februari 2013 - St. Benedictusparochie

Petrus- en Paulusreis naar Italië
Quo vadis is Latijn en betekent Waarheen gaat gij? Het is
volgens de overlevering de vraag van de apostel Petrus
aan Jezus toen hij deze buiten de stad Rome tegenkwam.
Jezus antwoordde dat hij naar Rome ging om zich opnieuw
te laten kruisigen. Petrus beschouwde dit als een teken
dat hij moest omkeren en de geplaagde christengemeente
moest ondersteunen.
De Petrus- en Paulusreis gaat dit jaar naar Italië (23
september tot en met 6 oktober). Na onder meer Israël,
West-Turkije, Egypte, Jordanië, Syrië, Oost-Turkije en
Griekenland is dit jaar dus Italië aan de beurt. Daarmee
krijgen de in het verleden afgelegde reizen van de apostelen
Petrus en Paulus een logisch vervolg. In De Hoeksteen
in Elst verzamelen zich maandag 14 januari tweeëndertig
belangstellenden voor de eerste presentatiebijeenkomst.
Het publiek varieert van vastbesloten te gaan tot toch eerst
nog maar even oriënteren. Janine Kallen en Yvonne Vos
nemen de aanwezigen aan de hand van een fotoreportage
mee naar onder meer Napels, Rome en Florence. En al die
andere kleinere plaatsen die een rijke historie hebben en
logisch passen binnen de afgelegde route.
De bandbreedte van de historie varieert. Van vier eeuwen
vóór tot vijf eeuwen ná Christus. Natuurlijk staan Rome
Krijtkruisje op de muur
Verleden jaar deden verhalen de ronde over het
inbrekersgilde. Mensen ontdekten op meerdere plaatsen
krijtkruisjes op muren. Toeval omdat juist daar ongewenste
gasten hun slag al hadden geslagen? Wegwijzers naar
woningen waar nog iets te halen viel? Waren het kinderen
die al spelend sporen uitzetten naar een verborgen schat?
Het hield de gemoederen een tijd goed bezig.
Echt bewijs kwam er niet. Hier niet.
Maar krijtkruisjes als wegwijzers, ja ze waren er. Ooit in een
ander verband. In een stad als Den Haag. Vandaag de dag
hoor je de nodige vragen over het bedelen van kinderen uit
Quo Vadis...? Italië dus...!
Pleisterplaats
22
en de pauselijke zegen op de agenda. Het vertrek vanaf
Schiphol is niet al te vroeg en met een beetje geluk
halen de deelnemers bij de terugkeer op zondag zes
oktober ook nog net Studio Sport. Aan de reis zijn wel vijf
studiebijeenkomsten verbonden. Iedere maand één. Om
de stortvloed aan informatie en indrukken straks goed
te kunnen plaatsen. Want dat de deelnemers veel gaan
zien wordt deze avond duidelijk. Er kunnen nog enkele
belangstellenden mee. Opgeven kan telefonisch bij Yvonne
Vos (06-28546892) en Janine Kallen (06-14320989) of per
mail: yvonne-vos@hotmail.com of j.l.kallen@gmail.com
Willy Verhoeven
Oost- Europese landen. Kinderen die gedwongen worden
uren op straat te zitten. Ze houden letterlijk hun hand op.
Er wordt geklaagd. Want dit ontsiert het straatbeeld en er
is overlast. Daar moet een einde aan komen.
De vraag blijft: Wie wordt hier echt ontsierd? En wie draagt
de meeste last?
Ook in vroeger jaren waren er mensen, die niet meer hun
weg konden vinden binnen de maatschappij, door eigen
schuld of die van anderen.
Hoe dan overleven? Je gaat langs de deuren, vraagt om
wat brood, een beker koffie of thee. Dan zijn er mensen die
steevast de deur op slot houden. Opvallend dat in buurten
met een mindere naam er meer open werd gedaan. Daar
viel nog iets te halen, voelde jij je toch nog welkom.
Zeker je moest bescheiden blijven. Een boterham was
niet altijd rijk belegd. Maar je telde mee. En wat belangrijk
was. Niet “Voor deze keer dan”, maar dat je er nog eens
mocht terug komen. Lotgenoten werden dan op dit
adresje geattendeerd. Met een stukje krijt werd een kruisje
getekend op een muurtje vlakbij. Een teken voor: Hier ben
je toch nog welkom. Allesbehalve een signaal voor het
inbrekersgilde.
John Rademakers.