Interview - Zonnekinderen

Een dag van een teamcoördinator
K I N D E R O P V A N G Z O N N E K I N D E R E N
De kwaliteitszorg binnen de organisatie is een veelomvattend en een belangrijk onderdeel binnen Kinderopvang
Zonnekinderen. Mijn naam is Emmy van Looij. Vanaf 1 juni jl. ben ik als beleidsmedewerker
kwaliteitszorg verantwoordelijk voor alle kwaliteitsaspecten binnen Kinderopvang Zonnekinderen.
Toen ik met dit werk begon wist ik al direct dat de functie bij me paste. De variatie, precisie en de dynamiek
die het werk met zich mee brengt spreken mij aan. Het is voor mij een nieuwe functie die feilloos aansluit
bij zowel mijn pedagogische- als commerciële achtergrond. Heerlijk om er helemaal voor te gaan! In mijn
kennismakingsperiode met de organisatie wil ik mij in alle aspecten gaan verdiepen. Met dit als doel lijkt
het mij een goed idee om me te verplaatsen in de rol van teamcoördinator. Ik neem u als lezer graag mee
op deze ontdekkingstocht. Ik ga op zoek naar het antwoord op de vraag: ’Wat gebeurt er op een dag binnen de kinderopvang,
bekeken vanuit het perspectief van een teamcoördinator?’.
In de hoop dat Ilze, de teamcoördinator van de Sterrenregen, hieraan mee wil werken, neem ik contact met haar op. Eigenlijk
verbaast het me niet dat ze hier direct positief op reageert. Ik heb al vaker gemerkt dat de teamcoördinatoren enthousiast en verantwoordelijk
zijn binnen hun werk. Daarom is het ook een interessant onderwerp om onder de aandacht te brengen.
Als ik op de afgesproken tijd op de Sterrenregen aankom, vallen me de veiligheidsmaatregelen op: een extra schuif op de deur moet
voorkomen dat de kinderen zelf de speelplaats af kunnen, aantrekkelijke en veilige speeltoestellen, hoge deurklinken en een bel om
ongewenste bezoekers tegen te houden.
Ik krijg een rondleiding door het hele gebouw en bekijk de babygroep, peutergroep en de BSO-groep boven. Het is een mooi, authentiek
gebouw met een warme uitstraling. De kamer waar Ilze haar coördinerende werkzaamheden verricht is tevens de kantine
waar de pauzes gehouden worden. Wat leuk om alle kinderen zo bij elkaar te zien. Ze spelen met elkaar bij binnenkomst
en het is duidelijk merkbaar dat ze zich op hun gemak voelen en weten waar ze aan toe zijn.
Wat ik direct merk is dat Ilze heel geordend is en actief meedenkt over alles wat met haar werk te
maken heeft. Tijdens de rondleiding begint me al aardig te dagen dat het werk als teamcoördinator
veelomvattend is. En dan is de dag nog maar net begonnen!
Ilze en ik voeren een kort gesprek. Zij is bijzonder belangrijk in de communicatie met
ouders, pedagogisch medewerkers en het managementteam. Een hele verantwoordelijkheid
die een groot beroep doet op de communicatieve vaardigheden. In de praktijk
kun je er niet omheen dat de kinderopvang een continue proces is, keer op keer ontstaan
er nieuwe ontwikkelingen. Voortdurend alert zijn op deze ontwikkelingen en
hierop inspelen, is een uitdagend element binnen de kinderopvang. Dit geldt zeker
ook voor de functie van teamcoördinator.
Hoe verrassend een dag kan verlopen wordt duidelijk als halverwege de ochtend blijkt
dat er vandaag drie kinderen afwezig zullen zijn. Hierdoor is het voor Ilze niet noodzakelijk
om vandaag op de groep te staan waardoor ze tijd heeft voor andere taken. Ze past
haar planning aan: ‘Zo flexibel moet een teamcoördinator zijn’, lacht Ilze.
Dan komt er iemand binnengelopen, een vakantiekracht zo blijkt. Eén van de verantwoordelijkheden
die Ilze op zich heeft genomen is het indelen van de vakantiekrachten voor alle locaties.
