1 BOURGONDIË Filips II de Stoute (Frans: Philippe II le Hardi ...

GESCHIEDENISPERIODE ZEVENDE KLAS DEEL 2: BOURGONDIË en de LAGE LANDEN, REFORMATIE, RENAISSANCE
vluchten. Alva liet vrijwel direct na zijn aankomst de graaf van Egmont, diens secretaris Jan van
Casembroot en de graaf Horne arresteren, op 9 september 1567. Dit geschiedde met een vals
voorwendsel: Alva had een overleg aangekondigd om bij een maaltijd over de situatie te praten. Zij
werden wegens hoogverraad voor de Raad van Beroerten gesleept. Hoewel Egmont tot het einde toe
katholiek bleef en trouw bleef aan de Spaanse koning, werd hij samen met graaf van Horne ter dood
veroordeeld, ondanks het inroepen van hun staat van onschendbaarheid als Vliesridders en de vele
protesten van andere edelen.
Op 3 juni 1568 werd Horne van het Spanjaardenkasteel te Gent naar Brussel teruggebracht en
opgesloten in het Broodhuis; op 4 juni tekende de Spaanse landvoogd Alva het doodvonnis; in de
motivering vormden zijn steun aan het Eedverbond en zijn tolerant gedrag te Doornik de hoofdpunten.
Op 5 juni 1568 werden beide edellieden en vrienden kort na elkaar onthoofd op de Grote Markt van
Brussel. De dood van Egmont en Horne leidde tot grote protesten onder de bevolking.
Filips van Montmorency ligt begraven in de Sint Martinuskerk in Weert. De titel Graaf van Horne ging
over op zijn jongere broer Floris.
[bewerken]Literatuur
P.A.M. Geurts (1968): 'Filips van Montmorency, graaf van Horne', in: Spiegel Historiael.
[bewerken]Voetnoten
↑ Bij gebrek aan een mannelijke erfgenaam kwam het graafschap Horn terug in een personele unie met
het prinsbisdom Luik; een hoogdrossaart bestuurde het namens de prins-bisschop.
↑ Graaf van Hoorn of Graaf Hoorn is een minder juiste aanduiding voor de Graaf van Horn, Horne of
Hoorne. Deze verbastering is ontstaan door de associatie met Egmond, in de Graaf van Egmont.
WILLEM VAN ORANJE
Willem (Slot Dillenburg, 24 april 1533 — Delft, 10 juli 1584), prins van Oranje, graaf van Nassau,
Katzenelnbogen, Vianden en Diez, bekend als Willem van Oranje of onder zijn bijnaam Willem de
Zwijger, en in Nederland vaak Vader des Vaderlands genoemd, was aanvankelijk stadhouder voor de
koning van Spanje doch later de initiator, opstandelingenleider van de Opstand tegen de landsheer van
de Spaanse Nederlanden, Filips II.
De Tachtigjarige Oorlog had als eindresultaat dat de Noordelijke Nederlanden zich in 1648 als
onafhankelijke staat afscheidden van de Zuidelijke Nederlanden, die onder Spaanse soevereiniteit
bleven. In de kronieken, brieven en documenten van de 16e eeuw wordt soms gesproken over de
Opstand. Ook in de hedendaagse literatuur wordt het begin van de Tachtigjarige Oorlog veelal weer
aangeduid met de Opstand of de Nederlandse Opstand.[1]
De lijfspreuk van de prins was Je maintiendrai (Ik zal handhaven). Aan het eind van zijn leven breidde de
prins deze uit: Je maintiendrai l'honneur, la foy, la loi de Dieu, du Roy, de mes amis et moy (Ik zal de eer,
het geloof en de wet van God, van de koning, van mijn vrienden en mij handhaven).
Inhoud [verbergen]
1 Jeugd (1533-1555)
38