1 Kerkwijzer Kerstmis 2010 Jaargang 12, nummer 2

Kerkwijzer Kerstmis 2010
Jaargang 12, nummer 2
Inhoudsopgave 1
Inleiding 2
Dieter Hedebouw: van pastor tot pastoor 4
Kapelaan Harold van Overbeek 7
Parochieavond Huwelijk- en Gezinspastoraat 9
- Uitneembare vieringenlijst Drunen en Elshout -
De Vuurhaard 11
8 januari 2011: Jongerendienst! 13
Kinderbijbelclub 14
Het is al nacht in Bethlehem 15
Flitsen(d) – uit de Lambertusflitsen 16
Focolarebeweging: Kerstfeest voor de hele familie 18
Kleurplaat 19
Colofon, tarieven 20
1

INLEIDING:
Een pelgrimstocht naar de stal,
van crisis naar herstel …
Door diaken Albert Soeterboek
We hebben een veelbewogen jaar achter de rug. De crisis heeft
doorgezet en tekenen van herstel zijn nog niet echt te zien. Ook in
de kerk was en is het (nog steeds) c risistijd. Met carnaval de
‘hostie-kwestie’ en wat later het openbaar worden van misbruikschandalen.
Onlangs werd de overleden bisschop Johannes ter
Schure door de media beschuldigd van ontucht. Wat er van waar
is weten we op dit moment nog niet maar het is dramatisch! Als je
de krant leest lijkt het er soms op dat de hele katholieke kerk
bestaat uit huichelaars en kinderlokkers. Alsof onze voorouders
zich al die eeuwen voor de gek hebben laten houden door paus,
bisschoppen, pastores en religieuzen. Tegenwoordig weten we
wel beter. God hebben we niet nodig en de kerk al helemaal niet
meer. Voor het gemak wordt door de media vergeten wat de kerk
heeft betekend voor de zorginstellingen en het onderwijs. Hoeveel
ziekenhuizen, zorginstellingen en scholen zouden er niet zijn
geweest als religieuzen zich niet dag en nacht hadden ingezet?
De kerk is trouwens veel meer dan dat. Zij heeft voor alles een
bevrijdende Boodschap voor iedereen die er maar voor open wil
staan. Dat was toen en dat is nu nog zo…Maar zo gaat dat
blijkbaar bij veel mensen. Ze vergeten snel en kiezen vaak dat wat
hen het beste uit komt. Leven bij de waan van de dag noemen we
dat…
Je zou het door alle commotie bijna vergeten maar met kerstmis is
God mens geworden. De liefde, de ‘Power of Love’, is vlees
geworden. Niet in een paleis, zelfs niet in een herberg maar in een
stal. Dat laatste is denk ik niet onbelangrijk. De stal lijkt voor
armoede, voor crisis te staan. De stal heeft echter een diepe zin
voor ieder van ons. Om dat duidelijk te maken wil ik u meenemen
op een denkbeeldige reis naar binnen, een spirituele pelgrimstocht.
2

We dalen af van de berg, de berg van onze successen en onze
verworvenheden, en komen onder aan in het dal. Laten we
zeggen dat we onderweg zijn naar een heilige plek, een pelgrimsoord.
Sommigen in onze parochie herkennen dat misschien omdat
ze zelf of bekenden een tocht naar Rome of Santiago de
Compostela hebben ondernomen. Ze zijn er vol van en zijn anders
teruggekomen dan ze heengingen. Wat is er dan met hen
gebeurd? We kijken mee over de schouder van een pelgrim op
zijn Camino. Hij zit na een halve dag lopen met de rugzak naast
zich op het terras, peinzend achter een kop koffie, ‘café con leche’.
Hij staart over het plein naar een kleine fontein. Onderweg is hij
zichzelf goed tegengekomen, in zijn zwakte en in zijn kracht. En
voor zijn ogen ziet hij hoe de film van zijn leven zich ontrolt. Allerlei
beelden wellen in hem op als de waterstralen uit de fontein. Daar
op dat terrasje wordt de pelgrim meegevoerd naar diep weggestopte
herinneringen van pijn maar ook van vreugde. Het is
stil…dan klinkt de stem van een kind: ‘Waarom huilt u?’… ‘Ik
moest aan iets denken’ zegt de pelgrim het kind aankijkend. ‘Het is
al goed, gracias, dank je wel….’
Het is die pelgrim, wat vermoeid, maar met open blik die leeft in
ieder van ons. We zien hem of haar in de spiegel als we even
opstaan van het kerstdiner thuis of bij onze ouders. Het is deze
pelgrim die ons laat zien waar God geboren kan worden. Hij heeft
weet van het licht én de schaduw, want ook de schaduw mag er
zijn. Korte schaduwen midden op de dag en lange schaduwen als
de zon laag staat. Juist door de schaduw toe te laten komt er
ruimte voor het licht. Dan is het licht dat zich uitstrekt over het
landschap schitterend. Het is het licht uit een andere dimensie, het
licht van God. De pelgrim die niet wegloopt voor zijn schaduw kan
begrijpen wat Franciscus van Assisi eens zei: ‘God werd mens in
armoedige omstandigheden om het lijden van de mensen mee te
dragen’. Het was Franciscus, pelgrim en bedelmonnik, die met
mensen uit een klein Italiaans dorp voor het eerst in de
geschiedenis een levende kerststal schiep. Wij hebben er onze
kerststalletjes aan te danken. Ook zij die terugkeerden van
Santiago haalden hun stalletjes weer van zolder en plaatsten de
3