’Het is een heel gepuzzel’, zegt ze, ‘maar ik vind het leuk om te doen, laat mij het maar uitzoeken’.
Een ander element waar een teamcoördinator zich op moet richten is de relatie met de pedagogische medewerkers.
Elkaar goed informeren helpt daarbij. ’Ik vind het prettig als collega’s weten wat ik doe op een dag, dat ze weten waar ik
mee bezig ben. Zo stuit je minder snel op onbegrip en is het makkelijker te delegeren’, vindt Ilze. ‘Dat laatste is niet altijd makkelijk
aangezien je een dubbelrol vervult: je bent zowel collega als leidinggevende’. Gelukkig worden de teamcoördinatoren in dit proces
goed begeleid door het managementteam van Zonnekinderen. Een leerzaam proces!
Om half twaalf komt Gerrit binnen. Gerrit zorgt binnen Zonnekinderen voor alle klussen en vervoer. Hij overlegt met Ilze over een
aantal praktische zaken. Ze is als teamcoördinator dus ook een belangrijk aanspreekpunt voor anderen binnen de organisatie.
Rond het middaguur lopen we even naar buiten voor een korte pauze. In de gang ontmoeten we een moeder wiens dochtertje
vandaag voor het eerst een dagje heeft meegedraaid. Ilze maakt meteen even een praatje met haar en vraagt haar hoe de eerste
dag is bevallen. Alles is gelukkig prima verlopen. Wij vervolgen onze weg en hebben het over de rol van de pedagogische medewerkers.
’Er wordt zo vaak onderschat wat wij eigenlijk doen op een dag’, vertelt Ilze mij. ’Ooit is mij eens gevraagd: “En, hoe was het
oppassen?” , terwijl dit werk zoveel meer inhoudt dan oppassen. Je werkt wel met het kostbaarste bezit van ouders, reken maar dat
daar veel bij komt kijken. Het is een hele verantwoordelijke en een hele mooie taak’. Als we terug lopen komen we de moeder die
we zojuist spraken weer tegen. Ze zwaait vriendelijk.
Na de middag wordt een aantal kinderen al opgehaald. Gelukkig is het mooi weer. De kinderen die nog blijven kunnen heerlijk buitenspelen.
Voor Ilze is er tijd om de mail en de post door te nemen. Zij verricht nog een aantal administratieve zaken en onderhoudt
hierover nauw contact met het hoofdkantoor. Tussendoor bellen er leveranciers aan die door Ilze te woord gestaan worden.
Om zes uur worden de laatste kinderen opgehaald. Het is tijd om op te ruimen en af te sluiten. Morgen hebben we weer een gevarieerde
dag voor de boeg.
Op de terugweg naar huis realiseer ik me dat deze dag belangrijke inzichten heeft opgeleverd. Ik denk na over wat ik, als beleidsmedewerker,
voor bijdrage kan leveren. Ik kan uit de ervaring van Ilze putten als het gaat over beleidsprofessionalisering. Om te
beginnen moet ik op de hoogte zijn en blijven van alles wat actueel is, waar nodig ondersteuning bieden en overleg plegen. Wat ik
persoonlijk belangrijk vind is het dagelijkse contact met de teamcoördinatoren. Ik neem mij voor Ilze morgen te bellen!
Begrijp ik het nog?
Enkele maanden geleden werden de uitkomsten
van het zogenaamde NCKO onderzoek naar de
kwaliteit van de kinderopvang in Nederland gepubliceerd.
Slecht nieuws alom. De kwaliteit was
ten opzichte van de vorige meting gedaald en
op een aantal aspecten van de kwaliteit haalden
slechts heel weinig onderzochte instellingen een
voldoende.
Ik neem het NCKO onderzoek heel serieus en ben
het ook eens met iedereen die een verbetering van
de kwaliteit voorstaat. Desondanks wil ik een aantal
andere waarnemingen naast deze weinig positieve
berichten over de kwaliteit plaatsen.
In de eerste plaats zijn ouders in Nederland in zijn
algemeenheid tevreden met de (kwaliteit) van de
kinderopvang. Veel instellingen doen aan tevredenheidsmetingen
onder ouders en de score ligt
veelal tussen de 7 ½ en de 8. En als er klachten zijn
betreffen deze veelal meer de bedrijfsprocessen
van het centraal bureau dan de core business van
de opvang van de kinderen.
