Zuid-West-Afrika - Anthologie

Het spookstadje Kolmanskop is voor de
diamantonginning in 1908 op een
zandduin gebouwd. In 1948, amper veertig
jaar later, werd het weer verlaten. Op het
hoogtepunt van de diamantontginning
woonden er 300 Duitse volwassenen,
40 kinderen en 800 Ovambo-arbeiders.
De directeur, ingenieurs, dokters en leraar
woonden in ruime villa’s. De kegelbaan,
het casino en de theaterzaal zijn goed
bewaard gebleven. In de grootkeuken en
refter werden de maaltijden in ploegen
bereid en opgediend. Het ziekenhuis was
uitgerust met het eerste röntgenapparaat
in Zuid-Afrika om vooral gesmokkelde
diamanten op te sporen.
De stijve zeebries van de koude
Benguela-stroom uit de Atlantische
Oceaan verplaatst tonnen zand die
dagelijks uit de straten en van de
spoorlijn moesten worden geveegd.
Na de Tweede Wereldoorlog werd de
diamantontginning er onrendabel, de
mensen trokken weg. Het zand is gebleven.