heilige familie, de os en de ezel er weer liefdevol in. De herders en
de drie wijzen erbij als pelgrims juist gearriveerd.
Laten ook wij in deze dagen rondom kerstmis ruimte maken voor
de pelgrim in ons. Laten we niet leven bij de waan van de dag.
Maar ons realiseren dat we als pelgrims onderweg zijn, onderweg
met onze herinneringen van schaduw en licht. En als onze
schaduwkant er mag zijn dan kan het licht van het kind in de stal
ons bereiken. Het zal ons beschijnen, verwarmen en heel maken...
Namens het pastorale team wens ik u een zalig kerstfeest.
Dieter Hedebouw,
van pastor naar pastoor
Door Jan van Engelen
Hulpbisschop Jan Liesen van het bisdom van ’s-Hertogenbosch
heeft onze pastor Dieter Hedebouw op zondag 28 november 2010
geïnstalleerd tot pastoor. Dieter heeft vanaf oktober 2009 mogen
‘snuffelen’ aan het werk van pastoor, en zo de gelegenheid
gekregen om te groeien in die functie. “Ik ben administrator David
Lebrun heel dankbaar voor zijn herderlijke zorg die hij op zich
heeft genomen gedurende een jaar. Hij heeft al een drukke
agenda als pastoor van de parochie Nieuwkuijk,” laat de
versbakken pastoor weten.
De benoeming tot pastoor is formeel een kwestie van een
benoemingsbrief. Hedebouw is blij dat er een mooie specifieke
liturgie voor het installeren van een pastoor bestaat. Hij heeft dit
zich laten welgevallen, en veel plezier beleefd aan de receptie die
het parochiebestuur hem aanbood in De Oude Korenmolen ‘aan
het eind van Drunen’. “Vroeger was je jarenlang kapelaan alvorens
je pastoor kon worden. Meestal was je toen al in de vijftig, ik ben
4

er nu 37. Maar de tijden zijn nu anders. Ik zie er niet tegen op, voel
me prima in staat de verantwoordelijkheid te dragen. Dit kan
omdat ik me weet omringd door mensen met wie ik wat kan
bereiken: het bestuur, het pastorale team en een grote groep
enthousiaste vrijwilligers!”
Pastoor Dieter Hedebouw is geboren en opgegroeid in de
Belgische universiteitsstad Leuven. Waarom heeft hij gekozen
voor een priesteropleiding en een pastoraat in Nederland? “Het is
voor iedereen goed om eens over de eigen landgrens heen te
kijken. Ik ben niet gebonden aan een bepaald land of een bepaalde
groep. Daarnaast had ik problemen met de inhoud en de
benadering van enkele belangrijke vakken die gedoceerd werden
op de universiteit in Leuven in die tijd. De aanwezigheid van
verschillende Vlamingen die in Den Bosch les gaven of studeerden
aan het Sint-Janscentrum heeft ook meegespeeld. De open
en ontspannen sfeer in dit centrum beviel me helemaal. Daar werd
ik erg toe aangetrokken,” motiveert Hedebouw zijn keuze. Dat hij
in het bisdom ’s-Hertogenbosch aan het werk is gezet is een
consequentie van de opleiding. Het bisdom investeert in een
persoon en wil er iets voor terugzien.
Inmiddels is Dieter Hedebouw meer dan een jaar actief in de
parochie Drunen-Elshout. Wat waren je verwachtingen, en zijn
deze uitgekomen? “Ik had heel weinig voorkennis van Drunen
maar ik wist wel dat het een goede parochie is. De collega’s met
wie ik ging werken kende ik van de priesteropleiding en Elshout
kende ik een klein beetje als bedevaartplaats. Het was een
aangename verrassing toen ik hoorde dat ik hier mocht werken. Ik
heb veel aan Maria te danken, zie haar als moeder. Drunen doet
veel voor jeugd en jongeren, en dat doet me wat. Nu ik hier een
jaar ben ‘kloppen alle elementen’. In een eerdere werksituatie was
ik alleen, nu mag ik met gelijkgestemden werken en voel ik minder
gewicht op mijn schouders. Alles is hier goed georganiseerd. Er
zijn veel vrijwilligers die spilfuncties bekleden. Dit alles werkt heel
aangenaam. Belangrijk vind ik de goede dingen te bewaren en te
bevorderen.”
5

