seizoen 2009/2010 nummer 2 - Rondom Voetbal

32
NOVEMBER 2009 JAARGANG 4, SEIZOEN ‘09 -’10 NUMMER 2 KAMPIOEN VAN TOEN
KAMPIOEN VAN TOEN
In deze serie wordt een kampioenselftal
van welleer teruggehaald. Rondom
Voetbal kijkt terug in de tijd aan de
hand van betrokkenen en artikelen uit
het kampioensjaar. Wat is er van die al
kampioenen geworden? Spelen ze nog
of zijn ze uit beeld geraakt? Wie zijn
er trainer geworden?
Naam: Midlandia, opgericht: 13-05-1952
Terrein: Sportpark Zoudenbalch
Clubkleuren: Rood shirt, witte broek
Competitie eindstand na 22 wedstrijden
4e klasse 1981/1982
Midlandia 22 27
HVC 22 26
LVV 22 25
HMS 22 25
Donar 22 23
SEC 22 23
Scherpenzeel 22 22
De Vest. 22 21
‘s Gravelande 22 19
BFC 22 18
Hoogland 22 18
Amersfoorste Boys 22 17
Wat is er van de spelers geworden?
RonDom Voetbal vroeg Akkie
Huussen en Ton Temming om
enkele spelers eruit te lichten.
Ton over Midlandia in die tijd:
“We hadden een geweldig elftal,
maar het team was wel in twee
groepen verdeeld. De jongens die
bloedfanatiek en serieus waren,
en de jongens die graag een
pilsje lustte en gezelligheid hoog
in het vaandel hadden staan.”
Jan Sluik was de trainer, al
was hij in het kampioensjaar
coach van de Bselectie.
Die man
zat al zijn leven
lang bij Midlandia.
Een hele
rustige
man,
echt
een
‘We konden van iedereen winnen, echt!’
Bij Midlandia regeerde
UTRECHT – Midlandia werd in het seizoen 1981/1982
kampioen. De Utrechtse club voetbalde achter het FC
Utrecht-stadion en had in die tijd een geweldig elftal met
gezelligheid als belangrijkste factor. Helaas gingen na het
kampioensjaar een hoop spelers weg en zakte de club
weer naar een niveau lager. Inmiddels bestaat de club niet
meer. Rondom Voetbal haalt herinneren op met enkele
spelers van destijds.
Door Johan van der Zande
Akkie Huussen was één
zo’n speler die het gloriejaar
meemaakte. “We
begonnen dat seizoen heel
slecht, pas na de winterstop
begon het te draaien. Een paar
wedstrijden voor het einde
wonnen we van HVC, terwijl de
concurrenten ook verloren. Toen
werd het ineens spannend, daar
hadden we niet op gerekend.
Uiteindelijk konden er nog
zeven teams vlak voor het einde
kampioen worden, bizar.”
Volgens de vroegere linksbuiten
heer, heel relax. Pas na het kampioensjaar
werd hij de trainer van
het eerste elftal. Woonde in
Utrecht.
Adrie Smits was de grensrechter.
Ook een echte Midlandia man.
Was wel altijd erg timide. Woont
in Utrecht. Werkte destijds bij een
waterleidingbedrijf. Heeft nu een
functie bij FC Utrecht, als manusje-van-alles.
Rafa Anaya was de reservekeeper.
Een hele talentvolle doelman.
Was toen meer de jonge jongen
die eraan kwam, had geen basisplaats.
Jan Rietstra was de rechtsbuiten,
een goede voetballer. Bekend in
en buiten Utrecht destijds. Hij was
bij tijd en wijle niet af te stoppen,
ongrijpbaar. Wel was het bij hem
altijd lang leven de lol. Woont in
Utrecht. Werkte destijds in de
was het alles of niets bij dat elftal.
“Het ging vaak niet zo makkelijk,
en we hebben best veel
geluk gehad. We hadden natuurlijk
een aardig ploegje,
want als het liep, ging het ook
als een trein. Na de winterstop
was een half kansje raak. Zelf
maakte ik er dat seizoen zestien.
Veel spelers hadden ook vanaf
Akkie Huussen scoort voor Midlandia
de jeugd samen gespeeld, dat
maakte het wel uniek.”
Ton Temming was zo iemand.
Maakte het jaar van de glorie
ook bewust mee, maar heeft er
standbouw.
Dick Schouten was de spits. Een
echte. Een meester in koppen. Tevens
de zus van Tineke Schouten.
Hij was een stormram, kon als
geen ander sleuren in de punt
van de aanval. Was bloedfanatiek
en kon zich dan ook soms irriteren
aan zijn ploeggenoten. Beleefde
het voetbal als een prof.
Woont in Woerden en is keuringsarts.
Ton Temming was de linkermiddenvelder.
Liep wat sloom, maar
was technisch begaafd. Flegmatieke
speler, ging zelden de duels
aan. Vormde samen met Keesje
Tessel en Wander Brummel (topamateur,
had betaald voetbal
kunnen spelen) een sterk middenveld.
Hij liep al op zijn 15e in het
eerste. Woont in Utrecht en is al
dertig jaar schilder, samen met
een andere kijk op nagehouden.
“We hadden echt twee verschillende
groepen in het elftal. Een
serieuze groep, en vooral bloedfanatiek;
en een groep – waar
ikzelf toe behoorde – waar het
altijd feest mee was. We hielden
soms te weinig rekening met
voetbal en vonden gezelligheid
en een biertje belangrijker.”
“En dat was jammer, want we
heel veel aardige talenten. Naar
mijn mening hebben we er te
weinig uitgehaald. Sommige
spelers hadden nu eenmaal niet
de drang om optimaal te presteren.
De trainingsavonden waren
echt een feest. De derde helft
was voor een hoop erg belangrijk
en drank speelde hierin best
een grote rol. Dat krijg je ook als
je een elftal hebt waarbij zo’n
zeven á acht jongens elkaar kennen
vanaf de jeugd”, aldus
Temming.
Wim Oostingje was in het jaar
van het kampioenschap de trainer.
Volgens Temmink een
kloon van Rinus Michels. “We
zijn oud-ploeggenoot Ron van de
Laan.
Ruud Schoonhoven was de
voorstopper. Ton groeide met hem
op. Werkte bij de Spoorwegen en
kwam daarom vaak donkerbruin
aan op het trainingsveld, omdat
hij continue in de zon had gestaan.
Woont in Utrecht.
Marcel Kok (zwager van Akkie)
was een verdienstelijke middenvelder.
Kwam langzaam maar
zeker in het eerste elftal. Marcel
woont in Utrecht en is metselaar.
Ron van de Laan (zwager van
Ton) was ook een spits. Pikte regelmatig
zijn goaltjes mee.
Hoorde ook bij de groep die altijd
lang bleef hangen na trainingen
en wedstrijden.
Mos Temming was de elftalleider.
Oom van Ton. Bekende voetballer,
heeft in het verleden voor