Nu kan men zeggen dat ouders niet snel willen
toegeven dat ze kinderen op een minder goede
opvang geplaatst hebben en dat ze daarom een relatief
goede score geven (score bias). Wellicht is dat
een deel van de verklaring maar ik denk dat ouders
in zijn algemeenheid niet allen ontevreden zijn.
Een andere meting heeft mij zelfs nog meer geïntrigeerd.
Uit wereldwijd onderzoek van enerzijds
UNICEF en anderzijds de Universiteit van York ( onder
OESO landen) blijkt dat Nederlandse kinderen
de gelukkigste kinderen van de wereld ( de onderzochte
hoog ontwikkelde landen) zijn. Dat is vastgesteld
aan een groot aantal criteria die veel breder
zijn dan de tevredenheid over kinderopvang. Maar
toch een gegeven dat in Nederland denk ik weinig
bekend is. We horen geloof ik liever negatieve berichten
dan positieve berichten. Is dat tijdgeest of
resterend calvinisme?
Ook als je de internationale vergelijkingen verengd
naar de kinderopvang blijkt dat Nederland een
hele snelle inhaalslag maakt en dat bij vergelijkingen
met andere hoog ontwikkelde landen ons land
steeds positiever wordt gewaardeerd. Negatieve
aspecten liggen voor een deel buiten de opvang
zelf ( bv kort ouderschapsverlof) en zijn voor een
deel terecht ( toegang tot kinderopvang voor kinderen
zonder werkende ouders). Nederland wordt
ook door steeds meer buitenlandse bezoekers
gezien als een land met interessante ontwikkelingen
en zeker een land waar heel veel geld wordt
uitgetrokken voor kinderopvang. Zijn we ook hier
bevangen door het calvinisme dat wij vooral de
negatieve ontwikkelingen zien?
Ik kan zo nog wel doorgaan: Nederlandse moeders
met kleine kinderen behoren tot de gelukkigste
van de ontwikkelde landen ( wellicht door het feit
dat de stress die er is met kleine kinderen en kinderopvang
beter te handelen is met part-time banen
en part-time opvang?). Onze schoolprestaties van
15 – jarigen zijn in vergelijkende studies relatief
goed ( ook al dalen we in de laatste jaren).
Kortom, wie het begrijpt mag het zeggen: enerzijds
veel ( naar mijn mening niet onterechte) aandacht
voor negatieve kwaliteitsaspecten in de kinderopvang.
Maar anderzijds bij totaal onderzoek een land
met gelukkige kinderen ( in vergelijking), tevreden
ouders ( in vergelijking) en goede resultaten op een
aantal uitkomsten voor kinderen. Ik zie het, accepteer
de tegenstellingen en ben wel geïntrigeerd.
Wellicht dat in een volgende bijdrage kan worden
ingegaan op een mogelijk verklaring van de tegenstellingen.
Serv Vinders
K I N D E R O P V A N G Z O N N E K I N D E R E N
Passie voor mensenwerk maakt van noodzaak een deugd
Ieder kind is uniek en iedere begeleider ook. Creatief-pedagogisch manager
Juul Nijhuis spreekt met liefde over de wonderlijke wezentjes en de pedagogisch
medewerkers die de opvang op de acht locaties van Zonnekinderen
verzorgen. Ze begon als moeder met een kleinschalige kinderopvang en ontwikkelde
een tomeloze passie voor het vak. ‘Ouders leggen de verantwoordelijkheid
voor hun kostbaarste bezit bij ons. We doen daarom alles wat binnen
onze macht ligt om die plicht zo goed mogelijk te vervullen.’
I n t e r v i e w
Door Menno Provoost
Ze was zelf verbaasd hoe makkelijk het haar afging. Juul Nijhuis begon in 1997 een
kinderopvang op de benedenverdieping van haar huis in ‘t Kempke in Huissen. Het
was een creatieve en praktische oplossing voor de kersverse moeder die graag wilde
werken en tegelijkertijd bij haar dochter Anne wilde blijven. Geschoold als agogisch
werker met ervaring in de recreatiebranche, neusde ze rond bij de toen nog beperkte
mogelijkheden voor kinderopvang in de regio. Ze pikte meteen een aantal dingen
op die zij anders wilde doen.
