You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
17<br />
We hadden kort gegeten en zaten lang in het café en<br />
praatten al die tijd eigenlijk alleen over Robin.<br />
Hoe aardig hij kon zijn en hoe goedgehumeurd hij altijd<br />
was, en hoe hij alle problemen langs zich af liet glijden<br />
en overal ongeschonden uit kwam. En hoeveel hij<br />
eigenlijk tegelijk deed, en hoe weinig hij rekening hield<br />
met anderen en hoe snel hij zichzelf aan het opbranden<br />
was<br />
En hoe moeilijk het was om contact met hem te krijgen,<br />
zelfs als je met hem getrouwd was, zoals zij, Marjolein,<br />
toch dagelijks nog merkte.<br />
En hoe weinig scrupules hij soms toch had, terwijl hij<br />
anderen altijd de les las over de juiste handelwijze.<br />
En hoe aardig hij kon zijn, altijd goedgehumeurd ook.<br />
Kortom, hoezeer we ook ons best deden, Robin was<br />
tussen ons niet weg te branden. Welk onderwerp we ook<br />
aansneden, na een paar minuten kwamen we toch weer<br />
op hem terecht, en in mijn wanhoop daarover bestelde ik<br />
iets te vaak een nieuw pilsje.<br />
`Zal ik eens bellen of hij al thuis is?' vroeg ik rond elf<br />
uur.<br />
`Geen sprake van. Hij heeft me laten stikken vanavond<br />
en ik vind het veel te leuk bij jou.'<br />
Dat brak de ban en we eindigden de avond als verliefd<br />
paar, stiekem hand in hand, genietend van elkaar.<br />
Na sluitingstijd besloten we toch maar de auto te<br />
nemen, ik stuurde en Marjolein keek en lacherig bereikten<br />
we haar adres. <strong>Het</strong> was donker, Robin was er nog niet of<br />
sliep al.<br />
Er viel een stilte, zoals ook de vorige keren, en we<br />
zoenden en namen afscheid en zoenden elkaar ten afscheid,<br />
en er kwam geen eind aan.<br />
`Ik wil met je naar bed,' zei Marjolein ten slotte.<br />
Ik had het idee al lang van me afgezet, te ingewikkelde<br />
toestand, en we waren moe en dronken. Morgen<br />
moest ik om negen uur in Alkmaar zijn bij Celtonna, Uw<br />
Koekjes van Eigen Deeg, om half acht op. <strong>Het</strong> zou nu<br />
ongeveer twee uur zijn.<br />
`Ik ook,' zei ik, `met jou. Maar is het verstandig?'<br />
`Nee, maar we mogen toch wel eens iets doms doen?'<br />
`Nu?' vroeg ik.<br />
`Ja nu,' zei ze, en ging rechtop zitten.<br />
Of nooit, vermoedelijk. Zorgelijk dacht ik na.<br />
Nuchter zou zij het nimmer voorstellen, en als een<br />
vrouw moest wachten tot ik het initiatief nam zaten we al<br />
in verschillende bejaardenhuizen. In liefdeszaken was
Change language