Op Verhaaltje van oktober 2009 - Europa Kinderhulp

Voorwoord
Zomerseizoen voorbij - voorbereiding zomerseizoen
Het zomerseizoen is weer voorbij. Vele kinderen hebben
weer de vakantie van hun leven gehad dankzij de
liefdevolle opvang door gastgezinnen, het enthousiasme
van onze medewerkers, de inzet van uitzendende
organisaties en de financiële ondersteuning door
sponsoren en donateurs.
Met gemengde gevoelens kijk ik op
deze zomer terug. Voor het eerst in jaren kregen wij te
maken met een daling in het aantal vakantiekinderen:
bijna 1750 kinderen in plaats van de vertrouwde circa
2000 kinderen mochten wij verwelkomen. Dit kleinere
kinderaantal is, naast dat meerdere kinderreizen een kleine
teruggang lieten zien, met name veroorzaakt doordat het
project dit jaar geen doorgang kon vinden.
De kinderen uit het tehuis in Moldavië konden niet komen
doordat de regering geen uitrijvergunning wilde afgeven
door de onzekere politieke situatie. Het vervangende
project Bosnië moest worden afgeblazen doordat vanwege
automatiseringsproblemen de autoriteiten daar het niet
voor elkaar kregen om paspoorten voor deze kinderen te
maken.
Op verhaaltje
Bedroefd ben ik als ik denk aan
deze kinderen die een week voor
vertrek te horen kregen dat wat de
vakantie van hun leven had moeten
zijn een vakantie zoals alle andere
zou
worden.
Boos ben ik als ik besef dat de
mogelijkheid om even weg te
zijn uit een door de armoede
verwaarloosd tehuis, de kans
om even te verblijven in een
liefdevol gezin, even weg
uit een omgeving waarbij
je nog dagelijks aan de
oorlog wordt herinnerd door
politieke omstandigheden
en vastgestelde procedures
werd tegengehouden.
Blij ben ik met het feit dat
tientallen Nederlandse
kinderen door de naast
Europa Kinderhulp
opgerichte uitzendende
organisatie Europa Kindervreugd in
staat werden gesteld vakantie te vieren bij een gastgezin.
Het gaat hier om een proef die eind 2010 zal worden
geëvalueerd, maar die in ieder geval in 2009 positieve
resultaten liet zien.
Het zomerseizoen is weer voorbij. De laatste evaluaties
over seizoen 2009 worden afgerond en de eerste
voorbereidingen voor seizoen 2010 zijn weer begonnen.
Een jaar waarin wij toch weer willen proberen het
kinderaantal licht te laten stijgen. Daarvoor hebben
wij uw nooit aflatende liefde, enthousiasme, inzet en
ondersteuning nodig. Doet u weer mee? Wij rekenen op u
zodat wij ook in 2010 weer vele kinderen de vakantie van
hun leven kunnen geven.
Henk van der Velden
Algemeen Vice-voorzitter

Op bezoek bij Sarah
Sinds een aantal jaren zijn wij gastgezin via Europa
Kinderhulp. Het eerste jaar, in 2006, zou Sarah komen.
Helaas was degene die haar naar de bus zou brengen niet
gekomen, zodat Sarah in het Franse Etampes ( bij Parijs)
moest blijven. Een grote teleurstelling voor haar en voor
onze dochter Alette. We hebben toen een Frans jongetje
gehad: voor onze jongens best moeilijk, want zij moesten
opeens hun speelgoed delen. Daar hadden ze niet op
gerekend en eigenlijk ook geen zin in! Toch ging het goed.
We hielden ondertussen contact met Sarah en het jaar
daarop kwam ze alsnog bij ons. Het was niet altijd even
gemakkelijk, maar het klikte goed tussen Alette en haar.
Daarom kwam ze vorig jaar opnieuw bij ons. Terwijl Sarah
bij ons was, verhuisde haar familie naar Bretagne. In een
woning met een tuin in een rustig dorp wilden ze een
nieuw bestaan opbouwen. Gevolg was dat Sarah daarna
niet meer op vakantie naar Nederland hoefde te komen.
Haar moeder nodigde ons uit voor een bezoek aan hun
nieuwe huis.
