GREEN ON - paracommando-limburg

GREEN
Verantwoordelijke uitgever : Noël Dalemans, Loobeekstraat 35, 3630 Maasmechelen
Editie Juli 2012 NR° 78, verschijnt in maart - juli - November
GREEN ON
Viermaandelijks tijdschrift Para Commando VZW Vriendenkring
Limburg
www.paracommandolimburg.be

Dagelijks Bestuur Vriendenkring Para-Commando Limburg
Voorzitter
Dalemans Noël
Loobeekstraat 35
3630 Maasmechelen
0476/425944
noel1para@hotmail.com
Ondervoorzitter
Goyens Etienne
Dennenstraat 23
3680 Neeroeteren
089-868103 – 0497-530897
NV975037@euphonynet.be
Secretaris
Mommen Kurt
Akkerstraat 1
3582 Beringen-Koersel
011-662149
kmommen@skynet.be
Bestuursleden Vriendenkring Para-Commando Limburg
Website
Gajewski Dennis
089-305891
dennis.angelique@telenet.be
Sport & Activiteiten
Potloot Patrick
0494-030371
Boetiek
Rendace Giovanni
089-774785
gianni.rendace@hotmail.com
Penningmeester
Szewczykowski Ronny
Terboekt 23
3600 Genk
0476-949738
rontec@telenet.be
Commissaris
Ramaekers Jean
0473-794016
Overige functies Vriendenkring Para-Commando Limburg
Clublokaal
Vjestica Marco
0472-288443
Materiaalmeester
Marc Surinx
Public Relations
Luwanski Pierre
0496-731757
Fotograaf
Willy Heyens
Meter - Peterschap
Vaandeldrager
Janssen Rik
089-716143
Mevr Machiels Augusta, weduwe Schepers A. Dhr. Daemen Jaak
Bijdrage lidmaatschap Het lidgeld omvat
Para-commando anciens & actieven 17 € Bijdrage aan de Regionale Limburg
Rekenplichtige
Mommen Kurt
Tijdschrift Green On
Dalemans Noël
Gajewski Dennis (lay-out)
Cadetten van 16 tot 23 jaar 7,5 € Bijdrage aan het Nationaal Bestuur
Sympathisanten Nationaal 30 € Verzekering Burgerlijke Aansprakelijkheid
Pas afgezwaaide Para-Cdo 1 jaar Gratis Abonnement Reg.blad “Green On”, 3 uitgave
Leden in het buitenland 20 € Abonnement Nat.blad “Para-Commando”, 3 uitgave
Andere bijdragen
Squad Para 15 € Bijdrage omvat verzekering sprongen
De schrijvers zijn persoonlijk verantwoordelijk voor
de inhoud van hun artikelen.
Hebt U artikels, verslagen en/of foto’s van activiteiten,
informatie enz.…
Laat het ons weten, we publiceren ze graag.
Volledig bladzijde
1/2 bladzijde
Publiciteit voor 3 edities
Alle bijdragen overschrijven op bankrekeningnummer
BE15068215204530 of 0682152045-30 op naam van Para-Commando Limburg,
met de vermelding van de bijdragen.
We danken de sponsors voor het mede mogelijk maken van deze GREEN ON
website: http://www.paracommandolimburg.be/
50€
30€
1/4 bladzijde
1/8 bladzijde
20€
10€

Beste leden,
Voorwoord
De uitgave van dit tijdschrift staat in het teken van onze oefening RAID CALIBAN die
plaatsvindt op 29 september 2012.
De voorbereiding is al enkele maanden bezig en de grote lijnen zijn ondertussen uitgewerkt.
De oefening zal in een militair karakter gebeuren met klim- en afdalingstechnieken,
marcheren in heuvelachtig terrein, kaartlezen en andere paracommandotechnieken.
Om dit allemaal te bewerkstellingen hebben we hulp nodig van de leden, er zal een coördinatievergadering
gepland worden op 25 augustus om alles in goede banen te leiden.
De jaarlijkse BBQ wordt op dezelfde dag georganiseerd, dit is een ideaal moment om samen
te komen. Gelieve met zoveel mogelijk aanwezig te zijn.
Vanaf dit jaar zal het tijdschrift “Green On” nog om de vier maanden uitkomen. Er zal 3
keer per jaar een editie verschijnen, maart- juli-november.
Het is de bedoeling om het tijdschrift te structureren en een beter overzicht te hebben over
de inhoud. Het tijdschrift kan ook digitaal via email verstuurd worden, geïnteresseerden
leden kunnen dit aanvragen op paracdolimburg@gmail.com.
Onze vriendenkring is alweer niet gespaard gebleven van de tegenslagen.
Wij zijn allemaal diep geschokt door het plotseling overlijden van onze vriend Eddy Cich
(Crazy Eddy). Zie verslag in deze uitgave..
Tot slot wens ik jullie allen een goede vakantie toe, zodat onze baerijen worden geladen
met positieve energie voor onze komende activiteiten.
Who Dares Wins – Never Surrender
Noël

OPERATIE CALIBAN
Op 3 september 1944 overschreden de geallieerden de Belgische grens rond 20.00 uur. 's Avonds rukten de
British Armoured Division Brussel binnen om de hoofdstad te bevrijden. In het noordoosten, na de bevrijding
van Antwerpen, geraakten de bevrijders op 4 september geblokkeerd aan het Albert-kanaal. Toen kwam de operatie
'Caliban' op gang.
Op 5 september 1944 voert hij, Luitenant Freddy Limbosch, bijgestaan door Luitenant Jos Ghijs, het bevel over
de operatie "Caliban" in Limburg, hij tracht de Engelse troepen te bereiken om ze in te lichten over belangrijke
troepenbewegingen van Duitse eenheden in de sector stuit hij echter op een vijandelijke stelling. Tijdens de
confrontatie met de Duitsers die daarop volgt wordt hij echter gewond. Hij weigert zich over te geven en probeert
al schietend te ontkomen. De gids die hij bij zich heeft stuurt hij weg, terwijl F. limbosch alleen de vijand
probeert af te remmen. Tijdens deze gevechten wordt Freddy Limbosch getroffen in volle borst door een mitrailleursvlaag,
hij ligt nu begraven op het kerkhof van de stad Peer.
Deelnemers.
In de nacht van 5 op 6 september 1944 kozen twee Britse bommenwerpers van het type 'Sterling' het luchtruim
vanuit de basis Tarrant-Rushton. Aan boord zaten de 25 Belgische parachutisten van de S.A.S. Belgium die
voor deze operatie waren aangeduid. De deelnemers waren in twee ploegen ingedeeld:
'De ploeg Limbosch' bestaande uit: Lt. Freddy Limbosch, 1e Sgt. Verberckmoes, 1e Sgt. De Rechter, Sgt. Melsens,
Korporaal Sas en de soldaten De Serrano, Switters, Marginet, Veroft, Goessens, De Buf, Vos, Engelen en
David Kowarsky.
'De ploeg Ghijs' bestaande uit: luitenant Ghijs, Sgt. De Vulder, Sgt. Klein, Sgt. Siffert en de soldaten Delsaer,
Petit, HelIegards, Vivey, A. De Belser, K. de Belser en B. Kowarsky.
De Landing
De ' D.Z.' (dropping zones) voor de ploegen staan in een verslag als volgt omschreven:
' D.Z.-1': De bossen van Wijshagen, gelegen tussen Meeuwen en Wijshagen.
' D.Z.-2': Gielisheide, gelegen 3 km ten zuiden van Peer, 1 km ten oosten van de baan van Overis .
De eerste groep landde op grondgebied Gruitrode ('De Rieten'), de tweede in de buurt van de Gielisbeek ('t Raffis/Overis).
Bij de landing geraakte parachutist Delsaer gewond aan de ruggengraat en liep Sgt. Klein een verstuikte
enkel op. Beiden werden verzorgd door Dr. Verschueren uit Peer, die ook actief was in de hulp aan gevallen
piloten. Delsaer afkomstig van Zutendaal moest enkele dagen later, toen de omgeving bevrijd was, naar
een ziekenhuis worden afgevoerd. De groep die in Gruitrode geland was, kwam een dag later de anderen vervoegen
in 't Raffis, een bosrijk gebied tussen Gielisheide (Meeuwen) en Overis (Linde), waar een tentenkamp
werd opgeslagen, omringd met een verdediging van machinegeweren.
Opdracht
De opdracht van deze parachutisten bestond erin achter de frontlijn inlichtingen te verzamelen over de vijand;
zoals troepenbewegingen, bewapening en sterkte van de vijandelijke eenheden en dergelijke. Bovendien konden
zij hindernissen leggen voor de vijand. Zij beschikten daarvoor o.a. over kleine springtuigen ter grootte van
een schoensmeerdoos, bestemd om de vervoermiddelen van de vijand te beschadigen. De kampplaats was
strategisch gelegen om de weg van Bree naar Hechtel en de weg van Bree naar Helchteren te controleren.
Weerstanders van Peer en Linde boden ook hun diensten aan en werden soms als verkenner en als gids op hun
tochten meegenomen. De groep beschikte ook over een radiozender waarmee de ingezamelde inlichtingen op
vaste tijdstippen naar Londen werden doorgegeven. Dit was het werk van Sgt. Siffert.

