21.09.2013 Views

Radio Filharmonisch Orkest & Groot Omroepkoor - Vredenburg

Radio Filharmonisch Orkest & Groot Omroepkoor - Vredenburg

Radio Filharmonisch Orkest & Groot Omroepkoor - Vredenburg

SHOW MORE
SHOW LESS

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.

serie:<br />

utrecht centraal<br />

tros klassiek<br />

avro klassiek<br />

premières<br />

muzikale meesterwerken<br />

brahms & utrecht<br />

tros vocaal<br />

1 februari 2013, 20.15 uur<br />

inleiding Thea Derks 19.30 uur<br />

<strong>Radio</strong> <strong>Filharmonisch</strong> <strong>Orkest</strong><br />

<strong>Groot</strong> <strong>Omroepkoor</strong><br />

Jun Märkl dirigent<br />

Peter Schat De Hemel: twaalf symfonische variaties<br />

1935-2003 opus 37 (1990)<br />

PAUZE<br />

Peter Schat Weekend<br />

Arnold Schönberg Friede auf Erden opus 13,<br />

1874-1951 versie voor gemengd koor en orkes]t (1906-1911)<br />

Maurice Ravel Daphnis et Chloé, suite nr. 2 (1913)<br />

1875-1937 Lever du jour<br />

Pantomime<br />

Danse générale<br />

de concertseries van<br />

1 en 2<br />

februari


2 Live-uitzending<br />

De AVRO zendt dit<br />

concert vanuit <strong>Vredenburg</strong><br />

Leidsche Rijn live<br />

uit op <strong>Radio</strong> 4. Denkt u<br />

eraan dat uw mobiele<br />

telefoon uitstaat en dat<br />

uw horloge geen geluid<br />

kan maken? Dan kan<br />

iedereen in de zaal en bij<br />

de radio volop genieten<br />

van het concert.<br />

➜ WWW.RADIO4.NL<br />

Webcast<br />

Het concert wordt<br />

gewebcast en is live te<br />

zien en terug te zien<br />

via www.radio4.nl<br />

Drankje na afl oop<br />

Na het concert is er<br />

gelegenheid om een<br />

drankje te nuttigen.<br />

Documentaire Peter Schat<br />

➜ In de foyer van <strong>Vredenburg</strong> Leidsche Rijn worden<br />

fragmenten van een documentaire over Peter Schat<br />

vertoond, zo ook in <strong>Vredenburg</strong> Leeuwenbergh op<br />

zaterdag 2 februari.<br />

➜ Musicoloog Bas van Putten schrijft een biografi e<br />

over Peter Schat die uitkomt....<br />

➜ WWW.PETERSCHAT.NL<br />

Wilt u ook Vriend worden van het<br />

<strong>Groot</strong> <strong>Omroepkoor</strong>?<br />

Lever dan uw formulier in, en deponeer deze in de<br />

gele brievenbus.<br />

CD-verkoop<br />

Het <strong>Groot</strong> <strong>Omroepkoor</strong><br />

verkoopt CD’s in de pauze<br />

en na afl oop van het<br />

concert.


voortzetting<br />

Insomnio<br />

Valérie Guillorit mezzosopraan<br />

Ilonka Kolthof fl uit<br />

Eduardo Olloqui hobo<br />

Michel Marang klarinet<br />

Joeri de Vente hoorn<br />

Jeroen Schipper trompet<br />

Jan Bastiani trombone<br />

Sabien Canton harp<br />

Laura Sandee piano<br />

Juan Martinez percussie<br />

zaterdag 2 februari 2013, 20.00 uur<br />

<strong>Vredenburg</strong> Leeuwenbergh Utrecht<br />

i.s.m. Gaudeamus Muziekweek<br />

Tatiana Koleva percussie<br />

Mieko Kanno viool<br />

Siebe Visser altviool<br />

Charles Watt cello<br />

Presentatie Huib Ramaer<br />

Anton Webern Konzert für neun Instrumente, opus 24 (1934)<br />

1883 –1945 Etwas lebhaft<br />

Sehr langsam<br />

Sehr rasch<br />

Peter Schat Anathema, opus 19 voor piano solo (1969)<br />

1935 – 2003<br />

Peter Schat Hypothema, opus 20 voor blokfl uit en tape (1969)<br />

PAUZE<br />

Peter Schat Weekend<br />

Insomnio o.l.v. Ulrich Pöhl<br />

Arthur Jussen piano<br />

Lucas Jussen piano<br />

Erik Bosgraaf blokfl uit<br />

Jorrit Tamminga elektronica<br />

Peter Schat Inscripties, opus 6 voor piano (1959)<br />

Allegro con agilita<br />

Molto rubato<br />

Allegretto poco scherzando<br />

Entelechi II, opus 13 (1961)<br />

Scènes voor elf musici<br />

1 en 2<br />

februari<br />

➜ Dit concert wordt op genomen door de Concertzender. Uitzenddata: www.concertzender.nl<br />