Voor ons gezin betekende dit de eerste, verre
vakantiebestemming ooit: Bretagne! We gingen naar een
camping in de buurt van Sarah’s woonplaats en bezochten
haar en haar familie. Taart en drinken stonden al klaar in
de tuin. Best spannend en even wennen, want we kenden
Sarah’s familie natuurlijk niet. Zij waren zo blij ons te zien
en ons ‘eindelijk te kunnen bedanken voor wat we voor
Sarah gedaan hadden’. Nu hoorden we ook veel meer
over haar achtergrond. Haar familie vertelde ons hoe goed
het Sarah had gedaan dat ze bij ons kon zijn. Veel meer
dan wij beseft hadden! Toen ze thuis was gekomen, had
ze wekenlang gepraat over Nederland en hoe fijn ze het
bij ons had gehad. Bij ons kon ze heerlijk buiten spelen
en fietsen of zwemmen in het meer vlakbij ons dorp. In
Etampes kon ze niet zomaar naar buiten; dat was gewoon
niet veilig. Sarah verbaasde zich erover dat Alette zomaar
alleen op de fiets een boodschapje mocht gaan doen in het
dorp.
Het gaat prima met de familie in Bretagne. Ze genieten
van de rust en de ruimte en beseffen dat ze veel geluk
Afscheid Oleksandr Stepovyy
Dit jaar hebben we afscheid moeten nemen van Oleksandr,
begeleider van de Oekraïense kinderreis van het eerste uur.
Als dank voor de vele jaren die hij als vrijwilliger vanuit
Oekraïne werkte werd hem een aandenken van Europa
Kinderhulp opgespeld door Rolf Walgien, voorzitter van de
regio Overijssel. In het jaar 1997 zijn er voor
het eerst 45 kinderen, bijna
allemaal van een internaat
uit Beregszasz, Oekraïne
(waar Oleksandr destijds
adjunct-directeur was)
naar Nederland gekomen
voor een vakantie. Deze
kinderen hadden en
gehad hebben.
Sarah’s moeder
gaat zich zelfs
binnenkort bij
een Franse
organisatie
aanmelden als
gastouder voor volgend jaar, om
zelf een kind uit Parijs of een andere plaats
een vakantie aan te bieden in het rustige Bretagne.
Een week na ons bezoek kwam de hele familie bij ons
op de camping. Ook wou Alette nog graag bij Sarah
logeren. De beide meiden hebben veel lol met elkaar
gehad en Alette redde zich prima met het beetje Frans dat
ze intussen geleerd had. De familie is van plan om over
twee jaar naar Nederland op vakantie te gaan en ons te
bezoeken. We zijn blij dat we bij Sarah en haar familie op
visite mochten. De kans is groot dat het niet bij dit ene
bezoek blijft.
Het is mooi om te zien hoe hun situatie ten goede is
gekeerd en dat het niet meer nodig is dat Sarah als
vakantiekind naar Nederland komt. Ook mooi om te
horen hoe goed het een kind doet om even weg te zijn uit
de omstandigheden. Wij hadden wel eens onze twijfels:
heeft dit kind deze vakantie wel nodig? Meer gastouders
zullen dit zich soms afvragen. Hopelijk is dit verhaal een
stimulans om toch (weer) een kind uit te nodigen.
Wim, Letty, Alette, Gerwin en Niek Fokkens
PS
Onze kinderen zijn zo enthousiast over het werk van
Europa Kinderhulp, dat zij al een werkstuk hebben
gemaakt en een spreekbeurt over Europa Kinderhulp
hebben gehouden. Een tip voor andere kinderen? De
PR-man van onze provincie en de website van EKH
leverden veel bruikbaar materiaal.
hebben deze vakantie
erg nodig. Oleksandr zorgde er altijd voor dat al het
papierwerk in orde kwam en dat was vaak heel veel werk.
De ouders van de kinderen moeten hun toestemming
geven, de notaris komt er aan te pas, de burgemeester
en zelfs de politie moet toestemming geven dat de
kinderen in een bus naar de grens gebracht worden. Alles
wordt goed in de gaten gehouden en gecontroleerd. We
hebben al die jaren ook veel plezier gehad met hem en veel
gelachen.