Chronologisch volgorde van de gebeurtenissen
maandag 4 september 1944
Er was ’n nachtdropping voorzien boven Limburg maar deze ging door omdat het
gerucht de ronde deed dat volgens het verzet de Duitsers de parachutisten zouden
opwachtten in het landingsgebied. Kapitein Freddy Limbosch leek het meest teleurgesteld.
Voor Jos Ghys en zijn manschappen was het allemaal zo erg niet.
Onder de manschappen waren er zelfs die het helemaal zo erg niet vonden.
dinsdag 5 september “Caliban” kon van start gaan.
Op 2 km ten oosten van Meeuwen kwam de groep parachutisten onder leiding van Kapitein Limbosch neer. De
andere groep, onder leiding van Ghys waren verdeeld over twee "Stirling" vliegtuigen en werden met de nodige
vracht gedropt op één kilometer ten zuiden van Peer, ten oosten van het gehucht Linde-Peer.
De parachutisten dienden blindelings te springen d.w.z. dat er niemand op de grond was om hun te begeleiden
in het bezet gebied, er was evenmin een sein of lichtteken te zien op de begane grond.
Bovendien loste de piloot van Jos zijn passagiers en zijn vracht aan weerszijden van een weg, veel te dicht bij
een bebouwde kom.
Een boer werd in zijn slaap verstoord door de landende parachutisten, ze waren te dicht bij de woningen gedropt.
Toen hij buiten ging kijken van al dat lawaai zag hij verschillende parachutisten die aan het verzamelen
waren. Vier van hen waren, zonder veel schade, op de daken terecht gekomen, maar Delsart werd met het neerdalen
met zijn rug ruw tegen een elektriciteitspaal gesmakt.
De betreffende boer bood hem verzorging aan en riep de hulp van de dokter in en hij zou ook het verzet te alarmeren.
Zijn vriend had ook geen geluk deze viel uit de boom waarin hij geland was maar hij bleef met z’n been in
’n gaffel (Y)hangen. Zijn been kreeg daardoor een flinke ruk. De behulpzame boer nam z’n krukkar waar het mest
van de stallen gehaald werd om de parachutist naar de kampplaats brengen. De munitiekisten werden evensnel
opgehaald en in veiligheid gebracht.
Het doel van de opdracht "Caliban"
Een kamp achter de vijandige linies oprichten dit om inlichtingen van de terugtrekkende Duitsers door te spelen
naar Engeland, die dan weer op hun beurt de oprukkende Engelsen informeerden. Er moesten ook versperringen
opzet worden.
Onmiddellijk na de landing en zonder ’n Duitser gezien of gehoord te hebben richtte Kapitein Limbosch een hinderlaag
op, op de weg van Meeuwen-Bree.
woensdag 6 september 1944
Dokter Verschuere van Peer was huisarts en hielp het verzet en kwam alzo bij de parachutist terecht om zijn
been te verzorgen. Bij valavond maar ook ‘s nachts werd de omgeving verkend door de parachutisten. Sergeant
Melsens die samen met kapitein Limbosch was gedropt, nam contact op met de andere groep, die van Jos Ghys.
Melsen werd vergezeld door ontsnapte Russen die als krijgsgevangen uit de mijn van Waterschei waren ontsnapt,
waar ze tewerkgesteld waren.
Eigenlijk waren de russen op wapens uit. Gehoorzaam aan hun orders leverden de parachutisten hun géén wapens
en stuurden hun terug. “Niets te melden” zei de chef van de patrouille, niets op de weg Helchteren-Bree,
Hechtel-Helchteren en niets op de baan Genk - Bree.
De witten (verzetslieden) wisten te vertellen dat er verdachte Mercedes op de weg Peer-Genk had gereden.
Zeker en vast met Duitsers had Jos Ghys gezegd, hij wou er terugtrekkingsplannen of aanvalplannen vinden.
Door die aan de geallieerden door te spelen kon de oorlog misschien ingekort worden. Er werd toen besloten
om de wagen op te pikken.
Onderweg bemerkte het groepje een vijftiental Duitsers, dat in hun richting kwamen. Ze gingen liggen en wachten.
Toen de vijand dicht genaderd was opende een van hun met zijn machinegeweer het vuur tot z’n lader leeg
was. De Duitsers die waarschijnlijk moe waren, reageerden niet onmiddellijk. Er werd opnieuw geladen. Deze
keer deden de kogels hun werk. Maar nu reageerde ook de vijand. De parachutisten staakten de strijd en alles
werd weer rustig. In Helchteren werden Engelse tanks opgemerkt. Ghys stuurde er sergeant Engelen en de kleine
David op af om inlichtingen door te geven en de toelating of ze Peer mochten binnen trekken.
Enkele uren later kwam David alleen terug. De Britse soldaten hadden de sergeant bij hun gehouden als corres

