safaricursus in Botswana - Botswana Trails

Recommendations

Info

70 | 7Les een ranger gaat vroeg naar bed Want een ranger staat ook weer vroeg op. Dat is het stramien van Kwapa Camp: wakker worden vóór het krieken van de dag, je gezicht afspoelen, een kop oploskoffie drinken en tijdens het opstijgen van de bloedrode ochtendzon de bush in. Zo schikken we ons naar het ritme van de dieren. Want het wild leeft vooral ’s nachts en in de vroege ochtend. In de middaghitte hebben de meeste beesten er weinig zin in. Wij ook niet trouwens. Dan brandt de zon op z’n hardst, hoor je alleen het zachte ruisen van de bladeren en gunt Mike ons een paar uur siësta. Zwaar is het leven in Kwapa Camp niet. Steevast brandt het kampvuur als we terugkomen van onze safari. Na een drankje rond de vlammen is de tafel gedekt en staan de dampende schotels klaar. Alles gekokkereld op een simpel houtvuurtje en geserveerd met Zuid-Afrikaanse wijnen. De bush went best snel. 8 Les een ranger zit nooit aan leeuwenstront Op dag 1 kregen we onze Trails Guide Manual, een instructieboek van de Field Guides Association of Southern Africa voor de beginnende ranger. Mike is echter niet zo van klassieke lesmethoden, maar meer een man van de praktijkgerichte benadering. Zodoende neemt hij ons vooral vaak de bush in. Regel nummer 1: alle zintuigen altijd op scherp. Dat is het mantra van de ranger. We leren de bush zien als een verzameling signalen die je moet kunnen ontcijferen. Voetsporen, afgebroken takken, waarschuwingssignalen van vogels, de richting waarin dieren kijken. Mike: ‘Kijk daar, die impala kijkt niet naar onze jeep, maar naar de struiken achter hem. Dat betekent dat daar iets zit dat hem meer zorgen baart dan onze auto.’ De ranger is een kruising tussen padvinder, privé-detective en wetenschapper. In welke richting voeren de sporen? Zijn de sporen aangetast door regen of wind? Kruisen andere dierensporen de sporen? Vooral: na vijf dagen bush walks zijn we experts op het gebied van uitwerpselen. Moeiteloos onderscheiden we keutels van een giraffe van die van een koedoe. Zebra’s produceren paardenvijgen, en de meloengrote bollen van olifanten herken je ook zonder rangercursus. Let op! Van de uitwerpselen van roofdieren kun je een huidschimmel oplopen. Mike adviseert: in geval van twijfel helemaal niet aanraken. Na het zoveelste spoor of een dampende hoop worden we melig. Wat is dit langgerekte geribbelde spoor? Een Toyota Landcruiser, zonder twijfel. Recente sporen zelfs. 9 Les een ranger volgt hippo highways Favoriete activiteit nummer twee is ‘de boot besturen’. De boot waarmee we varen naar eilanden in de rivier voor wandelsafari’s. Navigerend door de schijnbaar oneindige waterwegen van de Delta. Met een beetje geluk spotten we wild op de oever (twee drinkende buffels schrikken zich te pletter van onze buitenboordmotor), maar nog mooier is het water zelf. Snelstromend en kristalhelder, waar scholen vissen doorheen flitsen. Op andere plekken is de rivier geheel bedekt met riet en de voor de Okavango karakteristieke tapijten van waterlelies. Dan moeten we op zoek naar een hippo highway, kanalen in het riet gemaakt door nijlpaarden. Tot de rivier zich weer openvouwt en we plots varen over een watervlakte met donkere dieptes. We zeggen tegen elkaar: ‘onvoorstelbaar dat al dit water zal oplossen in het niets’. ‘Vanuit de lucHt zie je pas ecHt Hoe uitGestrekt de okaVanGo delta is. tocH zal al dit water uiteindelijk oplossen in Het niets.’
angercursus in Botswana Okavango River Lodge in Maun ‘BanG zijn is Goed. Het Betekent dat je alert Blijft en de risico’s Beseft.’ 10 geen 15 meter verderop! Wat stond er ook alweer in mijn Trails Les een ranger mag best bang zijn Het woord ‘nonchalance’ komt niet voor in het woordenboek van de ranger, heeft Mike ons vanaf de eerste minuut ingeprent. Maar tijdens een wandelsafari, als je even geen gevaarlijke dieren ziet, kán de aandacht verslappen. Dan kun je het gevoel krijgen te lopen door een plek die even gevaarlijk is als, pakhem-beet, de Drunense Duinen. Zoiets gebeurt op onze laatste walking safari; keuvelend kuieren we door het kniediepe savannegras. Tot Pusa plotseling ‘Stop!’ sist. Een olifant op rechts, nog Guide Manual in het hoofdstuk Elephant encounters? We duiken achter een acaciabosje. Het betreft een reusachtig mannetje, vier meter hoog en met slagtanden zo dik als een lantaarnpaal. Als een royal schrijdt het beest ons voorbij. Om een paar meter verderop te stoppen en achterom te kijken. ‘Nu ruikt hij ons,’ fluistert Mike. ‘Olifanten ruiken veel beter dan ze kunnen zien.’ Gekmakend spannende momenten volgen. De olifant klappert met zijn oren, een teken dat onze aanwezigheid voor hem niet had gehoeven. Dan sjouwt hij verder en verdwijnt achter een termietenheuvel. Vanaf daar blijft hij naar ons gluren, zich schijnbaar niet realiserend dat zijn kolossale achterwerk meters ver achter het heuveltje uitsteekt. Terwijl wij natrillen houdt Mike even later, koel als ijs, een debriefing: ‘So?’, vraagt hij. ‘Wie was er bang?’ Hij geeft zelf het antwoord: ‘Bang zijn is goed. Ook ik ben nog bang. Bang zijn betekent dat je alert blijft en je de risico’s beseft.’ Deze ontmoeting beschouwt Mike echter als ongevaarlijk. ‘De olifant was niet echt blij met ons, maar tolereerde onze aanwezigheid’, zegt Mike. ‘Als een olifant aan komt stormen met zijn oren naar achteren en geen geluid maakt, it means business. Dan helpt alleen nog het geweer.’ Les 11: een ranger blijf je altijd ‘Kijk, een blikje!’, zegt Marloes. De eerste kilometers buiten de grenzen van het Okavango Nature Reserve zijn een shock. De shock van mensen die een week lang in een wereld zonder mensen hebben gezeten. Reclameborden, auto’s, bushaltes, schoolkinderen, supermarkten: na een week bush lijkt het allemaal onwezenlijk. Misschien zijn we in acht dagen nog wel meer 11Reageren? ranger geworden dan we eigenlijk beseffen. ‘Let maar op’, zegt Peter, ‘als je straks in Nederland over de snelweg rijdt, speur je vanuit je ooghoek nog steeds naar olifanten en leeuwen.’ • reizen@anwb.nl of via www.twitter.com/reizenmagazine wat we ook nog leerden • Een luipaard in de aanval? Rol je op en bescherm je nek met je handen. Het dier zal proberen in je nek te bijten en tegelijk met zijn achterboten je buik open te krabben. • Blijf nooit staan voor het hol van een wrattenzwijn. Ze kunnen als een projectiel naar buiten sprinten en hebben scherpe slagtandjes. • Loop niet tegen de zon in over een vlakte. Roofdieren zien je dan haarscherp aankomen, jij ziet hen nauwelijks. | 73
Page 1 and 2: safaricursus in Botswana Een ranger
Page 3: safaricursus in Botswana Ranger Mik

safaricursus in Botswana - Botswana Trails

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?