lees hier de nieuwsbrief - Mirtos Animal Project

In de laatste jaren is gebleken dat ik een spieraandoening heb en niet meer zo lang met
Nonni kan wandelen. Ik ben nu 42 en had niet verwacht op deze leeftijd beperkt te zijn in
mijn bewegingen. Nonni werd al dikker en onze rondjes in het park werden al korter. Arme
Nonni, dit is niet wat ik in petto had voor haar. Gelukkig bracht een scootmobiel uitkomst.
Eerst verzette ik mij tegen dat stomme ding op wielen, iets voor oudjes en ECHT niet voor
mij. Ik had het van de gemeente gekregen en dat ding stond uitdagend in het schuurtje in de
achtertuin.
Toen bedacht ik mij dat Nonni erbij gebaat zou zijn als ze eens een normale wandeling kreeg,
dus trok ik de stoute schoenen aan en stapte op de gehate scootmobiel. Dit is nu 5 maanden
geleden en Nonni en ik trekken er nu elke dag samen op uit. Nonni rijdt op de weg naar het
park keurig op het voetstukje mee met de wind in haar haren. Daarna kan ze weer lekker
lang rennen en gek doen. Ze is afgevallen en ziet er weer uit zoals het moet zijn, en ik ?
Ik kom de deur weer uit… Ode aan Nonni !
Anouk van Dalen