,,De manier waarop je ontvangen wordt door de begeleiders en de inrichting van
het gebouw”, denkt ze terug. ,,Bij sommigen was dat heel koud. Het moet warm en
hartelijk zijn. Ik kan het me nog zo goed voorstellen. Je bent overdonderd door de
komst van zo’n wezentje en dan moet je het uit handen geven. Bij vreemde mensen,
op een vreemde locatie. Het is ontzettend spannend voor de ouders. Daar moet je
heel goed en voorzichtig mee omgaan. Even bellen na een uurtje om te vertellen
hoe het gaat. Met name de eerste weken moet je steeds tijd vrij maken om de ouders
op de hoogte te houden.”
Langzaam druppelde kinderopvang De Kapstok vol. Eerst alleen voor ‘s ochtends
maar na het realiseren van een slaapvertrek ook voor de hele dag. Nijhuis omringde
zich met personeel dat haar enthousiasme voor en opvattingen over een goede kinderopvang
deelde. ,,Het was voor mij ook een verrassing hoe goed het me afging
en hoe leuk ik het vond”, vertelt ze. ,,Het was zo knus en gezellig; hoe de kinderen
binnen komen en je om de hals vliegen. Hun oprechtheid is ontroerend. Hoe ze blij
maar ook boos en verdrietig kunnen zijn. Als begeleider moet je -naast kennis hebben
van de ontwikkelingsfases van kinderen- een warm persoon zijn. Goed contact
kunnen maken en open staan voor de kinderen. Je moet zelf ook authentiek blijven.
De een kan goed ravotten met ze, een ander is echt verzorgend, weer een ander kan
heel goed observeren wat ze nodig hebben. Ik denk dat ik met name tot de laatste
categorie behoor. Ik vorm een beeld van een kind en zeg dan: ‘als we het op deze
manier doen, worden wij vast hele goede vriendjes’. Zo ontdek je samen met het kind
wat de beste benadering is.”
‘Kinderen voeden elkaar op’
De Kapstok groeide uit zijn jasje
en werd aan de Helmichstraat een
volwaardige onderneming voor
dag- en buitenschoolse opvang.
Naast de individuele benadering,
blonk de kinderopvang uit in
creatieve groepsactiviteiten. Met
iedere week een ander thema,
grote sinterklaasvieringen en uitgebreide
activiteitenprogramma’s
in de vakanties, afgesloten met
een show waarin de kinderen aan
de ouders presenteerden wat ze
gedaan hadden.
,,Mijn ervaring in de recreatiebranche
komt nog altijd goed van pas.
Je moet creatief zijn met de middelen
en de tijd die je hebt. Naast verhaaltjes
voorlezen, muziekmaken
of knutselen, kun je bijvoorbeeld
van de lunch al een leuke groepsactiviteit
maken. Door ze zelf brood
te laten smeren, er een liedje bij te
zingen of een keer heel gek beleg
te gebruiken. Je kunt op een mak-
kelijke manier interactiviteit tussen kinderen stimuleren. Zo gooiden we weleens alle
T-shirts op een hoop als ze uit bed kwamen. Dan moesten ze zelf uitzoeken welke
van wie was, en elkaar helpen met aankleden. Kinderen zijn heel gevoelig voor de
reacties van andere kinderen. Dat is ook een voordeel van groepsopvang. Ze leren
door die reacties heel snel de gevolgen van hun gedrag en voeden zo elkaar op.”
