Definitief maart 2013 - R.K. Parochie St. Joris

4DE ZONDAG C JAAR KOMEN TOT VERSTAAN DOOR DE LIEFDE
Paradoxale lezingen krijgen we vandaag aangereikt, het hooglied over de liefde van Paulus
en de verdrijving van Jezus uit de tempel van Nazareth, tot bijna zijn vroegtijdige dood.
In beide lezingen gaat het over
verstaan, over het komen tot
verstaan, misschien wel over het
spreken van zielen.
Verstaan, wat is dat eigenlijk? Ik
versta het niet, en gelijk wordt er
op geantwoord, moet je dan niet
naar de een gehoorspecialist je
oren laten controleren? Dat is
een medisch antwoord en gezien
de reclames hopen een aantal
mensen dat dit de oplossing is
van het niet verstaan, van het niet
horen.
Maar de vraag naar verstaan reikt
verder dan het gehoor. Verstaan heeft iets te maken met hoe je in jouw leven staat en hoe
die ander in het leven staat. Sta je wel, staat de ander wel, of zijn we aan het opstaan? Zie je
wel hoe jezelf in het leven staat en hoe de ander?
Moeilijke en trage vragen, maar wel nodig om tot de ontdekking te komen dat in het komen
tot verstaan jezelf eerst in de picture moet krijgen, om vervolgens naar de ander te kunnen
kijken.
Hoe sta ik in het leven, hoe verhoudt ik mijzelf tot mijn verleden, tot mijn opgroeien, tot mijn
heden in de relaties die ik heb? Ben ik geliefd of ben ik er naar op zoek, om zo gezien te
worden? Ben ik mij bewust van mijn kwetsbaarheid en misschien wel mijn gekwetstheid
waardoor ik mezelf soms laat verleiden dingen te zeggen die ik eigenlijk nooit had willen
zeggen?
Het zijn vragen die zo maar naar boven komen, zeker ook in het licht van de teksten van
vandaag en de manier waarop we met kwetsbaarheid in het leven omgaan.
Ik moest denken aan de man die we gister uitgedragen hebben. Niet alles lukt in het leven
en ook in zijn leven want hij was gescheiden, had daarna andere levenskeuzes gemaakt om
zijn geluk te zoeken en te vinden. De kinderen mochten op zoek gaan naar hun
levensverhaal met hem, en in feite ook naar hun verleden en heden van het zoeken en
ontvangen van liefde, geluk en aandacht. Naast het eerste succes verhaal kwam ook de pijn
naar boven, over wat er niet was gelukt. En gaande weg het gesprek en het proces kregen
de kinderen aandacht voor elkaar, leerden ze elkaar beter verstaan in hun zoektocht naar
liefde, in hun zoeken naar gezien worden, in hun zelf verstaan.
En tenslotte konden ze het benoemen en werd het afscheid compleet, hadden ze elkaar
gezien in hun kwetsbaarheid en daardoor waren ze sterk brozere mensen geworden,
wetende van de liefde en de genade die je ten deel valt, die je elkaar ten deel mag late
vallen, als je naar iemand leert luisteren in liefde, als je elkaar erbij weet te houden.
Als je elkaar erbij weet te houden, ondanks .....
Want als je elkaar afschrijft, als je de ander afschrijft, schrijf je jezelf af, zet je jezelf vast in
een traditie, in je eigen traditie, in je eigen heilige huisje.
Waar dat toe kan leiden hoorden we in het evangelie, zien we dagelijks op TV of lezen we in
de krant, van mensen die boos worden omdat hun heilige huis bedreigt worden en dat hun
het recht geeft geweld te gebruiken. Met alle gevolgen van dien.
En de uitweg? Net zoals Jezus, in de menigte ontkomen?
De uitweg zit natuurlijk in de manier waarop we in het leven staan, in de manier waarop we
onszelf nabij zijn, in onze broosheid, in onze liefde,
in onze kracht, in de manier waarop we in onze traditie staan.
Drempelpost maart 2013 7