➜ Voor biografi eën van de uitvoerenden, zie pagina xx.<br />

3


4 vrijdag 1 februari 2013, 20.15 uur<br />

De Hemel van Schat<br />

“Kunstbeleid, het woord alleen al.<br />

Met de klank van namaak, hulpstuk,<br />

prothese. Kunstbeleid als kunstgebit:<br />

om cultuur mee te happen en snappen.<br />

Sabbelen op oude koek. Maar ook:<br />

de suggestie van maakbaarheid. Alsof<br />

kunst maakbaar zou zijn, vatbaar voor<br />

beleid, onderwerp van politieke wil.<br />

Allemaal illusies. Niets van wat leeft is<br />

maakbaar, men kan de kunst niet willen.<br />

Kunst ontstaat, groeit, – zij wordt<br />

geboren, niet gemaakt. Onvoorspelbaar<br />

is de muze, onhanteerbaar. Goddelijk<br />

is zij, dat wil zeggen: onsterfelijk<br />

en zonder meesters boven zich.<br />

“Kunstbeleid,<br />

het woord alleen al. Met<br />

de klank van namaak,<br />

hulpstuk, prothese.<br />

Kunstbeleid als kunstgebit:<br />

om cultuur mee<br />

te happen en snappen.<br />

Sabbelen op oude koek."<br />

Niemand kan haar in het gelaat zien,<br />

geen sterveling heeft ooit kunnen zeggen<br />

wat kunst precies is, noch ooit de<br />

vinger kunnen leggen op schoonheid,<br />

goedheid of waarheid.”<br />

Als een ware visionair schreef Peter<br />

Schat deze tekst op 4 juli 1987 in NRC<br />

Handelsblad. Want hij heeft gelijk.<br />

Juist in deze tijd. Kunst, muziek, is<br />

ongrijpbaar, en ook al worden er kranen<br />

dichtgedraaid en hele orkesten<br />

opgeheven, de muze ontwikkelt zich<br />

langs vele onverwachte wegen.<br />

Mede daarom schiep Peter Schat De<br />

Hemel. “La Mer bestond al, evenals Das<br />

Lied von der Erde. Tijd voor De Hemel,<br />

dacht ik”, is een veelgeciteerde uitspraak<br />

van de componist. Een gekscherend<br />

bagatelliseren van zijn hogere<br />

drijfveren. En ook weer niet.<br />

Want de werken die hij noemde zijn<br />

net als Friede auf Erde en Daphnis et<br />

Chloé die De Hemel vandaag vergezellen<br />

visionaire stukken die meer willen<br />

zijn en meer zijn dan louter ‘vermaak’.<br />

Zoals Arnold Schönberg in Friede<br />

auf Erde de wereldvrede bezingt en<br />

Ravel de zon onnavolgbaar laat opkomen,<br />

zo beschrijft Schat een volledige<br />

cyclus van de zon in zijn ‘twaalf sym-


Peter Schat in 1969<br />

fonische variaties’, zoals de ondertitel<br />

van zijn opus 37 luidt. De inspiratie<br />

voor het werk vormde een doorwaakt<br />

verblijf van vierentwintig uur op het<br />

oceaanstrand van Ohiwa in Nieuw Zeeland<br />

in oktober 1989. Maar dat is niet<br />

alles: De Hemel is ook een magistraal<br />

klinkend pleidooi voor het eigen compositiesysteem<br />

van Schat, of beter nog,<br />

zijn eigen ‘tonicaliteitsleer’. Het voert<br />

te ver om er uitgebreid op in te gaan,<br />

maar met zijn systeem van de Toonklok<br />

– gebaseerd op twaalf uren die<br />

twaalf drieklanksvormen vertegenwoordigen<br />

– wist Schat het complete<br />

panorama van chromatiek, atonaliteit<br />

en tonaliteit in één systeem te vatten.<br />

En in De Hemel slaagt Schat er in alle<br />

twaalf uren systematisch een plek te<br />

geven zonder dat het werk geconstrueerd<br />

overkomt. De kracht van De Hemel<br />

zit in de ritmische souplesse en de melodische<br />

rijkdom. De twaalf variaties<br />

worden bijeen gehouden door een<br />

herkenbaar thema dat pas in de derde<br />

variatie als zodanig verschijnt. De Hemel<br />

begint daarom aldus Schat als ‘variaties<br />

op zoek naar een thema.’ De<br />

Hemel, voltooid in 1990, is opgedragen<br />

aan ‘de martelaren op het Plein van<br />

de Hemelse Vrede’ in Peking. De burgerrechtendemonstratie<br />

in juni 1989<br />

die door de communistische machthebbers<br />

bruut werd neergeslagen is<br />

het onderwerp van de tiende en elfde<br />

variatie. Daar gaat de aandacht, behalve<br />

naar de zon die gestaag zijn cyclus<br />

voltooit, naar de oprukkende<br />

tanks, de student die in zijn eentje de<br />

tanks tot stoppen dwingt, het bruut<br />

schoonvegen van het plein en de<br />

rouwstoet voor een van de slachtoffers.<br />

Want Peter Schat mocht dan een<br />

visionair zijn, maatschappelijk betrokken<br />

en politiek bewogen was hij<br />

zeker ook.<br />

5


6<br />

Vrede op aarde<br />

De zoektocht van Peter Schat naar een<br />

voor hem hanteerbaar toon- en<br />

compositiesysteem, begon al snel na<br />

zijn opleiding. Schat kreeg in de studiebanken<br />

direct te maken met het naoorlogse<br />

serialisme, dat weer de uiterste<br />

consequentie trok uit het toonsysteem<br />

van Arnold Schönberg dat de<br />

klassieke tonaliteit in wezen ophief:<br />

de twaalftoonstechniek. Schönberg<br />

formuleerde deze techniek pas in 1923<br />

en was daarvoor zelf opgeleid in de<br />

traditie van de negentiende-eeuwse<br />

romantiek. Die romantiek plus de<br />

zoektocht naar nieuwe uitdrukkingsvormen<br />

vinden we terug in een ambitieuze<br />

vredeshymne die Schönberg in<br />

eerste instantie in 1907 schreef voor<br />

koor a capella, Friede auf Erde. Het werk<br />

gaf vele intonatieproblemen voor een<br />

gemiddeld koor in die dagen en de<br />

uiteindelijke première vond pas in<br />

1911 plaats onder leiding van Franz<br />

Schreker in een versie waarin strijkers,<br />

dubbel bezet hout en twee hoorns het<br />

koor ondersteunen. “Heb je je koorwerk<br />

ooit werkelijk gehoord”, schreef<br />

Anton Webern in 1928 aan Schönberg.<br />

“Weet je wel hoe prachtig het is?<br />

Zonder enig precedent! Wat een klank!<br />

Werkelijk opwindend.” Schönberg<br />

deelde het enthousiasme van Webern<br />

toen al lang niet meer. Hij schreef het<br />

werk op een gedicht van de Zwitser<br />

Conrad Ferdinand Meyer (1828-1898),<br />

die zich weer baseerde op het tweede<br />

hoofdstuk uit het Lucas-evangelie. In<br />

1923 schreef Schönberg aan dirigent<br />

Hermann Scherchen dat het werk ‘een<br />

Arnold Schönberg<br />

illusie’ was. “Een illusie voor gemengd<br />

koor, weet ik vandaag de dag. Toen ik<br />

het componeerde, geloofde ik nog dat<br />

pure harmonie bereikbaar was voor<br />

de mensheid.”<br />

Nu blijft Frieden auf Erde voor Schönberg<br />

een onbereikbaar ideaal. Een<br />

ideaal dat hij samenvatte in tien<br />

naadloos in elkaar overgaande secties<br />

waarin consonant en dissonant, homofoon<br />

en complex meerstemmig naast<br />

elkaar staan als de ‘ideale situatie’ en<br />

de ‘actuele onrust’ in de wereld. Dit<br />

laatste min of meer tonale werk van<br />

Schönberg lijkt als een achtbaan door<br />

de westerse koorhistorie te reizen.<br />

Renaissance-achtige klanken, opwindende<br />

meerkorigheid, romantische<br />

warmte en scherpe twintigste-eeuwse<br />

dissonanten gaan naadloos in elkaar<br />

over en vormen tezamen een boeiende<br />

klanksculptuur.


