HFC'er 02-11-2010 - Koninklijke HFC

More documents

Recommendations

Info

GEEN ECHtE staDsDErBy, Maar GEWOON ééN VaN DE ZEsENtWiNtiG Wat ik er van vond, werd mij gevraagd terwijl ik met een biertje in de hand naar de beats van DJ Bert Coster stond te luisteren. “Waarvan?”, antwoordde ik met een wellicht wat afwezige blik in mijn ogen. Ik zat mij namelijk af te vragen welke plaat ik straks aan zou kunnen vragen bij deze omroep Max DJ. Alhoewel ik wel direct moet toegeven dat Bertje een vrij moderne en hippe koffer bij zich heeft waar hij zijn CD’tjes in verstopt. Bij het betreden van het podium denk je in eerste instantie dat we de hele namiddag gaan luisteren naar The Beatles en de Stones, met af en toe een verdwaalde polonaise kraker er tussendoor. Maar nee hoor, Bertje heeft waarschijnlijk een batterij kleinkinderen die hem up-to-date houden wat de laatste muziektrends betreft. Geen pacemaker die zoveel beats per minuut kan evenaren. DJ Bert is gewoon heel erg 2010. Mijn gedachte dat hij de hele tijd “ik heb nog zo gezegd, geen bommetje!” zou gaan roepen bleek ook totaal niet aan de orde. DJ Bert roept af en toe dat we nog een uurtje doorgaan en feliciteert de ploeg die met de winst aan de haal is gegaan, om daarna weer een swingende hit uit zijn koffer te toveren. “Nou, van de wedstrijd van vanmiddag natuurlijk, pannenkoek! Ik hoef echt niet van je te weten wat je van de eerste werkweek van het kabinet Rutten vond of wat jouw mening is over het winnen van de televisierring door Carlo en Irene. Die wedstrijd van vanmiddag. De kraker tussen de noord Haarlemse Football Club EDO en de Koninklijke Haarlemmers uit het zuiden. Waar we in totaal 92 minuten naar hebben zitten kijken. Vond je het een bloed, zweet en tranen wedstrijd zoals die man van het Haarlems Dagblad waarschijnlijk vanavond in zijn stukje gaat zetten of kan deze de boeken in als één van de zesentwintig zoals je net uit de mond van trainer Pieter Mulders hebt kunnen horen. Het leek er volgens mij namelijk heel sterk op dat het laatste wel eens het geval kan zijn. Dat we inderdaad naar één van de zesentwintig hebben zitten kijken en dat die hele derby maar een beetje gecreëerd en opgeblazen is. Dat DJ Bert over twee weken weer gewoon kan komen draaien wanneer NVC op bezoek komt hier. Dat vond ik wel een beetje jammer aan deze middag. Speciaal een Haarlems Dagblad gekocht afgelopen week om mij alvast een beetje op te kunnen warmen voor deze middag. Mijzelf een beetje proberen te verplaatsen in personen als Tim Kuijt en Fabian Munsterman die beiden een EDO-verleden hebben en de afgelopen week misschien wel helemaal ziek ge-sms’t zijn door hun vroegere ploegmaten uit Haarlem Noord. Bij mij ontstond er namelijk al een lichte “Derby della Madonnina” (de derby tussen Inter en AC uit Milaan) gevoel. Een Fla-Flu (Flamengo tegen Fluminense uit Rio de Janeiro) sfeertje. Een Everton tegen Liverpool idee. Okay, een Old Firm zal het nooit worden en de blauwe en de rode uit Spakenburg steken er ook met kop en schouders bovenuit. Maar toch. Bij mij begon er toch iets te kriebelde. Bij mij zat het gevoel van “verliezen kun je van iedereen, behalve wanneer EDO op bezoek komt.” “En toch gebeurde het!”, riep ik met lichte stemverheffing, omdat de EDO-selectie op dat moment hun clublied liet horen, aangemoedigd door DJ Bert die duidelijk zonder enige vorm van partijdigheid zijn plaatjes de dansvloer op gooide. “Er is maar ene club in het land.....!”, klonk er als antwoord van achter uit het clubhuis, om toch even duidelijk te maken dat de gemaakte kosten voor DJ Bert toch echt door de witblauwe werd betaald. “En toch gaat EDO met de drie punten naar huis en kruipt het steeds verder naar boven en staat nu al weer bijna gelijk met ons. En eerlijk gezegd hebben ze het vanmiddag heel slim gespeeld. Zij lieten HFC het spel bepalen en kwamen er vreselijk gevaarlijk uit wanneer ze daar kans toe zagen. Okay, die eerste goal had natuurlijk nooit mogen vallen, want dat was wel een staaltje knullig verdedigen aan HFC kant. En dat de definitieve mokerslag pas in de 92e minuut valt en dat het verder een reten spannende wedstrijd was, ja dat was wel duidelijk. Sportief. Ik vond hem ook opvallend sportief. Had ik niet gedacht voor zo’n stadsderby. Je gaat er toch een beetje vanuit dat je kosten wat het kost deze wedstrijd wil winnen. Dat je dan af en toe even een grensje op zoekt of zo. Even laten blijken dat er maar één ploeg is die hier de punten gaat pakken en dat dit de bewoners aan de Spanjaardslaan zijn. Maar nee, het gebeurde niet. Alleen Geert Luijten pakte bijna een rode kaart, omdat hij een doorgebroken speler niet verder door liet breken. En Carlos Opoku probeerde hier en daar een vuurtje op te stoken, maar goed, hij is ook zes meter lang, vier meter breed en draagt een knalgele aanvoerdersband. Dus als er toch iemand met dat vuur moet gaan spelen, laat hem het dan maar doen. Vond het wel jammer dat Hakim Ajnaoua naar de kant werd gehaald, want van dat frivole spel van hem werd menig EDO-speler aan de linkerkant nog wel eens iets te duizelig. En we missen Hernan Noorman hè. Maar, schijnt weer goed bezig te zijn hoor en aardig op de weg terug. Dus wat dat betreft kan het alleen maar beter gaan met de Koninklijke en kunnen we deze inderdaad zien als één van de zesentwintig die je toevallig een keer kunt verliezen. Zullen we even met die leuke EDO-dames gaan dansen? DJ Bert heeft weer een kneiter van een dansplaat op gezet” Harry Lubse