pondent, en ze verkregen geen toelating naar Peer te gaan. Wel vroegen ze om regelmatig te worden ingelicht
over de verplaatsingen van de vijand door middel van boodschappers gelijk de sergeant, om iedere vertraging
die via de radio en Engeland naar hun werd gestuurd te vermijden. De berichten konden slechts via Londen
naar Helchteren worden doorgeseind. Ghys stemde in. Kleine David was het er blijkbaar niet mee eens.
In de loop van de avond vervoegden kapitein Limbosch en zijn mannen de groep van Jos Ghys.
donderdag 7 september 1944
Vandaag werd er gespioneerd of de vijand nog steeds Peer in was en de stad bezette ! Rond de middag slopen
ze voorzichtig voorbij de stadsmuren. Plots stonden ze recht voor de Mercedes waar de dag voordien sprake
van geweest was. De twee Duitsers voorin staken hun armen in de lucht, maar de majoor die van achteren zat
schoot door de voorruit op de parachutisten maar zij beantwoordden het vuur onmiddellijk en schoten ze alle
drie neer. Vanuit ’n raam namen nu de Duitsers de parachutisten onder vuur en zij konden niets anders dan
hun terug te trekken!
Ten gevolge van dit incident werden vijftien burgers van Peer gegijzeld. Vóór de nacht werden ze allen vrijgelaten
omdat zij totaal van niets af wisten. David Kowarski met nog iemand ging op weg naar Helchteren met de
nieuwe inlichtingen. De sergeant kwam zonder metgezel terug. Ook hem hadden de Engelsen gehouden als
verbindingsagent.
De rust was terug gekeerd. Desondanks maakte het verzet (de witte) melding van groepen Duitsers die zich verplaatsten.
"Die gasten dromen luidop" mopperde de telegrafist die slecht gezind was omdat men hem voordurend
plaagde met de stelling dat een fiets sneller was dan zijn radio. Een boer kwam melden dat er in zijn
schuur twee Duitsers sliepen, onmiddellijk gingen er twee para’s op af om de zaak te onderzoeken.
En zo geschiede het, wat later kwamen ze terug met twee gevangenen, geen
Duitsers, maar Hollandse geüniformeerde overlopers (collaborateurs) (zwarten) Kapitein
Limbosch zette een hinderlaag op om te vermijden dat de compagnie Duitsers van Peer
Genk zou bereiken. Vanuit Peer kwam niets, integendeel. Fietsende soldaten reden vanuit
het zuiden Peer binnen. Ze werden gevolgd door tien man rechts van de baan, dan weer
tien linkse, fietsende soldaten, voetvolk, enz.
Honderden Duitsers defileerden voor de parachutisten door die toen er een onderbreking
in troepen verschuiving was terugkeerden naar hun kamp. Onmiddellijk stuurde de kapitein
een boodschapper naar de Engelsen om hen te waarschuwen voor deze vijandelijke
troepen verplaatsing.
vrijdag 8 sptember 1944
De inlichtingen van het verzet kwamen overeen met de waarnemingen van de parachutisten. Duitse versterkingen
stelden zich op tussen Hechtel en Helchteren en vijandelijke artillerie positioneerde zich in verdedigingslinie.
Luitenant Limbosch voelde zich helemaal niet op zijn gemak, de spanning was te snijden. Engelse eenheden
werden verrast door de Duitsers wat niemand had verwacht. Sinds het vertrek van de laatste bode hadden
zich nieuwe Duitsers zich versterkt en tevens hadden ze zich naar het westen verplaatst. “Ik ga naar de Engelsen”
zei de Kapitein kijkend in de richting van de witte (verzetslui) die zich ook in de kampplaats bevonden. "
Kan er mij iemand met mij mee naar de westelijke kant van de spoorweg? " zei hij.
Na een korte aarzeling bood ‘n 20-jarige verzetsman, ‘n slanke jongeman, zich aan. Hij zag er uit als een student
die op vakantie was, hij kende de streek. Beide vertrokken ze rond 16 uur. De jonge man nam zoveel mogelijk
beschutte gebieden en de Kapitein volgde op zowat 50 meter met zijn pistool aan de gordel en de Stengun
in de hand. De gids gebruikte een alleenstaand boerderijtje dat aan de rand van een met heide begroeide
vlakte lag als herkenningspunt. De vrouw in het deurgat keek de luitenant verbaasd aan. "Is hij een Engelsman?"
vroeg ze. De gids antwoordt bevestigend en ondervroeg de boerin over de eventuele aanwezigheid tussen
het boerderijtje en Helchteren centrum. Ze verklaarde geen Duitsers te hebben gezien maar rade de jonge
man aan langs de berm verder te gaan.
Terwijl ze over de heide liepen in de richting van de berm bemerkte ze plots de ruggen van vijf Duitsers, opgesteld
achter een machinegeweer. Hij deed teken aan de Kapitein om zich terug te trekken en voegde zich al
kruipend bij hem om de situatie uiteen te zetten. Limbosch bekeek zijn kaart en ziet de spoorweglijn. Hij besloot
alleen verder te trekken en maakte een afspraak met de gids tegen de avond samen te komen aan de samenkomst
van de beek en de spoorlijn. De officier volgde een pad in de richting van de beek. Rond 16.30 uur
weerklonken geweerschoten. De boeren uit op het land zagen de gids, grauw van de schrik, terugkomen.

zaterdag 9 september 1944
Er werd melding gemaakt van hevige gevechten in Helchteren en het bleek onmogelijk de linies te overschrijden.
Jos Ghys en de andere parachutisten waren in de veronderstelling dat Kapitein Limbosch samen
met de Engelse troepen vast zaten in Helchteren. Hinderlagen werden opgezet en verzetsstrijders
van verder afgelegen gebieden kwamen om wapens vragen en hun te helpen.
zondag 10 september 1944
Sergeant Melsens (hoogste in rang) verdeelde ondertussen zijn mannen in twee groepen langs de weg
van Helchteren naar Bree. De ene groep nam plaats in een zandgroeve, de andere achter een met gras
begroeide heuvel. Controlerend lijk altijd ging sergeant Melsens midden op de weg staan om na te gaan
of z’n parachutisten niet konden gezien worden. Plots motorgeronk! Melsens dook in de gracht. Vrachtwagens
en kanonnen kwamen eraan en hielden halt. Bevelen werden geschreeuwd. Het geschut werd
opgesteld aan de rand van de weg en de munitie afgeschoten.
De parachutist die op de loer lag achter zijn machinegeweer herhaalde in gedachte, en steeds zenuwachtiger
wordend, de laatste woorden van de sergeant: “Schiet niet als het niet nodig is”.
Maar hij vermoede dat de sergeant er niet meer was en korporaal Sas bevond zich buiten gehoorafstand.
In zijn zandgroeve had de korporaal overigens met een ander problemen te kampen: een onvoldoende
vrijgemaakt schootsveld. En het was nu niet bepaald het ogenblik om grondwerken uit te voeren, ook niet
het hoogst noodzakelijke.
Nu voerden de Duitsers ’n volgend munitiewagentje aan. Onze mitrailleur schutter kon zich niet meer inhouden
de spanning was te snijden want de vijand zou hem nu wel hem ontdekken. Terwijl hij zich schietend
oprichtte met zijn machinegeweer aan de heup, riep hij naar zijn kameraden: “Loop naar het bos en
dek mij”.
Vele Duitsers doken nu of lagen reeds in het gras. Gebruikmakend van de verrassing en de verwarring,
sprongen de parachutisten naar de bomen en openden het vuur met hun automatische karabijnen. Aldus
dekking gevend aan de aftocht van de mitrailleurschutter. De Duitsers herpakten zich en wilden een omtrekkende
beweging maken, maar weer dwong het machinegeweer met maaiende kogels hen neer, zodat
de andere parachutisten zich konden achteruittrekken. Op hun beurt boden ze al schietend opnieuw dekking
aan de machinegeweerschutter.
Op die manier achtervolgde de Duitsers hun over zowat twee kilometer en gaven het toen op.
In het kamp werd de parachutist verzorgd die drie kogels in de arm kreeg. Ze wachtten tevergeefs op de
terugkomst van sergeant Melsens, wiens lijk de volgende morgen werd gevonden met lege patroontassen.
Hij had gevochten tot het einde toe. Bij de Duitsers was het verlies groter zij verloren 52 man en de
ongeveer 50 gewonden werden naderhand opgeladen. Buiten gevecht gesteld vertrok de eenheid naar
Duitsland.
Het verzet deelde de parachutisten mee dat ze verklikt waren. Nergens in Frankrijk waren ze verraden en
nu hier, in hun eigen land, Niet te geloven ...en toch. Tijdens de namiddag werd het bos, waar het kamp
was opgeslagen, onder vuur genomen, tot grote schrik van de Hollandse SS’ers die door de sergeant telegrafist
waren gevangen genomen. Uit voorzichtigheid gingen
de parachutisten die nacht niet op verkenning, zoals gewoonlijk,
maar namen een verdedigingsstelling in op de rand van het bos.
maandag 11 september 1944
Verzetslui hadden nog maar pas laten weten dat Britten te Peer
waren aangekomen of een Engelse pantserwagen, begeleid door
de twee parachutisten kwamen de gevangenen ophalen. Bij de
bevrijde inwoners kon je de vreugde zo van hun gezicht lezen.
Voor de groep parachutisten ging het er minder vrolijk aan toe. Het beeld van hun verloren vrienden
spookten door hun gedachten. De ene was groot, mager, zenuwachtig, levendig en de andere, de sergeant
was klein en robuuster. Telkens zagen ze hen weer in hun midden, zoals ze hen kenden gedurende de
twee jaar harde opleiding. Voor sommige was het beeld van het roerloze lichaam voor eeuwig in hun ogen
gebrand en een niet te vergeten moment. Maar de wapens en de hun lege patroontassen gaven hun de
boodschap: "Strijden tot het bittere einde".