Hoe lang blijf je hier in deze parochie?
“De katholieke kerk heeft als beleid dat priesters regelmatig van
parochie wisselen. Het bisdom regelt dat. Achter die beleidsregel
sta ik! Als ik hier ooit vertrek zal dat best pijn doen, dat realiseer ik
me. Maar, ik wil mijn opvolger ook de kans geven zijn werk te
doen. Ik vind het goed na 10, 15 jaar naar een andere parochie te
gaan. Zo voorkom ik dat ik vast ga roesten en te routinematig mijn
werk doe. En, een nieuwe uitdaging maakt scherper.” Pastoor
Hedebouw is heel duidelijk in zijn antwoord.
Je bent jong en zit vast vol plannen. Waar wil je naar toe, wat is
jouw (eind)doel? “Laat ik hierin duidelijk zijn. Ik streef géén carrière
na! Gewoon priester zijn is al heel wat. Maar ik zal heel tevreden
zijn als ik heb kunnen bijdragen aan een kerkgemeenschap die
zich nauw met elkaar betrokken voelt in een verbondenheid met
Jezus Christus. Dat mensen Hem leren ontdekken als de vreugde
en zin van hun leven, Hem volgen en vandaar uit elkaar
met Gods ogen zien, dat is mijn droom. De uitdaging
is om dat zelf te beleven en de mensen daarin mee
te nemen. Het is steeds zoeken naar wegen om dat te
bewerken. Maar de kerk is niet puur mensenwerk. God
moet ruimte krijgen.”
Hoe zie je de toekomst van de Nederlandse kerkprovincie?
Zoals zo veel parochies kampt ook Drunen-Elshout al jaren
met een teruggang van het aantal praktiserend katholieken.
Hedebouw zet er niet zijn tanden in om het tij te keren. “De
kerkgeschiedenis laat zien dat de katholieke kerk al meerder
keren heeft gekampt met ontkerkelijking. Ik ga met dit
gegeven niet te krampachtig om. Het is goed om mensen
binnen te halen en deze voor de kerk te behouden. Ik zal er
hard voor werken dit mee voor elkaar te krijgen maar ga
dit niet koste wat kost doen. Mensen hebben ook hun
vrijheid en nog belangrijker: ik heb de hoop op
God gevestigd: Hij zal er in voorzien dat alles
goed komt!”
6

Kapelaan Harold van Overbeek
Door Jan Brok
Zoals bekend heeft onze kapelaan door
gezondheidsproblemen zich het laatste jaar
niet altijd voor de parochie kunnen inzetten.
Nu het weer wat beter met hem gaat en hij ook
vanuit het bisdom een nieuwe opdracht heeft gekregen, ben ik
eens bij hem op bezoek geweest.
Ik ben door hem ontvangen op een van zijn werkplekken: de
bibliotheek van het Sint-Janscentrum aan de Papenhulst in Den
Bosch. Voor de liefhebber, een fraai gebouwencomplex uit de
jaren ‘20 van de vorige eeuw wat nog vrijwel geheel in oorspronkelijke
staat is. Het is een voormalig fraterhuis en nu in gebruik als
opleidingsinstituut van het bisdom, met zowel de priesteropleiding
als ook een trainingscentrum voor cursussen en vormingsdagen.
De fraters gaven in het verleden vooral les op de verschillende
scholen in Den Bosch, maar in de jaren ‘80 van de vorige eeuw
stond het gebouw vrijwel leeg en is toen aangekocht door het
bisdom. Bijzonder fraaie betegelde gangen, hoge vertrekken en
veel trappetjes en doorgangen waar je als onbekende bijna in kunt
verdwalen.
Onze kapelaan heeft, nu het weer beter met hem gaat, drie
soorten werkzaamheden waar hij zich voor inzet. Een van de drie
hoofdtaken van kapelaan Harold is het rubriceren en digitaal vastleggen
van historische artikelen over de kerk. Relevante berichten
uit het verleden worden vermeld in een digitale catalogus en zijn
dan voor iedere belangstellende gemakkelijk op te zoeken. Tijdens
een rondleiding in de bibliotheek vertelt de kapelaan vol enthousiasme
over de historische inhoud van deze boeken, vele
honderden, die soms ook eeuwen oud zijn en een grote kerkhistorische
waarde vertegenwoordigen. Rondlopend door de bibliotheek
zie ik dan ook een bank theologische werken van kardinaal
Ratzinger, onze huidige Paus, naast ook kritische werken van
professor Schillebeeckx. Het belangrijkste voor onze kapelaan is
echter op dit moment zijn studie Theologie op de Faculteit
7

