Dorpskrant 4.2 maart 2009.pdf - Mildam

Waterhouse
Mildamster Brêge 26
SAMENLEVING
Tot 3 mei a.s. is in het Groninger Museum de tentoonstelling te bewonderen
van schilderijen van J.W. Waterhouse. Al vaker is er in
een tentoonstelling werk van deze - in Nederland toch wat minder bekende
- schilder te zien geweest, namelijk in de expositie van „Fatale
vrouwen‟. Ook nu spelen fatale vrouwen een rol, maar het geheel is er
niet aan „opgehangen‟.
Kunsthistorici hebben zich afgevraagd of Waterhouse nu een „goede
schilder‟ was of niet. Laten we eerlijk zijn: hij was niet zo vernieuwend.
“Het schurkt tegen de kitsch aan”, schrijft Gijsbert van der Wal in een
artikel over de expositie. Dat is, denk ik, ook wel het geval, maar toch:
zijn schilderijen zijn prachtige verhalen, waarin mythologie een grote
rol speelt. Dat heeft een nadeel, want als je niet zo goed op de hoogte
bent van de Griekse en Romeinse mythologie of van de Koning Arthurromans,
worden de schilderijen vrij snel „plaatjes‟. “Schoolplaten”, zegt
Van der Wal, “maar dan van hoge kwaliteit”. Toch, bij het grote publiek
heeft Waterhouse in Engeland altijd hoge ogen gegooid en dat doet hij
nog.
Een voorbeeld: de Tate Gallery in Londen
verkoopt nog altijd meer ansichtkaarten
van „De Vrouwe van Shallot‟ van Waterhouse
dan van enig ander kunstwerk.
En je kunt je dan afvragen wie gelijk
heeft, de kunstkenner die de ver-nieuwing
mist of de hele grote massa die Waterhouse‟
kunst omarmt. Zeker, de schilder
maakt werk dat heel dicht tegen het
academische aanligt, maar het is de vraag of dat nu fout is.
Waterhouse was zelf heel goed op de hoogte van de kunst en literatuur
van de oude Grieken en Romeinen en in de 70er jaren van de 19 de
eeuw schilderde hij taferelen uit het dagelijkse leven van de Oudheid.
Hij wist daar ook veel van, want hij bezocht de opgravingen in Pompei
en Herculaneum. Zijn afbeeldingen van de voorwerpen uit die tijd zijn
zeer exact.