Nu wil Oleksandr het wat rustiger aandoen, zodat hij wat
meer tijd kan besteden aan zijn vrouw Vera, zijn zoon en
de twee kleinkinderen. Oleksandr, bedankt voor alles, we
zullen je nooit vergeten!
Anneke Sierink, Hennie Alberts en Rolf Walgien

Trots op Jennifer
Zomer 2006: In spanning
wachten we op de bus.
Daarin zit Jennifer, een
mooi blond meisje van zes
jaar oud. Wat genoten we
van haar en wat vonden we
het jammer dat de weken
weer zo snel voorbij waren.
Gelukkig konden we haar dat jaar daarop weer uitnodigen
en ook in 2008 was ze weer onze gast. In al die jaren
gingen we zwemmen in de Looërmark in Loo- Bathmen.
Dit zwembad bood Jennifer ook de mogelijkheid om
zwemlessen te volgen. Ook dit jaar is Jennifer weer onze
gast en wat genieten we weer van dit inmiddels tienjarige,
prachtige meisje. Zoals altijd werd ook dit jaar weer volop
gezwommen. Jennifer mocht weer meedoen met de
zwemlessen. Op haar school (ZMLK) had ze ondertussen
haar A-diploma gehaald, zodat ze hier kon meedoen voor
het B-diploma. En wat ging ze goed, zeg: in een razend
tempo had ze helemaal in de gaten wat ze doen moest. Juf
Rita en meester Jeroen hebben de zwemlessen gegeven
waar wij heel blij
mee zijn. Via deze
weg willen wij beide
zwemdocenten ook
bedanken voor hun
inzet. Zoals jullie op
de foto kunnen zien
is het haar gelukt
om tijdens haar
verblijf bij ons haar
B-diploma te halen.
Dit trotste meisje ging met een B-zwemdiploma onder de
arm weer naar huis. Wat ontzettend knap van haar. Ook wij
zijn supertrots op haar prestaties. Dag lieve Jennifer, tot
volgend jaar!
Frank en Miriam Frijns
Deventer
!
Uitgeknipt
Toen we de
kinderen in
Sevenum
(Limburg)
op gingen halen
stond er iemand
van ‘Dagblad
de Limburger’.
Peter en Nancy
Flupsen
‘Deuxième maman’
In juli 1998 hebben
we voor de eerste
keer Tatiana
Dautriche uit Lille in
ons huis in Capelle
aan den IJssel
uitgenodigd. Zij was
toen negen jaar oud.
Ik vroeg haar hoe ze
me wilde noemen.
Mevrouw, tante,
Ingrid? Nee, zei ze: ‘Deuxième maman’ en zo werd ik dus
haar tweede moeder. We hebben altijd veel plezier met
Tatiana gehad. De daarop volgende jaren is Tatiana nog
een aantal keren hier geweest. Ze had een moeilijke tijd,
want intussen was
haar vader gestorven.
Regelmatig schreven
we met elkaar, tot op
een dag mijn brief
terugkwam met de
mededeling, dat ze
verhuisd was zonder
achterlating van het
nieuwe adres.
We hebben zeven jaar niets meer van haar gehoord tot
eind vorig jaar er ineens een brief van haar uit Villeneuve
kwam met schattige tekeningen met hartjes. Ze was
ons dus niet vergeten. In februari van dit jaar hebben
we besloten om haar een week vakantie aan te bieden.
We hebben haar in Villeneuve opgehaald met onze twee
kleine hondjes. Het was een geweldig weerzien. Moest
even goed kijken, want ze was intussen wel negentien
jaar oud. Intussen weet Tatiana natuurlijk wat sms-en is
en met de regelmaat van de klok schrijven of bellen we
met elkaar. Ze woont nu in een gezinsvervangend tehuis
met zes personen. Zij deelt haar kamer met nog een
meisje. Ze krijgen wekelijks een menu op en gaan dan zelf
de boodschappen doen en om de beurt koken. Tatiana
is tevreden en in
teamverband
maakt ze scholen
schoon. Ze moet
wel heel vroeg haar
bed uit, want ze
moet om 06.00
uur beginnen.
Op zaterdag
gaat ze naar de
toneelschool. Ze
speelt mee en leest
ook gedichten voor.
Ze vindt dit heel erg
leuk.