Katholieke Theologie aan de Universiteit van Tilburg, die ook een
vestiging heeft aan de Universiteit van Utrecht. Het is de enige
door Rome erkende opleiding in Nederland, waarbinnen hij zich
binnen de theologie specialiseert op het gebied van de
kerkgeschiedenis. Vóór zijn masterstudie, de oude doctorandus
titel (tegenwoordig dus master gehe ten) moet hij ook nog een
prémaster volgen. Een deel van de colleges wordt op de
universiteit van Utrecht gegeven en drie dagen per week werkt
Harold aan deze studie. Hij vertelt dat het wel weer wennen is om
na zoveel jaren weer te moeten studeren; hij is nu ongeveer tien
jaar in het pastoraat werkzaam geweest en moest er echt weer
inkomen.
Gelukkig blijft hij ook nog enkele dagen per week voor onze parochie
werken vanuit zijn woonadres in Den Bosch. De kapelaan
woont nu in het Van Gilshuis, naast het Sint-Janscentrum en
genoemd naar de oprichter van de priesteropleidingen in ons
bisdom in de 18e eeuw. "Pastoraat en wetenschap vullen elkaar
aan" is zijn mening over zijn werk, "het verrijkt elkaar en studeren
wordt daardoor veel mooier". In de kerkgeschiedenis ligt zijn hart,
maar de kapelaan heeft zich tot priester laten wijden omdat het
pastoraat hem erg aantrekt. "Door mijn pastorale ervaringen is het
gevoel voor studie veranderd en veel breder en rijker geworden,
een soort kruisbestuiving, je horizon verbredend".
Kapelaan Harold van Overbeek blijft dus in onze parochie voorgaan
in diensten in het weekend en doordeweeks en ook, indien
mogelijk, bij uitvaartdiensten en huwelijken. Daarnaast doet hij
huisbezoeken in onze parochie, wellicht aangevuld met vervangingen
in andere parochies in de buurt bij ziekte en vakanties van de
pastores aldaar.
Met zijn gezondheid gaat het goed, maar klagen is nooit een
sterke kant van onze kapelaan geweest. Hij geeft aan dat hij goed
moet letten op regelmaat, luisteren naar zijn lichaam en rust
nemen als dat nodig is. Een fysiek gegeven waar Harold mee zal
moeten leren leven; waakzaam zijn en drukke tijden afwisselen
met rust, iets wat hem niet altijd zal meevallen zover ik hem als
zeer betrokken priester ken. Als parochie zijn wij bijzonder
8

ingenomen met zijn inzet. Zonder zijn studieopdracht van het
bisdom zou kapelaan Harold zeker in een andere parochie
benoemd zijn. Als parochie hopen we daarom dat Harold van
Overbeek nog vele jaren fit en gezond in Drunen en Elshout aan
het werk zal blijven.
Parochieavond Huwelijk- en Gezinspastoraat
Door Cor Wijtvliet
Woensdag 24 november jl. organiseerde de parochie een
bijeenkomst rondom het thema Huwelijk- en gezinspastoraat in de
Nieuwe Parochie. Ruim 20 leden van diverse werkgroepen namen
de moeite om in de Pastoor Vermeulenzaal te luisteren naar een
voordracht van mevrouw Brechje Loenen-Sax, speerpunthouder
Huwelijk en Gezin van het bisdom van ’s-Hertogenbosch.
Oriëntatie
Met behulp van een powerpointpresentatie zette mevrouw
Loenen-Sax het nieuwe beleid van het bisdom uiteen, dat er op
gericht is om meer jonge gezinnen aan de kerk te binden. De
oriëntatie op het jonge gezin is niet vreemd. Uit onderzoek blijkt
dat de kans dat volwassenen zich verbonden blijven voelen met
de Kerk het grootst is, wanneer zij vóór hun puberteitsjaren
voldoende voorgelicht zijn over geloof en kerk. Overigens is de
kans dan nog ‘slechts’ 34%. Je kunt dat cijfer meevallend of
tegenvallend noemen, maar het is in ieder geval groot genoeg om
de focus op het jonge gezin te rechtvaardigen.
Benadering
De taak waarvoor de Kerk zich gesteld ziet, is geen eenvoudige.
De vertrouwde structuur waarbij geloof en geloofswaarden bijna
automatisch door ouders op hun kinderen werden overgedragen,
is verdwenen. De afgelopen vijftig jaar is de kennis van geloof en
geloofszaken gestaag afgenomen. Ouders weten nog wel van de
Doop en van de Eerste Communie, willen daar nog wel aan mee
9

