Lees of download de special in pdf - Geert Kimpen

door de mens gemaakt is. Wij leven in een lineaire
tijd die slechts in één richting beweegt; vooruit. We
kennen gisteren, vandaag, en morgen, that’s it. Maar
dat is alleen maar door onze beperkte waarneming.
Want we zijn ook ooggetuigen van de cylische tijd;
de seizoenen bijvoorbeeld die iedere keer weer
terug komen, gedicteerd door de beweging van de
aarde rond de zon. Maar dan hebben we het dus over
een klein stipje in het hele heelal. Het is dus haast
vanzelfsprekend dat wanneer we het perspectief
veranderen, we in andere tijdsdimensies terecht
komen. Zoals we kunnen “terugkijken” naar het
ontstaan van de big bang hoe verder we in de ruimte
kijken. We kunnen dus letterlijk naar het verleden
kijken! Waarom zou dat niet voor de mens gelden? En
waarom zouden we ook niet vooruit kunnen kijken?
In de toekomst? In meerdere toekomsten tegelijk
zelfs. En dan komen we in multidimensies terecht
die het menselijk verstand en ervaring nú te boven
gaan, maar vroeg of laat wel begrepen zullen worden.
En dan wordt leven na de dood en dergelijke plots
vanzelfsprekend, verklaarbaar, en geen vaag new age
gezwets.
‘Pas wanneer je contact maakte met wat je diep in je
hart wilde, hielpen de wetten van het heelal om het
naar je toe te brengen. Maar wanneer je bang was of
je verzette, bleef het object van je begeerte net zulke
banen om je heen maken als de maan om de aarde –
een plagende verleidster die met haar vallende sluier
om je heen danste, maar nooit dichterbij kwam en je
gek maakte van verlangen.’
- Hoe maak je contact met wat je diep in je hart
wilt? (Zeker gezien de “externe” druk die op vele
mensen rust)
Naar mijn idee weet iedereen als kind perfect
waarom hij hier op aarde is. Iedereen wordt met een
levensmissie geboren. En wanneer we zo acht, negen
jaar zijn weten we allemaal wat we willen worden.
De een ontdekkingsreiziger, de ander balletdanseres
enzovoort. Pas daarna komt er censuur van ouders en
omgeving, wanneer we werkelijk studiekeuzes moeten
maken. Terwijl in die kinderdromen onze essentie zit.
Niet dat je daarom letterlijk ontdekkingsreiziger moet
worden; maar je bent dan gedreven door ontdekkingen,
door nieuwe paden, door onbekend terrein. Dat kun je
12 op onnoemelijk veel manieren invullen in je
B R
“We moeten onze
lat altijd nóg hoger
leggen dan in onze
wildste droom.”
leven.
- En zelfs als je weet wat je diep in je hart wilt, hoe
weet je dan dat je het zult bereiken?
Omdat je áltijd genoeg talent hebt voor je levensmissie.
Je levensmissie zit in je DNA, net als de capaciteiten
om die te verwezenlijken, dat is met elkaar verweven.
Wat niet wil zeggen dat je niet vaak op je bek zult
gaan, en vaardigheden zult moeten leren beheersen,
en heel veel moet leren. Maar wanneer het écht je
levensmissie is, zal het je lukken. Op welke schaal,
is niet te voorspellen, maar iedereen kan zijn
levensmissie tot uitdrukking brengen, daar ben ik
van overtuigd. Mijn vader wilde al als klein jongetje
schrijver worden… wel, hij is onlangs op zijn 77ste
gedebuteerd met zijn levensverhaal in Vlaanderen!
‘Net als de meeste mensen hou ik niet van
verandering. Ik streef ernaar om in dezelfde
toestand te blijven waarin ik verkeer, want die is
bekend en veilig. Tot ik door de kracht van het leven
gedwongen word om te veranderen, te bewegen.(...)
Het leven was verandering, en wie zich daartegen
verzette, vergiftigde langzaam maar zeker zichzelf
met het vitriool van afgunst, verbittering, of – erger
nog – ingebeelde tevredenheid.’
- Wanneer u naar de wereld van vandaag kijkt,
heeft u het idee dat er veel mensen leven met een
ingebeelde tevredenheid?
Helaas wel. En dat is iets waar ik eerlijk gezegd van
gruw. Wanneer ik signeer vraag ik mensen altijd; wat
is je droom of levensmissie, zodat ik daar iets over kan
schrijven. Wanneer mensen me dan zeggen: “Ik heb
geen dromen, ik heb alles wat ik wil, ik ben tevreden”,
dan zou ik eigenlijk willen gillen. Misschien hebben
ze dan inderdaad alles voor zichzelf, maar als ze ook
maar eens één keer met empathie naar het journaal
zouden kijken, dan kunnen ze niet tevreden zijn. Er is
zoveel te doen voor de wereld. Hoe groot of hoe klein
je ook wilt. Je mag niet tevreden zijn volgens mij
zolang we niet in het aards paradijs leven. Als je geen
wensen meer hebt voor jezelf, prima, maar dan zijn er
nog miljoenen wensen voor de wereld te wensen en
te realiseren.
- Hoe kunnen mensen door de muur van angst
breken?
Ja, dat is voor vele mensen lastig. Soms kom je op een
punt dat het onomkeerbaar is, dat je wel moét. Soms
grijpt het leven in door dramatische of euforische
gebeurtenissen. Bij een sterfgeval, of wanneer je
ontslagen wordt, of je vrouw er vandoor gaat, of
wanneer je hoteldebotel verliefd wordt, of vader of
moeder wordt. Dat zijn ingrijpende gebeurtenissen
die je dwingen om te kijken of je nog verder wilt
INTERVIEW