teksten - liefde en goede herinneringen - Derouwbriefonline

Derouwbriefonline
Morgen is voor ons verborgen.
U en ik, wij weten niet
wat de dag van morgen biedt.
Maar Hij die het heelal omspant
houdt ook morgen in Zijn hand.
De dood is niet alleen
verbreken van de aardse banden
De dood is heel veel meer,
is vallen in Gods handen.
Tel uw zegeningen
En gij ziet Gods liefde dan door alles heen.
God gaf aan mij de legkaart van mijn leven
als stukjes speelgoed in een kinderhand.
De doos met ’t voorbeeld heeft Hij niet gegeven.
Ik vind niet meer dan de hoekjes en de rand.
Er is één ding, waarop ik mag vertrouwen:
Hoewel ik nu nog in het donker tast –
Eenmaal zal ik ’t voltooide beeld aanschouwen
en zien, dat ieder stuk volkomen past.
Als weefwerk in ons leven
Geweven naar Gods plan
Hij heeft het kleur gegeven
Zoals alleen Hij dat kan.
Soms zijn er wel eens dagen
Dan zie ik Uw hand niet, Heer,
Er zijn dan zoveel vragen,
Ik versta Uw wil niet meer.
Eens stoppen alle spoelen,
Het weefgetouw valt stil
God zal het doek ontrollen
Pas dan, versta ik Zijn wil.
De donkere draden, kwamen van pas
En vormen schoon,
Met het goud en het zilver samen
Een wondermooi patroon.
Gedichten “Het Geloof”
God zei vandaag:
Kom nu maar bij mij en
praat weer, zing en wees blij
Je vreesde niet je levenslot
Je hebt het zelf gezegd:
Ik vertrouw op God.
Ik ben het, zegt Gij dan.
Kom maar met mij mee naar de overkant.
Wees maar niet bang, zegt Gij.
Hier is Mijn hand.
“Wij gaan”
sprak de Heer
“Ga staan”.
Ik zei:”er is geen
beginnen aan met mij
en zowel
dan komt er geen einde
aan”.
“Het is andersom”
sprak de Heer
“mijn Liefde kent geen
begin
en daar komt geen einde
aan.
Hier is mijn Hand”.
en niet meer verbaasd
ben ik meegegaan.
De bomen aan de kerkhoflaan
Had God een feestkleed aangedaan
Het was alsof God zeggen wou
Bij deze uitvaart past geen rouw
Maar ’t wit van ’t overwinningskleed
Dat in de Hemel ligt gereed
Dat was geen eind, maar een begin
De intocht van een Koningskind
Dat na de reis die werd volbracht
Aan ’s Hemels Poort werd opgewacht