doen, maar veel verder gaat het allemaal niet. ‘Het moet niet te
gek worden’.
De kerk ziet zich anno 2010 voor dezelfde taak gesteld als zeg
maar de eerste missionarissen die naar de lage landen trokken.
Het is weer tijd voor ‘de missie’, evangelisch-missionair zoals de
bisschoppen het noemen. De Kerk begint – enigszins overdreven
– weer bij nul als het gaat om het aanreiken van het geloof en het
uitdiepen van de relatie met Christus. Maar hoe doe je dat? Hoe
reik je het geloof aan? De eerste voorwaarde is, dat er een
levende parochiegemeenschap bestaat, een parochiegemeenschap
die niet ingedut is en die de blik naar buiten heeft gericht.
Een levendige parochiegemeenschap beseft dat in de huidige
maatschappij de verkondiging van het geloof een permanente
uitdaging is. De gelovige moet gewonnen worden en de nieuwbakken
gelovige moet zich willen onderdompelen in allerlei aspecten
van het geloof. Hij/zij moet zich een ‘geloofsleerling’ voelen. Dat
was de omschrijving van de spreekster.
Een levende parochiegemeenschap kan aantrekkelijke kanten
hebben voor jonge gezinnen. Het kan de mogelijkheid bieden
gelijkgestemde jonge ouders te ontmoeten. Dat is belangrijk in een
tijd, dat ‘gelovig zijn’ steeds minder normaal is, zeker onder
dertigers. Een levende parochie kan dan soelaas bieden. Jonge
ouders kunnen er zich welkom voelen en zich gesteund weten in
hun pogen om iets aan geloofsopvoeding van hun kinderen te
doen. Als jonge ouders zich welkom weten, als ze het gevoel
hebben dat de Kerk hen steunt in de geloofsopvoeding, dan kan
dat weer een basis vormen voor de eigen geloofsverdieping van
de jonge ouder.
Nieuwe doelgroep
Zonder geloofsopvoeding van jonge kinderen kom je niet ver.
Zoals al vermeld staat, is er 34% kans dat kinderen ‘kerkelijk’ of
gelovig blijven als hun ouders de moeite nemen om hen op jonge
leeftijd met het geloof vertrouwd te maken. Goed voordoen doet
goed volgen, maar er zijn voor de Kerk twee kanten aan deze
waarheid. Veel ouders willen nog wel de moeite nemen om aan de
10

voorbereiding van de doop of de H. Communie deel te nemen.
Daarna haken de meeste ouders af. Het is dan ook niet vreemd,
dat hun kinderen dan ook afhaken. Hoe kan de parochiegemeenschap
het voor elkaar krijgen, dat meer jonge ouders zich
thuisvoelen in de parochie, de parochie gaan beschouwen als
onderdeel van hun sociale leven? Hoe dat moet, daar zijn de
geleerden het nog niet over eens. Maar aan pogingen ontbreekt
het vandaag de dag niet. Er worden terugkomdagen georganiseerd
voor ouders van dopelingen of communicanten of speciale
dagen voor jonggehuwden.
De weg terug van de parochie, van de geloofsgemeenschap zal
lang en moeilijk zijn en het karakter hebben van de Echternachprocessie:
twee stappen vooruit en een achteruit. Dat neemt niet
weg, dat het traject afgelegd moet worden. Zoals één van de
aanwezigen het verwoordde: ooit is Jezus met slechts twaalf
leerlingen begonnen. Er is geen reden voor zelfbeklag. De hand
aan de ploeg en de blik vooruit.
De Vuurhaard
Door Ies van der Linden – pastoraal assistent
In de Vuurhaard in Udenhout wonen momenteel vijf fraters van de
Congregatie van de Fraters CMM uit Tilburg. Voorheen heeft het
huis jarenlang opvang geboden aan mensen met een diversiteit
aan problemen zoals drugsverslaafden, mensen met sociaalemotionele
problematiek, jongeren in crisis, enz.
Met ingang van september 1999 worden in de Vuurhaard nu
alleen vluchtelingen opgevangen. Men heeft plaats voor ongeveer
acht personen. De vluchtelingen die men hier opvangt zijn
vluchtelingen die buiten de opvang van Justitie (Asielzoekers -
centra e.d.) zijn komen te staan. Mensen die een tweede
procedure willen beginnen, of zij die Dublinclaimant zijn (naar een
ander land terug moeten, waar ze al eerder asiel hebben
aangevraagd). Mensen die dus legaal op straat staan. Of die
11