Algemene richtlijnen RAID CALIBAN 29 Sep 2012
De raid zal plaats vinden in en rond het gebied van ons lokaal. Alles zal zo veel mogelijk in militaire
sfeer gebeuren maar rekening houdende met de gedrag- en kledingcodes van het ANPCV.
De oude militaire kledij (met kaki linnen broek) is wel toegestaan.
Alle regionalen van het ANPCV zullen uitgenodigd worden. Andere organisaties zoals politie,
brandweer en scouts zullen ook aangesproken worden om deel te nemen aan de raid. De raid zal
ongeveer +/- 20 km bedragen. Alle militaire aspecten zullen aanwezig zijn waaronder kaartlezen
en diverse para– en commando technieken. De deelnemers zullen in ploegen van 4 personen ingedeeld
worden. Het is de bedoeling dat elke ploeg zoveel mogelijk punten bijeensprokkelt door
alle hindernissen zo goed mogelijk te nemen.
De winnende ploeg zal de “Gouden Bottine” van de RAID als wisselbeker krijgen. Als deze
ploeg 2 jaar op rij kan winnen mag ze deze behouden. De winnaar van de vorige editie 2010, Regionale
Oostende kan dit jaar de trofee behouden mits winst.
Er zal een tentenkamp opgesteld worden voor onze lokaal. De bedoeling hiervan is om een militaire
sfeer te creëren. Burgertenten en wagens, rond het lokaal, zullen daarom strikt verboden
zijn. Dit om het kampgevoel te behouden.
Programma Vrijdag 28 Sep 2012:
Vanaf 1700 hr zal ons clubhuis toegankelijk zijn voor de deelnemers die willen overnachten. Hot
-dog en andere snacks zullen verkrijgbaar zijn. Overnachting is voorzien dmv het meebrengen
van eigen tent of overnachting in één van de tenten van het tentenkamp (slaapzak meebrengen).
Programma Zaterdag 29 Sep 2012:
Alle deelnemers aanwezig om 0700 uur voor briefing. Start Raid om 0730 uur. Einde Raid voorzien
om 1700 uur. Prijsuitreiking om 1900 uur.
Helpers vergadering
RAID CALIBAN 25 Aug 2012
Het spreekt voor zich dat het organiseren van een dergelijke oefening veel werk met zich meebrengt.
Daarom willen we een oproep doen aan alle leden van de regionale Limburg om zoveel
mogelijk te komen helpen. We hebben mensen voor allerlei zaken nodig, van het smeren van
broodjes tot het bemannen van de punten op het terrein.
Het is aangeraden dat alle helpers zoveel mogelijk in (oude) militaire kledij rondloopt. Rode of
groen muts mag zeker niet ontbreken. Wat de rest van de kledij betreft : bottinnen, kaki linnen
broek, smoke vest, gordel en/of eventuele T-shirt van de regionale.
Dus iedereen welkom om een handje te komen toesteken !!!
De 1 ste Helpers vergadering zal plaats vinden op zaterdag 25 Aug om 1600 uur. Er is aansluitend
onze jaarlijkse BBQ, dit is een goede gelegenheid om samen te komen. Leden die alleen naar de
vergadering komen en niet wensen deel te nemen aan de BBQ zijn eveneens welkom.
Een 2 de vergadering zal gepland worden op woensdag 19 Sep om 1900 uur, de inschrijvingen
zullen dan afgesloten zijn en kunnen we meer in detail treden.
We rekenen ALVAST op jullie STEUN om deze RAID tot een goed einde te brengen.
Info : www.Paracommandolimburg.be

PARACOMMANDO
Vriendenkring
Regionale Limburg
Prijs: 15€ p/p – Kinderen: 8€ p/p
Lokaal open vanaf 15u30
Helpersvergadering Raid Caliban van 16u00 tot 17u00 (voor Leden Vriendenkring)
Aanvang BBQ: 17u30
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Inschrijving BBQ
Naam: ……………………………………………………………..…………………
Volwassen menu 4 stukken vlees aantal ……… x 15 € = ………
Kinder menu 2 stukken vlees aantal ……… x 8 € = ………
Bedrag storten op RekNr BE15-068-2152045-30 van Vriend. Para-Cdo Limburg.
Vermelding: Naam + aantal deelnemers.
Contant betalen in clubhuis of bij de bestuursleden is ook mogelijk.
Adres : Wipstraat (sportpark), 3630 Eisden-Maasmechelen
Organiseert

Operatie Larkswood en de ontmoeting met de Geschiedenis
Zes en zestig jaar later vertelt een trooper van Assault Troop B Squadron over zijn deelname aan de Operatie Larkswood
in Nederland. Hij beperkt zich strikt tot wat hij zelf beleefde, zelf waarnam. Zijn rol zonder franjes, koudweg.
Na zes en zestig jaar ! Onnauwkeurig, onvolledig. Hoe kan het anders? Een soldaat kan tenslotte toch maar meedelen
wat hij zelf heeft meegemaakt en opgemerkt binnen de limieten van zijn sector. Die is maar klein. Wat daarbuiten
voorvalt, zal hij trouwens achteraf moeten vernemen.
April 1945. Na dagmarsen, verkenningen, schermutselingen en gevechten bereikt het Belgisch Regiment Parachutisten
S.A.S. de Dollard aan de Eemsmonding. Sindsdien worden in Oost-Groningen, het Oldambt, elk jaar de gevechten
en bevrijding herdacht in april. Te Veele (Vlagtwedde) is 12 april, de Bevrijdingsdag, in het geheugen gegrift.
Dan wordt aan het monument nabij de Rolinbrug de eer bewezen aan onze gesneuvelden. Belgische en Nederlands
vlaggen rijzen dan in top, en bloemen worden gelegd. Voor de deelnemers aan de Larkswood Operatie werd
het traditie. ‘Zijn’ mannen vergezelden ‘hun’ kolonel, Eddy Blondeel, en namen deel aan de plechtigheden te Veele,
Winschoten en Finsterwolde. Ze waren dan weer ‘present’ met ‘spirit, who dares wins, never surrender’.
De tijd echter is onverbiddelijk. Al te vaak werd het ‘Vaarwel mijn broeder. Ik zie dij niet meer weer’. Rode Mutsen
leggen nu geen bloemen meer aan het monument. Nog wel de bevolking, en ook de Groene Mutsen van de Nederlandse
Vereniging Oud-Commando’s.
Ons heden verglijdt naar het verleden.
April 2011
Was het infarct vorig jaar het teken aan de wand? Komende tijden,
komende plagen? Geen uitstel meer. In april ga ik bloemen leggen
aan ons monument aan de Rolinbrug. Echter, de jaren wegen: de
chauffeur? Aangeduid als vrijwilliger wordt het mijn zoon Marc.
Voorbij Venlo volgen we langsheen de Duits-Nederlandse grens
eerst de E40 en vanaf Botrop de A3 (of E22) naar Emden. Afritten
zijn talrijk, ook naar Nederland. We passeren reeds de afrit naar Nijmegen.
-“In het British Cemetery te Nijmegen ging ik jaren geleden het graf
opzoeken van Devignez die sneuvelde te Finsterwolde. ‘A Belgian
soldier’ op zijn graf, leek me onvoldoende. Met twee vrienden gingen
we er een zilverkleurige wing aanbrengen.
Het kwartier te Schaffen draagt nu zijn naam.”
De afritten Hardenberg en Coevorden volgen.
-“Pa, nu hebben we de gelegenheid. Vertel eens wat over jullie bevrijdingstocht.”
-“Mijn herinneringen aan Larkswood beginnen te Coevorden. Die
stad is gelegen in Zuid-Drenthe langsheen de grens met de provincie
Overijssel en Duitsland. Met een zeer lange en bewogen geschiedenis
is ze historisch belangrijk. D’Olde Veste was ooit een van de
sterkste vestingen in West-Europa ….” Na urenlang vervoer in de
laadbak van een drietonner kunnen we eindelijk de benen strekken.
We komen de Canadezen aflossen.
Onze sectie in Nederland, Assault Troop B Squadron: sectieoverste sergeant Slosse Adelin, Jef Heylen, Marc Van
der Mensbrugge, Jan Broothaerts, Jozef De Bruyn, Jef Segers, Freddy Van der Veken, Willy Hendrickx, Jos Vergauwen,
Jaak Daemen, Deprez ‘Shorty’ de chauffeur. Luitenant Leo Van Cauwelaert toont Adelin de te verdedigen
sector. Marc stelt zijn Brengun rechts op, ik mijn Bren links, Willy de sniper in de watertoren achter ons. Dank u
Canadees, of was het misschien voordien een Duitse soldaat die voor mij een ruime schuttersput heeft uitgegraven.
Net op de plaats die ik het meest gunstig vind. Voor mij een oude stadswal met donker water. De avond valt.
‘Het verzet heeft meerdere groepen Feldgrau opgemerkt die naar de Heimat willen terugkeren doorheen de lijnen.
Ogen open !’ Adelin laat me een Very pistol om zo nodig lichtpijlen af te schieten. Shorty zal deze nacht mijn
schutterskuil delen. Ik gun hem zijn slaap. Urenlang heeft hij onze sectie vervoerd over stukgeschoten en beschadigde
wegen. Langzaam verglijdt het ene uur naar het andere. Verre artillerie dondert. De onze ? Vijandelijke?
Waar dat neerkomt …. ! Donkere wolken schuiven voor een wazige sterrenschijn. Vochtig stille lentenacht.

