>beeld de nek <strong>van</strong> sommige<br />
Devons met American Shorthair niet zo<br />
ver weg in de afstamming laat dat<br />
duidelijk zien…En dan is er nog het effect<br />
<strong>van</strong> outcross rassen in de vacht, inclusief<br />
de semi langharen die je soms ziet.<br />
De Australian Cat Federation (ACF Inc)<br />
gebruikt niet het “groepen”system, maar<br />
gebruikt de oude “agouti/agouti-wit/nonagouti/non-agouti-wit”<br />
klassen op de<br />
show en er is een <strong>voor</strong>stel <strong>voor</strong> onze GA in<br />
juni <strong>voor</strong> de toevoeging <strong>van</strong> een<br />
“pointed”klasse (31, 32 en 33).<br />
De kleuren en patronen staan natuurlijk<br />
wel op de keurmeester papieren en in de<br />
catalogus, maar in het verleden waren ze<br />
vaak fout.<br />
Katten met een slecht doorgekleurde<br />
vacht die als smoke geshowd werden,<br />
burmeeskleurige die als effen<br />
geregistreerd werden enz. enz.<br />
(bij ons worden de katten<br />
genotypisch geshowd) Vanwege<br />
die reden heeft ACF een aantal<br />
jaren geleden 5 punten <strong>voor</strong> de<br />
kleur en patroon toegevoegd bij<br />
de rexrassen en ik heb<br />
opgemerkt dat daardoor veel<br />
fokkers nu veel beter registreren<br />
op de juiste kleuren en<br />
patronen.Als keurmeester<br />
42<br />
worstel ik met de standaard (zoals die in<br />
de meeste organisaties over de wereld<br />
gehanteerd wordt) die me vaak dwingt om<br />
een kat met niet zo geweldig type maar<br />
een fantastische vacht, <strong>van</strong> bijna 40<br />
punten, te verkiezen boven een kat met<br />
een geweldige type waar<strong>van</strong> ik week in<br />
m’n knieën word, maar met weinig<br />
vacht…(je kan wel een uitzondering maken<br />
<strong>voor</strong> een kitten vacht ontwikkeling<br />
natuurlijk) Soms wint mijn hart het <strong>van</strong><br />
m’n hoofd, als de vacht niet te slecht is.<br />
Misschien ben ik tegenwoordig te<br />
“belegen” om me in te laten pakken door<br />
de <strong>nieuwe</strong> “rassen”, want <strong>voor</strong> mij ziet<br />
een goede Devon er ET/Gremlin genoeg<br />
uit. Voor mij hoeft het geen naakte,<br />
munchkin of gekrulde oor immitatie te zijn<br />
<strong>van</strong> het origineel, om mij een AAAAAaaah<br />
gevoel te bezorgen.<br />
*Dit waren Mac’s Kennard, Sunbronze<br />
Softly, Hillcross Tigerlily and Hephaestos<br />
Sharim.<br />
Lesly Morgan, Australië<br />
(vertaald uit het Engels
Change language