uitgeprocedeerd zijn en toch nog een kans van slagen hebben
door bijvoorbeeld te migreren naar een ander land of terug te gaan
naar hun land van herkomst. Of die het helemaal niet meer zien
zitten en de tijd nodig hebben om even tot zich zelf te komen. Om
tot rust te komen en zich even te warmen aan de vuurhaard. Om
rustig na te kunnen denken over de mogelijkheden en onmogelijkheden
binnen een steeds strenger wordende asielwetgeving.
Men heeft een voorkeur om gezinnen met kinderen op te vangen,
omdat die zich in de illegaliteit of zonder opvang nauwelijks
kunnen handhaven op straat. De fraters van de Vuurhaard geven
hen een dak boven hun hoofd, eten en een rustige omgeving.
Verder proberen zij, in samenwerking met de stichting Vluchtelingen
Ondersteuning Tilburg, de juridische kant van de zaak te
begeleiden. Men zorgt er voor dat de kinderen naar school of de
kinderopvang kunnen, en dat de mannen en vrouwen in Udenhout
een werkplek kunnen vinden of tijdelijke klussen kunnen uitvoeren.
Ze gaan met hen naar de dokter, tandarts, enz. Men probeert hen,
in de ongeveer drie maanden dat ze daar zijn, tot rust te laten
komen, om ze gesterkt de volgende stappen in hun procedure te
kunnen laten zetten.
De opvang van de vluchtelingen in de Vuurhaard wordt bekostigd
door de Nederlandse provincie van de fraters CMM van Tilburg.
Tevens zijn er opbrengsten uit het hieronder vermelde
Vluchtelingen Eetcafé (mensen die de opvang van vluchtelingen
door de fraters een warm hart toedragen komen hier af en toe
eten).
Het Vluchtelingen Eetcafé
Elke donderdag is er in de Vuurhaard het eetcafé. De
vluchtelingen koken voor de bewoners en gasten uit Udenhout en
wijde omgeving. Met een receptuur uit hun eigen land. De vluchtelingen
ervaren hierdoor dat ze wat voor anderen kunnen
betekenen. En de gasten maken nader kennis met de vluchtelingenproblematiek,
die indringender is dan voorlichting via pers of
tv. Er zijn reeds diverse parochianen uit Drunen en Elshout die de
weg daar naar toe al kennen. Maar voor degenen die deze opzet
en problematiek een warm hart toedragen mag het misschien een
12

uitdaging zijn daar ook een keer te gaan eten. Ik kan het u warm
aanbevelen.
Op de eerste dag van de maand kunt u telefonisch contact
opnemen met de fraters om te reserveren. Er is best veel
belangstelling, dus het kan soms enkele weken duren voor u aan
de beurt bent. Hun telefoonnummer is 013 – 51 11 206. Alvast: eet
smakelijk!
8 januari 2011: Jongerendienst!
Zaterdag 8 januari is er een Taizédienst. De dienst is bijzonder
door veel samenzang, geen preek maar stilte en de ruimte om
jezelf te zijn.
Ben jij ook overtuigd dat er iets is?
Wil je weten of God wel bestaat?
Wie is God eigenlijk?
Kom en ontdek het zelf. Het maakt niet uit of je wel of niet naar
een kerk gaat.
Waar: Vermeulenzaal (naast de Lambertuskerk in Drunen)
Aanvang: 20.00 uur (tot circa 20.40 uur), zaal open om 19.45 uur.
13
Meer weten over Taizé?
Surf naar www.taize.fr/nl