Eensklaps voel je het. Kraakte daar een takje? Rolde een steentje? Aarzelend geluid van beweging in het donkerste
gedeelte voor mij. Dit is geen verbeelding meer. Ik geef Shorty een duw en vuur een lichtpijl. Niets! Maar in de uitdovende
schijn zie ik aan de overkant van de wal bewegende schimmen. Ik vuur een bui. Doodse stilte...
Die morgen gaan Adelin en Jozef op luisterpatrouille. Buiten voetafdrukken, ook verderop, hebben ze niets te melden.
Ik heb de bezoekers voorzeker gemist. Of ben ik te haastig geweest?
Wij waken, onderhouden de wapens … Onze Eerste Sectie keert weer van Hardenberg. Fons vertelt me dat ze een
mortiersectie vergezelden. Feldgrau werd beschoten en verjaagd uit een bos. Jeepsecties voeren verkenningen uit.
Hun Twin-Vickers dwingen respect af. Ze doorkruisen Hollandscheveld, de Krim, Hoogeveen, Dalen …. Aan Franse
S.A.S. squads van de Operatie Amherst wordt vuursteun verleend en gekwetsten worden vervoerd naar dokter Sevens
en aalmoezenier Jourdain. Dokter Limbosch was gehospitaliseerd.
Het bevel wordt gegeven. We trekken verder. Naar het noorden langsheen de grens. Te Oosterhesselen vallen onze
verkenners onder vuur (1). De vijand zit verschanst in betonnen bunkers. Het Nederlandse leger had die voor 1940
gebouwd tegen mogelijke aanvallers uit het Oosten. Nu
komen wij uit het Oosten. Omgekeerde wereld! De steun
van Poolse tanks is beslissend. Onze pioniers verstevigen
de brug met tramrails. De Poolse tanks zetten de achtervolging
in. Wij hernemen onze tocht. De jeeps snellen
vooruit, beschermen de flanken.
Te Westerbork treffen ze een verlaten kamp aan. Pas veel
later zullen we vernemen dat het een verzamelkamp was
voor Joodse families. Van daar werden ze per trein naar
de gaskamers vervoerd in Duitsland.
Marc onderbreekt: “Ik heb gelezen dat Anne Frank in dat
kamp werd opgesloten. Met haar familie werd ze gedeporteerd
en vermoord. Haar dagboek is ontroerend.” Bij
een volgende afrit besluit Marc dat we best even gaan
‘snacken’. Modern Nederlands voor een koffiestop met
een hartige hap uit het vuistje. De Euro maakt het wel
gemakkelijk. We hernemen de A31 (of E22).
“Opvallend,” meent Marc “links een blij groen landschap. Rechts troosteloze grauwe grond met soms wat dennen.”
Eeuwenlang waren uitgestrekte gebieden van Drenthe en Groningen moerassige veengrond. Door koppig volharden,
turfsteken en aanleg van afwatering slaagde de bevolking erin de grond vruchtbaar te maken.
In Duitsland bleven honderden hectaren veengrond braak liggen. Na de opkomst van het Nationaal Socialisme werden
daar werkkampen gebouwd. Ze concentreerden er gevangenen en politieke tegenstrevers. ‘Arbeit macht frei’. De
ongenadige behandeling, de uitputtende arbeid in de vochtige veengrond werd velen noodlottig. Dat waren de voorlopers
van de vernietigingskampen. Verderop wekt een woud draaiende wieken elektriciteit op.
“Boertange” leest Marc bij de volgende afrit.
Waar nu de grens loopt was honderden jaren geleden vanaf de Dollard een uitgestrekt, ondoordringbaar moeras ontstaan.
De enige weg doorheen dat moerassige ‘Moorland’ was te Boertange. In de zestiende eeuw zal de splitsing van
het West-Europese christendom en de oorlog tegen Spanje onheil brengen in de Lage Landen aan de zee. De doorgang
te Boertange werd zeer belangrijk. In 1580 zal Willem van Oranje er een stervormige vesting laten aanleggen.
Ze is nu nog steeds een bezoek waard. De afrit naar Boertange leidt recht naar Vlagtwedde en Veele.
Weer verder !
Voorbij Blijham gaat onze sectie in hinderlaag op het kruispunt naar Winschoten en Pekela. Een vlakte omgeploegd
land strekt zich voor mij uit. Opgestapelde blokken geperst stro lijken een geschikte observatiepost. Wanneer ik het
vuur open op verkenners uit Winschoten, krijg ik het aan de stok met een scherpschutter. Kogels slaan in het stro.
Dom van mij zulk opvallend punt in het landschap uit te kiezen. Ik vind vlug een nieuwe uitkijk.
(1) De Belgische S.A.S. wordt vermeld in ‘Aocht en Bevrijding: Het noeboekje van Hauptman Oo Specht’, Uitgave 2011
Van Gorcum, Schng Vrienden van het Drents Archief ISBN 978 90 232 47784

De april-45-lente was een afwisseling van koude regen en warme zon. Na schermutselingen nabij Ter Apel, Musselkanaal
en Sellingen bereikt het Regiment op 12 april Vlagtwedde en Veele.
De vijand is ingegraven achter de vernielde brug van het kanaal.
A Squadron is opgesteld rechts van de straat naar de kanaalbrug. Assault Troop van B Squadron links. Ik lig met
mijn Bren achter een oneffenheid tegen de boord van de straat. Links van mij mijn sectie waarvoor ik dekkingsvuur
zal geven. Voor mij een weide. Nog verder een begraafplaats, waarvan kruisen van zerken boven een dichte
haag uitsteken. Daar tegenover staat een hoeve in brand. De rook belet mij het zicht op het achterliggende.
“Fix bayonets!”
Dwars voor de stormlopende makkers verplaats ik het vuur over het kerkhof. Dan haast ik me om de sectie in te
halen. Voor alle zekerheid schiet ik een korte bui doorheen de deur van het dodenhuisje. Rook en hitte slaan op
me neer. Weer een lange weide en dan een rij alleenstaande huizen langsheen de straat. Voorbij het eerste huis is
de man met de Panzer Faust. Een andere in een achterbouw.
Links van mij hoor ik de Bren van Marc en het ratelen van een Sten. Rennen maar. Weer een Feldgrau, nog één!
Kogels fluiten ons om de oren. Een Spandau? Liggen, kruipen, vuren. Wat lage struikjes en riet. Het kanaal. Parallel
ermee een gracht. Signaal van Adelin:
“Overvleugeling. Volg mij.”
De gracht beschermt ons. Waar het kanaal iets
van richting verandert is onze derde sectie
reeds aangekomen. Blondeel en Van Cauwelaert
wachten ons op. Jean Bastin en Andy Segelaar
waren overgezwommen. Ze hadden een
aak dwars getrokken.
“Tweede sectie, volg me”.
We steken over. Het water staat laag. De hoge
oever verbergt ons. Voor de vijandelijke stelling
links van de brug is de verrassing compleet.
“Kamerad !” Aangepord haasten overlevenden
en gekwetsten zich naar de aak.
Sergeant Goffinet van A Squadron kan nu aan
de overkant over de verwrongen balken van de
vernielde brug kruipen en begint aan de opruiming rechts van de baan.
Wij vorderen links van de baan tot aan het laatste huis, bakkerij Leta. Ik stel mijn Bren op.
Door het raam zie ik vluchters, reeds buiten mijn bereik, verdwijnen in de verte. Een oude grootvader en een jongetje
zitten bangelijk in een hoek. Blijkbaar lijken ze mijn geruststellend Nederlands niet te verstaan.
Voor de nacht wordt het bruggenhoofd verkleind om eventueel een tegenaanval op te vangen. Ik vind een geschikte
plaats voor mijn Bren. Ook voor mezelf ! Een droge oplossing in een ruim kippenhok. Weerom een lange
nacht doch een tegenaanval blijft uit. Er wordt verteld dat drie makkers van A Squadron zeer zwaar gewond werden:
Rolin, Hazard en Breuer. Geholpen door de bevolking leggen onze pioniers een noodbrug aan. Tegen de
morgen steken onze voertuigen over.
De ‘dame des huizes’, die van het kippenhok, laat haar zoontje een gekookt eitje brengen met wat brood. Heerlijke
afwisseling met de soldatenkoeken. Haar man vertelt hoe hij had geholpen bij het zoeken en afvoeren van dode
en gekwetste vijanden. In het dodenhuisje hadden ze een licht gekwetste zien krijgsgevangen maken. De andere
had zich verhangen. Ook dat is oorlog.
Verder ! Steeds maar verder. Het ijzer smeden als het heet is.
Voorbij het volgende dorp wordt een jeep van onze verkenners verrast door antitankgeschut. Gekwetsten. Wanneer
wij op onze beurt te Wedde aankomen voor de aanval, spits ik ongerust mijn oren. Geratel van naderende
tanks. Dat zijn lastige klanten voor mijn Bren en een paar handgranaten. Squadron Sergeant Major Vijt rijdt ze
tegemoet. Het zijn Polen. Oef ! Onze aanval verjaagt de vijand die vlucht met achterlating van kanonnen en zelfs
voertuigen.

