Advies over een ontwerp van koninklijk besluit tot regeling van de ...

N HANDELSPR. Etikketering huiden A03 Brussel, 25 maart 2004
MH/GBL
A D V I E S
over een
ONTWERP VAN KONINKLIJK BESLUIT TOT REGELING
VAN DE ETIKETTERING VAN PRODUCTEN DIE LEDER OF BONT
BEVATTEN AFKOMSTIG VAN HONDEN OF KATTEN
________________________________________________________________
(bekrachtigd door de Hoge Raad voor de Zelfstandigen en de KMO op 25 maart 2004)
***

2
Op 11 februari 2004 vroeg Mevrouw Freya Van Den Bossche, Minister van Consumentenzaken, het
advies van de Hoge Raad voor de Zelfstandigen en de KMO over een ontwerp van koninklijk besluit
tot regeling van de etikettering van producten die leder of bont bevatten afkomstig van honden of
katten.
De raadpleging van de Hoge Raad is vereist op grond van artikel 14, § 2 van de wet van 14 juli
1991 over de handelspraktijken en over de voorlichting en de bescherming van de consument.
Na raadpleging van de betrokken beroepsorganisaties, vertegenwoordigd in de Interfederale
bureau's nrs. 2 en 3, bracht de Hoge Raad voor de Zelfstandigen en de KMO eenparig volgend
advies uit tijdens de algemene vergadering d.d. 25 maart 2004.
WETGEVING
Twee koninklijke besluiten reglementeren momenteel de benamingen van producten op basis van
dierenhuiden en -bont (in het algemeen) in de sectoren van de bontverwerking, de pelterijen, het
gelooid leder en de vellen. De referentieteksten zijn de volgende :
• Koninklijk besluit van 19 september 1960 houdende reglementering van de in de sector
bont en pelterijen gebruikte benamingen (B.S. 29 september 1960),
• Koninklijk besluit van 17 januari 1983 houdende reglementering van de in de sector van
leder, huiden en vellen gebruikte benamingen (B.S. 27 januari 1983).
ALGEMEEN STANDPUNT
De Hoge Raad heeft kennis genomen van het ontwerp van koninklijk besluit tot regeling van de
etikettering van producten die leder of bont bevatten afkomstig van honden of katten. Hij merkt op
dat dit ontwerpbesluit handelt over de exploitatie van dieren die in de Europese landen als huisdier
worden beschouwd maar die niet overal, met name in de Aziatische landen, als dusdanig behandeld
worden.
Globaal stellen de betrokken sectoren dat deze producten in ons land nauwelijks gebruikt worden.
Indien ze op de markt voorkomen, zijn ze afkomstig van de import.
De Hoge Raad onderstreept dat de bepalingen inzake de etikettering in verband met de
samenstelling van de in het ontwerpbesluit beoogde producten moeten geëerbiedigd worden door de
fabrikant of invoerder van die producten. De verantwoordelijkheid voor de eerbiediging van de
opgelegde normen moet dus gedragen worden door de fabrikant of invoerder en niet door de
eindverdeler van die producten. Deze laatste kan immers niet met zekerheid de oorsprong kennen
van de huiden of het bont die gebruikt werden bij de vervaardiging van de producten die hij
verkoopt. De Hoge Raad kan deze etiketteringsverplichting bijgevolg enkel maar aanvaarden in
hoofde van de fabrikant of invoerder van die producten.

3
De Hoge Raad stelt vast dat de twee koninklijke besluiten die het wettelijk referentiekader vormen
van dit ontwerp geenszins in tegenspraak zijn met de tekst van het koninklijk besluit. Zij moeten
dan ook noch herzien, noch aangepast worden.
SPECIFIEKE BEMERKINGEN
Toepassingsveld
De Hoge Raad merkt op dat in de titel van het koninklijk besluit niet wordt verwezen naar hetzelfde
toepassingsveld als in de tekst : in de titel spreekt men over "producten die leder of bont bevatten
afkomstig van honden of katten" terwijl artikel 1 van de tekst het enkel heeft over "de
kledingstukken die leder of bont bevatten …". Het is nodig deze ambiguïteit, die onvermijdelijk
opduikt bij lezing van het ontwerp van koninklijk besluit, weg te werken
Artikel 1 in zijn geheel
De benamingen "honden" en "katten" zoals zij voorgesteld worden, zijn te vaag en kunnen
aanleiding geven tot verwarring. Het is immers moeilijk te bepalen of zij slaan op het geheel van de
hond- en de katachtigen of dat zij zich enkel beperken tot de huisdieren. De benaming huisdier is
trouwens op zich ook niet voldoende expliciet.
Bijgevolg stelt de Hoge Raad voor om de woorden "honden" en "katten" te vervangen door hun
wetenschappelijke benamingen in het Latijn. Deze equivalenten worden courant gebruikt in de
wetgevende teksten. "Hond" wordt dan vervangen door "canis familiaris/vulgaris" en "kat" door
"felix catus".
De Hoge Raad meent dat de tekst die op het etiket van het betrokken product moet worden
aangebracht te lang is, vooral gezien hij in de drie officiële landstalen moet voorkomen eens het
koninklijk besluit van toepassing zal zijn. De etiketten die in de textielsector worden gebruikt zijn
over het algemeen korter en beter gestructureerd. Zij vermelden enkel de gebruikte grondstoffen en
zijn niet in volle zinnen geformuleerd.
Om de leesbaarheid te verbeteren moet artikel 1 van het ontwerp van koninklijk besluit vervangen
worden door volgende tekst :
"De kledingstukken die leder of bont bevatten afkomstig van honden (Canis
familiaris/vulgaris), zijn voorzien van een duidelijk leesbaar etiket dat volgende vermelding
draagt :
"Hondenbont - Fourrure de chien - Hundefell (Canis familiaris/vulgaris) en/of
"Hondenleder - Cuir de chien - Hundeleder (Canis familiaris/vulgaris)"
"De kledingstukken die leder of bont bevatten afkomstig van katten (Felix catus), zijn
voorzien van een duidelijk leesbaar etiket dat volgende vermelding draagt :
"Kattenbont - Fourrure de chat - Katzenfell (Felix catus)" en/of
"Kattenleder - Cuir de chat - Katzenleder (Felix catus)".

Artikel 1, paragraaf 1, derde regel
4
De Franse en Nederlandse versies stemmen niet overeen. In de Franse tekst moet de zinsnede "d'une
étiquette reprenant …" vervangen worden door "d'une étiquette bien lisible reprenant …".
Artikel 1, paragrafen 1 en 2
De Hoge Raad wenst dat de tekst grondig wordt nagelezen. In de Franse tekst van paragrafen 1 en 2
moet men "pourvus" lezen in plaats van "pourvu".
BESLUIT
Mits rekening wordt gehouden met zijn bemerkingen, brengt de Hoge Raad een gunstig advies uit
over dit ontwerp van koninklijk besluit.
___________