Kinderbijbelclub
Beste ouders, hallo jongens en meisjes,
Weten jullie dat wij in onze parochie een
gezellig en leerzaam clubje hebben dat de
“KinderBijbelClub” heet? Sinds 15 jaar is
deze club actief. We zijn gestart met 2
groepen met ± 10 kinderen. De kinderen worden in de regel na
hun Eerste Heilige Communie uitgenodigd om bij de KinderBijbel-
Club te komen. Op een speelse manier, die aansluit bij de
belevingswereld van jonge kinderen, laten we hen kennismaken
met de verhalen van het Oude en het Nieuwe Testament.
Wij komen één keer in de veertien dagen bij elkaar op maandagavond
van 18.30 tot 19.30 uur. Kinderen vanaf groep 4 tot en met
groep 8 van de basisschool zijn dan van harte welkom. Mensen
van de leiding lezen verhalen voor uit een mooie leesbare kinderbijbel.
Die verhalen gaan over God, Jezus en andere belangrijke
personen uit de bijbel. We lezen eerst een verhaal, daar praten we
dan over en daarna doen we een activiteit. Dit kan zijn: een rollenspel,
een knutselwerkje, een kleurplaat, enz. Ieder verhaal wordt
met een mooie (kleur)plaat erbij in een map bewaard die de kinderen
mee naar huis mogen nemen. Ook wordt er op een passende
manier aandacht besteed aan Kerstmis, Driekoningen, Pasen,
Pinksteren en andere hoogfeesten. Wanneer de kinderen in groep
8 zitten nemen ze afscheid van de KinderBijbelClub en worden
door ons eventueel begeleid naar de JPPDE (Jeugd Pastoraat
Parochie Drunen-Elshout, een groep voor jonge tieners).
Als jullie nieuwsgierig zijn geworden naar dit gezellige clubje kom
dan gerust een keer kijken op maandagavond om 18.30 uur. Wij
vinden het leuk als jullie komen maar bel wel even van tevoren
naar de parochie voor de datum. Het telefoonnummer is 372215.
E-mailen mag ook naar parochie@parochiedrunen-elshout.nl. En
oh ja, bijna vergeten, het is gratis!
De leiding van de KinderBijbelClub
14

Het is al nacht in Bethlehem
Van de werkgroep Mariabedevaart
Het is al nacht in Bethlehem,
wat wordt de wereld kil!
De kind’ren zijn naar bed gegaan,
de schapen slapen stil.
De herders waken in dit uur,
zij slaan hun mantels om.
Maar dan, een hemels vreugdevuur,
een zee van licht rondom.
Een engel – is het Gabriël ? –
verschijnt te middernacht:
Wees niet bevreesd, o Israël,
God heeft aan U gedacht!
Er is vannacht een koningskind
geboren in een stal.
Zie hoe Maria Hem in doeken windt,
De Heer van het heelal.
Het is nog nacht in Bethlehem,
de schapen staan verbaasd.
Hun herders laten hen alleen,
zij gaan, zij gaan met haast
en knielen bij de kribbe neer
in eerbied voor dit kind :
De goede herder, aller Heer
die schapen zoekt en vindt.
Wie gaat er met de herders mee?
De stal is groot genoeg!
Laat lief en leed, laat wel en wee,
wacht niet tot morgenvroeg.
Geef Hem uw hart, hoe koud en kil,
hoe donker dat moge zijn.
Want heden stroomt om Jezus’ wil,
uw hart vol zonneschijn.
15

Flitsen(d)
Door Jan van Engelen
Een Pauselijke onderscheiding ‘Pro Ecclesia et Pontifice’ was
er de afgelopen periode voor Geert van Loon. Een bijzondere
onderscheiding vanwege goede verdiensten voor kerk en
paus. Dik verdiend Geert! Ad Kolmans, Ad Spee en Frans
van Venrooij kregen een onderscheiding van de Gregoriusvereniging.
Ad was 50 jaar en Frans 65 jaar bij het gemengd
koor Elshout, Ad Spee was 65 jaar bij het gemengd koor
Drunen. Bijna een mensenleven lang lid van een kerkkoor
zijn is gewoonweg uniek te noemen. Jammer dat de ernstig
zieke Ad Kolmans er maar kort van heeft kunnen genieten.
Hij kreeg zijn speld op 6 oktober en overleed de 8 ste .
Sinds half september 2010 kent het bisdom van ’s-Hertogenbosch
twee hulpbisschoppen, mgr. Jan Liesen en mgr. Rob
Mutsaerts. Hun wapenspreuken zijn respectievelijk: ‘God zal
er in voorzien’ en ‘De waarheid zal u vrijmaken’.
Kapelaan Harold van Overbeek studeert aan de Katholieke
Faculteit in Tilburg èn Utrecht. De bedoeling van de studie is
om een mastertitel en het kerkelijk licentiaat te halen in de
theologie met als specialisatie kerkgeschiedenis. Harold
combineert de studie met het parochiewerk.
Jan Hakvoort is, noodgedwongen vanwege zijn gezondheid,
na 14 jaar gestopt als koster van de St. Lambertuskerk in
Drunen. Hij deed dit werk met grote toewijding en trouw.
Henny v.d. Maazen en Piet de Bonth namen na heel wat
jaren afscheid van de organisatie dekenale sponsor- en
fietstocht. Afscheid nemen deden ook Fanny Verheijde van
de projectgroep Ziekenlof, Anja de Jong van het kerkbestuur
en de werkgroep Vrijwilligerszorg, Antoinette van Gestel van
de werkgroep Doopcatechese èn mevrouw Vissers van de
werkgroep Koffiedrinken. Inmiddels al ruim in de 90(!)
zette zij op zondag na de viering van 11.00 uur
16