Mortierbommen ontploffen op het kruispunt. Net aangekomen, springen Blondeel en generaal Calvert, bevelhebber
van de S.A.S., in hetzelfde eenmansputje. Dat is maar gelukt omdat ze geen van beiden een buikje hebben. Hun be-
geleiding lijdt een paar gekwetsten.
De luchtaanval van Tyfoons op de stellingen voor Winschoten zijn voor ons een flinke oppepper. Voor een uit te
voeren verkenning leggen onze mortieren een rookgordijn. S.S.M. Vijt is hiervoor vrijwilliger. Hij keert weer met
stukgeschoten banden en gaten in de carosserie. Hoe zijn die drie mannen er ongedeerd uit geraakt ?
Die nacht doet Blondeel voertuigen met gedempt licht, soms zelfs even niet gedempt, van en naar Pekela rijden
over ons kruispunt. ’t Is net of een heel regiment versterking wordt aangevoerd.
Op naar Winschoten !
Waren het de “Raketenfeuerende Tyfoonjäger of de list van de nachtelijke aanvoer van versterkingen ? De vijand
heeft zich teruggetrokken naar een nieuwe verdedigingslijn. Enkele mijnen worden opgeruimd. Inwoners komen
ons verwelkomen. S.S.M. Vijt roept ons toe iedereen naar huis te sturen. Elk ogenblik kan de vijand aanvallen.
Verbazing als wij hen dat in het Nederlands opleggen. Verderop klinken schoten. Een lange straat. Het huis dat in
de rij een eindje uitspringt, biedt mij bescherming en een goed zicht. Dreigende stilte. Worden het straatgevechten ?
Schurende deur. Twee deuren verder aan de overkant.
Een vijand die een granaat wil werpen ? … Mijn vinger spant zich om de trekker. Oef ! ’t Is een oud vrouwtje. Het
scheelde voor haar maar een millimeter van de dood. Ze schommelt naar ons toe met een bord pannenkoeken.
“Jullie zullen wel trek hebben”. Ze glimlacht. Vindt het normaal dat die Engelsen haar bedanken in het Nederlands.
De nacht brengen we door ergens buiten Winschoten. Waarschijnlijk trek ik het goede lot. Ik krijg de eerste wacht.
Op mijn tentzeil en onder een gascape slaap ik nadien als een roosje. Zelfs een korte artilleriebeschieting heb ik onbewust
niet willen horen. Daken van huizen worden beschadigd. Bij harde soldatenkoeken helpt ‘a cup of tea’. We
worden verwend. De regimentskeuken laat ons een gebakken stuk vlees brengen van een gesneuvelde koe.
Wapenonderhoud.
Onze sergeant keert weer van de O groep. “Tweede sectie patrouille naar Finsterwolde met voortdurend radiocontact”.
Volgens ons plan van aanpak maken we een wijde bocht om het doel te bereiken. De huizen zijn verlaten.
Niemand te bespeuren. Waar zijn de bewoners ? Weggevoerd ? Gevlucht ? Schutterskuilen werden op regelmatige
afstand gegraven langs de baan. Bevel van de bezetter aan de dorpelingen.
Het blijft rustig en de zon houdt een droogbeurt van onze kleren.
Eindelijk. De kerktoren komt in zicht. Een paar honderd meter voordien beveelt Adelin: “Allround defense”.
Mijn taak: de baan bewaken met mijn Bren. Een schutterskuil, verdoken aan de voet van één van de bomen langs de
baan, voldoet. De weg klimt bijna onmerkbaar tot aan het enige huis links van de baan ter hoogte van de kerk. Daar
daalt hij waarschijnlijk want ik zie hem niet meer.
De anderen genieten van de zon. Hun kleren drogen. Zelfs in het vochtig koude gat in de grond voelt het vredig aan.
Merels fluiten, andere antwoorden.

Eindelijk. Freddy komt me aflossen aan de Bren. Kan ik me ook wat laten drogen in de zon. Ik kom recht achter
de boom. Werp nog een korte blik. ’t Is net of ik beweging gewaar word. Een hoofd komt in zicht, nog één, dan
meerdere. Een patrouille. “Freddy, ze komen !” Wanneer ze het linkse huis bereiken, vuurt hij.
Doodse stilte. Niemand meer te bekennen. Ze pogen waarschijnlijk de schutter te repereren. Wij bewegen niet
meer. Na onze radiomelding komt Leo Van Cauwelaert langs de kortste weg aangereden met versterking. We vallen
aan doorheen het dorp en de begraafplaats. De vijand verdwijnt. Wij keren terug naar de kerk. Plots roept de
luitenant: “Artillerie. Vlug in de huizen !” Hij had de vertrekschoten van kanonnen gehoord. Willy en ik vluchten
de herberg aan de kerk binnen. Eigenaardig, de huisdeur is zelfs niet gesloten. De kelder is leeg. “Een café zonder
bier” merkt Willy droogjes op. De beschieting met luchtdoel-schrapnels duurt niet lang. Ook wordt niemand geraakt.
We verlaten het dorp. Die avond wordt verteld dat Devignez van A Squadron dodelijk en ook Feremans gekwetst
werden tussen Finsterwolde en Beerta. Devignez overlijdt zonder te weten dat hij onder-luitenant was benoemd.
Voor ons werd dit het einde van de tocht naar de Dollard. Het resultaat was het definitief afsnijden van de vijand
naar zijn heimat.
In het Duitse Tinnen volgen enkele rustdagen bij de Canadezen. Warme stortbaden, bedeling van sokken, ondergoed,
al wat dient vervangen te worden, en lekker warm eten. Een grappige ‘Kitbag’ revue wordt ons aangeboden.
Waarom duren schone liedjes niet lang ? De Canadezen hebben een bruggenhoofd veroverd over het Küsterkanal.
Wij zullen uitbreken nar het Noorden richting
Varel en Wilhelmshafen. Het wordt hard tegen
hard. Grimmig. Verbeten gevechten. Met rechts
van ons de Britse S.A.S., blijven we aanvallen
tot aan de Wapenstilstand. Maar dat is een ander
verhaal.
xxxxxxx
Marc haalt een doosje zoetigheden boven. Zal
zijn Anne wel voor gezorgd hebben. Even is het
stil. Ik vertel verder. Jaren later.
Het was tijdens één van die herdenkingstochten
die ik om de vijf jaar organiseerde met de drie
Oost-Groningse gemeenten. Met Willy bezoek ik
nr2 links Jaak Daemen de herberg waar we schuilden in de kelder.
De vriendelijke herbergierster vertelt honderduit over die vreselijke tijd. “Stond hier tegenover, links van de baan,
toen geen huis” vroeg ik. “Inderdaad. Die bewoners zijn verhuisd. Daar het bouwvallig was, werd het afgebroken.”
Ze weifelt wat. “De oorlog kan wreed zijn. Hun dochter was verloofd met een jongen van de streek. Wel
van de Duitse kant van de grens. Dat was vroeger helemaal niet ongewoon. Tijdens de bevrijdingsgevechten sneuvelde
hij voor het huis van zijn verloofde.”
Ik bekijk Willy. We hebben niet verder aangedrongen.
Ook dat is oorlog.
De ‘dame van de GPS’ deelt ons mede dat we weldra de A31 moeten verlaten.
Verderop loopt de ‘Autobahn’ evenwijdig mee met de Eems, in een brede bocht naar de Dollard. Emden wordt zo
gescheiden van Nederland.
Tijdens de oorlog werd de haven vaak gebombardeerd. De stad kan terugkijken op een lange geschiedenis. Sinds
achthonderd behoort ze tot het graafschap Oost-Friesland. Vervolgens tot het koninkrijk Holland, dan Hannover,
Pruisen, en na 1918 tot Nedersaksen.
In de strijd tegen Spanje werd Emden tijdens de zestiende eeuw een verlossend toevluchtsoord. Immigranten uit
de Lage Landen aan de Zee, Lutheranen en Calvinisten, zochten er vrijheid.
In 1571 varen de Watergeuzen de haven uit onder leiding van admiraal Lumey, graaf van Lummen (thans Belgisch
Limburg). Ze veroveren Den Briel en Zeeuws Vlaanderen.