Daphnis et Chloé<br />

Waar Peter Schat de meest complete<br />

cyclus van de zon componeerde, schreef<br />

Maurice Ravel met voorsprong de<br />

mooiste muzikale zonsopkomst in de<br />

muziekhistorie. Zijn ballet Daphnis et<br />

Chloé begint met een ontwakend orkest<br />

dat de dageraad verbeeldt met een boog<br />

van zacht murmelende bijna-stilte tot<br />

een stralende explosie.<br />

Ravel had er ook balletgeschiedenis<br />

mee kunnen schrijven: hij kreeg al in<br />

1909 de opdracht de revolutionaire<br />

dansplannen van Mikhail Fokine en de<br />

Ballets Russes van muziek te voorzien.<br />

Het werd een moeizame samenwerking.<br />

Ravel, perfectionist van de eerste orde,<br />

werkte niet snel, vooral niet als het op<br />

orkestreren aankwam. Terwijl het hele<br />

script voor Daphnis et Chloé en de pianoversie<br />

al in 1910 klaar lagen, duurde<br />

het nog tot 1912 eer de orkestratie gereed<br />

was. In de tussentijd ging de zeven<br />

jaar jongere Igor Stravinsky met de eer<br />

strijken om als componist aan de wieg<br />

van een balletrevolutie te staan. Zowel<br />

de Vuurvogel en Petroesjka gingen<br />

Daphnis et Chloé voor, en hoewel Ravel<br />

wel bijdroeg met orkestraties van Ma<br />

mère l’oye en Valses nobles et sentimentales<br />

eer zijn speciaal voor het ballet geschreven<br />

partituur in première kon<br />

gaan, zou hij zich nooit werkelijk<br />

profi leren als balletcomponist.<br />

Dat lag aan Ravel zelf. Het eenvoudige<br />

oud-Griekse sprookje over twee kinderen<br />

die achtergelaten zijn op het eiland<br />

Lesbos, verliefd worden, uit elkaar<br />

worden gerukt omdat Chloé ontvoerd<br />

wordt door piraten en liefdevol<br />

worden herenigd door tussenkomst<br />

van de god Pan, leek het perfecte voertuig<br />

om de op oud-Griekse plaatjes<br />

gebaseerde ideeën over de moderne<br />

dans in praktijk te brengen. Ravel<br />

ging echter zijn eigen gang en zag een<br />

“choreografi sche symfonie in drie delen”<br />

voor zich. Hij wilde “een eindeloos<br />

muzikaal fresco componeren<br />

waarin niet zozeer het archaïsche een<br />

rol speelde, als wel het Griekenland<br />

van mijn dromen.”<br />

Waar Peter Schat de meest complete cyclus van de zon componeerde,<br />

schreef Maurice Ravel met voorsprong de mooiste<br />

muzikale zonsopkomst in de muziekhistorie. Zijn ballet<br />

Daphnis et Chloé begint met een ontwakend orkest dat de<br />

dageraad verbeeldt met een boog van zacht murmelende bij-<br />

Sven-David Sandström<br />

na-stilte tot een stralende explosie.<br />

7


8<br />

Maurice Ravel<br />

In 1911 kwam Ravel voorzichtig met<br />

materiaal naar buiten dat uitvoerbaar<br />

was, een suite gebaseerd op delen uit<br />

het ballet. Deze Eerste suite beleefde<br />

een succesvolle uitvoering, en geïnspireerd<br />

voltooide de componist twee<br />

weken later het volledige ballet.<br />

Daphnis et Chloé ging uiteindelijk op<br />

8 juni 1912 in première in het Théâtre<br />

du Châtelet, met Nijinsky als Daphnis<br />

en Tamara Karsavina als Chloé. Pierre<br />

Monteux was verantwoordelijk voor<br />

de gang van zaken in de orkestbak.<br />

Hoewel Ravel vanwege de algehele<br />

samenhang een groot voorstander was<br />

van uitvoeringen van het complete<br />

werk, destilleerde hij in 1913 uit het<br />

materiaal nog een Tweede suite. Mede<br />

dankzij deze suites werd Daphnis et<br />

Chloé een van Ravels bekendste werken.<br />

Paul Janssen


gezongen teksten<br />

Arnold Schönberg - Friede auf Erden opus 13<br />

Tekst van Conrad Ferdinand Meyer<br />

Da die Hirten ihre Herde ließen und<br />

des Engels Worte<br />

Trugen durch die niedre Pforte<br />

Zu der Mutter und dem Kind,<br />

Fuhr das himmlische Gesind<br />

Fort im Sternenraum zu singen,<br />

Fuhr der Himmel fort zu klingen:<br />

»Friede, Friede auf der Erde!«<br />

Seit die Engel so geraten,<br />

O wie viele blut’ge Taten<br />

Hat der Streit auf wildem Pferde,<br />

Der Geharnischte vollbracht!<br />

In wie mancher heil’gen Nacht<br />

Sang der Chor der Geister zagend,<br />

Dringlich, fl ehend, leis verklagend:<br />

»Friede, Friede auf der Erde!«<br />

Doch es ist ein ew’ger Glaube,<br />

Daß der Schwache nicht zum Raube<br />

Jeder frechen Mordgebärde<br />

Werde fallen alle Zeit.<br />

Etwas wie Gerechtigkeit<br />

Webt und wirkt in Mord und Grauen,<br />

Und ein Reich will sich erbauen,<br />

Das den Frieden sucht der Erde.<br />

Mählich wird es sich gestalten,<br />

Seines heil’gen Amtes walten,<br />

Waffen schmieden ohne Fährde,<br />

Flammenschwerter für das Recht,<br />

Und ein königlich Geschlecht<br />

Wird erblühn mit starken Söhnen,<br />

Dessen helle Tuben dröhnen:<br />

»Friede, Friede auf der Erde!«<br />

9


10 uitvoerenden vrijdag 1 februari<br />

