Verenigingsblad vgg - Groot Gezin

Met de vinkjes op pad
Vader Hans kwam onlangs thuis van zijn werk op vrijdagmiddag en zag de tafel al keurig gedekt
klaarstaan met slechts 3 placemats…. Hé, waar is iedereen? Meestal is de tafel te klein omdat er
aanhang blijft dineren. Vader Hans beweegt zich daar als een soort ober omheen en verorbert in
de tussentijd wat restjes, staande aan het aanrecht. Voor twaalf personen is het nog doenlijk te
eten aan de ovale tafel, zijn er meer personen dan moet er dus uitgeweken worden.
3 bordjes dus op die vrijdagmiddag
met de volgende oorzaken: Yari (18)
werkt van 17.00 tot 21.00 uur bij de
speelgoedzaak, Vinki (17) werkt van
12.00 tot 21.00 uur bij de
supermarkt, Yentl (15) is bezig bij
dezelfde kruidenier maar dan van
16.00 uur tot 20.00 uur, Zjoli (13)
blijft logeren bij een vriendinnetje van
de lagere school, La-Vie (12) komt wel thuis slapen maar
heeft laten weten bij een vriendin te eten, Vienna (10)
en Yoshi (7) hebben een dubbelafspraak bij een bevriend
gezinnetje met kinderen in die leeftijdsgroep en Djuliano
(5) is nog te vermoeid van een bezoek aan de Efteling de
dag ervoor en ligt buitenwesten te ronken op de bank.
Ook al was hij wakker geweest dan had hij nog niet
aangeschoven aan tafel want als er pizza op het menu
staat dan slaat hij met plezier over, dat geldt overigens
voor al het voedsel wat hem niet aanstaat (friet, pasta,
salade, kaas en ga zo maar verder). Makkelijk dagje dus
voor Moeder José die wel was aangeschoven.
De trouwe lezers missen nog één naam in het geheel en
aangezien het leven heden ten dage bol staat van de
prijsvragen: Wie was de derde eter op die vrijdagmiddag?
En om een te groot aantal prijswinnaars te krijgen de
vervolgvraag: op welke dag viert dat kind zijn/haar
verjaardag? Nu kunnen we meteen controleren wie de
complete jaargangen van Op pad met…nog in hun bezit
hebben.
Uit het aantal goede inzendingen zal een winnaar worden
geloot, dus oplossingen naar j.vinken1@chello.nl en een
mooie prijs zal uw deel worden.
Ook Vader Hans heeft nog stuiptrekkingen van de
Efteling. Enerzijds vanwege de attractie genaamd “kassa”
waarbij je eerst achteroverslaat en vervolgens naar
binnen mag, anderzijds vanwege het bezoeken van een
nieuwe attractie die (zoals zoveel van die
vliegende/draaiende/krakende ondingen) een dusdanige
invloed hebben op het evenwicht van Vader Hans dat hij
ook deze beter had kunnen mijden.
Als de kinderen volop genieten dan beperkt hij zich tot
het zo nu en dan tellen van het aantal gezinsleden en het
sjouwen van de tassen die gelukkig naarmate de dag
vordert steeds lichter worden. Wat Vader Hans ook opviel
was dat de oude vertrouwde parkeermunt met Anton
Pieck tafereeltje erop ten prooi is gevallen aan
voortschrijdende vernieuwing en vervangen is door een
gebarcodeert papieren kaartje. Mogelijk dat het
noodzakelijk was omdat er geen munten van 7 euro
geslagen konden worden?
Nostalgie is iets wat steeds vaker terugkeert, in de
gedachten van Vader Hans, naarmate de vaart der
volkeren alleen nog maar toeneemt. Is zoiets
leeftijdgebonden of is het een levensfase? Gelukkig is het
nog niet zover dat als hij naar zijn leeftijd wordt gevraag
zegt: “Ik wordt volgend jaar…………….”.
Groeten van Vader Hans
"Hoe meer een kind door zijn ouders gewaardeerd wordt hoe meer
waardering het zal uiten"
van: vader Hans
Jaargang 13, september 2007 Pagina 11