Ingrid François
Capelle aan den
IJssel

Groot succes sponsorfietstocht
Enkele maanden
geleden kwamen
Marco en Brigitte
Saes uit Weert op
het idee om mee te
gaan doen aan de
toertocht De Ronde
van Nederland.
Ze waren ook in
contact gekomen met
Europa Kinderhulp
en besloten om
de ongeveer 950
High five
kilometer af te gaan leggen voor die kwetsbare kinderen
van EKH. De trainingen en het zoeken naar sponsoren kon
beginnen.
Hemelvaartsdag voerde de tweede etappe hen van Arnhem
naar Maastricht. Na een tocht van 166 kilometer werden
zij daar opgewacht door familie, vrienden en sponsoren.
Daar te midden van vrienden en bekenden overhandigden
zij de cheque aan Annie Kessels, voorzitster van Europa
Kinderhulp regio Limburg. Al hun inspanningen hebben
het geweldige bedrag van €4025 opgeleverd. Een bedrag
waarmee Europa Kinderhulp de vakanties van de
kwetsbare kinderen in de gastgezinnen nog aangenamer
kan maken!
Heftig maar bijzonder. Zo voelt het als we het verblijf van spelen met een leeftijdsgenootje en je plaats weer
Océane (8 jaar) uit Frankrijk moeten samenvatten. Ze was zoeken door te delen. Océane deed dat door verzonnen
een volwassen/kind toen ze bij ons aankwam. Wat moet beschuldigingen die behoorlijk hoog opliepen. Het wordt
dat voor een kind betekenen om dit te ervaren? Ze wil graag een strijd! We vertellen aan haar dat we dat niet zo doen,
haar ‘volwassen’ kant aan ons laten zien. Meehelpen, maar wij houden niet van liegen. Vervolgens is ze stil en zie je
spelen…ja, hoe doe je dat? De eerste week mocht ze een haar denken. Na twee uur komt het hoge woord eruit. Dat
middagje mee met onze jongste dochter naar school, oei ze verzonnen had dat onze jongste dochter wat gedaan
dat is spannend. Maar het was toch leuk! Wat een ervaring. zou hebben, onze dochter heeft haar helemaal geen pijn
Gezelschapspel, puzzelen, knutselen, nee, daar houd ze gedaan. Vervolgens vertel ik dat we trots op haar zijn en dat
niet van, zei ze. Wij wel, dus we spelen een spelletje en ik het heel erg fijn vind dat ze eerlijk is. Ze glimlacht en we
gaan knutselen en ze wil wel een keer meedoen. Jaaaaa... geven elkaar een ‘high five’. We zijn trots op haar.
dat is dus toch leuk! Omdat onze dochters vijf dagen op De laatste week is dan te kort. Ze speelt en geniet en het
kamp waren in de tweede week, was ze alleen met ons allerbelangrijkste: ze is gewoon een kind/kind, dat wat je ze
thuis. Hoe zal dat zijn? Het spelen was een stuk minder, uiteindelijk zo erg gunt! En tussen het spelen door zegt ze
maar ze wilde graag meehelpen in de tuin, ramen wassen ‘ik hoop dat ik volgend jaar weer mag komen’. Dat hopen
en koekjes bakken. En vertellen, praten, luisteren, kortom wij ook!
genieten van al de aandacht.
Colofon
De laatste week zijn onze kinderen weer thuis en kan het
‘samen’ spelen beginnen. Maar hoe doe je dat? Samen
Fam. Huijbregts
Reusel
Oplage: 6500 stuks
Uitgave van:
Foto-impressie Familiedag Zuid-Holland op 29-7 in Rotterdam
Foto’s zijn gemaakt door Louis Groothuis
Europa Kinderhulp
Oktober 2009
Alle rechten voorbehouden
Algemeen secretariaat:
Marianne Jacobs
Eindredactie:
Wilko Peenstra
Kopij en originele foto’s
voor het volgende Op
Verhaaltje inleveren
vóór 15 november via e-mail
of post:
Postbus 8087
4330 EB Middelburg
0118-627974
info@europakinderhulp.nl
ISSN 1380-4812
www.europakinderhulp.nl
Vormgeving:
Drukkerij Bareman
www.bareman.nl
CBF
KEUR
VOOR
GOEDE DOELEN