HFC'er 02-11-2010 - Koninklijke HFC

GEEN ECHtE staDsDErBy, Maar GEWOON ééN VaN DE ZEsENtWiNtiG
Wat ik er van vond, werd mij gevraagd terwijl ik met een biertje in de hand naar de beats van DJ Bert Coster stond te luisteren.
“Waarvan?”, antwoordde ik met een wellicht wat afwezige blik in mijn ogen. Ik zat mij namelijk af te vragen welke plaat ik
straks aan zou kunnen vragen bij deze omroep Max DJ. Alhoewel ik wel direct moet toegeven dat Bertje een vrij moderne en
hippe koffer bij zich heeft waar hij zijn CD’tjes in verstopt. Bij het betreden van het podium denk je in eerste instantie dat we
de hele namiddag gaan luisteren naar The Beatles en de Stones, met af en toe een verdwaalde polonaise kraker er tussendoor.
Maar nee hoor, Bertje heeft waarschijnlijk een batterij kleinkinderen die hem up-to-date houden wat de laatste muziektrends
betreft. Geen pacemaker die zoveel beats per minuut kan evenaren. DJ Bert is gewoon heel erg 2010. Mijn gedachte dat hij de
hele tijd “ik heb nog zo gezegd, geen bommetje!” zou gaan roepen bleek ook totaal niet aan de orde. DJ Bert roept af en toe dat
we nog een uurtje doorgaan en feliciteert de ploeg die met de winst aan de haal is gegaan, om daarna weer een swingende hit
uit zijn koffer te toveren.
“Nou, van de wedstrijd van vanmiddag natuurlijk, pannenkoek! Ik hoef echt niet van je te weten wat je van de eerste werkweek
van het kabinet Rutten vond of wat jouw mening is over het winnen van de televisierring door Carlo en Irene. Die wedstrijd
van vanmiddag. De kraker tussen de noord Haarlemse Football Club EDO en de Koninklijke Haarlemmers uit het zuiden.
Waar we in totaal 92 minuten naar hebben zitten kijken. Vond je het een bloed, zweet en tranen wedstrijd zoals die man van
het Haarlems Dagblad waarschijnlijk vanavond in zijn stukje gaat zetten of kan deze de boeken in als één van de zesentwintig
zoals je net uit de mond van trainer Pieter Mulders hebt kunnen horen. Het leek er volgens mij namelijk heel sterk op dat het
laatste wel eens het geval kan zijn. Dat we inderdaad naar één van de zesentwintig hebben zitten kijken en dat die hele derby
maar een beetje gecreëerd en opgeblazen is. Dat DJ Bert over twee weken weer gewoon kan komen draaien wanneer NVC op
bezoek komt hier. Dat vond ik wel een beetje jammer aan deze middag. Speciaal een Haarlems Dagblad gekocht afgelopen
week om mij alvast een beetje op te kunnen warmen voor deze middag. Mijzelf een beetje proberen te verplaatsen in personen
als Tim Kuijt en Fabian Munsterman die beiden een EDO-verleden hebben en de afgelopen week misschien wel helemaal
ziek ge-sms’t zijn door hun vroegere ploegmaten uit Haarlem Noord. Bij mij ontstond er namelijk al een lichte “Derby della
Madonnina” (de derby tussen Inter en AC uit Milaan) gevoel. Een Fla-Flu (Flamengo tegen Fluminense uit Rio de Janeiro)
sfeertje. Een Everton tegen Liverpool idee. Okay, een Old Firm zal het nooit worden en de blauwe en de rode uit Spakenburg
steken er ook met kop en schouders bovenuit. Maar toch. Bij mij begon
er toch iets te kriebelde. Bij mij zat het gevoel van “verliezen kun
je van iedereen, behalve wanneer EDO op bezoek komt.”
“En toch gebeurde het!”, riep ik met lichte stemverheffing, omdat de
EDO-selectie op dat moment hun clublied liet horen, aangemoedigd
door DJ Bert die duidelijk zonder enige vorm van partijdigheid zijn
plaatjes de dansvloer op gooide. “Er is maar ene club in het land.....!”,
klonk er als antwoord van achter uit het clubhuis, om toch even duidelijk
te maken dat de gemaakte kosten voor DJ Bert toch echt door
de witblauwe werd betaald. “En toch gaat EDO met de drie punten
naar huis en kruipt het steeds verder naar boven en staat nu al weer
bijna gelijk met ons. En eerlijk gezegd hebben ze het vanmiddag heel
slim gespeeld. Zij lieten HFC het spel bepalen en kwamen er vreselijk
gevaarlijk uit wanneer ze daar kans toe zagen. Okay, die eerste goal
had natuurlijk nooit mogen vallen, want dat was wel een staaltje knullig
verdedigen aan HFC kant. En dat de definitieve mokerslag pas in de
92e minuut valt en dat het verder een reten spannende wedstrijd was,
ja dat was wel duidelijk. Sportief. Ik vond hem ook opvallend sportief.
Had ik niet gedacht voor zo’n stadsderby. Je gaat er toch een beetje
vanuit dat je kosten wat het kost deze wedstrijd wil winnen. Dat je
dan af en toe even een grensje op zoekt of zo. Even laten blijken dat er
maar één ploeg is die hier de punten gaat pakken en dat dit de bewoners
aan de Spanjaardslaan zijn. Maar nee, het gebeurde niet. Alleen
Geert Luijten pakte bijna een rode kaart, omdat hij een doorgebroken
speler niet verder door liet breken. En Carlos Opoku probeerde hier
en daar een vuurtje op te stoken, maar goed, hij is ook zes meter lang,
vier meter breed en draagt een knalgele aanvoerdersband. Dus als er
toch iemand met dat vuur moet gaan spelen, laat hem het dan maar
doen. Vond het wel jammer dat Hakim Ajnaoua naar de kant werd
gehaald, want van dat frivole spel van hem werd menig EDO-speler
aan de linkerkant nog wel eens iets te duizelig. En we missen Hernan
Noorman hè. Maar, schijnt weer goed bezig te zijn hoor en aardig op
de weg terug. Dus wat dat betreft kan het alleen maar beter gaan met
de Koninklijke en kunnen we deze inderdaad zien als één van de zesentwintig
die je toevallig een keer kunt verliezen. Zullen we even met
die leuke EDO-dames gaan dansen? DJ Bert heeft weer een kneiter
van een dansplaat op gezet”
Harry Lubse