Is het je nooit opgevallen,
dat in de natuur,
alles zijn weg zoekt,
naar Het Licht.
Het kruisje dat ik bij mij draag
Herinnert mij er telkens aan
Dat ik als christen leven wil
En op Gods weg wil gaan.
Moge de weg je tegemoet komen.
Moge de wind altijd in je rug blazen.
Moge de zon warm op je gezicht schijnen,
de regen zacht op je velden vallen
en totdat we elkaar weer ontmoeten,
moge God je zacht in de palm
van Zijn hand houden.
Het levenspad is afgelopen,
De grens bereikt met laatste kracht.
De hemel gaat nu voor haar open.
Zij is voor altijd Thuis gebracht.
Heel stilletjes en zachtjes aan,
ben jij van ons heengegaan.
Begonnen aan de reis
naar het mooie paradijs.
Ik kan slapen zonder zorgen,
want slapend kom ik bij U thuis
alleen bij U ben ik geborgen.
De naam, waarmee hij is genoemd,
staat in Gods hand geschreven.
Laat mij als een kleine vogel schuilen mogen,
dat Gij uw vleugels om mij slaat.
Spreid Uw dragende vleugels onder hem uit.
Spreid Uw warmende lichtglans over hem uit.
Ik ben geborgen en beschermd in het licht
Zo is het goed, zo moet ’t zijn
in het licht van God
het donker te vergeten
en kind bij God te zijn.
Liefde geven
Liefde ontvangen
Bemind door ons
Geliefd bij velen
Geborgen bij God
God is liefde en wie in de liefde blijft,
blijft in God en God blijft in hem.
Waar ben je?
Ben je een wolkje aan de lucht?
Ben je de wind die zachtjes zucht?
Ben je een boom die de storm doorstaat?
Ben je een golf die over het water gaat?
Ben je een bloem die prachtig bloeit?
Ben je het onkruid dat ondanks alles groeit?
Ben je een ster, stralend in de nacht?
Ben je in de hemel, waar je op me wacht?
Sla Uw ogen over ons op o God
want onze gang is gebroken
onze handen zijn leeg
en verslagen is ons hart.
Heer, geef mij de kracht te aanvaarden
wat niet te veranderen is,
geef mij de moed te veranderen
wat niet aanvaard kan worden
en de wijsheid om het onderscheid
tussen beide te kennen.
Al wordt je weg een zware last,
Hij heeft beloofd: “Ik houd je vast.”
Geloof het, door je tranen heen.
God heeft je lief, laat nooit alleen.
In de diepste donkerheid
klonk een stem: “Ik ben met je,
je bent niet alleen.
Ook in de nacht blijf Ik bij je.
We gaan samen het licht tegemoet”.

Tussen schaduw, tussen licht,
is een woord verborgen.
Toekomstdromen zijn in zicht,
ergens wacht een morgen.
Rakelings is God nabij
als een schaduw aan je zij.
En je mag geloven
tranen zullen drogen …
“Ik huil met je mee
door mensentranen
en Ik zal je troosten
door mensenarmen
Ik ben je dichtbij
in mensenwarmte”
Je lichaam keert terug tot stof,
maar je geest keert terug tot God.
Ik verlaat nu mijn lichaam
mijn ziel neem ik mee
ik geloof in de hemel
daarmee heb ik vree
Laten wij dan maar begraven
wie haar taak hier heeft gedaan,
toevertrouwen aan de aarde,
met haar woorden verder gaan.
Laten wij dan nu de tranen
van verdriet en van gemis,
laten vallen op de aarde
die ons wieg en woning is.
Laten wij dan nu verzorgen
wat er bleef van deze mens,
wetend dat haar geest geborgen
bij de Bron van alles is.
Marieke de Bruijne
Vergeet haar niet die heel haar leven
God en plicht is trouw gebleven
die man, kind en vriend
tot voorbeeld en troost heeft gediend
die uitgeput en moegestreden
een beter land is ingetreden
alwaar ze ons eens wederziet
Bid voor haar, vergeet haar niet.
Meer dan haar lichaam,
is ons de naam van deze mens gebleven;
die naam spreken wij hier uit,
met eerbied en genegenheid;
en wij bidden:
Heer God, herinner u haar naam
die zij van mensen heeft ontvangen
en waarin zij gekend wordt
ook al is zij gestorven,
die naam die Gij geschreven hebt
in de palm van Uw hand
Niemand leeft voor zichzelf,
niemand sterft voor zichzelf.
wij leven en sterven voor God onze Heer:
aan Hem behoren wij toe.
En nu blijft geloof, hoop en liefde
deze drie; doch de meeste van
deze is de liefde
Stil maar, wacht maar,
alles wordt nieuw …
Ik geloof in de cirkel, de eeuwige kring
waar een einde vervaagt, daar daagt het begin.
En telkens weer zal ik je tegenkomen
we zeggen veel te gauw: het is voorbij
Hij heeft alleen je lichaam weggenomen
niet wie je was en ook niet wat je zei
Toon Hermans
De mensen van voorbij
zij worden niet vergeten.
De mensen van voorbij
zijn in een ander weten.
Bij God mogen ze wonen
daar waar geen pijn kan komen.
De mensen van voorbij
zijn in het licht, zijn vrij.
Hanna Lam