Jun Märkl, dirigent<br />

Jun Märkl was tussen 2005 en 2011<br />

muzikaal leider van het Orchestre<br />

National de Lyon, en tegelijkertijd chefdirigent<br />

en artistiek leider van het MDR<br />

Leipzig <strong>Radio</strong> Symphonieorchester tot<br />

2012. Met het orkest uit Lyon trad hij<br />

veel elders op, in Wenen en Parijs, en<br />

maakte hij een tournee naar Japan. Ook<br />

met het Leipzigse orkest maakte hij<br />

reizen naar het buitenland. Märkl was<br />

lang gastdirigent bij vooraanstaande<br />

Duitse orkesten als de Münchener<br />

Philharmoniker en het <strong>Radio</strong> Sinfonie<br />

Orchester Berlin. Eerder dirigeerde hij<br />

het Orchestre de Paris, het Orchestre<br />

Philharmonique de <strong>Radio</strong> France, en<br />

orkesten als het <strong>Filharmonisch</strong> <strong>Orkest</strong><br />

van Helsinki, het Deens <strong>Radio</strong> <strong>Orkest</strong>,<br />

het English Chamber Orchestra, City of<br />

Birmingham Symphony, Royal Scottish<br />

National Orchestra, het Rotterdams en<br />

Nederlands Philharmonisch <strong>Orkest</strong>, en<br />

het <strong>Radio</strong> <strong>Filharmonisch</strong> <strong>Orkest</strong> in het<br />

Amsterdamse Concertgebouw.<br />

Tussen 2001 en 2004 dirigeerde hij de<br />

allereerste uitvoering van Wagners<br />

Ring in Japan, een cyclus die hij eerder<br />

leidde aan de Deutsche Oper. Met de<br />

Semperoper Dresden ging Jun Märkl<br />

in 2007 naar Japan met Wagners Tannhäuser.<br />

Zijn debuut als operadirigent<br />

Jun Märkl<br />

bij het Royal Opera House maakte hij<br />

in 1996 met Götterdämmerung en aan<br />

de Metropolitan Opera met Il trovatore<br />

in 1998. In de Verenigde Staten stond<br />

Märkl op de bok van orkesten in<br />

Philadelphia, Boston, Chicago, Minnesota,<br />

St. Louis, Baltimore, Montreal,<br />

Toronto, Seattle, Atlanta en Dallas.<br />

Jun Märkl werd geboren in München<br />

als zoon van een gerenommeerde<br />

Duitse concertmeester en een Japanse<br />

concertpianiste. Hij studeerde viool,<br />

piano en directie aan de Musikhochschule<br />

in Hannover, en vervolgens<br />

directie bij Sergiu Celibidache in<br />

München en Gustav Meier in Michigan.<br />

In 1986 won hij de directiewedstrijd<br />

van de Deutsche Musikrat en een jaar<br />

later een studiebeurs van het Boston<br />

Symphony Orchestra om in Tanglewood<br />

te studeren bij Leonard Bernstein<br />

en Seiji Ozawa. Spoedig daarna<br />

had hij een reeks directieprojecten bij<br />

Europese operahuizen, en zijn eerste<br />

vaste post bij het Staatstheater in<br />

Saarbrücken (1991-94) en het Mannheim<br />

Nationaltheater (1994-2000).


<strong>Radio</strong> <strong>Filharmonisch</strong> <strong>Orkest</strong><br />

Het <strong>Radio</strong> <strong>Filharmonisch</strong> <strong>Orkest</strong> (RFO)<br />

werd in 1945 opgericht door Albert<br />

van Raalte. Het orkest werd nadien<br />

geleid door achtereenvolgens Paul van<br />

Kempen, Bernard Haitink, Jean<br />

Fournet, Willem van Otterloo, Hans<br />

Vonk, Sergiu Comissiona, Edo de<br />

Waart en Jaap van Zweden. In het<br />

seizoen 2012-2013 treedt Markus Stenz<br />

aan als chef-dirigent. De Amerikaanse<br />

dirigent James Gaffi gan is vaste<br />

gastdirigent sinds het seizoen 2011-12.<br />

Het RFO werkte samen met befaamde<br />

gastdirigenten als Leopold Stokowski,<br />

Kirill Kondrasjin, Antal Doráti,<br />

Riccardo Muti, Kurt Masur, Mariss<br />

Jansons, Michael Tilson Thomas,<br />

Gennady Rozhdestvensky en Valery<br />

Gergiev. Het orkest speelde de (Nederlandse)<br />

premières van werken van<br />

onder anderen Messiaen, Berio,<br />

Boulez, Henze, Carter, Adams, Birtwistle,<br />

Adès, Janáček, De Raaff, Oestvolskaja,<br />

Verbey, Vriend en Rijnvos.<br />

Het RFO levert belangrijke bijdragen<br />

aan de NTR ZaterdagMatinee en Het<br />

Zondagochtend Concert in het Amsterdamse<br />

Concertgebouw, en De Vrijdag<br />

van <strong>Vredenburg</strong> te Utrecht. Het RFO<br />

onderscheidt zich door bijzonder<br />

geprogrammeerde symfonische<br />

concerten en concertante opera-uitvoeringen.<br />

Eerste uitvoeringen in<br />

Nederland en wereldpremières zijn<br />

daarbij regelmatig aan de orde.<br />

Naast de concerten in de omroepseries<br />

was het RFO te horen op het Festival<br />

Musica 2008 in Straatsburg onder<br />

leiding van Reinbert de Leeuw, op het<br />

Sun Festival 2009, tijdens concertreizen<br />

naar <strong>Groot</strong>-Brittannië, Duitsland<br />

en Oostenrijk onder leiding van Jaap<br />

van Zweden, in de Keulse Philharmonie<br />

en de Royal Albert Hall tijdens de<br />

BBC Proms 2011.<br />

Het <strong>Radio</strong> <strong>Filharmonisch</strong> <strong>Orkest</strong> heeft<br />

