uitdk nov 02 - Ihlia

aard: je kunt beter met jongens vrijen, want die
worden tenminste niet zwanger. Of: de straf op
overspel geldt alleen als je het met een dame
doet. Of: van een vrouw heb je langer plezier,
want een jongen werd minder aantrekkelijk
geacht zodra zijn baard begon te groeien. Men
had in het Arabisch verleden duidelijk geen
dichotome kijk op seksualiteit. Met welk geslacht
je het bed (of de tent, het platte dak, de kussens)
deelde was vooral een kwestie van smaak. En
over smaak, zo blijkt, valt wel degelijk te twisten.
Parels. Gelukkig blijft het niet bij praktische
argumenten. De discussiepartners putten uit alle
registers van de Arabische literatuur om hun
standpunt kracht bij te zetten. Vooral de poëziefragmenten
slepen de lezer mee in lyrische
beschrijvingen van de geliefde. Het wemelt van
de tanden als parels, de rozenmonden en gezichten
als de volle maan. Arabische dichters blijken
verzot op de vergelijking, en schuwden de overdrijving
niet. Maar ze kunnen ook kort en krachtig
samenvatten, alle voordelige punten van de
geliefde in één versregel als ‘en zo is een parel:
geen man weet / welk deel ervan het fraaiste is’.
Hoe antiek deze teksten en gedichten ook zijn, de
herinnering van de dichter Aboe Tammaam aan
een nacht met zijn minnaar is ook nu herkenbaar:
‘niets is mooier dan hij op de nacht van onze
gemeenschap / toen ik zijn wang tot kussen nam
/ en mijn mond op zijn mond sprak nachtelijke
gesprekken met zijn speeksel / en mijn hand vermeide
zich in de tuinen van zijn huid’.
Meisjes. Als er één ding duidelijk is na het
lezen van deze selectie erotische teksten, dan is
het wel dat de klassieke Arabische schrijvers
geen enkel facet van het seksuele leven onbesproken
hebben gelaten. Geen enkel?
Herenliefde, heteroseks, masturbatie, dildo’s, alles
komt aan bod. Alles behalve de lesbische liefde.
Toch bestaan er wel degelijk teksten waarin twee
vrouwen discussiëren: de één geeft de voorkeur
aan jongens in haar bed, de ander bezingt de
merites van meisjes. En niet in onduidelijke
Rond voor rond of als een
pikhouweel Klassieke
Arabische erotica samengesteld,
vertaald en van
commentaar voorzien door
Hafid Bouazza. Prometheus
2002, ISBN 9044602187.
bewoordingen: ‘vreugde heeft zij mij geschonken,
haar schoonheid bestaat uit / een schede die niet
door de stoot van een penis is geraakt’. Of die
waarin Warda vertelt hoe zij en haar vriendinnen
bij elkaar komen ‘en ieder van ons – de tedere, de
blanke, de speelse, de sappige, de vrouw die zo
slank is dat zij een stengel bamboe gelijkt – voegt
zich bij een ander’. Ze laat geen enkel misverstand
bestaan over wat er vervolgens gebeurt. Het is een
bijna onvergeeflijke omissie van Bouazza, die ook
in zijn terzijdes met geen woord rept over de
damesliefde. Laten we hopen dat hij zich aan zijn
belofte houdt om nóg zo’n boek uit te brengen.
De teksten die er in de klassieke Arabische literatuur
over de liefde tussen vrouwen geschreven zijn
verdienen een kundig vertaler en meeslepend
verteller als Bouazza.
Mitchke Leemans (1968) ronde haar studie Oosterse talen en
culturen aan de Universiteit van Utrecht in 1995 af met een scriptie
over klassieke Arabische teksten over lesbische seksualiteit.
Sindsdien werkte ze o.a. bij Fatusch Productions. Momenteel reist
ze door Europa.
9