Met de verplichtingen van de ingevoerde wet kinderopvang en de verantwoordelijkheid
voor zo’n honderd kinderen en zes medewerkers maakte Nijhuis, inmiddels
moeder van twee kinderen, lange dagen. Het aanbod van Zonnekinderen om De
Kapstok over te nemen, kwam op een goed moment. ,,Ik ben blij dat ik die stap gemaakt
heb. Het werd als kleine zelfstandige heel lastig. Ik was er wel klaar voor om
verder te groeien. Als moeder was ik ook al een tijdje uit de luiers en fruithapjes. Bij
Zonnekinderen kreeg ik een leuke en uitdagende functie als creatief-pedagogisch
manager. In het begin miste ik het vele contact met de kinderen heel erg maar dat
wordt gecompenseerd door andere dingen. Nu ben ik blij als ik zie dat de medewerkers
wat kunnen met het advies dat ik geef op de verschillende locaties. Dat het
werkt en bevorderlijk is voor het kind.”
Met haar sterke wortels in de praktijk, kennis van het vak en gevoel voor kinderen,
is Nijhuis zoveel mogelijk onderweg tussen de verschillende locaties voor het begeleiden
van de opvangteams. ,,Eén keer in de twee weken is er een gesprek met de
teamcoördinator over de dagelijkse gang van
zaken. Daarbij begeleid ik alle medewerkers in
hun werk met een persoonlijk ontwikkelingsplan
en help ik problemen oplossen. Er speelt
overal altijd wel wat. Zo kijken we samen naar
een optimale dagindeling of een individueel
kind dat zijn draai niet vindt. Meestal is dat wel
op te lossen door goed te kijken waar het aan
scheelt. Het komt ook weleens voor dat je moet
concluderen dat het niet gaat. Je hebt weleens
en kindje dat medische opvang nodig heeft of
er gewoon nog niet klaar voor is. Je moet daar
eerlijk in zijn. Naar de ouders toe, en naar jezelf.”
Hoewel ze nog weleens met enige melancholie terugdenkt aan de knusheid van
haar kinderopvang in de beginjaren, weegt dit niet op tegen de voordelen van een
grotere organisatie. ,,Als zelfstandige moet je heel veel zelf uitdokteren. In onze organisatie
is continu contact tussen de teams van de verschillende locaties. Ieder heeft
zijn eigen kwaliteiten en specialisaties. We leren heel veel van elkaar. Daarnaast is er
bijvoorbeeld een roulatiesysteem voor materialen en speelgoed, waardoor je veel
meer aan kunt bieden. Je hoort weleens kritiek op het vele ‘uitbesteden’ van kinderen.
Die mensen gaan voorbij aan het feit dat dit vaak noodzaak is. Bovendien komt
het veelal voort uit onwetendheid. Ze zouden eens moeten komen kijken hoe lief die
meiden en jongens zijn en hoe leuk de kinderen met elkaar spelen.”

In gesprek met…
Ieder kind als stralend middelpunt…
Dat is mooi gezegd,
maar hoe geef je daar
vorm aan? In het interview met
Juul Nijhuis, de creatief- en pedagogisch
manager, komen al een
aantal manieren naar voren van
hoe Zonnekinderen hier vorm aan
geeft. Luisteren naar en inleven in kinderen spelen hierbij een belangrijke rol.
In de nieuwsbrief zal ‘In gesprek met…’ een vaste rubriek zijn. Mensen vanuit
diverse disciplines binnen Zonnekinderen gaan in gesprek met kinderen om
te horen wat er bij hen leeft. We denken vaak dat we kinderen dingen moeten
leren, maar van hén leren is zeker zo belangrijk én leuk. Vandaag bijten Cejay
Joosten, zij is vijf jaar en zit op BSO De Superster in Zevenaar en Arjen Wientjes,
algemeen directeur van Zonnekinderen het spits af. Het is zomervakantie dus
Cejay is de hele dag op de BSO.
Zo te zien hebben jullie net gegeten. Wat heb je gehad?
Tosti’s mét ketchup!
Dat zie ik aan je mond. Eten jullie dat altijd ’s middags?
Nee hoor, in de vakantie eten we soms ook pannenkoeken en poffertjes. Heel soms
macaroni.
Oh… en eten jullie ook nog wel eens iets gezonds?
Tuurlijk, we eten iedere dag fruit. Appel, peer, komkommer en soms aardbeien.
Kiwi is mijn lievelingsfruit!
Op welke school zit je en in welke groep?
Op de Lindenhage. Ik zit in groep 1, oh nee… groep 2 alweer. Ik ben al groot hoor!