een indrukwekkende plaat- en<br />

cd-catalogus opgebouwd. Op verschillende<br />

labels verschenen vanaf de<br />

jaren ’70 legendarische grammofoonplaten<br />

met dirigenten als Leopold<br />

Stokowski en Antal Doráti. Onder<br />

leiding van Jean Fournet werd een<br />

serie cd’s gerealiseerd met Frans<br />

repertoire. Opnamen van onder meer<br />

de complete symfonieën van Mahler<br />

onder leiding van Edo de Waart<br />

verschenen op cd, alsook een unieke<br />

Wagner-box en de complete orkestwerken<br />

van Rachmaninov. Cd’s met<br />

werken van hedendaagse componisten<br />

als Jonathan Harvey, Klas Torstensson<br />

en Jan van Vlijmen werden<br />

onderscheiden met prijzen en<br />

eervolle vermeldingen. Onder leiding<br />

van Mark Wigglesworth wordt al<br />

enige jaren gewerkt aan de opname<br />

van een Sjostakovitsj-serie en onder<br />

leiding van Jaap van Zweden aan die<br />

van de symfonieën van Bruckner.<br />

Lovend ontvangen opnamen, gemaakt<br />

tijdens de NTR ZaterdagMatinee,<br />

van Wagners Lohengrin en Die<br />

Meistersinger von Nürnberg werden in<br />

het seizoen 2010-2011 gevolgd door<br />

de live-registratie van Parsifal, die is<br />

onderscheiden met de Edison Klassiek<br />

2012 in de categorie Opera.<br />

➜ WWW.RADIOFILHARMONISCHORKEST.NL<br />

11


12<br />

<strong>Radio</strong> <strong>Filharmonisch</strong> <strong>Orkest</strong><br />

BESCHERMHEER<br />

Bernard Haitink<br />

CHEF-DIRIGENT<br />

Markus Stenz<br />

HONORARY CHIEF<br />

CONDUCTOR<br />

Jaap van Zweden<br />

EREDIRIGENT<br />

Edo de Waart<br />

VASTE GASTDIRIGENT<br />

James Gaffi gan<br />

EERSTE VIOOL<br />

volgt


<strong>Groot</strong> <strong>Omroepkoor</strong><br />

Het <strong>Groot</strong> <strong>Omroepkoor</strong> is met 74<br />

vocalisten het grootste professionele<br />

koor van Nederland. Sinds de oprichting<br />

in 1946 voert het koor een breed<br />

repertoire, uiteenlopend van barok tot<br />

en met eigentijdse muziek. Voor de<br />

uitvoering van dit repertoire werkt<br />

het koor in wisselende bezettingen,<br />

afhankelijk van het werk en de wens<br />

van de dirigent. Het <strong>Groot</strong> <strong>Omroepkoor</strong><br />

werkte samen met gastdirigenten als<br />

Marcus Creed, Peter Dijkstra, Stefan<br />

Parkman en Kaspars Putniņˇs, met oudemuziekspecialisten<br />

als Frans Brüggen,<br />

Philippe Herreweghe, Nikolaus Harnoncourt<br />

en Ton Koopman, en in het grote<br />

koor-symfonische repertoire met onder<br />

anderen Jaap van Zweden, Riccardo<br />

Chailly, Peter Eötvös, Sir Simon Rattle<br />

en Mariss Jansons. Het <strong>Groot</strong> <strong>Omroepkoor</strong><br />

treedt veelal op met het <strong>Radio</strong><br />

<strong>Filharmonisch</strong> <strong>Orkest</strong> en de <strong>Radio</strong><br />

