seizoen 2009/2010 nummer 2 - Rondom Voetbal

RONDOM VOETBAL
onder meer Feyenoord gespeeld.
Hij was één van de eerste voetballers
uit Utrecht die voor de
Rotterdammers ging spelen. Mos
overleed enkele jaren terug.
Willem van der Lee was de
voorzitter. Draaide zo’n beetje de
club in zijn eentje. Organiseerde
ook altijd een goede bingo, waar
veel mensen op af kwamen en
waar veel geld aan verdiend
werd. Regelde ook altijd nieuwe
kleding. Was buschauffeur van
een touringcar.
Gert de Geus was de verzorger.
Had een hart van goud. Zag dat
de gezelligheid de overhand nam
bij de jongens en zat dan altijd
hoofdschuddend ‘zonde die
drank’ te roepen. Woont in
Utrecht.
Peter Bijl de Vroe was voorstopper
en reserveaanvoerder.
Tevens het stapmaatje van Ton.
Woont in Utrecht en heeft 2 á 3
restaurantjes in de Domstad.
MIDLANDIA
de gezelligheid
Danny de Beer was de linksback.
Het was bij hem ‘kop naar
beneden en gaan’. Kon doorgaan
tot het bittere eind, was
bloedfanatiek. Was altijd nadrukkelijk
aanwezig, het hoogste
woord. Dronk echter geen druppel
alcohol. Heeft een stomerij in
zijn woonplaats Utrecht.
Henny van de Stelt was de
keeper. Er was toen veel concurrentie,
maar hij won die. Was
een timide, serieuze jongen.
Maakte nooit ruzie. Werd ook
wel ‘Thomas Magnum’ genoemd,
vanwege dito donkere
haren en snor. Woont in Utrecht
en werkt bij een verzekeringskantoor.
Theo Wenning was de rechtsback.
Was super fanatiek, had bij
wijze van het schuim op de
mond. Hij ging tot het uiterste.
De ‘Berti Vogts’ van Midlandia.
Dronk ook geen alcohol. Woont
in Utrecht en heeft een goede
baan bij de onderhoudsdienst
van Mitros.
Akkie Huussen was de linksbuiten.
Volgens Ton een supertalent.
‘zo zie je ze nog maar weinig op
de tv’. Was sterk aan de bal, een
echte voetballer. Was heel snel
en amper af te stoppen. ‘Niet te
geloven, zo goed’, aldus Ton.
Woont in Utrecht en is ook schilder
als beroep. Een echt voetbalbeest,
gaat vaak op zaterdag en
zondag voetbal kijken.
Louis Anaya was een verdediger.
Een bikkelaar. Vanaf jongs af
aan bij Midlandia. Ton zag hem
vroeger drie á vier keer in de
week. Altijd voetballen.
Kees Tessel was de rechtsbuiten.
Groeide ook op met Ton.
Kon verschrikkelijk goed voetballen
volgens Ton. Kon op zijn
gemak meekomen in de top van
het amateurvoetbal. Woont in
Utrecht en werkt in het ziekenhuis.
NOVEMBER 2009 JAARGANG 4, SEIZOEN ‘09 -’10 NUMMER 2
Staand spelers van links naar rechts: Jan Sluik, Adrie Smits, Rafa Anaya, Jan Rietstra, Dick Schouten, Ton Temming, Ruud Schoonhoven, Marcel Kok,
Ron van de Laan, Mos Temming, Willem van der Lee;
Gehurkt van links naar rechts: Gert de Geus, Peter Bijl de Vroe, Danny de Beer, Henny van de Stelt, Theo Wenning, Akkie Huussen, Louis Anaya, Kees Tessel.
moesten hem altijd ‘meneer
Oostingje’ noemen. Dat deed je
ook, want hij straalde echt autoriteit
uit. Het was echt net Rinus
Michels. Eigenlijk was het net
een typetje uit Jiskefet.”
Temming weet ook nog goed
wat grensrechter Willem van de
Lee (later pas voorzitter) nog
wel eens deed. “Willem was
grens in die tijd en haalde nog
al eens smerige trucjes uit. Zo
liep de rechtsbuiten langs en
dan liet hij die gast met één simpele
voetbeweging struikelen,
schitterend.”
Hij vervolgt zijn enthousiaste
verhaal: “ Een geweldige vereniging,
ik kom zo’n club in
ieder geval nooit meer tegen.
De rekening kon je doordeweeks
gewoon laten staan,
spekkie voor de meester. Een
oergezellige tijd.”
Maar hoe kan het dan dat zo’n
gezellige club niet meer bestaat?
“In 1988 ging de vereniging ter
ziele. We hadden een houten
kantine waar altijd de bingo
werd gehouden. Dit leverde altijd
veel geld op. We kregen
echter op een gegeven moment
een andere kantine, maar de
bingoavond was er niet meer.
Hierdoor kwam er minder geld
binnen. Bovendien gingen
steeds meer spelers weg – de
echte clubmensen - en was er
ook meer bonje op het veld. Het
kaarsje ging gewoon uit.”
Toch kijkt de voormalige middenvelder
met weemoed terug
naar deze tijd. “We speelden
toen destijds tegen grote clubs
als Holland, UVV en Elinkwijk
op het Thorbecke-toernooi.
UVV versloegen we serieus met
5-0, 6-0. We haalden drie keer
de finale, maar verloren ze wel
alle drie. Maar we konden goed
mee met dat niveau, echt, we
konden iedereen verslaan. Bovendien
stonden er altijd zo’n
drieduizend man langs de lijn,
dat was wel een belevenis.”
“Het mooie is dat we bij Holland
met een stuk of tien man
tot 23 uur in de kantine bleven.
Bij Holland hé! Daarna gingen
we uiteraard nog stappen. Dat
heeft ons wel elke keer de finales
gekost. Ach, iedereen kon
overal heen, maar de gezelligheid
regeerde nu eenmaal. De
stad, dáár ging het om.”
33