Hamos boek - Hamos stainless steel fasteners

Hamos boek 18-01-2002 11:17 Pagina 0012
HAMOS
7.3 Interkristallijne corrosie (fig. 8)
Dit is één van de gevaarlijkste vormen van corrosie, omdat deze onverwacht kan optreden en tot spontane
breuk kan leiden bij belastingen die veel lager zijn dan de normaal toelaatbare. Interkristallijne corrosie
is een inwendig verval van de metaalstruktuur door chroomcarbiden-vorming. In het temperatuurgebied
tussen 4000 °C en 9000 °C verbindt koolstof zich gemakkelijk met chroom, waarbij 94% chroom
onttrokken wordt langs de korrelgrenzen en er plaatsen ontstaan met een chroomgehalte lager dan
12% en dus beneden de drempel van roestvastheid komen. Op deze onbeschermde plaatsen treedt
met verhoogde snelheid selectieve corrosie op en worden korrels uit het struktuurverband opgelost.
(Deze vorm van corrosie staat ook bekend onder de naam ”lasbederf”). Interkristallijne corrosie kan bij
bevestigingsonderdelen op twee manieren worden voorkomen:
- door toevoeging van stabiliserende elementen (bijv. titanium, ≥ 5xC tot max. 0,8% zoals in
Werkstoffnummer 1.4511 en 1.4571) die zich sneller met koolstof verbinden als chroom en dus voorkomen dat chroomcarbiden
gevormd kunnen worden.
- door een extra laag koolstofgehalte van max. 0,03% waardoor er bijna geen koolstof aanwezig is om omgezet te kunnen
worden tot chroomcarbiden. Deze laatste methode heeft tevens het voordeel dat dit materiaal zich uitstekend laat koudvervormen
en praktisch niet magnetiseerbaar is.
De bevestigingsonderdelen in de kwaliteiten A2 en A4 mogen geen chroomcarbiden bevatten en moeten voldoen aan de
beproeving op interkristallijne corrosie volgens ISO 3651. De kwaliteit A1 is niet bestendig tegen interkristallijne corrosie. Alleen
in overleg met de leverancier mag een speciale bestendige uitvoering geleverd worden.
7.4 Spannings (interkristallijne) corrosie (fig. 9)
Bij deze eveneens gevaarlijke vorm van corrosie kan scheurvorming dwars door de kristallen
optreden, wanneer trekspanning, verhoogde temperatuur en een corroderende atmosfeer
bijv. chloride-milieu tesamen voorkomen. De gevoeligheid voor deze corrosie kan
vastgesteld worden door het produkt onder trekspanning te behandelen in een kokende
oplossing van 42% magnesiumchloride. Deze corrosie komt bij de gebruikelijke, koudgeperste
bevestigingsonderdelen zelden voor. Als verklaring hiervoor wordt gesteld, dat de
drukspanningen door de koudfabricage de trekspanningen na montage dermate compenseren
dat de kritische spanningstoestand voor het optreden van spanningscorrosie praktisch
nooit bereikt wordt.
7.5 Putvormige corrosie (pitting) (fig. 10)
Een lokale beschadiging van de chromoxidelaag kan de oorzaak zijn van een sterke
plaatselijke, porie-achtige aantasting, die snel en diep het materiaal ingroeit. Deze corrosie
wordt sterk bevorderd in chloorhoudende media zoals zeeklimaat en brakwater. De
kwaliteit A4 biedt vanwege de toevoeging van molybdeen de hoogstmogelijke weerstand.
De gevoeligheid kan bepaald worden door een polarisatiemeting, waarbij de pittingpotentiaal
in een bepaald milieu wordt vastgesteld. Hoe hoger de potentiaal, hoe bestendiger.
7.6 Spleetcorrosie (fig. 11)
In aanwezigheid van een waterig milieu (vooral chloride-ionen) treedt deze corrosie op bij
niet aanliggende vlakken in spleten bijv. sluitringen, veerringen of ondre neerslagen,
aangroeisels en deklagen, waarbij onvoldoende lucht (zuurstof) kan circuleren om de passiviteit
te herstellen. De toepassing van roestvaststalen bevestigingselementen, die onvoldoende
luchtcirculatie kunnen veroorzaken, moeten worden ontraden.
0012
leveringsvoorwaarden
Figuur 8
interkristallijne corrosie
Figuur 9
spanningscorrosie
Figuur 10
putvormige corrosie
Figuur 11
spleetcorrosie bij gebrek aan luchtcirculatie