Sinds jaren, en zeker in deze periode wijken duizenden Vlamingen, Brabanders en Luikenaars uit naar het Noorden met hun
stielkennis en kapitaal.
De splitsing van de Nederlanden tekent zich reeds af. Met nare gevolgen voor het Spaanse Zuiden en een ‘Gouden Eeuw’
voor het vrije Noorden.
Wij verwisselen de A31 naar Emden voor de A280 naar Nieuweschans. Deze grensplaats werd in 1940 als eerste uitgekozen
door ‘Herr Adolf’ voor zijn aanvalsplan op Nederland en het Westen. Een overmacht schakelde het detachement grenswacht
uit. Een gepantserde trein reed het land binnen.
Ons herinnert het pijnlijk aan Eben-Emael dat zal volgen.
De A280 wordt in Nederland herdoopt tot A7.
We rijden westwaarts naar Winschoten.
“Kijk eens, de GPS duidt hier vier meter aan onder de zeespiegel. Lijkt me hier toch maar gevaarlijk wonen.”
Sinds honderden jaren leven Nederlanders achter dijken. Met sluizen, gemalen, molens regelen ze het waterpeil. In elk gebied
zorgt het Waterschap voor waterkering en waterlozing. De grootse uitgevoerde werken in opdracht van het Ministerie
van Waterstaat worden bewonderd in de hele wereld.
Winschoten ligt op een bodemverheffing boven de zeespiegel. Het Winschoter-Diep verbindt de stad met Groningen. De
rotonde bij het binnenrijden is opvallend. Panelen zijn er opgesteld. Met grote letters melden ze dat de stad werd bevrijd
door het Belgisch Regiment Parachutisten S.A.S. Een S.A.S. gevechtswing in de twee specifieke blauwe kleuren siert een
eenvoudig monument nabij de rotonde. Belgische kasseien en Nederlands bakstenen werden hiervoor verkozen.
De oorsprong van de stad ligt in het verre verleden. De Romaans-Gotische kerk dateert van 1270.
Een keerpunt in de geschiedenis is 1568, het begin van de Tachtigjarige Oorlog (1568 – 1648). Winschoten was toen een
belangrijke vesting.
Op 28 mei 1568 wordt te Heiligerlee, palend aan Winschoten, een Spaans leger verpletterend verslagen. Het werd aangevoerd
door Jean de Ligne, graaf van Arenberg. Hij wordt gedood tijdens de vlucht. De overwinnaars zijn Lodewijk van Nassau
en zijn broer Adolf, die sneuvelt.
Die godsdienst- en vrijheidsoorlog leidt tot het uiteenvallen van de Habsburgse Nederlanden van Filip II in de Republiek der
Verenigde Nederland en de Zuidelijke Spaanse Nederlanden.
Uiteindelijk tot ‘je maintiendrai’ en ‘Eendracht maakt macht’.
Goud blinken drie namen
Gegrift in arduin
Ik leg de bloemen
Groet hen en al
Onze makkers die vielen
Jaren gleden voorbij
Pijn om hun verlies
Werd stil eren
Van dappere mannen
Die tot het einde
Streden voor bevrijding
Jaak Daemen
SAS Veteraan
Geen nutteloze offers
Ze kenden de betekenis
Van de strijd
Kenden de risico’s
Het waren Para’s
Ze hebben het gevaar
Rustig aanvaard

Jaarlijkse herdenkingsmis Zaterdag 02 Juni 2012
Zoals jullie weten is bij het lezen van dit
artikel de Herdenkingsmis 2012 alweer
geschiedenis. Door deze reden wil ik dan
ook enkele woordjes schrijven zodat er
toch nog wordt aan gedacht.
De voorbereidingen zijn door het ontslag
van de Secretaris Etienne een beetje vertraagd
en de planning is door de pas aangestelde
Secretaris Kurt uitgevoerd met
hulp van Etienne. Een reeks van uitnodigingen
werden verstuurd. Een reeks die
met een getal van honderd eindigt.
Taart, cake en vlaai, broodjes, en koffie
werden voorbereid. De brouwer werd besteld, naamplaatje, bloemstuk, de webmaster zet een
reeks foto’s klaar op te bekijken.
Vlaggen worden uitgehangen en nog
een reeks van voorbereidingen worden
getroffen om tot een goed eind
te komen.
In 2012 was het de twintigste ( 20 )
keer dat de Herdenkingsmis opgedragen
werd, meestal door Aalmoezenier
Karel Vandervoort.
De Voorzitter ontvangt de gasten,
rond de klok van 1500 H worden de
gasten en Vaandeldragers gevraagd hun plaatsen in te nemen. Vandaag hebben wij beslist om
de Herdenkingsmis binnen te laten doorgaan, dit is steeds een beslissing op het laatste moment.
De Voorzitter brengt de gebruikelijke
woorden van dank U en geeft
nog bijkomende informatie over
het verloop van de plechtigheid.
De belangrijkste man van het gebeuren
wordt aan het woord gelaten,
Aalmoezenier Karel Vandervoort.
Zoals gewoonlijk vindt deze
de gepaste woorden om te herdenken
en de huidige problemen van
de mensheid aan te halen. Men kan
zich afvragen waar hij op zoek gaat
om deze woorden snel te vinden.
Na deze woorden die tot nadenken

stemmen wordt de plechtigheid
verder gezet. Bij het omhoog
steken van de kelk
wordt het “Ten Velde“ gespeeld
door onze trompetter.
Na de communie en afscheidswoord
door de Aalmoezenier
verplaatst zich iedereen
naar buiten. De stoelen
en de andere benodigdheden
zijn reeds opgesteld. De
Voorzitter legt uit wat er gebeurt
en eer wordt bewezen
tijdens “ Last Post en Belgisch
Volkslied”. Het naamplaatje van Steutelings Arnold (Pietje) wordt geplaatst met een
alternatief plaatje voor Cich Eddy die een tweetal dagen geleden plotseling gestorven is.
Bloemen worden neergelegd
door Groep 7 Afdeling Maasmechelen
en de regionale
Limburg.
De Heer Kenzeler André
wordt uitgenodigd om een toespraak
te brengen die hij aanvaardt.
Hij brengt eveneens de
juiste woorden maar dan anders
getint als de Aalmoezenier.
Even later wordt er afscheid
genomen van de Vaandeldragers
die talrijk aanwezig waren. Niet te vergeten valt dat er mensen zijn die zich verontschuldigd
hebben: Kolonel (bd) Wolfs, SAS Daemen Jaak, Secretaris van Groep 7 Coen Coox en
op nationaal niveau Moerman Gerard.
Spijtig moeten wij eens te
meer aanhalen dat er vijf leden
aanwezig waren.
Als laatste moeten wij de bezoekers,
weduwen en ouders en kinderen
van overledenen, de sympathisanten
danken voor hun deelname.
De Voorzitter nodigt iedereen uit
voor de receptie.
Etienne