En zitten er dan ook kinderen uit jouw klas op de Superster?
Ja, Robin, Jara, Froukje en Joppe. We spelen vaak samen op de bso. En ik heb hier
ook nog een ander vriendinnetje, dat is een meisje met blond haar.
Samenwerking Accent
Scholengroep en Zonnekinderen!
Accent Scholengroep is een onderwijsorganisatie van
22 scholen voor primair onderwijs (21 basisscholen
en 1 speciale school voor basisonderwijs) met ongeveer 3800 leerlingen en 350 medewerkers.
De Accentorganisatie is gericht op groei en ontwikkeling. Iedere Accentschool
heeft een directeur die integraal verantwoordelijk is voor de eigen school en
binnen beleidskaders zelfstandig opereert. De directeuren van de scholen werken
samen in een directeurenoverleg. De Accentscholen zijn gelegen in de Achterhoek
(onder andere in Aalten, Dinxperlo, Groenlo, Lichtenvoorde, Gendringen, Varsseveld
en Winterswijk).
Accent Scholengroep en Zonnekinderen gaan samen in Dinxperlo (gemeente Aalten)
een nieuwe bredeschool bouwen. Zonnekinderen gaat in de nieuwe bredeschool
de kinderopvang, voorschoolse- en naschoolse opvang verzorgen in een
eigentijdse huisvesting. Accent Scholengroep neemt het onderwijsgedeelte voor
haar rekening en realiseert een nieuwe moderne 17 klassige basisschool. Kinderopvang
en basisschool “Twee onder één kap in een Bredeschool”.
De nieuw te bouwen basisschool ontstaat uit een fusie van een tweetal scholen
(Van Dijkschool en basisschool ’t Welink) en beschikt over een uitstekend gestructureerd
systeem van leerlingenzorg. Dit komt onder andere tot uiting in een extra
hulpklas voor leerlingen met speciale behoeften. In deze hulpklas zitten leerlingen
met een speciale zorgvraag op het gebied van gedrag, leren of met een lichamelijke
beperking.
Accent Scholengroep en Zonnekinderen vinden dat de doorlopende ontwikkeling
van het kind voorop staat. Integratie van kinderopvang, voor- en naschoolse opvang
binnen de school is hierbij een vereiste. Een sluitend dagarrangement onder
gezamenlijke regie van school en kinderopvang zorgt voor de juiste afstemming.
Zowel de school als de kinderopvang gaan volop gebruik maken van elkaars ruimten
en deskundigheid. Er zal intensief met elkaar samengewerkt gaan worden. De
nieuwe bredeschool is bestemd voor kinderen van nul tot twaalf jaar van ’s morgens
7.00 uur tot ’s avonds 18.30 uur.
K I N D E R O P V A N G Z O N N E K I N D E R E N
Waar speel jij nou het liefst?
Het allerleukste vind ik de meisjeskamer. Hier kunnen we ons verkleden als prinses
en er staan spiegels waarin je jezelf kunt zien. Dat vind ik altijd leuk. In het theater
doen we wel eens toneelstukjes. Ook ga ik soms in het atelier. Ik heb daar een
bloem gemaakt voor opa, of was het nou oma?
Wat vind je niet leuk aan de bso?
Die kamer waar je kunt timmeren en zagen. Daar mag ik nooit komen. Een ander
kindje dat kleiner is dan ik mag er wel komen. Ze maken daar dingen met steentjes.
Dat wil ik ook graag doen.
Wist je al dat we een speelbos gaan maken. Als je naar buiten kijkt kun je zien waar het
komt. Hoe vind je dat en wat moeten we erin zetten?
Heel leuk. We gaan niet zo vaak naar buiten en dat vind ik jammer. Het is leuk als
we ergens in kunnen klimmen. En tentjes maken om te picknicken. Ik heb thuis een
tent dus die kunnen jullie wel lenen!
En wat zou je binnen nog meer willen?
Ik wil graag dieren! Echte hoor… die je kunt aaien en eten kunt geven. Misschien
ook een beer maar dan niet zo één met scherpe nagels. Ik zou ook wel meer knuffels
willen hebben.
Heb je in de vakantie goed geoefend voor de Zonneshow? Wat ga jij doen?