Kamer Filharmonie in de series van de<br />

publieke omroep, en wordt daarnaast<br />

geregeld uitgenodigd door het Konink-<br />

<strong>Groot</strong> <strong>Omroepkoor</strong><br />

lijk Concertgebouworkest, het Rotterdams<br />

Philharmonisch <strong>Orkest</strong> en de<br />

Berliner Philharmoniker. Vanaf de<br />

jaren ‘80 is het <strong>Groot</strong> <strong>Omroepkoor</strong><br />

geregeld te gast in de NTR Zaterdag-<br />

Matinee in het Amsterdamse Concertgebouw.<br />

In deze concerten voerde het<br />

koor wereldpremières uit en werken<br />

van hedendaagse componisten als<br />

Ligeti, Boulez, Birtwistle, Kagel, Reich,<br />

Wagemans, Adès en Adams.<br />

Op cd’s schittert het <strong>Groot</strong> <strong>Omroepkoor</strong><br />

in een breed repertoire met opnamen<br />

van onder meer Keuris, MacMillan,<br />

Mahler, Poulenc, Rossini en Wagner.<br />

De eerste offi ciële chef-dirigent van<br />

het <strong>Groot</strong> <strong>Omroepkoor</strong> was Kenneth<br />

Montgomery. Na hem waren respectievelijk<br />

Robin Gritton, Martin Wright,<br />

Simon Halsey en Celso Antunes<br />

chef-dirigent van het koor. Vanaf het<br />

seizoen 2012-2013 is Gijs Leenaars<br />

chef-dirigent. Michael Gläser is vaste<br />

gastdirigent van het koor sinds<br />

september 2010.<br />

➜ WWW.GROOTOMROEPKOOR.NL<br />

HANS VAN DER WOERD<br />

13


14<br />

<strong>Groot</strong> <strong>Omroepkoor</strong><br />

CHEF-DIRIGENT<br />

Gijs Leenaars<br />

VASTE GASTDIRIGENT<br />

Michael Gläser<br />

SOPRANEN<br />

volgt


uitvoerenden zaterdag 2 februari<br />

Insomnio<br />

Insomnio, opgericht in 1997, bestaat<br />

uit een internationale groep enthousiaste<br />

musici. Het ensemble vertolkt<br />

hedendaagse muziek, waarbij<br />

twintigste- en eenentwintigste-eeuws<br />

repertoire wordt gecombineerd met<br />

werk van jonge, veelbelovende componisten.<br />

Het ensemble wordt door de<br />

internationale pers geroemd vanwege<br />

het virtuoze, aanstekelijke musiceren.<br />

In 2007 werd Insomnio aangesteld als<br />

ensemble-in-residence van de International<br />

Society for Contemporary<br />

Music. Inmiddels heeft het een stevige<br />

plaats verworven in Nederland. Het<br />

ensemble had sinds 2008 enkele jaren<br />

een eigen serie in <strong>Vredenburg</strong> Leeuwenbergh.<br />

Insomnio is mede-oprichter van<br />

Muziekhuis Utrecht, een samenwerkings<br />

verband van Utrechtse ensembles<br />

voor actuele muziek. Sinds de<br />

oprichting staat het ensemble onder<br />

artistieke leiding van Ulrich Pöhl en<br />

Idske Bakker. In het najaar van 2011<br />

speelde het ensemble de live-muziek<br />

bij drie Vinni Puh-fi lms in het kader<br />

van het Weinberg Festival van<br />

<strong>Vredenburg</strong>.<br />

➜ WWW.INSOMNIO.NL<br />

Ulrich Pöhl<br />

De Duitse dirigent Ulrich Pöhl studeerde<br />

in zijn schooljaren slagwerk<br />

aan de Detmolder Musikhochschule<br />

en werd in 1994 Bundespreisträger<br />

van de wedstrijd ‘Jugend musiziert’.<br />

Hij zette zijn studie voort aan het<br />

conservatorium van Amsterdam in de<br />

vakken slagwerk en directie. Tot zijn<br />

leermeesters en inspirators behoren<br />

Michel Tabachnik en Zsolt Nagy.<br />

Ulrich Pöhl was onder anderen prijswinnaar<br />

van de Vriendenkranswedstrijd<br />

van het Amsterdamse<br />

Concertgebouw en kreeg de inter -<br />

nationale Zyldjian Award voor zijn<br />

inzet voor hedendaagse muziek. Hij<br />

studeerde aan de universiteit van San<br />

Diego, en in Brussel, Parijs en Dakar.<br />

Sinds 1997 is hij artistiek leider en<br />

sinds 2005 chef-dirigent van Insomnio.<br />

Hij dirigeert jaarlijks in Nederland en<br />

elders in Europa, in Zuid-Afrika,<br />

Indonesië, China en de VS. Zijn<br />

debuut-cd met Insomnio ontving de<br />

‘Preis der deutschen Schallplattenkritik’.<br />

Ulrich Pöhl is docent aan de<br />

Staatliche Hochschule für Musik in<br />

Trossingen.<br />

xx<br />

15


Valérie Guillorit<br />

16 op de dag van release al de gouden<br />

Nog tijdens haar studie egyptologie<br />

begint Valérie Guillorit haar vioolstudie<br />

aan het Conservatorium van<br />

Montpellier. Nadat zij die heeft afgesloten<br />

met een premier prix wijdt<br />

zij zich volledig aan haar zangstudie.<br />

Zij studeert af aan het Conservatorium<br />

van Amsterdam bij Margreet Honig en<br />

volgt lessen en masterclasses bij o.a.<br />

Elly Ameling, Udo Reinemann, Carolyn<br />

Watkinson en Thomas Hampson. In<br />

1997 wint zij de Vriendenkrans van<br />

het Concertgebouw. Zij heeft in<br />

diverse opera’s, oratoria en missen<br />

gezongen. Valérie Guillorit is als<br />

hoofdvakdocent zang verbonden aan<br />

het Conservatorium van Amsterdam.<br />

Lucas & Arthur Jussen<br />

Lucas en Arthur Jussen hebben een<br />

speciale band met <strong>Vredenburg</strong>. In 2006<br />

speelden ze in Utrecht samen Mozarts<br />

Concert voor twee piano’s met de <strong>Radio</strong><br />

Kamer Filharmonie onder leiding van<br />

Jaap van Zweden, de start van hun gezamenlijke<br />

optredens in grote zalen.<br />

En ook in het seizoen 2010-2011 waren<br />

ze in <strong>Vredenburg</strong> te horen met een<br />

Beethoven-programma. In hetzelfde<br />

seizoen speelde Lucas Jussen voor het<br />