menig kopje koffie en bracht dit rond in de Pastoor Vermeulenzaal.
Iedereen hartstikke bedankt voor de belangeloze inzet. Dit
bedankje gaat ook naar de partners van genoemde mensen. Zij
gaven hen de ruimte het werk te kunnen doen.
De Wereldjongerendagen komen er weer aan.
Deze keer worden zij gehouden in de hoofdstad
van Spanje, Madrid, en wel van 18 t/m 21
augustus 2011.
Voor meer informatie: www.jongkatholiek.nl.
Zanggroep Chantemble is op zoek naar muzikanten. Ina
Knippels is al jarenlang een belangrijke pijler van het koor als
pianiste. In de FLITSEN van november werd gesproken over
‘organiste’, maar dit is niet zo.
Wie een instrument bespeelt en zich aangetrokken voelt tot
de kerk én Chantemble kan contact opnemen met de voorzitster
van de groep, Bernadette Rijpert (376839)!
17

Kerstfeest voor de hele familie
Het is bijna Kerstmis. We willen in Nieuwkuijk daar samen naar
toeleven op zondag 19 december. Een middag voor gezinnen met
jonge kinderen, maar ook voor tieners, opa's en oma's. Kinderen
beelden het kerstverhaal uit, tieners zingen in een koortje, anderen
maken muziek of zetten iedereen in beweging met een spel en
een act, weer anderen dragen een kerstgedachte voor.
We nodigen alle kinderen uit om van hun speelgoed iets
moois uit te zoeken en er een cadeautje van te maken dat ze
bij het kindje Jezus kunnen neerleggen. Deze cadeautjes
worden later aan kinderen gegeven die minder hebben dan
wij.
Vanaf 13.30 uur is iedereen welkom in Mariapoli Mariënkroon in
Nieuwkuijk. Om 14.00 uur beelden kinderen het kerstverhaal uit.
Daarna zetten we met de inbreng van ieder samen het kerstfeest
voort. We sluiten de dag om 16.30 uur af met soep en chocolademelk.
Deze middag wordt georganiseerd door de Focolare-beweging.
Adres: Mariapoli Mariënkroon, Abdijlaan 8, 5253 VP Nieuwkuijk
Voor meer informatie over deze middag:
040 - 251 15 58 Ria Smink (dacostaweg.ehv@focolare.nl)
06 - 286 45 077 Tim Steehouder (tim.steehouder@focolare.nl)
0475 - 56 21 36 Peter en Clara van Dun ( famvdun@home.nl)
18

19

Colofon
Redactie:
Jan Brok Kapelaan Harold van Overbeek
Jan van Engelen Esther Romeijn
De volgende Kerkwijzer ontvangt u net voor Pasen 2011.
Inleveradressen voor reacties of kopij voor het volgende blad:
Pastorie te Drunen Pastorie te Elshout
Raadhuisplein 2 Kerkstraat 35
U kunt ook e-mailen naar: parochie@parochiedrunen-elshout.nl
Bezoek eens onze website op: www.parochiedrunen-elshout.nl
Rekeningnummers Parochie: Postbank 10.93.087
Rabobank 11.26.04.064
Rekeningnummer voor storten kerkbijdrage 11.26.05.303
Stelt u prijs op een bezoek van één van de pastores? Neemt u
dan gerust contact op met het secretariaat, tel. nr. 37 22 15.
Tarieven voor Drunen en Elshout per 1 januari 2011
Misintentie 10,=
Huwelijksviering 350,=
Jubileumviering 260,=
50/60-jarig huwelijksjubileum 90,=
Uitvaart 430,=
Uitvaart van een kind 100,=
Crematie met priester / diaken 190,=
Avondwake kan alleen als er ook een kerkelijke uitvaart
(begrafenis/crematie) is via de parochie. Een avondwake is
bij een uitvaart (begrafenis/crematie) inbegrepen.
20