We hebben geoefend als een soort dansmargrietjes en toneel. Gelukkig ben ik héél
lenig. Kijk maar!
Hoe vond je het gesprekje met mij?
Heel leuk, maar is het nu dan alweer afgelopen?
Als het aan Cejay had gelegen dan hadden we nog uren door kunnen keuvelen.
Haar spontaniteit is aanstekelijk. Met haar antwoorden kan ik wat. Enerzijds bevestigt
zij de voordelen van de wijze waarop we BSO op de Superster hebben
georganiseerd. Anderzijds wordt nogmaals duidelijk dat we naar buiten moeten.
Haar idee van picknicken in tentjes nemen we zeker mee. Met een gezonde dosis
creativiteit kunnen we vast wel in die behoefte voorzien!
In de volgende editie onder andere:
Symposium ‘De Deense Aanpak’
Susan Kolkman beleidsmedewerker
gemeente Lingewaard
Nieuwbouw locatie de Zon
Brede School Huissen Loovelden; wat zijn
de kansen voor samenwerking?
Redactie:
Emmy van Looij
Margriet Hofstee
Menno Provoost
Vormgeving:
The Graphic Eye
Redactieadres:
Kinderopvang Zonnekinderen
Postbus 201
6900 AE Zevenaar
E: e.vanlooij@zonnekinderen.nl
I: www.zonnekinderen.nl
T: 0316 - 340079
GEZIEN VANUIT DE BOOMHUT…
Inderdaad, gezien vanuit de boomhut. Dat weerspiegelt de filosofie en aanpak van kinderopvang Zonnekinderen.
Niet vanuit een ivoren toren beleid maken, maar kijken door de ogen van het kind. Dat is waar we
voor staan. En door uw ogen... Wat kunnen we voor elkaar betekenen? Hoe kunnen we samen de belangen
behartigen van ons dierbaarste bezit? U als ouder, als onderwijsdeskundige, als medewerker van Zonnekinderen,
als gemeentelijke instantie, als peuterspeelzaal en niet te vergeten als collega kinderdagverblijf.
Samen optrekken, weten wat er bij elkaar leeft en dat vertalen naar optimale zorg voor de kinderen.
Voor u ligt het eerste nummer van de nieuwsbrief van Zonnekinderen. Deze nieuwsbrief heeft als doel u te
informeren over ontwikkelingen op het gebied van kinderopvang binnen en buiten onze organisatie. Het geeft
u een kijkje in de keuken. De nieuwsbrief zal ieder kwartaal uitkomen. Naast artikelen vanuit onze eigen organisatie
zullen er ook thema’s uit de wereld rondom ons aan de orde komen. Twee aspecten keren ieder nummer
terug:
Als eerste is daar onze columnist Serv Vinders. Wanneer je googlet op de naam Serv Vinders zie je dat hij een
indrukwekkend CV heeft op het gebied van kinderopvang. Beleidsmaker, adviseur van de staatssecretaris, organisator
van studiereizen en altijd bezig met het nog verder verbeteren van de kwaliteit van de kinderopvang.
Serv zal iedere nieuwsbrief een vlijmscherpe, prikkelende analyse maken van een actualiteit.
Een tweede belangrijk item dat iedere keer zal terugkeren is de rubriek ‘In gesprek met…’. In deze rubriek vindt
er een gesprek plaats tussen medewerkers vanuit verschillende disciplines van Zonnekinderen en, hoe kan het
ook anders, één van de kinderen. In dit eerste nummer heb ik zelf de eer om in gesprek te gaan met Cejay. Niet
vanuit een ivoren toren, maar vanuit de boomhut.
Hartelijke groet,
Arjen Wientjes
Algemeen directeur
Ieder kind als stralend middelpunt…
I N D E Z E E D I T I E :
Gezien vanuit de boomhut… ❊
Een dag van een teamcoördinator ❊
Begrijp ik het nog? ❊
Passie voor mensenwerk maakt van noodzaak een deugd ❊
In gesprek met… ❊
Samenwerking Accent Scholengroep en Zonnekinderen! ❊
NIEUWSBRIEF
O K TO B E R 2 0 0 9