WsV’30 2 - HFC2: 2-2 EEN ONGEluKKiGE WEDstrijD Op weg naar Wormer viel al op dat de regen van gisteren pas nu was gekomen. Terwijl het op de zaterdag had moeten regenen en het in plaats daarvan prachtig weer was, gaf de regen-vrije zondag juist wel nattigheid. Jammer, want het staat beter aan de zijlijn zonder plu dan met een bui. HFC leek goed aan de wedstrijd te beginnen en kon in de eerste minuten al voor een paar goede aanvallen zorgen, waar weliswaar nog niet uit gescoord werd, maar het was nog vroeg in de partij. Toch ging het al in de vierde minuut mis in de eigen achterhoede toen een voor het oog ongevaarlijke voorzet van de rechter aanvalsvak van WSV voor verwarring in het 5-meter gebied zorgde. Onze keeper Chris gaf pas op het laatste moment aan dat de bal weggewerkt moest worden, terwijl verdediger Job ervan uitging dat de bal voor de keeper was. Zodoende caramboleerde deze in het eigen doel, zonder dat de WSV spits hier iets aan hoefde te doen. Even later was er nog een enorme kans voor WSV maar die kon de spits zelf gelukkig niet benutten en er was dit keer ook geen HFC’er om hem te helpen. Eigenlijk werd het toen al duidelijk dat HFC de wedstrijd misschien toch wat te makkelijk opvatte. Over het algemeen waren de HFC’ers de betere spelers en konden zij als team ook de aanvallen beter opzetten, maar door de grotere strijdlust van WSV en hun inzet en overtuiging om iedere bal te bemachtigen bleek het te moeilijk om gevaar voor het doel van WSV te stichten. Ploegen van ‘boven het kanaal’ spelen vaak heel opportunistisch en de enige remedie is om goed en geconcentreerd voetballend, maar vooral ook hard werkend daar tegenover te staan. Een moment van opportunisme van WSV werd beloond met een tweede doelpunt dat direct uit een vrije trap in de bovenhoek belandde: 2-0 en pas 25 minuten gespeeld. Een ongelukkig begin van de wedstrijd. Als het dan tegen zit, dan wordt overal de schuld aan gegeven en helaas gaf de scheidsrechter volgens de HFC’ers voldoende aanleiding om hem als oorzaak te zien. Toegegeven, een schouderduw van Spiros werd met geel beloond waar een identieke duw tegen Brian zonder fluitsignaal bleef. En bij een doorbraak van HFC waarbij de keeper van WSV spits Bianco onreglementair afstopte floot de scheidsrechter wel voor de overtreding, maar meende hij daar geen kaart aan te hoeven verbinden, terwijl de bal toch voorbij de keeper was en Bianco dus naar het lege doel had kunnen doorlopen. Een ongelukkig moment voor HFC. Toch kreeg HFC wel een prima kans toen Thierry goed doorzette en Spiros aanspeelde, maar de afronding lukte niet. Een minder gelukkig moment…, maar, kort na rust werd de inzet van HFC dan toch wel beloond. Uit een voorzet van Xander scoorde Spiros de aansluitingstreffer en eigenlijk lag daarmee de weg open om het heft in handen te nemen en de zaak alsnog ten goede te laten keren. Het tweede heeft meer dan voldoende voetballend vermogen om een team als WSV te verslaan. Maar, dat moet dan ook met extra inzet en overtuiging dat het ook gaat lukken als het tegen zit. Gaandeweg de tweede helft kwam er wel meer overtuiging wat leidde tot kansjes, maar het duurde tot heel kort voor het einde van de wedstrijd toen een half afgeslagen aanval van HFC met een strak schot van Fabian achter de keeper van WSV in het net kwam: 2-2. De resterende tijd was te kort om toch nog voor de overwinning te gaan. Over het algemeen was het een minder gelukkige wedstrijd die uiteindelijk toch nog een punt opleverde, maar het is zaak om dat geluk dat voor de andere twee punten nodig is volgende keer af te dwingen door volop inzet van begin tot eind, en naast goed voetballen ook vooral heel hard te werken voor het resultaat. Opstelling: Chris Beck, Thierry van Veen, Roy van den Ban, Job de Groot, Shakar Jamal (Olivier Koelemij), Fabian Munsterman, Koen Duijtshoff, Brian Wilderom (Mickey Brouwer), Bianco Carolina, Spiros Lomis, Xander Roosen. Wissels: Paul Meltzer, Jolan Paauw, Edward Lubbers. Verder waren ook Hendrik van Waveren en Mick Snoeks aanwezig. Begeleiding: Trainer Dick Trock, Jan Beek en Hans van der Horst.
Page 1 and 2: De HFC’er nr. 8. 2 november 2010
Page 3: zondag 31 okt. 10 middag Spoelderru
Page 7 and 8: ALLE WEDSTRIJDEN programma. PERIODE
Page 9 and 10: LinkLinker - Teammanagement - Match
Page 11 and 12: Of wat te denken van schaduwspits M
Page 13 and 14: ond 1860 de Kerkelijke Staat in Ita

HFC'er 02-11-2010 - Koninklijke HFC

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?