eerst het Tweede Pianoconcert van Rachmaninov.<br />

Hoewel ze nog regelmatig samen optreden<br />

of cd-projecten ter hand<br />

nemen, geven ze ieder steeds meer<br />

ruimte aan een solocarrière. In 2011<br />

ontvingen de broers de Edison Luister<br />

Publieksprijs voor hun debuutalbum<br />

Beethoven Piano Sonatas, een album dat<br />

status kreeg en kort daarop platina.<br />

Lucas en Arthur studeren momenteel<br />

bij Ton Hartsuiker (twintigste-eeuwse<br />

muziek) en Jan Wijn. Nog regelmatig<br />

gaan ze naar het buitenland om lessen<br />

te nemen bij Maria João Pires. Intussen<br />

volgt Lucas ook lessen bij Menahem<br />

Pressler in de VS.<br />

➜ WWW.ARTHURJUSSEN.NL<br />

Erik Bosgraaf<br />

Erik Bosgraaf studeerde blokfl uit aan<br />

het Conservatorium van Amsterdam<br />

en musicologie aan de Universiteit<br />

van Utrecht. In 2007 bracht hij met<br />

Thiemo Wind een 3-cd-box uit met<br />

muziek van de Nederlandse componist<br />

Jacob van Eyck. Met zijn ensemble<br />

Cordevento gaf hij barokconcerten en<br />

nam hij cd’s op met muziek van Vivaldi<br />

en Bach. Hij werkte o.a. samen met het<br />

Dallas Symphony Orchestra, Nederlands<br />

Kamerorkest, Residentie <strong>Orkest</strong> en het<br />

Noord-Nederlands <strong>Orkest</strong>. Geïmproviseerde<br />

muziek bracht Erik Bosgraaf<br />

met o.a. rockband Echos Minor, saxofonist<br />

Yuri Honing en DIG d’DIZ. Er<br />

zijn tientallen werken voor hem geschreven,<br />

veelal met elektronica of<br />

multi-media en hij werkte samen met<br />

componisten als Pierre Boulez, Willem<br />

Jeths, Ji-Youn Kang en Matijs de Roo.<br />

Erik Bosgraaf is als docent verbonden<br />

aan het Conservatorium van Amsterdam.<br />

➜ WWW.ERIKBOSGRAAF.COM


Jorrit Tamminga<br />

Jorrit Tamminga (1973) studeerde<br />

Muziek & Technologie aan de HKU en<br />

Sonologie aan het Koninklijk<br />

Conservatorium van Den Haag. Zijn<br />

muziekstukken worden uitgevoerd op<br />

diverse locaties (concertzalen, kerken,<br />

torens, fabrieken, etc.) in binnen- en<br />

buitenland. Hij componeerde voor<br />

diverse ensembles, zoals het Rosa<br />

Ensemble, Ensemble Gending en het<br />

Zephyr Quartet. In 2007 heeft hij een<br />

elektronische compositie geschreven<br />

voor blokfl uitist Erik Bosgraaf. In 2010<br />

componeerde hij de muziek voor Jane,<br />

een multimedia theaterspektakel.<br />

Samen met Veenfabriek, Muziektheater<br />

Transparant en het HERMESensemble<br />

treedt hij op in Medea met muziek en<br />

onder leiding van Wim Henderickx.<br />

Hij verzorgt hiervoor het klankbeeld.<br />

➜ WWW.JORRITTAMMINGA.NL<br />

Huib Ramaer<br />

Huib Ramaer is werkzaam als presentator,<br />

concertinleider en schrijver<br />

over muziek. Kamermuziek, liedkunst<br />

en koorwerken hebben zijn speciale<br />

aandacht, alsmede nieuwe muziek en<br />

veronachtzaamde werken van eigen<br />

bodem. Hij speelde de rol van Schumann<br />

in Slapen zonder Schumann<br />

(Gergiev Festival 2008), en werkte als<br />

verteller in onder meer l’Histoire du<br />

Soldat (NJO o.l.v. Etienne Siebens,<br />

Gelderse Muziekzomer 2009) en Babar<br />

(Het Ensemble, Amsterdam april<br />

2010). Met het Cobla ensemble nam<br />

hij een cd op met eigen tekst in Astrid<br />

Kruisselbrinks Indes galantes-bewerking<br />

‘Rameau ontvlamt’ (Etcetera, 2006).<br />

Komend seizoen verschijnt zijn cdopname<br />

van Peter en de Wolf in een<br />

nieuwe bewerking voor verteller en<br />

orgel (ECHO records van Dino de Poli).<br />

Als musicoloog werkte hij als schrijver<br />

en onderzoeker voor het Amsterdams<br />

Kamermuziekcentrum De Suite, het<br />

Centrum Nederlandse Muziek te Hilversum<br />

(1994-2002) en de Uilenburger<br />

Concerten van de Leo Smit Stichting<br />

te Amsterdam (1996-2004). Met zijn<br />

Stichting de Muziekmijn produceert<br />

hij concerten en cd’s met jonge ensembles<br />

(nieuwste release mei 2010:<br />

Lumaka Ensemble). Huib Ramaer<br />

doceert muziekgeschiedenis en<br />

schrijven aan de Interfaculteit en de<br />

Master Muziekprogrammering van de<br />

Hogeschool voor de Kunsten ArtEZ.<br />

17


18<br />

KOMENDE CONCERTEN IN<br />

SERIE AVRO KLASSIEK<br />

8 februari 2013, 20.15 uur<br />

19.30 uur inleiding Huib Ramaer<br />

Duitse poëzie<br />

<strong>Radio</strong> Kamer Filharmonie<br />

Michael Schønwandt dirigent<br />

Elisabeth Jansson mezzosopraan<br />

Michael Nagy bariton<br />

Nelson Freire piano<br />

Mahler Blumine Schumann Pianoconcert<br />

* Mahler Des Knaben Wunderhorn*<br />

* ook 10 februari in Het Zondagochtend<br />

Concert in het Concertgebouw<br />

SERIE TROS KLASSIEK<br />

15 februari 2013, 20.15 uur<br />

19.30 uur inleiding Sebastiaan van Eck<br />

Nederlander tussen Bach en<br />

Beethoven<br />

<strong>Radio</strong> Kamer Filharmonie<br />

Andrew Manze dirigent<br />

Stefan Schilli hobo<br />

Pijper Zes adagio’s Bach Concert<br />

voor hobo d’amore BWV 1055 *<br />

Beethoven Vijfde symfonie *<br />

* ook 17 februari in Het Zondagochtend<br />

Concert in het Concertgebouw<br />

SERIE MUZIKALE MEESTERWERKEN /<br />

BRAHMS & UTRECHT<br />

1 maart 2013, 20.15 uur<br />

19.30 uur inleiding Huib Ramaer<br />

Herreweghe en Brahms<br />

<strong>Radio</strong> <strong>Filharmonisch</strong> <strong>Orkest</strong><br />

