Document openen - Maxius

de periode dat de echtscheidingsprocedure hangende is. Het gaat hier om “voorlopige
maatregelen” bevolen door de voorzitter van de rechtbank van eerste aanleg, zetelend in kort
geding.
Het mogelijk voorwerp van de gevraagde maatregelen is identiek aan de maatregelen die aan
de vrederechter kunnen worden gevraagd. Klassiek bestaan deze uit de vraag tot:
- afzonderlijke verblijfplaatsen met desgevallend de mogelijkheid tot gedwongen
uitdrijving;
- voorlopige tenlasteneming van de hypothecaire lening en andere schulden;
- voorlopig gebruiksrecht inboedel en andere roerende zaken;
- vervreemdingsverbod gemeenschappelijke (gemeenschapsstel) of onverdeelde
goederen (stelsel van scheiding van goederen) en vraag tot inventarisatie;
- persoonlijke onderhoudsbijdrage;
- regeling ouderlijk gezag en verblijfsregeling/omgangsregeling kinderen;
- financiële bijdrage omtrent de kinderen: maandelijkse onderhoudsbijdrage en
bijdrage in de buitengewone kosten.
2. Inhoud van de maatregelen: gezags-en verblijfsregeling omtrent de kinderen
In eerste instantie dient de uitoefening van het ouderlijk gezag over de kinderen te worden
geregeld (de term “hoederecht” is voortaan uit den boze).
Als uitgangspunt geldt dat de (feitelijk) gescheiden ouders het ouderlijk gezag gezamenlijk
blijven uitoefenen. Dit betekent niet dat zij voor alle beslissingen ook samen dienen op te
treden. De ouder die een beslissing neemt, wordt geacht de juiste beslissing te hebben
genomen, behoudens verhaal van de andere ouder.
Slechts uitzonderlijk zal de rechter, op verzoek van één van de echtgenoten, de uitoefening
van het ouderlijk gezag exclusief aan deze ouder toevertrouwen. De andere ouder behoudt
alleszins het recht van toezicht op de opvoeding en heeft het recht om bv. informatie van
derden (bv. school) in te winnen.
De rechter kan ook beslissen dat voor belangrijke beslissingen (bv. schoolkeuze) de ouders
beiden daadwerkelijk samen dienen op te treden.
Naast de regeling van het ouderlijk gezag, dient ook het verblijf van de kinderen te worden
geregeld.
De kinderen dienen hun hoofdverblijf bij één ouder te hebben, alsook hun inschrijving in de
bevolkingsregisters.
De verblijfsregeling bij de andere ouder kan variëren van een klassiek weekendverblijf en de
helft van de vakanties, tot een echt gelijkmatig verdeeld verblijf. Sinds de wetswijziging in
2006 wordt trouwens het verblijfsco-ouderschap door de rechter als prioritair model
onderzocht wanneer één van de ouders hierom verzoekt. Hoe dan ook primeert het belang van
het kind. Zo zal een verblijfsco-ouderschap niet mogelijk zijn indien één van de ouders op te
grote en voor de kinderen belastende afstand van de school woont.
De mening van de kinderen wordt belangrijker naarmate het kind ouder wordt. De blijkbaar
wijd verspreide stelling dat het kind “vanaf 12 jaar mag kiezen bij wie het verblijft” is echter
niet correct.
Er bestaat evenmin een verplichting voor de rechter om de kinderen te horen vanaf 12 jaar, in
tegenstelling tot wat betreft de procedures voor de jeugdrechtbank. Het kind kan wel worden
gehoord hetzij op eigen verzoek, hetzij op ambtshalve verzoek van de rechter.
14