Herdenkingsplechtigheid voor Eddy Cich (Crazy Eddy)
op zaterdag 30 juni 2012.
Onze Vriendenkring heeft geen gepaste eerbetoon kunnen geven aan Eddy vanwege de gekozen
locatie van de begroeting en de uitvaart. Wij konden daar als Vriendenkring niet officieel aanwezig
zijn conform de regels van de ANPCV. Daarom vond uitzonderlijk de herdenkingsplechtigheid
plaats aan ons clubhuis in Eisden-Maasmechelen.
Eddy is 45 jaar geworden en was lid van onze vriendenkring vanaf de oprichting in 1991.
Eddy was een regelmatige bezoeker van ons clubhuis, was steeds beschikbaar en nam regelmatig
deel aan allerlei activiteiten georganiseerd door de ANPCV. Ook als helpende hand ten voordele
van de Vriendenkring was Eddy altijd van de partij. Eddy was jarenlang de drijvende kracht op de
site www.paracommando.com. Hij introduceerde ‘Buddy Search’ waarmee je snel makkers van je
diensttijd kon opzoeken. Hij is ook webmaster geweest van onze Regionale Limburg.
De plechtigheid is zeer sereen verlopen en iedereen die Eddy nauw aan het hart lag was aanwezig.
De opkomst werd geschat op 50 tot 60 personen.
Het verloop van de plechtigheid was als volgt:
- Welkomstwoord door onze Voorzitter Noël Dalemans.
- Mis van Padre Eric Petre, Ex ParaCdo 3 Para, nu gelegerd in Kleine Brogel.
- Plaatsen van naamplaatje en bloemen neerlegging uit naam vd Vriendenkring ParaCdo Limburg.
Na de bloemen neerlegging heeft Ada Kragten het woord genomen.
Het was een zeer emotionele en ontroerende toespraak over haar vriendschapsrelatie met Eddy.
Onze secretaris Kurt Mommen heeft daarna eveneens het woord genomen en heeft Eddy geschetst
zoals hij was en herinneringen opgehaald van oefeningen en evenementen die ze samen uitgevoerd
hebben.
Na de toespraken werd de plechtigheid afgesloten met de “Mars van de Parachutisten’’.
Iedereen werd uitgenodigd op de receptie en daar konden de ze een foto slideshow bekijken van
Eddy, dit op professionele wijze gemaakt door onze webmaster Dennis.
Elke aanwezige kreeg een herdenkingskaartje van Eddy overhandigd.
Ik wil namens mij en het Bestuur iedereen bedanken voor hun aanwezigheid.
Een speciale vermelding gaat naar de Padre Eric Petre die op voortreffelijke wijze de eredienst
uitgevoerd heeft.
Crazy Eddy, Gone but not forgotten.
Voorzitter,

Nieuwe effectieven Leden:
Regionale Info
Janssen Rene (ex 1 Para)
Knevels Roger (ex 1 Para)
Raets Martijn (ex 1 Para, tegenwoordig: 3 Para)
Iser David (ex 3 Para)
Petre Eric (ex 3 Para)
De Poorter Werner (ex 1 Para, ex 3 Para)
Andere nieuwe Leden:
Weduwe Mevr Varzsak-Kos Anica
Ledenbestand Regionale Limburg
Effectieven
Nat Sympathisanten
Regionale Sympathisanten
Weduwen Half Lid Totaal
115 5 12 7 1 140
Klimdag
Marche-les-dames
De voorziene klimdag op vrijdag 28 Sep 2012 is verplaatst naar vrijdag 05 oktober 2012.
Bokkenrijders Express 24 – 26 augustus 2012
ParaCdo oefening georganiseerd door Vriendenkring Leopoldsburg.
Uiterste datum inschrijving 15 augustus 2012.
Meer info: www.anpcvleopoldsburg.be
1 Para Remember day Citadel Diest
Zaterdag 01 september 2012
Aanvang 1300 uur - Einde 1800 uur
Meer info: www.ktsa.be
Clublokaal Open op
woensdag vanaf 1900
Zin om onze clublokaal te huren ? Voor een feestje, receptie of andere gelegenheden.
Alle info te verkrijgen in het clublokaal.

Herdenking Meeuwen-Peer
Verloop Plechtigheden Lt Limbosch – Sgt Melsens op 01 Sep 2012
09.30 u : samenkomst Kerkplein Meeuwen
10.00 u: Aanvang plechtigheid Jan Melsenspark
“Geef acht”
Bloem neerlegging
“ Last Post”
Toespraak: Kolonel Wolfs
“Nationale Hymne”
Verplaatsing naar Peer met eigen vervoer
11.00 u : Samenkomst Peer
11.15 u : Kerkhof Peer
“Geef Acht”
Bloem neerlegging (beperkt)
“Nationale Hymne”
11.30 u : Limboschstraat en gedenkteken
“Geef acht”
Bloem neerlegging
“Last Post”
Toespraak: Kolonel Wolfs
“Nationale Hymne”
Humor
Mijn schoonmoeder stond op vrijdag bij mij aan de deur.....
Ze vroeg: "Mag ik hier een paar dagen blijven?"
Ik zei : " Ja, jazeker..." Wel....maandagmorgen deed ik de deur open en....... ze stond er nog !!!!
Een vrouw vraagt haar man om boodschappen te doen: Zij zegt: "Breng een bak Jupiler mee, en als ze
eieren hebben, breng er 6 mee." Een tijdje later komt de man terug met 6 bakken Jupiler.
Vrouw: "Waarom heb jij 6 bakken Jupiler mee?".
Man: "Ze hadden eieren!"

COMMANDO TOUWEN GOEMAN
Blikstraat 34 - 9340 Lede
Tel.:053 80 74 64 - Gsm: 0478 328 660 - Fax: 053 80 45 29
Openingsuren: Enkel op afspraak
BTW BE 460230653
http://www.commandotouwengoeman.com/
E-mail: commandotouwen.goeman@skynet .be
Agentschap LUC PEETERS Bank & Verzekeringen
Heirstraat 517, 3630 Maasmechelen
Tel: 089/73.05.40 Fax 089/73.05.41
E-mail: opgrimbie@centea.be
Peeters.luc@portima.be
Openingsuren:
ma-di-do: 09:00-12:30 & 13:30-17:30
wo: 09:00-12:30
vr :09:00-12:30 & 13:30-18:00
Za: 10:00-12:00
Oud Vucht
Bed & Breakfast - Taverne - Café
Steegstraat 11, 3630 Vucht–Maasmechelen
Tel: +32(0)478/72.65.46
E-mail: info@oud-vucht.be
Www.oud-vucht.be
Openingsuren:
ma-di-wo-vr: 13:00-24:00 (do gesloten)
za: 12:00-24:00
zo: 11:00-24:00

Regionale Limburg
Aanvraag tot lidmaatschap verzenden naar : Etienne Goyens
Dennenstraat 23
3680 Neeroeteren
089/86.81.03
________________________________________________________________________________________
Naam + Voornaam : ………………………………………………………………………………………………………………………………………………...…………………..
Geboortedatum : ………………………………………………………………………………………………………………………………………………………….…..………………..
Straat : ………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………….…………...
Postcode + Gemeente : …………………………………………………………………………………………………………………………………………………………..
Telefoon + Fax : ………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………...
E-mailadres : ………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………….………………...
Militair Stamnummer : ……………………………………………………………………………………………………………………………………………………….……….
Jaar van Inlijving : ………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………..
Eenheid : ……………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………..
Graad in de Reserve : ……………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………...
Nummer Para A Brevet : ……………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………...
Nummer Cdo A Brevet : ………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………..
Beroep : ………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………..
Sport / Hobby : ………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………….
Wenst actief deel te nemen : JA / NEE
________________________________________________________________________________________
Ik stort : O PARA - COMMANDO 17 €
O SYMPATHISANT 15 € ontvangt énkel Regionaal tijdschrift
30 € ontvangt Regionaal+Nationaal tijdschrift
O KADET 7,50 € max. leeftijd 23 jaar
Op bankrekeningnr.: BE15 068-2152045-30 of 068-2152045-30 v/d Paracom-
mando Regionale Limburg , met vermelding Bijdrage Lidgeld 2011.
Handtekening : …………………………………………………... Datum : ……………………………………………………...
www.paracommandolimburg.be
!!! Uw lidkaart ontvang je met de volgende ‘Green On’ editie !!!
PASFOTO