Philippe Herreweghe dirigent<br />

Stefan Genz bariton<br />

Schubert<br />

Ouverture Die Zauberharfe<br />

Brahms Vier ernste Gesänge (orkestratie<br />

Henk de Vlieger; WERELDPREMIÈRE)<br />

Brahms Tweede symfonie<br />

SERIE PREMIÈRE<br />

8 maart 2013, 20.15 uur<br />

inleiding Thea Derks 19.30 uur<br />

Dansen met Janssen<br />

<strong>Radio</strong> Kamer Filharmonie<br />

Jonathan Stockhammer dirigent<br />

Guus Janssen piano<br />

Mileidis Lopez Cathcart dans<br />

HK Gruber Charivari Maier Operator<br />

(versie met dans ) Janssen Ballroom<br />

Rhythmix (opdracht Fonds Podiumkunsten<br />

WERELDPREMÌERE) Vleggaar Arcadia<br />

(opdracht Fonds Podiumkunsten WE-<br />

RELDPREMÌERE) Adams Christian Zeal<br />

and Activity Guido López Gavilán<br />

Camerata en guaguanco voor strijkers<br />

en danseres (NEDERLANDSE PREMIÈRE)<br />

Arturo Márques Danzón nr 2


CONCERTEN IN DE<br />

E<br />

2 februari 2013, 14,15 uur<br />

Concertgebouw Amsterdam<br />

Mystiek tussen pop en klassiek<br />

<strong>Radio</strong> Kamer Filharmonie<br />

Philippe Herreweghe dirigent<br />

François Leleux hobo<br />

<strong>Radio</strong> Kamer Filharmonie<br />

<strong>Groot</strong> <strong>Omroepkoor</strong><br />

Brad Lubman dirigent<br />

Gijs Leenaars koordirigent<br />

Elin Rombo sopraan<br />

Vitali Rozynko bas-bariton<br />

Katherine Goeldner mezzosopraan<br />

Ives The unanswered question<br />

L. Andriessen Dances<br />

Vleggaar The Trees of Paradise<br />

opdrachtwerk NTR ZaterdagMatinee<br />

(mede mogelijk gemaakt door het<br />

Fonds Podiumkunsten) WERELDPREMIÈRE<br />

Ieder mens kan een mystieke ervaring<br />

beleven, ongeacht religie of ideologie:<br />

dáárover gaat het eerste werk voor koor<br />

en orkest van Giel Vleggaar (1974). De<br />

Nederlandse componist groeide als<br />

vanzelfsprekend op met pop, jazz en<br />

(modern) klassiek. Ook Andriessen en<br />

Ives laten zich aan het onderscheid<br />

tussen stijlen niet veel gelegen liggen.<br />

9 februari 2013, 14,15 uur<br />

Concertgebouw Amsterdam<br />

Het verdriet van Maria<br />

Les Talens Lyriques<br />

Christophe Rousset dirigent<br />

María Espada sopraan<br />

Monica Piccini sopraan<br />

Ann Hallenberg mezzosopraan<br />

Milena Storti mezzosopraan<br />

Emiliano Gonzalez Toro tenor<br />

Magnus Staveland tenor<br />

Frédéric Caton bariton<br />

Jussi Lehtipuu bas<br />

Pergolesi Salve Regina<br />

Leo Iudica me Deus<br />

Ferrandini Il pianto di Maria<br />

Traetta Stabat Mater<br />

Het verdriet van Maria, de moeder van<br />

Jezus aan de voet van het kruis waaraan<br />

haar zoon hangt vastgenageld. Al<br />

eeuwen een ongekend spannend thema<br />

voor componisten. Pergolesi’s lezing is<br />

de allerbekendste ooit geschreven.<br />

Maar wat gedacht van Il pianto di Maria<br />

van zijn collega Giovanni Battista<br />

Ferrandini? Minstens zo indrukwekkend.<br />

Christoph Rousset en Les Talens<br />

Lyriques brengen verder het expressieve<br />

Stabat Mater van Tommaso<br />

Traetta, een Italiaanse tijdgenoot van<br />

Haydn, die furore maakte in Wenen,<br />

Mannheim, St. Petersburg en Venetië.<br />

19


20 Het <strong>Radio</strong> 4 Concerthuis<br />

<strong>Groot</strong> <strong>Omroepkoor</strong> a capella<br />

Jaarlijks hoogtepunt in De Vrijdag van<br />

<strong>Vredenburg</strong> is het a capella concert<br />

van het <strong>Groot</strong> <strong>Omroepkoor</strong>. Op vrijdag<br />

25 januari 2013 was het weer zo ver.<br />

Ga naar www.radio4.nl/concerthuis en<br />

beluister eerdere a capella concerten<br />

van het <strong>Groot</strong> <strong>Omroepkoor</strong>. Daar is<br />

ook het concert van 25 januari<br />

integraal terug te luisteren.<br />

Met het <strong>Radio</strong> 4 Concerthuis van<br />

radio4.nl verandert u uw huiskamer in<br />

een concertzaal. Alle recente concerten<br />

uit de <strong>Radio</strong> 4 concertseries – de<br />

Vrijdag van <strong>Vredenburg</strong> en de NTR<br />

ZaterdagMatinee- kunt u terugluisteren<br />

in het <strong>Radio</strong> 4 Concerthuis. Ook duiken<br />

wij historische opnames voor u op<br />

uit het rijke omroeparchief en presenteren<br />

deze, altijd voorzien van mooi<br />

beeld- en tekstmateriaal.<br />

colofon<br />

PROGRAMMERING<br />

Astrid in ’t Veld en Guy van Hulst<br />

PRODUCTIE<br />

Manon Tuynman en<br />

Hanna Schreuders<br />

PUBLICITEIT EN PRODUCTIE JONG TALENT<br />

Anne Marie van Doorn<br />

ADMINISTRATIE EN FINANCIËN<br />

Anneke de Vries<br />

PRESENTATIE RADIO 4<br />

Mark Brouwers, Ab Nieuwdorp<br />

en Maartje Stokkers<br />

RANDPROGRAMMERING TROS EN<br />

AVRO RADIO4<br />

Thea Derks en Victor Striker<br />

EINDREDACTIE RADIO<br />

Hans van den Boom en<br />

Petra Koks<br />

CASTING DIRECTOR<br />

Mauricio Fernández<br />

ARTISTIEK LEIDER<br />

Kees Vlaardingerbroek<br />

PROGRAMMATOELICHTING<br />

Paul Janssen<br />

Zo kunt u op elk gewenst moment<br />

kiezen uit het wisselende en altijd<br />

actuele aanbod van ruim 100 concerten.<br />

Bovendien kunt u uw persoonlijke<br />

playlist samenstellen met daarin uw<br />

favoriete werken uit het Concerthuis.<br />

In het <strong>Radio</strong> 4 Concerthuis bepaalt u<br />

wat u wilt horen, wanneer u maar<br />

wilt.<br />

➜ RADIO4.NL/CONCERTHUIS<br />

radio4.nl/concerthuis<br />

REDACTIE PROGRAMMABOEK<br />

Clemens Romijn<br />

EINDREDACTIE<br />

Onno Schoonderwoerd<br />

VORMGEVING<br />

Dorine Verharen<br />

DRUK<br />

Van der Weij BV Hilversum<br />

OMSLAGILLUSTRATIE<br />

Mouvement héroïque, 1916,<br />

Theo van Doesburg; Collectie<br />

Centraal Museum, Utrecht

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!